TjerkB schreef:[Bijgewerkt: 20.30 uur]
@all
Voordat op 4 december 2007 de (tweede) Europese Informatieavond plaatsvond, was er al jarenlang van vele kanten bij het internationale kerkbestuur op aangedrongen recht te doen aan de (interne) geschiedschrijving op het punt van "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff". Wat dit belang ver oversteeg, was uiteraard het grote belang dat ermee gediend zou zijn als eindelijk een poging zou worden gewaagd om de gewetensnood te neutraliseren, waarin duizenden zielen kwamen te verkeren toen zij niet onvoorwaardelijk in die Boodschap wisten te geloven, wat de betrokkenen toen van hogerhand in de organisatie zó sterk werd aangerekend dat er sancties volgden, tot excommunicaties aan toe. De brutale afstraffing op alle mogelijke spontane tekenen van gewetensnood trok daarna diepe sporen in relaties en de tot dan toe gevoelde intense onderlinge verbondenheid werd erdoor tenietgedaan. Wat dit in familiebetrekkingen voor
hartverscheurende taferelen heeft opgeleverd, laat zich met geen pen beschrijven. Al deze achtergronden waren stamapostel Wilhelm Leber en apostel Walter Drave niet alleen maar oppervlakkig bekend; nee, ze wisten het donders goed. Desondanks kozen ze onbeschaamd voor een hoogst eigenzinnige en volstrekt onevenwichtig uitgewerkte voorstellingswijze van de werkelijkheid. Ze riskeerden
de provocatie die er met de aldus geënsceneerde Desinformatieavond op die bewuste 4e december 2007 werd aangericht. Daarna logen (!) ze dat ze zouden zijn geschrokken van de door hun toedoen bij slachtoffers opengereten oude wonden. Indien bij een enkeling het gevoel van
"secundair victimisme" was opgekomen, wilden Herr Doktor Leber en de zijnen dat vanuit hun oneindige goedheid achteraf eventueel wel betreuren. Maar daarmee moest de zaak dan ook voorgoed zijn afgedaan. Immers, tot op vandaag werd er
nog geen punt of komma gewijzigd in het op 4 december 2007 gepresenteerde "Drave-Dokument":
"Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme". Wel gaf men aan dat het wellicht nuttig was daaraan een aantal op schrift te stellen getuigenissen toe te voegen van gelovigen, die de roerige jaren '50 en '60 zelf hadden meegemaakt. De toegezegde aanvullende rapportage laat echter nog op zich wachten. De intrinsieke tegenzin spat er zo vanzelf wel weer vanaf.
Hebben wij dan echter van doen met vredestichters, óf met de gepersonifieerde arrogantie van de macht?! Voor 10 miljoen nalopers van
Führungsverantwortichen als Leber & Drave is dit natuurlijk helemaal geen vraag; en voor mij dus evenmin! Eerder al in 2007 had ik een aan de jaren '50 ontleende herhaling van zetten gezien in de omgang met vermeende dwarsliggers in de nieuw-apostolische kerkgemeente
Hamburg-Blankenese. Ook toen loog (!) de internationale kerkleiding over de inspanningen die men zich getroostte om daarbij tot een -voor het "werk Gods" representatieve- oplossing te komen. Ikzelf heb correspondentie gevoerd waaruit dit blijkt. Daarmee was voor mij in het voorjaar van 2007 "the bloody limit" al bereikt want prompt heb ik toen mijn lidmaatschap opgezegd. Met het hele botte-bijl-gedoe van de heren kerkvorsten in kwestie wilde ik niets meer van doen hebben. Ik schaamde mij kapot voor hun
"bulldozergedrag". Net als trouwens later nog voor allerhande malversaties die er aan het licht zouden komen en voor de diverse
intimidatiepraktijken. Hoe kon ik ooit van zo'n club van constant zelfzuchtig feestvierende harlekijnen een aanhanger zijn geweest? Bij nader inzien hebben ze vanachter de coulissen hun heimelijke machtsspel uiterst geraffineerd gespeeld. Ik voelde nog enige compassie met de talrijke nieuwe slachtoffers die ze zouden maken. Daarom kroop ik in de pen. Ik wilde van "de kunst van het verleiden" beslist een paar zaken blootleggen, al zou maar één iemand er wat aan hebben. Er moet hier namelijk niet worden onderschat wat voor een ravage er in het leven van mensen kan worden aangericht als ze ontdekken hoe ze feitelijk een prooi zijn geworden van psychopaten! Gewetenloze kerkvorsten schaken op meerdere borden tegelijk. Daar hebben ze dus heel wat pionnen bij nodig. Pionnen die, als ze handig de overkant bereiken, allemaal kans maken om te worden gepromoveerd - tot "hoge(re) dienaren". Maar dáár zit hem juist de kneep: in het werk Gods bestáán er helemaal geen hoge(re) dienaren! Om toch iedereen vooral dáárin te laten geloven moest er boven Zijn akkerwerk
een kunsthemel met kunstlicht worden aangebracht, en dat lukte! Een koperen hemel (...), waarbij uit alle macht vanaf de grond op de binnenkant ervan de nieuw-apostolische ideologie wordt geprojecteerd. Als in een modern planetarium.
Wie goedgelovigen op zo'n gewiekste manier te grazen neemt, maakt van een verlossingswerk een verdelgingswerk waarin goddelijk leven te gronde wordt gericht. Maar hoe zie je nu dat het allemaal niet echt is? Let op het effectbejag van de bedoelde
Führungsverantwortlichen, zou ik hierop willen zeggen; op hun propagandamachine, waar zielen voor worden geronseld. Nietsvermoedend geeft men zich op voor
een trainingssessie journalistiek of fotografie, met echter maar één doel: de naamsbekendheid van de organisatie moet worden vergroot evenals de acceptatie van haar "hoge(re) dienaren". Kernachtig uitgedrukt: het bedrog moet worden witgewassen. Alle "
goede werken" zijn er goed voor. De schone schijn - daar gaat het om. Laat niemand ondertussen nagaan wat er van alle mooie woorden terechtkomt. Serieuze vragen stellen heeft geen zin want aan
zegslieden wordt
de opdracht gegeven die naast zich neer te leggen dan wel ontwijkend te antwoorden. "Staande in de geloofsgehoorzaamheid" en bang voor sancties waardoor hun "
vooraanstaande positie" in het nieuw-apostolische "werk Gods" ter discussie zou kunnen komen te staan, speelt ieder zijn of haar rol in dit...
rollenspel. Méér is het niet (meer). Zoals het kan worden nagelezen in 1 Korintiërs 1 vers 17,
"Ik ben immers niet door Christus gezonden om te dopen, maar om te verkondigen – en niet door middel van diepzinnige welsprekendheid, want dan zou het kruis van Christus van zijn kracht worden beroofd", valt er in Zijn werk met "diepzinnige welsprekendheid" niet veel te bereiken. Wij allen kunnen beter ons hart laten spreken, maar dan moet je geen marionet zijn, opgeknoopt aan een touwtje, in handen van "dienaren" die zich driest boven anderen verheffen. Hun freudiaanse vergissingen spreken boekdelen, zoals in Nordrhein-Westfalen waar de vermeende goede werken in de eerste plaats (!) blijken te zijn opgezet als "
Aushängeschild der Neuapostolischen Kirche". Waarom zouden christenen zich op zo'n manier willen laten leiden door onzuivere motieven?
Wie er beroerd aan toe is en echt hulp nodig heeft, wil geen figuranten ontmoeten die "goede werken" aanbieden om daarmee vervolgens in zogenaamde officiële publicaties van de Neuapostolische Kirche goede sier te maken. Ik walg van zulke smerige rotstreken. Waarom zouden wij recht praten wat krom is?!
"
Versöhnung im Herzen" is heel wat anders dan "
Versöhnung vor der Bühne".
Groet,
TjerkB
Bron: Bericht op "
Zo 19 Jan 2014, 16:17" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"