Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Berichten over wat in het dagelijkse leven ons geloof raakt
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk maken de dienaren de dienst uit, én: over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd. Wie buiten de pot piest, wordt buitengesloten, ontvangt dreigbrieven of wordt voor de rechter gesleept.

(...)


Uit: Mijn bericht op "do 09 jan 2014, 10:38" in de thread "Geen woorden maar daden"
@all

De quote hierboven doet mij denken aan eerdere berichten waarin het er serieus om ging wat ons te wachten kan staan op "de smalle weg", "de weg ten leven" waarop "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de dienaren (...) "ons" voorgaan. Is niet de strekking van die quote absoluut het aller, allerlaatste, wat wij in de nieuw-apostolische kerkbanken ooit voor mogelijk hielden? Wat is er toch in 's hemelsnaam gebeurd, waardoor wij vanaf "de smalle weg" middenin de misère terecht moesten komen?! Ikzelf heb gaandeweg zo'n enorme afkeer gekregen van de stelselmatige verwarring die er werd gesticht (bij nader inzien door sabotage van "de reine Jezusleer"), dat ik oprecht veel moeite heb gedaan om de wanorde tot behapbare proporties terug te brengen. Omdat ook nu nog steeds bij menigeen van alles in de weg wordt gelegd om naar het evangelie van Jezus Christus in het doen van Zijn wil vreugde te vinden (vgl. refrein lied 7, NAK-koorboek), wil ik van de zojuist bedoelde eerdere berichten enkele zinsneden aanhalen welke ik daarna zal toelichten.

  1. Uit mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Vr 28 Jan 2011, 19:40" in de thread "Elders gelezen... "
    • Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.

      Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.
  2. Uit mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Wo 03 Aug 2011, 16:39" in de thread "Tenzij... "
    • Heeft de Heilige Geest ons ooit geleerd dat het volstaat om te wachten totdat de goddelijke beloften zich volautomatisch aan nieuw-apostolische gelovigen zouden vervullen? Dat onze pelgrimsreis er min of meer op zit omdat wij in het ledenregister waren ingeschreven van de Nieuw-Apostolische Kerk? Want zó is namelijk níet! Spijtig genoeg heeft in deze kerk het noodlot toegeslagen doordat dienaren zich op hun geestelijke bediening hovaardig lieten voorstaan en anderen, "lagere dienaren", die godgeklaagde opstelling van hun "meerderen" onnadenkend hebben geëerbiedigd. Zó is het misgegaan!
  3. Uit mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Wo 07 Nov 2012, 16:16" in de thread "Een ongelijke behandeling van hoge kwaliteit"
    • Het zal nodig zijn om onze pelgrimsreis te vervolgen. Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk was uw bestemming nog helemaal niet bereikt. Hooguit bezocht u hier een "bewaarschool". Laat u niet ketenen aan de kluisters van een kerk! Kerken behoren herbergen te zijn, waar een ieder tijdelijk kan vertoeven om daarna de weg te vervolgen die God ons wijst:
      • Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.

        Galaten 5: 1 (NBV)
      "De Heer weet wie hem toebehoren" (2 Timoteüs 2; 19). Onze roeping is niet gelegen in een afwachtende houding door een in dank aanvaard isolement binnen de muren van een religieuze organisatie. Integendeel; het element van een kind van God is Zijn vrijheid!

      (...)
      Werp toch de leerstelligheid van u af, die u straks wordt opgedrongen met een catechismus. Zeg maar dat u, wat het evangelie van Christus betreft, soeverein bent en dat u al de handen vol heeft aan twee geboden:
      • [34] Nadat de Farizeeën hadden vernomen dat hij de Sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar. [35] Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: [36] ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ [37] Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. [38] Dat is het grootste en eerste gebod. [39] Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. [40] Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.

        Uit: Matteüs 22 (NBV)


        Er is geen ander evangelie, er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien.

        Uit: Galaten 1: 7 (NBV)
  4. Uit mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Ma 04 Feb 2013, 17:26" in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"
    • In de Nieuw-Apostolische Kerk ligt de nadruk sterk op "het einddoel", waarmee het hemelrijk wordt bedoeld dat de gelovigen -bij goed gedrag- mogen binnengaan wanneer de goddelijke beloften zich vervullen. Op reis ernaartoe kunnen allerlei omstandigheden belemmerend werken, maar dan zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de aanwijzingen vanaf "het levende altaar" van cruciale betekenis om op te volgen: "het woord Gods". De hoofdpunten van de prediking worden hiermee voorgesteld als zijnde van levensbelang. Bijna altijd gaat het er daarbij om over problemen heen te stappen, je op de pelgrimsreis niet te laten ophouden, enzovoort. Indien er op dergelijke wijze jaren aaneen op de leden van een kerkgemeente wordt ingepraat, leert natuurlijk niemand hoe zielen die lijden onder conflicten op een helende manier weer op de been kunnen worden geholpen. Het standaardantwoord op geestesnood is simpelweg: help uzelf. De dienaren willen je dan verder wel "gedenken" in hun gebeden.

      Onder zielzorg wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk dan ook voornamelijk verstaan dat er openbare erediensten plaatshebben; dat gelovigen mogen uitspreken wat ze dwarszit en dat er dan met ze wordt gebeden.

      Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking.

Waarschijnlijk laat het bovenstaande zich verreweg het best toelichten aan de hand van het volgende:
BakEenEi schreef:@all

Over "dienen en leiding geven" gesproken; in Handelingen 20 (NBV) kwam ik vandaag iets indrukwekkends tegen wat ik graag met u allen -die het apostolische werk een warm hart (zou willen) toedragen- wil delen! Eerst betreft het een soort van inleiding, maar dan, in vers 18, neemt Paulus het woord. Wanneer hieronder zijn toespraak begint, laat ik de tekst een stukje inspringen; tot vers 36...
  • Afscheid van de gemeente van Efeze
    [13] Wij scheepten ons in en voeren alvast naar Assus, waar we Paulus overeenkomstig zijn wens aan boord zouden nemen, want hij wilde het eerste stuk te voet afleggen. [14] Toen hij zich in Assus weer bij ons had gevoegd aan boord van het schip, voeren we verder naar Mitylene, [15] vanwaar we de volgende dag vertrokken om bij Chios voor anker te gaan. De dag daarna staken we over naar Samos en weer een dag later kwamen we aan in Milete. [16] Paulus had namelijk besloten Efeze voorbij te varen om te voorkomen dat hij in Asia zou worden opgehouden. Hij wilde als het maar enigszins mogelijk was op het Pinksterfeest in Jeruzalem zijn.
    [17] Vanuit Milete stuurde hij iemand naar Efeze met het verzoek aan de oudsten van de gemeente om bij hem te komen. [18] Toen ze waren gearriveerd, sprak hij hen als volgt toe:

    • ‘U weet hoe ik te midden van u geleefd heb, vanaf de eerste dag dat ik in Asia was: [19] ik heb de Heer in alle nederigheid gediend en heb al het verdriet en de beproevingen als gevolg van de samenzweringen van de Joden doorstaan. [20] U weet ook dat ik alles bekend heb gemaakt wat uw welzijn ten goede komt en dat ik u daarover in het openbaar en thuis heb onderricht. [21] Zowel Joden als Grieken heb ik opgeroepen zich te bekeren tot God en te geloven in Jezus, onze Heer. [22] Nu ben ik op weg naar Jeruzalem, gedreven door de Geest, zonder te weten wat me daar te wachten staat, [23] behalve dan dat de heilige Geest me in iedere stad verzekert dat gevangenschap en vervolging mijn deel zullen zijn. [24] Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.
      [25] Ik weet dat niemand van u, aan wie ik op mijn reizen het koninkrijk heb verkondigd, mij terug zal zien. [26] Daarom verklaar ik hier op deze dag dat ik voor niemands ondergang verantwoordelijk ben; [27] ik heb immers mijn uiterste best gedaan om u vertrouwd te maken met Gods wil. [28] Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als herder heeft aangesteld; u bent de opzieners van Gods gemeente, die hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon. [29] Ik weet dat er na mijn vertrek woeste wolven bij u zullen binnendringen, die de kudde niet zullen ontzien. [30] Uit uw eigen kring zullen mensen voortkomen die de waarheid verdraaien om de leerlingen voor zich te winnen. [31] Wees daarom waakzaam en vergeet niet hoe ik ieder van u drie jaar lang dag en nacht onder tranen steeds weer raad heb gegeven.
      [32] Nu vertrouw ik u toe aan God en aan het evangelie van zijn genade, dat onze gemeenschap kan opbouwen en dat het beloofde erfdeel zal schenken aan allen die hem toebehoren. [33] Geld of kleding heb ik van niemand verlangd; [34] u weet wel dat ik eigenhandig heb voorzien in mijn levensonderhoud en dat van mijn metgezellen. [35] In alles heb ik u getoond dat u de zwakken zo, door hard te werken, moet steunen, indachtig de woorden van de Heer Jezus, die immers gezegd heeft: “Geven maakt gelukkiger dan ontvangen.”’

    [36] Toen hij uitgesproken was, knielde hij samen met de aanwezigen neer om te bidden. [37] Niemand kon zijn tranen bedwingen. Allen vielen ze Paulus om de hals en kusten hem. [38] Ze waren vooral zo ontdaan omdat hij gezegd had dat ze hem niet terug zouden zien. Toen deden ze hem uitgeleide naar het schip.
Zó gaf deze apostel destijds inhoud aan het heilsplan van God. Zó rustte hij de dienaren toe! Zó was de Heilige Geest werkzaam! Laten wij het geloof mogen beleven zoals het ons in deze woorden opnieuw toevalt...

Groet,
BakEenEi


Bron: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Do 04 Apr 2013, 21:45" in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk"
In de tijd dat ik werkzaam was op het bureau van de Centrale Adminstratie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland viel het mij al op dat iedereen maar een beetje werd opgejaagd om imposante targets te halen. Later is het daarmee alleen nog maar verder uit de hand gelopen, met intussen vele gevolgen van dien. Zongen wij eertijds vol overtuiging "Ach, wat helpen vorm en namen" (refrein lied 16, NAK-koorboek); dat besef verdween naderhand het snelst bij de "hoogste dienaren". Dat waren dus helemaal geen dienaren, en ook geen Godsgezanten! IJdeltuiten - dat waren het. Ze paradeerden met hun sterallures en overal inspecteerden ze de troepen. Het heeft niet lang geduurd tot ik er volstrekt mijn bekomst van had en ik voelde er al meteen niets voor om eventueel "een fijne aanbieding" maar te gaan veinzen. Oei. Daar zul je in deze kerk voor boeten.

Terwijl ik hiermee worstelde, werd geestesnood voor weerbarstigheid gehouden. Dit toonde mij het ware gezicht bij de hoogmogende heren, doch "zegenaars" die intimideren en manipuleren zijn gewoon plaaggeesten.

Heus, hoe in deze kerk de zaken marcheren, hoeft -van de onwetenden- niemand mij te vertellen. Ich weiß Bescheid. (...) Heeft het mij geschaad? Ja en nee. Men heeft de zaak grondig verziekt en daar wordt vanzelf niemand blij van. Aan de andere kant -en dat is ook wat ik hierboven aan de hand van een viertal passages uit voorafgaande berichten nog heb willen verduidelijken- is het geloof wel degelijk een persoonlijke zaak. Gode zij dank, zou ik erbij willen zeggen want wie afhankelijk zou zijn van de liefde van Jean-Luc Schneider, Armin Brinkmann of Peter Klene en consorten; die wordt buitengesloten, ontvangt dreigbrieven of wordt voor de rechter gesleept zodra het één van dezen uitkomt. Dreigbrieven die bij Bauke Moesker werden thuisbezorgd, waren indirect ook aan mij gericht. De maskers vielen af bij "De Bruijn, Klene, Vis en Kamminga".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 22.00 uur]


@all

Een en ander brengt mij op het volgende. O, wat was het toch onverstandig in de beleving van "de dienaren die ons voorgaan" als wij het oor te luisteren legden bij zielen die niet "in stilheid en vertrouwen", zoals het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een ieder betaamt, "aan de hand van leiding in onze dierbare stamapostel, enzovoort, enzovoort" hun weg gingen doch die het waagden in voorkomende gevallen alvast te antwoorden op vragen die niet werden gesteld. Wie met pek omgaat wordt ermee besmet. Nee, wat zij over het "werk Gods" (via het Internet) te melden hadden, dat had men vóór zich moeten houden. Men passeerde daarmee ook de "dienaren" aan wie het zou zijn voorbehouden om over elke zaak zowel te rechter tijd te spreken als te rechter tijd te zwijgen. Kortom (naar stamapostel Ernst Streckeisen): "Nachfolge bis zuletzt, alles andere ist Leerlauf". In werkelijkheid echter waren juist degenen die van hun hart géén moordkuil maakten, oprecht begaan met gezegende verhoudingen en harmonieuze ontwikkelingen - in Zijn werk!

In feite schreeuwden velen het naar buiten toe uit van de pijn. Binnen de Nieuw-Apostolische Kerk was het zuiver een kwestie van zwieg'n en ja-knikk'n. Wie vóór z'n beurt sprak, kreeg net als Bartje met de klabatse. Natuurlijk ben ook ik wel berichten tegengekomen, die minder to the point waren, maar uit de meeste sprak een duidelijke boodschap: zie ons alsjeblieft stáán - wij zij er óók nog, maar wij moeten ons anders, beter voordoen dan wij zijn. Dat juk is te zwaar! Niks mee te maken, zo oordeelde het kerkelijke leergezag, gehuisvest in ivoren torens en belichaamd in -uit hoofde van ambtsgaven heilige ponden torsende- godenzonen, wier eigen gedragingen nimmer ter discussie zouden staan. Onvermijdelijk liep dit uit op een harde tweedeling in deze kerk die ondertussen één op één moest doorgaan voor Zijn werk. Immers, de stamapostel was de eerste knecht van God op aarde en de Heilige Geest was volgens "Vragen en Antwoorden" ondergeschikt aan het apostelambt. Wie een kind van God wilde zijn, moest een voorbeeldig nieuw-apostolisch leven lijden...

Voor de leegloop in de Nieuw-Apostolische Kerk kan ik maar één voornaamste oorzaak geven: de gekunstelde, ongelijkwaardige verhoudingen onder gelijkgerechtigde kinderen van één Vader. Verder: boerenbedrog.

Groet,
TjerkB


N.B.
tergram schreef:Die Neuapostolische Kirche ist Gefangene ihrer selbst:

Ihrer höchst zweifelhaften Gründung, ihrer unklaren Entwicklung, ihrer selbstgeschaffenen Gebote und Gebötlein, ihrer Menschenverherrlichung, ihrer verqueren und teilweise unbiblischen Glaubenslehre, ihrer Unaufrichtigkeit in finanziellen Dingen, ihrer Lügen (Fälschung des Testimoniums, die Botschaft), ihrer internen Grabenkämpfe, ihrer ...

Gegen diesen gordischen Knoten hilft nur ein kräftiger Schlag: Die Wahrheit. Die bekanntlich frei macht, wie Jesus sagte (Joh.8,32). So lange versucht wird, um die Wahrheit herumzumanövrieren, wird es von Zeit zu Zeit zwar mal anders, aber nicht wirklich besser.


Bron: Bericht bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch" op "04.01.2014, 13:44" in de thread "Die Familie Bischoff"
Emil schreef:Heiner Geißler, 1930 geborener christlich engagierter Sozialkritiker, früherer Richter, Minister und CDU-Generalsekretär, hat in einem seiner Bücher - sinngemäß - den erhellenden Ausspruch getan:

- Der Ruhm mancher Zeitgenossen hängt wesentlich vom Grad der Blödheit ihrer Bewunderer ab! ... -

Wem das zu hart klingt, mag "Blödheit" durch Ignoranz ersetzen, aber auch dann trifft der Satz die Ursachen NAK-spezifischer Kritiklosigkeit und Hörigkeit auf den Punkt.


Bron: Bericht bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch" op "07.01.2014, 13:04" in de thread "Die Familie Bischoff"
Emil schreef:Werter Eckboro, mit seinem sarkastischen Satz über den Wert manchen „Ruhmes“ meint Geißler Leute, die außer der Bewunderung ihrer Fans oder Anhänger kaum etwas oder überhaupt nichts von jener Substanz zu bieten haben, über die sie vorgeben zu verfügen und für die sie sich bejubeln lassen. Zu dieser Sorte dürfte auch eine nicht geringe Anzahl NAK-Amtsträger gehören, eben solche, die sich erhöhen und verehren lassen. - Was indes den „Grad der Blödheit ihrer Bewunderer“ angeht, also die, die den vorstehenden Personenkult betreiben, so steht da „Blödheit“ eben auch für eine gewisse Ignoranz im Umgang mit den Grundlagen christlichen Glaubens. All diese Forderungen nach unbedingtem „Glaubensgehorsam“ - damals wie heute, in und außerhalb der NAK - sind mit der Haltung Jesu in den neutestamentlichen Texten so wenig in Einklang zu bringen wie mit der paulinischen Theologie, die diesbezüglich trefflich aus dem Galaterbrief spricht. Jeder, der sich auch damals mit dem NT befasst hat, muss diese Diskrepanz zumindest gespürt haben… Wer sich als „Seelsorger“ oder „Gotteskind“ allerdings nur seinem Gefühl und der Beziehungsebene „Führer, dem ich folge…“ verpflichtet wusste - mit welchen Attributen, um Himmelswillen, soll man die bezeichnen …?


Bron: Bericht bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch" op "08.01.2014, 20:03" in de thread "Die Familie Bischoff"
Emil schreef:Werter Eckboro, wenn Sie wüssten, wie sehr ich das, was Sie hier als Merkmale des NAK-Milieus anführen, aus eigener Erfahrung bestätigen kann! … Ich habe die 1950-er Jahre bewusst miterlebt, den Tod Bischoffs als persönliche Katastrophe, und auch die nachfolgenden Jahrzehnte, in denen sichdas „System NAK“ zunächst berappelte, dann weiterentwickelte und schließlich in den 1980-er Jahren zur Hochform auflief. Aber die Grundlage dieses Systems waren und sind ja gerade jene „treuen Gottesknechte“ in den Gemeinden, deren persönliche Glaubwürdigkeit doch kaum jemand von den Geschwistern infrage stellen mochte (ich am allerwenigsten!)... Aber gerade die bewusste Errichtung und „Kultivierung“ dieser Beziehungsebene, in denen Menschen mittels religiöser Heilsversprechen emotional so „unauflösbar“ an ihre „Segenträger“ geschweißt werden, stellt ja das, wie Sie sagen, „NAK-Dilemma“ dar. Nur, werter Eckboro, nach meiner Erfahrung (ich war in zwei Ap.-Bezirken hochmotivierter AT und stand persönlich in engem Kontakt mit „meinem“ Bezirksapostel) - ist das nur die eine Seite der Medaille! - Hat es nicht im „Werk Gottes“ immer wieder auch AT und Geschwister gegeben - eben auch solche lieben und moralisch integren, wie Sie sie schildern - die irgendwann angefangen haben zu fragen … Und irgendwann zu der Entscheidung kamen: Weiter so...? - oder…? - Wenn allerdings das Gros der AT (und Geschwister) eben nicht soweit kam, ist das wohl nicht ausschließlich ihrer persönlichen Mentalität, ihrer NAK-Prägung oder der gefühlten Unauflösbarkeit eingegangener Bindungen und Verpflichtungen zuzuschreiben. Sondern, so behaupte ich, in den meisten Fällen, in denen man durchaus Kenntnis von zweifelhaften Vorgängen bekommen hatte, hat man eben nicht - im Sinne Christi - den Glaubensmut und die Charakterfestigkeit gehabt, auch nur nachzuhaken, sich selbst ein Gewissen zu machen… - Nein - das zeigen schon die Jünger Jesu - hier spielen auch Angst, Feigheit und eben - Ignoranz eine bedeutende Rolle. Auch bei durchweg integren Menschen. Weisen doch unsere aller Biografien irgendwie ambivalente Spuren auf. Am Ende bleiben immer auch Versagen und Schuld, und ich weiß von etlichen, die heute bitter bereuen, dass sie damals, als sich das erste Unbehagen bei ihnen einstellte, diese Regung mutlos beiseite geschoben haben. - Und insofern, werter Eckboro, scheint mir Ihre - vordergründig durchaus nachvollziehbare - Erklärung eben nicht weit genug zu gehen.


Bron: Bericht bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch" op "09.01.2014, 14:39" in de thread "Die Familie Bischoff"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk nú al gebeurt en wat zich in de nabije toekomst alleen nog maar versterkt zal doorzetten is bij gelovigen het gedrag dat wordt veroorzaakt door leidslieden die de weg kwijt zijn. Ter illustratie het onderstaande bericht daaromtrent:
BakEenEi schreef:@all

Het kan nogal wat uitmaken vanuit welke positie en op welke manier (oog)getuigen hun waarnemingen hebben gedaan indien er ergens iets voorvalt, wat achteraf opheldering nodig heeft. Soms blíjft het gissen naar de precieze toedracht.

Doordat niet ieders "plaats in 't Heilsplan Gods" (naar het lied "O Eerst'lingskind, waardeer") hetzelfde is, al was het alleen maar omdat wij in het geloof liever actief onderweg zijn dan stilstaan, kunnen onze waarnemingen sterk van elkaar verschillen. Wie misschien zonder veel begrip van het reisplan vertrouwt op "de hand van leiding" (...) "in de ons gegeven dienaren", en wel eens voor verrassingen is komen te staan, herkent zich wellicht in het volgende...
Zelfwerkzaamheid

Wáár is het nu misgegaan, zo heb ik me vaak afgevraagd. Ooit viel het me op in een krant dat iemand sprak over "kneedbare types": personen die zich in een organisatie op voorspelbare wijze zullen ontwikkelen, die men naar zijn hand kan zetten en waar betrokkenen ook op geselecteerd zijn. Dat zou het heel goed kunnen zijn, dacht ik, en meteen schoot me te binnen wat er een keer werd verteld op een ouderavond over het Montessori-onderwijs.

Er zou op de bewuste avond iets worden verteld over wat nu precies het Montessori-onderwijs inhoudt. Daarvoor was er een docent uitgenodigd van de opleiding, waar men de betreffende akte kan halen. Wie de klassen inkijkt op een Montessori-school, ziet in de regel wel allerlei groepjes kinderen aan het werk, maar soms duurt het even voordat je tussen hen in de leerkracht ontdekt. In het Montessori-onderwijs krijgen leerlingen namelijk een persoonlijke instructie, waarmee ze vervolgens zelfstandig aan het werk gaan. Maria Montessori ging destijds volledig uit van het kind: leer mij het zelf te doen. Het bleek een succesvolle benadering. (Toen ikzelf op de lerarenopleiding voor Economie en Recht zat en een tentamen moest maken over de verschillende onderwijsvormen, sprong dit er voor mij uit, wat later de reden is geweest dat mijn echtgenote en ik onze kinderen voor het Montessori-onderwijs opgaven.)
"Misschien kan ik u het best een voorbeeld geven," zei de docent. "U zult het allemaal wel eens hebben meegemaakt dat u in de hal van een station een aantal mensen bij elkaar ziet, die vermoedelijk samen een reisgezelschap vormen. Ze zien er ontspannen uit en staan gezellig met elkaar te praten. Toch zijn er ook heel veel mensen alleen op reis. Overal op het station lijkt het een chaos, en je zou bijna denken dat in zo'n chaos niemand meer de weg vindt en aankomt op de plaats van zijn bestemming. Dan ben je vermoedelijk beter uit in een reisgezelschap, want daar fungeert in de regel een ervaren reisleider die ook beschikt over een uitgewerkt reisplan. Aan de andere kant hoor je zelden dat mensen die alleen reizen, onderweg verdwalen of hun doel missen. Zij vragen eventueel iets na bij een informatiebalie, overleggen op het perron met een conducteur, enzovoort. Hoe anders wordt het echter, als je na een uur in de stationshal terugkeert en dan daar datzelfde reisgezelschap nog zou aantreffen. Kennelijk is hun reisleider niet gekomen. Nu kijken deze reizigers opeens vragend en onzeker alle kanten op. Chaotische taferelen. Welnu, in het Montessori-onderwijs wordt kinderen geleerd zelfstandig naar oplossingen te zoeken. Dit bereidt ze voor op hun toekomst."

Jezus zei: "Zonder Mij kunt gij niets doen." Jézus zei dat. Daarmee verwachtte hij volgens mij niet dat zijn discipelen in de gemeenten óók zouden zeggen: "Zonder mij kunt gij niets doen." In een mooi lied zingen we: "Waarheen, pelgrims, wilt gij trekken, met uw reisstaf in de hand?" In het tweede vers staat dan: "Neen, wij vrezen geen gevaren, want Gods eng'len trekken mee." Door de werkzaamheid van de Heilige Geest en door Gods leiding in ieders persoonlijke leven ("Rijke beloften" - "Ik zal u leiden, al met Mijn oog!") is het bepaald niet zo, dat dienaren voor broeders en zusters te vergelijken zijn met reisleiders die exclusieve reisplannen meebrengen en waarin dezen hun favoriete excursies hebben uitgewerkt.

Wáár is het nu misgegaan? Na alles te hebben overwogen, na honderden slapeloze nachten, na duizenden hartenkreten, na al deze hoogten en diepten kwam ik op het volgende bijbelwoord:

Niet dat wij heersers zijn over uw geloof,
maar wij zijn medehelpers uwer vreugde;
want gij staat in het geloof.
(2 Kor. 1:24, Luth.vertaling)

Want gij stáát in het geloof!! Dáár ligt de kern, de kern ook voor het respect tegenover elkaar.

(...)


Uit: Bericht door "Vage gast | 27 juni 2005 om 11:35" (oorspronkelijke locatie: http://maimonides.web-log.nl/maimonides ... nt-8836092)
Wanneer ik dit voorlegde aan "de dienaren", knikte men niet "ja" en niet "nee" doch ergens daartussenin, minzaam en lankmoedig. Voor mij echter was het menens want ik maakte de harde (!) realiteit mee. Spijtig genoeg kwam dan het "dienen" steevast neer op sussende praktijken in de zin van "stil maar, wacht maar; alles wordt nieuw". Blijkbaar gaat het bij deze manier van doen om een nagenoeg onbedwingbare neiging van vrijwel alle nieuw-apostolische ambtsbroeders. Zelden denkt iemand eerst eens goed na, doch meteen wordt er "op de automatische piloot" dienovereenkomstig -ontwijkend- gereageerd. Al zei ik het er van tevoren bij dat ik graag wilde dat de automatische piloot UIT wordt gezet, dan nóg!! Vandaar dat ik in tal van berichten uiteindelijk sprak van "de ondoordringbare laag", al raakten "ome Jaap" en anderen daardoor ontstemd.

Dit Geestdodende onbegrip heeft er in mijn situatie toe geleid dat ik de zaken beter in perspectief wilde leren zien. Toen ik vervolgens gedurende een jaar of 10 een soort van helikopterview er op na had gehouden, had ik wel genoeg gezien. Allerlei ontwikkelingen lieten zich nu met elkaar combineren. Puzzelstukjes vielen in elkaar. Er wérd gewerkt met dubbele agenda's, en hóe?! Tijdens de (tweede) Europese Informatieavond van 4 december 2007 kwam er opeens een topje van de ijsberg naar boven. Wij hebben het bijna allemaal gezien, denk ik. Het was... níet okay. Foute boel, beter gezegd. Daarna ging het bergafwaarts. En nog steeds. Waarom?! Men is niet (meer) eerlijk en oprecht. Helaas.

Groet,
BakEenEi


Bron: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Do 12 Jul 2012, 19:23" in de thread "Beslissende momenten"
Laat echter niemand nog willen beweren "Wir haben es nicht gewußt" want de laatste 10 jaar handelt het in de commentaren op het Internet zowat nergens anders over dan over list en bedrog (!) bij de kerk in kwestie. Wie zich desondanks op uitnodiging van het nieuw-apostolische kerkbestuur aanstonds naar München begeeft, kan misschien beter eerst maar eens de film "Triumph des Willens" bekijken. Zoek dan naar de analogie!
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

BakEenEi schreef:(...)
Ik had mij, linksom of rechtsom, bij het beloop van de gebeurtenissen neer te leggen. Het is nog geen 25 jaar geleden dat een districtsvoorganger de gemeenteleden voorhield dat zij hun verstand wel op het nachtkastje konden neerleggen want de "dienaren" zouden wel voor ze denken!

Ik werd mij er dus van bewust, dat de Nieuw-Apostolische Kerk bestond uit twee werelden: die van de instructeurs (de sprekende minderheid) en die van degenen die geacht werden te wachten op instructies (de zwijgende meerderheid). En: "over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd".

Ondertussen zag ik van alles misgaan. Ook voorzag ik gaandeweg allerhande ellende. Maar het was niet aan mij om mij daarover uit te spreken. Ik hoefde mij alleen maar dáár te bevinden, waar mijn "zegenaars" mij mochten verwachten. Ik moest niet iets vragen wat iemand niet wist want ik wilde bijvoorbeeld graag weten wat er onder zielzorg wordt verstaan en wat het "werk Gods" onderscheidt van ál het andere. Het beste was als ik dat maar "in vertrouwen overgaf".

Het kwam er op neer dat je "gewoon" kwam wanneer je moest komen en dat je ging wanneer je daarna wel weer kon gaan.

(...)


Uit: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Do 17 Feb 2011, 17:50" in de thread "Levend geloof"

@all

De thread waarin ik deze quote zojuist weer tegenkwam, begint (op 18 december 2010) als volgt:

  • Voor: Jou

    Ze zeiden
    wij hebben een levend geloof

    want bij ons
    blijven de wegwijzers
    niet staan
    waar ze staan

    die gaan met je mee

    nee
    niet tot je er bent

    maar gewoon

    tot ze genoeg
    van je hebben

    fijn, he

    vind ik ook niet


    Van: Mij

Omdat ik toen niet de indruk kreeg dat iemand er een boodschap aan had, heb ik later wel eens opgemerkt dat de slapende leden, zoals men in de Nieuw-Apostolische Kerk gelovigen aanduidt die bijvoorbeeld niet "scoren" op aanwezigheid in de kerkbanken, veeleer de "actieve" leden zijn die -ziende blind en horende doof- met de zegen van hun "zegenaars" voorbijgaan aan geluiden uit de samenleving als bovenomschreven.

Ondertussen kan men in openbare erediensten er wel de mond van vol hebben dat wie geen olie in de lamp heeft tekenen van dwaasheid vertoont, bla bla, maar wie heeft er hier nu wérkelijk... "geen olie in de lamp"?!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Al ben je 10, 20, 30, of misschien wel 60 of 70 jaar nieuw-apostolisch; wie niet wil snappen dat je in zulke kerkbanken op je luie kont vastroest in misplaatste gevoelens van zelfvoldane bezadigdheid, bedriegt zichzelf.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
BakEenEi schreef:@all

Was niet feitelijk het toppunt van brutale onverschrokkenheid bij de nieuw-apostolische kerkleiding er overtuigend mee bewezen toen zij onlangs een advocaat inschakelde om sommigen op dit forum, onder wie ingeschreven leden van de kerk zelf, het schrijven en waarschuwen (!) te beletten?! Berichten die aan de verantwoordelijke ambtsdragers intern worden toegezonden blijven immers doorgaans onbeantwoord! Zo schreef ikzelf bijvoorbeeld onder de titel "Interactie" op 06-05-2004/23:01 (dus inmiddels zeseneenhalf jaar geleden) "langs de geordende weg" het volgende:
In onze kerk is er in zekere zin een sfeer ontstaan van "ouwe jongens krentenbrood", van "het zal allemaal zo'n vaart niet lopen". Er heerst soms gewoon een ronduit irritante zelfvoldane bezadigdheid, waar bij wijze van spreken "geen poot tussen te krijgen is". Omdat het mij "niet geraden" was om ambtsdragers op wat voor manier ook "voor de voeten te lopen", zulks op straffe van uitsluiting, heb ik mij, om het hoofd boven water te houden, van dit verschijnsel moeten afwenden. Wie zich niet dankbaar kon conformeren aan de gang van zaken, zoals die van hogerhand werd opgelegd, kon immers kiezen: buigen of barsten. Als ouders dat doen met hun kinderen, komt het later nooit meer goed.
Nu wil ik mij wel haasten om er meteen bij te zeggen dat ik vele liefhebbende dienaren ken, die met dat hele verwerpelijke dictatoriale regiem nimmer iets van doen hebben gehad. Zij kozen voor de aan hun zorgen toevertrouwde zielen, en hadden het waarschijnlijk ondertussen zelf ook niet gemakkelijk.
Uiteraard ontving ik óók op dit schrijven destijds geen enkele reactie!

Groet,
BakEenEi


Bron: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Ma 29 Nov 2010, 07:11" in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Laat er geen misverstand over bestaan: met wat voor een onbeschaamde heerschappij in kerkelijk verband dan ook wil ik nooit meer iets van doen hebben. Er is helemaal geen "kerk" nodig om "kind van God" te zijn!!

Groet,
TjerkB


P.S.
Bezielde gedachten
« Antwoord #79 Gepost op: 03-03-2007, 13:30:42 »

@all
  • Stelling 1: "Het is een kwestie van ambtelijke willekeur dat vrouwen in onze kerk (vooralsnog) geen ambtsdrager kunnen zijn."

    Stelling 2: "Voor het begrip ambtsvermogen is er geen bijbelse grondslag"

    Stelling 3: "Een zegenaar is iemand die zegent; niet iemand die dat alleen nog maar van plan is."

    Stelling 4: "Het implanteren van een ambtslichaam in het lichaam van Christus leidt tot afstotingsverschijnselen."

    Stelling 5: "Dienaren in het werk des Heren zijn er niet voor om gediend te worden."

    Stelling 6: "De bevoegdheden van wegbereiders voor kinderen Gods reiken niet verder dan tót aan de hemelpoort."

    Stelling 7: "Waar God het geloof en Zijn liefde al schenkt, kan het voor wie hoopt op Zijn genade niet onherbergzaam aanvoelen."

    Stelling 8: "Wie denkt te kunnen bezien wat een ander kan (ver)dragen, of wat een ander heeft te (ver)dragen, slaat de plank mis."

    Stelling 9: "Zielzorg is van een geheel andere orde dan maatschappelijk werk."

    Stelling 10: "Het werk des Heren kent geen dienaren in ruste."

    Stelling 11: "Veranderlijke leerstellingen namens een onveranderlijke God zijn als verraderlijke mist voor weggebruikers."

    Stelling 12: "Er hoeft geen kerk te worden bestuurd, maar het volstaat als Zijn gemeente in liefde wordt verzorgd."

    Stelling 13: "Het waarheidsgehalte van ambtelijke uitspraken neemt niet recht evenredig toe naarmate men een hogere verantwoordelijke leidinggevende is."

    Stelling 14: "Districtsdienaren doen er verstandig aan niet bazig te treden in verantwoordelijkheden van plaatselijke voorgangers."

    Stelling 15: "Gods akkerwerk bestaat niet uit meerdere etages."

    Stelling 16: "Het lidmaatschap van een kerk is niet meer waard dan het lidmaatschap van een hengelsportvereniging."

    Stelling 17: "De Heilige Geest heeft ook in een parkeergarage nog een optimaal bereik, of in een diepe put."

    Stelling 18: "Toen er nog geen kerken waren, mankeerde het niet aan kerken."

    Stelling 19: "Weliswaar is het geloof een geschenk, maar voor de overwinning in het geloof wordt enige wisselwerking vereist."

    Stelling 20: "Er zijn nog maar weinig plaatsen waar het stil is - stil voor God."

    Stelling 21: "Telkens wanneer je iemand ontmoet met een hart vol liefde, zou je een onuitwisbare afdruk moeten maken in je fotoalbum."
Het werk des Heren laat zich niet exploiteren...

Mvg, TjerkB


"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Ondanks alles is de ware eenvoud van het evangelie van Jezus Christus nog altijd van dien aard, dat een kind het kan begrijpen! Waar wij ons daarnaast in talloze forumbijdragen de laatste jaren druk over hebben gemaakt betreft voornamelijk... de in diverse opzichten niet-integere bedrijfscultuur bij de Nieuw-Apostolische Kerk. Zie onder:
BakEenEi schreef:(...)
Toen ik in 2007 de kerk had verlaten (en reken maar dat je dan beslist niet alleen maar "gewoontegetrouw" naar buiten loopt zonder op enig moment terug te keren), begreep ik pas goed wáár het voor mij in het geloof exact om ging. Het ging mij erom in de "gemeenschap" te mogen worden aangeraakt door de liefde van God en de werkzaamheid van Zijn Heilige Geest te mogen ervaren! Uitgerekend in dit opzicht werd voor mij alles (!) overruled door tegenstrijdigheden bij de opkomst van een bijgewerkte doch voor mij meer en meer bevreemdende nieuw-apostolische geloofsleer. Om het in nieuw-apostolisch idioom uit te drukken: het ontnam bij mij de vreugde. Dit echter was géén illusie want de kerkleiding zelf gaf er door de verwarring (!) die zij stichtte alle aanleiding toe.

Wát ik er ook over vroeg en hoe ik mijn bezorgdheid erover ook uitsprak; níemand gaf een zinnig antwoord! Dáárom wist ik het vorige week direct heel zeker: het is klinkklare onzin wat die stamapostel Leber er nú weer uitkraamt met zijn laatdunkende bewoordingen aan het adres van lezers op het Internet - en dan bedoel ik uiteraard diens schrijven d.d. 01-03-2011 onder het misleidende opschrift "Was tun, wenn man Lehraussagen nicht versteht?":
BakEenEi schreef:(...)
  • (...)
    Geschwister können sich bekanntlich jederzeit an ihre Amtsträger wenden, das sind in erster Linie die Priester in der Gemeinde und der Vorsteher, in zweiter Linie auch die zuständigen Bezirksämter. Des Weiteren steht auch der jeweilige Bezirksapostel zur Verfügung, der an die ihm zur Seite stehenden Apostel und Bischöfe delegieren kann.

    Gerade für Amtsträger steht der Weg zu ihrem Bezirksapostel immer offen.

    (...)
Wie deze "raad" ter harte neemt (zoals het in de Nieuw-Apostolische Kerk van allen die het aangaat wordt verwacht, indien de "eerste knecht van God" een richtlijn uitvaardigt - of in dit geval: herbevestigt), belandt echter in een soort van carrousel want serieuze inhoudelijke bevredigende antwoorden zullen uitblijven; wát je ook doet en met wíe je ook spreekt. In feite komt het er op neer dat nu al zeker 10 jaar lang niemand tot in de finesses kan uitleggen wat de nieuw-apostolische geloofsleer precies behelst.

(...)

Bron: BakEenEi op "ma 07 maart 2011, 15:59"
Het komt er dus op neer dat nú al "ambtsdragers en gemeenteverantwoordelijken" (die nog door de kerkleiding worden uitgenodigd voor "werkcolleges" over dit onderwerp) vanuit de "gemeenschap" de vragen mogen beantwoorden waarop de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" zelve tot op heden steevast het antwoord schuldig bleven! Als vragensteller beland je op die manier in de spreekwoordelijke carrousel die -wat ikzelf in dit verband al bij herhaling "wettig en overtuigend' heb moeten ervaren- pertinent zal blijven steken op het niveau van districtsvoorgangers en allen (!) daarboven. Niemand geeft -voor mensen met een zwemdiploma zoals ik- dan een begrijpelijk antwoord. Niemand!! Met diens opmerking "Geschwister können sich bekanntlich jederzeit an ihre Amtsträger wenden, das sind in erster Linie die Priester in der Gemeinde und der Vorsteher" spant stamapostel Leber de betrokkenen dus voor een karretje dat hijzelf niet eens kan trekken...

Wat ik nu hiermee wil zeggen is daarom dat het onderhand voor ons allen duidelijk mag zijn dat het internationale kerkbestuur zich aan dit hele project rond de catechismus lelijk heeft vertild.

Natúúrlijk neem ik het broeders en zusters, die in de tussentijd wel wat beters te doen hadden dan sommigen die net als ik uit pure verontrusting -angstvallig- via het Internet in de gaten hielden wat er bij de kerkleiding gaande was, niet kwalijk dat zij pas nú doorkrijgen hoe overmoedig hun "wegbereiders" zijn geworden. Ook voor mij was dit wel het laatste wat ik had verwacht dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk kon gebeuren. Helaas liggen de onloochenbare feiten ten aanzien van de níet-integere bedrijfscultuur bij de Nieuw-Apostolische Kerk thans op straat! Daar komt in Nederland tot overmaat van ramp nog bíj, dat er door onbehoorlijk bestuur enorme financiële problemen zijn ontstaan. Doch ook wat dat betreft zwijgt men in alle talen. Ook deze ellende hield ik niet voor mogelijk - totdat ik mijn eigen ogen wel móest geloven!

Hoe overleef je nu zoiets?!

Dat overleef je door de kern van het Evangelie overeind te houden, en de rest te laten voor wat het is, namelijk: vruchten van ongeremde verregaande kortzichtigheid.

De moeilijkheid zit hem in het dilemma dat de kerkleiding nu wegloopt voor de waarheid die zijzelf in het leven heeft geroepen, aangaande de geloofsleer...

(...)


Uit: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Di 08 Mrt 2011, 07:40" in de thread "Addergebroed"
BakEenEi schreef:
Certina schreef:@All,
Luister en huiver wat de nieuwe nak stamapostel zijn jeugd te vertellen heeft, let wel niet geschikt voor nak alcohollisten;
http://jugend.nak-bbrb.de/index.php?id=567
@Certina

Het kwalijke van zulke donderpreken is doorgaans dat toehoorders niet een-twee-drie aanvoelen wat er mis mee kan zijn: "Ihr seid teuer erkauft. Preiset Gott mit euerem Leib" (vgl. 1 Kor. 6: 20). Het staat in de Bijbel, kan men denken; dus, "onze stamapostel" heeft groot gelijk. Maar dan komt het. Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk wordt een ieder geacht "het totaalpakket" af te nemen, en dat eindigt ermee dat je je willoos overgeeft aan diezelfde stamapostel... Dan worden op een gegeven moment met diens goedvinden offerontvangsten misbruikt voor intimidatiepraktijken, en hoeft een districtsapostel alleen maar "Sorry" te zeggen als er door zijn toedoen 10 miljoen euro werd verbrast. Je moet vast in je schoenen staan om je vanwege zulke narigheid niet een keer stevig te willen bedrinken.

Groet,
BakEenEi :shock:


Bron: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Di 26 Nov 2013, 12:08" in de thread "There's No Business Like Showbusiness"

Bij het voornoemde kerkgenootschap zijn de zaken gigantisch uit de hand gelopen. Dan getuigt het van struisvogelpolitiek als men in lokale kerkgemeenten er gemakshalve maar voor kiest om daarvan weg te kijken.

De Nieuw-Apostolische Kerk loopt dan ook niet in de eerste plaats leeg door zoiets als ontkerkelijking, doch het verstikkende klimaat ten gevolge van nodeloos hiërarchische machtsverhoudingen is er de oorzaak van. "Dienaren" op topposities in de organisatie hebben het er op aangestuurd om hardvochtige heersers te worden. Offergaven worden aangewend om naar buiten toe constant alles vele malen fraaier voor te spiegelen dan de eerlijkheid het gebiedt te zeggen. Omdat men op vele borden tegelijk schaakt, valt het venijn nauwelijks te doorgronden, doch wie de tijd en de moed ervoor overheeft om het machtsspel op veilige afstand enigszins te overzien, ontdekt in wat voor een gevangenis de gelovigen zich hier bevinden. Het is de omgekeerde wereld als dienaren op hun wenken bediend willen worden want zó gaat het er in de Nieuw-Apostolische Kerk aan toe! Zielzorg is er ontaard in entertainment. Heel geleidelijk aan gebeurde dat. Vrijheid van godsdienst komt dan stilaan neer op vrijheid van waanzin. Wie ten prooi viel aan verraad, wordt hier aangepraat verlost te zijn.

Daarom: neem dit juk van uw nek en breek het in stukken. Noch de Vader, noch de Zoon heeft het u opgelegd:
  • [25] In die tijd zei Jezus ook: ‘Ik loof u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. [26] Ja, Vader, zo hebt u het gewild. [27] Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is, dat weet alleen de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.
    [28] Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. [29] Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, [30] want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’


    Uit: Matteüs 11 (NBV)
Lees ook mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Vr 05 Apr 2013, 11:41" in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk"!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Het valt amper in woorden te vatten hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk gelovigen geïsoleerd kunnen geraken in een wonderlijk aanvoelende werkelijkheid van vrede en veiligheid, maar het rampzalige hieraan is dat dit nu juist de droomwereld verbergt waarvoor er wordt gewaarschuwd in 1 Thessalonicenzen 5 vers 3: "Want wanneer zij zullen zeggen: Het is vrede, en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen" (SV-J).

De simpele reden ervoor om uit de doeken te doen wat de bijwerkingen zijn van "de nieuw-apostolische bedrijfscultuur" is met name, dat die bedrijfscultuur een niet geringe bedreiging vormt voor de volksgezondheid. Dat zit hem in allerhande NAK-typische facetten van de van vele kanten flonkerende ideologie die men feitelijk aanhangt. Terwijl een prachtig geslepen diamant massief en echt is, is de bedoelde bedrijfscultuur verrot.

Het verraderlijke van deze ideologie is, dat gelovigen de samenhang niet ontdekken van gevoelsmatig op zichzelf staande onaangename ervaringen, hoe weinig onaangenaam die afzonderlijke ervaringen in de praktijk overigens ook zijn. Maar wat er eenvoudig níet gebeurt is, dat men bij al het onwelbevinden tot een optelsom komt. Pas dan krijg je in de gevarenzone bij wijze van spreken code oranje te zien c.q. keiharde psychiatrie.

Het is de aan de ideologie ontsproten bedrijfscultuur die het zelfstandige denkvermogen van de gelovigen onophoudelijk en systematisch masseert, zodat bijna niemand meer warm of koud wordt van het onheil dat naasten kan treffen die ten prooi vallen aan soms de meest verachtelijke onhebbelijkheden van de geestelijke leiders in deze kerk. Hun gezondheidsklachten worden weggewuifd want: zonder strijd geen overwinning.

Onder het mom van "de wapenrusting van God" (vgl. Efeziërs 6 vers 11) dienen de aangesloten leden zich te harden tegen alles wat ze "de vreugde" kan ontnemen. Onderweg naar "het heerlijke einddoel" van het nieuw-apostolische geloof valt er namelijk geen tijd te verliezen. Weliswaar dienen tegenslagen en ongemakken tot vorming van de bruidsgemeente van Jezus Christus, maar de karavaan wacht niet op wie er te zwaar aan tilt.

Zo heeft er een totaal verwrongen beeld kunnen ontstaan van wat ware zielzorg mag zijn. Hoewel men in lied 353 van het NAK-gezangboek graag luidkeels ten gehore brengt "De liefde zij het teken, waaraan men ons herkent!"; in de nieuw-apostolische geloofspraktijk is dat vooralsnog een onvervulde wens. Alle "goede werken" ten spijt; de saamhorigheid ontstijgt niet het niveau waarop menselijke oerdriften de overhand hebben.

Terwijl de gelovigen hier in slaap worden gesust met het quasi-geruststellende idee dat het in "de wereld om ons heen" is, waar de gevaren dreigen, heeft men er nauwelijks oog voor hoezeer het binnen de muren van de organisatie juist de door de vereerde kerkvorsten (!) gecamoufleerde misstanden achter én vóór de schermen zijn die zodanig ondermijnend werken, dat zowel verre als nabije naasten van elkaar vervreemd raken.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

@all

Als het kerkgenootschap in kwestie al lerend vermogen kan worden toegedicht, dan is dat uitsluitend ten faveure van "dienaren" die een bestuurlijk ambt vervullen. Reken maar dat de verafgode onzelieveheersbeestjes hier met hun tijd meegaan! Zonder zich op noemenswaardige wijze tegenover lagere goden te hoeven verantwoorden, trekken zij tot in de periferie van de organisatie aan de touwtjes en zíj zijn het ook, die het via de statuten voor elkaar kregen dat de miljoenenopbrengsten aan offergaven naar hun eigen keuze te besteden zijn. Sterker nog: deze binnen de organisatie oppermachtige kerkvorsten kunnen ál hun "ondergeschikten" maken en breken. En dan doen ze dus ook. Wie het spel meespeelt, krijgt aanzien van ze. Wie er neutraal tegenover staat, wordt gedoogd, doch wie het machtsspel begint te doorzien; die wordt het leven zuur gemaakt.

Hoe speel je in deze klassieke sekte het machtsspel mee? Ik zal er een voorbeeld van geven, uit de actualiteit. Daarvoor begeef ik mij naar Nordrhein-Westfalen, vanwaaruit het kerkgenootschap de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland wordt bestuurd. Gemeenteleden mogen daar interne cursussen volgen om op salonfähige wijze redactionele stukjes te kunnen schrijven voor de diverse (propagandistische) websites van de lokale kerkgemeenten, alsmede cursussen fotografie voor het daarbij te gebruiken beeldmateriaal. Dat zijn pas leuke dingen voor de mensen! Maar blijkbaar heeft vervolgens niemand er moeite mee om met de publicaties die er verschijnen eerst en vooral "de grote leiders" te vereren. Dat kan er dan zó uitzien:
Met vette letters wordt er aan "de wereld om ons heen" verkondigd hoe de gemeenteleden hier al bijna in extase verkeerden, in blijde verwachting van de komst van één van de leden van het kerkbestuur in Nordrhein-Westfalen. Toen deze verscheen in gezelschap van een meer vooraanstaande lid van dat kerkbestuur, "war die Freude deshalb doppelt groß", aldus de euforisch gestemde penvoerder namens diezelfde kerkbestuurders.

Het is dít sfeertje, dit sprookje, waarin "de wereld om ons heen" zou moeten geloven om erbij te horen wanneer de Heer de Zijnen thuishaalt. Alles draait om de aanbeden "hoge dienaren", bestuurders bij de verenigde nieuw-apostolische zusterkerken. Opzieners en "apostelen" in diverse categorieën. "Problemen verdwijnen waar de kopstukken verschijnen." Helaas, voor even maar. Zodra betrokkenen de hielen hebben gelicht, zal namelijk blijken dat er helemaal geen probleem daadwerkelijk is opgelost. Problemen in deze kerk worden immers weggelachen, weggewuifd. Zonder downs geen ups. Niks aan de hand. Ga toch niet zitten weeklagen. Recht je rug, en neem een voorbeeld aan "de dienaren die ons voorgaan". Wat stellen jouw problemen toch voor, bezien "in het licht van de eeuwigheid'? Dus: "Voorwaarts, op de hemel aan zal het pad der zege gaan."

Wat is in 's hemelsnaam, bezien "in het licht van de eeuwigheid" de relevantie ervan "dass Apostel Hoyer genau vor 19 Jahren durch den damaligen Stammapostel Fehr zum Apostel ordiniert worden sei". Wat heeft "de wereld om ons heen" aan zulke desinformatie?! Ik heb nu tamelijk onwillekeurig één enkel bericht, waar gisteren mijn oog op viel, eruit gelicht maar ook wie duizend van dit soort van "officiële bekendmakingen" leest, zal niet veel wijzer worden dan dat het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de bedoeling is om op deze manier maar een beetje mee te zweven met het gezwalk van de overal feestvierende godenzonen. Die trekken ondertussen van Festhalle naar Festgemeinde, waar de parkeerplekken al voor ze gereserveerd zijn, waar ter begroeting van de "Godsgezanten" kinderen met boeketjes in de hand ter verwelkoming staan te popelen, waar de takken van de palmbomen worden gehaald en rode lopers worden uitgerold, en waar een verblijf in vijfsterrenhotels de ambiance vervolmaken. In hun begeleiding bevinden zich de woord- en de penvoerders, die als geen ander in "de wereld om ons heen" van de feestelijkheden verslag zullen doen. Een bescheiden glimlach van de leermeesters die zij dienen, brengt ze, gezegenden des heren, al in vervoering.

Geheel en al buiten beeld blijft het leed in de sloppenwijken van deze dictatuur, welke brutaal gevestigd werd middenin Zijn rijk, zoals onkruid bij het koren. Als er al slachtoffers te betreuren zouden zijn, vinden de hoogmogende heren, dan heeft hunzelf slechts het goede voor ogen gestaan, en, zoals bekend, "de HEERE ziet het hart aan" (1 Samuël 16: 7, SV-J). Zich tegenover hun gehoor aldus de handen in onschuld wassende, houden ze dit schaamteloos voor aan een ieder die het aangaat. Met andere woorden: houd ons niet op, val ons niet lastig, en als de tijd niet alle wonden heelt, wat onderscheidt bij u de verzoekingen van de onze?

Zó gaan in de Nieuw-Apostolische Kerk degenen aan wie het beheer over de geheimen van God zou zijn toevertrouwd (vgl. 1 Kor. 4: 1) meedogenloos te werk. Geen enkel mandaat hadden ze om leden van het lichaam van Christus in welk register dan ook in te schrijven en uit te schrijven. Geenszins lag het op hun weg om verdeeldheid te zaaien, om te zitten broeden op kamergeleerdheid, om respectloos om te gaan met naasten!

Maar het is één en al kortzichtigheid wat "de wereld om ons heen" op zo'n manier wordt voorgetoverd. Wie zich in dit machtsspel gewonnen geeft, betaalt er z'n geld en z'n leven voor. Moet dat tegen beter weten in?!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Voetangels en klemmen op de geloofsweg

Bericht door TjerkB »

  • Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries.

    Uit: 1 Koningen 19: 12 (NBV)
@all

Vrijwel altijd wendde ik mij in de Nieuw-Apostolische Kerk eerst en dan óók nog telkens langs "de geordende weg" tot de respectievelijke "hogere verantwoordelijke leidinggevende" die blijkens de "Leidraad dienen en leiding geven" ergens over zou gaan. Intussen behoeft het hier uiteraard geen betoog meer dat zulks in de nieuw-apostolische geloofspraktijk de bedoeling juist níet is. Het motto is daarentegen: zwieg'n en ja-knikk'n. Inherent aan het totalitaire bewind dat dit hele machtsbestel uitstraalt is immers eenrichtingverkeer in de communicatie. Voor ditjes en datjes evenwel mogen de gelovigen een poging wagen om antwoord te krijgen van het "WieWatWaar team NAK NL". Ik heb wel eens bij iemand over de schouder kunnen meekijken op wat voor een niveau er dan gereageerd wordt. Welnu, zelfs Jip en Janneke zouden er schande van spreken. Vre-se-lijk.

Nu is het echter zo, dat ik mij bij het reilen en zeilen op dit Forum niet had voorgesteld om, wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, echt nog véél langer -als aan een leiband- achter de feiten aan de lopen. Hooguit varieert men daar op een mij genoegzaam bekend eentonig wijsje, met een reusachtige positieve draai neerkomend op: "Wil je niet opstaan, blijf je maar liggen - moet je maar weten wat er van komt. Ja, ja, ja!" Punt uit.

Wat mij ter harte gaat is evenwel in toenemende mate de emotionele onbereikbaarheid van broeders en zusters die ik altijd heb gewaardeerd, in de Nieuw-Apostolische Kerk. Laconiek vragen sommigen zich af waarover het handelt als zielen worden buitengesloten, men dreigbrieven ontvangt of wanneer anderen op last van de nieuw-apostolische kerkvorsten voor de rechter worden gesleept, zoals op 23 januari aanstaande in Bochum.

In de GGZ zou men trouwens spreken van karakterveranderingen als naasten van elkaar vervreemd raken en er als het ware een vreemde mogendheid tussen beiden is gekomen, waarbij een dierbare deels gevoelloos lijkt te zijn geworden door brainwashpraktijken. Dan leef je na verloop van tijd in volkomen gescheiden werelden. De nieuw-apostolische kerkleiding heeft haar volgelingen steeds enorm "geclaimd", bijvoorbeeld door aan de gelovigen voor te houden dat men in het "werk Gods" méér moest willen doen dan in iemands vermogen lag. Dan zou God je wel helpen om grenzen te verleggen. Om bergen te verzetten. Wie met die insteek te werk ging, wachtte "machtige stromen van zegen". Dit fenomeen heeft bij menigeen echter geleid tot roofbouw op zowel de gezondheid als op het gezinsleven - om over de tevens verwaarloosde contacten met familie, vrienden en bekenden maar niet te spreken. In feite leefden "de uitverkorenen" op een eiland, een nieuw-apostolisch eiland, middenin "de wereld om ons heen". Wie aan dat isolement ontsnapt of op dat eiland wordt buitengesloten, staat in feite in de schoenen van een gevangene die er een jarenlange gevangenisstraf op heeft zitten, zij het met dit verschil dat zo'n gevangene dankzij proefverloven al enigszins geresocialiseerd is.

Wanneer ik mij tegenwoordig in nieuw-apostolische (hogere) kringen bevindt, benauwt mij niet zelden het voor bijna alle geledingen in deze geloofsgemeenschap kenmerkende groepsgedrag, dat zich steevast afspeelt rondom een aanwezige "hoogste" dienaar met de langste staat van dienst. Als zo iemand een écht hoge vertegenwoordiger is van het nieuw-apostolische hemelrijk, hierbij te denken aan een opziener of een apostel, spat bij sommigen de gelukzaligheid er zichtbaar vanaf. Blijde gezichten, stralende ogen en "aller Mund voll Lachens". Doch helaas: het placebo-effect. Immers, zo'n hele manifestatie is in scène gezet; het resultaat van 150 jaar (nieuw-)apostolisch machtsdenken. Wie de geschiedenis van het apostolische werk onder de loep neemt, ontdekt al snel waar in dit verband de schoen gedurig wringt. Het is helemaal niet verwonderlijk dat er vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk aan die geschiedenis een lelijke draai is gegeven. Het volk moest dom worden gehouden zodat er zo min mogelijk werd getornd aan het gezag van de machtsfiguren. Maar wie zó de kluit bedondert, is in Zijn werk nog niet jarig. Kijk maar naar hoe vader Gottfried en zoon Friedrich Bischoff met hun kompanen nu door de waarheid, welke hun leugens heeft achterhaald, door de mand zijn gevallen.

Broeder Bauke Moesker heeft het altijd bij het rechte eind gehad. Zijn pleidooi "Terug naar Gods ordeningen!" sneed hout:
  • Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven.

    Uit: Openbaring 2: 4 (NBV)
Veel ingewikkelder is het werkelijk niet. De ambtelijke top in de Nieuw-Apostolische Kerk kan het nu wel laten voorkomen alsof de waarheid kan worden nageplozen in een catechismus, waarmee zij met veel eigendunk en vol trots indruk probeert te maken op "de wereld om ons heen", maar het levende water, waarover Jezus sprak met de Samaritaanse vrouw bij de Jakobsbron (zie Johannes 4), wordt er hopeloos door verontreinigd.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Praktisch apostolisch-zijn”