Waar is de taal van het hart gebleven?

Speakerscorner. Kopij via admin@samenapostolisch.nl
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

Epiloog 1 (van 2)
TjerkB schreef:(...)
"Goed bedoeld" is beslist niet altijd "goed genoeg". Laten wij toch niet méér geloven en verkondigen dan dat wijzelf bereid zijn om met hulp van God waar te maken! Ik zou wensen dat in de Nieuw-Apostolische Kerk, wanneer er vragen opkomen of als er ongenoegen ontstaat, de zaken worden uitgepraat, doch eerlijk en oprecht.

(...)


Uit: Bericht op "Zo 15 Jan 2017, 23:45" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder..."
@all

Wat mijn forumbijdragen betreft kunnen aanstonds de "remparachutes" uit. Hoe dat zit, zal ik uitleggen maar eerst verwijs ik graag naar twee oude forumbijdragen, namelijk het bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 10 Jan 2011, 21:46", in de thread "Sektetest" (waarin opgenomen mijn bericht van 11 mei 2007 bij NAK-Observer), en het bericht op "Do 27 Mrt 2014, 00:19" in de thread "Storck" (inclusief mijn brief van 4 mei 2007 aan het NAK-bestuur). Zie onder...

[begin citaat 1]
  • basis schreef:(...)

    Ik lijd aan deze kerk en heb met haar te doen en zou het graag anders zien, de basis echter is moe en ongeïnspireerd. De vele gortdroge predikingen zijn soms niet om aan te horen en zondag na zondag worden de kerken leger, het gaat zo snel dat ik vermoed dat men binnen het kader nauwelijks zicht heeft op hoe snel het gaat!
    @basis

    Ook ik heb de Nieuw-Apostolische Kerk in mijzelf (!) zien lijden en sterven. Hoe ik voor dit aanvankelijk hartverscheurende rouwproces bij de verzorgende dienaren ook om hulp en aandacht vroeg; schijnbaar had men niet dóór dat het menens was. Zo schreef ik op 31 januari 2006 aan een opziener hieromtrent o.a. het volgende:
    • "Ik kan het gewoonweg niet verdragen als men het laat voorkomen alsof de de Nieuw-Apostolische Kerk als het ware patent zou hebben op werkzaamheid van de Heilige Geest: "het woord van God laat zich niet gevangenzetten". Die woorden kwam ik onlangs tegen in de Nieuwe Bijbelvertaling, in 2 Tim. 2, met boven dat hoofdstuk het opschrift "Deel in het lijden":

      [8] Houd Jezus Christus in gedachten, uit het nageslacht van David, die uit de dood is opgewekt. Dit heb ik verkondigd, [9] daarom heb ik veel te verduren en ben ik zelfs als een misdadiger gevangengezet. Maar het woord van God laat zich niet gevangenzetten; [10] daarom verdraag ik alles omwille van de uitverkorenen, opdat ook zij in Christus Jezus gered worden en eeuwige luister ontvangen.

      Bron: http://www.willibrordbijbel.nl/?j=2%20t ... ten#v53533
    De geadresseerde begreep echter niet dat er een brandende vraag op het vlak van zielzorg te beantwoorden viel. In welke andere bewoordingen ik mijn vragen ook kenbaar maakte, voordien al en ook later nog; men liep er telkens voor weg!

    Nu plaatste ik in een andere thread op dit forum in een reactie naar aanleiding van het overlijden van D.Ap. Pos i.r. evenwel de opmerking "God heeft het er nimmer van weerhouden om 'het werk Zijner handen' te laten doorgaan." Hierbij wist ik héél goed wat ik opschreef want God staat het namelijk niet toe dat iemand (wíe het ook is... ) Zijn licht voor anderen wegneemt. De woorden in vers 23 van Psalm 55 spreken in dit verband voor zich:
    • Leg uw last op de HEER
      en hij zal u steunen,

      nooit zal hij dulden
      dat een rechtvaardige ten val komt.
    Door deze en andere ervaringen opende zich als het ware een extra dimensie: de theorie van "Deel in het lijden" werd voor mij de praktijk! Ondertussen legden de "hoogste" "dienaren" zich meer en meer toe op hun vermeende zakelijke verantwoordelijkheden. Oog voor geestelijk lijden bij de in beginsel aan hun liefderijke herderlijke zorgen toevertrouwde zielen had men gaandeweg niet meer. Immers, andere zaken, nevenzaken (!), eisten hun aandacht in toenemende mate volledig op. Om effectief "op termijn" korte metten te maken met onwelkome vragenstellers, meende men er tevens verstandig aan te doen versneld een soort van antwoordenboek samen te stellen, catechismus genaamd, waarvan dezulken eerst maar eens een grondige studie moesten maken alvorens in de toekomst nog steeds al te vrijmoedig beslag te leggen op de kostbare kantooruren van alsdan echte kerkvorsten. De streefdatum in 2008 haalde men daarbij niet; naar verluidt wordt het nu 2013. De stagnatie die optreedt laat zich echter eenvoudig verklaren want geen sterveling in hun kerk zal van deze catechismus namelijk ooit iets wijzer worden. Daarom hoeft de kerkleiding bij dit hele project níet op hulp van God te rekenen. Het blijft enkel en alleen ijdel vertoon tegenover geminachte naasten! Het broddelwerk dat nu schijnbaar tot elke prijs tot stand komt zal slechts verdeeldheid zaaien.

    Zie de ontwikkelingen (die op zichzelf beschouwd te betreuren zijn) daarom liever in een breder perspectief!

    Groet,
    BakEenEi


    P.S. Zojuist kwam ik nog een oud forumbericht tegen. Ik schreef het o.a. op 11 mei 2007 bij NAK-Observer:
    @all

    Op 2 mei jl. ben ik uitgetreden als lid van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Ik geef er de voorkeur aan hierover -uit de eerste hand- nog wat te zeggen.

    Waar ik al jarenlang moeite mee heb, is de vermenging van bedrijfsmatige en geestelijke zaken. Dienaren kunnen hun energie en tijd immers maar één keer uitgeven. En staat dan zielzorg wel het meest centraal? Ook heb ik nooit kunnen begrijpen dat elk opvolgend ambt extra gewicht in de schaal zou leggen doordat aan dienaren dan meer en meer zgn. ponden waren toevertrouwd. Alsof God, wanneer het er op aankwam, méér had aan bijv. een priester dan aan een diaken. Als priester is iemand in de organisatie voornamer dan als diaken. In elk geval had het daar gedurig alle schijn van, want iedere hogere dienaar kan de initiatieven van een lagere dienaar altijd met een hiërarchische overmacht verslaan. Dankbaar hoorden we op te blikken naar onze zegenaars, de ambtsdragers. Hierbij is het de bedoeling dat ambtsdragers op hun beurt opzien naar degenen die een voornamer ambt (en dus een groter ambtsvermogen) hebben dan zijzelf. Altijd heb ik mij ongemakkelijk gevoeld bij de gedachte dat wie "lager" was, kennelijk minder goed tot zegen kan zijn, en ook bij de gedachte dat onder dienaren alleen de broeders worden verstaan die in de kerk een ambt hebben. Ik vind dit een akelige hooghartige benadering.

    In mijn geloofsbeleving zijn deze "subcultuurverschijnselen" altijd verontrustende dissonanten geweest. Ik kon het moeilijk rijmen met de kerngedachte dat onze hemelse Vader één en al liefde is. Het leek wel alsof Hij lievelingskinderen had, onder wie met name "de zegenaars", en dat Hij het verder aan de Stamapostel en de Districtsapostelen overliet hoe in een ieder het geloof eventueel kon worden voleindigd. De Nieuw-Apostolische Kerk had het patent gekregen op de exploitatie van het werk des Heren. Echter, het is naar mijn stellige overtuiging een misvatting om te denken dat de Heilige Geest deze kerk regeert en dat een gevolmachtigd internationaal kerkbestuur het voor het kiezen heeft welke leidslieden God (!) moet zenden. Wat een hoogmoed om zoiets statutair te willen bepalen! In één van de gemeenten in Hamburg hebben we onlangs gezien dat er een voorbeeld is gesteld voor wie er (ná Uster**) nog aan twijfelde dat dienende broeders zich volledig akkoord dienen te verklaren met alle bevelen en voorschriften die er op gezag van de Stamapostel worden uitgevaardigd, zulks op straffe van uitsluiting. Werkelijk, dit is geen zuivere koffie. Het valt mij zwaar om deze en dergelijke ongerijmdheden te verdragen.

    Toen St.Ap. Fehr werd opgevolgd door St.Ap. Leber, gaf deze te kennen: "Laten we het elkaar licht maken". Intussen kan ik er niets anders meer van maken dan dat hijzelf het heeft aangestuurd op het absolute tegendeel daarvan. In het woord van de maand van februari 2006 riep hij op tot een onbegrensd vertrouwen in ambtsdragers en onlangs, in het woord van de maand van januari 2007, om vooral geen ongenoegen en ontevredenheid te laten opkomen. Welnu, dan ben je dus uitgepraat. In de gauwigheid verschijnen er in de Onze Familie nog een aantal mededelingen en interviews, waarin ons onder andere te verstaan wordt gegeven dat aan homoseksuele broeders en zusters geen taak of ambt moet worden gegeven, en dat de zgn. Boodschap van St.Ap. Bischoff van hetzelfde zuivere gehalte was als de Openbaring van Johannes zal zijn. "Laten we het elkaar licht maken". (...) Voor mij zijn dat soort van uitlatingen door het "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", in welke hoedanigheid St.Ap. Leber recentelijk namens alle ingeschreven leden de Paus gelukwenste bij diens 80e verjaardag, klinkklare onzin. Zo'n warhoofd heb ik niet nodig en ik wens niemand toe van hem het slachtoffer te worden.

    Hoe nu verder? Ik blijf gewoon die ik ben, en ik kies voor het evangelie van Christus zonder nog langer de filterwerking van de dogmatiek in een kerk. Ik zal er op dit forum geen discussie over aangaan. Maar ik vertelde dit nu liever even zelf dan dat er straks indianenverhalen de ronde gaan en ik die later moet ontzenuwen. Ik ervaar het als een ongelofelijk trieste zaak dat het allemaal zo is gelopen. Mijn devies: leef gezond met uitgebalanceerde geestelijke kost. God ziet bij ons het hart aan.


    ** "Natürlich möchten wir jeden Amtsträger behalten. Ich habe allerdings an dem Uster-Abend deutlich gemacht, dass ich erwarte, dass sich die Amtsträger ganz hinter die Lehraussagen der Kirche stellen."
    Bron: Antwortbrief von Stammapostel Leber vom 04. Dezember 2006 auf das Schreiben der Gemeinde Hamburg-Blankenese vom 12. November 2006
[einde citaat 1]

[begin citaat 2]

  • @Jabob65

    Ook naar míjn vaste overtuiging spreekt de nieuwe districtsapostel hier met een valse dubbele tong:
    "Rainer Storck
    Aan de broeders en zusters In het kerkgebied Nederland
    Voor te lezen op zondag, 23 maart 2014 na het slotgebed en voor het slotlied.

    Geliefde broeders en zusters,

    Naar aanleiding van mijn ordinatie tot districtsapostel op 23 februari
    hebben mij vanuit uw kring talrijke berichten bereikt. U heeft mij daarin
    uw zegenwensen, uw vertrouwen, en uw belofte om mij steeds intensief in
    uw gebeden te gedenken, tot uitdrukking gebracht. Samenvattend is mij
    veel welwillendheid tegemoet gekomen. Ik heb me daar zeer over verheugd
    en ben u daarvoor van harte dankbaar. Ik hoop dat u er begrip voor heeft
    dat ik
    niet alle post individueel beantwoorden kan.

    Dan mogen we ons op het eerste bezoek van onze stamapostel Jean-Luc
    Schneider aan Nederland verheugen. Hij zal ons met Pasen bezoeken en op
    20 april 2014 de dienst in onze kerk in Hilversum leiden, die ook
    uitgezonden zal worden naar alle aangesloten gemeenten in Nederland. De
    dienst begint om 10:00 uur.

    Nu heb ik nog een verzoek aan u.
    Met enige zorg constateren we dat de deelname aan de stamaposteldiensten
    steeds verder terugloopt. Helpt u toch alstublieft mee om deze negatieve
    trend te stoppen. Laten we de stamaposteldiensten tot hoogtepunten in ons
    geloofsleven maken, zo ook Pasen 2014. Spreek alstublieft liefdevol en
    met gevoel met de broeders en zuster die aan de rand staan, dat ze bewust
    worden gemaakt van deze bijzondere gebeurtenis.

    De ambtsdragers verzoek ik dringend om de verwachting en voorvreugde naar
    uw vermogen te ondersteunen.


    Onze stamapostel komt – dat mag ons inspireren en aansporen.
    Graag wil ik u in de voorbeden ter zijde staan."
    In de Nieuw-Apostolische Kerk worden de gelovigen stelselmatig op zo'n manier "gemodelleerd" dat men uiteindelijk "voort-existeert" met een tegenwoordigheid van geest van nog slechts zo'n 30 (van de volle 100) procent. Zodra er wordt gepredikt in termen van "Spreek alstublieft liefdevol en met gevoel... ", wordt als het ware automatisch in ieders brein de "firewall" uitgezet. Bijna niemand wenst zich er vervolgens rekenschap van te geven hoe er -in dit geval- feitelijk wordt gepolariseerd c.q. gediscrimineerd. Evenmin wensen de meeste gelovigen daarin een patroon te zien ontstaan. Toch is het zo dat wie een reeks van dergelijke voorvallen op een rij zet, er hier na verloop van tijd niet omheen kan dat van hogerhand in de organisatie voor God (!) gelijkwaardige naasten op onchristelijke wijze worden bejegend. Dit is ook precies de reden waarom het vertrouwen in de kerkleiding mij destijds gaandeweg ontviel. Aan een "apostel" schreef ik toen het volgende:
    Ten afscheid

    Door middel van dit schrijven wil ik verduidelijken hoe het komt dat er voor mij geen andere keuze overbleef dan het lidmaatschap van onze kerk op te zeggen. Onze D.Ap. gaf in diens reactie op mijn laatste e-mail aan jou (02/05/2007 11:46) aan mijn verzoek te eerbiedigen.

    Van een aantal zaken in onze kerk heb ik door de jaren heen een enorme afkeer gekregen. Wat daarbij de kroon spant is nonchalance van ambtsdragers die zichzelf hogere dienaren noemen. Nonchalance met name welke zich uit in het weglopen voor verantwoordelijkheden.

    Ik ben ervan overtuigd geraakt dat de Stamapostel en de gezamenlijke Districtsapostelen handelen in strijd met het Tweede Gebod door in Vragen en Antwoorden te stellen dat de Nieuw-Apostolische Kerk dient te worden beschouwd als het opnieuw opgerichte verlossingswerk van de Heer, en dat diezelfde kerk wordt geregeerd door de Heilige Geest. Zie vraag 167 van de Nederlandse uitgave 1993.
    Met dit uitgangspunt is er boven Gods akkerwerk een kunsthemel met kunstlicht aangebracht.

    Op deze wijze is de nieuw-apostolische geloofsleer tot een nieuw “gouden kalf” gemaakt. Gelovigen wordt voorgehouden dat de Heilige Geest een religieuze organisatie zou kunnen bezielen, terwijl ambtsdragers worden geacht, zulks op straffe van uitsluiting, zich geheel en al aan zgn. Lehraussagen te conformeren. Hiermee worden schapen Zijner weide te grazen genomen. Bestuurders wijzen de verantwoordelijkheid af voor hun aandeel in de gestichte verwarring en zij laten slachtoffers met (blijvend) geestelijk letsel goeddeels aan hun lot over.

    Dit is de kern van mijn bezwaar tegen de handelwijze van verantwoordelijken in onze kerk. Het valt mij op dat hogere dienaren, wanneer het er soms om spant, geregeld ervoor kiezen de verantwoordelijkheid voor hun handelen af te wentelen op onschuldige (goed)gelovigen. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan de verklaring t.a.v. de Boodschap van St.Ap. Bischoff, of recentelijk aan de verklaring van Ap. Krause in de kwestie Hamburg-Blankenese. Zie mijn e-mail 01/05/2007 22:13.

    Het valt mij steeds meer op hoezeer er zich in onze kerk omstandigheden aftekenen van polarisatie, disharmonie en desintegratie. Anders gezegd, er ontstaat verdeeldheid doordat de overigens gedurig veranderende geloofsleer steeds meer dwingend wordt opgelegd; er ontstaat ongenoegen doordat er steeds minder ruimte is voor ieders spontane inbreng; en er ontstaat ontevredenheid doordat de kerkleiding zich het lot van “zwerfkinderen” niet aantrekt. Met zwerfkinderen bedoel ik kinderen Gods die het aldus aangemeten keurslijf niet paste...

    Bij de aankondiging van de Leidraad Dienen en leiding geven raakte ik, zoals je weet, destijds volkomen in de war. Ik zag er geen waarborg in voor betere zielzorg, doch veeleer een poging van het internationale kerkbestuur om af te komen van het imago van een sekte. Toen die Leidraad later verscheen, bleek er niets in te staan over wat zielzorg feitelijk omvat. In datzelfde licht zie ik de op handen zijnde catechismus. Niet dat er iets tegen zou zijn op het afwerpen van dat vervelende imago, doch moet de theorie prevaleren boven de praktijk?

    Ergens schreef ik: “Men heeft niet in de gaten dat wie met Zijn woord aan de haal gaat, terstond wordt verblind voor Zijn waarheid.” (...)
    Zie evt. http://www.nakobserver.nl/phpbb2/viewto ... ight=#8703.
    Ik zou willen dat hogere dienaren zich rekenschap geven van de nagalm die hun handelen meebrengt, en dan speciaal voor hen die -tegen de geloofsleer in- niet anders kunnen dan afzien van een “onbegrensd vertrouwen” in ambtsdragers van de Nieuw-Apostolische Kerk.

    Amersfoort, 4 mei 2007
    Ik kreeg er geen antwoord op. Inhoudelijk viel er immers ook niets te ontkennen! Later hield districtsapostel Armin Brinkmann mij voor het dat ik mij van het werk Gods (!) had gedistantieerd. Hierna informeerde ik nog hoe hij dat kon weten, maar ook dan krijg je als vermeende "bad guy" van een "good guy" natuurlijk géén enkele reactie. Voor eigen parochie laat men het voorkomen alsof er vrede en veiligheid is...
    • Want wanneer zij zullen zeggen: Het is vrede, en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen, gelijk de barensnood een bevruchte vrouw; en zij zullen het geenszins ontvlieden;

      Uit: 1 Thessalonicenzen 5: 3 (SV-J)
    ... maar het ligt wezenlijk anders:
    • [14] Ze verklaren de wond van mijn volk
      lichtvaardig voor genezen,
      ze zeggen: “Alles gaat naar wens.”
      Nee, niets gaat naar wens!
      [15] Schamen zij zich voor hun wandaden?
      Integendeel, zij weten niet wat schaamte is.
      Daarom komen ze ten val,
      als ik ze straf, storten ze allen dood neer
      – zegt de HEER.


      Uit: Jeremia 6 (NBV)
    Tegen degenen die nu "aan de rand" zouden staan, zou ik willen zeggen: "Laat je geen zand in de ogen strooien!" Er is maar één Heilige Geest, en Die werkt net zo goudeerlijk door een (ongeboren) kind als door een zogenaamde zegenaar. In de Nieuw-Apostolische Kerk maken "hoge(re) dienaren" vooral zichzelf belangrijk...

    Groet,
    TjerkB :shock:


    P.S. Het moet mij van het hart dat ik in al deze ontwikkelingen ook een parallel zie met wat er bijvoorbeeld onlangs in politieke kringen werd gescandeerd: "Minder, minder, minder (medemensen, deel uitmakend van een etnische bevolkingsgroep in onze samenleving)!" In de Nieuw-Apostolische Kerk geldt welbeschouwd al sinds jaar en dag: minder, minder, minder vragenstellers! Stel in deze kerk beslist geen vragen die "zegenaars" onwelgevallig kunnen zijn. Dan mag je namelijk opkrassen. Dan mag je worden overgeslagen, genegeerd, geïsoleerd. Dan opeens wordt de kans dat je bij sommigen nog het voordeel van de twijfel geniet, heel erg klein. Dan tonen jouw "liefhebbende broeders en zusters in de stamapostel" (in plaats van in de Heer) zich opeens sympathisanten van wat in Zijn werk natuurlijk geen zuivere koffie meer kan zijn. Gedienstig onderwerpen zij zich aan "dienaren" (lees: bazige bullebakken) die zich ongegeneerd schuldig maken aan psychische onderdrukking.
[einde citaat 2]
Het bovenstaande maakt volgens mij al grotendeels duidelijk waarom de nieuw-apostolische geloofscultuur bepaald zorgwekkend valt te noemen. Zie voor meer achtergronden de thread "Drieluik d.d. 12-02-2010".

Van mijn kant is er onderhand genoeg uiteengezet en opgeschreven. Ik vond het belangrijk om het venijn bloot te leggen van de machtsmechanismen in de Nieuw-Apostolische Kerk, waaraan gelovigen doorgaans nietsvermoedend ten prooi vallen. Verraderlijke ziekmakende brainwashpraktijken zijn het, die ongemerkt leiden tot karakterveranderingen; die dierbaren van elkaar doen vervreemden en die ook voor het overige een fatale weerslag kunnen hebben op ieders kwaliteit van leven. Dat een religieuze organisatie met zo'n twijfelachtige geloofspraktijk in ons land lid kan worden van de Raad van Kerken, vind ik trouwens minstens zo zorgelijk. Ik heb het als mijn burgerplicht gezien om uit de doeken te doen hoe gelovigen onder invloed van de bedoelde beïnvloedingstechnieken geïnstrumentaliseerd raken. Met klem heb ik erop aangedrongen de kanttekeningen ter zake serieus te nemen, maar het houdt met attenderen en waarschuwen vanzelf wel ergens een keer op.

Sinds ik in 2007 de Nieuw-Apostolische Kerk verliet, hebben daar hooguit enkele cosmetische veranderingen plaatsgevonden. Het werd dus "oude wijn in nieuwe zakken". Daarbij vind ik het verwerpelijk doch bovenal onchristelijk dat het bij dit kerkgenootschap de bedoeling is dat dienaren (!) op hun wenken worden bediend. Bij de verantwoordelijke ambtelijke top viel het mij op dat men in de tussentijd er bijna obsessief op inzette vast kunnen te houden aan alle in de organisatie voor zichzelf geclaimde (machts)posities en ze alsnog vergund te krijgen. Hoewel men alles hiervoor uit de kast haalde, moest daarnaast zo geruisloos mogelijk alom de acceptatie worden vergroot van het als "heilsnotwendig" bestempelde nieuw-apostolische apostolaat. Het budget voor beeldvorming is mede daardoor een veelvoud geworden van wat het eerder was. Verder moest met de uitgetrokken extra financiële middelen de kerk, zoals zij zich naar buiten toe profileert, een zodanig frisse eigentijdse en robuuste uitstraling worden gegeven, dat speciaal jonge mensen zich graag daarmee identificeren. Inmiddels heeft de kerkleiding zich vol trots op het Internet prominent geëngageerd. Het behoeft geen betoog dat zulks als aanmatigend wordt ervaren door gemeenteleden die op de kerkvloer een tegenovergestelde werkelijkheid ervaren. Wat dit ongenoegen nog doet toenemen, is, dat het bij de geestelijke elite geregeld mankeert aan overeenstemming tussen hun denken en handelen. Zo'n discrepantie is fnuikend voor elke vertrouwensrelatie, maar spijtig genoeg valt hierover in de kerk niet te praten want kritiek geldt als godslastering.
(...)
Enkele punten:
  1. alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  2. door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  3. deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  4. er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  5. de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  6. t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  7. leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  8. er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  9. niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  10. bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren
(...)


Uit: Bericht "Onrust" op het voormalige Forum van Chris van der Leest, NAK-Observer op "28-08-2007, 19:52:48"
Zie ook het bericht op "Ma 26 Sep 2016, 18:45" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"
Aangezien er de laatste 10 jaar in dat opzicht vrijwel niets is verbeterd, lijkt het mij wishful thinking om te veronderstellen dat de toekomst er rooskleuriger uitziet. Al zal de (internationale) kerkleiding om jongeren aan zich te binden met name voor hen "leuke dingen" blijven organiseren (zoals muziekuitvoeringen in combinatie met een benefietactie), met als eerstvolgend hoogtepunt de Europese Jeugddag in 2019; het zal neerkomen op dweilen met de kraan open want de kerk loopt leeg.

[wordt vervolgd in februari 2017]


Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

Epiloog 2 (van 2)
BakEenEi schreef:(...)
Als het niet inderdaad zó verschrikkelijk erg was, had ik het niet zó durven te stellen. Veel te vaak wordt er door of namens de kerkleiding om "de hete brij" heen gedraaid. In plaats van gesprekken aan te gaan, gaat men deze juist uit de weg. Er mankeert in de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk ontzaglijk veel aan bijv. het vermogen tot zelfreflectie bij "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" wanneer dezen worden aangesproken op nalatigheid ten aanzien van "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg", zoals het in artikel 2 van de statuten zo (ongelofelijk) indrukwekkend werd geformuleerd.

Omdat ik er persoonlijk niet van houd problemen aan te kaarten zonder -als het half kan- ook met oplossingen te komen, raad ik allen die het hier aangaat serieus aan het boek te lezen "Liefdevol oog en open oor" (ISBN 978-90-239-2450-0).

Het is niet zo dat ik niet langer eraan wil bijdragen om de dialoog op dit forum gaande te houden, maar gezien "de versteende harten" op de achtergrond bij de kerkleiding die niet of nauwelijks met kritiek blijkt te kunnen omgaan, kan ik mijn tijd waarschijnlijk intussen beter gebruiken. Verder vind ik geklungel met offerontvangsten ronduit schandalig. Wat overigens de financiën betreft vind ik dat men met terugwerkende kracht eindelijk volkomen transparant moet willen zijn. De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt. Maar ja, als "dienaren" zich schijnbaar te voornaam voelen om nu en dan af te dalen in een diepe put die beter door "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg" tijdig gedicht had kunnen worden, moet er tegenwoordig zeker acuut zwaar geschut aan te pas komen... Vreselijk!!

Hoge, nóg hogere en nog véél hogere "dienaren" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland: u zou er verstandig aan doen zich wat minder intensief bezig te houden met de dode materie want de levende have is aan het verkommeren!!!

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 22 Nov 2010, 20:17", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
Zie ook het bericht op "Ma 26 Okt 2015, 20:49" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
@all

Sinds 2010 zijn er zeven magere jaren verstreken. Enkele forumdeelnemers bij Glaubensforum24 maakten vandaag de balans op:
Volgens hen is het doek voor de Nieuw-Apostolische Kerk eigenlijk al gevallen. Bij NAK»talk werd deze week daarnaast het volgende opgemerkt:
  • Unglaublich aber wahr, denn wie schön hat doch der Chor gesungen und wie schön hat das Orchester gespielt. Wie tief hat dies doch meine Seele berührt. Musik und Gesang ist ein grosser Zaubertrick und die eigentliche grosse Verführungskunst in der NAK?
Bron: Erfahrungsbericht • http://www.naktalk.de • 30.01.2017: "Heilung scheint möglich / Ja – es gibt ein Leben nach der NAK"
Dat klopt, lijkt mij:
TjerkB schreef:(...)
Hij ontleent zijn status liever aan een triomferende kerk, dankzij de enthousiaste inbreng van vele musicerende leden. Zie "das breite musikalische Fortbildungsangebot auf 104 Seiten in der jährlich erscheinenden Musik-Broschüre". Toegegeven, met de imponerende muzikale prestaties van al dezen valt er door het kerkbestuur werkelijk veel eer te behalen, maar wat zegt dat nu toch écht over... zielzorg?!

Zolang de dienaren op hun wenken worden bediend, zullen ze je vriendelijk toelachen en maken ze graag goede sier met jouw muzikale inbreng, maar steek je kop niet boven het maaiveld uit als het gaat om de bestuurlijke organisatie in de Nieuw-Apostolische Kerk, om de rigide geloofsleer, of om de oecumenische beweging.

(...)


Uit: Bericht op "Ma 12 Dec 2016, 13:41" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder..."
Over "de rauwe hardheid" van deze hoogst zorgelijke realiteit heb ik al veel geschreven. Zie bijvoorbeeld het bericht op "Ma 01 Feb 2016, 23:00" in de thread "Elfje".

Echter, hoezeer ik ook hoopte dat de kerkleiding vanaf de werkvloer nog tijdig zou worden genoodzaakt om haar statussymbolen en sterallures maar aan de wilgen te hangen, zodat het voor "de eerlijken en oprechten" "in de gemeenschap" zou zijn weggelegd om daar niet te hoeven wegkwijnen; de verdeeldheid was al te groot. Let wel: de verdeeldheid te midden van de gelovigen vanwege de arrogantie van de macht, uitgeoefend door een selecte groep van hovelingen (!) onder de kerkelijke ambtsdragers. Een hofkliek als het ware die in deze doodzieke kerk de dienst uitmaakt; de uitvinders van het nieuw-apostolische kastenstelsel. Brutaal legden de zichzelf pri­vi­le­gi­ëren­de "hoge(re) verantwoordelijke leidinggevenden" vanuit hun ivoren torens exclusief beslag op hoedanigheden die men aannam als "dienaar" en "zegenaar", en hun familieleden werden personen van aanzien, al naargelang de rang of stand van de ambtsdrager in kwestie krachtens diens positie op een zogenaamde ambtsladder. Zo en niet anders zou de god van hun kerk het hebben gewild. Wie het hemelrijk wilde beërven moest deze realiteit van ze omarmen.

Zo'n kaartenhuis houdt vanzelf geen stand. In 2010 schreef ik: "De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt." (...) Het maakte ze geen donder uit.

Ik kan dus wel water naar de zee blijven dragen, dweilen met de kraan open, roepen in de woestijn en vechten tegen de bierkaai, maar stilaan wordt dat gekkenwerk. Dat vond ik zeven jaar geleden natuurlijk óók al; alleen, er viel toen ook best nog wel wat uit te leggen. Gezien het belang van de zaak en de intrinsieke afkeer die ik sowieso heb van verwarring in het algemeen en witteboordencriminaliteit in het bijzonder, ben ik daar niet voor weggelopen. Maar nu wordt het een tandje minder...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 10-03-2018, 09:45 uur]
De Coördinatiegroep De thema's gaan ondubbelzinnig richting theologie
16.02.2004
51 agendapunten, drie dagen, ongeveer 36 uur aaneengesloten - onderbroken door korte pauzes - zo ziet een normale vergadering van de KG eruit. Het merendeel van de thema's die besproken worden zijn van theologische aard, een tendens zoals die sinds enige jaren te zien is. Dat ligt in het bijzonder aan de projecten die de kerk heeft voorgenomen om de komende jaren te doen: de uitgave van een eigen catechismus, bewerken van leerboeken voor het kerkelijke onderricht en vragen met betrekking tot de Openbaring.

(...)

Lees verder: http://www.nak.org/nl/nieuws/berichten- ... cle/12660/
Zie ook -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "Za 19 Feb 2011, 00:10", in de thread "Levend geloof"
@all

Met stijgende verbazing las ik veertien jaar geleden wat de internationale nieuw-apostolische kerkleiding ons allen voorhield met het bovenstaande officiële bericht. Het lijkt wel alsof men de weg kwijt is, dacht ik. Aan die indruk heb ik mij later niet meer kunnen onttrekken. Eind vorig jaar las ik bijvoorbeeld nog het volgende...
De internationale districtsapostelvergadering in Dortmund is voorbij
24.11.2017

Zürich/Dortmund: „Ik dank u voor de broederlijke samenwerking. Ik heb veel geleerd.” Met deze woorden liet de stamapostel de districtsapostelen en de districtsapostelhelpers het weekend ingaan. De internationale districtsapostelvergadering was gevuld met strategische en theologische thema’s.

(...)
10-Punten-Codex voor social media
De Nieuw-Apostolische kerk is al vele jaren bezig met sociale netwerken. Het bij de internationale kerkvergadering aangesloten communicatie-onderdeel verstuurt de informatie via meerdere profielen naar de gangbare media. Nu werd daarbij een gedragscode opgesteld, die geldig is voor alle mediaverzorgenden binnen de kerk. Legale, inhoudelijke en ethische doelen worden in een Social Media Guideline vastgelegd en onder de landskerken verdeeld. Stamapostel Schneider vertelt daarover: “Ambtsdragers en kerkelijke medewerkers, maar ook gemeenteleden, die hun geloof geheel vanzelfsprekend ook online belijden, moeten weten, hoe de Nieuw-Apostolische kerk over aktiviteiten in social media denkt.” Een 10-Punten-Codex beschrijft, hoe en in welke stijl de kerk zich wil presenteren, namelijk respectvol, eerlijk, legaal, verantwoordelijk en ethisch, om er een paar te noemen.

Lees verder: http://www.nak.org/nl/nieuws/naki-nieuws/article/19423/
Een catechismus, leerboeken voor kerkelijk onderricht, (antwoorden op) vragen over de Openbaring en inmiddels een 10-Punten-Code op het vlak van social media. Weliswaar laat de kerkleiding hierdoor merken dat men tot be­paal­de din­gen in staat is, maar wat is het nut ervan als offergaven worden gebruikt om te imponeren?
  • Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.

    Uit: 1 Korintiers 13: 2 (NBV)
Zie tevens in deze samenhang het bericht op "Vr 10 Jan 2014, 12:16", in de thread "Voetangels en klemmen op de geloofsweg", alsmede -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- de thread "There's No Business Like Showbusiness".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

  • ... waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.

    Uit: Matteüs 18: 20 (NBV)


    Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered...

    Bron: Marcus 16: 16 (NBV)


    Jezus antwoordde: ‘Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn.’

    Uit: Lucas 23: 43 (NBV)


    [7] Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: ‘Geef mij wat te drinken.’ [8] Zijn leerlingen waren namelijk naar de stad gegaan om eten te kopen.[9] De vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om. [10] Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven.’ [11] ‘Maar heer,’ zei de vrouw, ‘u hebt geen emmer, en de put is diep – waar wilt u dan levend water vandaan halen? [12] U kunt toch niet meer dan Jakob, onze voorvader? Hij heeft ons die put gegeven en er zelf nog uit gedronken, en ook zijn zonen en zijn vee.’ [13] ‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen,’ zei Jezus, [14] ‘maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.

    Uit: Johannes 4 (NBV)
  • 'k Wil daarom zingen, Jezus tot eer.
    Waar is een Heiland als Hij, mijn Heer?
    Wie kan zo zeeg'nen, wie maakt zo blij
    als Jezus, mijn Heiland, alleen toch Hij?


    Bron: Couplet van lied 437, NAK-gezangboek ("Zalig te weten: Ik ben Gods kind!")
@all

"Dat is wel erg kort door de bocht," zal "het leergezag der kerk" tegenwerpen: "zo makkelijk laat God je niet aanschuiven, te midden van de en­ge­len en ge­luk­za­li­gen. Eerst buig je maar voor onze heerschappij en word je maar onze trouwe herdershond, eerst betaal je stipt de tienden en houd je je commentaar maar voor je. Zodra je leven er op zit, sturen wij wel even iemand langs om een goed woordje voor je te doen bij onze zogenaamde god die dan vast wel de hand over het hart strijkt... "

Ja, ik ben bitter teleurgesteld in de nieuw-apostolische kerkleiding. Doch hoe hebben de zaken, waar wij bij stonden (!), zó ongelofelijk uit de hand kunnen lopen?! Een hint:
BakEenEi schreef:(...)
Daar zal menigeen de schouders wel bij hebben opgehaald, dacht ik, over de volgens het EO-artikel uit 2004 door ds. H.J. Hegger gebezigde kwalificatie...
  • "Het protestantisme noemt hij een 'praatcultuur'. ,,In een dienst is er maar één man voortdurend aan het woord. Hij praat maar en hij praat maar."
In de Nieuw-Apostolische Kerk is het met de gestandaardiseerde monologen al niet anders. Echter: werd al dit eenrichtingverkeer door God met de schepping (!) meegegeven óf staat bijvoorbeeld het evangelie van Jezus Christus ook nog andere "werkvormen" toe? Nee, nauwelijks, vinden de zelfverzekerde "Godsgezanten", "wíj gaan erover en wij blíjven erover gaan. Van kinderdagverblijf tot seniorencentrum en de Bijbel van kaft tot kaft; dat is exclusief óns werkterrein. Alles wisselt op onze wenken." (...) "Wir sind gerne und jederzeit bereit, mit kritischen oder querdenkenden Geschwistern zu sprechen", maar "het goddelijke gezag in deze onze tijd - dat berust nu eenmaal bij ons. Voor al uw relevante vragen hebben wij begrip. Heeft u alstublieft daarmee evenwel geduld want in de catechismus zal het u aanstonds duidelijk worden. Uiteraard kunt u zich in de tussentijd altijd wenden tot een lagere verantwoordelijke leidinggevende in ons werk. Wellicht ten overvloede wijzen wij tot uw persoonlijke heil nog op het daaraan voorafgaande belang van 'de tienden'."

Zo ongeveer vlieden in de Nieuw-Apostolische Kerk de tijden heen (vgl. lied 341) ...

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 26 Sep 2011, 18:05", in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"
"In een dienst is er maar één man voortdurend aan het woord. Hij praat maar en hij praat maar." (...) Kennelijk heeft men nog nooit iets begrepen van het volgende:
  • [6] We hebben verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is. Wie de gave heeft te profeteren, moet die in overeenstemming met het geloof gebruiken. [7] Wie de gave heeft bijstand te verlenen, moet bijstand verlenen. Wie de gave heeft te onderwijzen, moet onderwijzen. [8] Wie de gave heeft te troosten, moet troosten. Wie iets weggeeft, moet dat zonder bijbedoeling doen. Wie leiding geeft, moet dat doen met volle inzet. Wie barmhartig voor een ander is, moet daarin blijmoedig zijn.
    [9] Laat uw liefde oprecht zijn.


    Uit: Romeinen 12 (NBV)


    [7] In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. [8] Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; [9] de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen. [10] En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is. [11] Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil.

    Uit: 1 Korintiiërs 12 (NBV)
Daarom: vergeet de (ongeschreven) regels en voorschriften, vergeet de statuten, en maak u los van de ideologische kluisters van het kerkgenootschap in kwestie...

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
BakEenEi schreef:(...)
Als ik het tot mijn ontzetting en aanvankelijke ongeloof niet zélf had ervaren, waargenomen en vastgesteld hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk "hoge(re)" "dienaren" schaamteloos en met veel branie aan de haal gingen met het geclaimde onvoorwaardelijke vertrouwen bij de bangige (!) aangesloten leden, zweeg ik nu als het graf. Bangig inderdaad: bevreesd ervoor om bij God in ongenade te vallen; om -door blijk te geven van twijfel- bij de "dienaren" niet langer voor vol te worden aangezien.

Echter, meer dan eens heb ik er met mijn neus bovenop gestaan. Wat ik zag bleek een klein deel te zijn dat stukje bij beetje zicht­baar zou worden van louter bedrog. Het bedrog bijvoorbeeld dat offergaven werden aangewend om zielen te mishandelen die soms volkomen terecht een voorbehoud maakten bij de van ze verwachte (geloofs)gehoorzaamheid. Daar ligt voor mij echt "the bloody limit". Steevast betrof het voorvallen waarbij de kerkleiding moeite deed ze onder het tapijt te vegen.

De verdorvenheid bij de Nieuw-Apostolische Kerk hangt vooral samen met structureel getouwtrek om de macht van invloedrijke ambtsdragers: wie is in deze kerk de belangrijkste onder de "hooggeplaatsten" (vgl. Marcus 9: 33-35) en welke -verregaande- bevoegdheden hebben alle anderen dan te eerbiedigen? Wie is de op één na belangrijkste, enzovoort! Toen ik er meer over te weten kwam, stuitte ik op grote hoeveelheden informatie over hartverscheurende taferelen door de jaren heen.

Bij nader inzien bestond de geloofsgemeenschap, waar ik deel van uitmaakte totdat ik de geveinsdheid niet langer kon verdragen, uit twee goeddeels gescheiden werelden: de instructeurs, met macht en aanzien bekleed (zonder dat daarbij onder bestuurders onderscheid wordt gemaakt tussen verantwoordelijkheden voor materiële of immateriële zaken), afhankelijk van ieders positie qua vermeend goddelijk gezag op de "ambtsladder", tegenover de wachtenden op hun instructies.

Ver weg van al het getouwtrek om de macht, gold ondertussen op de kerkvloer...
  • O plaats van rust en vrede, o huis door God gebouwd,
    gij, ware eeuw'ge woning, waar Hij ons steeds behoudt,
    naar u gaat ons verlangen, naar uwe heil'ge plaats,
    waar God door Zijn gezanten, trots moeite, zorg en strijd,
    de ziel van Zijne kind'ren opnieuw verkwikt, verblijd.

    Uit onbehouwen stenen is 't vaderhuis gebouwd,
    de liefde als fundering die alles samenhoudt,
    waar ieder naar vermogen het zijne doet met lust,
    waar God door Zijn Apost'len door 't woord zich openbaart
    en zo Zijn volk in liefde voor satans macht bewaart.


    Bron: Lied 604, NAK-liederenbundel
Dat ondertussen die kerkvloer, de rots waarop wij meenden te staan, onderhevig was aan ondermijnende activiteiten vanuit "de ambtelijke top" in de organisatie, vermoedde volgens mij hooguit een enkeling. Toch hadden "wij" wel eens wat vaker serieus een vraagteken mogen plaatsen bij de gekunstelde rangen en standen onder de "dienaren" door de verplichtende doch on-Bijbelse opvattingen over bazig in plaats van dienend (!) leiderschap van "machtsfiguren" in hun geledingen.

Ik blíjf mij erover verbazen dat de gemeenteleden die het aangaat dit allemaal maar met een stoïcijnse gelatenheid laten gebeuren, ondanks dat men zich, zoals tegenwoordig via het Internet, vertrouwd kan maken met boekdelen sprekende ondubbelzinnige getuigenissen van menige naaste die aan zulke dwaasheden ten prooi viel, niet zelden daardoor opgescheept en worstelend met blijvend psychisch letsel waaraan de verantwoordelijke kerkleiding geen enkele boodschap heeft.

Wat gaat er om in de nieuw-apostolische denkhoofden waarin het evangelie van Jezus Christus kennelijk samengaat met machinaties van de fir­ma List en Be­drog?! Dat intrigeert mij. Hoe kun je je met open ogen laten bedriegen? Waarom kijk je alleen maar toe als "zegenaars" in jouw omgeving naasten (!) wegpesten?

(...)


Uit: Bericht op "Do 13 Jul 2017, 14:47", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
"zo makkelijk laat God je niet aanschuiven, te midden van de en­ge­len en ge­luk­za­li­gen. Eerst buig je maar voor onze heerschappij en word je maar onze trouwe herdershond, eerst betaal je stipt de tienden en houd je je commentaar maar voor je. Zodra je leven er op zit, sturen wij wel even iemand langs om een goed woordje voor je te doen bij onze zogenaamde god die dan vast wel de hand over het hart strijkt... "

Ja, ik ben bitter teleurgesteld in de nieuw-apostolische kerkleiding.

(...)


Uit: Bericht op "Do 29 Mrt 2018, 19:21"
@all

Wat ten enenmale bij de van koude trots vervulde kerkvorsten ontbreekt, is ook het besef zoals Paulus dat als volgt verwoordde in 1 Korintiërs 3:
  • [5] Wat is Apollos eigenlijk? En wat is Paulus? Zij zijn niet meer dan dienaren die u tot geloof hebben gebracht, beiden op de wijze die de Heer hun heeft geschonken. [6] Ik heb geplant, Apollos heeft water gegeven, maar God heeft doen groeien. [7] Het is niet belangrijk wie plant of wie begiet; alleen God is belangrijk, want hij doet groeien. [8] Wie plant en wie begiet hebben hetzelfde doel, al worden ze ieder apart beloond overeenkomstig de moeite die ze zich hebben gegeven. [9] Dus wij zijn medewerkers van God en u bent zijn akker.
Wat ik hiermee precies bedoel, is namelijk dit:
  • [1] Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, [2] maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. [4] Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.

    Uit: Filippenzen 2 (NBV)


    [8] Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden. [9] Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. [10] Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt. [11] Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft. Want zo doet u alles tot eer van God, dankzij Jezus Christus, aan wie alle eer en macht toekomt, voor eeuwig. Amen.

    Uit: 1 Petrus 4 (NBV)
Men heeft er geen oren naar. Gewapend met hun catechismus koesteren betrokkenen alleen een hin­der­lijk ho­ge dunk van zich­zelf - de goeden niet te na gesproken. Helemáál onvoorbereid op de wrange vruchten van zulk wangedrag zijn de meesten van ons weliswaar niet, maar toch ontstaat er een akelig deprimerende toestand.
  • Houd stand
    [10] Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. [11] Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. [12] Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen. [13] Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, om goed voorbereid stand te kunnen houden. [14] Houd stand, met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, [15] de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, [16] en draag bovenal het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. [17] Draag als helm de verlossing en als zwaard de Geest, dat wil zeggen Gods woorden.

    Uit: Efeziërs 6 (NBV)
Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef:(...)
Al jarenlang valt mij in de Nieuw-Apostolische Kerk met name één ding op: er wordt gepraat, gepraat en nóg eens gepraat - en de mensen die dat voordoen laten zich van alle kanten napraten én fotograferen. En dat is het!

(...)


Uit: Bericht op "Vr 28 Feb 2014, 08:12" in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"
Zie ook het bericht op "Do 15 Dec 2016, 12:25", in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "
TjerkB schreef:(...)
Echter, hoezeer ik ook hoopte dat de kerkleiding vanaf de werkvloer nog tijdig zou worden genoodzaakt om haar statussymbolen en sterallures maar aan de wilgen te hangen, zodat het voor "de eerlijken en oprechten" "in de gemeenschap" zou zijn weggelegd om daar niet te hoeven wegkwijnen; de verdeeldheid was al te groot. Let wel: de verdeeldheid te midden van de gelovigen vanwege de arrogantie van de macht, uitgeoefend door een selecte groep van hovelingen (!) onder de kerkelijke ambtsdragers. Een hofkliek als het ware die in deze doodzieke kerk de dienst uitmaakt; de uitvinders van het nieuw-apostolische kastenstelsel. Brutaal legden de zichzelf pri­vi­le­gi­ëren­de "hoge(re) verantwoordelijke leidinggevenden" vanuit hun ivoren torens exclusief beslag op hoedanigheden die men aannam als "dienaar" en "zegenaar", en hun familieleden werden personen van aanzien, al naargelang de rang of stand van de ambtsdrager in kwestie krachtens diens positie op een zogenaamde ambtsladder. Zo en niet anders zou de god van hun kerk het hebben gewild. Wie het hemelrijk wilde beërven moest deze realiteit van ze omarmen.

Zo'n kaartenhuis houdt vanzelf geen stand. In 2010 schreef ik: "De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt." (...) Het maakte ze geen donder uit.

Ik kan dus wel water naar de zee blijven dragen, dweilen met de kraan open, roepen in de woestijn en vechten tegen de bierkaai, maar stilaan wordt dat gekkenwerk. Dat vond ik zeven jaar geleden natuurlijk óók al; alleen, er viel toen ook best nog wel wat uit te leggen. Gezien het belang van de zaak en de intrinsieke afkeer die ik sowieso heb van verwarring in het algemeen en witteboordencriminaliteit in het bijzonder, ben ik daar niet voor weggelopen. Maar nu wordt het een tandje minder...

(...)


Uit: Bericht op "Do 02 Feb 2017, 17:07"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

@all

Voor de nieuw-apostolische bedrijfsleiding is zo'n gang van zaken "business as usual", was mijn eerste gedachte bij het lezen van het bovenstaande krantenartikel. Door de spreekwoordelijke slager die er zijn eigen vlees keurt zal "een concrete melding" eveneens vast niet verder worden onderzocht. Onverstoorbaar gaat men door op de gebruikelijke voet, alsof er niets veranderd of gebeurd is. Handig verschuilt men zich tegenover vragenstellers achter een zwijgplicht of men wijst op het vertrouwelijke karakter van een dossier. Voor het overige is men steevast de mening toegedaan dat Godsgezanten aan niemand anders verantwoording schuldig zijn dan in een doodenkel geval hooguit aan hun nieuw-apostolische god. Slachtoffers van welk misbruik dan ook verdringen het onrecht dus maar uit hun gedachten. Als er al een excuus wordt uitgesproken, drukt men zich zo vaag mogelijk uit en liefst in tegenwoordigheid van de pers tegenover derden, om goede sier te maken. Aan wie het zelf aangaat, heeft men vrijwel geen boodschap. Verongelijkten doen daarom maar hun best om het goede voorbeeld van Christus Jezus over te nemen.

Maar het kan toch niet wáár zijn dat anderen in deze geloofsgemeenschap, van wie sommigen er met hun neus bovenop staan, zoiets zomaar laten gebeuren?! Ja, dat kan in de Nieuw-Apostolische Kerk heus wel. Wát er ook voorvalt; iedereen zal volautomatisch in de reflex schieten dat het "een zaak voor de dienaren" betreft. Dat wordt er bij dit "kerkgenootschap" namelijk systematisch in geramd. Volautomatisch ook zullen de aangesloten leden geneigd zijn op voorhand al weg te kijken als naasten het door toedoen van een "zegenaar" moeten ontgelden. Bovendien; hoe hoger zo iemand op de "ambtsladder staat", des te meer geniet de betrokkene in "de kring der dienaren" een soort van diplomatieke onschendbaarheid. Wie in voorkomende gevallen desgevraagd beweert alles goed te hebben bedoeld, komt overal mee weg. "Lagere goden" daarentegen in deze religieuze organisatie kunnen zonder meer ophoepelen, zodra hun iets te verwijten zou zijn. Alles draait namelijk om het aanzien en de voornaamheid van de meest invloedrijke geestelijken. Hun wil is wet en ze hebben te veel aan hun hoofd om ook nog acht te slaan op iemands gezeur.

Dit laatste deed mij trouwens denken aan een vorig krantenartikel:
Is het dan verwonderlijk dat er nu en dan van dergelijk wanbeleid iets naar buiten komt? Dat enkelingen er juist wel wat van zeggen? Er zijn tenslotte grenzen.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 22:30 uur]
TjerkB schreef:(...)
Al dit soort van nieuw-apostolische nevenverschijnselen kwelden mij na verloop van tijd. Als ik er iets over opmerkte, werd er gereageerd met een schouderophalen.

Zo zal het vele anderen -onder wie Olaf Wieland- ook wel zijn vergaan. Zelden serieus genomen. Terechtgewezen. Wij hadden geen "fijne aanbieding". Enzovoort.

Laat niemand tegenwerpen "Nee, dat was vroeger; tegenwoordig gaan wij heel anders met elkaar om!" want nog steeds is het zo dat tegenspraak niet wordt geduld.

(...)


Uit: Bericht op "Do 29 Jun 2017, 10:30", in de thread "Wát is er gaande?"
TjerkB schreef:(...)
In mijn vorige bericht liet ik een brief zien uit 1972 van de toenmalige districtsapostel Hermann Schumacher, waarin met afkeuring wordt gesproken over wie wegblijft bij een via de radio (d.w.z. enkel met geluid) in de kerkgebouwen uitgezonden dienst die gehouden wordt door de stamapostel. De eerste gedachte kan zijn: oud nieuws - de tijd heeft toch geen 46 jaar stilgestaan en trouwens, tegenwoordig gaan wij heel anders met elkaar om. Echter, de huidige districtsapostel, Rainer Storck, liet zich over de betreffenden in 2014 nauwelijks anders uit (dan laatdunkend en discriminerend):

(...)


Uit: Bericht op "Do 22 Mrt 2018, 11:2", in de thread "Wát is er gaande?"
@all

Argeloos zou men vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk kunnen denken: wat willen die zuurpruimen nu toch eigenlijk bereiken met het oprakelen van het verleden?! Terwijl ze zich al jaren geleden bij ons van "het levende altaar" hebben afgewend, en het dus alleen maar oude koeien zijn die ze uit de sloot halen, laten ze zich nog altijd "van de vreugde beroven". Enzovoort. Schouderophalend en met een hoofd in de wolken de energiezuinig afgestelde hersenfuncties niet inspannend te willen vermoeien, zou menigeen dat inderdaad argeloos kunnen denken. Geconditioneerd derhalve; niet bereid iemand ook maar één mijl (naar Mt 5: 41) te vergezellen.

Toch zou ik in dit verband willen pleiten voor een bewustwordingsmoment...
TjerkB schreef:(...)
Voor mij persoonlijk is een belangrijke toetssteen altijd geweest hoe geestelijke leiders omgaan met de kern van wat er naar het evangelie van Christus Jezus op hun weg kan liggen, namelijk diens opdracht:
  • [15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van me?’ Petrus werd verdrietig omdat hij voor de derde keer vroeg of hij van hem hield. Hij zei: ‘Heer, u weet alles, u weet toch dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.

    Uit: Johannes 21 (NBV)
Juist wanneer kennelijk het besef vervaagt over het onmetelijke belang hiervan, dienen gelovigen zich geen zand in de ogen te laten strooien. Dan is er namelijk echt iets niet pluis. Dan wordt er serieus een afslag gemist! Dan zou het eenieder mogen opvallen dat hoofdzaken en bijzaken achteloos door elkaar worden gehutseld.

(...)


Uit: Bericht op "Do 19 Apr 2018, 11:03", in de thread "circulaire voorgelezen in NAK NL op zondag 8 april 2018"
Begin april jl. publiceerde NAK»talk het onderstaande schrijven, waarin het opnieuw duidelijk wordt hoezeer het destijds volstrekt de verkeerde kant opging met stamapostel Johann Gottfried Bischoff, al waren de zaken nimmer zo desastreus uit de hand gelopen als er niet vele "rechterhanden" hadden staan te popelen om assistentie erbij te verlenen. In historisch perspectief is dit laatste telkens weer de crux. Hele volksstammen volgen "de grote leider" en men verliest het gezonde verstand...
Een aandachtspunt waar menigeen te weinig oog voor heeft, is overigens, dat mensen geneigd zijn allerhande ervaringsfeiten NIET met elkaar te combineren. Ikzelf werd mij hiervan pas beter bewust na een gesprek met een deskundige die in een psychiatrisch ziekenhuis aan het hoofd had gestaan van een afdeling Jeugd. Hij zei: "Vaak wordt de optelsom niet gemaakt van talrijke voorvallen en omstandigheden, die op zichzelf beschouwd weliswaar geen 'harde psychiatrie' opleveren, doch juist wel degelijk in hun interfererende samenhang." Anders gezegd: jongeren blijven op beslissende momenten nogal eens verstoken van de aangewezen helpende hulp doordat er onzorgvuldig wordt gediagnosticeerd. Relevante zaken dienen met elkaar in verband te worden gebracht. Het lijkt de Nieuw-Apostolische Kerk wel, dacht ik meteen want daar geldt serieus te pas en te onpas (naar Filippenzen 3 vers 13): "... ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt." Met deze Bijbeltekst worden in elk geval alle scharlaken zonden (vgl. Jes. 1:18) "rücksichtslos und endgültig" naar het land der vergetelheid gedirigeerd. Dat was ook de truc van stamapostel Wilhelm Leber, op de Europese Jeugddag 2009, tegenover genodigden vanuit de Apostolische Gemeinschaft (AG), nota bene slachtoffers (!) van het machtsmisbruik onder diens ambtsvoorganger Bischoff. Zie -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- mijn bericht op "Do 03 Feb 2011, 17:54", in de thread "Elders gelezen... " Het misdadige hiervan is uiteraard dat naastenliefde (!) uitblijft en slachtoffers met zo'n Bijbeltekst er alwéér helemaal alleen voor staan. Vandaar, ook al in 2011, daartegenin van mijn kant een vlammend protest:
Redactie schreef:(...)
Want: missen wij nooit eens iemand, in de gemeenschap? Valt ons nooit iets op? Hoe zou het wellicht gekomen zijn dat zielen verstillen? Waarom, waarom exact verliezen wij elkaar soms emotioneel uit het oog? (...) Omdat ik serieus wéét wat er hier aan de orde kan zijn, begin ik erover. Opnieuw trouwens. Onderschat u allen alstublieft niet wat er met mensen van vlees en bloed gebeurt indien het er voor de dienaren, in wie men graag Godsgezanten wilde zien, amper toe doet wie een naaste persoonlijk feitelijk is; indien pijnlijk blijkt dat het er voornamelijk om draait "dat de tent gerund kan worden", zodat de (districts)apostel trots kan zijn op de "zegenaars" die dat allemaal keurig netjes voor elkaar hebben gekregen. Dan, ja dán krijgen kinderen Gods (!) het in hun geloof écht moeilijk. Je was immers hooguit een decorstuk dat men goed kon gebruiken. Hoe ondertussen het klimaat was waarin goddelijk leven in de gemeenschap zou mogen gedijen, was voor de kerkelijke ambtsdragers klaarblijkelijk van ondergeschikt belang! Wie met zo'n ontluisterende ervaring wordt geconfronteerd, verandert! Een deceptie van dit kaliber geeft je namelijk een ongelofelijke geestelijke dreun. Terwijl niemand schijnbaar doorkrijgt wat er met je is, loop jíj -als onwillig decorstuk- met je ziel onder de arm. Men heeft medelijden met je, en dat is absoluut héél wat anders dan mededogen. Medelijden omdat jij "de vreugde" zeker kwijt bent. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" kun je dan het best zo snel mogelijk inzien dat je jezelf moet overwinnen. Het ligt dus aan jou! (...) Om precies te zijn: in de Nieuw-Apostolische Kerk ligt áltijd álles alléén aan jóu. (...) En dat komt omdat "ze" in deze kerk niet meer willen weten wat zielzorg écht is.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "vr 23 dec 2011, 23:05", in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"
Laat het bovenstaande een wake-up­call mogen zijn voor wie in de Nieuw-Apostolische Kerk wellicht nog altijd nietsvermoedend de oren laat hangen naar de mantra, die erop neerkomt dat wij niet achterom maar vooruit moeten kijken, ook omdat wij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" anders nog in een zoutpilaar (vgl. Gen. 19:26) zouden veranderen. Zó namelijk werkt brainwashing, zó raak je hopeloos geconditioneerd en zó word je dus ongeneeslijk nieuw-apostolisch ziek.

Wie daarentegen zélf blijft nadenken, zich rekenschap geeft van de nieuw-apostolische kerkgeschiedenis en in voorkomende gevallen juist wél de optelsom maakt; die hoeft zich zeer zeker nergens voor te schamen maar heeft iets om dankbaar voor te zijn: onze met de schepping meegegeven hoogst persoonlijke soevereiniteit! Wie dat vanaf een "ambtsladder" niet weet te eerbiedigen, moet nog heel wat (af)leren. Laten wij koesteren wat God ons in handen gaf en niet wat ons verdooft om "metterdaad" te kunnen omzien naar onze naasten! Het zit hem niet in de logica van Jean-Luc en de zijnen, noch in de laatste herziene versie van hun catechismus.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
Redactie schreef:(...)
Hoe gaat het in de Nieuw-Apostolische Kerk dan feitelijk in zijn werk als de karavaan verder trekt, terwijl menigeen onderweg psychisch letsel oploopt waar vervolgens niemand een boodschap aan schijnt te hebben?

Misschien valt dit als volgt te verduidelijken. (...) In de Nieuw-Apostolische Kerk ligt de nadruk sterk op "het einddoel", waarmee het hemelrijk wordt bedoeld dat de gelovigen -bij goed gedrag- mogen binnengaan wanneer de goddelijke beloften zich vervullen. Op reis ernaartoe kunnen allerlei omstandigheden belemmerend werken, maar dan zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de aanwijzingen vanaf "het levende altaar" van cruciale betekenis om op te volgen: "het woord Gods". De hoofdpunten van de prediking worden hiermee voorgesteld als zijnde van levensbelang. Bijna altijd gaat het er daarbij om over problemen heen te stappen, je op de pelgrimsreis niet te laten ophouden, enzovoort. Indien er op dergelijke wijze jaren aaneen op de leden van een kerkgemeente wordt ingepraat, leert natuurlijk niemand hoe zielen die lijden onder conflicten op een helende manier weer op de been kunnen worden geholpen. Het standaardantwoord op geestesnood is simpelweg: help uzelf. De dienaren willen je dan verder wel "gedenken" in hun gebeden.

Onder zielzorg wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk dan ook voornamelijk verstaan dat er openbare erediensten plaatshebben; dat gelovigen mogen uitspreken wat ze dwarszit en dat er dan met ze wordt gebeden.

Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 04 Feb 2013, 17:26" in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

@all

Het laatste -hopelijk niet vergeefse- bericht dat ik schreef was voor mij op dit Forum het 1.999e. Laat het bericht dat ik nú schrijf maar even een gedenksteen zijn...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door Levi »

Tjerk,
We make a living by what we get, but we make a life by what we give.

You have enemies? Good. That means you’ve stood up for something, sometime in your life...

(Sir Winston Churchill)
Groet,
Levi
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Al jarenlang valt mij in de Nieuw-Apostolische Kerk met name één ding op: er wordt gepraat, gepraat en nóg eens gepraat - en de mensen die dat voordoen laten zich van alle kanten napraten én fotograferen. En dat is het!

(...)


Uit: Bericht op "Vr 28 Feb 2014, 08:12" in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"
TjerkB schreef:(...)
... zó word je dus ongeneeslijk nieuw-apostolisch ziek.

Wie daarentegen zélf blijft nadenken, zich rekenschap geeft van de nieuw-apostolische kerkgeschiedenis en in voorkomende gevallen juist wél de optelsom maakt; die hoeft zich zeer zeker nergens voor te schamen maar heeft iets om dankbaar voor te zijn: onze met de schepping meegegeven hoogst persoonlijke soevereiniteit! Wie dat vanaf een "ambtsladder" niet weet te eerbiedigen, moet nog heel wat (af)leren. Laten wij koesteren wat God ons in handen gaf en niet wat ons verdooft om "metterdaad" te kunnen omzien naar onze naasten! Het zit hem niet in de logica van Jean-Luc en de zijnen, noch in de laatste herziene versie van hun catechismus.

(...)


Uit: Bericht op "Wo 02 Mei 2018, 14:54"
TjerkB schreef:(...)
Met elke mogelijke stap op de nieuw-apostolische ambtsladder riskeert eeenieder dat in de privésfeer álle relaties met dierbaren worden ondermijnd, niemand "in de gemeenschap" met welke tomeloze inzet dan ook door dit tijdverdrijf ooit per saldo gebaat zal zijn, en dat men zowel roekeloos roofbouw pleegt op de eigen gezondheid als die van anderen in het verderf mee trekt.

(...)


Uit: Bericht op "Vr 04 Mei 2018, 12:40", in de thread "samenvoeging districten Groningen en Assen in 2020"
@all

Ik vind hem echt een foute hemelbestormer. Jean-Luc Schneider...
  • am 20.09.09 beim 'Mitdienen' in Konstanz:
    • "Zweifel ist eine sehr gefährliche Krankheit, die muss sofort bekämpft werden. Wenn ein Zweifelsgedanken sich in uns festsetzt, dann müssen wir ihn sofort bekämpfen."
    Zie http://www.samenapostolisch.nl/phpbb3/v ... 4688#p4688
  • am 9. Februar 2014 in Miami:
    • "Erlösung ist das Eingehen in die ewige Gemeinschaft mit Gott. Das ist gewissermaßen das Ende der Geschichte. Alle, die an Jesus Christus glauben, können in die ewige Gemeinschaft mit Gott kommen. Wir sind nur die Erstlinge, die Ersten, die aus Gnaden in diese Gemeinschaft eingehen dürfen. Das ist die Braut."
    Zie viewtopic.php?p=3127#p3127
  • am 3. Januar 2016 in Siegen:
    • "Wir kämpfen gegen das Böse. Und auch wenn wir noch die Einzigen sein sollten in einer gewissen Situation, wir sagen die Wahrheit. Wir bleiben ehrlich. Wir geben uns alle Mühe den Nächsten zu lieben. Wir verzichten auf uns selbst wenn es sein muss. Wir kämpfen gegen das Böse, wir wollen nicht vom Bösen überwunden werden. Wir widerstehen und auch wenn wir die Einzigen sind in einer gewissen Situation, aber das ändert bei uns nichts. Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei!"
    Zie viewtopic.php?p=1745#p1745
Hoe kan iemand nu niet doorhebben dat het met hem niet pluis is?

(...)
  • Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries.

    Uit: 1 Koningen 19: 12 (NBV)
  • Of stormen al loeien, geen sterre daar blinkt,
    de lucht zich verdonkert al meer,
    vertrouwend op God mij de moed niet ontzinkt.
    't Is mij goed, 't is mij goed in de Heer!
    't Is mij goed in de Heer.
    't Is mij goed, 't is mij goed in de Heer!


    Bron: Eerste couplet van lied 443, NAK-gezangboek
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Essays, Columns & Interviews”