TjerkB schreef: ↑zo 14 jun 2020, 14:54 (...)
In de reli-industrie verhullen machtige marketingmachines conform businessplannen de woekerprijzen voor het vertier onder hun dak. Echter, in het open veld kan ook een hagenpreek zaligmakend zijn, en in een diepe put heeft de Heilige Geest nog een optimaal bereik.
Ik ben er dus op tegen; op verwarring.
(...)
@all
In mijn laatste bericht ging ik terug naar de jaren '50, toen, vanuit het heden terugblikkend op die tijd, zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk als bij het Apostolisch Genootschap de zaken al verontrustend uit de hand begonnen te lopen. In beide geloofsgemeenschappen waren het charismatische leiders die de aangesloten leden zo op het gemoed werkten, dat men binnen de kortste keren het stuur aan ze uit handen gaf. Wat krom was werd recht gepraat, maar zowat niemand wilde het aan manipulatief in de maling te worden genomen.
Na de ellendige oorlogsjaren die eindelijk achter lagen, was iedereen trouwens ook wel toe aan nieuw elan. Wat was er nu toch mooier dan onder "het werk Gods" de schouders te zetten? Met een waarachtige overgave des harten en "machtige stromen van zegen" voor ogen. Aldus geschiedde. Terwijl men meende zich over te geven aan Gods wil, gingen de leidslieden aan de haal met ieders goedheid. Betrekkelijk weinigen waagden zich te realiseren dat men zich overgaf aan een soort van massapsychose, al gebeurde dat aanvankelijk, tegen het einde van de jaren '40, nog heel subtiel en sloom in een slakkengang. Daarna ging langzaam maar zeker de vlam in de pijp.
Alsof het leven ervan afhing, kwamen de leden over de brug met hun "tienden". Ondertussen kon het hun leiders geen moer schelen of het ene gezin de verlangde offers bracht uit overvloed of het andere gezin uit armoede. Volgens de nieuw-apostolische geloofsleer viel er bovendien geen tijd te verliezen want de wederkomst van Christus Jezus stond inmiddels elk moment voor de deur. Wie wilde er nu nog riskeren de tien geboden te veronachtzamen en alle ongeschreven regels daarnaast? Dan nam de Heer je vast niet in genade aan... Wie bij activiteiten schitterde door afwezigheid, had iets uit te leggen. Wilden de gelovigen daardoor voor elkaar ook niet onderdoen?
Zo ontstond er een angstcultuur. Bang om buiten de groep te vallen, bang om bij de hemelpoort voor een dichte deur te komen staan. Dan zou je aan de heidenen overgeleverd zijn (naar Matth. 20: 19). Dus: "Slechts vertrouwen, dat is al" en "Immer moedig voorwaarts". "Maak, maak u op en word verlicht." Geen zee te hoog. Niet praten, maar doen. Sterker nog: alles of niets! Dwang, dwaling en bedrog...
Groet,
TjerkB