@all
In aansluiting aan
het vorige bericht; op woensdag 25 augustus 2010 vroeg ik dus aan een bestuurslid van de Nieuw-Apostolische Kerk of hij broeder Moesker kent. Alleen van naam, was het antwoord. Ik pleitte ervoor contact op te nemen, ervan uitgaande dat zielzorg de hoogste prioriteit heeft, ook al had ik dat voorheen zelf op beslissende momenten bepaald niet mogen meemaken. Laat ik echter maar hopen dat men intussen ergens van heeft geleerd, was eenvoudig mijn overweging...
Welnu, dat laatste bleek achteraf al snel een ijdele hoop te zijn. Hoewel ik op 25 augustus 2010, toen dat bewuste gesprek plaatshad (op initiatief trouwens van het betreffende bestuurslid), nog helemaal niet wist dat men op dat moment al bijna twee jaar lang met de handen in het haar moet hebben gezeten vanwege een heuse loopgravenoorlog tegen broeder Rohn en diens gezin, kaartte ik tegen het einde van het gesprek aan dat ik mij zorgen maak over "branchevreemde activiteiten" bij bestuurders, zoals ik dat destijds waarnam in Nordrhein-Westfalen. Tot mijn verbazing verschoot degene die tegenover mij zat van kleur. Ik gaf er echter geen blijk van dat dit mij opviel. Volgens mij was het daarna nog geen 10 dagen later, dat ik te weten kwam dat er bij Residence Eimersstaete in Arnhem een conflict speelde. Wat ik bedoelde in Nordrhein-Westfalen, was o.a. het project "Gute Hoffnung" in Oberhausen, de sponsoring door grote bedrijven van de Europese Jeugddag 2009 en de verfilming van dat evenement zonder medeweten van de ouders van de daaraan deelnemende minderjarigen. Die totstandgekomen documentaire werd daarna nota bene, wederom zonder de benodigde toestemming, in opdracht van de kerkleiding vol trots vertoond in bioscopen. Bovendien werden ongevraagd duizenden foto's van deze minderjarigen bij hun deelname aan dat 3-daagse evenement door de kerkleiding gepubliceerd via het Internet. "Branchevreemde activiteiten" dus.
Het mag dan wel zo zijn dat ik in 2007 de Nieuw-Apostolische Kerk al had verlaten, maar dat betekende voor mij niet dat ik mij bij deze geloofsgemeenschap niet meer betrokken voelde. Met mijn nieuw-apostolische broeders en zusters lag ik ook helemaal niet in de clinch. De enige reden waarom het voor mij in deze kerk desondanks onleefbaar werd, is, dat verantwoordelijken zich op hun verantwoordelijkheden niet of nauwelijks laten aanspreken, zelfs niet als menselijk leed in het geding is. Toen ik dat na driemaal zeven magere jaren zowat in alle gradaties had meegemaakt en ondervonden, kwam er een dag waarop ik mijn koffers pakte:
- Dit zegt de HEER:
Ga op de kruispunten staan, denk na,
kijk naar de oude wegen.
Welke weg leidt naar het goede?
Sla die in, en vind rust.
Maar zij zeggen: “Dat doen wij niet.”
Uit: Jeremia 6: 16 (NBV)
Ik vertrok echter in eerste instantie met onbekende bestemming. Op aanraden van een vriend bezocht ik ruim een halfjaar later een dienst in de
Gemeente van Apostolische Christenen, in het midden van de jaren '50 van de vorige eeuw ontstaan door de dogmatisering in de Nieuw-Apostolische Kerk van "de Boodschap" van stamapostel Johann Gottfried Bischoff. Het voelde goed en dat is daarna altijd zo gebleven. Het meest opmerkelijke voor mij was wel, vergeleken met de Nieuw-Apostolische Kerk, dat ik op slag gevrijwaard bleef van constant alle ongerijmdheden die gaandeweg -in de kerk die ik verliet- mijn krachten sloopten. Ook op het bestuurlijke vlak was er -goddank- opeens géén hocus pocus meer. Eindelijk bestond er weer eens het geruststellende onderscheid tussen hoofdzaken en bijzaken. De ontwikkelingen in de Nieuw-Apostolische Kerk hielden mijn belangstelling, al was het alleen maar omdat ik ermee op de hoogte wilde blijven hoe het daar verder gaat met familie en vrienden. Dan kun je tenminste ook over het geloof met elkaar nog een goed gesprek hebben. Althans, dat hoopte ik. Maar dit pakte anders uit.
Weliswaar kwam het op 25 augustus 2010 tot een gesprek met het betreffende bestuurslid, maar het leek wel alsof betrokkene een masterclass had gevolgd over "de mensvormigheid Gods" bij niemand minder dan de bekende theoloog Harry Kuitert. Ook overigens toonde hij geen enkel begrip voor wat ik bij hem onder de aandacht bracht. Naderhand verwoordde ik deze bevreemdende ontmoeting als volgt:
BakEenEi schreef:(...)
- een zegenaar
niet zomaar een
maar een hoge
die zei tegen mij
uit den hoge
jouw godsbeeld
is anders
dan dat van mij
ik dacht
welk mensbeeld
heeft hij
daar in den hoge
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op
"za 18 dec 2010, 19:51", in de thread "Omhoog gevallen"
Mij was dus behoedzaam onder de neus gewreven dat ik misschien wel een godsbeeld had, maar dat dit inwisselbaar is tegen tienduizend maal tienduizend andere. Mij daarentegen wilde het voorkomen dat wij elkaar zouden mogen aanspreken op het evangelie van Christus Jezus en dat dienaangaande niet per se de grootste misverstanden hoeven te bestaan...
Inderdaad werd er enige tijd later contact opgenomen met broeder Moesker, maar dat liet het kerkbestuur toen over aan een advocaat, tezamen met
Hans Nijland.
Groet,
TjerkB