Direct naar artikelinhoud

Ex-apostel noemt kerk een concentratiekamp

Eerst zwaaide Gerrit Sepers af als apostel, nu heeft hij zelfs zijn lidmaatschap opgezegd van de internationale Nieuw-apostolische kerk. Hij maakt zijn kerk keiharde verwijten.

’Lieve broeder Leber!”, is de aanhef van de brief die Gerrit Sepers afgelopen week naar dr. Wilhelm Leber stuurde. Leber is de hoogste geestelijke (’stamapostel’) van het NAK-kerkgenootschap. Sepers was vanaf 1987 in Nederland zélf apostel, tot hij in 2005 aankondigde daarmee te stoppen. De koers van de kerk, zíjn kerk, was hem te rechts, ze liep weg voor de bruine geschiedenis die de NAK onder Hitler kende maar waarvan ze nooit helder afstand nam. Bovendien was de kerk die hij als apostel diende, ervan overtuigd dat alleen zij de volle waarheid in pacht had.De kritiek kwam Sepers meteen op een reprimande van de kerkleiding te staan. Daarna werd het stil. Die relatieve rust benutte de kerk om naar haar historie te kijken. Een maand geleden belegde de kerkleiding vanuit het hoofdkwartier in Zürich een informatieavond die, meldt de website van het kerkgenootschap trots, door een satellietverbinding in 1400 gemeenten in achttien Europese landen te zien was.Gerrit Sepers, huisarts te Amersfoort, woonde de vertoning op verzoek van zijn kerk bij. Toen hij die gezien had, was de maat vol. In een Open Brief legt hij zijn grieven uit; alleen de aanhef is nog hartelijk. De NAK heeft zich, aldus Sepers, „steeds meer verwijderd van de algemene christelijke opvattingen”. En : „Het mag nooit zo zijn, dat een kerk het alleenrecht voor zichzelf opeist, het heil in te lijven. Tijdens deze avond werd dit zelfbeeld en deze visie weer eens naar voren gebracht. Geen discussie a.u.b.!” En: „Binnen de NAK is sprake van ’theocratie’, maar dat is niets anders dan een eufemisme voor totalitarisme.” En: „Met indoctrinatie als heilsmiddel doet de NAK een geestelijk ’concentratiekamp’ ontstaan. De veelvormigheid van de eerste christelijke gemeenten was zo groot en uiteenlopend, dat men zich werkelijk moet afvragen of onze Heer Jezus Christus de apostelen wel zo duidelijke macht gegeven heeft als de NAK in deze tijd met ijzeren vuist leert. Mijn antwoord is: nee.” Conclusie: De NAK blijft een ’speciale groep, een zuiver sektarische beweging’.In een toelichting zegt Sepers dat de NAK zich aan ’Stalinistische’ praktijken schuldig maakt; de inleiders van de informatieavond vanuit Zwitserland lijken op ’het Ministerie voor Propaganda uit de oude tijd’. De studie naar de omstreden oorlogsgeschiedenis van de NAK vindt Sepers partijdig. Tot zijn verbijstering wordt hij daarin expliciet genoemd als iemand die ’negatieve berichten over de boodschap van Stamapostel Bischoff’ (grondlegger van de NAK en bepaald geen verzetsheld) en over de ’weinig roemrijke geschiedenis van de NAK in de nationaalsocialistische tijd’ de wereld in had geholpen. Geen schoon schip dus, maar ’een terugkeer naar een meer conservatieve kerkelijke richting’, stelt Sepers vast. „Ik schaam mij diep voor het gedrag van de hoogste leiding van de Nieuw-Apostolische Kerk, gedurende deze avond.”Op de toonaangevende NAK-site www.glaubenskultur.de klinkt ook veel kritiek op de ’informatieavond’; vooral de bestudering van de nazitijd en het vrijpleiten van stamapostel Bischoff schiet volgens ’leidslieden’ tekort. Wetenschappelijk is er nogal wat op af te dingen, aldus een van hen op glaubenskultur.de. Een Duitse ’districtsapostel’ (hoge geestelijke) spreekt al van een heuse ’geloofwaardigheidscrisis’ waarin de informatieavond de kerk heeft gestort.Er hebben inmiddels verschillende NAK’ers hun lidmaatschap opgezegd. Een van hen is Gerrit Sepers.Lieve Willi, besluit Sepers zijn brief aan Wilhelm Leber, „uiteindelijk moet ik ook nu tot een besluit komen. Mijn beslissing staat vast: deze Kerk is niet meer mijn Kerk.”