Frederique Demeijer: Over apostolisch-zijn gesproken... (dissertatie)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Frederique Demeijer: Over apostolisch-zijn gesproken... (dissertatie)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: wo 16 dec 2020, 22:10 (...)
Zoals ik op dit Forum eerder al aangaf, rezen er bij mij persoonlijk gevoelens van scepsis omdat het mij namelijk duidelijk werd dat het Apostolisch Genootschap niet alleen medewerking gaf aan dit promotie-onderzoek maar het ook financierde.

(...)

@all

Wat dit vermoeden jl. woensdag bij mij versterkte, was de opmerking van prof.dr. Hijme Stoffels dat destijds prof.dr. Manfred Horstmanshoff en namens het bestuur van het Apostolisch Genootschap tevens het bestuurslid, de heer Zwart (landelijk voorganger en vice-voorzitter), destijds kwamen vragen of hun onderwerp zich leende voor een dissertatie met Frederique Demeijer als kandidaat.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

rd.nl (Reformatorisch Dagblad) vrijdag 18 december 2020 - interview met Frederique Demeijer n.a.v. promotieonderzoek

Bericht door zefyr »

@allen,

Vanmiddag publiceerde rd.nl (Reformatorisch Dagblad) onderstaand artikel naar aanleiding van het promotieonderzoek van Frederique Demeijer.

https://www.rd.nl/artikel/905306-aposto ... de-apostel

De communicatie/publiciteit rondom het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet wordt door Frederique Demeijer gekwalificeerd als een 'wespennest' waar zij liever uit de buurt blijft. Bovendien is dit boek in de ogen van laatst genoemde de weerslag van het verhaal van Renske Doorenspleet. Door deze (ontwijkende?) benadering van Frederique Demeijer wordt op een geraffineerde wijze ontkend, dat het boek 'Apostelkind' (onweerlegbare én controversiële) feiten bevat én dat deze feiten overtuigend samenhangen met de ervaringen en belevenissen van Renske Doorenspleet in het Apostolisch Genootschap. Abject en infaam!

Waar ik gisteren nog terughoudend was in relatie tot een recente eredienst in een plaats van samenkomst van het Apostolisch Genootschap waarin voorganger Ron Reevers (notarisklerk) sprak over HET BOEK, in casu het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet, en de uittreding van X, kies ik nu voor volstrekte transparantie, zodat een ieder kan zien en horen hoe het thans er in het Apostolisch Genootschap aan toegaat. De eredienst staat bol van onsamenhangende en larmoyante prietpraat. Ik verwijs naar de eredienst in de plaats van samenkomst van het Apostolisch Genootschap te Rockanje op zondag 13 december 2020 (de relevante passage is te zien en te beluisteren vanaf 1 uur en vijf minuten). Voorganger Joyce de Hoog-Verveen (assistent-controller) zet X, in casu Jan Pieter Z. (postbode), weg als een eenzaam persoon, die alleen leeft met z'n hond.

https://www.youtube.com/watch?v=4JDjHaBs_TQ
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: rd.nl (Reformatorisch Dagblad) vrijdag 18 december 2020 - interview met Frederique Demeijer n.a.v. promotieonderzoek

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: vr 18 dec 2020, 16:59 (...)
De communicatie/publiciteit rondom het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet wordt door Frederique Demeijer gekwalificeerd als een 'wespennest' waar zij liever uit de buurt blijft. Bovendien is dit boek in de ogen van laatst genoemde de weerslag van het verhaal van Renske Doorenspleet. Door deze (ontwijkende?) benadering van Frederique Demeijer wordt op een geraffineerde wijze ontkend, dat het boek 'Apostelkind' (onweerlegbare én controversiële) feiten bevat én dat deze feiten overtuigend samenhangen met de ervaringen en belevenissen van Renske Doorenspleet in het Apostolisch Genootschap. Abject en infaam!

(...)

@zefyr

Intussen vond ik wat meer tijd om het proefschrift te lezen. Al is er vanuit het Apostolisch Genootschap voor dit promotie-onderzoek mogelijk doelbewust een se­lect ge­zel­schap aan informanten aangereikt; toch krijgen belangstellenden nu met de uitkomsten ervan een zeldzaam inkijkje in wat de aangesloten leden gaandeweg, doordat de geloofsopvattingen continu aan verandering onderhevig waren, heeft doen verdwazen. Dienen werd heersen en het christelijke geloof verdampte, maar Frederique Demeijer staat niet stil bij narcisme, bij een soort van massapsychose of anderszins psychiatrische pathologie. Wel spreekt zij voorzichtig van sektarische trekken bij het Genootschap. Waarschijnlijk wilde zij haar begunstigers niet voor het hoofd stoten en ging zij vooral daardoor behoedzaam te werk...

Enkele opvallende passages zijn voor mij niettemin deze:

    • ... een cultuur waarin een beroep gedaan wordt op de inzet en het verantwoordelijkheidsgevoel en samen een hechte gemeenschap vormen. Hierbij hoort onder andere het regelmatig bezoeken van de eredienst, waarbij het eigenlijk de bedoeling is dat men niet alleen komt 'halen', maar ook komt 'brengen'. Doordat deze 'leven-zoals' elementen nog steeds in de apostolische cultuur verankerd zitten, is het lastig om de overgang naar een 'subjectief-leven'-spiritualiteit helemaal te maken. Andere elementen die dit tegenhouden zijn bijvoorbeeld de nog immer hiërarchische organisatiestructuur met een apostel aan het hoofd, het eigen taalgebruik, de aparte omgangsvormen en de gezamenlijke rituelen die niet zo toegankelijk zijn voor buitenstaanders vanwege hun moeilijk zichtbare wortels in een 'leven-zoals'-religie.

    Uit: Discussie en conclusie op pag. 203 in “Over apostolisch-zijn gesproken” (ISBN 978-94-6301-316-1)
    • Uit de interviews blijkt echter dat men de veranderingen - die eind jaren tachtig, begin jaren negentig weliswaar geïmplementeerd werden - pas halverwege de jaren negentig of zelfs pas begin 21e eeuw begon waar te nemen. De informanten maken in de manier waarop zij over 'de apostel' spreken dan ook een onderscheid tussen 'de apostelen Slok' en de twee apostelen daarna. Dus in hun beleving heeft de grote omslag niet zozeer begin jaren negentig maar pas tussen apostel Slok jr. en apostel Riemers plaatsgevonden. Wellicht is dit voor sommige apostolischen geen nieuws, maar dit was vóór dit onderzoek nergens terug te vinden. (...) Dit komt overeen met het beeld dat Renske Doorenspleet (2020) schetst over haar apostolische jeugd. Als ouder lid van G5 heeft zij haar formatieve periode beleefd ten tijde van Slok jr. Dit heeft zij als zodanig beklemmend ervaren dat zij het Genootschap verliet, en er zelfs in haar volwassen leven last van bleef houden. Dit zou - mijn inziens onterecht - afgedaan kunnen worden als één persoonlijke ervaring.

    Bron: Discussie en conclusie op pag. 211 in “Over apostolisch-zijn gesproken” (ISBN 978-94-6301-316-1)

Over de inhoud van het boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet houdt Frederique Demeijer zich dus niet helemáál op de vlakte. En uit "wetenschappelijk onderzoek" blijkt nu dus tevens dat de organisatiestructuur bij het Apostolisch Genootschap... nog altijd wel degelijk hiërarchisch is. Dat was namelijk in elk geval tot voor kort zelfs nog niet de landelijk voorganger Monique van Strien bekend. Zie onder:

zefyr schreef: vr 10 apr 2020, 20:48 (...)
„Boek klopt, maar is niet mijn waarheid”

Het Apostolisch Genootschap in Nederland werd in 1951 opgericht door apostel L. Slok. Het is een religieus-humanistische beweging en telt circa 14.000 leden. Sinds 2011 bekleedt Bert Wiegman de apostelfunctie.

Het boek ”Apostelkind” van Renske Doorenspleet vormt een „gedegen beschrijving” van de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap, stelt landelijk voorganger Monique van Strien. „Wel is het boek erg gericht op de Bussumse gemeenschap. Daar lag de lat hoog. Ik ben opgegroeid in een apostolische gemeenschap in Leiden. Ik herken veel, maar heb daar geen negatieve emoties bij. Het boek is waar, maar het is niet mijn waarheid.”

Het genootschap is de afgelopen twintig jaar veranderd van een hiërarchische, gesloten organisatie in een open, levendige en dynamische beweging, stelt Van Strien. „Leden gaan een verbinding met ons gedachtegoed aan en niet, zoals vroeger, met de apostel als persoon.”

(...)

Meten is weten. Opnieuw zal derhalve "ons gedachtegoed" moeten worden herzien.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: di 05 mei 2020, 17:30 (...)
Het belang van een extern onderzoek wordt m.i. onderstreept door de onderstaande passages uit het boek van Renske Doorenspleet:
"Die zomer ging ik ook bij Kim langs. Ik vertelde haar over mijn zoektocht naar onze apostolische achtergrond. ‘Jee, moedig hoor,’ had ze gezegd, ‘om je daarin te verdiepen. Ik denk er liever niet meer aan. Ik vond het vreselijk, die verwarring, dwang en regels. Het was niet niks.’ Zolang ze zich kan herinneren, heeft ze zich doodongelukkig gevoeld in het genootschap.

De foto’s van afgelopen zomer geven een vrolijk beeld. Ik scrol erdoorheen: een uitstapje met Esther naar het gevangenisdorp Veenhuizen, een wandeling over de Dwingelose heide en een feestmaaltijd in haar tuin. Maar twee pratende vriendinnen aan een keukentafel zijn niet vastgelegd. De dierbaarste momenten laat je met rust. Daar maak je geen foto’s van.
Die zomer ging ik ook bij Kim langs. Ik vertelde haar over mijn zoektocht naar onze apostolische achtergrond. ‘Jee, moedig hoor,’ had ze gezegd, ‘om je daarin te verdiepen. Ik denk er liever niet meer aan. Ik vond het vreselijk, die verwarring, dwang en regels. Het was niet niks.’ Zolang ze zich kan herinneren, heeft ze zich doodongelukkig gevoeld in het genootschap.
Kim was niet het enige ontevreden Apostelkind. Begin jaren negentig toonde een grondig intern onderzoek dat glashelder aan. In negentig gemeenschappen werd de jeugd tussen de 13 en 24 jaar ondervraagd in interviews, kringgesprekken en schriftelijke enquêtes met meer dan tachtig vragen. Het onderzoeksteam bestond uit apostolischen die in de buitenwereld werkzaam waren als socioloog, psycholoog, medicus, econoom, wiskundige, jurist en filosoof. In het voorjaar van 1993 werden de resultaten beschreven in interne publicaties."
(pag. 317)


"Niet alleen journalisten en de overheid, maar ook wetenschappers hebben nooit enige interesse in de groep getoond. Ik zoek op internet en zie dat er één uitzondering is. In oktober 2014 begon een antropologe aan een promotieonderzoek aan de Vrije Universiteit. Opgetogen klik ik op de informatie en luister ik naar een praatje van de onderzoekster. Binnen een minuut hoor ik het: ze gebruikt apostolische woorden zoals ‘Gebouw’ en ‘Verhoging’ en ‘ons Werk’. Binnen drie minuten weet ik het: ze is geboren in het genootschap en nog steeds belijdend lid. Binnen vijf minuten ontdek ik dat het genootschap dit onderzoek medefinanciert, dat de copromotor een bekende apostolische denker is en helpt bij het selecteren van de respondenten, en dat er een apostolische commissie omheen hangt (‘een klankbordgroep’) als hulp bij het onderzoek." (pag. 344-345)


Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Frederique Demeijer: Over apostolisch-zijn gesproken... (dissertatie)

Bericht door TjerkB »



@all

Over apostolisch-zijn gesproken...

Niet altijd is het nuttig om detaillistisch of breed­voe­rig te zijn. Laat ik er eerlijk voor uitkomen: is het niet bedroevend, beschamend en godgeklaagd tegelijk dat ik sinds 2004 aan het schrijven van onderhand duizenden forumbijdragen talloos veel vrije uren heb besteed?

Gisteren kwam ik opeens het bovenstaande lied tegen; in het gezangboek uit 1933 (HAZEA). Nadien komt het terug in het gezangboek van 1953 (HAGEA), zij het na een koerscorrectie want de begintekst was toen veranderd in "Zijt gij een Christen naar de naam slechts?"

Voor mijzelf hangen de mooiste herinneringen, die ik heb aan de Nieuw-Apostolische Kerk, samen met de bezielde gedachten, zoals die met name waren neergelegd in het gezangboek van 1953, dat overigens grotendeels overeenkomt met het gezangboek uit 1933. Onze kerkgemeente bestond uit honderden zielen. Wij hadden een heel groot koor, een kinderkoor én ook een prachtig mannenkoor. Als kind zag en beluisterde ik met hoeveel overgave er werd gezongen; uit het hart! Liederen als "De liefde des Vaders onttrekt mij aan d'aard'.", "De rotsgrond: 'Geloof en Vertrouwen' " en " 't Lichtend spoor van onze Heiland" liggen mij nog altijd vers in het geheugen.

Voor mij als kind was er "in de gemeenschap" nog geen vuiltje aan de lucht. Pas na mijn confirmatie kreeg ik door: het is hier niet pluis. Zelden of nooit werd er een vraagteken, dat spontaan bij mij opkwam, weggenomen. Maar ja, wanneer onze voorganger dan "in de arbeid" aanhaalde dat hij, toen hij apostolisch werd, met duizend vragen was aangevangen, terwijl er voor hem intussen nog maar één oprecht verlangen was overgebleven, namelijk (naar Psalm 27 en een bekend koorlied) "... dat ik mag blijven in het huis van mijn Heer", wilde ik telkens opnieuw liever niemand met mijn persoonlijke vragen lastigvallen. Ik ­ge­ne­ra­li­seerde: bijzaken zijn geen hoofdzaken. Dit laatste is vanzelf ergens nogal ongenuanceerd uitgedrukt, naarmate brandende vragen over "storende bijgeluiden" zich opstapelen.

Wat ik nu wil zeggen, is dit: van het hierboven aangeduide klankgeheugen, dus met betrekking tot de liederen uit het gezangboek van 1933, vond ik vrijwel niets terug in de door Frederique Demeijer opgetekende interviews met de oudere generaties bij het Apostolisch Genootschap. Sterker nog; men had een dikke dubbele streep gezet onder "het gedachtegoed" uit die tijd - van apostel Van Oosbree. Een enkeling zal nu misschien haastig willen opmerken dat juist apostel Van Oosbree de vrijzinnige visie verdedigde "Geloof in uzelf!", doch met alle respect: dat lag allang besloten in de woorden van Jezus, "heb God boven alles lief en uw naaste als uzelf" (Lukas 10:27)! Hoe kunnen wij anderen alvast liefhebben zonder eerst zelfs iets te zijn? Waarom waren wijzelf "niets" en "naasten" al ten minste "iets"? Apostolisch-zijn hield in dat het Evangelie leidend was c.q. "Jezus in d'Apost'len" en vooral ook: "Let your light shine!" (vgl. Mat. 5: 16).

Dus, "over apostolisch-zijn gesproken... "; doen wij allen er nu niet verstandig aan eenvoudig naar "het hoogste gebod" terug te keren?

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: rd.nl (Reformatorisch Dagblad) vrijdag 18 december 2020 - interview met Frederique Demeijer n.a.v. promotieonderzoek

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 18 dec 2020, 21:32(...)
Al is er vanuit het Apostolisch Genootschap voor dit promotie-onderzoek mogelijk doelbewust een se­lect ge­zel­schap aan informanten aangereikt; toch krijgen belangstellenden nu met de uitkomsten ervan een zeldzaam inkijkje in wat de aangesloten leden gaandeweg, doordat de geloofsopvattingen continu aan verandering onderhevig waren, heeft doen verdwazen. Dienen werd heersen en het christelijke geloof verdampte, maar Frederique Demeijer staat niet stil bij narcisme, bij een soort van massapsychose of anderszins psychiatrische pathologie. Wel spreekt zij voorzichtig van sektarische trekken bij het Genootschap.

(...)
TjerkB schreef: wo 16 feb 2022, 19:50(...)
Uit niets bleek ook dat zielen die de gevolgen dragen van emotionele verwaarlozing, nu tegen zulk onbegrip in bescherming werden genomen. Ten onrechte volgens mij heeft het ApGen-bestuur ervan afgezien breed externe expertise in te roepen en professioneel onderzoek te gelasten. Zo kwam menig slachtoffer op voorhand met de rug tegen de muur te staan. Bij de regie die het ApGen voerde, was fair play kennelijk geen issue.

(...)

@all

Als er bij historisch onderzoek geen ruimte is voor meerstemmigheid c.q. indien kritische stemmen worden gedempt, ontstaat er een disbalans.

Zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk als bij het Apostolisch Genootschap kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat menige bestuurder, door allerwegen omzichtig te doen toewerken naar de totstandkoming van een eigen narratief, uitdrukkelijk kwalijke praktijken van hersenspoeling en grensoverschrijdend gedrag heeft willen verhullen. Ten aanzien van dat mijnenveld moest de geschiedschrijving schijnbaar worden afgedicht.

Bij allerhande onderzoekingen, voor zover deze van binnenuit plaatshadden, werd in dat opzicht het perspectief telkens niet adequaat verbreed.

Zo wordt wie toch al liefst overal van wegkeek met een overkill aan per saldo propagandistische informatie nog meer zand in de ogen gestrooid.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”