Tussenbalans en hoe nu verder...

Berichten over wat in het dagelijkse leven ons geloof raakt
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door Jabob65 »

@Tjerk, ik kan er nog steeds niet over uit..alsof Jezus het voorbeeld van voetwassing NIET heeft gegeven. Hemeltergend.

Maar het is begrijpelijk als je weet hoe men is opgevoed, zopas las ik een artikel over hoog bezoek:

http://www.nak-frankfurt.de/drp_prod/node/974

Maar wat is dan hoog bezoek?

Het Evangelie zegt toch juist dat de minste de meeste is?
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door Jabob65 »

En waarom heet een dienst gehouden vanaf het (hoge) ambt van opziener ineens Festgottesdienst.

Als Hij in ons midden wil zijn.
David83
Berichten: 10
Lid geworden op: di 17 dec 2013, 13:53

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door David83 »

Het ambstdenken is geweldig diep in de hoofden van de Nakkers doorgedrongen.
Ambten, hogere ambten en de hoogste ambten daarover moet het altijd maar weer gaan.
Het principe is dat de allerhoogste ambtsdrager het dichtst de troon Gods heeft genaderd.
Maar inmiddels zijn vele NAK leden in twijfel gekomen over deze manier van opzien en denken,
mede doordat men onder ogen krijgt wat door de hoogste hoogwaardigheids bekleders is verknoeid.
Matheid en gelatenheid is veelal van de gezichten af te lezen.

Groet David83
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door Levi »

@Jabob65, all
En waarom heet een dienst gehouden vanaf het (hoge) ambt van opziener ineens Festgottesdienst.
Hoe groter de afstand tussen de werkvloer en de top, hoe hoger het ambt in aanzien.
God komt allang niet meer aan bod...

En een Festgottesdienst is al een bedenkelijke kwalificatie.

Groet,
Levi
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

Jabob65 schreef:(...)
Maar wat is dan hoog bezoek?

Het Evangelie zegt toch juist dat de minste de meeste is?
@Jabob65

Ook mij heeft het altijd bevreemd dat de zaken zo worden voorgesteld. Zie bijv. mijn bericht op "Ma 09 Dec 2013, 11:34" in de thread "Beschermheer Herr Dr. Wilhelm Leber houdt de boot af". Toch is het natuurlijk een kwestie van "vraag en aanbod". De "markt" vraagt om idolen en de reli-industrie draait op volle toeren.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

Jabob65 schreef:En waarom heet een dienst gehouden vanaf het (hoge) ambt van opziener ineens Festgottesdienst.

Als Hij in ons midden wil zijn.
@Jabob65

Ook in het onderstaande bericht handelde het al over "de trappen van vergelijking" onder alle hoge(re) vertegenwoordigers van het nieuw-apostolische hemelrijk...
BakEenEi schreef:
Jabob65 schreef:Zelf heb ik een wat naar gevoel bij dat het allemaal zo groot moet zijn, is dat omdat het dan nog wat lijkt?

Volgende week is er dan weer een districtsdienst in Roden, en wel voor Groningen en Assen...dus eigenlijk is het geen districtsdienst maar een twee districtendienst...

(...)
Was eens de voeten van een broeder of zuster, luister eens naar de noden van de eenzame, en vooral, zeg eens 'nee' tegen manager Brinkmann.
@Jabob65

Dezelfde gedachte is ook bij mij vaak opgekomen. Wat er altijd achter stak, wanneer kerkgemeenten voor "bijzondere diensten" werden gecombineerd, is, dat er extra veel zegen verbonden zou zijn aan de ambtsgaven van een hogere dienaar. Wie zo vrij was om daarover "wat genuanceerder" te denken, droeg in het hart niet de juiste gezindheid. Het ging immers om de "aanbieding" tegenover de "zegenaars". Hoe "hoger" hun ambt, des te dichter bracht hun aanwezigheid ons aan Jezus' voeten. Juist zij hadden het vermogen ontvangen om "boven bidden en denken" te zegenen.

Toevallig dacht ik er vanochtend nog aan terug hoe er op een donderdagochtend op de C.A. werd nagepraat over de "tegenvallende opkomst" tijdens de voorafgaande woensdagavonddienst in Amersfoort, terwijl het tijdig in de "gemeenschap" bekend was gemaakt dat "de opziener" in deze dienst zou voorgaan. Voor de districtsapostel was het duidelijk dat de opziener onvoldoende door de plaatselijke voorganger in de harten van de kinderen Gods was ingebouwd. (...) Daar sta je dan opeens nogal ongemakkelijk bij, als "minister zonder portefeuille" zal ik maar zeggen.
[Slechts één enkel voorval!]

(...)


Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "Za 29 Dec 2012, 17:26" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
Hoewel ik gedurende een periode van ruim veertien jaar werkzaam ben geweest "in de keuken van de kerk", heb ik in het geheel niet kunnen ontdekken in welk opzicht "hoge(re) dienaren" zich in positieve zin zouden onderscheiden van hun vermeende ondergeschikten. Veeleer zag ik ze misbruik maken van hun positie...
BakEenEi schreef:(…)
Met wat voor gloedvol "geëpibreer" (naar Simon Carmiggelt) dan ook; ik kreeg géén contact met hoge(re) dienaren. Ik had mij, linksom of rechtsom, bij het beloop van de gebeurtenissen neer te leggen. Het is nog geen 25 jaar geleden dat een districtsvoorganger de gemeenteleden voorhield dat zij hun verstand wel op het nachtkastje konden neerleggen want de "dienaren" zouden wel voor ze denken!

Ik werd mij er dus van bewust, dat de Nieuw-Apostolische Kerk bestond uit twee werelden: die van de instructeurs (de sprekende minderheid) en die van degenen die geacht werden te wachten op instructies (de zwijgende meerderheid). En: "over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd".

Ondertussen zag ik van alles misgaan. Ook voorzag ik gaandeweg allerhande ellende. Maar het was niet aan mij om mij daarover uit te spreken.
Ik hoefde mij alleen maar dáár te bevinden, waar mijn "zegenaars" mij mochten verwachten. Ik moest niet iets vragen wat iemand niet wist want ik wilde bijvoorbeeld graag weten wat er onder zielzorg wordt verstaan en wat het "werk Gods" onderscheidt van ál het andere. Het beste was als ik dat maar "in vertrouwen overgaf".

Het kwam er op neer dat je "gewoon" kwam wanneer je moest komen en dat je ging wanneer je daarna wel weer kon gaan. Je kon even op "de indeling" kijken en daar stond alles wel op. Toen ik achteraf hoorde dat de tienden, de dankoffers, de abonnementsgelden, de donaties voor het adoptieplan, de voor eigen rekening genomen onkosten, de eigen bijdragen voor een simpele lunch, enzovoort, enzovoort, nog niet genoeg waren om Eimersstaete open te krijgen, en dat de "Godsgezanten" niet vonden dat ze intussen aan allen die het wel degelijk aangaat iets hadden uit te leggen, terwijl een kind op een telraampje kan uitrekenen dat de hele kluit door de ambtelijke top met de salarissen van hoogleraren en directeuren van faculteiten wordt belazerd, was het voor mij tijd geworden om op dit forum maar eens een paar zaken helder uiteen te zetten. Die achtergehouden informatie is namelijk essentieel. Alleen in de Donald Duck zijn boeven die als zodanig herkend willen worden...

Minstens de helft was mij dus niet verteld. Toch kwam ik er achter en daar heb ik helemaal geen spijt van gekregen. Ik snap niet dat sommigen anderen "namens God" (!) willen bevoogden, misbruik makend van goed vertrouwen en van nog veel meer.

(…)


Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op ""Do 17 Feb 2011, 17:50 in de thread "Levend geloof"
Verder herinner ik mij de hieronder beschreven situatie:
BakEenEi schreef:(...)
Toen er aan districtsapostel Pos "ambtsrust" zou worden verleend, had hij in het jaar dat daaraan voorafging aan gemeenten en districten vele "laatste" bezoeken gebracht. Ook in ander verband was er al "plechtig" stilgestaan bij diens afscheid. Hierna was er een initiatief om hem te eren door een schouwburg af te huren en dan de pensionaris een soort van feestelijke bijeenkomst aan te bieden. Dit is toen ook gebeurd, evenals voordien al (voor genodigden) een dergelijke bijeenkomst rond het bereiken van de 70e verjaardag en later nog (eveneens voor genodigden) bij het bereiken van de 80e verjaardag.

Mijzelf werd met het oog op het extra afscheid in de bedoelde schouwburg (in februari 1999) om speciale medewerking verzocht. Dat heb ik toen niet gedaan. Ik antwoordde namelijk (op 10 januari 1999) als volgt: " ...want eigenlijk begrijp ik niet goed (en zéker niet in deze situatie) wat in het werk Gods een Districtsapostel in ruste -na al het huldebetoon wat hem in het achterliggende jaar al ten deel is gevallen nog méér- onderscheidt van een andere dienaar na een arbeidzaam leven in de gemeenschap."

Daarbij dacht ik bovendien aan het volgende:
  • [7] Van dat evangelie ben ik een dienaar geworden door de gave van Gods genade, die ik ontvangen heb door zijn kracht die in mij werkt. [8] Mij, de allerminste van alle heiligen, is de genade geschonken om de heidenen de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus te verkondigen, [9] en voor allen in het licht te stellen hoe het mysterie dat in alle eeuwen verborgen was in God, de schepper van het al, werkelijkheid wordt.

    Uit: Efeziërs 3 (NBV)
(...)


Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "Vr 21 Jan 2011, 13:11" in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft"
Dit brengt mij nog op het volgende. Op uitnodiging van Bauke Moesker schreef ik ooit een stuk voor diens website. Het werd in gedeelten gepubliceerd tussen 7 en 12 februari 2010. Trouwens, kort daarna klommen ook apostel Peter Klene c.s. in de pen, getuige het naderhand vaak aangehaalde schrijven "Santpoort, 21 februari 2010". In het stuk dat ik voor de website van Bauke had geschreven, ging ik uitgebreid in op de keerzijde van de nieuw-apostolische medaille, maar daarbij was ik mij ervan bewust dat slechts een enkeling die ontstellende keerzijde onder ogen zou wagen te zien. Een impressie:
BakEenEi schreef:
Ontstellend

(...)
Terugkomend nu op de rangen en standen; in de Nieuw-Apostolische Kerk onderscheidt men dus aanzienlijken en minder aanzienlijken. Het gezag van een priester kan niet tippen aan het gezag van een apostel. Wat een priester uiteenzet kan te allen tijde worden overruled door wat elke ambtsdrager met een opvolgende hogere geestelijke bediening daarbij achteraf nader uiteenzet. Individuele gelovigen behoren hun eventuele vragen eerst voor te leggen aan de geestelijk verzorger met het voor ieder persoonlijk eerste hogere ambt. Komt men er niet uit, dan moet men in beginsel zijn bij de geestelijk verzorger met het tweede hogere ambt, enzovoort. Velen raken gaandeweg ontmoedigd en geven het op...

Hier raken wij de kern van de toenemende momentele leegloop in deze kerk. De organisatie met haar onderhand venijnige top-bottom communicatie komt zichzelf nu tegen. Het beleid communiceert allang niet meer met de doelgroep. Werelden van verschil dreunen in hun voegen. Voorgangers begrijpen nog wel een beetje waardoor gemeenteleden moeite kunnen hebben met de opgelegde geloofsopvattingen, maar districtsdienaren staan daarbij "tussen twee vuren in". Zij namelijk vormen het scharnierpunt in deze hiërarchische organisatie. Dat werkt allerhande tegenstellingen in de hand want ofwel je kiest onvoorwaardelijk voor de één dan wel je kiest voor de ander, óf je kiest onmogelijk: voor allebei.

(...)
Apostolisch-zijn houdt in dat gelovigen voor zichzelf besluiten de nieuw-apostolische geloofsopvattingen tot in detail onvoorwaardelijk voor goddelijke waarheid te houden. In de praktijk moet dit betekenen dat men handelt overeenkomstig de instructies van "de verzorgende dienaren". Met het stellen van vragen kan men het best wachten want God, die een kenner der harten is en een hoorder der gebeden, zal zeer zeker antwoorden doch in geen geval eerder dan op Zijn tijd. Met fascisme, kadaverdiscipline of machiavellisme heeft dit volgens de verantwoordelijke leidinggevenden allemaal niets van doen: onze God is een God van orde en regel en Hij spreekt niet naar de kittelachtigheid van ons gehoor.

Daar sta je dan. Je mocht wel blij zijn, maar niet bang, bedroefd of boos. Je voelt je gekrenkt. Emotioneel was je niet in beeld. Wat is de kerk voor jou in feite nog meer dan alleen maar een soort van activiteitenfabriek? Al je vertrouwen had je ingezet, "de firewall" uitgezet, je beste krachten gaf je bovendien; maar je spontaniteit ben je kwijt; je bent vermurwd. Wáár is het misgegaan?! Wanneer had je béter kunnen weten?! Wat zullen de mensen wel zeggen in de wereld om je heen, nu je bij de pakken neer zit. Waar heb je dit in godsnaam aan verdiend?! (...) Je voelt je misbruikt; gewoonweg verkracht - door de geestelijk elite in de kerk waar jij je hele ziel en zaligheid aan had verbonden. Waar blíjf je nu?!

Op zo'n manier blijf je toch nergens?! Maar let nú op... Deze situatie valt te overzien! Toen je ooit een splinter in één van je vingers kreeg, probeerde je die er meteen uit te halen. Maar wat deed je onder lijdensdruk, toegebracht (!) middenin "de gemeenschap"?! Je durfde misschien niet eens "Au!" te roepen. Kinderen Gods gaan hun weg immers "in stilheid en vertrouwen". Ja ja, maar zó enorm ongenuanceerd liggen de verhoudingen in het werk Gods bepaald niet. Je bent in geestelijk opzicht "door rood" gereden. Niet één enkele keer, maar honderden keren. Alarmsignalen wuifde je weg want je was... gehersenspoeld. Jazeker, gebrainwasht; op het verkeerde been gezet. Kun je daarvan af?! Natuurlijk!!

Achter de schermen zal men zich bij de internationale kerkleiding op het ogenblik wel hevig verongelijkt voelen. Toch keert ook hier de wal het schip. Er is roofbouw gepleegd; op gezinnen (van "dienaren"), op weldenkende welwillende medewerkers en op vele anderen die uit hun kracht zijn gehaald. Zoiets kan in het werk Gods pertinent niet de bedoeling zijn. Maar van nature willen mensen zich nu eenmaal graag ergens aan overgeven; ergens in opgaan; wegdromen. Op zichzelf hoeft daar niets op tegen te zijn. Aan de andere kant echter getuigt het van volwassenheid als je je niet iets laat afnemen wat anderen niet toekomt. Mocht dit onverhoopt een keer tóch wel gebeuren, wees dan gewaarschuwd.

(...)

Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "wo 27 okt 2010, 21:38" in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk".
Ieder mag natuurlijk helemaal voor zichzelf uitmaken in welke mate ten opzichte van het evangelie van Jezus Christus er geloof moet worden gehecht aan de nieuw-apostolische geloofsleer, maar ikzelf ben tot de slotsom gekomen dat wij in onze geloofsbeleving beter "normaal apostolisch" kunnen zijn dan "nieuw-apostolisch". Ik kan in de in 2012 verschenen "Katechismus der Neuapostolischen Kirche" nauwkeurig het hoofdstuk, de paragraaf, de alinea en de zinsnede aanwijzen waarmee met terugwerkende kracht de verwarring wordt gelegitimeerd, die door de jaren heen talloze gelovigen heeft vermoeid met een niet zelden ondraaglijke loden last.

Zie in deze samenhang ook de berichten op "Ma 20 Jan 2014, 15:15" in de thread "Geen woorden maar daden" en op "Ma 25 Aug 2014, 23:02" in de thread "Der Fall Rohn".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Certina
Berichten: 180
Lid geworden op: zo 08 dec 2013, 21:15

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door Certina »

Pos werd door de ''nakkers'' destijds uitgemaakt voor omgedraaide jas omdat hij met zijn gemeenschap de eerste was die terug keerde tot de ''Herstelde''.
Toen die als opziener een dienst hield werd door de voorganger aan de zangers gevraagd om in zwart/wit te verschijnen.
Aangezien ik daar geen gehoor aan heb gegeven ben ik maar uit het koor gegaan.
Als apostel heb ik hem niet meer meegemaakt ik heb de nak toen voortijdig verlaten.
Dat hij een omgedraaide was kan ik niet zeggen want hij was een ''nakker'' van de bovenste plank zo als zovelen die destijds terug keerde tot de ''Herstelde'' later omgedoopt tot de naam NAK.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

@all

Hoezeer de kerk zich naar buiten toe ook consequent afficheert met "goede werken" en haar officiële publicaties steevast rozengeur en maneschijn ademen, heeft de op deze manier vol trots getoonde medaille wel degelijk een keerzijde. Zo moet op de kerkvloer onverbiddelijk alles wijken voor de aldus opgehouden schone schijn. Hiervoor wordt echter al sinds jaar en dag een onmenselijk hoge prijs betaald want een constante slijtageslag onder gelovigen, van wie feitelijk alleen positiviteit in dank wordt afgenomen, is het gevolg ervan. Ruimte voor bezinning op onchristelijke interne verhoudingen is er niet want: kritiek wordt uitgelegd als godslastering.

Het Internet gaf een stem aan velen die buiten de censuur om wel degelijk het nodige te melden hebben. Hieronder een impressie van wat er dan zoal te melden valt:
  • Op Facebook via de groep "Klartext"
    Petra van D.: Ich habe mir jetzt mal eine Viertelstunde eure Posts angesehen. Ich habe nicht erwartet, dass sich in den über 25 Jahren seit meiner 'Flucht' irgendetwas geändert hätte. Aber leider habe ich mich geirrt: Es ist schlimmer geworden! Da hab ich ja noch rechtzeitig die Kurve gekratzt und meine Kinder vor erheblichen Schaden bewahrt. Schön, dass es Euch gibt, ich hatte schon befürchtet, ich wäre die Einzige die diese Sekte verachtet.
    24 september om 20:29 ·

    Bron: Facebook inz Klartext
    Petra van D.: Ich hab schon als Teenie versucht auszubrechen, aber du weißt ja, wie das dann läuft. Mit 16 hab ich es geschafft, musste aber meinem Vater auf dem Totenbett versprechen, die NAK nochmal zu prüfen. Und das hab ich getan und die haben mir einreden wollen, mein Vater wäre nur gestorben, um mich zurück in die Gemeinschaft zu bringen. Nach ein paar Monaten bin ich dann endgültig da raus und kommt mir jemals Jemand von denen an die Haustür, erhalten die gleich Grundstücksverbot. Die sind mir genauso verhasst wie die Zeugen Jehovas.
    24 september om 21:15 ·

    Bron: Facebook inz Klartext
    Petra van D.: Ich lehnte die ganze Institution ab und ich mach mir Sorgen um meine Familie, weil die nicht begreifen wie die gegängelt und ausgebeutet werden. Auch wenn ich selbst nicht gläubig bin, respektiere ich doch, wenn es Menschen gibt, die in ihrem Glauben Frieden finden. Andererseits finde ich es beunruhigend zu erleben, wie Menschen vollkommen die Kontrolle über ihr Leben abgeben und nur noch nach den Regeln einer menschenverachtenden Institution wie der NAK leben.
    25 september om 19:23 ·

    Bron: Facebook inz Klartext
    (...)
    Klau D.: Petra schreibt: "Schön, dass es Euch gibt, ich hatte schon befürchtet, ich wäre die Einzige die diese Sekte verachtet."

    Petra, ich habe da eine Frage an dich (weil es mich wirklich interessiert):

    Du bist seit 25 Jahren raus - wie du schreibst - ich erst seit Anfang diesen Jahres. Ich lese aber seit ca. 10 Jahren auf kritischen Seiten... dennoch hat es bei mir solange gebraucht.

    Hast du vorher nie auf kritischen Seiten gelesen und Gleichgesinnte gefunden?

    Bei mir war es eher so - als ich anfangs gelesen habe: Ich habe gedacht, wie schade, dass sie sich von der "wahren Lehre" entfernt haben... Später - es entwickelte sich bei mir langsam, fing ich erst an, auch kritisch zu hinterfragen. Wie bereits geschrieben, hatte es einen Werdegang. Die Konfirmation, nach dem Gesetz wird man religionsmündig - hatte keinerlei Auswirkungen bei mir. Ich war zu fest in dem System verankert.

    Petra, ich finde immer wieder interessant, wie unterschiedlich die Wege aus dem System NAK sind - das zeigt mir, wie unterschiedlich wir "ticken".

    Übrigens - herzlichen Glückwunsch (meine ich ehrlich), dass du es bereits so früh geschafft hast.
    25 september om 22:10 ·

    Bron: Facebook inz Klartext
  • Bij Glaubensforum24 in de thread "UF-online und die Wahrheit"
    Loreley 61 schreef:(...)
    Aber glaube mir, nach 45 Jahren Mitgliedschaft ist diese offensichtliche Lügerei für mich immer noch total unglaublich. Wie konnte ich denen so lange vertrauen, ohne zu merken wem ich da hinterher laufe? Wieso machen die das so offensichtlich, so leicht durchschaubar? Heute merke ich das sofort, aber 45 Jahre war ich offenbar blind und das ärgert mich am meisten. Die Lügerei von Ap. Eckhardt bezgl. der Verbote hat mich fast vom Hocker gehauen, obwohl ich schon 8 (!) Jahre draussen bin. Ich kann eben manchmal immer noch nicht glauben, dass die uns dermaßen zum Narren gehalten haben und immer noch tun. Ehrlich gesagt, da gewöhne ich mich nur sehr schlecht dran - da holt mich meine Vergangenheit wieder ein. Weißt du, wenn du mir vor über 10-15 Jahren erzählt hättest, dass beispielsweise ein Apostel lügt, die UF lügt, ich hätte dir lauthals widersprochen. Niemals hätte ich geglaubt, dass jemand von den Oberen überhaupt in der Lage ist zu lügen, da ja von Gott erwählt. Ich hielt die für nahezu unfehlbar und unantastbar. Sozusagen für Übermenschen - und dann dieser Absturz............

    (...)


    Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "28.09.2014, 17:13" in de thread "UF-online und die Wahrheit"
    tergram schreef:Ja, das kann ich verstehen. Ich bin jetzt seit 10 Jahren per Austritt raus, der Ablösungsprozess davor hat ca. 5 Jahre gedauert. Ich wundere mich im Nachgang auch über mich selbst und ärgere mich über meine "Gutgläubigkeit mit einer Prise Naivität".

    Wichtig ist aber, dass wir einen Irrtum als solchen erkannt haben und konsequent damit umgegangen sind. Damit ändern wir nicht unsere Vergangenheit, aber Gegenwart und Zukunft. Gut so! :wink:


    Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "28.09.2014, 17:42" in de thread "UF-online und die Wahrheit"
    Boris schreef:(...)

    Ich bin auch der Meinung, dass wir uns als Neuapostolische (noch oder ehemals) nicht in einer gesonderten Situation befinden. Wir nehmen mit unseren Umständen am allgemeinen Leben teil.
    In allen Bereichen des menschlichen Lebens finden solche Dinge statt. Menschen wollen andere/n Menschen:
    erziehen, die Welt erklären, richtiges Handeln und Denken beibringen usw.

    Wir können die komplette menschliche Geschichte betrachten. Allein in der jüngeren Vergangenheit und jetzt könnte man fragen (fragen sich auch manche):
    Wie kann es passieren, dass fast ein ganzes Volk den todbringenden Faschismus toleriert, ja sogar zum großen Teil gefördert hat. Den Krieg gewollt hat.
    Wie kann es passieren, dass so viel Menschen in der DDR mit in das Horn der falschen Kommunisten geblasen haben, wo doch die Ungerechtigkeiten und Unfähigkeiten so offensichtlich waren.
    Wie kann es passieren, dass Menschen sich zu Killern ausbilden lassen. Und das im Namen Gottes.

    Die Liste solcher Fragen lässt sich endlos fortsetzen. Nicht nur mit solch spektakulären Beispielen. Und dabei sind alle Bereiche unseres Lebens betroffen.
    Wir haben in unserem Leben genügend Anstrengungen und Stress zu bewältigen. So ist es uns nur all zu willkommen, wenn ein guter Mensch uns eine Möglichkeit zeigt, wie wir unser Leben etwas erleichtern können.

    Je leichter uns das Leben gemacht wird, desto mehr verlernen wir das Kämpfen. In soweit ist es richtig, dass wir für unsere Lebenssituation selbst verantwortlich sind. Allerdings spielt natürlich Erziehung eine sehr wichtige Rolle. Meine Eltern hatten in den Nachkriegsjahren durch Flucht etc. einen schweren Stand. Da kam die Kirche als Ort der schönen Versprechungen und als Strukturgeber für´s Leben gerade recht. So haben sie, statt weiter für ihr Wohlergehen zu kämpfen, ihr Vertrauen in die Kirche und Gott gelegt. Und sich darauf verlassen.
    Verlassen reicht leider nicht.
    Sie haben mich und meinen Bruder erziehen lassen von neuapostolischen "Seelsorgern", die z. T. ihr eigenes Leben nicht im Griff hatten.


    Es ist auch normal, dass wir Menschen Tatsachen ausblenden. Wir tun dies täglich, weil es einfach verdammt anstrengend ist, in jeder Sache die Wahrheit zu ergründen. Dann reden wir uns ein, dass wir Recht haben und suchen nach Argumenten, um unseren Standpunkt zu verteidigen.

    Also: Wir sind nicht weniger erwachsen, nur weil wir neuapostolisch waren. Wir haben zu jedem Zeitpunkt so gehandelt, wie der Rest der Welt. Nun haben wir erkannt, dass bei neuapostolisch nicht drin ist, was drauf steht.
    Erwachsen werden ein steter, nie endender Prozess. Ein anstrengender Prozess. Jetzt müssen wir halt lernen, dass wir anders denken müssen, sollen und können, als uns das mancher Prediger klar machen wollte. Dazu hat Gott uns mit Gehirn ausgestattet.

    (...)


    Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "29.09.2014, 09:37" in de thread "UF-online und die Wahrheit"
Wat mij telkens weer opvalt is hoe ingewikkeld het is en hoe lang mensen erover hebben gedaan om zich van de Nieuw-Apostolische Kerk emotioneel los te maken. Dat zit hem volgens mij in de amper te bevatten valsheid, wanneer die pijnlijk aan het licht komt, van bazige en zelfgenoegzame geestelijke leiders bij deze quasi het Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). De deceptie welke uitgaat van verraad door "dienaren" die jíj met hart en ziel volkomen serieus wilde nemen, is enorm.

Als de geloofspraktijk niet meer met het Evangelie te rijmen blijkt te zijn, als je (kinderlijke) vertrouwen brutaal werd misbruikt doordat mensen aan de haal gingen met je ziel en zaligheid; dan ben je niet domweg een kerkverlater doch veeleer het slachtoffer van machtsmisbruik en van emotionele verwaarlozing door misleiders die zich uitgaven voor geestelijke verzorger. Dan valt het opzeggen van het lidmaatschap van deze "Nieuw-Apostolische Kerk", hoe ingrijpend ook, níet te vermijden:
Loreley 61 schreef:(...)
Im Urlaub sagte uns ein 74-jähriger Mann, dass er sobald er wieder vom Urlaub zu Hause ist, aus der kath. Kirche austreten wird. Er will nicht noch Kirchensteuer auf seine Kapitalerträge bezahlen. Das sind eben die Hauptgründe für Austritte bei den Großkirchen. Bei der NAK sind es eher Unzufriedenheit, theologische Widersprüche, Gängelung usw.

(...)


Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "29.09.2014, 11:20" in de thread "UF-online und die Wahrheit"
tergram schreef:(...)
Wenn des im Apostolat der NAK um das demütige Ringen um göttliche Wegweisung je gegangen wäre und ginge, wäre ich gegenüber menschlichen Irrtümern gern gnädig.

Die gesamte Entwicklungsgeschichte der NAK betrachtet, muss man aber zu dem Schluss kommen, dass es dem sich selbst verherrlichenden Apostolat nie in den Sinn kam, bittende Demut zu ihrem Leitprinzip zu machen. Daran hat sich zwischen Krebs und Schneider nichts geändert.


Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "29.09.2014, 12:13" in de thread "Mitgliederschelte"
Zie in dit verband op het Forum van Bauke Moesker ook het bericht op "Do 07 Mrt 2013, 00:10" in de thread "Job: 'Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan.' "

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 15.15 uur]
Redactie schreef:@all

Een veelzeggende paragraaf uit het hierboven aangehaalde boek "Macht in de gemeente" ...

  • § 1.3 Machtsfiguren en dienend leiderschap

    In de woorden van Jezus zien we hoezeer machtsfiguren ingaan tegen de eisen die de Bijbel stelt aan christelijke leiders:
    • [25] Jezus riep hen bij zich en zei: ‘Jullie weten dat heersers hun volken onderdrukken en dat leiders hun macht misbruiken. [26] Zo zal het bij jullie niet mogen gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, [27] en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn [28] – zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’
      Uit: Matteüs 20 (NBV)

      [42] Jezus riep hen bij zich en zei tegen hen: ‘Jullie weten dat de volken onderdrukt worden door hun eigen heersers en dat hun leiders hun macht misbruiken. [43] Zo mag het bij jullie niet gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, [44] en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn, [45] want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’
      Uit: Marcus 10 (NBV)
    Met deze woorden zette Jezus de traditionele machtspiramide op zijn kop:
    • Afbeelding
    Een dienend leider vraagt niet: 'Wat kunnen de medewerkers/gemeente voor mij doen?' maar: 'Wat kan ik voor de medewerkers/gemeenteleden doen zodat hun vermogens en talenten zoveel mogelijk recht wordt gedaan?'

    Dienend leiderschap is een uitdaging. Een leider 'van bovenaf’ kan gemakkelijk dingen voorschrijven en bevelen geven, Maar hoe moet je leiding geven 'van onderaf'?

    (...)
    Of iemand een dienend leider is, kun je ook zien aan de manier waarop hij met kritiek omgaat. Leidinggevenden die in de eerste plaats dienaar zijn, 'houden van [...] feedback omdat ze van mening zijn dat het hen helpt anderen beter te kunnen dienen. Het past simpelweg bij hun aard.'
(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 21 Dec 2012, 14:04" in de thread "Heersers in de kerk (1): Tactieken van machtsfiguren"
TjerkB schreef:(...)
Het Internet gaf een stem aan velen die buiten de censuur om wel degelijk het nodige te melden hebben.

(...)


Uit: Bericht op "Ma 29 Sep 2014, 13:40"
@all

Over kritiek gesproken... Mijn ervaring is dat in de Nieuw-Apostolische Kerk gelovigen worden gebroken (!) met opgedrongen denkbeelden als hieronder geciteerd:
(...)
Dem NAKatechismus zufolge spielt es nämlich gar keine Rolle, was da von diesem Rednerpult aus gepredigt wird:
  • (Zitat) "12.1.6.3.3 - Ebenen der Wortverkündigung

    Gottes Wort ist vollkommen, lauter und untrüglich — doch wird es durch unvollkommene Menschen verkündigt. Deswegen kann die Predigt Fehlerhaftes enthalten. Doch legt Gott, der das herzliche Bitten des Predigenden und des Zuhörenden vernimmt, in die unzulänglichen menschlichen Worte der Predigt Kraft hinein. Es bestehen also zwei Ebenen. Die eine ist die menschliche: Ein Mensch redet, und Menschen hören zu. Auf dieser Ebene sind weder sprachliche und inhaltliche Fehler des Redners noch Verständnisfehler der Hörer ausgeschlossen. Die andere Ebene ist die göttliche:
    Der Heilige Geist spricht durch den gesandten Knecht Gottes zum Herzen des Zuhörers und stärkt bzw. erweckt in ihm Glauben. [...]" (Zitatende)
Was immer der Predigende also von sich gibt - und das kann dann auch absoluter Schwachsinn sein (ist es wohl sehr oft auch -, es ist technisch gesehen lediglich so etwas wie eine Trägerfrequenz auf die die Sprache/Wirkung des Heiligen Geistes sozusagen aufmoduliert wird...

Man muss das nur glauben...


Bron: Facebook inz Klartext d.d. 28-10-2014
Immers, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" spreekt de Heilige Geest telkens in de naar ieders beste kunnen (...) afgebeden bewoordingen doch eerst en vooral door de dienstdoende stamapostel; daarna door diens eventuele helper, vervolgens door districtsapostelen, hun eventuele helpers, apostelen, opzieners, districtsoudsten, districtsevangelisten, gemeente-oudsten, herders, gemeente-evangelisten, priesters en ook, als het beslist niet anders kan, nog een heel klein beetje door (onder)diakenen. Wie deel wil hebben aan de in de Bijbel beschreven goddelijke beloften, moet naar hun woorden handelen, óók indien van tijd tot tijd de grondslagen van het nieuw-apostolische geloof worden aangepast aan het bij de nieuw-apostolische kerkleiding (op mysterieuze wijze) voortgeschreden inzicht.

Zo'n verwrongen voorstelling van zaken maakt mensen murw. Het spontane initiatief ontvalt ze. Ze verwelken; wachtend op instructies van zogenaamde zegenaars...

Zie verder mijn bericht op "Wo 25 Jun 2014, 19:17" in de thread "Redevoering van het brein achter de NAK-catechismus... " alsmede op het voormalige Forum van Bauke Moesker de thread "Marktwerking levert vijf soorten van 'apostelen' op".
Voor meer achtergrondinformatie zie: https://www.facebook.com/download/68951 ... Fehler.pdf.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

@all

Aan de vooravond van de in Düsseldorf geplande "Feierstunde" met het oog op de bekendmaking van mogelijk nu eindelijk een verzoenend standpunt van de nieuw-apostolische kerkleiding ten aanzien van de tot op heden door haar met kracht verdedigde strafmaatregelen tegen zielen, die in de jaren '50 van de vorige eeuw in gewetensnood waren gekomen met betrekking tot de geloofsdwang waaronder destijds de zogenaamde boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff moest worden gepredikt, wil ik over enkele zaken die daarmee samenhangen nog even "hardop nadenken". Toen ik namelijk vandaag via de website "Versöhnung jetzt!" de brief las die in 1955 aan de nieuw-apostolische kerkleiding was geschreven door een zekere broeder W. Giesen in de Duitse plaats Hilgen (tussen Wuppertal en Leverkusen), realiseerde ik mij dat na hem vele anderen doch telkens vergeefs hebben getracht deze kerkleiding op andere gedachten te brengen. Ik herinnerde mij in dat verband het bericht over een andere broeder, Waldemar Schreckenberger, die in 1960 óók nog een brief schreef en daarop prompt werd geëxcommuniceerd, evenals diens ouders! Ook ikzelf schreef hieromtrent brieven, in 2009, aan apostel Peter Klene en aan districtsapostel Armin Brinkmann. Aangezien ik de kerk al uit eigen beweging had verlaten, had het geen zin meer om mij te excommuniceren (al werd ik naderhand in die zin langs een omweg wel benaderd door een advocaat van de kerk), maar ook ik werd willens en wetens genegeerd: wij én de Schepper van hemel en aarde "namens wie wij handelen", hebben schijt aan vragenstellers...

Wie zó meegdogenloos te werk gaat, toont zich volgens mij "een christen naar de naam slechts". (...) Verandert dat nu morgen allemaal op slag door een stukje tekst dat dan wellicht voorhanden komt met daaronder de handtekening van enkele "hooggeplaatsten"?

Een kolossale ongerijmdheid in de Nieuw-Apostolische Kerk voor mij was dan ook dat men hele boekwerken uitgeeft met theorieën over de geloofsleer terwijl men ondertussen maling heeft aan het volgende:
BakEenEi schreef:(...)
Wat ík érg vind is, dat het in de Nieuw-Apostolische Kerk té veel gevraagd kán zijn als je kenbaar maakt dat je je -als christen- graag wilt beperken tot de volle waarheid. Aan die wens willen (!) velen (!) níet voldoen.

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 10 Apr 2013, 19:24" in de thread "Leugens, Leugens, en nog eens leugens!"
Zie aldaar ook het bericht op "Za 20 Apr 2013, 16:01" in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"
In het laatste couplet van lied 16 in het NAK-gezangboek wordt gezongen:
  • Waken, bidden, vol geduld,
    altijd apostolisch hand'len;
    van Zijn Heil'ge Geest vervuld
    in Zijn licht opnieuw steeds wand'len.
    Want na d' uitgestreden strijd
    wacht als loon de Heerlijkheid!
Welnu, zouden wij het bij leven en welzijn morgen tóch nog mogen beleven dat óók de als wolven in schaapskleren acterende kerkleiding daar eens werk van maakt?

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gesloten

Terug naar “Praktisch apostolisch-zijn”