- [1] In het voorbijgaan zag Jezus iemand die al vanaf zijn geboorte blind was. [2] Zijn leerlingen vroegen: ‘Rabbi, hoe komt het dat hij blind was toen hij geboren werd? Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders?’ [3] ‘Hij niet en zijn ouders ook niet,’was het antwoord van Jezus, ‘maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden. [4] Zolang het dag is, moeten we het werk doen van hem die mij gezonden heeft; straks komt de nacht en dan kan niemand iets doen. [5] Zolang ik in de wereld ben, ben ik het licht voor de wereld.’
Uit: Johannes 9 (NBV)
Vanavond is na een betrekkelijk kort ziekbed overleden mijn goede vriend, onze strijdvaardige broeder Robert Postma (59). Dat hij moge rusten in vrede. Robert zelf herinnerde mij aan de Bijbeltekst hierboven, toen ik hem bezocht nadat het ons duidelijk was geworden met welk dilemma hij onlangs bedlegerig was geworden. Jl. vrijdag sprak ik Robert voor het laatst. Hij vroeg mij of er op het geestelijke vlak nog bijzonderheden te melden zijn. Daarop heb ik geantwoord dat ik tot de ontdekking ben gekomen dat het meest waardevolle toch wel is, dat wij vasthouden aan de hartverwarmende liefde van God. Robert knikte instemmend. Respect...
Groet,
TjerkB
N.B.
zefyr schreef:Een paar jaar geleden hing Robert Postma (Hallum) zijn diakenmantel aan de nieuw-apostolische wilgen. In zijn kielzog vertrokken ook zijn echtgenote, zijn twee dochters en zijn broer Eelco uit de NAK Ljouwert. Robert Postma, van vaderszijde derde generatie nieuw-apostolisch, heeft zich met veel engagement bezig gehouden met o.a. koor, pastoraat, gemeenteopbouw, evangelisatie- en missiewerk. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw heeft hij aan de wieg gestaan van de nieuw-apostolische missiegemeente te Stiens (ten noorden van Ljouwert). In de negentiger jaren heeft de toenmalige NAK-leiding, in de persoon van districtsapostel G. Pos (despotisch kerkpoliticus en machtspotentaat pur sang), deze florerende missiegemeente zonder scrupules de nek omgedraaid. Niet alleen de missiegemeente Stiens viel ten prooi aan kortzichtige en domme kerkpolitiek, maar ook de missiegemeente Franeker. Teneinde de teloorgang van de NAK Ljouwert (door G. Pos destijds te pas en te onpas gekwalificeerd als de grootste nieuw-apostolische gemeente in de Lage Landen!) te stuiten, heeft de toenmalige diaken Robert Postma allerlei pogingen in het werk gesteld tot het inblazen van nieuw elan. Niet alleen vele strekkende meters boeken en video's over gemeenteopbouw werden door hem aangeschaft en verslonden, maar ook seminars en conferenties over gemeenteopbouw werden door hem bijgewoond. Met veel enthousiasme en deskundigheid werden 'power-points' presentaties door hem samengesteld en getoond aan ambtsdragers (in de NAK Ljouwert en het district Ljouwert) en de NAK-leiding. Resultaat: amper of geen reactie. Apathie, laksheid, onverschilligheid en lethargie waren zijn deel. Het was ploegen op rotsen, terwijl de NAK in het moeras wegzonk.
Na zijn vertrek uit de NAK Ljouwert heeft Robert Postma de geloofsbijl niet neergelegd. Robert Postma (een gepassioneerd zeiler) heeft zijn geloofsbootje afgemeerd bij De Christengemeente Goede Haven te Ljouwert. Dit is een missionaire gemeente die zich gisteren heeft gepresenteerd aan de bewoners van de wijk Zuiderburen, zie verder:
http://www.lc.nl/friesland/regio/articl ... uiderburen
http://goedehaven.nl/
De bijeenkomst werd bijgewoond door enkele nieuw-apostolischen.
Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 07 Feb 2011, 12:41", in de thread "Ex-diaken timmert verder aan de (geloofs)weg en start kerk"
BakEenEi schreef:(...)
Doordat ikzelf nog zijdelings betrokken ben geweest bij de gemeenteopbouw in Stiens, kan ik het beschreven enthousiasme onderstrepen waarmee vele (gouden) handen het werk daar licht maakten. Volgens mij heeft niemand ooit kunnen begrijpen waardoor nadien van hogerhand verdere positieve ontwikkelingen werden geblokkeerd. Maar ik weet wél hoezeer ieder altijd werd voorgehouden dat de offervaardigheid in voorkomende gevallen een belangrijke indicator was. Wilde men ergens iets wat geld kostte, dan zou de kerkleiding zich daarover uiteraard welwillend beraden, zij het dat de locale betrokkenen vanzelf ook wel konden begrijpen dat het licht niet vanzelf op groen ging. De op voorhand vereiste aantoonbare dankbaarheid in een gemeente kan "de apostel" immers al aflezen aan de hoogte van de offerontvangsten. In Stiens kon men na verloop van tijd het huurgebouw in eigendom verwerven. Daar was een symbolisch bedrag mee gemoeid. Tienduizend gulden of zo. Bij de kerkleiding kreeg men echter nul op het rekest. Dan moest je bij wijze van spreken niet gaan zeuren, want lastige vragen worden in de Nieuw-Apostolische Kerk nu eenmaal niet op prijs gesteld. Je wilde "in de navolging" staan, of je wilde dat niet. Zoals "de apostel" het besliste om hem moverende redenen, die niemand verder wat aangingen, zo kregen de zaken hun beslag. Punt uit. Als nu de stenen mochten spreken, zouden talrijke voorbeelden hiervan zich snel opstapelen.
Toen het met Stiens definitief voorbij was, lieten sommigen zich desondanks niet ontmoedigen. Bij anderen was de rek eruit en zoals "te doen gebruikelijk": men verliet de kerk "door een achterdeur". Robert Postma evenwel heeft het karakter dat een eenzame zeiler ook op oceanen in stormachtig weer nog de verkozen zeemijlen doet maken. Geen zee te hoog! De volharding waarmee hij de kerkleiding nu wees op het nut van de nodige koerscorrecties werd hem echter niet in dank afgenomen. Integendeel; hij werd in tegenwoordigheid van andere "dienaren" die er verder maar het zwijgen toe deden, zoals het in de Nieuw-Apostolische Kerk een ieder "betaamt", openlijk geschoffeerd. De hier overduidelijk bedoelde en in deze kerk zeer beproefde verdeel- en heerspolitiek had nu succes. De man uit-één-stuk brak niet maar hij vertrok wél, vergezeld van de meewarige blikken die in deze kerk zo kenmerkend zijn voor de (laffe) achterblijvers die wél "het lef" hebben om "in de navolging" te blijven staan. Dit voorval en soortgelijke voorvallen hebben mij er stilaan van overtuigd dat er in de organisatorische opzet bij de Nieuw-Apostolische Kerk enkele verontrustende systeemfouten zitten die eruit moeten worden gehaald. Maar o wee; wie daarmee op de proppen komt, geeft dus eerbiedig te kennen dat er moet worden gezaagd aan de poten van het opperste gezag. In hun ivoren torens staat het besluit van de oppermachtigen al vast: negeren!!
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 08 Feb 2011, 11:47", in de thread "Ex-diaken timmert verder aan de (geloofs)weg en start kerk"
TjerkB schreef:(...)
"Huiskamerbijeenkomsten" zijn elders immers allang een succes. Ook denk ik hierbij aan de onvermoeibare inspanningen van de ex-diaken Robert Postma om het NAK-gemeenteleven nieuw leven in te blazen.
(...)
Uit: Bericht op "Vr 30 Okt 2015, 21:16" in de thread "De Woensdagavond dienst blijft"