Misbruik van geloof en vertrouwen
Geplaatst: wo 04 dec 2013, 20:11
@all
"Ik was gek van geluk" is de titel van het in oktober jl. verschenen boek dat ik las van Carine Damen over sektarische bewegingen in Nederland (464 pag.). Werkelijk schokkende verhalen illustreren hierbij de ernst van de gezondheidsrisico's voor wie heimelijk ten prooi valt aan veelal innemende buitenstaanders die er echter een persoonlijk belang bij hebben om in andermans leven de regie voor een belangrijk deel over te nemen. Daarmee komt in dit boek het hele fenomeen van bedrieglijk spiritueel leiderschap en de verregaande gevolgen ervan zelfs nog beter uit de verf dan in het recentelijk uitgebrachte rapport "Het warme bad en de koude douche", samengesteld in opdracht van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC). Wie leest wat Carine Damen nu uit de doeken deed, ziet (pas) het venijn.
De schaalgrootte waarop ook in Nederland mensen soms eerst nog jarenlang onbewust worstelen met een diffuus onwelbevinden, terwijl dit uiteindelijk te wijten valt aan het misplaatste gezag dat stilaan aan derden werd toevertrouwd om grote invloed te hebben op allerhande keuzes in de persoonlijke levenssfeer, blijkt enorm te zijn. De reden waarom dit niet eerder overtuigend aan de oppervlakte kwam, is dat het leed vaak niet te duiden valt. Bovendien laten slachtoffers uit schaamte en eveneens uit onwetendheid zich er niet gemakkelijk over uit. Maar de samenleving is niet zelden ook geneigd weg te kijken van wat wel degelijk misstanden zijn. Dit is de laatste jaren het meest duidelijk geworden bij wat er aan het licht kwam over seksueel misbruik door religieuzen. Helaas staan zulke onberispelijk gewaande personen ook aan andere verleidingen bloot.
Dat ondervond in de Nieuw-Apostolische Kerk bepaald niet alleen broeder Rohn. Hopelijk wordt het mede door de informatie uit bovenvermelde publicaties velen duidelijk dat het op dit punt wel eens menens kan zijn.
Groet,
TjerkB
"Ik was gek van geluk" is de titel van het in oktober jl. verschenen boek dat ik las van Carine Damen over sektarische bewegingen in Nederland (464 pag.). Werkelijk schokkende verhalen illustreren hierbij de ernst van de gezondheidsrisico's voor wie heimelijk ten prooi valt aan veelal innemende buitenstaanders die er echter een persoonlijk belang bij hebben om in andermans leven de regie voor een belangrijk deel over te nemen. Daarmee komt in dit boek het hele fenomeen van bedrieglijk spiritueel leiderschap en de verregaande gevolgen ervan zelfs nog beter uit de verf dan in het recentelijk uitgebrachte rapport "Het warme bad en de koude douche", samengesteld in opdracht van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC). Wie leest wat Carine Damen nu uit de doeken deed, ziet (pas) het venijn.
De schaalgrootte waarop ook in Nederland mensen soms eerst nog jarenlang onbewust worstelen met een diffuus onwelbevinden, terwijl dit uiteindelijk te wijten valt aan het misplaatste gezag dat stilaan aan derden werd toevertrouwd om grote invloed te hebben op allerhande keuzes in de persoonlijke levenssfeer, blijkt enorm te zijn. De reden waarom dit niet eerder overtuigend aan de oppervlakte kwam, is dat het leed vaak niet te duiden valt. Bovendien laten slachtoffers uit schaamte en eveneens uit onwetendheid zich er niet gemakkelijk over uit. Maar de samenleving is niet zelden ook geneigd weg te kijken van wat wel degelijk misstanden zijn. Dit is de laatste jaren het meest duidelijk geworden bij wat er aan het licht kwam over seksueel misbruik door religieuzen. Helaas staan zulke onberispelijk gewaande personen ook aan andere verleidingen bloot.
Dat ondervond in de Nieuw-Apostolische Kerk bepaald niet alleen broeder Rohn. Hopelijk wordt het mede door de informatie uit bovenvermelde publicaties velen duidelijk dat het op dit punt wel eens menens kan zijn.
Groet,
TjerkB