sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Plaats reactie
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Deze week publiceerde sila.nl, waarvan de heer Dick Breekveldt directeur is, die nieuw-apostolisch is, het ledenaantal van de aangesloten kerkgenootschappen, waaronder de NAK NL, over de jaren 2018, 2019 en 2020. Voor de NAK NL is de tendens neerwaarts: 2018 (9087), 2019 (8906) en 2020 (8713). Voor nadere informatie verwijs ik naar onderstaande link.

http://sila.nl/5-Pages/01-Aantallen2020.html

Van een neerwaartse tendens van het aantal leden van de NAK NL is al jarenlang sprake. De NAK NL telde volgens sila.nl in 2003 11.682 en in 2010 10.842 leden.
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

ledenaantal NAK NL vanaf 2003 tot en met 2020 op basis van sila.nl

Bericht door zefyr »

@allen,

Facebookpagina 'Apostolische Heiligdommen' heeft onlangs onderstaand overzicht gepubliceerd van het ledental van de NAK NL vanaf 2003 tot en met 2020 op basis van de administratie van sila.nl, waarbij de NAK NL is aangesloten.

2003: 11.682
2004: 11.530
2005: 11.157
2006: 11.326
2007: 11.246
2008: 11.123
2009: 10.908
2010: 10.842
2011: 10.695
2012: 10.575
2013: 10.366
2014: 9.842
2015: 9.655
2016: 9.450
2017: 9.244
2018: 9.087
2019: 8.906
2020: 8.713

De trend is onmiskenbaar dalend. De oorzaken zijn velerlei, o.a. toenemende 'vergrijzing' (demografische ontwikkeling) van nieuw-apostolische gemeenten, secularisering (uittreding) en...
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: ledenaantal NAK NL vanaf 2003 tot en met 2020 op basis van sila.nl

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: do 22 apr 2021, 00:58(...)
De trend is onmiskenbaar dalend. De oorzaken zijn velerlei, o.a. toenemende 'vergrijzing' (demografische ontwikkeling) van nieuw-apostolische gemeenten, secularisering (uittreding) en...

@zefyr

In de forumbijdragen kwamen de ledentallen al geregeld ter sprake, zoals in 2011:

Redactie schreef: do 20 okt 2011, 15:02(...)
In het vonnis in kort geding van 20 juli 2011 staat onder andere - conform de opgave van de advocaat die namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland optrad tegenover de voorzieningenrechter:
2. De feiten
2.1. NAK is een rechtspersoonlijkheid bezittend kerkgenootschap met ruim 15.000 leden in Nederland. NAK wordt geleid door een drie hoofdig bestuur bestaande uit de Districtsapostel als voorzitter, de Apostel en de Opziener. Tot mei 2011 was [betrokkene A] de Districtsapostel. In mei 2011 is hij opgevolgd door [gedaagde 2]. De functie van Apostel wordt uitgeoefend door [gedaagde 3] en de functie van Opziener wordt uitgeoefend door [betrokkene B].
[eiser] is belijdend lid van NAK, evenals zijn gezinsleden.

Bron: LJN: BR2611, Rechtbank Utrecht , 308527 / KG ZA 11-577

Op een aantal van 5.000 nauwkeurig en naar boven afgerond klopt dit blijkbaar:

Van de ingeschreven leden zijn het rond de vierduizend zielen die nog geregeld de diensten bezoeken, aldus districtsapostel Brinkmann:
  • Afbeelding

    Bron: "Interview: Ich bin offen für den Dialog", op "02. Juni 2011, 11.26 Uhr gepubliceerd bij Neuapostolischen Kirche Nordrhein-Westfalen K.d.ö.R.

(...)

Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "20 okt 2011, 15:02", in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"

Tegenover de rechterlijke macht sprak men van 15.000 leden, terwijl het er 10.000 waren, waarvan 4.000 de kerk nog echt bezochten.

Dat was 10 jaar geleden. Het zou mij echter niet verbazen als het gemiddelde dienstbezoek sindsdien gehalveerd is. Maar waardoor?

Ook daarover is er op dit Forum al veel geschreven. Als het ergens goed toeven is, ga je toch alleen weg om vervolgens terug te keren?!

De gemiddelde gezinsgrootte in onze samenleving nam inderdaad af. Maar er speelt méér dan alleen deze demografische ontwikkeling. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan het volgende:

TjerkB schreef: di 02 feb 2016, 19:46(...)
"Wat ík érg vind is, dat het in de Nieuw-Apostolische Kerk té veel gevraagd kán zijn als je kenbaar maakt dat je je -als christen- graag wilt beperken tot de volle waarheid. Aan die wens willen (!) velen (!) níet voldoen." Belast en beladen beland je bij de dienstdoende stamapostel en die verwijst door naar "the Gospel".

Ziedaar het zinloos geestelijke geweld waarmee in de Nieuw-Apostolische Kerk ontluikend goddelijk leven in de knop wordt gebroken; ten dode is opgeschreven.
TjerkB schreef:(...)
Wat ik ermee wil zeggen, is dit: niets menselijks is de mensen vreemd, in de kerk die ik verliet omdat de verdorvenheid er hand over hand toenam; het meest bij de ambtelijke top die door talloze voorvallen telkens opnieuw en alleen maar in toenemende mate mijn argwaan had gewekt. "Zegenaars" bleken onruststokers te zijn. Op beslissende momenten hield men de rug niet recht. Een kleine geestelijke elite (d.w.z. de machtigsten onder de invloedrijken) maakt in de Nieuw-Apostolische Kerk de dienst uit. Op 12 maart 2006 schreeuwde Wilhelm Leber van de daken wat hij op 4 december 2007 zelf niet wilde (!) waarmaken: "kämpfen für jede Seele".

(...)


Uit: Bericht op "Di 17 Feb 2015, 21:15" in de thread "Der Fall Rohn"
(...)

Voordien was het bij wijze van spreken lange tijd vijf vóór twaalf geweest, maar op 4 december 2007 werd het opeens vijf óver twaalf.

Oorzaak: men weet niet meer wat zielzorg écht is. Dat is namelijk in de allereerste plaats de zorg die er op is gericht dat wij allen ons veilig mogen weten in Jezus’ armen. Als het gemeenteleven wordt beheerst door machtspolitiek, loopt een kerk natuurlijk vanzelf leeg.

Zie in deze samenhang verder het bericht op "ma 02 jan 2017, 22:10" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 02-05-2021, 11:30 uur]


@all

In aansluiting aan het vorige bericht breng ik graag het onderstaande in herinnering:

Redactie schreef: za 07 jul 2012, 14:18 Uit onze doorlevingen

Zo heette jarenlang een rubriek in het nieuw-apostolische tijdschrift Stem van de Wachter:

  • Afbeelding

    Bron: Stem van de Wachter, 1988
Hoe wij tegenwoordig wellicht ook onze schouders zouden ophalen over de inhoud van een dergelijk artikel; het nieuw-apostolische (geloofs)leven werd, op papier althans, gekenmerkt door een hoge moraal. Dat is dus iets anders dan een losse moraal, of een dubbele moraal. In hoeverre het ook altijd een christelijke moraal was, heeft achteraf aanleiding gegeven tot menige discussie. Ruimte voor een tegengeluid was er in elk geval niet. Toen een deskundige bij een Arbodienst mij namelijk eens vertelde dat bij de Nieuw-Apostolische Kerk medewerkers uit hun kracht worden gehaald, realiseerde ik mij dat deze ervaring zich pertinent níet zou lenen voor de rubriek "Uit onze doorlevingen". Ik moest deze wetenschap dus voor mijzelf houden, al gaf ik de opmerking door aan een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" die er daarna (uiteraard) niets mee deed - zoals men nimmer (!) iets deed met wat nieuw-apostolische kinderen Gods op zo'n manier kon dwarszitten. Wij waren immers "op de weg ten leven, die een school der vorming is". Dan zoek je het onder belastende omstandigheden zelf maar uit. Dan leer je maar van wat anderen fout doen. Dan ondersteun je dezulken maar. Dan bid je maar voor ze. En dan snap je dat jezelf ook niet zonder fouten bent. Punt.

(...)


Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "07 jul 2012, 14:18", in de thread "Uit onze doorlevingen".
BakEenEi schreef: zo 08 jul 2012, 18:46(...)
Wie met uiteenlopende gezondheidsklachten naar de huisarts gaat, hoopt natuurlijk dat deze kundig genoeg is om er een vastomlijnd ziektebeeld in te herkennen en dit te behandelen, óf, liever nog, dat zo iemand kundig genoeg is om met zekerheid vast te stellen dat het allemaal niks om het lijf heeft. "Hoeveel te meer geldt dit naar de Geest", zou een "dienaar" in deze samenhang "vanaf het altaar" kunnen opmerken. Met andere woorden: laten wij "in de gemeenschap" vooral om hulp vragen wanneer wij die nodig hebben want hiertoe staan "de zegenaars" dag en nacht voor ons klaar. "Laat een molshoop geen berg worden!" (...) Tot zover "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de theorie, die ik mij maar al te goed herinner. Wat het inhield, namelijk om "naar de Geest" in een situatie te geraken waarbij zielzorg dringend geboden zou zijn; dat kon je van tevoren vanzelf niet weten, maar in elk geval stond het door "de arbeid die er gewerkt was" vast dat de broeders altijd voor "de aan hun liefdevolle zorgen toevertrouwde zielen" klaar zouden staan.

Kort nadat D.Ap. De Bruijn diens ambtsvoorganger was opgevolgd, waren wij een keer samen onderweg. "Wat zou jij willen veranderen, als jíj de nieuwe districtsapostel was geworden?", hoorde ik hem -tot mijn niet geringe verbazing- opeens vragen! Werkelijk, van zo'n vraag had ik even niet terug. Maar het bleek gewoon even een spontane vraag te zijn met graag van mijn kant ook een spontaan antwoord. Ik zei: "Wat ik niet fijn vind, is, dat er in het aanvangsgebed altijd zo 'omhoog' wordt gebeden. Gaat er een oudste voor, dan begint deze te bidden voor de opziener, en zo verder. Maar gaat er een priester voor, dan begint die al bij de gemeentevoorganger of de districtsevangelist, enzovoort. Maar telkens worden hierbij de broeders en zusters overgeslagen die voor mij even goed zegenaars zijn, en ook de 'lagere' dienaren - maar die vind ik helemaal niet lager! In het werk Gods bestaan helemaal geen 'hogere' dienaren. Dat weet ik heel zeker! De gemeente Gods - dat zijn wij toch samen? Ik zou het dus afschaffen om op die manier 'volgens het protocol' te bidden." (...)

Ik vertelde er ook bij waarom het mij werkelijk tegenstond wanneer er op die manier werd gebeden. Dat deed ik aan de hand van twee voorbeelden.

In mijn voorlaatste kerkgemeente maakte ik deel uit van een muziekgroep. Wij speelden altijd voordat -vanaf een kwartier vóór de dienst- het koor ging zingen. Zodoende waren wij doorgaans bij de eersten die in het nog lege kerkgebouw onze plaatsen -bij het orgel- innamen. De instrumenten werden uitgepakt en gestemd, de lessenaars kwamen te voorschijn, bladmuziek en liederenbundels... In de tussentijd kwamen gaandeweg onze broeders en zusters binnen. Onder hun een ouder echtpaar, dat wij op weg naar de dienst vaak al hadden zien lopen. Dat ging moeizaam want de betreffende zuster had reuma. De beweging die zij moest maken om in een kerkbank te gaan zitten, was voor haar zichtbaar pijnlijk. Vaak zag ik dan hoe zij daarna de handen vouwde. Nu wil ík graag, dacht ik dan, dat wij met onze muziekgroep eraan mogen bijdragen dat bij deze zuster en haar man de hartensnaren fijn worden gestemd. De biddende handen van deze zielen maakten op mij, telkens weer, een heel grote indruk. Bij het aanvangsgebed leek het vervolgens wel alsof zulke biddende handen er amper toe deden want alleen "in de verbondenheid met... " hoge, hogere en nóg hogere dienaren zouden het levende Woord en Zijn zegen ons langs de geordende weg deelachtig worden, of zo.

Het tweede voorbeeld betrof een oude voorganger in mijn nieuwe kerkgemeente. Hij was een echte zielenherder, niet in de laatste plaats ook voor zielen die -zoals men het tegenwoordig wellicht zou uitdrukken- een laag zelfbeeld hebben. Op een middag ging ik even bij hem op bezoek. "Belangrijk is voor mij de waardigheid die God in elk klein stukje van Zijn schepping heeft neergelegd," zo vertelde hij. "Ik zoek ernaar, net zo lang tot ik mij erover kan verwonderen. En dan wend ik mij tot Hem en vraag ik hoe ik het goddelijke leven in mijn naaste mag eren; met welke hulp het in Zijn werk verder tot ontwikkeling komt." Wie zó de gemeente Gods inkijkt, bidt niet meer -exclusief- omhoog...
Voor de bovenbeschreven plagende kopzorgen bleek er weliswaar begrip te zijn doch geen geneesmiddel, en geen behandeling. Bovendien was de prognose, bij nader inzien: ongunstig. Een (bewust) gemiste diagnose.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "08 jul 2012, 18:46", in de thread "Uit onze doorlevingen".
TjerkB schreef: do 27 mar 2014, 00:19(...)
Dit is ook precies de reden waarom het vertrouwen in de kerkleiding mij destijds gaandeweg ontviel. Aan een "apostel" schreef ik toen het volgende:
Ten afscheid

Door middel van dit schrijven wil ik verduidelijken hoe het komt dat er voor mij geen andere keuze overbleef dan het lidmaatschap van onze kerk op te zeggen. Onze D.Ap. gaf in diens reactie op mijn laatste e-mail aan jou (02/05/2007 11:46) aan mijn verzoek te eerbiedigen.

Van een aantal zaken in onze kerk heb ik door de jaren heen een enorme afkeer gekregen. Wat daarbij de kroon spant is nonchalance van ambtsdragers die zichzelf hogere dienaren noemen. Nonchalance met name welke zich uit in het weglopen voor verantwoordelijkheden.

Ik ben ervan overtuigd geraakt dat de Stamapostel en de gezamenlijke Districtsapostelen handelen in strijd met het Tweede Gebod door in Vragen en Antwoorden te stellen dat de Nieuw-Apostolische Kerk dient te worden beschouwd als het opnieuw opgerichte verlossingswerk van de Heer, en dat diezelfde kerk wordt geregeerd door de Heilige Geest. Zie vraag 167 van de Nederlandse uitgave 1993.
Met dit uitgangspunt is er boven Gods akkerwerk een kunsthemel met kunstlicht aangebracht.

Op deze wijze is de nieuw-apostolische geloofsleer tot een nieuw “gouden kalf” gemaakt. Gelovigen wordt voorgehouden dat de Heilige Geest een religieuze organisatie zou kunnen bezielen, terwijl ambtsdragers worden geacht, zulks op straffe van uitsluiting, zich geheel en al aan zgn. Lehraussagen te conformeren. Hiermee worden schapen Zijner weide te grazen genomen. Bestuurders wijzen de verantwoordelijkheid af voor hun aandeel in de gestichte verwarring en zij laten slachtoffers met (blijvend) geestelijk letsel goeddeels aan hun lot over.

Dit is de kern van mijn bezwaar tegen de handelwijze van verantwoordelijken in onze kerk. Het valt mij op dat hogere dienaren, wanneer het er soms om spant, geregeld ervoor kiezen de verantwoordelijkheid voor hun handelen af te wentelen op onschuldige (goed)gelovigen. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan de verklaring t.a.v. de Boodschap van St.Ap. Bischoff, of recentelijk aan de verklaring van Ap. Krause in de kwestie Hamburg-Blankenese. Zie mijn e-mail 01/05/2007 22:13.

Het valt mij steeds meer op hoezeer er zich in onze kerk omstandigheden aftekenen van polarisatie, disharmonie en desintegratie. Anders gezegd, er ontstaat verdeeldheid doordat de overigens gedurig veranderende geloofsleer steeds meer dwingend wordt opgelegd; er ontstaat ongenoegen doordat er steeds minder ruimte is voor ieders spontane inbreng; en er ontstaat ontevredenheid doordat de kerkleiding zich het lot van “zwerfkinderen” niet aantrekt. Met zwerfkinderen bedoel ik kinderen Gods die het aldus aangemeten keurslijf niet paste...

Bij de aankondiging van de Leidraad Dienen en leiding geven raakte ik, zoals je weet, destijds volkomen in de war. Ik zag er geen waarborg in voor betere zielzorg, doch veeleer een poging van het internationale kerkbestuur om af te komen van het imago van een sekte. Toen die Leidraad later verscheen, bleek er niets in te staan over wat zielzorg feitelijk omvat. In datzelfde licht zie ik de op handen zijnde catechismus. Niet dat er iets tegen zou zijn op het afwerpen van dat vervelende imago, doch moet de theorie prevaleren boven de praktijk?

Ergens schreef ik: “Men heeft niet in de gaten dat wie met Zijn woord aan de haal gaat, terstond wordt verblind voor Zijn waarheid.” (...)
Zie evt. http://www.nakobserver.nl/phpbb2/viewto ... ight=#8703.
Ik zou willen dat hogere dienaren zich rekenschap geven van de nagalm die hun handelen meebrengt, en dan speciaal voor hen die -tegen de geloofsleer in- niet anders kunnen dan afzien van een “onbegrensd vertrouwen” in ambtsdragers van de Nieuw-Apostolische Kerk.

Amersfoort, 4 mei 2007
Ik kreeg er geen antwoord op. Inhoudelijk viel er immers ook niets te ontkennen! Later hield districtsapostel Armin Brinkmann het mij voor dat ik mij van het werk Gods (!) had gedistantieerd. Hierna informeerde ik nog hoe hij dat kon weten, maar ook dan krijg je als vermeende "bad guy" van een "good guy" natuurlijk géén enkele reactie.

(...)


Uit: Bericht op "do 27 mar 2014, 00:19" in de thread "Storck"

Zie voor meer achtergronden bijvoorbeeld ook pagina 11 van de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "

In een bekend lied zingen wij niet 't Is Heer, óns werk, waarin Gij staat, doch 't Is Heer, Uw werk, van U alleen. Het werk waarin wij staan. Dat maakt nogal een verschil!

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
BakEenEi schreef: vr 05 jul 2013, 22:57
Redactie schreef:(...)
Zo had districtsapostel Pos de gewoonte om wie aan hem een openhartige brief stuurde met kritiek op een kerkelijke ambtsdrager, hij die brief ongevraagd voor commentaar aan de desbetreffende "dienaar" doorstuurde - om maar even één enkel voorbeeld te noemen. Met andere woorden: waag het niet een naaste verdacht te maken want ik verraad je. Daarna kreeg steevast de "dienaar" bij hem het voordeel van de twijfel. (...)


Uit: Bericht door Redactie op "Do 04 Jul 2013, 19:10" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
@all

Vele leidinggevende dienaren destijds waren met de bovenbeschreven intimidatiepraktijken van de toenmalige districtsapostel op de hoogte. Ikzelf was in dat verband een vreemde eend in de bijt want ik vernam het (op het bureau van de Centrale Administratie) via collega's die op enigerlei wijze bij de betreffende correspondentie betrokken raakten. Later sprak ik eens een priester die het mij stamelend vertelde en er niet over uit kon. Allen zaten ook achteraf nog met een gewetensconflict want van deze districtsapostel was het bekend dat hij, als het over zulke zaken handelde, niet was gediend van "criticasters". Een zuster aan de andere kant van de wereld, die apostel Pos wel eens had meegemaakt op één van diens vele buitenlandse reizen, had in haar nood aan hem een vertrouwelijke brief geschreven. Prompt werd -buiten haar om- het document doorgestuurd naar degene die zijzelf niet kon vertrouwen. Zó werd men te grazen genomen en werden tevens derden opgezadeld met geestelijke ballast. Er valt nog heel wat te na te vorsen in de geheime archieven...

Stel je voor, zo heb ik heel wat keren gedacht, dat zo'n verhaal per ongeluk was doorgelaten bij de redactie van de Stem van de Wachter, of zo, en dat het te lezen zou zijn geweest in de rubriek "Onze doorlevingen".

De reden waarom ik er nu wat van zeg is, dat de hoeveelheden succesverhalen die op last van de ambtelijke top in de Nieuw-Apostolische Kerk gedurig de publiciteit in worden geslingerd, eenzamen (!) nóg eenzamer maken. Vergelijk het maar met de denkbeeldige situatie in een bejaardenhuis, waar twee ouderen staan te wachten bij de lift. Eén van beiden maakt een opmerking dat het niet altijd meevalt om alleen te zijn, waarop de ander uitgebreid begint te vertellen wie er de laatste tijd uit de familie allemaal op bezoek zijn geweest. Wanneer vanuit de lift even later de conversatie eindigt, voelt de alleengaande zich pas echt verdomd alleen.

In de Nieuw-Apostolische Kerk weet zo iemand als de onschendbare Armin Brinkmann onderhand van gekkigheid niet meer hoe hij met alle ja-knikkers in zijn omgeving overal de hele bliksemse boel op stelten moet zetten om de mensheid maar te blijven imponeren. Zodra hij met de vingers knipt, rent iedereen zich rot, buigt, of kijkt schaapachtig de andere kant op. Het is met deze rare uitgekookte ijdeltuit de waanzin ten top.

Met deze ronduit absurde gang van zaken loopt het de spuigaten uit. Zijn roem ging hem in 2011 al vooruit: "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden." Ik zal het nog één keer herhalen: zó gaan fascisten te werk. Wie zich afvraagt waardoor "in de gemeenschap" de liefde bekoelt, doet er verstandig aan zich na lezing van dit bericht nog eens achter het oor te krabben.

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "05 jul 2013, 22:57", in de thread "Job: 'Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan.' "
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 27 sep 2020, 12:56(...)
In aansluiting aan het bovenstaande stel ik voor aandachtig te luisteren en te kijken naar het volgende:
  1. Aflevering 33 van De Ongelooflijke Podcast, t.w. Geluk, geloof en het goede leven met Dirk de Wachter en Stefan Paas

  2. Aflevering 18 van De Verwondering, t.w. Réginald Moreels
En kunnen wij er daarna (hier of elders) van gedachten over wisselen?

(...)

@all

Vanochtend werd op NPO 2 de uitzending herhaald: "Zo 27 sep 08:25 - Seizoen 2020 Afl. 18 - Réginald Moreels". Een helend interview voor wie zichzelf in het leven eveneens een woestijntocht ziet -of heeft zien- afleggen; door ongekend onrecht, door afgrijselijk lijden.

Psychisch lijden is verschrikkelijk, niet in de laatste plaats ook als je dat wordt aangedaan in een geloofsgemeenschap waar de dienst wordt uitgemaakt door kerkvorsten die de theorie van het ware evangelie wel kunnen dromen maar die maling hebben aan de praktijk.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 163
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Bericht door ZwartSchaap »

Enkele jaren geleden omstreeks 2014 waren er meerdere samenkomsten van
Apostelen van de Apostolische Gemeinde en NAK.
Deze vergaderingen vonden steeds plaats in Dortmund, NAK Hauptverwaltung.
Daags voor weer een samenkomst krijgt Apostel Armin Gross van de VAG een
bijbeltekst aangereikt uit Jeremia 6 vers 14 en 15.
De Apostel leest deze tekst aandachtig en zegt tegen de broeder die het hem
had aangereikt: Wist U dan misschien dat ik morgen weer een vergadering heb
in Dortmund?
Hierbij de tekst.

Ze verklaren de wond van mijn volk
lichtvaardig voor genezen,
ze zeggen: “Alles gaat naar wens.”
Nee, niets gaat naar wens!
Schamen zij zich voor hun wandaden?
Integendeel, zij weten niet wat schaamte is.
Daarom komen ze ten val,
als ik ze straf, storten ze allen dood neer
– zegt de HEER.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020

Bericht door TjerkB »

ZwartSchaap schreef: wo 05 mei 2021, 12:11 Enkele jaren geleden omstreeks 2014 waren er meerdere samenkomsten van
Apostelen van de Apostolische Gemeinde en NAK.
Deze vergaderingen vonden steeds plaats in Dortmund, NAK Hauptverwaltung.
Daags voor weer een samenkomst krijgt Apostel Armin Gross van de VAG een
bijbeltekst aangereikt uit Jeremia 6 vers 14 en 15.

(...)

@ZwartSchaap
@all

Kortheidshalve verwijs ik in deze samenhang, m.n. aangaande Jeremia 6, naar de beide onderstaande forumbijdragen:

Uit de laatstgenoemde forumbijdrage...
TjerkB schreef: zo 17 dec 2017, 12:10(...)
Hoe nu verder? Het onderstaande lijkt mij toepasselijk...
  • Dit zegt de HEER:
    Ga op de kruispunten staan, denk na,
    kijk naar de oude wegen.
    Welke weg leidt naar het goede?
    Sla die in, en vind rust.

    Maar zij zeggen: “Dat doen wij niet.”


    Uit: Jeremia 6: 16 (NBV)
(...)

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: do 22 jun 2017, 20:46(...)
Als je wegblijft uit de openbare erediensten in de Nieuw-Apostolische Kerk, al dan niet in samenhang van de opzegging van het verkregen lidmaatschap, vinden de achterblijvers je een wankelmoedige arme stakker; een verdoolde ziel die, nota bene in het zicht van de haven, zijn schepen achter zich verbrandt; iemand die er zeker geen heil meer in ziet om bij God het eeuwig leven te beërven; een afvallige met een voor de "dienaren" mogelijkerwijs dusdanig hinderlijk hoge dunk van zichzelf dat er geen redden meer aan was.

(...)
Over de "dienaren" gesproken...
BakEenEi schreef:(...)
Het voordeel van het nadeel van de levendige gedachtewisseling van gisteren en vandaag is voor mij, dat, wat er gebeurt in de Nieuw-Apostolische Kerk ons niet onberoerd laat. Ik zou willen dat nieuw-apostolische broeders en zusters aanvoelen dat er op dit forum niet wordt geschreven om hun kerk in een kwaad daglicht te stellen, doch louter uit pijn en bezorgdheid over hoe het er op bestuurlijk niveau in deze kerk aan toegaat. Hierbij weegt zielzorg voor mij verreweg het zwaarst, ofschoon ik (als oud-administrateur op de C.A.) mijn ogen natuurlijk niet kan sluiten voor een aantal alarmerende feiten (!) die er niet om liegen.

Ik wéét hoezeer het veelal te doen gebruikelijk was dat tal van zaken "aan de dienaren werden overgelaten". Wie wilde er immers in hun verantwoordelijkheden treden? Wat er op hun weg lag, ging "ons" vanzelf ook niet aan. Met biddende handen ondersteunde je je zegenaars; dat was het minste wat je tóch kon doen. (...) So far, so good. Stond er echter wel eens iemand bij stil, als er echt iets helemaal mis was gegaan, hoe de dienaren dit dan "in goddelijke zin" tot een oplossing brachten? Of zou er nooit iets zijn misgegaan? En dan bedoel ik niet "een beetje mis" of "een beetje verkeerd", maar echt... ongelofelijk verschrikkelijk hartverscheurend mis, fout, verkeerd; en zó erg dat woorden ervoor ontbreken!

Het meest zorgelijke scenario in dat opzicht voltrekt zich op het ogenblik. Wie ooit mocht hebben gedacht met bij wijze van spreken het lidmaatschap van de Nieuw-Apostolische Kerk op zak ertoe te kunnen overgaan nog slechts "de Heer te verbeiden", komt nú bedrogen uit. Bijna ongemerkt is na jarenlang getouwtrek onder machtigen achter de coulissen het pleit beslecht - in het voordeel van de allermachtigsten: een paar Amerikanen en een paar Duitsers. Gerrit Sepers maakte er eerder al melding van, maar toen leek het voor de meesten van ons nog de "ver-van-mijn-bed-show". Het goede zal hopelijk het kwade wel overwinnen, vonden "wij".

Doch zó heeft het níet mogen zijn. Een grapje was vroeger dat een leerling die niet goed kon meekomen tegen de meester zei, toen de tafels van 1 tot 10 moesten worden opgezegd: "Meester, ik ken de wijze wel, maar de woorden niet!" In de Nieuw-Apostolische Kerk kenden velen de theorie wel; die kon men wel dromen (!), maar waren in de praktijk ieders werken daar ook naar? Hoe ging men om met zielen, die middenin de gemeenschap (!) beschadigd (!) waren geraakt; aan wie werkelijk leed (!) was berokkend? Hoe ging men om met bedrijfsmatige zaken? Werden die naar behoren in goede banen geleid? Was controle daarop solide geregeld? Handelde men vanuit de liefde van God óf sprak men er alleen over?

Terwijl meer dan de helft van alle gemeenteleden het voor gezien hielden, wisten de "dienaren" nauwkeurig te verklaren waaraan dat lag: aan de ontkerstening in onze samenleving, aan van alles en nog wat - maar niet aan de kerk. Nee, pertinent níet. Het lag toch niet aan God en aan Zijn gezanten in Zijn kerk? Als het al aan sommigen lag, dan was het aan de afgedwaalden zelf. Die hadden zich afgewend van het levende altaar, opgericht... enzovoort, enzovoort. Hun brillenglazen waren nu beslagen, aldus een voorganger in het Amsterdamse. En nu het die afgedwaalden intussen óók nog ontbrak aan ogenzalf; tsja, wat kon je er dán nog aan doen - vanuit de gemeenschap, als kinderen Gods zijnde? (...)

Zonder dat het tot velen doordrong, berustte men in omstandigheden, in het beloop van gebeurtenissen, waarbij het juist die aangenomen laakbare houding is welke zich nú wreekt. Men geloofde het wel, men zag het wel; het was toch de taak van de dienaren? O ja? Wie zijn eigenlijk de dienaren? De zegenaars?! Wie zijn dát dan wel, de zegenaars?! De hogere dienaren? Hogere dienaren?! Bestáán die dan? In Zíjn werk? Sinds wanneer?! Het internationale kerkbestuur? Wát voor kerkbestuur? (...) Intussen kunnen wij het allemaal weten: zó veel vertrouwen, zó'n enorme overgave, zó'n groot bij-geloof, zó'n godsvreze voor de allerhoogste "dienaren"; dat was niet alleen zwáár overdreven maar ook volkomen misplaatst!!

Want wát is er gebeurd? Ze zijn met dat vertrouwen, met die overgave, met ons bijgeloof en wat dies meer zij ongelofelijk aan de haal gegaan! Niet "in de wereld om ons heen" was men lauw geworden en noem het allemaal maar op; maar "wijzelf" (!!) hadden ons in slaap laten sussen!! Steeds méér vertrouwen vroegen "ze", en "wij" gaven dat - gewoon. Gewoon?! Ja, natúúrlijk; waarom zou je "de zegenaars" niet je volste vertrouwen schenken? (...) Sta nu alsjeblieft even stil. Even maar. En zeg dan eens eerlijk: is een zegenaar iemand die van plan is om anderen te zegenen, óf is een zegenaar diegene die jou persoonlijk heeft (!) gezegend? "Zegenaar" of "dienaar" is in het échte werk van God namelijk géén titel!!

Hoe dan ook, "wij" hebben ons zaken laten welgevallen; "wij" hebben gemakshalve aan anderen verantwoordelijkheden gedelegeerd, al dan niet "op aanvraag", die deze anderen helemaal niet toekwamen. Die hadden "wijzelf" moeten waarmaken!! Onze éigen verantwoordelijkheid lag namelijk bij onszelf!! Was er in de Nieuw-Apostolische Kerk ruimte voor ieders "eigen verantwoordelijkheid"? Ja? Néé, integendeel, die was er absoluut niet en die werd ook NIET gerespecteerd. Wie het er niet mee eens was, die kon wel gaan!! Zó was het, zo ging het en zó moest het volgens de "zegenaars" ook vooral blijven. En nu; nu worden "wij" opgetrommeld om ook de rest van ons verstand te laten brainwashen.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 27 Feb 2011, 20:22", in de thread "Stelling: de Nieuw-Apostolische Kerk is hét werk Gods!"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”