Apostolisch idioom

Berichten over wat in het dagelijkse leven ons geloof raakt
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Apostolisch idioom

Bericht door TjerkB »

@all

Ter info...
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Apostolisch idioom

Bericht door TjerkB »

@all

Over nieuw-apostolisch idioom gesproken; wat spijtig genoeg velen zich niet weten of wagen te realiseren, is, dat als je systematisch een hoogst eigenzinnige draai geeft aan wat zich naar het evangelie van Christus Jezus werkelijk heel anders laat verstaan, het vroeg of laat toch de waarheid zal zijn die de leugen achterhaalt. In de tussentijd echter geven misleidende geloofsopvattingen aanleiding tot verwarring, wat bovendien naasten (!) van elkaar doet vervreemden. Haarscherp werd dit op 31 maart jl. belicht bij NAK»talk. Zie onder:

Toen ik in 2014 een gesprek had met opziener Ruud Vis en m.n. Handelingen 6 aankaartte, ontging hem daarvan de relevantie volledig.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Apostolisch idioom

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 04-04-2019, 11:00 uur]
  • [1] Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, [2] maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. [4] Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.

    Uit: Filippenzen 2 (NBV)

@all

Uit de brief aan de Filippenzen herinnerde ik mij het hierboven aangehaalde veelzeggende... apostolische idioom. Trouwens, kent u het bijzondere begin van deze brief?
  • [1] Van Paulus en Timoteüs, dienaren van Christus Jezus. Aan alle heiligen in Filippi die één zijn in Christus Jezus, en aan hun opzieners en dienaren. [2] Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
    [3] Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, [4] telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde,[5] omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. [6] Ik ben ervan overtuigd dat hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voltooien op de dag van Christus Jezus.

Is dit niet eigenlijk iets om helemaal stil van te worden en ervan onder de indruk te zijn? Stil van verwondering wellicht in de eerste plaats, maar óók stil van dankbaarheid - want wat spreekt uit die woorden immers een hartverwarmend groot vertrouwen van Paulus tegenover onze broeders en zusters, destijds in Filippi, tot wie hij zich richt! Welnu, dacht ik onmiddellijk: dat elementaire vertrouwen missen tallozen bij de nieuw-apostolische kerkleiding nu spijtig genoeg al vele jaren. Zo ook Dieter Kastl, getuige diens gisteren in deze thread onverkort weergegeven hartenkreet (!) op 31 maart jl. onder het opschrift "Mitspracherecht undenkbar". Geen hartenkreet omwille van enkel protest doch voortkomend uit de pijn over het gemis aan belangstelling en genegenheid bij de nieuw-apostolische kerkleiding, zoals speciaal ook ten aanzien van de veelbetekenende strekking van de woorden waarnaar hij verwijst in Handelingen 6:
  • Conflict binnen de gemeente en verdere groei
    [1] Toen het aantal leerlingen toenam, ontstond er op een gegeven moment ontevredenheid bij de Griekstaligen, die de Arameessprekenden verweten dat de weduwen uit hun groep bij de dagelijkse ondersteuning werden achtergesteld. [2] Daarop riepen de twaalf apostelen de voltallige gemeenschap van leerlingen bijeen en zeiden: ‘Het is niet goed dat wij de zorg dragen voor de gemeenschappelijke maaltijden, want daardoor verwaarlozen we de verkondiging van Gods woord. [3] Kies daarom, broeders en zusters, uit uw midden zeven wijze mannen die goed bekendstaan en vervuld zijn van de heilige Geest. Aan hen zullen we deze taak opdragen, [4] terwijl wij ons zullen wijden aan het gebed en aan de verkondiging van het woord van God.’ [5] Alle leerlingen stemden met dit voorstel in. Ze kozen Stefanus, een diepgelovig man, die vervuld was van de heilige Geest, en verder ook Filippus, Prochorus, Nikanor, Timon, Parmenas en Nikolaüs, een proseliet uit Antiochië. [6] Ze lieten deze mannen plaatsnemen voor de apostelen, die een gebed uitspraken en hun daarna de handen oplegden. [7] Het woord van God vond steeds meer gehoor, zodat het aantal leerlingen in Jeruzalem sterk groeide; ook een grote groep priesters aanvaardde het geloof.
Hoe kan het hierboven geschetste draagvlak voor een gezonde taakverdeling in de gemeente van Christus werkelijk nóg groter zijn?!

Wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk heimelijk heeft kunnen gebeuren, dus zonder dat de gemeenteleden al onraad zouden proeven, is echter helaas, dat de kerkleiding aan de geloofspraktijk van weleer een geheel eigen invulling gaf, namelijk door niet alleen over alle geloofszaken de wijsheid voor zichzelf in pacht te nemen doch tevens door de zeggenschap op te eisen over alle bestuurlijke taken. Let wel: de enigen die het bij de nieuw-apostolische kerkleiding op het ogenblik echt voor het zeggen hebben zijn de stamapostel en de (meest invloedrijke) districtsapostelen. Alle overigen worden slechts geacht stipt uitvoering te geven aan het aldus opgelegde beleid. Hiermee werd het evangelie van Christus Jezus omgebogen naar een dictatoriale ideologie! Intussen grijpen de gevolgen van deze verdeel- en heerspolitiek (!) om zich heen. In het derde couplet van het onderstaande lied wordt deze droefenis in feite al bezongen...

  • 1
    Een hart en ene ziel voorwaar
    was d' eerste Christenschare.
    Als broeders. zusters zag men haar
    eendrachtiglijk vergaren.
    Een jubelklank, als aller dank,
    steeg opwaarts bij hun knielen.
    Een in de hoop, een in de doop,
    een hart en ene ziele!


    2
    Al dreigde ook de wereldmacht
    met ketens, zwaard en vlammen,
    die tegenstand kon toch de kracht
    der liefde niet verlammen.
    't Zij in Gods huis of kerkerkluis
    en of ook offers vielen,
    men brak het brood, ging in de dood,
    een hart en ene ziele!


    3
    O gouden tijd, waarheen vlood gij,
    gij tijd der eerste liefde?
    Der broederzin, waarin men blij
    vergaf, wat vaak zo griefde?
    Het Christuswoord klonk ongestoord,
    miljoenen deed het knielen.
    Doch liefd' verdween; daarmee ging heen
    een hart en ene ziele!


    4
    Opnieuw kan in deez' gouden tijd,
    trots Satan en zijn horde,
    door der Apost'len werkzaamheid
    het zwaard ten sikkel worden.
    Een liefdeband van land tot land
    kan ons nu weer bezielen,
    een vredebond op 't wereldrond,
    een hart en ene ziele!


    Bron: Lied 451, NAK-gezangboek

Wat nú?! Toen ik in 2014 op het bureau van de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland een gesprek had met opziener Ruud Vis, kende ik hem alleen nog maar van rechtszittingen. "Apostelen" en handlangers van ze met hun veel te ruime taakopvatting hadden zich vergaloppeerd en sloegen wild intimiderend om zich heen, zodat ik ze om de haverklap opeens tegenkwam bij gerechtshoven en rechtbanken. Hierdoor werd ik uitgenodigd voor een gesprek doch vergeefs in dat gesprek probeerde ik de kerk in het midden van het dorp te krijgen; naar Handelingen 6: 1-7! Enkele jaren eerder had ik al vergeefs bij apostel Peter Klene bepleit het gesprek te openen met onze broeder Bauke Moesker. In plaats daarvan liet de kerkleiding -met uiteraard een greep in de offerkist- via een christelijke advocaat nota bene dreigbrieven bij deze broeder bezorgen. Maar zijn kerkvorsten (!) dan niet compleet de weg kwijt?

Wordt het bij dit kerkgenootschap niet eens tijd om orde op zaken te stellen? En eindelijk de noden te lenigen bij de vele slachtoffers die men willens en wetens heeft gemaakt? Er is een waar slagveld aangericht. Als ik het mij moest aantrekken, zou ik werk maken van het volgende:

  • 1
    O, zalig 't huis, waar Gij kunt binnentreden,
    waar elk der leden zich in U verblijdt.
    Waar onder alle gasten, die daar komen,
    Gij, Heiland Jezus, steeds de liefste zijt.
    Waar alle harten blijde voor U kloppen
    en aller oog vertrouwend op U blikt;
    waar allen trachten naar Uw wil te leven
    en aller wens zich naar Uw wensen schikt.


    2
    O, zalig 't huis, waar man en vrouw toch beiden
    door Uwe liefde hecht aaneen gesmeed,
    met heil'ge vreugde steeds Uw werk belijden;
    ook eensgezind zijn onder kruis en leed.
    Waar beiden onafscheid'lijk U steeds eren,
    of hen ook smaad of vreugde wordt bereid.
    Waar deze eenheid geldt als hoogst begeren,
    in goede dagen en in kwade tijd.


    3
    O, zalig 't huis, waar allen, die daar dienen,
    doordrongen zijn van hun zo grootse taak.
    En al hun werk met liefd' en trouw verrichten,
    dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak.
    Waar oud en jong elkaar als huisgenoten,
    als kind'ren Gods erkennend, achting bien;
    in wederzijdse liefde en waardering
    het wezen van de Vader wordt gezien.


    4
    O, zalig 't huis, waar Uwe hulp gezocht wordt;
    waar men bij vreugd' de dank U niet onthoudt
    en men door U zijn leed en smart laat heil'gen,
    als zielearts en trooster U vertrouwt.
    O, dat wij immer waakzaam mogen blijven;
    geen duist're macht 't vertrouwen ons ontroov'.
    Dan wordt aan 't einde van de dag des levens
    de eeuw'ge vrucht geoogst van 't rein geloof.


    Bron: Lied 345, NAK-gezagboek

Ten slotte, in mijn forumbijdragen sprak ik geregeld van een "ondoordringbare laag", waarmee ik het gepantserde gemoed bedoelde van verantwoordelijken die om welke reden dan ook en tegen door de internationale kerkleiding opgeroepen verwachtingen in NIET openstonden voor gerechtvaardigde kritiek. Treurig vind ik het ook dat de Nieuw-Apostolische Kerk geen solide klachtenregeling kent.

Door de jaren heen heb ik er echt alles aan gedaan om talrijke feiten en omstandigheden, waar ik van mijn kant veel over kon zeggen, te verduidelijken. Zie bijvoorbeeld mijn "Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers" van 15 november 2010. Ik wist hoezeer op beslissende momenten juist ook de zgn. districtsdienaren de zwakste schakel kunnen blijken te zijn. Immers, als je ten faveure van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" ("nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" wellicht jouw "directe zegenaars") "de zwijgzaamheid betracht" terwijl daardoor misstanden, die je moet tegengaan, onder het tapijt worden geveegd; waar ben je dan in 's hemelsnaam mee bezig?! Toch hebben de betrokken districtsvoorgangers zich telkens opnieuw tot dit godgeklaagde wangedrag laten verleiden. Niets hielp om deze doffe ellende te beteugelen. Kennelijk had ik bij de Nieuw-Apostolische Kerk van doen met de antichrist!

N.B. Het is niet verboden op de inhoud van dit bericht te reageren! De moeilijkheid is misschien dat het hier geen aantijgingen betreft...

Groet,
TjerkB


P.S.
BakEenEi schreef: ma 22 nov 2010, 20:17(...)
Als het niet inderdaad zó verschrikkelijk erg was, had ik het niet zó durven te stellen. Veel te vaak wordt er door of namens de kerkleiding om "de hete brij" heen gedraaid. In plaats van gesprekken aan te gaan, gaat men deze juist uit de weg. Er mankeert in de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk ontzaglijk veel aan bijv. het vermogen tot zelfreflectie bij "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" wanneer dezen worden aangesproken op nalatigheid ten aanzien van "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg", zoals het in artikel 2 van de statuten zo (ongelofelijk) indrukwekkend werd geformuleerd.

Omdat ik er persoonlijk niet van houd problemen aan te kaarten zonder -als het half kan- ook met oplossingen te komen, raad ik allen die het hier aangaat serieus aan het boek te lezen "Liefdevol oog en open oor" (ISBN 978-90-239-2450-0).

Het is niet zo dat ik niet langer eraan wil bijdragen om de dialoog op dit forum gaande te houden, maar gezien "de versteende harten" op de achtergrond bij de kerkleiding die niet of nauwelijks met kritiek blijkt te kunnen omgaan, kan ik mijn tijd waarschijnlijk intussen beter gebruiken. Verder vind ik geklungel met offerontvangsten ronduit schandalig. Wat overigens de financiën betreft vind ik dat men met terugwerkende kracht eindelijk volkomen transparant moet willen zijn. De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt. Maar ja, als "dienaren" zich schijnbaar te voornaam voelen om nu en dan af te dalen in een diepe put die beter door "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg" tijdig gedicht had kunnen worden, moet er tegenwoordig zeker acuut zwaar geschut aan te pas komen... Vreselijk!!

Hoge, nóg hogere en nog véél hogere "dienaren" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland: u zou er verstandig aan doen zich wat minder intensief bezig te houden met de dode materie want de levende have is aan het verkommeren!!!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "22 nov 2010, 20:17", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Praktisch apostolisch-zijn”