Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: witteweekbladnieuw-vennep.nl woensdag 28 oktober 2020

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: do 29 okt 2020, 00:41 @allen,

Gisteren publiceerde de website Witte Weekblad Nieuw-Vennep onderstaand artikel naar aanleiding van een malcontent ex-lid van het Apostolisch Genootschap.

https://www.witteweekbladnieuw-vennep.n ... G9t5E1UYBE

@zefyr

Zo, de zaken bij Hun­ne Hoog­mo­gen­den staan in werkelijkheid dus zó:

Afbeelding

Bron:
Artikel "Feestje Apostolisch Genootschap Nieuw-Vennep valt verkeerd bij ex-lid" d.d. "wo 28 okt 2020, 11:41" in het Witte Weeklad bij https://www.witteweekbladnieuw-vennep.nl


Dat de wind inmiddels -hoopvol- uit een andere hoek waaide, zoals ik het in sommige van mijn forumbijdragen liet voorkomen; dat was bij mij een jammerlijke misvatting! Moet ik de landelijke woordvoerder nu dankbaar zijn dat hij mij uit die droom heeft geholpen?

Zie verder: https://apostelkinderen.nl/2020/10/28/h ... et-nieuws/

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 10 mei 2020, 12:12 (...)
Wat de berichtenstroom van de laatste weken over het Apostolisch Genootschap voor mij heeft blootgelegd, zijn o.a.:
  1. een chaos van denkbeelden; rangen en standen binnen de organisatie en een babylonische spraak­ver­war­ring
  2. het pronken met muzikale en verstandelijke talenten van gemeenteleden teneinde de buitenwacht te imponeren
  3. een naarstig streven om de vermeende consistentie van de ideologie i.c.m. het bestaansrecht van de organisatie aan te tonen
  4. pestgedrag door gaslighting, intimidatie en manipulatie (het kerkgenootschap is daardoor pertinent niet hufterproof)
  5. een zorgwekkende discrepantie tussen de theorie en de praktijk van de gepredikte naastenliefde
  6. geen zorg en geen nazorg voor gemeenteleden die door een verdeel- en heerspolitiek een psychotrauma hebben ontwikkeld
  7. egoïstisch en ontwijkend gedrag bij leidinggevenden, geen gezonde zelfreflectie, doofpotpolitiek; machtsdenken
(...)

@all

Met het optreden bij het Witte Weekblad van de landelijke woordvoerder persisteert het ApGen in het misleiden met alternatieve feiten:
Het genootschap was op eigen wijze orthodox, dat kunnen we kwalificeren als onplezierig of dwingend, maar een misstand is een onwettige handeling en een wanpraktijk een opzettelijk schadend handelen, gericht tegen derden.

Uit welk puzzelwoordenboek betrokkene hier "op eigen wijze orthodox" declameerde, weet ik niet, maar hij werd op heterdaad betrapt.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Alleen al het doodenkele feit dat de "apostel" Bert Wiegman op 22 april jl. via Facebook "even" de aandacht vroeg voor het volgende...

TjerkB schreef: za 24 okt 2020, 10:37 (...)
TjerkB schreef: wo 29 apr 2020, 23:00 (...)
(...)
We kennen onze historie…
hebben een onderzoek door externen laten uitvoeren
en gesprekken gevoerd met leden en voormalig leden.
We hebben geleerd…

(...)


(...)

Wie zijn in hemelsnaam "We"?! Zijn dat bij het Apostolisch Genootschap zowat dezelfde assistent-egoïsten als die op míjn pad kwamen?

(...)

... vond ik godgeklaagd. Met zijn uitlating op zondag 1 juli jl. in Groningen over nare bijwerkingen bij elk uitstekend "medicijn" in 1 tot 2 procent van de gevallen, zoals nu volgens hem ook de geloofspraktijk bij het Apostolisch Genootschap voor 1 tot 2 procent van de aangesloten leden voorspelbaar traumatiserend kan hebben uitgepakt, kon daar blijkbaar zelfs nog wel een flinke schep bovenop. Het laatste wapenfeit in dit treurige feitencomplex betrof de aposteldienst op 11 oktober jl. in Nieuw-Vennep, toen Wiegman dus voorging en hij een feestje in de plaatselijke kerkgemeente onbeschaamd combineerde met een die dag tevens door hem gepresenteerde nieuwe bestuursverklaring over het berokkende psychische letsel bij de door hem eerder al met procentpunten gemarginaliseerde slachtoffers.

Omdat ik vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk dit soort van doffe ellende ken, al wil ik er ook nu wel weer eerlijk bij zeggen dat het een eeuwigheid heeft geduurd voordat ik "in mijn klein hoekje" doorkreeg hoe een kleine elite van hooggeplaatsten in mijn kerk ten koste van nietsvermoedende gelovigen zich in meerdere opzichten kwalijk te buiten gaat aan immoreel gedrag, draai ik nu nergens omheen. Ik zie bij het Apostolisch Genootschap vrijwel hetzelfde gebeuren als wat bij nader inzien al decennia lang in de Nieuw-Apostolische Kerk menigeen van elkaar heeft doen vervreemden. In combinatie met allerhande ongeschreven doch wel degelijk verplichtende vage gedragsregels stak daar in mijn kerk een perfide handelwijze achter van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", die onbelemmerd hun eigen gang gingen. Niemand ziet op hun doen en laten toe en eventuele klachten leggen de betrokkenen eigenmachtig terzijde.

Opzettelijk spelen de machtsfiguren in op het ontzag wat de gelovigen doorgaans voor ze willen voelen, en op de beperkte blik die de gelovigen in de organisatie wordt gegund op het reilen en zeilen achter de schermen. Vanuit de kerkbanken valt niet te doorgronden met welke intenties dag in, dag uit ieders geestelijke dieet wordt samengesteld, en hoe aan de ANBI-verplichtingen wordt voldaan. Wel worden de gemeenteleden geacht vrijgevig te zijn met hun tienden, en ze worden onophoudelijk uitdrukkelijk aangemoedigd, positief denkend, overal overheen te stappen. Men moet zich vereenzelvigen met de door het kerkbestuur in de media geïdealiseerde realiteit. Ondertussen worden de gelovigen -door taal van een afwijkende betekenis te voorzien- constant subtiel op het verkeerde been gezet. Tot overmaat van ramp wordt men aangepraat de wereld te moeten redden omdat de buitenwacht het "medicijn" compassie laat staan.

Welnu, ik vrees dat bij het Apostolisch Genootschap het "medicijn" compassie dermate onzuiver is van samenstelling dat wie dat achteloos inneemt er doodziek van wordt. De kerkleiding doet weinig anders dan er schoolmeesterend over doorzaniken, maar het zou beter zijn indien men eerst maar eens zelf het goede voorbeeld gaf. Pas dan heeft het zin er in het publieke domein goede sier mee te maken. Als buitenstaander vallen mij bij het Apostolisch Genootschap alleen maar twee dingen op, namelijk 1) pronkend met de vermeende kroonjuwelen (alsof het -naar Hans Christian Andersen- de nieuwe kleren van de keizer zijn) loopt men vervuld van trots naast de schoenen, en 2) er is géén warm kloppend hart, laat staan helpende hulp voor wie "middenin de gemeenschap" door nota bene sektarisch geweld het broodnodige gevoel voor veiligheid en geborgenheid is ontvallen. Wie verkiest er nu zo'n verknipte wereld?

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 26 okt 2020, 14:05 (...)
In deze tijd van "internet 2.0", wonen wij met zijn allen, zodra ergens misstanden aan het licht komen, vanzelf in een glazen huis, maar vergeet daarbij niet dat omgekeerd -door marketeers- daar juist op wordt ingespeeld. Niet voor niets schreef Renske Doorenspleet (in hoofdstuk 25) ook: "Mijn leven als Apostelkind is bedolven onder een machtige marketingmachine met nieuwe denkbeelden." Met gelikte brochures en websites kan men weliswaar imponeren, maar wie als slachtoffer daaronder dan bedolven raakt, is nog niet jarig.

Het door een kerkbestuur verkozen charmeoffensief in een reclamecampagne bergt echter het risico in zich dat aangesloten leden zich onbewust afficheren met een gedroomde realiteit en dat men daardoor na verloop van tijd zich er helemaal geen rekenschap meer van geeft, dat het er op de kerkvloer heus anders aan toegaat. Als de theorie doorgaat voor de praktijk, wordt het een zweverige aangelegenheid!

Dit laatste is trouwens ook precies waar de schoen wringt bij de Nieuw-Apostolische Kerk. Juist daardoor voelt menig slachtoffer van miskenning zich extra gekrenkt en wordt voor dezen het veelal in volstrekte eenzaamheid te verstouwen verdriet des te ondraaglijker.

(...)

@all

Als je op de kerkvloer door heimelijk van bovenaf in de organisatie (!) aangerichte verdeeldheid van elkaar vervreemd raakt, kun je als gelovigen na verloop van tijd alleen nog maar langs elkaar heen praten én leven. Pas na jaren kan het zijn dat je dit zelf doorkrijgt. Maar wat dan? Waarschijnlijk zit je er dan emotioneel al helemaal doorheen, en kun je amper verzinnen hoe je die toestand ombuigt.

Deze week was ik nog even, zij het nu tevens op drie meter afstand, op bezoek bij de weduwe van de broeder aan wie de NAK-apostel Tjark Bischoff destijds een aangetekende brief verstuurde met de aanzegging dat de geadresseerde onverwijld was geëxcommuniceerd. Het verdriet bij haar over die nimmer vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk rechtgetrokken hardvochtige ingreep verwoordde zij als volgt:

  • 'k Heb gestreden, veel gebeden;
    vreemde ogen zagen 't niet.
    Toch heb 'k immer U beleden;
    U, die meer het hart aanziet.



    Bron: Derde couplet van lied 304, NAK-gezangboek

Ik dacht: wat zijn dat daar bij die kerk toch allemaal een stelletjes pantoffelhelden, met hun mooie woorden zonder mooie daden erbij. Dat verdorven klimaat ben ik ontvlucht want op het hoogste echelon waren de po­li­tie­ke ont­wik­ke­lin­gen al on­om­keer­baar geworden. Ik wilde geen representant zijn van de "vereniging van vrinden van de gestolde bezieling" om voor de rest van mijn leven liefde te veinzen.

Als ik zie hoe men "in de hoogste kringen" bij het Apostolisch Genootschap omgaat met zielen voor wie "het leven pijn doet" omdat zij emotioneel onder de voet werden gelopen door destijds idolaat vereerde kerkvorsten, is dat in elk geval geenszins in lijn met wat men propageert onder verwijzing naar de naam en faam van alternatieve sterren aan het hemelgewelf als Karen Armstrong of Hans Alma.

Zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk als bij het Apostolisch Genootschap is het voor mij duidelijk dat degenen die het daar voor het zeggen hebben, worstelen met de identiteit van hun organisatie. Men gelooft niet wat men weet c.q. men weet niet wat men gelooft. Het lijkt wel alsof allen vanuit een verwrongen wetenschapsconceptie het nu koppig aansturen op een academisch brevet van echtheid.

Omdat in beide gevallen de geloofspraktijk uitwijst dat op de kerkvloer alles en iedereen daarvoor moet wijken, hebben slachtoffers van sektarisch geweld echter geen schijn van kans om een handreiking te mogen krijgen die er qua traumaverwerking werkelijk toe doet. Tenzij; ja tenzij anderen die wél nog beschikken over enige geestelijke beschaving, nú voor hun naasten in de bres durven te springen.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

  • REACTIE Uiteraard hebben wij het Apostolisch Genootschap Haarlemmermeer (130 leden) gevraagd om een reactie. De landelijke woordvoerder [...] is op z’n zachtst gezegd niet gelukkig met dat de aantijgingen van het ex-lid in de publiciteit komen.

    “In de eerste plaats gaat dit om iemand met ervaringen uit een jeugd in Hoorn. Ze heeft geen ervaring met de mensen in Nieuw-Vennep. De termen misstanden en wanpraktijken zijn kwalijk: het genootschap was van 1970 tot 1995 ouderwets en normerend met als gevolg dat jongeren zich in toenemende mate hiertegen gingen verzetten. Het genootschap was op eigen wijze orthodox, dat kunnen we kwalificeren als onplezierig of dwingend, maar een misstand is een onwettige handeling en een wanpraktijk een opzettelijk schadend handelen, gericht tegen derden. Uit de gevoerde dialooggesprekken, de samenvatting is op onze website lezen, is dat niet gebleken.

    “Het boek van mevrouw Doorenspleet is een persoonlijk verhaal over ervaringen met een kerkelijke opvoeding. Rond 2012 verscheen bij uitgeverij Eburon ‘nieuw licht op oude wegen’ over de geschiedenis van de apostolische beweging in Nederland, met de nadruk op het genootschap. Auteur Berry Brand beschrijft hierin al tot in detail de knellende ouderwetsheid en geslotenheid van het genootschap tot de eeuwwisseling. Ouderwets en gesloten (orthodox, zo u wenst) zijn misschien omstandigheden waarvan je je niet kunt voorstellen er in te willen verkeren, ze kwalificeren als wanpraktijken gaat echt te ver. Het boek van Brand is wetenschappelijk geschreven en nogal een dikke pil waardoor reacties erop uitbleven. Het werk van mevrouw Doorenspleet leest vlotter en maakte meer los.”

    “Kortom: het genootschap uit de jeugd van mevrouw Ingeborg in Hoorn en het genootschap van nu in Nieuw-Vennep zijn twee totaal verschillende onderwerpen. De nadelige gevolgen waar ze over schrijft, kunnen niets met het genootschap in Nieuw-Vennep te maken hebben – dat zegt ze ook zelf.”

Bron: Artikel "Feestje Apostolisch Genootschap Nieuw-Vennep valt verkeerd bij ex-lid" d.d. "wo 28 okt 2020, 11:41" in het Witte Weeklad

@all

Nee, zo prees de landelijke woordvoerder van het Apostolisch Genootschap zich hier gelukkig; nee, er is níets gebleken van schadend handelen, daarmee onnadenkend nu; nee, niet opzettelijk, de belangrijkste conclusie met ons delend, zoals die aan de keukentafel in zijn Dienstencentrum kennelijk achteraf werd gekoppeld aan de gevoerde "dialoog" met zielen die op dat punt zeker waren uitgehoord. Bovendien had hij al met wiskundige pre­cisie kunnen vaststellen dat er hier incongruente zaken op één lijn waren gesteld; twee totaal verschillende onderwerpen dus. Kon de redactie van het Witte Weekblad dit nog vermelden, zoals het bij hoor en wederhoor betaamt?

Goed gedaan!, zal op de kerkvloer van de "plaats van samenkomst" in Nieuw-Vennep in grote dankbaarheid de opvatting ook wel zijn: godgeklaagd dat iemand uit Hoorn hier zomaar roet in het eten kwam gooien - gelukkig hebben wij altijd nog een sterke arm in Baarn.

Mag ik prof.dr. Alma verzoeken voor de uitblinkers die het door haar omarmde gedachtegoed aanspreekt hiervan een casus te maken?

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 01 mei 2020, 16:42 (...)
Onder bescheidenheid zijn de leidslieden bij het Apostolisch Genootschap nimmer gebukt gegaan. Zo vermeldt de meerjarenvisie 2017-2022 een drietal ambities, met als laatste:

“Onze betekenis voor de samenleving vergroten, landelijk en in de wereld.”
Bron: Jaarverslag 2018, pagina 5

In diens voorwoord bij het jaarverslag 2018 omschreef de huidige bestuursvoorzitter, apostel Bert Wiegman, de pretenties als volgt:

“Via betekenisvolle ontmoetingen in gastvrije gemeenschappen en daarbuiten, nodigen we iedereen uit om eigen antwoorden te vinden op levensvragen. Door daarnaast in financiële en opiniërende zin maatschappelijk van betekenis te zijn, maken we concreet dat we als apostolischen goed doen in de wereld.”

Wow - en toegegeven: met een kerkelijk vermogen van een kleine 450 miljoen euro, gedurende de laatste 70 jaar bijeengebracht uit zogeheten liefdesaanbiedingen van aangesloten leden en sympathisanten, is het kerkgenootschap inderdaad alles behalve armlastig.

(...)

@all

Begrijpend lezen - hoe doe je dat? Uit de hierboven aangehaalde passage bleef de herhaalde term "wereld" door mijn hoofd spoken totdat ik in het door apostel Wiegman alvast met ons gedeelde voorwoord van het jubileumboek "onze gebroken wereld" zag staan:

TjerkB schreef: ma 19 okt 2020, 09:19 (...)
Maar wat houdt bij het Apostolisch Genootschap het "gedachtegoed" dan per saldo verder nog in? Ikzelf zou het niet weten, behalve dit:

Gebroken wereld
Binnenkort zal er als opmaat naar het jubileumjaar van het Apostolisch Genootschap een boek verschijnen, dat als titel heeft Leven in liefde. Het voorwoord is geschreven door de Engelse theologe Karen Armstrong. Zij schrijft onder meer: ‘We staan voor ongekende uitdagingen. (…) Onze enige hoop is om onze krachten te bundelen, elkaar op te zoeken en onze inzichten te delen om erger te voorkomen. Wat we vooral nodig hebben, is mededogen – het vermogen om ons in te leven in de ander; we moeten de pijn kunnen voelen van onze zogenaamde vijanden en van de aarde die we dagelijks verwonden. Tegelijk lijken onze huidige problemen zo immens dat ze ons kunnen verlammen. Kiezen we voor de moed die ruimte geeft of voor de angst die verlamt? Nemen we genoeg de tijd om over ons leven na te denken en te overwegen wat werkelijk waardevol is? Hoe kunnen we in een steeds luidruchtiger wereld, waarin we overspoeld worden door elektronische berichten en rampspoed, in onszelf de stilte vinden die essentieel is in onze zoektocht naar nieuwe oplossingen? Wat betekent vergeving en waarom is het zo belangrijk? Hoe kunnen we ons verzoenen met onze tegenstanders en de kloof tussen de generaties overbruggen? Confucius zei dat we hierover ‘de hele dag en elke dag’ zouden moeten nadenken. Zo werken we dag na dag aan een omschakeling die essentieel is als we onze gebroken wereld willen helen.’

(...)


Bron: "Elkaar willen verstaan", wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman - 4 oktober 2020
(...)

De wereld is gebroken en nu gaan vanuit het Apostolisch Genootschap binnenkort alle rode bloedlichaampjes op reis om die te helen. Zou je dan niet om te beginnen onder de schadend behandelde "apostelkinderen" er even een pilot van willen maken om dit te testen?

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: do 14 mei 2020, 14:12 (...)
Tegen Peter Klene bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en tegen Bert Wiegman bij het Apostolisch Genootschap zou ik willen zeggen: zet nú (alsnog) recht wat er recht te zetten valt. Doe daar trouwens niet kinderachtig over want al te gemakkelijk wordt het aan naasten berokkende leed onderschat. Begrijp alsjeblieft dat jullie een bestuurlijke verantwoordelijkheid hebben waar te maken; óók in het licht van de ANBI-voorwaarden. Zet mooie woorden om in mooie daden. Als dat echt lukt, haal ik dit Forum subiet uit de ether.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 17 okt 2020, 12:15 (...)
Het lijkt mij méér dan veelzeggend dat niet bestuursvoorzitter Bert Wiegman doch uitgerekend een m.i. voor de meeste aangesloten leden betrekkelijke buitenstaander als Karen Armstrong het voorwoord moest schrijven in het jubileumboek dat het Apostolisch Genootschap uitgeeft vanwege het 70-jarige bestaan. "Het gedachtegoed" wordt verheven tot exclusieve kost voor hoger opgeleiden!

(...)
TjerkB schreef: vr 30 okt 2020, 17:06 (...)
Als je op de kerkvloer door heimelijk van bovenaf in de organisatie (!) aangerichte verdeeldheid van elkaar vervreemd raakt, kun je als gelovigen na verloop van tijd alleen nog maar langs elkaar heen praten én leven. Pas na jaren kan het zijn dat je dit zelf doorkrijgt. Maar wat dan? Waarschijnlijk zit je er dan emotioneel al helemaal doorheen, en kun je amper verzinnen hoe je die toestand ombuigt.

(...)

@all

Bij het Apostolisch Genootschap acht men de leer van Je­zus Chris­tus interessant doch door de actualiteit deels ook wel achterhaald. Er zitten bruikbare elementen in, maar de wereld steekt vandaag de dag vanzelf heel wat complexer in elkaar dan toen de Bijbel werd samengesteld of, realistischer wellicht, complexer dan het vanuit de Neuapostolische Kirche in de jaren '40 nog werd voorgespiegeld.

Zo ongeveer meen ik het althans te begrijpen. Maar nu meldden zich de laatste tijd alsmaar meer (ex-)"apostelkinderen" die zich beschadigd weten, zonder dat zij binnen het Apostolisch Genootschap voor hun van leed getuigende verhalen een klankbord vonden bij degenen, met wie zij hun smarten wilden delen. Het gevoelde onbegrip nam soms zelfs zulke vormen aan, dat zij gekweld en gekrenkt elders al een goed heenkomen zochten. Juist bij het Apostolisch Genootschap introduceerde men nu echter Karen Armstrong, die onder andere wereldwijd bekend werd doordat er van haar hand in 2010 een boek verscheen over compassie - in twaalf stappen:

  • 12 stappen naar een medelevend leven door Karen Armstrong
    1. Eerste stap: leer meer over mededogen
    2. De tweede stap: kijk naar je eigen wereld
    3. De derde stap: mededogen voor jezelf
    4. De vierde stap: empathie
    5. De vijfde stap: mindfulness
    6. De zesde stap: actie
    7. De zevende stap: hoe weinig we weten
    8. De achtste stap: hoe moeten we met elkaar praten?
    9. De negende stap: zorg voor iedereen
    10. De tiende stap: kennis
    11. De elfde stap: erkenning
    12. De twaalfde stap: heb je vijanden lief

    Bron: 12 Steps to a Compassionate Life by Karen Armstrong

Nu weet ik niet of het misschien nog ontbreekt aan een docentenhandleiding, of zo, maar zijn er al resultaten geboekt en ook bekend? Bij het Apostolisch Genootschap wel te verstaan.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: do 15 okt 2020, 11:26 (...)
Spontaan klikte ik op de link naar de "Wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman - 4 oktober 2020", getiteld "Elkaar willen verstaan". Het volgende viel mij daarin op:

Afbeelding


(...)
TjerkB schreef: di 20 okt 2020, 14:59 (...)
De mensheid zal mores leren, te beginnen bij waar de missie van de binnen hun gedachtespinsels aanbeden machtsfiguren was geëindigd. Dat doet men naar eigen zeggen uit mededogen met de verweesde samenleving, die geen notie heeft van ware liefde en... compassie.

(...)

@all

Op het bureau van de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk bevond mijn werkplek zich destijds naast de afdeling, waar het vertaalwerk gebeurde. Onzorgvuldigheden die in een vertaling sluipen, kunnen makkelijk aanleiding geven tot misverstanden. Wat er staat is dan niet wat er daadwerkelijk wordt bedoeld. De uitdrukking onze tegenstanders (zie boven) deed mij hieraan denken.

Waarschijnlijk sprak Karen Armstrong van "opponents", zoals het hieronder naar voren komt in een citaat uit haar werk:
(...)
Armstrong suggests that we subject ourselves to a series of questions to evaluate how we speak to others:
  • · When you argue, do you get carried away by your own cleverness and deliberately inflict pain on your opponent?

    · Do you get personal?

    · Will the points you make further the cause of understanding or are they exacerbating an already inflammatory situation?

    · Are you really listening to your opponent?
(...)

Bron: 12 Steps to a Compassionate Life by Karen Armstrong

Volgens mij kun je in zo'n context opponent beter niet vertalen met tegenstander. Immers, al gauw ontstaat er dan een vijandbeeld. Mensen die een andere kijk hebben op een zaak, hoeven als tegenspeler hun wederpartij toch niet per se ook vijandig gezind te zijn? Trouwens, in het Nederlands valt er nog onderscheid te maken tussen opponent en opposant, doch dit terzijde. In het voorwoord voor het ApGen-jubileumboek was mijn voorkeur daarom uitgegaan naar andersdenkenden in plaats van onze tegenstanders.

Mijn probleem met de hele gang van zaken sinds het Apostolisch Genootschap zich na de publicatie van het boek Apostelkinderen ook naar buiten toe moest gaan verhouden tot zielen die veelal blijvend psychisch letsel overhielden aan sektarisch geweld op de kerkvloer, is, dat de psychiatrische pathologie daarvan laconiek terzijde werd geschoven én dat het leed waarover de betrokkenen zich stamelend uitspraken ten kwade wordt geduid, als zijnde aantijgingen. Ik vind dat een bijzonder kwalijke zaak, temeer omdat Bert Wiegman onder wiens verantwoordelijkheid dit gebeurt, zelf arts is. Ook uit een oogpunt van medische ethiek lijkt hij te handelen tegen beter weten in:

TjerkB schreef: za 17 okt 2020, 11:37 (...)
Bijna alles wat er nu gebeurt, vergroot hier de tragiek. Mooie woorden dienen met de bijbehorende mooie daden te worden gestaafd.


Het beloop van de gebeurtenissen laat zien dat bestuursvoorzitter Bert Wiegman de juiste werkvolgorde NIET heeft weten te bepalen.

(...)

Als men werkelijk al iets had opgestoken van Karen Armstrong, had men slachtoffers eerst gevraagd: "Wat kunnen wij voor jullie doen?"

Het volgende is mij altijd bijgebleven... In Leeuwarden haalde de NAK-priester Douwe Remery namelijk eens aan wat hij bij de kapper in één van de weekbladen las in een interview met een toptennisser. "Hoe bent u zo goed gaan tennissen?", informeerde de journalist. Hij antwoordde: "Ik heb geprobeerd van mijn tegenspelers de goede kwaliteiten over te nemen." Pas toen ik daar verder over nadacht, begon ik in dat antwoord een heel mooie benadering te zien. Hij had óók kunnen zeggen: "Die anderen kunnen gewoon niet tennissen: ik ben de beste!" Maar uit het antwoord dat hij wél gaf daarentegen, sprak respect! (...) Laten wij dit uit compassie (!) beter waarmaken.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 31 okt 2020, 15:12 (...)
Bij het Apostolisch Genootschap acht men de leer van Je­zus Chris­tus interessant doch door de actualiteit deels ook wel achterhaald. Er zitten bruikbare elementen in, maar de wereld steekt vandaag de dag vanzelf heel wat complexer in elkaar dan toen de Bijbel werd samengesteld of, realistischer wellicht, complexer dan het vanuit de Neuapostolische Kirche in de jaren '40 nog werd voorgespiegeld.

Zo ongeveer meen ik het althans te begrijpen.

(...)

@all

Sinds Lambertus Slok en Johann Gottfried Bischoff niet meer door één deur konden, kwam het tot twee afzonderlijke geloofsrichtingen. Beiden verzonnen een list. De één koos ervoor aan Christus Jezus gelijk te zijn geworden; de ander besloot Gods onsterfelijke oogappel te zijn. Wonderwel lukte het ze om vele duizenden gelovigen aan zich te binden die het okay vonden dat ze geen tegenspraak duldden. Logisch, zal men hebben gedacht: in een sfeer van geborgenheid past geen oppositie. Bovendien: "Een leerling staat niet boven zijn leermeester" (Mt. 10: 24). Hierdoor echter liepen langzaam maar zeker de zaken uit de hand want loyalisten veroverden machtsposities. Wie daaraan moest geloven, stond voor een kwalijk dilemma: onderwerp ik mij aan hun gezag of riskeer ik het in ongenade te vallen? In de Nieuw-Apostolische Kerk zou uiteindelijk blijken dat "geloofsgehoorzaamheid" dient te prevaleren boven de stem van het geweten. Murw c.q. laconiek gaven velen zich over aan een voor mij onverdraaglijke kalme berusting en een irritante zelfvoldane bezadigdheid.

Zo rezen er vraagtekens want betrof het hier een sekte? Het Apostolisch Genootschap verschool zich nog achter de welbekende luiken. Intussen weten wij dat de verantwoordelijken zich verwijtbaar hebben bezondigd aan wangedrag - tezamen met hun vertrouwelingen.

Hoe praat je dan recht wat krom is? Welnu, daar zijn praatjesmakers en bellenblazers voor. Die konden er trouwens nog makkelijk bij op de loonlijst. IJverig en zonder gêne stellen dezen nu alles mooi­er voor­ dan de wer­ke­lijk­heid is. Zo blijven ieders dromen dus bedrog. Ze transformeerden de Nieuw-Apostolische Kerk naar een theekransje; het Apostolisch Genootschap naar een spirituele wereldwinkel. Naar het schijnt geschiedt zulks à con­tant met medewerking van de Raad van Kerken in Nederland c.q. de Vrije Universiteit Amsterdam. Ik zie om mij heen bijna niemand meer die zich afvraagt of er bij de Nieuw-Apostolische Kerk geen belangenvermenging te kritiseren valt en evenmin of bij het Apostolisch Genootschap het gedachtegoed een coherente visie laat zien. Het is niet "Make me a channel of Your peace" doch "The Winner Takes It All". Veelzeggend blijft de krantenkop "Iedereen heeft blinde vlekken (maar zelf zie ik ze niet)".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

  • (...)
    Iedere avond vertrok mijn vader ’s avonds naar het gebouw en kwam meestal pas thuis als ik al op bed lag. Iedere zaterdag ging hij naar de broedervergadering, iedere zondag verzorgde hij een dienst en zat hij ’s middags achter de typemachine om zijn verslag te maken. Over ‘hoe fijn het was geweest’ en hoe ‘nader de broeders en zusters tot hun apostel waren gekomen’. Was dit thuis ook maar zo geweest. Hadden wij onze vader, en mijn moeder haar man, ook maar wat meer ‘naderbij’ gehad.

    (...)
Bron: Verhaal 22 d.d. 02-11-2020 bij https://apostelkinderen.nl: Kind van een voorganger

@all

Zo is het ook menigeen vergaan in de Nieuw-Apostolische Kerk; zowel ouders als kinderen. Toch had "onbaatzuchtig dienen" op deze manier een véél te hoge prijs. Wanneer ik mij soms uitsprak over vragen die spontaan bij mij opkwamen, werd daar steevast een draai aan gegeven. Ik vond dat natuurlijk niet fijn, maar ik nam het niemand zozeer kwalijk. Ieder deed toch immers zijn best? In vrije uren!

De zoon van een districtsvoorganger lukte het maar niet zijn vader te spreken te krijgen want geregeld was deze thuis over kerkelijke aangelegenheden alleen maar druk aan het telefoneren. Uiteindelijk liep hij in hun straat maar naar een telefooncel en daar lukte het toen alsnog zijn vader te spreken te krijgen. Een ander voorval wat mij te binnen schiet, betreft "het kerstpakket". Zo noemde één van mijn collega's op het bureau van de Centrale Administratie althans de uitgebreide documentatie voor de districtsvoorgangers, die jaarlijks in de week voor de kerst aan ze werd toegezonden met het oog op de administratieve jaarafsluiting. Bij het overleg daarover sloeg de districtsapostel, die van mijn kant van geen enkel advies gediend was, mij dan uiteraard over. Niet alleen daarbij trouwens. Voor straf namelijk werd er aan mij jaar in, jaar uit helemaal niets meer gevraagd want kennelijk liet mijn "aanbieding" te wensen over. Hoe dan ook, in de gemeenten en in de districten werd er tijdens de feestdagen zelfs 's nachts door sommigen doorgewerkt om de districtsapostel onmiddellijk na de jaarwisseling maar snel te kunnen voorzien van alle gevraagde informatie. Het was op een keer 2 januari en nog maar net was ik op kantoor, of er was al iemand voor mij aan de telefoon. Het was een "districtsadministrateur" die zich getergd voelde omdat er ook nu weer een zgn. recapitulatiestaat moest worden ingeleverd, maar het handmatig invullen daarvan was een heidens karwei. "Broeder B., moet dat nu écht?", zo was diens prangende vraag hierover aan mij. Op slag voelde ik mij enorm in verlegenheid gebracht want immers, aan dat hele "kerstpakket" had ik part noch deel gehad. Toch was ík wel degelijk de boekhouder. Ik nam een paar tellen bedenktijd en antwoordde: "Beste priester De B., die cijfers rollen bij mij volautomatisch uit de computer. Dat hele formulier is nergens goed voor, maar de districtsapostel regelt dit al jarenlang zonder enig overleg met mij op zijn eigen houtje." Het telefoongesprek was amper geëindigd, of er werd bij de receptie aangebeld. Een broeder die 's ochtends kort na zessen al vanuit het noorden van het land moest zijn vertrokken, stond met zichtbare tekenen van oververmoeidheid voor de deur om namens zijn districtsvoorganger ter attentie van de districtsapostel het volledig beantwoorde "kerstpakket" te overhandigen. Tijd voor even een kop koffie gunde hij zich niet want nu begon voor diens gezin alsnog de quali­ty­time, die hij zich in de dagen ervoor had moeten ontzeggen.

Wat een godsdienstwaanzin was dit toch allemaal. Het spijt mij oprecht dat ook míjn gezin onder al deze ellende enorm geleden heeft.

In de ruim veertien jaar dat ik mij op "de C.A." bezighield met de financiële boekhouding, heeft de toenmalige districtsapostel Gijsbert Pos, alles bij elkaar genomen, nog geen halve dag met mij over werkinhoudelijke zaken willen spreken. Ik kan het niet anders zien dan dat hij vanuit een narcistische persoonlijkheidsstructuur zich heeft bediend van een ronduit verachtelijke verdeel- en heerspolitiek. Ik kon dat wangedrag in die tijd voor mijzelf niet goed in perspectief krijgen. De Arbodienst moest uiteindelijk de helpende hand bieden.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: do 07 mei 2020, 13:00 (...)
Uit alle macht werden wij met onze twijfels constant neergezet als ondankbare types en onze aanbieding jegens d'Apostel deugde niet. In werkelijkheid echter waren wij ten prooi gevallen aan de onhebbelijkheden van een notoire narcist en de hem omringende lakeien:
Levi schreef: ma 07 sep 2015, 09:51 @Tjerk, all

Al jarenlang wordt de NAK terecht beschuldigd van Machiavellisme.
En vreemd genoeg bevestigt men dat in haar gedrag en wat wordt gecommuniceerd.
Binnen de psychologie wordt er mee bedoeld dat men een sluwe, gewetenloze aanleg heeft. In de psychologie werd de term gebruikt door Richard Christie en Florence Geis in de jaren 60 van de twintigste eeuw. Geis heeft een test ontwikkeld om de mate van machiavellisme van iemand te meten. Dit werd de MACH-IV-test genoemd. Een score hoger dan zestig uit honderd werd hoog genoemd en een score lager dan zestig uit honderd werd laag genoemd. Er werd destijds gezocht naar een verband tussen een hoge score in de MACH-IV-test en psychische zaken als een narcistische persoonlijkheidsstoornis en psychopathie.
Lijkt me duidelijk.
Wat betreft de werking van de HG; al sinds jaar en dag niet meer.

Groet,
Levi

De NAK-apostel Peter Klene vond achteraf dat ik hierover mijn mond moest houden want volgens hem was de kwestie... verjaard!!

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”