BakEenEi schreef:(...)
Het enige wat verantwoordelijken, terugblikkend op de ravage die ze met hun
bulldozergedrag aanrichtten op Zijn akkerwerk, dienaangaande achteraf nog wel kwijt wilden, kwam onlangs tijdens het stofzuigen het tapijt vandaan:
BakEenEi schreef:(…)
Michael Koch brengt dit bij
Glaubenskultur-Magazine aan het licht door te citeren uit correspondentie dienaangaande in de periode 1983-1985 tussen stamapostel Hans Urwyler en districtsapostel Friedrich Bischoff.
"Mein lieber Stammapostel," antwoordt desgevraagd Friedrich Bischoff,
"weil wir immer getan haben, was uns gesagt wurde, haben wir nicht nach Argumenten gesucht, wie man das widerlegen könnte, was uns verkündigt wurde. So fällt es schwer, gegen das, was andere uns vorwerfen, zu argumentieren. Wir haben unseren Glauben gelebt, so gut wir dies konnten, und dabei mußten wir uns nicht mit Zweifel plagen. Die anderen haben Gründe gesucht, sich von Gottes Werk trennen zu können und eigene Wege zu gehen.“ En:
"Am 1. Dezember 1983 habe ich an Gottfried geschrieben und ihm dabei schon mitgeteilt, daß ich den Brüdern Kühnle, Fehr und Saur das bisher Niedergeschriebene vorgelesen habe und ihn in diesem Brief, von dem Du eine Fotokopie erhalten haben mußt (neue liegt bei), gebeten, mir mitzuteilen, ob er mehr weiß als ich. Auf diese Zeilen an Gottfried habe ich nur telefonisch Antwort bekommen, er habe es genauso gemacht wie ich, er habe geglaubt und nicht gefragt." Friedrich Bischoff: de uitvinder van het hersenloze denken!
(…)
Uit: Mijn bericht op "
Wo 20 Nov 2013, 17:21" in de thread "Lafhartige 'verklaring' van Betonkopf Wilhelm Leber"
Ravage?! Kadaverdiscipline -maar je zou hier voor de duidelijkheid misschien het best van neofascisme kunnen spreken- kostte de kerk destijds zo'n 40.000 leden, terwijl stamapostel Richard Fehr in verband met die hele doofpotaffaire later opmerkte dat een gezonde aanwas van enkele miljoenen nieuwe leden (!) erdoor was uitgebleven. En nogmaals, hoe kon dat dus volgens één van de hoofdpersonen in deze kwestie gebeuren?
"Wir haben unseren Glauben gelebt, so gut wir dies konnten, und dabei mußten wir uns nicht mit Zweifel plagen."
Door van ons allen via diens "Woord van de maand" in februari 2006 nota bene "
een onbegrensd vertrouwen" te verlangen, toonde stamapostel Leber zich tot overmaat van ramp uit hetzelfde uitgeharde hout gesneden.
Schandelijk vond ik het, dat de hele goegemeente zoiets maar wéér liet gebeuren.
In het voorjaar van 2007 voegde Wilhelm Leber de daad bij het woord door een soort van razzia toe te staan in Hamburg-Blankenese. Hiermee was voor mij toen "the bloody limit" bereikt.
De jaren '90 in de Nieuw-Apostolische Kerk hadden zich erdoor gekenmerkt dat vragenstellers zich niet langer lieten demoraliseren. De kerkleiding reageerde hierop door van alles en nog wat in regels vast te leggen (zodat zijzelf ingeval van verwijtbare ellende niet snel aansprakelijk zou kunnen worden gesteld). Die aanpak begon in 2001 met de "
Leidraad dienen en leiding geven", waarin keurig was beschreven hoe voorbeeldig "de dienaren" zich zouden gedragen. Ik kreeg direct argwaan want door mijn vroegere baan op het bureau van de Centrale Administratie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland wist ik hoe lastig het zou zijn om in de organisatie ooit iemand aan te treffen die een verantwoordelijkheid -óók als het tegenzat- wáár zou willen maken. In het nieuw-apostolische "werk Gods" strekt het een benadeelde, een slachtoffer, een ondergeschikte immers te allen tijde tot eer om "
de onderste weg" te gaan. Wie in die hoedanigheid, terwijl ootmoed en deemoed een nieuw-apostolisch kind van God juist zouden sieren, een ander aansprakelijk stelt, deugt dus niet.
In 2010 maakte districtsapostel Brinkmann het op een gegeven moment door
bulldozergedrag zó bont dat ik hem én stamapostel Leber verzocht om op dat punt de bewuste Leidraad toe te passen.
Men weigerde!!
Overal waar ondertussen de kopstukken verschijnen, wordt de rode loper voor ze uitgerold want immers: dan is het feest; groot feest zelfs. Hoe hoger men is "gesteld" op de ambtsladder; des te meer de bevoorrechte kerkgemeente wordt geacht redenen te hebben tot grote dankbaarheid voor "hun komst naar de studio". Als er een "hoge(re) dienaar" voorgaat in een nieuw-apostolische eredienst, moet "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" rekening worden gehouden met méér zegen dan bij een "lage(re) dienaar". Het hoogheilige ambt van stamapostel is bekleed met, zeg maar, de platina-versie van de Heilige Geest: godslastering!!
Niettemin, the show must go on…
Zie in deze samenhang ook het bericht door Het WebTeam op "
Do 29 Nov 2012, 21:34" in de thread "noodsignalen jarenlang genegeerd": bij de Nieuw-Apostolische Kerk kom je als christen in de verkeerde film terecht.
(...)
Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "
Za 23 Nov 2013, 22:17", in de thread "There's No Business Like Showbusiness"