TjerkB schreef: ↑za 10 okt 2020, 15:34 (...)
Amper lag "Apostelkind" in de boekhandel, of er verschenen op social media al gehaaste reacties in de trant van "Ook ik ben lid van het Apostolisch Genootschap, maar in de werkelijkheid van Renske Doorenspleet herken ik mij dus niet. Laat ik dat alvast gezegd hebben."
(...)
... staat er wel eens iemand bij stil dat er onderscheid valt te maken tussen omstandigheden a) die je overkomen, of b) die je worden aangedaan, of c) die je over jezelf hebt afgeroepen?!
(...)
Maar hoe ga je dan ondertussen om met zielen die het vreselijk moesten ontgelden? Van wie het leven werd ontwricht, of verwoest?! Is het nou écht zo ingewikkeld om te snappen dat er hier domweg onuitstaanbare egoïstische bullebakken aan het roer hebben gestaan?
(...)
@all
Zoals ik -hardop nadenkend- opmerkte in mijn vorige bericht...
TjerkB schreef: ↑vr 04 dec 2020, 16:30 (...)
... wat staat bij het Apostolisch Genootschap de verantwoordelijken in de weg om wat men aldus in prachtig proza beleed nu zonder welke terughoudendheid dan ook ruimhartig en daadkrachtig te bewijzen aan de in hun midden (door Onverschilligheid, Onvoorzichtigheid en/of Onwetendheid) "gebogen of geknakte mensen, met een aangetast zelfbeeld"?
(...)
... bevreemdt het mij dat degenen die nú bij het Apostolisch Genootschap deel uitmaken van "het bestuur" niet véél empathischer omgaan met zielen die door onderdrukkende organisatorische structuren ten tijde van de opvolgende ambtstermijnen van meerdere oud-bestuursleden "pijn uit dit verleden met zich meedragen", zoals men het zelf al verwoordde in de bestuursverklaring van zondag 11 oktober jl. Het gaat hier nota bene niet om een door sommigen en passant opgelopen schrammetje, maar om psychotrauma's; dat wil dus zeggen: psychisch letsel met een externe emotionele oorzaak. Om precies te zijn: wat hier zuiver aan de orde is, is blijvend letsel wat de betrokkenen door toedoen van die oud-bestuursleden werd aangedaan! Dat is om de dooie dood níet niks: aangedaan! Over "aangedaan" flapte één van de huidige bestuursleden in juni vorig jaar er het volgende uit, tijdens een interview op NPO Radio 1:
Dan begrijp je er dus werkelijk geen barst van; niet van psychotrauma's, noch van "de macht der liefde", zoals trouwens in 2001 ook Luuk Reurich bij het Apostolisch Genootschap al vaststelde:
zefyr schreef: ↑ma 19 okt 2020, 14:37 (...)
Luuk Reurich (in de negentiger jaren van de 20e eeuw redactielid van Ons Maandblad en een van de organisatoren van het jongerennetwerk van het Apostolisch Genootschap) kraakte als ex-lid publiekelijk in 2001 een harde noot, tijdens een interview met Job de Haan ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van het Apostolisch Genootschap: in het Apostolisch Genootschap heeft men het in allerlei varianten over de onderlinge verhoudingen en de macht der liefde, maar dit hangt in het luchtledige..., want het enig samenbindend aspect is dé Apostel. Als Luuk Reurich inhoudelijk de spade diep(er) wilde steken, was de reactie van z'n gesprekspartner: 'Maar we houden toch van elkaar...?!'. Verder kwam het niet.
(...)
"We houden toch van elkaar?" Pardon?! Hoe godgeklaagd is het om op de kerkvloer (!!) naasten op te zadelen met een psychotrauma?
Het is bij verantwoordelijke bestuurders exact déze ondraaglijke lichtheid van de door ze uitgedragen geloofsopvattingen, waarmee men bij slachtoffers zout in de wonden wrijft. Zo volgt bij hen de ene tegenslag op de andere; secundair victimisme derhalve! Vreselijk.
Verder kwam het niet in 2001, niet in 2019 en vooralsnog ook niet nú.
TjerkB schreef: ↑zo 18 okt 2020, 14:38 (...)
... dan nóg laten de bestuurders die er bij het Apostolisch Genootschap op het ogenblik over gaan, niet direct alles uit hun handen vallen om vanuit hun "macht der liefde" alsnog te bewerkstelligen dat slachtoffers de VIP-behandeling krijgen die ze jarenlang is onthouden. Welnéé, eerst moesten via de Vrije Universiteit hun aandelen naar de beurs!!
Eerst moeten de felbegeerde statussymbolen, te denken aan leerstoel en dissertatie, in de wacht worden gesleept. Wie betaalt, bepaalt!
Wat is dat in 's hemelsnaam voor een "gedachtegoed", wat zelfs op beslissende momenten een menswaardige bejegening belemmert?
Niet langer mag hier worden toegegeven aan welke inspanning dan ook ter verhoging van het zelfgevoel. Dus: stop de ijdelheidscultus!
(...)
Wat heeft het onderhavige "gedachtegoed" toch überhaupt om het lijf? Ja, als je in nood verkeert, blijkt pas wie je echte vrienden zijn...
Groet,
TjerkB
N.B.
zefyr schreef: ↑vr 10 apr 2020, 20:48 (...)
„Boek klopt, maar is niet mijn waarheid”
Het Apostolisch Genootschap in Nederland werd in 1951 opgericht door apostel L. Slok. Het is een religieus-humanistische beweging en telt circa 14.000 leden. Sinds 2011 bekleedt Bert Wiegman de apostelfunctie.
Het boek ”Apostelkind” van Renske Doorenspleet vormt een „gedegen beschrijving” van de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap, stelt landelijk voorganger Monique van Strien. „Wel is het boek erg gericht op de Bussumse gemeenschap. Daar lag de lat hoog. Ik ben opgegroeid in een apostolische gemeenschap in Leiden. Ik herken veel, maar heb daar geen negatieve emoties bij. Het boek is waar, maar het is niet mijn waarheid.”
Het genootschap is de afgelopen twintig jaar veranderd van een hiërarchische, gesloten organisatie in een open, levendige en dynamische beweging, stelt Van Strien. „Leden gaan een verbinding met ons gedachtegoed aan en niet, zoals vroeger, met de apostel als persoon.”
(...)
P.S.
(...)
Sekten? Die had je toch in de jaren zeventig?’ Dat is de veelgehoorde reactie als ik vertel dat ik bezig ben met een boek over sekten. Dat er veel sektarische organisaties in Nederland bestaan, soms al tientallen jaren, weten weinig mensen. Dat deze organisaties vaak niet zo onschuldig zijn als ze lijken, willen weinig mensen geloven.
Dat blijkt wel uit de naïviteit waarmee overheidsinstanties zoals de Belastingdienst deze organisaties bejegenen. Sekten in Nederland genieten veelal de fiscale voordelen van stichtingen en hebben evenveel vrijheid als kerkgenootschappen om hun gedachtegoed uit te dragen. Wat zich werkelijk achter de voordeur van dergelijke organisaties afspeelt, lijkt niemand iets te kunnen schelen.
(...)
Wat opviel was dat bijna alle ex-leden zich schaamden. Over het feit dat zij, intelligente mensen, zich zo hadden laten beetnemen op een kwetsbaar moment. Ze hadden zich laten vernederen, hersenspoelen en misbruiken. Dat zij zich hier niet schuldig om hoefden te voelen, konden ze soms moeilijk geloven. Ze konden het zichzelf niet vergeven.
Ook angst leefde nog duidelijk in hun hart. Angst voor represailles van de groep die zij, soms lang daarvoor, hadden verlaten, angst voor juridische stappen, bedreigingen, vervelende e-mails, inbreuk op hun privacy en nog meer.
(...)
Bron: "Woord vooraf" uit IK WAS GEK VAN GELUK, EEN BOEK OVER SEKTEN. Lees »HIER« het eerste hoofdstuk. Zie tevens http://www.lsamsterdam.nl/boek/ik-was-gek-van-geluk/.
Zie ook het bericht op "do 05 dec 2013, 09:08" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"