@all
Een beproefde methode in de Nieuw-Apostolische Kerk om zaken glad te strijken is het aan mensen toeschuiven van "hogere" ambten en/of (beter) betaalde banen. Ook op die manier wordt er impliciet gecommuniceerd. Wanneer iemand die in opspraak is geraakt een hoger ambt krijgt, hebben de gemeenteleden maar goed te begrijpen dat God er kennelijk anders over denkt en er dus alle aanleiding bestond om één van Zijn dienaren te bekleden met méér gezag dan het voorheen al in Zijn raadsbesluit was voorzien. Stel dat de ambtsdrager in kwestie één van zijn "zegenaars" in een ongemakkelijke situatie weliswaar een dienst heeft bewezen doch dat zijn eigen geloofwaardigheid daarbij schade opliep, dan zet je je daar in je hoedanigheid van aangeschoten wild wellicht beter overheen indien God het vertrouwen in jou op deze wijze nog eens extra onderstreept. Bovendien snijdt het mes hier aan twee of drie kanten want al manipulerend beperken "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" aldus de schade die zijzelf aanrichten en kritiek vanuit de periferie wordt handig beteugeld.
Wie achteraf tot het inzicht komt dat het niet bepaald verstandig was om te hebben geknield voor een schijn-heilige die de fijne kneepjes toepaste van de hierboven beschreven kunst van het veinzen, zal zich uit schaamte geen raad weten om daar op enig moment alsnog eerlijk voor uit te komen. Mensen die in feite zowel dader als slachtoffer zijn van wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk kwalijk mis is door een ongelofelijk verraderlijk machtsspel van pertinent valse "dienaren" en alle daarmee samenhangende methoden om gelovigen en vermeende ondergeschikten te manipuleren en te intimideren, zullen in voorkomende gevallen er de grootst mogelijke moeite mee hebben om die realiteit onder ogen te zien. Immers, met wie valt zoiets überhaupt te bespreken? En kom je wel echt ooit af van je enorme schuldgevoel? Hoe kun je trouwens verder met je geloof? Wáár in het Vaderhuis (!) zou er nog een plek kunnen zijn, waar je "never ever" meer de rol te hoeft te spelen van het type kind van God dat je van hogerhand in de organisatie -waar je geestelijk werd verkracht- geacht werd te zijn?!
Hoezo, geestelijk verkracht? Eén -wat mij betreft alleszeggend- voorbeeld:
Voor wie het aangaat: keer om, bedrieg jezelf en anderen niet langer. In Zíjn werk is er géén plaats voor misbruik van macht en offerontvangsten. In het geheel NIET.BakEenEi schreef:(...)
Het scheelde in de jaren '50 niet veel of "lastige leden" werden met de snelheid van het licht geroyeerd. Hoe verhoudt zich deze gang van zaken tot de werkzaamheid van de Heilige Geest, zo vroeg ik mij (in 2006 bij NAK-Observer) een keer af. In "Vragen en Antwoorden" (ed. 1993) werd ik toen als volgt wegwijs gemaakt:
Dit zijn de hierboven aangehaalde teksten:§ 6.3 De gaven van de Heilige Geest
188. Wat verstaan wij onder de gaven van de Heilige Geest?
Onder de gaven vande Heilige Geest verstaan wij bijzondere bekwaamheden, eigenschappen en openbaringen die door de Heilige Geest in de gemeente worden opgewekt. Apostel Paulus geeft in zijn brief aan de Korintiërs (hoofdstuk 12 tot 14) opheldering over de gaven van de Geest: ze zijn op een bijzondere wijze werkzaam ten dienste van de gemeente, maar zijn ondergeschikt aan het woord van de Apostel (1 Kor. 14: 19, 37). Daardoor wordt gewaarborgd dat in de verscheidenheid van de gave toch de eenheid van de Geest bewaard blijft (1 Kor. 12: 4). Alle gaven moeten worden aangewend in goddelijke liefde (1 Kor. 13). De geest deelt de gaven toe aan degene die Hij verkiest (1 Kor. 12: 11).
191. Welke betekenis hebben de gaven van de Heilige Geest in de Nieuw-Apostolische Kerk?
Zoals de gaven de heilige Geest werkzaam waren in de gemeenten van de eerste christelijke tijd, zijn zij dat ook in de Nieuw-Apostolische Kerk, en wel ondergeschikt aan het apostelambt.
Dat de gaven van de Heilige Geest werkelijk ondergeschikt zouden zijn aan het woord van apostelen of aan het apostelambt, blijkt volgens mij geenszins uit het bovenstaande. Mijn conclusie ten aanzien van de vragen 188 en 191 uit "Vragen en Antwoorden" (ed. 1993) was dan ook:
- [4] Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest
(...)
[11]Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil.
Uit: 1 Korintiërs 12 (NBV)
[1] Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen - had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan en dreunende gong of een schelle cimbaal.
Uit: 1 Korintiérs 13 (NBV)
[19] maar om in de gemeente anderen te onderwijzen, gebruik ik liever een paar begrijpelijke woorden dan ontelbaar veel in klanktaal.
(...)
[37] Wie van u denkt te kunnen profeteren of in het bezit van de Geest te zijn, dient te erkennen dat wat ik u schrijf een bevel van de Heer is.
Uit: 1 Korintiërs 14 (NBV)
Was het met de werkzaamheid van de Heilige Geest niet veeleer als volgt gesteld?
- 2 Kor. 3: 6 "... Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend." (NBV)
- In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente.
Uit: 1 Korintiërs 12: 7 (NBV)
(...)
Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "Za 29 Jan 2011, 23:46" in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Groet,
TjerkB