Zijn negentigste levensjaar staat voor de deur. Ik kan mij bijna geen dag herinneren dat hij niet allereerst uit de Bijbel een tekst opzocht en voor die dag ook uit het nieuw-apostolische gezangboek een mooi lied. Mijn vader! Elke dag twee nieuwe notities op een los blad uit zijn schrijfblok. Daarna bad hij met ons, las één of twee verzen voor uit de Bijbel en nog een couplet uit het lied. Dat zal ikzelf niet kunnen, heb ik vaak gedacht. Altijd kwam het bij mijn vader van binnenuit, uit het hart. Niet alleen daarom bewonder zijn rechtschapenheid. Ook nu sommige vogels allang uitgevlogen zijn, probeert hij geen dag anders te beginnen.
Wat ik wél heb is, dat ik vaak opsta met in gedachten "een apostolisch lied" zoals vandaag:
- Waar ik ook gaan of staan zal in 's werelds bang gedruis,
't leidt mijne ziele opwaarts naar 't eeuwig, hemels huis.
(...)
Refrein- Het heimee naar mijn vaderland vervult het harte mijn,
wijl 'k hier wel ben geboren, doch dáár mijn thuis zal zijn.
- Het heimee naar mijn vaderland vervult het harte mijn,
Laten wij hier nog vele tekenen van -goddelijk- leven met elkaar mogen delen.
Groet,
TjerkB