Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 659
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

HET BOEK en het Apostolisch Genootschap te Rockanje op zondag 13 december 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Waar ik gisteren nog terughoudend was in relatie tot een recente eredienst in een plaats van samenkomst van het Apostolisch Genootschap waarin voorganger Ron Reevers (notarisklerk) sprak over HET BOEK, in casu het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet, en de uittreding van X, kies ik nu voor volstrekte transparantie, zodat een ieder kan zien en horen hoe het thans er in het Apostolisch Genootschap aan toegaat. De eredienst staat bol van onsamenhangende en larmoyante prietpraat. Ik verwijs naar de eredienst in de plaats van samenkomst van het Apostolisch Genootschap te Rockanje op zondag 13 december 2020 (de relevante passage is te zien en te beluisteren vanaf 1 uur en vijf minuten). Voorganger Joyce de Hoog-Verveen (assistent-controller) zet X, in casu Jan Pieter Z. (postbode), weg als een eenzaam persoon, die alleen leeft met z'n hond.

https://www.youtube.com/watch?v=4JDjHaBs_TQ
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: HET BOEK en het Apostolisch Genootschap te Rockanje op zondag 13 december 2020

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: vr 18 dec 2020, 17:04 (...)
Voorganger Joyce de Hoog-Verveen (assistent-controller) zet X, in casu Jan Pieter Z. (postbode), weg als een eenzaam persoon, die alleen leeft met z'n hond.

https://www.youtube.com/watch?v=4JDjHaBs_TQ

@zefyr

Inderdaad een tenenkrommende gê­nan­te ver­to­ning. Spijtig genoeg herkenbaar. Ook mijn vader werd immers publiekelijk afgeserveerd.

Enige weldenkendheid c.q. mediatraining lijkt hier wel op zijn plaats...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 164
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door ZwartSchaap »

Het bovenstaande van de gemeenschap Rockanje is min of meer representatief voor
alle gemeenschappen van het A.G.
Wanneer iemand uittreedt gaat de gemeentelijke leiding over tot lompheid en schiet in
een denigrerende houding.
De voorganger spreekt over "HET BOEK" daarmee is het duidelijk dat de goede verstaander
maar een half woord nodig heeft om te begrijpen. Het boek APOSTELKIND van Renske Doorenspleet
is dus door vrijwel iedereen gelezen.
Ook tijdens deze dienst was het opnieuw PRIETPRAAT in het kwadraat, dit zal nooit veranderen.
De leden merken het niet of nauwelijks omdat men is leeggeroofd van geestelijke rijkdom.

ZwartSchaap
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 18 dec 2020, 13:27 (...)
Aan "Bewogen woorden" (van Manfred Horstmanshoff) ontleen ik nog graag het onderstaande:
  • (...)
    Het prachtige lied 'In stille trouw' is enige jaren geleden herdicht met teksten van Etty Hillesum (1914-1943) als uitgangspunt, een nieuwe tekst, waarin God tweemaal als 'Heer' wordt aangesproken. In haar dagboek doet Etty Hillesum dat vaak, als ze bidt om kracht. God is voor haar zowel de schepper van alles, als machteloos en afhankelijk. Die God noemt zij 'Heer'.
    • In stille trouw wil ik U dienen,
      een woning bieden, God, mijn Heer,
      U, onbegrepen Ongeziene
      intens beleven telkens weer.
    En deze God zou ik niet eren?

Bron: Pag. 62 | ISBN/EAN: 978-90-803358-8-2

Daarom: zouden wij niet liever in Zijn werk staan dan in het broddelwerk van sommigen die zich op eigen gezag uitgeven voor apostel? Zó liep het op dit punt bij het Apostolisch Genootschap uit de hand:
  • Sinds de roeping van apostel L. Slok werd 'Gods Werk' als 'bevrijdingswerk' verstaan, als een verlossing van oude denkbeelden. God was niet de God der wrake. De mens was niet zondig van hoofdhaar tot voetzolen, maar als hij zich bewust was van zijn roeping, kon hij uitgroeien tot een zegenaar die God als liefdemacht nabij bracht. In de apostolische taal uit de jaren '70 van de vorige eeuw lijkt 'Gods Werk' zich op het eerste gezicht te beperken tot de 'arbeid' in de gemeente. Het ging echter om de eenwording met de gedachtewereld van de apostel, waaruit het verlangen voortvloeide hem te ondersteunen.

Bron: Pag. 117 | ISBN/EAN: 978-90-803358-8-2

@all

Het briesje in de jaren '70 in de media over het Apostolisch Genootschap lijkt de afgelopen tijd wel te zijn aangezwollen tot een orkaan. Maar hoe valt die te doorstaan? Ik kom hier zo dadelijk op terug. Eerst graag dit...

Wanneer ik iets schreef over het apostolische werk, ging het mij nooit in de eerste plaats om een kerk, doch veeleer om het volgende:
  • Ik vraag aan de HEER één ding, het enige wat ik verlang: wonen in het huis van de HEER alle dagen van mijn leven, om de liefde van de HEER te aanschouwen, hem te ontmoeten in zijn tempel.

    Psalm 27: 4 (NBV)

"In de gemeenschap" was voor mij die tempel, Zijn woning. Daar kwamen wij deemoedig samen en zongen wij een aanvangslied als...

  • 1
    Hoe verheugt het ons deez' stonde,
    nu wij, Heiland, bij U zijn,
    uit uw heil'ge mond t’ ontvangen,
    levenswoorden, hoog en rein.
    Laat ons heden tevergeefs niet
    hoorders van uw woord toch zijn,
    maar het woord des levens door U
    ons in ‘t hart geschreven zijn.


    2
    Zie, wij zitten aan uw voeten,
    grote Meester, spreekt thans Gij.
    Want wij luist’ren naar uw woorden
    heilbegerig, dankbaar, blij.
    Leer ons, hoe we zalig worden,
    leer ons, onze korte tijd
    op de aarde te benutten
    voor de grote eeuwigheid.


    3
    Laat het vuur van uwe liefde
    toch ontvlammen in ons hart,
    dat wij immer meer ons hechten,
    aan u, Heer, in vreugd en smart.
    Onder ‘t kruis dat opgelegd is,
    leren stil zijn, altijd weer,
    en met alles te gaan breken
    wat van U ons afvoert, Heer.



    Bron: Lied 80, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

Al spraken wij over "ons gebouw", het was Zijn huis - het Vaderhuis:

  • [1] 1Halleluja!
    Loof God in zijn heilige woning,
    loof hem in zijn machtig gewelf,
    [2] loof hem om zijn krachtige daden,
    loof hem om zijn oneindige grootheid.
    [3] Loof hem met hoorngeschal,
    loof hem met harp en lier,
    [4] loof hem met dans en tamboerijn,
    loof hem met snaren en fluit.
    [5] Loof hem met klinkende bekkens,
    loof hem met slaande cimbalen.
    [6] Alles wat adem heeft, loof de HEER.
    Halleluja!


    Psalm 150 (NBV)

Noch in Zijn heiligdom, noch elders wilden wij Gods heilige Geest bedroeven (vgl. Ef. 4: 30). Wij wilden dus werk maken van Zijn werk!

In de Nieuw-Apostolische Kerk is het gebruikelijk dat jonge mensen op hun 14e worden geconfirmeerd. Dat is anders, zo begreep ik, bij het Apostolisch Genootschap want daar gebeurt dat in de regel vanaf het 18e levensjaar. Op mijn 14e ondertekende ik dus mijn ledenkaart, waarna ik werd geacht -zonder klagen en vragen- "te doen wat er werd gezegd". Maar dat heb ik niet kunnen volhouden. Bij nader inzien werd dat voor mij "het begin van het einde". Nee, niet in Zijn werk; alleen in mijn kerk. Met name de ongeschreven codes en (gedrags)voorschriften die daar golden, bemoeilijkten voor mij in deze kerk het "gaan en staan" op de geloofsweg al te zeer. Ik denk dat het mij niet in dank is afgenomen, dat ik naderhand vrijuit daarover sprak, maar nooit vond ik enig gehoor. Ik mocht wel wat zeggen, doch met dien verstande dat in mijn kerk de aangesloten leden niets te zeggen hebben. Alleen de allerhoogste "dienaren".

Pas vele jaren later kwam ik tot het inzicht dat mij op mijn veertiende informatie was onthouden die toen echt van cruciaal belang was. Gisteren dacht ik hieraan terug toen ik de videobeelden bekeek van de dienst, jl. zondag, bij het Apostolisch Genootschap in Rockanje. Iemand had kennelijk "HET BOEK" gelezen en verliet daarop "de gemeenschap". Meewarig werd betrokkene nu op de korrel genomen...

Als je "de gemeenschap" verlaat, ligt dat namelijk aan jou!


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 19 dec 2020, 19:39 (...)
Als je "de gemeenschap" verlaat, ligt dat namelijk aan jou!


[wordt vervolgd]

(...)
[eerste vervolg]


@all

Maar wat als iemand weggaat omdat er iets is voorgevallen wat niet te verkroppen valt terwijl "dienaren" de schouders erover ophalen? Waar blijf je dan? In de Nieuw-Apostolische Kerk geldt dan "de geordende weg". Dan mag je namelijk "vol vertrouwen" aankloppen bij de dienaar met het eerstvolgende hogere ambt; und so weiter und so fort. Maar wat als de schoen dáár juist wringt? In de ongelijkheid! Naarmate "boden Gods" zich op een hogere "Amtsstufe" bevinden, krijgen dezen "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" namelijk bonuspunten, dat wil zeggen, dan hoef je als hooggeplaatste alleen rekenschap te geven aan nog hoger geplaatste "dienaren". Hoe dat zit? Welnu, dat hebben de allerhoogste dienaren voor zichzelf nu eenmaal zo geregeld. Onder bidden en smeken, zeggen ze...

Wie ben ik als kleingelovige, om het béter te willen weten dan de Godsgezanten; ergo, dan God zelf? Wat een verbeelding heb ik toch... Zo werden in mijn kerk duizenden, tienduizenden gelovigen; naasten!, met grof ambtelijk geweld bulldozerend onder de voet gelopen. Heus, ik weet het: ik moet niet op alle slakken zout leggen, het glas is halfvol - niet halfleeg, en zie ik niet de balk in mijn ei­gen oog?

Stel, je bevindt je in aangenaam gezelschap, onder allemaal schatten van mensen. Wat valt er dan door de vingers te zien en wat niet? Misschien spreekt iedereen telkens van groen, terwijl ik blauw zie. Ach, laat ik mij er maar bij neerleggen; ter wil­le van de lie­ve vre­de. Zowel bij het Apostolisch Genootschap als in de Nieuw-Apostolische Kerk zijn er op deze manier constant kritische grenzen verlegd. Soms waren wij ons ervan bewust, vaak eerst ook nog niet. Het koor zong een lied en ieders "zielsaanbieding" werd in dank aanvaard.

Maar wat gebeurde er zoal? Zie onder:
TjerkB schreef: wo 04 nov 2020, 22:07 (...)
Sinds Lambertus Slok en Johann Gottfried Bischoff niet meer door één deur konden, kwam het tot twee afzonderlijke geloofsrichtingen. Beiden verzonnen een list. De één koos ervoor aan Christus Jezus gelijk te zijn geworden; de ander besloot Gods onsterfelijke oogappel te zijn. Wonderwel lukte het ze om vele duizenden gelovigen aan zich te binden die het okay vonden dat ze geen tegenspraak duldden.

(...)

Het hek was van de dam, maar wie daar­op keek, was een knies­oor. Kwam je daarna nog op een verjaardag, dan werd je genegeerd, las ik in "HET BOEK"; nee niet van Renske Doorenspleet, maar van Frederique Demeijer. Opeens werd "Gods Liefdemacht" aldus verspreid. Blauw werd groen, geel werd paars. En nu ligt "het wetenschappelijke bewijs" van die gemiste diagnose dus op straat... Tel uit je winst!

Laten wij nog een lied zingen:

  • 1
    Om aardse rijkdom bid ik niet,
    wél om mijn daag’lijks brood;
    om hartenseenvoud vraag ik Heer,
    om hulp in bange nood.
    En, dat ik mijn beloften trouw
    volbrengend, op uw hulp steeds bouw'.

    Refrein

    2
    Wat geef ik om der wereld lust
    mocht ik slechts voor en na
    het mijne doen; voor wat ontbreekt
    pleit ik op uw genâ.
    Gij, Die mijn zwakheên steeds verschoont,
    en mild de trouw des dienens loont.

    Refrein

    3
    Ook onder druk van kruis en smart
    blijf ik uw dankbaar kind;
    ik weet, dat G'in uw Vaderhart
    op mijn behoud slechts zint.
    Van Jezus leer 'k mij ned’rig stil,
    te voegen naar des Vaders wil.

    Refrein

    4
    Spreekt Gij dan eens: "Het is uw tijd!"
    dan zij het, Heer, mijn lust,
    mij neer te leggen bij uw wil,
    dat geeft mij zaal’ge rust.
    Met vreugd’ ik dan het doel omvat,
    waartoe Gij mij hebt liefgehad.


    Refrein:
    Zal dan mijn hart niet zingen,
    wijl ‘s Vaders hulp mij schraagt?
    Mijn Heiland leeft,
    Die kracht mij geeft,
    door moeiten heen te dringen,
    door moeiten heen te dringen.



    Bron: Lied 115, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 19 dec 2020, 19:39 (...)
Als je "de gemeenschap" verlaat, ligt dat namelijk aan jou!


[wordt vervolgd]

(...)
[tweede vervolg]


@all

Als kinderen die vragen stelselmatig worden overgeslagen, als je zand in de ogen wordt gestrooid, als er verontreinigd voedsel wordt opgediend maar je domweg moet... vreten wat de pot schaft zodat mensen met toch ergens een zieke geest hun gang kunnen gaan; ze over het paard worden getild, op voetstukken worden getakeld, mateloos worden vereerd, aanbeden en ze hun weelde niet op kunnen; hoe zit dat dan als kennelijk wijsheid verandert in eigenzinnigheid en als koude trots een warm kloppend hart vol liefde mag overrulen?

Ik zou willen zeggen: "Ja!, maak u op en word verlicht, en word verlicht!" In onze oude gemeentebundel klonk het dienovereenkomstig:

  • 1
    Wordt verlicht, gij, die onwetend
    in de dienst der geesten staat.
    In de arbeid der apost’len
    ook voor u Gods licht opgaat.
    Onbewustheid zal verdwijnen,
    waar hun woord ontvangen wordt.
    Geest’lijk doden worden levend,
    waar Gods Geest wordt uitgestort.


    2
    Wie ten volle wil ervaren
    -en oprecht verlangend is-
    dat Gods Geest hem openbare
    ‘t grote heilgeheimenis,
    die aanvaarde in dit heden
    Jezus in d’ apostelschaar.
    Dan toont God -op zijn gebeden-
    hem dat heil, zo wonderbaar.


    3
    In dat licht te mogen wand’len,
    trots de duisternis op aard’,
    geeft ons daag’lijks stof tot danken,
    is ons vele offers waard.
    Geef, o Heiland, kracht en sterkte,
    dat wij U te alle tijd
    -door ‘t geloof en in de liefde-
    volgen in gehoorzaamheid.



    Bron: Lied 145, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

Waar het nu volgens mij op aankomt, is, dat wij allen, voor zover wij niet eerlijk waren en niet oprecht, op enkele schreden terugkeren.

Als God de schepper is van alles, zou Hij dan werkelijk machteloos zijn? Laat de omgekeerde wereld niet onze norm zijn. Word verlicht.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »


@all

Volgens mij is het een oud apostolisch gebruik als een dienende broeder vooraan in de kerkzaal toezicht hield, terwijl voor aanvang van de dienst de gemeenteleden binnenkwamen. Maar het betrof niet alleen toezicht, het ging er ook om allen liefdevol te verwelkomen. Wat schetste nu bij het Apostolisch Genootschap in Rockanje mijn verbazing? Broeder Horstmanshoff vervulde hier deze dienende taak!

Mogelijk ligt het best gevoelig wat ik in dit verband verder wil aansnijden, maar het contrast tussen de videobeelden op 13 december jl. vanuit Rockanje en daarna de livestream op 16 december jl., toen Fredique Demeijer promoveerde, kon voor mij nauwelijks groter zijn.

Over mijn persoonlijke leerweg valt weinig méér te zeggen dan dat anderen mij wellicht autodidact noemen, maar ik ben er enorm van onder de indruk met welke kwaliteiten en toewijding prof.dr. Manfred Horstmanshoff en zeker ook dr. Truus Bouman-Komen nieuwe perspectieven hebben geopend en betekenisvolle achtergronden hebben ontvouwd met van hun kant talrijke bijzondere publicaties. Ik voel mij bevoorrecht te weten te komen wat zij over het apostolische werk in ve­le kleur­nu­an­ces met anderen zoal hebben willen delen.

Het lijkt mij niet eenvoudig om vanuit een begenadigd vermogen, zoals zij beiden hebben, om zowel breed en scherp waar te nemen als helder en treffend te kunnen verwoorden, op beslissende momenten daarna te worden geconfronteerd met onbegrip of onkunde bij degenen die er juist hun voordeel mee hadden kunnen doen. Dit is althans wat ik nu meen te zien bij het Apostolisch Genootschap, waar het naar mijn stellige overtuiging ontbreekt aan een samenhangende visie op de toekomst, die aansluit op ieders apostolisch-zijn. Het soms opvallend kromme beloop van de gebeurtenissen laat volgens mij namelijk een zorgwekkende inwendige verdeeldheid zien.

Zouden de bestuursleden zich wel weten te realiseren dat er van buitenaf alleen in positieve zin op de interne ontwikkelingen wordt gereageerd als er in materieel opzicht substantieel eerst iets tegenover staat? - al zijn nu de bevindingen van Frederique Demeijer allerminst bemoedigend te noemen. En van de geloofsopvattingen valt geen chocola te bakken. Waarom zouden vorige week derden hebben willen aanschuiven in Rockanje, anders dan bij die gelegenheid (welhaast in analogie met "waar God een deur sluit, opent Hij een venster") verrassend te worden verblijd met "Zeilen op de wind"? De theorie en de praktijk; het blijven nog werelden van verschil...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 164
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door ZwartSchaap »

Zowel in de Nieuw Apostolische kerk alsook bij het Apostolisch genootschap is het lied
"WAAR ZICH GEEN WOLK MEER DRUIGEND TOONT" een bekende.
In de NAK wordt het regelmatig gezongen bij een troostdienst.
Hierbij de tekst van het eerste couplet:
Waar zich geen wolk meer dreigend toont, noch nacht het al omhult, daar staat een woning
mij bereid, die al mijn heimwee stilt.
Refrein: Mij wacht een thuis, mij wacht een thuis vol liefd en licht, vol liefd en licht, een thuis,
door god bereid,waar eeuwig mij zijn liefd omzweeft, en niets dat oord ontwijdt.
Kort na de scheiding in 1946 voerde Ap.l. Slok veranderingen in de kerkleer door en verkondigde
dat een leven na dit leven niet zou bestaan.
Menig lid van het A.G heeft grote moeite gehad met deze verkondiging. Men bleef wel lid maar had hierover
een andere overtuiging.
Het is voorgekomen dat een zuster van het A.G ernstig ziek werd en op haar sterfbed vroeg of een haar bekende
Herder van De Nieuw Apostolische kerk zou willen komen om met haar over het leven na dit leven te spreken.
De bewuste Herder heeft dit graag gedaan en het was troostrijk voor deze zuster. uiteraard moest dit bezoek geheim blijven.
Enkele jaren geleden sprak met ik met een trouw lid van het A.G die spontaan uitsprak: de gedachten bij het Apostolisch Genootschap
over een leven na dit leven zijn een gewrocht. Met deze uitspraak kon ik mij volledig verenigen.
Gelovigen en ongelovigen kunnen weten dat er veel meer is dan het geen L. Slok destijds verkondigde.
Vele mensen hebben door bijvoorbeeld een ernstig ongeval een "Bijna dood ervaring" (BDE) gehad.
Dergelijke ervaringen maken duidelijk dat er wel degelijk meer is als, (DOOD IS DOOD)

ZwartSchaap
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 164
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door ZwartSchaap »

@ All,

Ter aanvulling op mijn laatste bijdrage nog het volgende.
Jezus sprak in zijn tijd aan zijn volgelingen veel in gelijkenissen.
In Lucas 16 vers 19-31 lezen wij over "De arme man en de arme Lazarus"
Deze tekst in Lucas geeft een waarachtig inzicht in een leven na dit leven.

ZwartSchaap
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Apostolisch Genootschap komt met een verklaring op de proppen

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: do 10 dec 2020, 15:24 Hoe sympathiek, maatschappelijk betrokken, professioneel op enig vakgebied, lief of sportief elk afzonderlijk bestuurslid ook mag zijn; daar gaat het nu even niet om. Het gaat erom of men voluit wil begrijpen wat de bestuurlijke verantwoordelijkheid hier exact inhoudt.

Bij de Nieuw-Apostolische Kerk werd onder tot op zekere hoogte analoge omstandigheden de moraliteit willens en wetens begraven.

(...)

@all

Liefst wil ik stoppen met deze berichtgeving. Ik heb het onderwerp dit voorjaar opgepakt omdat het voor mij direct duidelijk was dat gezonde mensen ziek waren gemaakt door: sektarisch geweld. Dat is iets waarvan ik vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk spijtig genoeg zelf heb ontdekt hoe ongelofelijk lastig het kan zijn er vat op te krijgen. Daarom heb ik in deze thread -zonder te overdrijven- allerlei gezichtspunten aangevoerd om te laten zien wat er bij het Apostolisch Genootschap feitelijk is gebeurd en wat er zelfs nog gaande is.

Doordat de huidige bestuurders op het ogenblik alleen maar hun best doen om zichzelf te profileren als prijzenswaardige boegbeelden, handelt het telkens NIET over de zaken waar het, gezien de omstandigheden, vanuit hun bestuurlijke verantwoordelijkheid juist wel om moet gaan. Uitgerekend nú, nu het Genootschap nota bene in haar existentie wordt bedreigd, toont men NIET het onontbeerlijke gevoel voor urgentie. Natúúrlijk miste ik onlangs niet de aflevering van "De verwondering" met Monique van Strien te gast want ik kijk immers geregeld naar dat TV-programma, maar presentator Annemiek Schrijver had zich ditmaal opvallend slecht voorbereid. Dat Monique van Strien niet zomaar een voorganger is, maar bij Het Apostolisch Genootschap landelijk zo ongeveer de plaatsvervanger van apostel Bert Wiegman, kwam helemaal niet uit de verf. Van iemand met de bestuurlijke verantwoordelijkheid als Monique van Strien valt het mij enorm tegen, gezien nu ook de aan belanghebbenden opgelegde restricties bij het ingestelde Meldpunt, dat zij van de impact van de psychische nood bij (ex-)apostelkinderen kennelijk geen notie heeft, ofwel... zij leeft in twee zorgelijk van elkaar gescheiden werelden. Dit laatste is echter exact wat er gebeurt, wanneer mensen nietsvermoedend succesvol zijn ge­brain­washt - zoals het de aangesloten leden bij het Apostolisch Genootschap, gezien de recente getuigenverklaringen van (ex-)apostelkinderen, heeft kunnen overkomen!

Volgens de Van Dale wil hersenspoeling zeggen:"sys­te­ma­ti­sche po­ging tot ver­an­de­ring van ie­mands ideeën en op­vat­tin­gen (vaak on­der psy­chi­sche druk)". Dit is precies waardoor mensen uiteindelijk niet meer adequaat handelen. Ze zijn geconditioneerd; emotioneel gemanipuleerd en in die bubbel geïsoleerd. Zoals mensen in een vreemd land ontworteld kunnen raken, hebben Lambertus Slok en de zijnen kans gezien de gelovigen niet alleen te vervreemden van hun christelijke roots, maar ook van hun maatschappelijk bewustzijn. Zowat niemand vond nog de tijd om buiten een studie, een baan of het huishouden om even­wich­tig in de samenleving te func­ti­o­ne­ren. Ondertussen voelde men als goddelijke hormonen of rode bloedlichaampjes zichzelf superieur. Dan ben je dus succesvol gebrainwasht.

Vriendelijk uitgedrukt: de aanpak bij het Meldpunt is voor verbetering vatbaar. Degenen die daar het werk verzetten, moeten niet in de eerste plaats ervaring hebben met probleemgezinnen doch met bestuurlijk onvermogen onder invloed van sektarisch geweld en de effecten dáárvan. Gelet op diens medische achtergrond valt het apostel Bert Wiegman aan te rekenen dat hij in deze samenhang NIET eerst en vooral psychiatrische pathologie in aanmerking nam. Hij vervalt in ontwijkend gedrag. Dat is tekenend voor wie gebrainwasht is. Men had een steunfonds moeten instellen en zowel het onderzoek als de hulpverlening aan externe deskundigen moeten overlaten.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”