Pagina 7 van 38

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: do 21 mei 2020, 21:44
door zefyr
@allen,

In het apostolisch theater (vrij vertaald uit het oud-Grieks: met verwondering aanschouwen) lieten de gezanten Gods en de tijdovereenkomstige Christus de gemeenteleden lachen én huilen en vice versa. Grappen en grollen werden er gemaakt over de rug van anderen. Hoe radicaal anders is de spiritualiteit van het Keltisch christendom:

“When ministry becomes performance, then the sanctuary becomes a theater, the congregation becomes an audience, worship becomes entertainment, and man’s applause and approval become the measure of success. But when ministry is for the glory of God, his presence moves into the sanctuary. Even the unsaved visitor will fall down on his face, worship God, and confess that God is among us.”

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: vr 22 mei 2020, 15:04
door TjerkB
zefyr schreef: do 21 mei 2020, 21:44(...)

“When ministry becomes performance, then the sanctuary becomes a theater, the congregation becomes an audience, worship becomes entertainment, and man’s applause and approval become the measure of success. But when ministry is for the glory of God, his presence moves into the sanctuary. Even the unsaved visitor will fall down on his face, worship God, and confess that God is among us.”

@zefyr,
@all

Wat een contrast! Dit doet mij heel sterk denken aan het volgende:

TjerkB schreef: di 23 aug 2016, 10:42(...)
Mijn voorstel zou zijn: neem in alle rust kennis van het interview met Inge Tempelmann...
  • Bron: https://youtu.be/vK--p3QU-Xo?t=26m
    Gepubliceerd op 30 dec. 2014
    Die Kirche sollte ein Ort sein, wo sich Spiritualität entwickeln kann. Wo Menschen auf ihrer persönlichen Reise des Glaubens ermutigt werden. Doch viele Menschen haben erlebt, dass Kirche kein Schutzraum ist, sondern von Einengung und Manipulation bestimmt wird. Inge Tempelmann spricht über geistlichen Missbrauch und den praktischen Umgang mit diesem Thema.
(...)
TjerkB schreef: do 25 aug 2016, 11:13(...)
Wat ik met dit laatste bedoelde is wat Inge Tempelmann antwoordde toen aan haar de vraag werd gesteld hoe volgens haar een gezonde kerkgemeente eruit zou zien. Vrij vertaald:
  • "In een gezonde kerkgemeente let men op elkaars grenzen en men respecteert die ook echt. Zo’n gemeente nodigt mensen ertoe uit om zowel met God, met anderen als met zichzelf intens verbonden te zijn. Ieder mag dus zijn eigen directe verbinding hebben met God en werkelijk niemand moet zich daartussenin willen wringen.

    Als wij onderweg zijn in het rijk van God of wij ons waar dan ook in zijn rijk bevinden, gaat het er in diepste wezen om dat wij elkaar ondersteunen zodat het makkelijker wordt om te leven, makkelijker om lief te hebben, om te geloven en het beslist ook makkelijker wordt om leed te verdragen."
(...)
Als wij ons uitgerekend in een kerkgemeente niet (meer) veilig weten in Jezus' armen, bijvoorbeeld omdat daar de scepter wordt gezwaaid door een geestelijke elite die vooral vervuld is van zichzelf en daarom op haar wenken bediend wil worden, is er in zo'n kerkgemeente natuurlijk iets grondig mis(gegaan). Dan wordt het echt heel moeilijk om in het geloof op de been te blijven, laat staan dat men er kan herstellen van geestelijke verwondingen. Tien jaar geleden riep stamapostel Wilhelm Leber ertoe op om voor elkaar in de bres te springen, sterker nog, om te strijden (!) voor het behoud van elke ziel. Ik heb er niets, maar dan ook helemaal niets van mogen ondervinden; niet persoonlijk noch bij naasten die ik zag wegkwijnen in de kerkgemeente die ik ontvluchtte vanwege alle benauwende omstandigheden daar.

(...)

Ook wat het Apostolisch Genootschap betreft, lijkt de praktijk van de geloofsopvattingen zorgelijk achter te blijven bij de theorie ervan.

Groet,
TjerkB

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: vr 22 mei 2020, 17:12
door ZwartSchaap
OUDSTE L. SLOK CHANTEERDE OPZIENER SCHURINK.
De inhoud van het testament van Apostel van Oosbree was bekend bij Opziener Schurink
en Zr. van Oosbree ( uit de zegen van de twijfel )
Onmiddellijk na het overlijden van Apostel van Oosbree begint L. Slok de opziener onder grote
druk te zetten om het testament op zeer korte termijn te openen.
Opziener Schurink wil eerst nog wachten tot er een brief van de Stamapostel zal komen.
Slok raakt in grote onzekerheid en zoekt koortsachtig naar de mogelijkheid om zijn zin te krijgen.
De dag voor de begrafenis van Apostel van Oosbree voert Slok de druk nog hoger op en zegt
aan de Opziener, IK KOM MORGEN NIET NAAR DE BEGRAFENIS, ALS U MIJ NU NIET TOEZEGT
HET TESTAMENT SPOEDIG TE OPENEN.
Onder deze druk sprak de opziener de woorden, HET TESTAMENT GAAT GEOPEND WORDEN.
Oudste Slok verscheen dus op de begrafenis van Apostel van Oosbree.
Lambertus Slok was reeds langere tijd op de hoogte van de inhoud van het testament (mijn vaste overtuiging)
L.Slok was de man die gedurende jaren naar Bussum reisde om zijn Oude Apostel te bezoeken.
De jonge Zuster A.F was aangesteld bij Apostel van Oosbree als dienstmeisje en heeft mij jaren later
verteld dat Lambertus Slok bij van Oosbree de deur plat liep.

Groet ZwartSchaap

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: vr 22 mei 2020, 18:14
door TjerkB
TjerkB schreef: vr 22 mei 2020, 15:04(...)

Ook wat het Apostolisch Genootschap betreft, lijkt de praktijk van de geloofsopvattingen zorgelijk achter te blijven bij de theorie ervan.

(...)

@all

Hoewel ik als buitenstaander die indruk liever voor mij had gehouden, al was het alleen maar omdat mijn contacten met leden van het Apostolisch Genootschap zich beperken tot een nogal overzichtelijk aantal ontmoetingen in een prima ambiance (waarover ik deels berichtte op "zo 04 sep 2016, 00:30", in de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016"), zijn de ervaringen die ik in de Nieuw-Apostolische Kerk heb opgedaan echter van dien aard, dat ik als ervaringsdeskundige kan weten waarover ik praat. Wat hier speelt, is namelijk "psychologisch misbruik in vereniging" met binnen DSM-5 geclassificeerde ziekteverschijnselen tot gevolg. Zie ook mijn bericht op "ma 18 mei 2020, 14:47". De met name op Facebook geplaatste openhartige reacties naar aanleiding van het boek "Apostelkind" maken naar mijn stellige overtuiging slechts een klein deel zicht­baar van een zeer om­vang­rij­k misbruikschandaal. Daarom was onlangs mijn eerste reactie déze:

TjerkB schreef: wo 08 apr 2020, 22:17 @all

Mil­joe­nen do­len nog om in een stik­don­ke­re nacht van dwa­ling en bij­ge­loof. Dat geldt in brede zin bij de apostolische beweging trouwens óók voor de honderden miljoenen guldens/euro’s die van de onwetenden werden afgetroggeld. Het zou de dienstdoende apostel(en) niet misstaan van deze opgepotte “tienden” een steunfonds in te stellen, zodat wie hulp toekomt die ook echt krijgt.

Groet,
TjerkB

In hoeverre windowdressing en damage control er nu de redenen van zijn dat men in eerste instantie een inventarisatie laat uitvoeren door het bureau Dialogue, kan ik niet bezien, maar wat ik wél weet, is, dat de ernst van de zaak beslist níet mag worden onderschat. Toch wijst veel erop dat de verantwoordelijke kerkleiding zich amper bekommert om de volle waarheid en om slachtoffers van de ramp. Zo functioneert de Van Oosbreestichting ten faveure van het Apostolisch Genootschap als een kwalijk witwassende applausmachine. Men nodigt bijvoorbeeld een overigens schijnbaar verdienstelijke wetenschapper uit die tijdens een najaarssymposium salonfähig stelt:

Wat geloven we als Christenen eigenlijk nog met betrekking tot God of het hiernamaals? Op dit gebied is er ook een plausibiliteitverlies, zoals Hellemans constateert, en je moet dus zeggen dat de Apostel Slok senior hierin zijn tijd vooruit was met het revolutionaire verplaatsen van God vanuit de hemel naar de mens en het afschaffen van het geloof in het hiernamaals.

Juist het tegendeel is wáár want Slok sr., die 1 Korintiërs 13 uit zijn broekzak zou kennen, snapte niks van "... en uw naaste als uzelf". Zelfgenoegzaam als hij was als charlatan, moest immers binnen -en buiten- de organisatie "aller knie" gedwee zich voor hém buigen. Die simpele diagnose werd door vriend en vijand jarenlang pijnlijk gemist - met thans alle opgestapelde gezondheidsschade van dien.

Groet,
TjerkB :shock:

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: za 23 mei 2020, 14:03
door ZwartSchaap
Om tegemoet te komen aan allen die geleden hebben, met name in de periode 1946 tot 2001
moet het bestuur van het A.G. het boek " Apostelkind " gratis gaan verstrekken aan alle leden
en ex-leden van het Apostolisch genootschap.
Het bestuur moet volledig afstand doen van het gedachtegoed dat heerste, vooral in die tijd.
Tevens moet het bestuur erkennen dat de ontstaansgeschiedenis van het A.G. op valsheid en leugen
gebaseerd is geweest, 1946 J.H. van Oosbree/ L. Slok
Het grote vermogen, opgebouwd door de leden moet voor een belangrijk deel verdeeld worden
onder de leden en ex-leden, om daarmee langdurige psychotherapie te kunnen bekostigen.
Het A.G. zou een Christelijk Humanistische beweging zijn, daarover heb mijn ernstige twijfels.
Het woord Christelijk kan werkelijk achterwege blijven, daarvan is men te ver afgedreven.

ZwartSchaap

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: za 23 mei 2020, 18:58
door zefyr
@ZwartSchaap,

Ik vind je benadering te eenzijdig. De Duitse kerkleiding van de Neuapostolische Kirche was ook debet aan het schisma van '1946'. Het simpele feit, dat na dit schisma opnieuw het 'Onze Vader' op last van stamapostel J.G. Bischoff moest worden geïntroduceerd getuigt volgens mij daarvan. Als laatstgenoemde ballen had gehad, dan hij ervoor gezorgd, dat dit reeds in 1939 was gebeurd! Nee, hij gaf de goedmoedige apostel Jan Jochems een onmogelijke opdracht. Falend leiderschap par excellence. Districtsapostel G. Pos zei ooit tegen mij, dat hij vond dat stamapostel Bischoff onvergetelijk was. Ik bevestigde dat met de toevoeging: Onvergetelijk, maar... niet in gunstige zin!

Uit betrouwbare bron kan ik meedelen, dat het Apostolisch Genootschap vooralsnog van plan is de beurs open te trekken voor feesten en partijen in 2021 vanwege het 75-jarig jubileum (1946-2021). Althans dat was de stand van zaken in februari 2020. Het is de vraag of er budget wordt gereserveerd voor het échec en de deconfitures uit het verleden...

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: za 23 mei 2020, 23:05
door ZwartSchaap
Apostel van Oosbree is door Stamapostel Bischoff in 1939 door St.Ap Bischoff beperkt in zijn bevoegdheden, geen oudsten en opzieners aanstellen.
van Oosbree heeft dit moeten accepteren en is gefrustreerd geraakt, ook de relatie Bischoff/ van Oosbree
kwam hiermee extra onder druk te staan.
De Jonge Oudste Slok kende al deze ontwikkelingen en heeft zijn spel gespeeld. L. Slok heeft zich nimmer kunnen voorstellen
om na de periode van Oosbree nog te moeten werken als Oudste onder leiding van Jochems, Kamphuis of Paasman.
Daarom is Slok intensief, samen met van Oosbree plannen gaan smeden voor een toekomst zonder Frankfurt am Main (Bischoff)
L. Slok kende de grote risico,s die op de koop toe werden genomen ,Van Oosbree was onbevoegd, grote kans op rechtsstrijd enz.
L. Slok wilde zo graag zijn eigen toko of vennootschap, het is een genootschap geworden.
Uiteraard heeft Bischoff in deze zaak fouten gemaakt en heeft ook niet tijdig richting Holland gereageerd.
Ik betwijfel ook of Bischoff doorzag welk krachtenspel in Nederland heerste.

ZwartSchaap

Friesch Dagblad van zaterdag 23 mei 2020

Geplaatst: zo 24 mei 2020, 15:08
door zefyr
@all,

Tot zelfs in de 'mediene' bereikt de ophef over het Apostolisch Genootschap naar aanleiding van het boek 'Apostelkind'...

Gisteren publiceerde het Friesch Dagblad onderstaand artikel over het Apostolisch Genootschap en het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet.

"Bezinning bij apostolischen

* Naar aanleiding van boek Apostelkind

Baarn | Het religieus-humanistische Apostolisch Genootschap roept zijn (ex-)leden op om ervaringen van hun (jeugd)lidmaatschap van voor de eeuwwisseling te delen. Zo'n zestig personen hebben inmiddels op de oproep gereageerd.
Aanleiding voor de oproep is het recent verschenen boek Apostelkind van ex-lid Renske Doorenspleet over haar apostolische jeugd. De tot nu toe ontvangen reacties op de oproep betreffen vooral de effecten van de beperkte ruimte voor het individu en de 'afgedwongen cultuur van dankbaarheid en blijdschap. Een derde van de respondenten maakt gebruik van de mogelijkheid tot deelname aan een dialoogbijeenkomst.
Tot zeker de jaren tachtig heerste in het genootschap een hiërarchische cultuur met een belangrijke rol voor de 'apostel', zoals deze stroming haar geestelijk leider noemt. Doorenspleet bekritiseert in haar boek het gebrek aan ruimte om een eigen identiteit te ontwikkelen en de gesloten, onveilige cultuur. Andere ex-leden gaven in de media aan dezelfde ervaringen te hebben.
Met de dialoogbijeenkomsten zegt het genootschap erkenning te willen geven aan opgelopen emotionele schade. Ook wil zij door de reacties van (ex-)leden het verleden in het juiste perspectief zien en hieruit lessen voor het heden en de toekomst halen. Er is ook het plan om de ontwikkeling van het Apostolisch Genootschap, inclusief de cultuurelementen en het effect ervan op leden, goed in kaart te laten brengen. Hiervoor is men in gesprek met een wetenschappelijk instituut.
De mensen die nu in de landelijke organisatie werken, horen veelal voor het eerst van dingen die in het verleden zijn gebeurd die tot verdriet, pijn en andere emoties hebben geleid, zo zegt het genootschap. 'Niet omdat we wegkeken, maar omdat we niet in beeld hadden dat er nog zoveel pijnlijke ervaringen onopgelost en onverwerkt blijken en wie dit betreft. Met alles wat we nu weten, zetten we stappen. Omdat we aan iedereen ruimte willen bieden en het elkaar toewensen samen onverwerkte/niet afgeronde zaken, voor zover mogelijk en gewenst, een plaats te geven.'"

Re: Friesch Dagblad van zaterdag 23 mei 2020

Geplaatst: ma 25 mei 2020, 22:25
door TjerkB
zefyr schreef: zo 24 mei 2020, 15:08(...)
Gisteren publiceerde het Friesch Dagblad onderstaand artikel over het Apostolisch Genootschap en het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet.
  • "Bezinning bij apostolischen

    * Naar aanleiding van boek Apostelkind

    Baarn | Het religieus-humanistische Apostolisch Genootschap roept zijn (ex-)leden op om ervaringen van hun (jeugd)lidmaatschap van voor de eeuwwisseling te delen. Zo'n zestig personen hebben inmiddels op de oproep gereageerd.

    (...)
    De mensen die nu in de landelijke organisatie werken, horen veelal voor het eerst van dingen die in het verleden zijn gebeurd die tot verdriet, pijn en andere emoties hebben geleid, zo zegt het genootschap. 'Niet omdat we wegkeken, maar omdat we niet in beeld hadden dat er nog zoveel pijnlijke ervaringen onopgelost en onverwerkt blijken en wie dit betreft. Met alles wat we nu weten, zetten we stappen. Omdat we aan iedereen ruimte willen bieden en het elkaar toewensen samen onverwerkte/niet afgeronde zaken, voor zover mogelijk en gewenst, een plaats te geven.' "

@zefyr
@all

"Niet omdat wij wegkeken... " Dit kennelijk op PR-niveau gecommuniceerde excuus namens het Apostolisch Genootschap deed mij denken aan een column van Ben Tiggelaar in de NRC (op 18 februari 2018), onder de veelzeggende kop "Iedereen heeft blinde vlekken (maar zelf zie ik ze niet)". Net als bij de Nieuw-Apostolische Kerk was ook bij het Apostolisch Genootschap het aanzien van de geloofsbeweging als instituut zeker telkens weer relevanter dan het welzijn van de levende have. De organisatie versus het organisme.

Ben je er dan nooit oprecht in geïnteresseerd geweest hoe het écht met je naasten (...) was gesteld (?!), zo vraag ik mij ook nu wéér af.

Wat er op het ogenblik in Baarn en omstreken precies omgaat in de hoofden van de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", weet ik niet, maar als ik in hun schoenen stond, zou ik nu héél snel willen omschakelen en willen doorpakken. Indien men nu niet per direct volstrekt open en eerlijk onder ogen ziet hoezeer de spreekwoordelijke blinde vlek hier laconiek werd gekoesterd, en indien met name Lambertus Slok nu niet alsnog van het voetstuk wordt gehaald waar hij -als narcist- volkomen ten onrechte met vereende krachten op werd getakeld, ten koste van veel te veel gelijkgerechtigde naasten, valt er volgens mij binnen afzienbare tijd weinig meer te redden.

Groet,
TjerkB :shock:


P.S.
TjerkB schreef: za 09 jun 2018, 10:00(...)
Zie tevens in dit verband -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "Ma 17 Jan 2011, 23:01", in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft", waaruit de onderstaande quote:
(...)
Zoals ik wel eens van Godfried Bomans heb aangehaald, probeer ik onze kerk te zien als een transformatorhuisje dat de krachtstroom van ¨de man die in het zand schreef¨ eerlijk verdeelt. Indrukwekkender hoeft het voor mij niet te worden gemaakt.
Niemand minder dan Porsche zei vroeger al dat wat er niet aan een auto zit ook niet stuk kan gaan.
En onlangs was ik aanwezig bij een gesprek met een gepromoveerde natuurwetenschapper. Deze merkte op dat wie zijn vak niet kan uitleggen aan een dertienjarige, het zelf niet begrijpt!
Wat mij betreft dus: weg met alle lucht in de verpakkingen, weg met de psychologische drempels, weg met de studieLAST. StudieLIST zou beter zijn.

Het bevreemdt mij als iemand, die het kán weten, meent dat het geloof het best tot zijn recht komt als het op HBO+ niveau wordt aangereikt. Waarmee ik omgekeerd niet wil zeggen dat dertienjarigen zich diepgaand met exegese kunnen bezighouden, vooropgesteld dat het ze al zou boeien.

Voor mijzelf was het onbegrijpelijk dat er in onze kerk een soort van onverbiddelijkheid ontstond waardoor heel veel spontaniteit werd weggedrukt. Die episode is in mijn geloofsleven de meest zwarte bladzijde geworden. Achteraf bezien is het misschien wel te duiden als natuurgeweld waarmee ¨in kerk en samenleving¨ de moderniteit overging in de postmoderniteit!

Samenvattend: zou niet júist in het geloof eenvoud het ware kenmerken?
(...)

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Geplaatst: di 26 mei 2020, 00:43
door zefyr
@TjerkB,

Enkele decennia geleden werd ik door m'n baas, een gepromoveerd econoom én bikkelharde koopman én sluwe onderhandelaar, op de proef gesteld. Hij 'trakteerde' mij op een fikse stapel jaarverslagen van een multinational. Hij eiste van mij binnen een etmaal een grondige analyse met beknopte toelichting (maximaal één A4, hooguit tweezijdig beschreven), waarin ik de kwintessens moest samenvatten. In m'n beknopte toelichting van één A4 (éénzijdig beschreven) merkte ik de volgende dag op, dat de onderhavige multinational een excellente vermogensbeheerder was met een uitgebalanceerde en zeer winstgevende portfolio. Dat was niet hele verhaal. De essentie was dat het uitsluitend vastgoed in eigendom had dat zeer courant was op...triple A locaties dat vrijwel voor bijna noppes op de balans prijkte. Alom stille reserves. Gigantisch. De ijzersterke merken stonden voor noppes op de balans. Opnieuw een (diep)zee aan stille reserves. Daarnaast handelde deze multinational in 'spiegeltjes en kraaltje', dat ogenschijnlijk dé kernactiviteit was, waarmee jaar na jaar een fraai netto-rendement werd gegenereerd. M'n baas feliciteerde mij met een ferme handdruk en een stevige schouderklop. Ik mocht blijven :o

Wat wil ik met bovengenoemde in de apostolische context opmerken? In een cynische bui durf ik de stelling te poneren, dat het Apostolisch Genootschap een vermogensbeheerder van formaat is, dat enorme stille reserves op de balans herbergt en daarnaast activiteiten ontplooit op het terrein van vrijzinnigheid, zingeving en religieus-humanisme... Echter, de vlaggen wapperen nog, maar de geest is (allang!) geweken (ik parafraseer de Nederlandse historicus Johan Huizinga, In de schaduwen van morgen, 1935).