Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

NRC Handelsblad van vrijdag 8 mei 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Vandaag is in het NRC Handelsblad een recensie (Hoe een Bussums sektekind terugkijkt op haar jeugd) gepubliceerd over het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet (zie onderstaande link).

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/05/08/al ... k-a3999051

Hoe een Bussums sektekind terugkijkt op haar jeugd

Religie Als kind leerde Renske Doorenspleet zich totaal over te geven aan ‘Oom Apostel’. Daar is ze achteraf boos over. Tegelijk loopt ze over van begrip. Apostelkind is het boek over die worsteling.

Lambertus Slok, de leider van het Apostolisch Genootschap
Lambertus Slok, de leider van het Apostolisch Genootschap
Foto Apgen

Renske Doorenspleet : Apostelkind. In de greep van een gesloten gemeenschap. Balans, 366 blz. € 22,99
●●●●●
Pieter van Os
8 mei 2020 om 2:00
Leestijd 3 minuten

Opslaan in leeslijst
Boek kopen

Duizenden kinderen die opgroeiden in het Apostolisch Genootschap kenden het nummerbord van hun leider uit het hoofd. De cijfers, 8017, vrolijkten hen op, zo zongen ze in een apostolisch koorlied, want die cijfers brachten hen dichter bij ‘Oom Apostel’. Ofwel: de ‘Christus van het heden’.

Renske Doorenspleet (1973), die opgroeide in het genootschap, vond het een stom lied. Toch liet ze het wel uit haar hoofd dat te zeggen. De dominante cultuur, nee, de opdracht binnen het genootschap was om blij en optimistisch te zijn. Altijd. Alles was fijn. Voelde iets niet zo, dan moest je ‘diep naar binnen kijken, in jezelf, en net zo lang aan jezelf werken totdat je ontzag kreeg voor de Mannen Gods en ons genootschap.’

Geen misverstand, ook Doorenspleet hield zielsveel van haar apostel, de Heiland der Mensheid, de Gezalfde Gods, het stralende Middelpunt van het Algebeuren – de hoofdletters horen erbij. Iedere avond richtte ze haar gebeden niet tot God of Jezus, maar tot hem, Lambertus Slok, een kalende man van middelbare leeftijd die ook in Bussum woonde, iets verderop in een grote villa. Zijn portret stond op haar nachtkastje naast een zeemeermin met oranje haren. Hij had een wrat op zijn voorhoofd. ‘Hij lacht lief naar me. Dat doet hij altijd’.


Apostolischen geloofden dat God met Slok mens was geworden. Dat maakte hun gemeenschap, zo’n dertigduizend leden, tot Godsvolk. De verantwoordelijkheid was immens. In bescheidenheid en stilte werkten ze aan Diens koninkrijk. Ofwel: een betere wereld. Met hoop, geloof en liefde. Veel liefde.

Eénentwintig jaar na haar vertrek uit het genootschap beschrijft Doorenspleet hoe dwingend en intens het genootschapsleven was. Hoe verplicht die liefde. Het was een leven van koren, kringen en diensten, ook voor de volwassenen, alle vrije tijd ging eraan op. Achteraf verbaast de politicologe zich erover hoe redelijke mensen met serieuze posities in de samenleving zich lieten meevoeren in een leiderschapscultus rond een man wiens opvattingen, megalomanie en eis tot gehoorzaamheid steeds verder afdreven van de tijdgeest uit haar jeugd – de jaren zeventig.

De opdracht was om blij en optimistisch te zijn. Alles was fijn, altijd.

Ze heeft wel een antwoord: mensen blijken bereid veel van hun leider te accepteren om de groep te behouden. Mensen als haar ouders, concludeert ze, vreesden een levensdoel en kameraadschap te missen zonder hun ‘tweede wereld’, een soort parallel universum met eigen regels, rituelen, woorden, omgangsvormen en zelfs eigen kledingvoorschriften.

Haar eigen begrip zit Doorenspleet regelmatig dwars. Dan kruipt de boosheid door haar vergevingsgezindheid. In die passages noemt ze zichzelf een ‘cultkind’ en vraagt ze zich af waarom de buitenwereld niet meer interesse in het genootschap heeft gesteld. Waarom trok niemand aan de bel, op een enkele Panorama-journalist na? Dan maakt ze vergelijkingen met sekteleiders als David Koresh en Jim Jones, om direct te erkennen dat de apostolischen anders waren: ‘De groep was vol mooie verhalen en goed fatsoen.’ Een groep die conflict mijden tot kunst verheft, geeft geen aanstoot.

Goed, Slok was antidemocratisch (‘Blijft U met Uw handen van het stuur af, anders zet ik U de wagen uit’), hij leerde zijn volgelingen dat ze zijn eigendom waren (‘Eigendom-Gods’) en dat vrijheid leidde tot isolement, egoïsme en eenzaamheid. Maar hij misdroeg zich niet. Hij zette zijn volgelingen aan tot indrukwekkende ‘zielsaanbiedingen’ (apostolisch voor financiële giften), maar hij vergreep zich niet aan hen en hij riep ze zeker niet op tot zelfmoord. De grootste zonde die Doorenspleet hem weet aan te wrijven is dat hij mensen ten overstaan van de groep soms de les las.

Dat zijn niet de daden waarmee een sekteleider publieke verontwaardiging oogst. Doorenspleet weet dat. Apostelkind leest daarom ook als het verslag van een worsteling. Hoe te oordelen over haar jeugd, over het genootschap en over haar ouders die haar dit aandeden? Het zijn vragen die haar regelmatig naar haar eigen leven voeren, nu. Dat zijn de zwakste passages van het boek, vol wandelingen, kopjes thee en een telefoontje naar zus of zo.

Gelukkig volgen daarop altijd weer scherpe observaties en fascinerende herinneringen. Zoals de wijze waarop apostolischen groeten als ze elkaar tegenkwamen buiten ‘het Gebouw’ (met een klein knikje) en daarbinnen. Daar keken ze elkaar diep in de ogen terwijl ze een stevige handdruk gaven ‘vergezeld van een standaardgroet, op zangerige toon uitgesproken met een zweem van betrokkenheid en bezorgdheid: „Wat fijn u weer te zien. U bent hartelijk welkom.”’ Doorenspleets woede is tweeëntwintig jaar later soms goed te begrijpen.
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

de Volkskrant van zaterdag 9 mei 2020 (recensie)

Bericht door zefyr »

@allen,

In de Volkskrant (papieren editie) van vandaag is een (lovende) recensie gepubliceerd over het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet. Via onderstaande link is deze recensie (Apostelkind Renske Doorenspleet geeft een genuanceerd beeld van haar beknotte jeugd) te lezen (gisteren werd deze recensie reeds op de website volkskrant.nl gepubliceerd).

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media ... ~b1a35e79/
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

AfbeeldingAfbeelding Bron: VK 9 mei 2020 (Boeken/p 14-15)

@all

Hoe is het nu met ons allen, zo vroeg ik mij vanochtend af terwijl op NPO Radio 1/Vroege Vogels de ingesproken waarnemingen op de Fenolijn werden uitgezonden. Op welke golflengte valt waar te nemen wat zich in de ziel beweegt aan emoties en strevingen bij hen, die in "het apostolische werk" toch ergens te lijden hebben onder een 'niet pluis'-gevoel? Welke geluiden verspreid je dan in de ether, oftewel: hoe anders dan overigens gezonde mensen gedraag je je dan wellicht in de sociale media ten overstaan van belangstellenden?

Een halve waarheid is toch feitelijk een héle leugen? Mijn advies: wees eerlijk en oprecht. "Een beetje integer" - zoiets bestáát toch niet?

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Wat de berichtenstroom van de laatste weken over het Apostolisch Genootschap voor mij heeft blootgelegd, zijn o.a.:
  1. een chaos van denkbeelden; rangen en standen binnen de organisatie en een babylonische spraak­ver­war­ring
  2. het pronken met muzikale en verstandelijke talenten van gemeenteleden teneinde de buitenwacht te imponeren
  3. een naarstig streven om de vermeende consistentie van de ideologie i.c.m. het bestaansrecht van de organisatie aan te tonen
  4. pestgedrag door gaslighting, intimidatie en manipulatie (het kerkgenootschap is daardoor pertinent niet hufterproof)
  5. een zorgwekkende discrepantie tussen de theorie en de praktijk van de gepredikte naastenliefde
  6. geen zorg en geen nazorg voor gemeenteleden die door een verdeel- en heerspolitiek een psychotrauma hebben ontwikkeld
  7. egoïstisch en ontwijkend gedrag bij leidinggevenden, geen gezonde zelfreflectie, doofpotpolitiek; machtsdenken
Wat nu?!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Redactie schreef: do 22 mar 2012, 20:52(...)
Een kind van God was "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een twijgje aan "de boom des levens", waarvan de stamapostel de stam was en de districtsapostelen de dikste takken. Wie er niet voor ijverde langs "de geordende weg" verbonden te zijn met de stam "waaruit alle levenssappen ons rijkelijk toevloeien", zou daarmee het verderf over zichzelf afroepen. Aan deze zienswijze begon ik te twijfelen toen er telkens hele takkenbossen naar beneden vielen door dienaren die er de brui aan hadden gegeven. Troosteloos bleven de dientengevolge normaalgesproken ten dode opgeschreven twijgjes verweesd én besodemieterd achter.

Hierna werd er niet meer zo over gesproken; alsof de stamapostel de stam zou zijn, enzovoort. God dacht er blijkbaar intussen anders over. Wel moesten wij gehoorzaam blijven navolgen, zonder vragen en zonder te klagen. Later kwam daar o.a. nog het door stamapostel Leber gepredikte vereiste onbegrensde vertrouwen bij. Alweer begon ik te twijfelen. Ook hier had deze wel van terug: wie twijfelt, zou "naar de geest" ziek zijn!

Aldus moesten wij eraan geloven, de twijgjes; de kinderen met "hun tienduizend vragen" die werden overgeslagen.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "22 mar 2012, 20:52", in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

@all

Eerst werden onze ouders al misleid met halve waarheden en daarna waren wijzelf aan de beurt om te mogen worden besodemieterd bij de firma's List & Bedrog. De stille wenk, jl. zaterdag in De Volkskrant, naar het NAK-embleem vond ik dan ook meer dan terecht:

Afbeelding Bron: VK 9 mei 2020 (Boeken/p 14-15)


Wie iets minder subtiel naar dit embleem verwijst, wordt namelijk door het nieuw-apostolische apostolaat voor de rechter gesleept. Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker het bericht op "11 mar 2011, 21:14", in de thread "Het verboden boek". [Dat is níet fijn.]

Je moet daar trouwens niet alleen afblijven van het embleem; óók van het gesproken woord van de nieuw-apostolische afgod. Zo niet, dan krijg je lik op stuk, zoals Bauke Moesker het overkwam met déze "op één na laatste waarschuwing" van (thans: opziener) R.D. Vis:
Redactie schreef: za 03 dec 2011, 19:37(...)
Aangetekend verzonden
2 december 2011
VERTROUWELIJK/PERSOONLIJK

Geachte broeder [...],
  • 1) Ondanks het feit dat we elkaar nog niet persoonlijk kennen, moet ik mij met een bijzonder verzoek tot u richten.
  • 2) Er komen bij ons ernstige klachten binnen over uw gedrag in onze kerken tijdens de erediensten.
  • 3) Er wordt ons gemeld dat u broeders en zusters in de diensten fotografeert en deze foto's publiceert op uw website.
  • 4) Dat is een schending van de persoonlijke levenssfeer van de betrokkenen en daarmee strafbaar.
  • 5) Het is eveneens strafbaar om uit de inhoud van diensten te citeren op uw website.
  • 6) Elke dienstleider heeft een schriftelijk vastgelegd kopijrecht van een dienst die hij houdt.
  • 7) Het publiceren uit een dienst mag alleen met toestemming van de dienstleider.
  • 8) Verder wordt ons gemeld, dat u aanwijzingen van onze voorgangers, die verantwoordelijk zijn voor de gang van zaken tijdens onze erediensten, negeert en daaraan bewust voorbij gaat.
  • 9) Wat uw persoonlijke uitspraken over onze ambtsdragers betreft, stellen wij vast dat deze zeer onchristelijk zijn en zelfs in tegenspraak zijn met de leer van Jezus.
  • 10) Broeder [...], aangezien u met voorkeur de bijzondere diensten bezoekt waarvoor we ook gasten uitnodigen, waarbij we er moeite voor doen om een goede sfeer te scheppen, wil ik U in mijn hoedanigheid als bureauhoofd van ons kerkelijk kantoor in Nederland vriendelijk doch dringend verzoeken om u in onze diensten zodanig te gedragen dat u geen ergernis veroorzaakt.
  • 11) Ik vraag u om de aanwijzingen en verzoeken van onze voorgangers zonder meer op te volgen.
  • 12) Het fotograferen voor, tijdens en na onze diensten is alleen toegestaan aan degene die daarvoor de opdracht krijgt.
  • 13) Teksten uit de prediking mogen alleen na toestemming van de dienstleider worden gepubliceerd.
  • 14) Ik vraag u dringend om deze aanwijzingen zonder meer op te volgen om niet tot verdere maatregelen te hoeven komen.
  • 15) Ik wens u verder al het goede en groet u hartelijk,
(w.g.) R.D. Vis
Hoofd Centrale Administratie
Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland

(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "03 dec 2011, 19:37", in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk". Zie aldaar ook het voorafgaande bericht op "03 dec 2011, 16:10"

Dat zou er ook nog bij moeten komen, dat men op het woord van God het auteursrecht claimt! Kennelijk herinnerde degene, die zich hierboven uitgaf voor het "Hoofd Centrale Administratie" zich het copyright, waarvoor de mensheid al in 1957 (!) was gewaarschuwd:
Redactie schreef: za 15 dec 2012, 19:42(...)
Het oprichten van een theophore autoriteit

1. Men roept nu een gevolmachtigd ambt in het leven, dat als tusseninstantie tussen God en mens in staat en van God de opdracht heeft ontvangen in zijn naam de genade te beheren en de gelovigen met zekerheid naar het heilsdoel te geleiden. Deze hebben nu niet meer met een verre God en een onzichtbare Christus te maken, maar kunnen zich begeven onder de leiding, de bescherming en de garanties-verstrekkende macht van een in vlees en bloed voor hen staande ambtsdrager. Hier vindt men zekerheid en rust en is men aan ieder risico ontkomen.

Het behoort tot de innerlijke logica van heel deze constructie, dat de tendens bestaat, de theophore kracht van het ambt en van de ambtsdrager al maar hoger op te voeren. Want hoe hoger deze worden verheven, en met hoe groter volmachten zij worden uitgerust, des te zekerder kan de gelovige zich voelen onder hun bescherming. Voegt zich bij deze tendens dan nog van onder op een zucht tot heersen van deze of gene ambtsdrager, dan kent de ontwikkeling van het ambt naar boven, naar al maar hogere krachten en autoriteiten, geen grenzen meer. De geschiedenis van de ontwikkeling van het Hersteld-Apostolisch ambt van stam-apostel toont deze tendens tot het al maar ophogen van de autoriteit overduidelijk aan. Oorspronkelijk slechts primus inter pares wierp de drager van dit ambt zich tenslotte op tot de absolute heerser over de apostelen, en dat zowel godsdienstig als constitutioneel. Hij kan hen aanstellen en afzetten, hun hun volmacht verlenen en ontnemen. Slechts als ze zich tot gehoorzaamheid aan hem verbinden, kunnen ze werken. Ze zijn niet meer op zichzelf staande dragers van de Heilige Geest, maar zijn op zijn bemiddeling aangewezen. Hij is niet meer slechts de plaatsvervanger van Christus, maar heeft practisch diens plaats in genomen en Hem in het geloofsleven van zijn aanhangers door zijn ambtsmacht en werkzaamheid verdrongen. Hij kan zeggen:
  • "Wie zich van mij afscheidt, scheidt zich van Jezus af". Zonder hem is er dus geen heil. Hem alleen heeft Christus "volmacht gegeven om over zijn verdiensten te beschikken en rechtsgeldig voor God te binden en te ontbinden". Hij is "de door God uitgestoken hand der liefde". Hij betrekt uitspraken van Christus betreffende diens autoriteit op zichzelf: hij is het hoofd, en de apostelen zijn de leden; hij is de wijnstok, en de apostelen zijn de ranken; hij is de ene bron, die van de troon Gods uitgaat." Daarom: "Wie zich aan mijn woord houdt, zal ik uitredden".
(...)


Bron: GELOOF EN SEKTE (Het sektarisme als anti-reformatorisch geloofsverschijnsel - zijn doelstelling en zijn tragiek) door Kurt Hutten; Hamburg, 1957.
(...)
[citaat Hutten/6]
De Hersteld-Apostolischen leren, dat Hij alleen hún stamapostel tot zijn orgaan heeft gemaakt en hem het "copyright" heeft gegeven van zijn "openbaringen". (...) De pure sekte, zoals ze zich b.v. in Jehova's Getuigen of in de Hersteld-Apostolischen vertoont, draait alleen om haar eigen as. Hier nu voltrekt zich het gericht Gods. De theologia gloriae sectae sluit de genade van de ontmoeting met de levende God uit.
(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "15 dec 2012, 19:42", in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

Naast Kurt Hutten hadden destijds, in de jaren '50 van de vorige eeuw, ook vele anderen wel door dat er vraagtekens te plaatsen waren, maar tegelijkertijd wilde het de gelovigen niet aan dat in de plaatselijke kerkgemeenten allen het bij het verkeerde eind zouden hebben.

Terwijl de geestelijke leidslieden erop uit waren c.q. het zich lieten welgevallen dat hun privé-zakken met miljoenen werden gevuld, en er van hun volgelingen -teneinde zich met recht en reden tot het uitverkoren godsvolk te mogen rekenen- het uiterste werd gevergd, mochten opgroeiende kinderen het ontgelden. In plaats ervan dat zij hun hart zouden volgen, gold nu: apostel, uw wens is mijn bevel.

Bij het Apostolisch Genootschap werden vervolgens niet alleen de kinderen genegeerd:
[18-04-2020, 09:36]
(...) ik weet dat de kinderen het vreselijk vonden. In die tijd had ik de leiding van choreografie bij de kerstspelen en oefende na de kringen met hen. Het gemopper was niet van de lucht. Overigens is die generatie helemaal weggevallen. Dat geeft toch te denken. Ik heb dat gemopper wel gemeld bij de voorganger maar die veegde het van tafel. Oftewel nam mij niet serieus.

Tegenwoordig figureren bij het Apostolisch Genootschap medewerkers in de hoedanigheid van "hoofd Marketing en Communicatie" en "hoofd Inhoud en Verdieping", maar slachtoffers van narcistisch wangedrag hebben serieus méér aan een "hoofd Liefde en Compassie".

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 11 mei 2020, 15:25(...)

...maar slachtoffers van narcistisch wangedrag hebben serieus méér aan een "hoofd Liefde en Compassie".

(...)

@all

Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk toe is aan een goed pastoraal gesprek, niet over een kleinigheid, maar over iets wat de betrokkene echt benauwt en dwarszit, binnenin de kerk, kan in theorie aankloppen bij een hele batterij geestelijk verzorgers (ook wel dienaren, dienende broeders, ambtsbroeders, zegenaars, zegensvaten, knechten Gods, monden Gods, Godsgezanten, wegbereiders, helpers aan Christus' plaats of kerkelijke ambtsdragers genoemd). Afhankelijk van hun geestelijke bediening c.q. ieders kerkelijke rang en de daarmee samenhangende taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden, én de uit genade aan ze toevertrouwde goddelijke ponden c.q. ambtsgaven, zullen dezen dan in theorie alles in het werk stellen om jou bij "het gaan en staan op de geloofsweg" "op te richten".

Is dat niet fijn?

De betrokkene kaart echter aan dat hij of zij zich overvraagd voelt en dat zijn of haar persoonlijke integriteit niet wordt geëer­bie­digd. Sterker nog; het betreffende gemeentelid licht toe terneergeslagen te zijn door eigenzinnig onhebbelijk gedrag van een "hoge" dienaar.

Welnu, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" blijkt zoiets godsonmogelijk te zijn. Wat gebeurt er dus? Je kunt wel gaan! Niet onmiddellijk hoef je te vertrekken want gráág wil men jouw verhaal horen, begripvol knikken en het biddend in Zijn hand leggen. Wie dan nog niet genezen is, heeft werkelijk álles aan zichzelf te wijten: het onrecht, het verdriet, de miskenning; de ondankbaarheid.

Heus, ik kan tenhemelschreiende voorvallen noemen. Wie "zichzelf niet overwint" bevindt zich als een zieke in een hopeloze toestand.

Ik herinner mij de onderstaande quote:

Redactie schreef: zo 13 nov 2011, 13:27(...)
Worden de zaken hier niet feitelijk een tikkeltje overdreven? Betreft het geen insinuaties? Immers, als het wáár is dat gemeenteleden in de Nieuw-Apostolische Kerk worden onderdrukt; zoiets laat tegenwoordig toch niemand zich meer welgevallen? Dat valt toch gewoon op?! (...)

Inderdaad, het valt gewoon op! Maar je moet er wel "oog" voor hebben. De "zware jongens" zien er in casu namelijk net iets anders uit dan in de Donald Duck...
  • Afbeelding
... en hun werkwijze is doorgaans ook wat subtieler, al druipt de schijnheiligheid er nogal eens van af. Hiervan gaven wij op dit Forum al diverse voorbeelden.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "13 nov 2011, 13:27", in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"

Ergo: hoe ziet een narcist eruit? Waarom keurt in de Nieuw-Apostolische Kerk de slager, zónder klachtenregeling, zijn eigen vlees?!

Samenvattend: geen woorden, maar daden! En: slaapkoppen bij de Raad van Kerken in Nederland en dergelijke, dóe er eens wat aan!!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Onlangs werden aan mij beelden getoond van video-opnamen vanuit het Apostolisch Genootschap. Zo zag ik de apostel Lambertus Slok bij muzikaal omlijste vieringen, in "het gebouw" in Bussum, van -ik meen- diens 78e en 79e verjaardag. In een vorig bericht gaf ik al aan dat zijn manier van doen opvallende gelijkenissen vertoont met het gedrag van de voormalige NAK-districtsapostel Gijsbert Pos.

Eerder had ik o.a. het volgende al gelezen:
Sterk hiërarchisch leiderschap
Hoewel het Apostolisch Genootschap in 1946 afscheid had genomen van een dualistisch godsbeeld, werd de toenmalige apostel nog wel gezien als de eigentijdse Christus. Aan deze verheven positie ontleende hij [Lambertus Slok; TB] hiërarchisch leiderschap.

Bron: https://www.apgen.nl/leden/bibliotheek/ ... pengingen/

Dat lijkt mij nogal eufemistisch uitgedrukt want er had moeten staan: autoritair leiderschap. De video-opnamen waren gemaakt in het begin van de jaren '80. Renske Doorenspleet moet toen negen of tien jaar oud zijn geweest. Zoals het ook overal en altijd het geval was bij Gijsbert Pos, wanneer deze ergens binnenkwam; prompt valt in tegenwoordigheid van "de man Gods" elk gesprek stil in de zin van "grote Meester, spreekt thans gij". Terwijl aansluitend het onderworpen "godsvolk" in een soort van hypnotisch ontzag werd gehouden, vielen over en weer welhaast alle remmingen weg, ook ten aanzien de beschermwaardige persoonlijke levenssfeer van zielen die door de apostel terloops onbeschaamd op de korrel werden genomen. Zo kreeg hij de lachers op de hand door te vertellen over een zuster voor wie op haar sterfbed de voorbede werd gevraagd. De oudste Van der Vliet in Den Haag, aan wie gemeld was dat zij heenging, zou snedig hebben geantwoord "Wáárheen? Als zij ergens heen gaat, geef haar dan voor een tientje kadetten mee van het Leger des Heils!" Haha, hahaha, hahaha, haha. Op een ander moment wilde Lambertus nog wel kwijt dat hij niet om "aardse rijkdom" bad (...), maar dat het ondanks de miljoenen die hem toevloeiden uit liefdesaanbiedingen, nog altijd sappelen bleef om het hoofd boven water te houden. Haha, hahaha, hahaha, haha. Ondertussen lette ik op de lichaamstaal van de verzamelde gelovigen: met gekromde tenen zat men aan.

Ik had aan een half woord genoeg en begrijp de scepsis niet, waarmee thans slachtoffers van narcistisch wangedrag worden bejegend.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
zefyr schreef: vr 28 okt 2011, 14:43 Praktisch apostolisch-zijn is ook transparantie eisen van de kerkleiding. In de dertiger jaren van de vorige eeuw kwamen honderden leden van de HAZEA, na de 2e WO in Nederland NAK geheten, in opstand tegen de despotische en autoritaire leiding van de toenmalige districtsapostel J.H. van Oosbree. Deze dandy, die zich verplaatste in zeer luxueuze auto's en baadde in weelde en luxe, nam geen halve maatregelen; hij liet 300 leden van de HAZEA uitschrijven uit het 'boek des Levens'..., terwijl het merendeel van de HAZEA-achterban leefde in grote armoede. Van Oosbree wenste geen rekenschap af te leggen van zijn financiele handel en wandel, dat zwaar leunde op fondsen van de HAZEA.

Bron: Ds. J. Fokkema, Iets over de secte der Apostolischen, Delft 1937, 30pp
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door zefyr »

@TjerkB,

Met stijgende verbazing heb ik de beeld- en geluidopnames van de verjaardagsbijeenkomsten van 'apostel' Lambertus Slok in 1982 en 1983 te Bussum bekeken en beluisterd. Met fascinatie, huivering, weerzin én afkeer! Het is voer voor godsdienstpsychologen. De tijdovereenkomstige 'Man Gods' raakte emotionele snaren (de Vadernaam en wat je van je moeder krijgt, zoals tanden, onvervangbaar is). Over de rug van het leed en het verdriet van een broeder en zuster grapte Slok én kreeg hij de lachers op z'n hand (Slok riep in herinnering dat eens aan Van der Vliet door een broeder was gevraagd te bidden voor z'n echtgenote omdat die zou heengaan. Waar gaat zij dan heen? Geen idee! Ga naar het Leger des Heils. Daar krijg je twaalf kadetten voor een tientje.). Abject én infaam! Het zogenaamde Gods Volk was/is geen knip voor de neus waard, omdat ze niet terstond protesteerden én wegliepen! Ronduit dociel. Lambertus Slok spraak slechts eenmaal de waarheid, toen hij opmerkte, dat Vadertje Drees een eminent mens was én dat Stalin een schurk was; de ene schurk (Slok) herkende de andere schurk (Stalin)...
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

[06-05-2020, 14:37]
(...) De één heeft een grote aanvaring en de ander vele kleintjes. Ikzelf was een rebel. Ik MOEST overal naar toe en ik wilde me zo graag ontplooien en wist al meteen mijn dromen voor de toekomst. Muziekles kon niet. Geen geld ( 10% ging in t buideltje) en als t op zondag was mocht het niet.

(...) De jeugdkringen dat was vreselijk. Ik MOEST naar de jeugd kring. ( voor de eerste wereld ging ik elke keer naar mijn oma , schaamte....) op de kring werd je klaargestoomd voor de confirmatie. " jullie MOGEN jullie straks confirmeren" mijn antwoord " Hebben wij een keus dan " Jazeker . " Nou schrijf maar op dat er een minder is. Ik laat me nooit en te nimmer confirmeren " rustig aan [...], daar moet je echt klaar voor zijn . Wij gaan je helpen om de weg naar de confirmatie te vinden. ......Nou zulk soort gesprekken. Ik zei mijn waarheid. Dat ging altijd mis. De eerste 17njaar heb ik geen VRIJHEID genoten helaas. Maar toen die dag.......Ik voel het nog. Echt vrij zijn .

(...)

@all

Zowel de Nieuw-Apostolische Kerk als het Apostolisch Genootschap is een organisatie met een anatomisch misplaatst aangelegd hart. Het was fijn geweest indien de medicus Wiegman en in de jaren '90 eerder al de destijds ingeschakelde coryfeeën...
"Begin jaren negentig toonde een grondig intern onderzoek dat glashelder aan. In negentig gemeenschappen werd de jeugd tussen de 13 en 24 jaar ondervraagd in interviews, kringgesprekken en schriftelijke enquêtes met meer dan tachtig vragen. Het onderzoeksteam bestond uit apostolischen die in de buitenwereld werkzaam waren als socioloog, psycholoog, medicus, econoom, wiskundige, jurist en filosoof. In het voorjaar van 1993 werden de resultaten beschreven in interne publicaties." (pag. 317)


Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

...die diagnose niet zo extreem pijnlijk hadden gemist als thans door het boek "Apostelkind" blijkt uit een ware lawine van reacties, waaronder - ik herhaal:
TjerkB schreef: za 18 apr 2020, 21:21(...)
  1. (...)
  2. (...)
  3. (...)
  4. (...)
  5. [16-04-2020, 18:25]
    Ik zal zeggen wat er speelde, misschien helpt het anderen ,misschien mezelf, ik weet het niet. Mijn vader was psychiatrisch patiënt, maar ook een hele trouwe aanhanger van de apostel, net als zijn hele familie. Met het kerstdeclamatorium 1972, pagina 129, haalde de apostel fel uit tegen randfiguren, zorg dat u zelf geen randfiguur wordt. In maart 1973, het jaar van de zuivering, heeft mijn vader een einde aan zijn leven gemaakt, hij schreef in zijn afscheidsbrief dat we beter af waren zonder hem. Ik was toen 9…
  6. (...)
  7. (...)
(...)

De narcistische "schurk" Lambertus S. had (net als de vroegere NAK-stamapostel Johann Gottfried Bischoff) NOOIT het podium mogen krijgen, dat hem zelfs met terugwerkende kracht bij het Apostolisch Genootschap nog wordt gegund. Al op voorhand hadden de geestelijke elite en haar intimi bij het Apostolisch Genootschap moeten besluiten tot het instellen van een steunfonds, waarmee er voor de talloze slachtoffers van zinloos geestelijk geweld, waaraan de "apostelkinderen" werden blootgesteld, met tussenkomst van externe hulpverleners een uitweg zou hebben opengestaan teneinde dat sektarische geweld zo mogelijk alsnog (beter) te kunnen verwerken.

Afbeelding Bron: VK 9 mei 2020 (Boeken/p 14-15)


In plaats van nu vol trots van de daken te schreeuwen -zoals het "hoofd Marketing en Communicatie" bij het Apostolisch Genootschap zich dat veroorlooft- dat aanstonds Frederique Demeijer promoveert op de schone schijn van Lambertus Slok en consorten, terwijl die dissertatie bij elkaar schijnt te worden gelapt door vazal-gedrag, uitgaande van een in stichtingsvorm gereïncarneerde pathologische despoot Van Oosbree, had men uit naastenliefde (!) de smartelijke geestesnood moeten lenigen waaraan niemand een boodschap had.

Bij het Apostolisch Genootschap kan men wel beweren "Wij leven vanuit de Liefde, wij halen onze kracht daaruit en sluit je dus bij ons aan!", maar dat zijn, getuige de inmiddels kenbare honderden MeToo-ervaringen van apostelkinderen, absurde holle frasen gebleken.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 04 nov 2017, 13:44(...)
Naast seksueel geweld is ook psychologisch misbruik natuurlijk verwerpelijk. Wie emotioneel wordt overweldigd door geestelijke misleiders, valt evenzeer ten prooi aan een vorm van verkrachting, waarbij op een ontwrichtende, alles beschadigende manier zielen gedesoriënteerd raken en brutaal van hun soevereiniteit beroofd.

Misleiders (te denken ook aan ''gaslighting' - zie onder) hebben niet voor niets een 'verborgen agenda' want, zoals de schrijfster Sietske Bergsma het verwoordde; de waarheid zou ze tot dingen verplichten waar ze geen zin in hebben. Wie nietsvermoedend het slachtoffer wordt van manipulatief handelen, doordat bijvoorbeeld in een geloofsgemeenschap het gefingeerde goddelijke gezag van een ambtslichaam of bestuursapparaat aan je wordt opgedrongen, kan daarvan nog heel lang last ondervinden. Dus: pijn, hinder en verdriet. Terwijl anderen (vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk) voor jou dachten, moest jij alleen maar gehoorzaam zijn. Zo werd ons werkelijkheidsbesef omgevormd. Narcisten zetten ongevraagd een tatoeage op de tere kinderziel van hun volgelingen. Onze 'software' moest zo nodig worden overschreven door de logica van hoge, hogere en nóg hogere "dienaren". Slechts een enkeling had door dat er onder dezulken zich ook buitengemeen onhebbelijke types bevonden; zieke geesten, die zichzelf handig staande hielden door verwarring te stichten en tweespalt te zaaien. En ondertussen vulden ze lekker hun zakken.

Groet,
TjerkB


N.B.
  • In de film Gaslight uit 1944 wordt Ingrid Bergman langzaam gek gemaakt door haar man. Zo draait hij de gaslampen in huis stiekem steeds lager om haar wijs te maken dat ze blind aan het worden is. Hier komt de term ‘gaslighting’ vandaan, die refereert aan een manipulatietechniek waarbij je iemand doet twijfelen aan zijn of haar perceptie, geheugen en verstand. Een goede vuistregel is dat je te maken hebt met gaslighting op het moment dat je denkt: ben ik nou gek geworden…? En als je dit eenmaal herkent, kom je het overal tegen.
Bron: https://www.ntvg.nl/artikelen/gaslighting

Uit: Bericht op "za 04 nov 2017, 13:44" in de thread "God dienen én de mammon... "

@all

Zo'n drie jaar geleden kwam op dit Forum de term gaslighting al voorbij. Verder stuitte ik deze week in mijn e-mailarchief op een bericht van "23-11-04 16:31" aan mijn toenmalige voorganger, met als onderwerp Narcisme, waarna mij hetzelfde overkwam (lees: werd aangedaan) als wat ik onlangs las in de onderstaande reactie op Facebook:
[18-04-2020, 09:36]
(...) ik weet dat de kinderen het vreselijk vonden. In die tijd had ik de leiding van choreografie bij de kerstspelen en oefende na de kringen met hen. Het gemopper was niet van de lucht. Overigens is die generatie helemaal weggevallen. Dat geeft toch te denken. Ik heb dat gemopper wel gemeld bij de voorganger maar die veegde het van tafel. Oftewel nam mij niet serieus.

Néé, níet wij zijn gek geworden.

Groet,
TjerkB


P.S. Uit mijn bovenbedoelde brief uit 2004...
(...)
Zojuist viel mijn oog op een bijzonder treffend artikel in de omroepgids van deze week van de Evangelische Omroep. Hierbij gaat (om wat ik heb bedoeld te verduidelijken) de tekst ervan.

Doordat ik nog vaak de pijn voel van het geestelijke letsel dat ik onze kerk heb opgelopen, kan ik mij soms erg gedeprimeerd voelen of er boos om worden, vooral als ik ook besef dat velen zich daarbij alleen maar 'gehoorzaam' opstelden. Tot overmaat van ramp claimt men niettemin met terugwerkende kracht 'in het verzet te hebben gezeten'. Behalve tot op zekere hoogte van Priester [...] heb ik van enig protest bij niemand ooit iets opgemerkt. Voor boosheid echter was er geen plaats. Met name Apostel [...] wees mij in dat opzicht telkens weer terecht. Hierna verdrong ik het grotendeels, blijkt nu achteraf.

Het gaat er nu niet om om mijn gelijk te halen, maar over 'boosheid' las ik op de website van de EO vandaag o.a het volgende:
  • Emoties
    Psycholoog/psychotherapeut Kees Roest, deels werkzaam in het Gereformeerd Psychiatrisch Ziekenhuis De Fontein en deels in zijn eigen praktijk, herkent het dilemma. "In mijn praktijk komen mensen die met hun emoties in de knel zitten. Wat opvalt, is dat van de vier basale emoties die we hebben (bang, blij, bedroefd, boos), boosheid de meest moeilijke blijkt te zijn. Het is de emotie waar het grootste taboe op ligt, waar mensen het minst goed mee om kunnen gaan en die het vaakst wordt weggedrukt. Of christenen meer moeite hebben met het uiten van boosheid dan andere mensen, weet ik niet, maar het is wel zo dat ze die moeite vaak bijbels verankeren.
  • De Bijbel
    Jef de Vriese is psycholoog met een jarenlange pastorale praktijk en mede-directeur van het Centrum voor Pastorale Counseling en Stichting Chris. "Ik merk dat het idee leeft dat we de toorn aan God moeten overlaten. Maar dat is echt te kort door de bocht. Je kunt er niet omheen dat boosheid een reele emotie is. De Bijbel windt daar geen doekjes om. "Laat de zon niet ondergaan over uw toorn," zegt Efeziers 4:26 en Mattheus 5:23: "Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en u daar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, laat uw gave daar, voor het altaar en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder en kom en offer daarna uw gave." Het zijn voorbeelden in de Bijbel van boosheid en conflicten. En als ik kijk naar de psalmen van David of naar de Klaagliederen, dan zie ik dat verdriet en boosheid open naar God worden geuit. Dat die emoties een plaats krijgen. Je moet boosheid niet toedekken of heimelijk in stand houden. Integendeel: het is beter je gevoelens te onderkennen en er iets mee te doen.
  • Alarmbelletje
    Boosheid is op zichzelf een goede emotie, oordeelt ook Kees Roest. Het fungeert als een soort alarmbelletje. Want boosheid is altijd een reactie op iets anders. "Het gevoel van boosheid helpt je te realiseren dat er iets gebeurt wat je niet prettig vindt en het geeft je de energie voor een gezonde (bij voorkeur assertieve) reactie. Mensen die hun boosheid onderdrukken en wegredeneren missen een belangrijk kompas. Zij hebben niet meer goed in de gaten wanneer anderen hun grenzen overschrijden. En dan kan het gebeuren dat iemand zich in een relatie volledig onder laat sneeuwen."
  • Nooit boos
    Mensen die beweren nooit boos te zijn (of het beestje een andere naam geven: "ik ben niet boos maar verdrietig") zijn vaak bang zich van hun boosheid bewust te worden. Dat kan zijn uit angst dat ze de controle verliezen en gaan schreeuwen en slaan, maar dat kan ook te maken hebben met de angst te worden afgewezen. Of met slechte herinneringen aan de manier waarop ouders of leerkrachten zich afreageerden. Maar met het inslikken van de negatieve gevoelens, wordt er veel innerlijke spanning opgebouwd, die ook psychosomatische klachten kan veroorzaken. Sommige mensen verdringen hun woede zelfs zodanig, dat zij denken geen boosheid te hebben. In zo"n geval bestaat er een niet geringe kans dat de niet-geuite boosheid omslaat in (zwijgende) vijandigheid. En dat is veel schadelijker. Overigens kan het tegenovergestelde ook gebeuren: dat iemand door het onderdrukken van zijn boosheid juist de neiging heeft voortdurend te exploderen.
  • Dit zijn onze manieren
    Volgens Roest zijn er in het algemeen drie varianten in de manier waarop mensen met boosheid omgaan: 1) boosheid verdringen), 2) woede uiten en 3) boosheid onderkennen en deze doelbewust en gecontroleerd uiten.

Bron: http://www.ronduit.nl/jc/loc_centrum/lo ... at=3583906

Wat ik hiermee wil zeggen? Zielzorg is óók 'ruimte geven aan reële verwerkingsprocessen'.

(...)


N.B.
Tegen Peter Klene bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en tegen Bert Wiegman bij het Apostolisch Genootschap zou ik willen zeggen: zet nú (alsnog) recht wat er recht te zetten valt. Doe daar trouwens niet kinderachtig over want al te gemakkelijk wordt het aan naasten berokkende leed onderschat. Begrijp alsjeblieft dat jullie een bestuurlijke verantwoordelijkheid hebben waar te maken; óók in het licht van de ANBI-voorwaarden. Zet mooie woorden om in mooie daden. Als dat echt lukt, haal ik dit Forum subiet uit de ether.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”