Drieluik d.d. 12-02-2010

Speakerscorner. Kopij via admin@samenapostolisch.nl
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Drieluik d.d. 12-02-2010

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Omdat ik wéét hoe ongelofelijk lastig het is om bij de Nieuw-Apostolische Kerk de vinger ergens achter te krijgen, heb ik de laatste jaren ruim de tijd genomen om allerhande achtergronden op te helderen. Begin februari 2010 schreef ik voor de website van broeder Bauke Moesker een soort van drieluik waarin ik met name heb geprobeerd uit de doeken te doen hoe deze kerk bestaat uit meerdere min of meer strikt van elkaar gescheiden realiteiten onder de aangesloten leden. Grofweg bestaan er drie lagen van de bevolking: zij die van niets weten, zij die iets weten en zij die alles weten (van hoe achter de schermen de vork in de steel zit). Telkens opnieuw heb ik er op gewezen dat de districtsvoorgangers in het geheel de zwakste schakel vormen. "De landelijke vergadering" waarin zij allen een persoonlijke bestuurlijke verantwoordelijkheid hebben waar te maken fungeert abusievelijk niet als een onafhankelijke Raad van Toezicht. Maar dit gebeurt zo geraffineerd dat de buitenwacht er geen vat op krijgt. Immers, van alle kanten ontbreekt het bij dit kerkgenootschap aan transparantie, eerst en vooral bij de ambtelijke top.

(...)


Uit: Mijn bericht op "ma 12 mei 2014, 09:47" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

Wat ik destijds schreef, kan hieronder worden nagelezen.

Groet,
TjerkB

In het ontdekkend licht van Zijn genade...

In een drietal commentaren zal binnenkort namens het WebTeam uiteen worden gezet hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk velen in hun geloof de laatste tijd het spoor bijster zijn geraakt. Al is het zo dat de verwarring die menigeen in toenemende mate dwarszit zich veelal pas in de jaren '90 van de vorige eeuw duidelijk aandiende; de redenen hiervoor komen voort uit ontwikkelingen in een aanzienlijk verder verleden. Met name verborgen gehouden tegenstellingen onder leidinggevenden blijken te hebben verhinderd dat zaken zich ten goede keerden. Getouwtrek in de hoogste kringen van een kerkelijke organisatie echter staat mensen méér in de weg dan God. Wáár vinden wij desondanks Jezus? Hierover handelen straks de artikelen.


Groningen, 4 februari 2010
Het WebTeam
(I) Situatieschets

"Voor het goud der waarheid, kostelijk brood uit de hemel, helder levenswater, ware gemeenschapszin, heilige liefde, Zijn (!) vrede en rust, geborgenheid, erbarmen, de reine Jezusleer, levende apostelen, vergeving van zonden, het Heilig Avondmaal en de werkzaamheid van de Heilige Geest, uitverkoren kinderen Gods, balsem voor de ziel en ogenzalf, eenheid onder de dienaren en machtige stromen van zegen; daarvoor was er voor levenden en ontslapenen maar één adres, namelijk... míjn kerk. Zó werd het ons voorgehouden. Tegen wie aldus in de gehoorzaamheid stond zou worden gezegd: 'Over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal Ik u zetten.' Ja, zó worden de goddelijke beloften vervuld."

Dit was bij de verkondigde geloofsleer althans de theorie. Maar de praktijk toonde zich weerbarstig. Gelukkig hadden ieders fouten en tekortkomingen God niet in de weg gestaan. Om niettemin "daders des Woord" te kunnen zijn, ging het erom te doen "wat er gezegd werd". Het woord Gods, wel te verstaan; verbroken door eenvoudige dienaren die in de nauwste verbinding staan met hun zegenaars, en dezen "langs de geordende weg" met hun districtsapostel en met "onze dierbare stamapostel". Zo tevens met hun Zender, Jezus Christus, en met de trone Gods. De geborgenheid van onze ziel lag in de navolging; in het opblikken naar de knechten Gods; ze te ondersteunen in hun hoogheilige taken en opdracht.

Het plaatselijke gemeenteleven kon heel fijn zijn. Je zette je schouders eronder. Vol vuur en ijver zelfs. Om het doel te bereiken! Er werden prachtige liederen gezongen. Velen meldden zich bij de getuigenarbeid, musiceerden ook of men leerde een extra taal om naar een missiegebied te kunnen worden uitgezonden. Zo gonsde het van de activiteiten, op bijna elke dag van de week. Voor de vakantietijd vroeg je "een legitimatie" om elders "in het werk Gods" aan het Heilig Avondmaal te mogen deelnemen en zo mogelijk geen dienst te hoeven verzuimen. Je las de bladen, wellicht daarnaast ook "de spijzebrief". Alles nam je aandachtig in je op. Wie de Duitse taal machtig was, hielp mee bij al het vertaalwerk.

"Buiten U is er geen leven", zong je overtuigd, en "Wie hen niet mint, die God ons geeft tot dienen, hoe kan die Gods genade recht verstaan?" In de regel was geen offer jou te veel. Als je voor jezelf naging hoe de apostelen altijd onderweg waren, in een opofferende gezindheid, klaagde je niet maar kon het geloof eenvoudig de hoofdzaak zijn. Hoog zag je bij hen op. Leraren der gerechtigheid waren zij immers, boodschappers aan Christus' plaats; wegbereiders. Zij zouden je helpen, als het nodig was! Uiteraard zou jij alles doen om het zover niet te laten komen: je wilde werkelijk niemand tot last zijn. Integendeel, op jouw plek was ook jij een radertje in Zijn werk; het verlossingswerk van onze hemelse Vader.

Soms diende er een dienaar (tegenwoordig spreekt men meer van ambtsbroeders) en dan wist je eerlijk gezegd niet zeker of nu wel elk woord door de Heilige Geest was ingegeven. Anderen waren er juist heel stellig in: alles wat van het altaar komt is van de Heilige Geest. Je zette je er overheen want het leven ging door. Toch vroeg je je later bijvoorbeeld nog wel eens af of het echt zo was dat de lieve God van ons verlangde dat wij méér deden dan in ons vermogen lag. Dát namelijk was op het altaar gezegd. Het ontnam je toen in feite de vreugde: was het nóg altijd niet goed genoeg wat je al allemaal deed? Gold er bij wijze van spreken onder de bedrijven door niet óók eens "een menselijke maat" of zo?

Natuurlijk, de apostel was dankbaar voor alle offers die er werden gebracht, óók in tijd. Maar de districtsvoorganger vertelde ondertussen wél dat er over "het offer" zorgen waren. Daar werden wij door hem in onze gemeente ernstig op aangesproken. Soms echter kon je het moeilijk missen: in een gezin met opgroeiende kinderen zijn er gedurig heel wat uitgaven. Het is makkelijker om tienden te offeren van luxe dan van armoede. Klopt dat dan eigenlijk wel; dat van die tienden? Iemand zei zelfs dat het om 10% ging van álles, dus ook de kinderbijslag, het vakantiegeld, een belastingteruggave... Dan valt een auto niet meer te bekostigen. Trouwens, de meesten rekenen niks voor kilometers voor "de dienst".

Toch bleek het meeste wel wáár te zijn. Tenminste, er werd in de gemeenschap telkens weer de nadruk op gelegd: de zorg over het offer, en de apostel is ook bezorgd over het aantal dienaren. Al doen wij in ons gebouw vrijwel alles zelf; als het een keer wat kost, worden wij er nog bijna op aangekeken! Op zo'n manier is er weinig voldoening. Maar ja, dan staat het op de hemelbank, wordt er gezegd. Of ik hier wel eens een vraag over stel? Nee; in de eerste plaats krijg je er geen antwoord op want niemand weet het helemaal precies, en verder: ze zijn er niet blij mee, met vragen. Je moet het kunnen overgeven. "In het naschouwen" wordt het ons duidelijk. Of ik nog gasten uitnodig? Nee, ik persoonlijk niet.

[wordt vervolgd]



(II) Ontstellend

Menigeen zal zich in de "situatieschets" hebben herkend. Echter, "de situatie" is daarmee nog lang niet compleet geschetst! De kerk bestaat immers uit ongeveer drie "lagen" waarbij er onderscheid valt te maken tussen gemeenteleden en plaatselijke dienaren enerzijds, leidinggevende ambtsdragers anderzijds en bovendien nog "hoge dienaren" die tevens in "een gebiedskerk" en/of internationaal (royaal) bezoldigde -volledig eindverantwoordelijke- bestuursleden zijn. In de situatieschets handelde het over de realiteit zoals men die op de kerkvloer door de jaren heen heeft kunnen ervaren. Doch de van bovenaf in de kerk aangebrachte hiërarchische organisatiestructuur laat gelovigen van elkaar vervreemden.

Ervan uitgaande dat -met alle respect overigens- globaal kan worden gesproken van een onderlaag, een tussenlaag en een bovenlaag, komt nu het belang op om óók te weten hoe er in grote lijnen wordt "gedacht" in kringen van "districtsdienaren" en van kerkbestuurders. Hoe ervaren zij het gemeenteleven en wat staat ze in de geloofspraktijk voor ogen? Waarschijnlijkheid zal het voor de onderlaag geen verrassing zijn dat de middenlaag ten aanzien van het gemeenteleven een andersoortige realiteit meemaakt. Tegelijkertijd zal het de middenlaag niet verwonderen dat de bovenlaag zich in een organisatorische setting bevindt waarvan details bij nadere beschouwing nauwelijks kenbaar zijn.

Alleen al ten aanzien van de praktische geloofsbeleving binnen de kerkgemeenten bestaan derhalve "werelden van verschil" op grond van ieders persoonlijke positie in het kader van "dienen en leiding geven". Vanuit het verleden kent menigeen nog wel de uitdrukking "op deze wereld, maar niet ván deze wereld", waarmee werd bedoeld dat gelovigen het geestelijk leven in de maatschappelijke context -als het goed is (...)- voorop gesteld wensen te zien. Concreet: de nieuw-apostolische geloofsleer (in theorie synoniem aan "de reine Jezusleer") dient bij alles wat men in het leven onderneemt leidend en richtinggevend te zijn. Enkelen vullen hierbij in wat dit voor alle (!) anderen heeft te betekenen...

Met dit werkelijkheidsbesef komt het er in de Nieuw-Apostolische Kerk op neer dat een leus als "An Deinem Hand, lieber Stammapostel, eilen wir zum Ziel" feitelijk ieders motto moet zijn. Volgens de nieuw-apostolische geloofsleer is de voorzitter van het internationale kerkbestuur namens God de eerstaangewezene om te verklaren wat gelovigen te doen staat om het eeuwige leven te hebben binnen het koninkrijk Gods in de hemel. De "stamapostel" tezamen met de "districtsapostelen" bepalen welke leerstellingen een ieder daartoe voor ogen moeten staan. Tevens formuleert de kerkleiding standpunten in ethische kwesties zodat gelovigen ook in dat opzicht weten wat Gods bedoelingen zouden zijn.

In de Nieuw-Apostolische Kerk is er dus onder -gelijkwaardige- "kinderen van één Vader" (!) een piramidestructuur van toepassing verklaard waardoor een soort van kastestelsel zich heeft kunnen ontwikkelen. Bovenaan staat een kleine geestelijke elite die nagenoeg alles voor het zeggen heeft; daaronder een grotere groep die het gevestigde gezag ten uitvoer moet brengen en moet handhaven, en ten slotte al degenen die aan de basis van de organisatie staan en die zich als ondergeschikten bij de beschreven toestand hebben neer te leggen. Indien het volk murmureert, wordt zulks om redenen van het bovenstaande niet op prijs gesteld. Er heerst eenrichtingverkeer in de communicatie. Dat heet: dictatuur.

Terugkomend nu op de rangen en standen; in de Nieuw-Apostolische Kerk onderscheidt men dus aanzienlijken en minder aanzienlijken. Het gezag van een priester kan niet tippen aan het gezag van een apostel. Wat een priester uiteenzet kan te allen tijde worden overruled door wat elke ambtsdrager met een opvolgende hogere geestelijke bediening daarbij achteraf nader uiteenzet. Individuele gelovigen behoren hun eventuele vragen eerst voor te leggen aan de geestelijk verzorger met het voor ieder persoonlijk eerste hogere ambt. Komt men er niet uit, dan moet men in beginsel zijn bij de geestelijk verzorger met het tweede hogere ambt, enzovoort. Velen raken gaandeweg ontmoedigd en geven het op...

Hier raken wij de kern van de toenemende momentele leegloop in deze kerk. De organisatie met haar onderhand venijnige top-bottom communicatie komt zichzelf nu tegen. Het beleid communiceert allang niet meer met de doelgroep. Werelden van verschil dreunen in hun voegen. Voorgangers begrijpen nog wel een beetje waardoor gemeenteleden moeite kunnen hebben met de opgelegde geloofsopvattingen, maar districtdienaren staan daarbij "tussen twee vuren in". Zij namelijk vormen het scharnierpunt in deze hiërarchische organisatie. Dat werkt allerhande tegenstellingen in de hand want ofwel je kiest onvoorwaardelijk voor de één dan wel je kiest voor de ander, óf je kiest onmogelijk: voor allebei.

Wat is er samenvattend gebeurd?! Gelovigen zijn niet als gelijken naast elkaar blijven staan doch onder hen bevonden zich sommigen die zo vrij waren zich boven de anderen te verheffen, wat aanvankelijk van harte alom werd toegejuicht. Daar komt dus "naïviteit" bij kijken: met een "Godsgezant" als leider sta jezelf ook sterk. Jezus Christus daarentegen leerde toch werkelijk heel wat anders. Bij Hem komt het er juist op aan dat over en weer de een de ander wil dienen! Dan zijn kinderen Gods voor elkaar volkomen gelijkwaardig. Dan wordt er geen ontmoedigingsbeleid losgelaten op wie in nota bene steeds meer geestesnood met brandende vragen worstelt. Thans worden vragenstellers gezien als lastposten!

Doordat districtsdienaren die in de organisatie de genoemde tussenlaag vormen er weinig zicht op krijgen wat in de dagelijkse praktijk het denken en handelen bepaalt onder leden van de internationale kerkleiding, doch men veelal geneigd zal zijn er eenvoudig vanuit te gaan dat de werkzaamheid van de Heilige Geest bij "de toebereiding van de bruid des Heren op het wederkomen van de Heiland" volkomen centraal staat, wordt dit ook voorgehouden aan de gelovigen. Aangezien de kerkleiding zich met talloze publiciteitsinitiatieven gedurig profileert en zij geregeld statements afgeeft die tot grote verwarring en ongerustheid leiden, komen ook bij districtsdienaren steeds vaker brandende vragen op.

Bestuurders worden dus niet zelden geconfronteerd met boze brieven. Boos omdat vragenstellers, los van de kwestie die ter beantwoording wordt voorgelegd, hevig teleurgesteld zijn in de manier waarop men in een lang (!) voortraject amper serieus werd genomen. Nieuw-apostolische kinderen Gods horen namelijk dankbaar te zijn en blij, zij dienen ook niet toe te geven aan gevoelens van ongenoegen en ontevredenheid, zij oefenen geduld en helpen de ambtsdragers. Als er iets voorvalt bedekken zij dat met de mantel der liefde. Zij blijven "in de navolging". Kortom, wie dan desondanks nog wat te vragen of te klagen heeft; die moet nog véél leren om waardig te zijn voor de Dag der eerste opstanding...

Aldus heeft er in de Nieuw-Apostolische Kerk voor menigeen stilaan een welhaast verstikkend klimaat kunnen ontstaan. Niettemin pretenderen de stamapostel en de districtsapostelen dat wat zij verkondigen en wat hun handelwijze is binnen en buiten de kerk ieders respect en navolging verdienen - omdat God door wie zij rechtstreeks zijn gezonden het exact zo wil. Wie zich zelfs bij Zijn wil niet kan neerleggen, wordt in feite tussen de regels door vriendelijk verzocht de consequenties daarvan te aanvaarden. Enkele jaren geleden werd de geloofsleer nog eens aangescherpt op het punt van wie zich kinderen Gods mogen noemen en wie niet, en hoe de kracht van de Heilige Geest exclusief aan hen toekomt.

Apostolisch-zijn houdt in dat gelovigen voor zichzelf besluiten de nieuw-apostolische geloofsopvattingen tot in detail onvoorwaardelijk voor goddelijke waarheid te houden. In de praktijk moet dit betekenen dat men handelt overeenkomstig de instructies van "de verzorgende dienaren". Met het stellen van vragen kan men het best wachten want God, die een kenner der harten is en een hoorder der gebeden, zal zeer zeker antwoorden doch in geen geval eerder dan op Zijn tijd. Met fascisme, kadaverdiscipline of machiavellisme heeft dit volgens de verantwoordelijke leidinggevenden allemaal niets van doen: onze God is een God van orde en regel en Hij spreekt niet naar de kittelachtigheid van ons gehoor.

Daar sta je dan. Je mocht wel blij zijn, maar niet bang, bedroefd of boos. Je voelt je gekrenkt. Emotioneel was je niet in beeld. Wat is de kerk voor jou in feite nog meer dan alleen maar een soort van activiteitenfabriek? Al je vertrouwen had je ingezet, "de firewall" uitgezet, je beste krachten gaf je bovendien; maar je spontaniteit ben je kwijt; je bent vermurwd. Wáár is het misgegaan?! Wanneer had je béter kunnen weten?! Wat zullen de mensen wel zeggen in de wereld om je heen, nu je bij de pakken neer zit. Waar heb je dit in godsnaam aan verdiend?! (...) Je voelt je misbruikt; gewoonweg verkracht - door de geestelijk elite in de kerk waar jij je hele ziel en zaligheid aan had verbonden. Waar blíjf je nu?!

Op zo'n manier blijf je toch nergens?! Maar let nú op... Deze situatie valt te overzien! Toen je ooit een splinter in één van je vingers kreeg, probeerde je die er meteen uit te halen. Maar wat deed je onder lijdensdruk, toegebracht (!) middenin "de gemeenschap"?! Je durfde misschien niet eens "Au!" te roepen. Kinderen Gods gaan hun weg immers "in stilheid en vertrouwen". Ja ja, maar zó enorm ongenuanceerd liggen de verhoudingen in het werk Gods bepaald niet. Je bent in geestelijk opzicht "door rood" gereden. Niet één enkele keer, maar honderden keren. Alarmsignalen wuifde je weg want je was... gehersenspoeld. Jazeker, gebrainwasht; op het verkeerde been gezet. Kun je daarvan af?! Natuurlijk!!

Achter de schermen zal men zich bij de internationale kerkleiding op het ogenblik wel hevig verongelijkt voelen. Toch keert ook hier de wal het schip. Er is roofbouw gepleegd; op gezinnen (van "dienaren"), op weldenkende welwillende medewerkers en op vele anderen die uit hun kracht zijn gehaald. Zoiets kan in het werk Gods pertinent niet de bedoeling zijn. Maar van nature willen mensen zich nu eenmaal graag ergens aan overgeven; ergens in opgaan; wegdromen. Op zichzelf hoeft daar niets op tegen te zijn. Aan de andere kant echter getuigt het van volwassenheid als je je niet iets laat afnemen wat anderen niet toekomt. Mocht dit onverhoopt een keer tóch wel gebeuren, wees dan gewaarschuwd.

Nooit heeft het de bedoeling kunnen zijn als slaven te worden gegijzeld binnen een religieus machtsbestel. Het element waarin mensen zich fijn kunnen ontplooien is juist vrijheid!! Vrij om te zijn die je bent. Vrij om te worden die je zijn wilt. Vrij om vol verwondering over de schepping waar je deel van uitmaakt kleur te geven aan elkaars leven. En ook vrij om maar zo vrij te zijn die waardevolle vrijheid te koesteren, er zuinig op te zijn. Bij God vertegenwoordigt niemand iemand... Hij ziet een ieder voor vol aan. Laat dat de groten der aarde maar duidelijk zijn! Geen macht of overheid heeft sinds mensenheugenis stand gehouden. Laten wij luisteren naar ons eigen lichaam, naar onze geest en naar onze ziel.

Het licht heeft géén gemeenschap met de duisternis en God legt geen superheffing op. Niemand heeft het recht om afbreuk te doen aan de persoonlijke waardigheid van een naaste. Wij hoeven ons niet opgejaagd te voelen doch laten wij maar gaan waar God ons leidt. Hoe kun je dat weten? Dat kan doordat God geen geheimtaal spreekt. Als wij Zijn liefde beantwoorden in geest en waarheid, baant Hij een weg waar wij die niet zouden zien. Het is beter daders van het Woord te zijn dan alleen hoorders. Wij kunnen van onze vrijheid namelijk iets moois maken! Het zou bijvoorbeeld best eens "zaliger" kunnen maken te geven dan te ontvangen. Desnoods geef je iemand om wie je geeft een waarschuwing!

[wordt opnieuw vervolgd]



(III) Bevrijding

"Wat betekent voor jullie persoonlijk 'bevrijding'?", zo vroeg een vader die in zijn gemeente ook voorganger was eens aan zijn kinderen, tieners destijds. Diens zoon, een jaar of zestien, zeventien, antwoordde prompt: "Geen gezeur aan mijn kop!!" En daar wilde hij het ook verder maar bij laten. Bevrijding; zou dat ook betekenen dat er met een zware plof een dikke envelop op onze deurmat kan vallen waarmee bij nader inzien een pak godsdienstige leerstellingen blijkt te zijn toegezonden? Wat een ellende! Hoe kom je eraan, en: hoe kom je ervan af?! De verzakelijking ten top. Stel je voor dat huwelijken binnenkort alleen nog maar worden voltrokken bij acceptatie van pakket vol met gedragsvoorschriften.

Het zouden "verstandshuwelijken" worden en relaties die wiskundig te ontleden zijn. In een klimaat echter van liefde en wederzijdse toegenegenheid zal niemand zich opgesloten voelen. Maar dan wil je toch aan de andere kant ook niet gevangen zijn in een of ander vernuftig uitgedokterd denksysteem waarbij ook nog telkens allerhande essenties moeten worden aangepast? Wie tot overmaat van ramp pas achteraf tot de ontdekking komt op die manier desondanks te zijn ingepakt is toe aan een persoonlijke bevrijdingsdag. Dat is in beginsel een dag als alle andere dagen, zij het met dit verschil dat er ergens een punt achter wordt gezet en dat je jezelf een groot venster cadeau doet waar licht doorheen valt.

Zo, "en er was licht"!! Weg met de gedurig laaghangende bewolking; weg met elke dag roet in het eten; weg die eeuwige grauwsluier in je leven. "Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!" Schud het stof van je af, huil uit, doch lééf!! Er komt al genoeg bij kijken om je in de maatschappij staande te houden; om elke dag weer brood op de plank te hebben en om in de uitverkoop nog iets van je gading te vinden. God is overal. "Ons Malta" is precies waar ieder zich nu op dit moment bevindt. "Heer, wat wilt Gij dat ik doe?" Het zit hem niet speciaal in de indrukwekkende grote dingen, in heldendaden of in een hoop uiterlijk vertoon. Ruim eerst van binnen de boel maar eens heerlijk op. In je hart; ja, in jezelf.

Laat je niet achter de broek aan zitten. Er bestaat nu trouwens wel een goede reden om jezelf eens te trakteren, en geniet daarbij even niet met mate. Alles moet tegenwoordig halfvol zijn. Is er nog wel iemand die weet hoe slagroom echt smaakt? Vanaf nu, nu de Heer onze Herder is, kiezen wij voor het volle licht. Niemand hoeft te doen alsof hij of zij een ander is. Ga nieuwsgierig op zoek naar je verborgen talenten en sluit vooral niet uit dat ook anderen nog een paar mooie eigenschappen achter de hand hebben gehouden. Het is voorbij met de treurnis op de weg die achter ligt. Waren wij feitelijk niet al sinds jaar en dag voorbestemd om kinderen van het licht te zijn? Die worden niet blij in het donker.

Luister naar de stem die zachtkens spreekt... Herneem je persoonlijke vrijheid want die komt alleen jouzelf toe. Begin aan een nieuwe agenda, zonder méér plichtplegingen dan die waar je niet onderuit komt. Kies voor een "hard reset". Bedenk overigens dat wie vroeger door God in benarde levensomstandigheden werd uitgeleid, wel op Hem moest kunnen vertrouwen. Men belandde op onbekend terrein. Als wij zoiets opeens óók in werkelijkheid meemaken, hoe zouden wij dan onze geschiedenis later het liefst opgetekend willen zien?! Tussen geloof en vertrouwen is er... nog een wereld van verschil. Geloven doe je in het echt! Anders geloof je alleen maar in de geschiedenis van hen die geloofd hebben.

Houd voeling met de oorsprong van de pijlers in je leven. Er is ons namelijk veel aangereikt; niet alles hebben wijzelf verworven. Wie een vel papier zou pakken en zou nadenken over wat waardevol is, welke bezigheden je kracht geven, en je zou opschrijven waar je naar uitziet; zou dat niet eens de moeite waard kunnen zijn? Al te gemakkelijk zijn wij vooral voorwerpen van een zelfgekozen 24-uurs economie. Maar die economie kan net zo goed wat anders worden ingericht. Als mensen wordt gevraagd wat er in hun leven belangrijk is, in volgorde van belangrijkheid, blijkt bij nadere beschouwing vrijwel altijd (!) dat men aan al die waardevolle zaken beslist niet in dezelfde volgorde de nodige aandacht schenkt.

De Heilige Geest laat zich niet kluisteren aan de leerstellingen van een kerk. Er zijn geen aanwijzingen voor dat God zich de les laat lezen. Sommigen hebben engelen gehuisvest zonder het zelf te weten. De Almachtige zendt die Hij zenden wil. Mag Hij ons een seintje geven wanneer wij op enig moment even iets voor Hem kunnen betekenen? Niemand hoeft ermee te wachten een naaste de hand ten bonde te reiken totdat een kerkbestuurder daar ooit groen licht voor geeft. Mensen kunnen zich een hoop verbeelden maar God zelf bestuurt zijn eigen Werk. Goddank staat er in de bijbel dat niet weinige doch juist vele laatsten de eersten zullen zijn. Wie vergeet in liefde te werk te gaan, kan overnieuw beginnen.



Naschrift

In de Nieuw-Apostolische Kerk worden gelovigen opgeofferd voor eigenzinnige intellectuele denkbeelden van haar bestuurders. De organisatie is zó hiërarchisch opgezet dat plaatselijke ambtsdragers uit loyaliteit aan hun meerderen zich zullen neerleggen bij het beloop van de meeste zaken. Wanneer bijvoorbeeld in een locale gemeente er een gezin wegvalt doordat het zich laat uitschrijven in het kerkregister, onttrok de aanloop naar het doorgaans stille "vertrek door de achterdeur" zich vaak al aan ieders waarneming doordat de diverse laatste contacten plaatsvonden op "een hoger echelon". Op de kerkvloer wordt dan aangenomen dat alles eraan is gedaan om ieder voor "het werk Gods" te behouden...

Wat ondertussen echter bijna niemand zich goed en wel realiseert is dat de kerkleiding per se níet heeft geworsteld met in elk geval één moreel dilemma, en dat hangt samen met het zesde gebod: "Pleeg geen moord". Indien namelijk op enig moment de afweging moet worden gemaakt "veranderen wij iets aan de organisatiestructuur of laten wij deze kritisch ingestelde mensen met hun overigens terechte opmerkingen maar gewoon vallen, al ging het ze zuiver om de gerechtigheid van God", gebeurt sowieso het laatste! Wie aan de top staat van de ambtelijke piramide heeft altijd gelijk. Eén of twee, tweehonderd of twintigduizend vragenstellers; men moet wijken voor "de krachtige hand van leiding".

Het aangeduide dilemma valt te vergelijken met bijvoorbeeld een politieke kwestie waarbij aan een weldenkende persoon wordt gevraagd iemand uit de weg te ruimen, zodat het leven van ongetwijfeld meerdere anderen behouden blijft. Betrokkene verwerpt in eerste instantie de naar diens vaste overtuiging immorele gedachte aan een mogelijke moord. Maar dan denkt hij na over zijn vermeende "goede geweten": is het niet bij nader inzien egocentrisch om het leven van velen voor onbeduidend te houden? Uiteindelijk komt de desbetreffende persoon tot het inzicht dat ook ijdelheid een factor van betekenis is want hij was er trots op altijd een principieel tegenstander te zijn (geweest) van moord en doodslag...

De merkwaardige overeenkomst tussen de opstelling van "hoge dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk en het dilemma van de persoon in de geschetste politieke kwestie is helaas dat de kerkleiding mensen opoffert omwille van "het systeem". Het systeem dat met name regelt dat ieder consequent naar boven toe in de organisatie moet meehelpen om "het werk des Heren" vorm te geven naar het inzicht van de kerkleiding. Dat zou namelijk "een afgebeden zaak" zijn. Op ten minste twee kernpunten gaat die redenering echter volledig mank: in het echte werk des Heren wordt niemand opgeofferd die de gerechtigheid van God zoekt, en in het echte werk des Heren regeren er geen bazen en bovenbazen.

Juist de kerkleiding wordt hier geplaagd door ijdelheid; door hoogmoed. Alles moet dienen ten bate van hun machtsbestel. Daardoor staan gelovigen continu bloot aan psychische aanvallen. In feite is er sprake van een destructieve relatie. Men wordt op vele manieren gemanipuleerd. Daardoor word je uitgehold. Na verloop van tijd weet je niet meer wat goed is of verkeerd; je geeft je gewonnen. Wie echter de tirannieke trekken van het beschreven machtsbestel eenmaal herkent, doet er verstandig aan er ogenblikkelijk afscheid van te nemen. Weliswaar zal er vervolgens tijd nodig zijn om de toegebrachte geestelijke verwondingen te doen genezen, maar bedenk daarbij: zó meedogenloos was God zéker niet!!


Amersfoort, 12 februari 2010
TjerkB

N.B. Negen dagen later klom apostel Peter Klene in de pen. Hier volgt diens schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" ...
P. KLENE

Santpoort, 21 februari 2010


Hartelijk geliefde broeders,
  1. Deze brief schrijf ik u mede namens de Opziener, Oudste N. Klene en Evangelist Vis.
  2. Dit weekeinde zijn een aantal van u opnieuw geconfronteerd met een e-mail met bijlagen van broeder R. Rohn.
  3. Ik constateer net als velen van u, dat deze broeder alles in het werk stelt om onze Districtsapostel te beschadigen.
  4. Hij probeert hem te beschadigen als mens en in zijn ambtsopdracht.
  5. Daarom schrijf ik u vandaag als broeder van u allen, maar ook als broeder van onze Districtsapostel.
  6. Ik kan niet accepteren dat dit gebeurt.
  7. Sinds de zomer van 2009 lopen er twee zaken door elkaar heen.
  8. Zoals u weet, hebben wij als bestuur gemeend een zorgproject op te moeten starten als inkomstenbron voor onze kerk in de toekomst.
  9. Een beslissing waar wij wat betreft de intentie nog steeds achter staan.
  10. Broeder Rohn is gedurende een jaar in dienst geweest van de onderneming NVO waarin dit plan gerealiseerd zou worden.
  11. Vanuit deze onderneming was hij ook verantwoordelijk voor het bouwbeheer.
  12. In het bouwbeheer functioneerde broeder Rohn niet goed en daarnaast was hij niet transparant in zijn werkwijze inzake het zorgproject.
  13. Ook waren wij bezorgd over het beheer van de financiële middelen.
  14. Dit heeft geleid tot een intensieve controle van zijn werkzaamheden door een Raad van Toezicht en een inperking van zijn bevoegdheden.
  15. Dit leidde tot spanningen tussen hem en deze Raad van Toezicht.
  16. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij op 25 mei 2009 eenzijdig de samenwerking met de kerk opzegde.
  17. Daarbij heeft hij gemeend exorbitante eisen aan zijn vertrek te moeten koppelen waar wij als bestuur en Raad van Toezicht niet mee akkoord zijn gegaan.
  18. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een conflict, schorsing en ontslag.
  19. Vanzelfsprekend zijn we daarbij juridisch geadviseerd.
  20. In dit traject zijn drie bemiddelingspogingen geïnitieerd vanuit het bestuur van onze kerk.
  21. Helaas zijn deze alle gestrand.
  22. Als tweede bestaat er een project met vakantiewoningen in Oostenrijk.
  23. Hier heeft onze kerk, en dus ons bestuur, niets mee te maken.
  24. Broeder Rohn heeft in de tijd dat de verhoudingen nog goed waren geprobeerd om onze Districtsapostel hierin te betrekken.
  25. Deze heeft daarvan afgezien maar heeft uit interesse voor dit project hier wel een vakantiewoning willen kopen.
  26. Hij heeft daartoe een aanbetaling gedaan.
  27. Mijn inschatting is, dat de Apostel vanuit zijn enthousiasme, en een zekere onschuld van vertrouwen, actief heeft meegedacht in de plannen.
  28. In een kort contact met de advocaat die de zaak van de familie De Bruijn behartigt, heb ik bevestigd gekregen dat onze Districtsapostel niet in dit project zit en zelfs al in 2008 zijn aanbetaling heeft teruggevraagd.
  29. Hij zag af van een vakantiewoning in dit project.
  30. Ook de aandeelhouders die de helft van dit project hebben gekocht bevestigen dat de Districtsapostel geen aandeel hierin heeft.
  31. Beide zaken hebben geresulteerd in een rechtsgang.
  32. Ook vanuit ons bestuur hebben wij dat niet kunnen voorkomen.
  33. Broeder Rohn heeft daarbij niet geschroomd om de leden van het bestuur en de Raad van Toezicht openlijk te beschadigen en met acties lastig te vallen.
  34. Daarbij moet vooral onze Districtsapostel het ontgelden.
  35. Op sluwe wijze probeert broeder Rohn de rechtsgang te compliceren door zaken met klaar te verweven en de positie van de Districtsapostel kwetsbaar te maken.
  36. Indirect probeert hij zo de zaak van het arbeidsconflict en de kwestie Oostenrijk met elkaar te vermengen.
  37. Daarvoor is echter geen grond aanwezig.
  38. In de onderzoeken die inmiddels lopen naar de handelwijze van broeder Rohn, zijn wij in contact gekomen met personen en ondernemingen die in het verleden zowel voor de kerk als broeder Rohn hebben gewerkt.
  39. Deze ontwikkeling is niet alleen onontkoombaar maar ook nodig en volstrekt legitiem.
  40. Het is belangrijk dat de advocaat en de verantwoordelijken vanuit de kerk goed zicht krijgen op alles wat er heeft gespeeld.
  41. Het gaat er ook om dat we moeten weten welke verantwoordelijkheden broeder Rohn als bestuurder van NVO is aangegaan.
  42. Met het bovenstaande hoop ik u een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie te hebben geschetst.
  43. Daarbij had ik de behoefte om het op te nemen voor onze Districtsapostel
  44. Hij kan zichzelf hierin lastig verdedigen.
  45. De aanvallen aan zijn adres verdient hij niet en deze zijn ook onterecht.
  46. Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang.
  47. Dat is niet fair en niet goed.
  48. Wij waarderen het heel erg dat u allen rond deze kwestie de zwijgzaamheid betracht.
  49. Wij weten dat een aantal van u hier helemaal niets van wil weten, anderen zijn echter terecht bezorgd en willen toch enige duidelijkheid.
  50. Helaas kunnen wij pas na afloop van de rechtsgang volledige duidelijkheid geven.
  51. Tevens willen wij ons voor zover dat vermeden kan worden, niet begeven op het niveau van het openbaar conflict.
  52. Deze brief achtte ik echter toch noodzakelijk.
Met vriendelijke groet, mede namens de Opziener, de Oudste en Evangelist,

Uw P. Klene
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Drieluik d.d. 12-02-2010

Bericht door TjerkB »

@all

Vanuit "Het WebTeam" bij "http://apostolischekritiek.nl/" heb ik bewuste schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" destijds van alle kanten tegen het licht gehouden:
AFSCHRIFTEN
(8) "Een ieder kan zich nu zelf overtuigen!"

De inhoud van dit schrijven is om uiteenlopende redenen totaal verbijsterend. De impliciete vanzelfsprekendheid waarmee de schrijver en diens medestanders hun waarheid voorhouden aan allen die daarvan moesten kennisnemen en deze waarheid -die helaas neerkomt op een brutaal verwrongen werkelijkheid- "ter harte" moesten nemen, tart welhaast elke beschrijving. Toch is de persoon van deze schrijver niemand minder dan onder andere:
  • (waarnemend) bestuurder van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder van de Beheerstichting A&DN;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder bij A&DN Vastgoed Holding B.V.;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder bij A&DN Vastgoed Onderhoud B.V.;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder bij A&DN Vastgoed Project B.V.;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder bij A&DN Woon Zorg Management B.V.;
  • namens de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland bestuurder bij Eimersstaete Woon Zorg Exploitatie B.V.;
  • apostel krachtens een aanwijzing van de voorzitter van het internationale nieuw-apostolische kerkbestuur;
  • afgestudeerd apotheker en theoloog.
Ondanks alle "leerzame lessen van het verleden" in de geschiedenis van het apostolische werk (in Nederland) appelleert betrokkene aan gevoelens van toegenegenheid en gehoorzaamheid bij de geadresseerden, hetgeen overigens kenmerkend is voor de "cultuur" bij het onderhavige kerkgenootschap. Als "de apostel" iets vraagt, zal dat om hem moverende redenen omwille van het "werk Gods" wel op zijn plaats zijn. Men maakt daarbij níet het onderscheid tussen geestelijke en "aardse" zaken... In dit specifieke geval zette "de apostel" diens verzoek nog extra kracht bij door mede te spreken uit naam van een opziener, een districtsoudste en een districtsevangelist. Alle "ambtsgaven" bij de "hogere dienaren" lieten zich nu dus gelden! Het is onder alle lagen van de bevolking (!) bij velen in de Nieuw-Apostolische Kerk een ingeslepen mechanisme geworden om bij wijze van spreken "de firewall" uit te zetten wanneer "Godsgezanten" in woord of geschrift ergens de aandacht voor vragen. Van de nieuw-apostolische geloofsleer gaat in elk geval geen stimulans uit naar de ontwikkeling van het kritische denkvermogen. Veeleer is het de bedoeling dat men overal ja en amen op zegt. Met kritiek zou men God voor de voeten lopen, is de gedachte. Leidinggevenden doen er in de praktijk weinig of geen moeite voor om die opvatting te nuanceren of te relativeren. Wie zich dan niet alleen de "Godsgezant" waant doch tevens in die vermeende hoedanigheid op handen wordt gedragen, zal diep moeten buigen om menselijk falen te kunnen toegeven. Deze situatie doet zich nu voor, doch "de Godsgezanten" persisteren in commissie. Hoe moet dat in godsnaam aflopen?!

De hierna vermelde forumbijdragen in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk" gaan nader in op de bedoelde cultuur:
1) "In het ontdekkend licht van Zijn genade..."; 2) "Situatieschets"; 3) "Ontstellend"; 4) "Bevrijding"; 5) "Naschrift".

Wie zich nu bij een beeldscherm hardop afvraagt om welke reden er van de zijde van Het WebTeam niet méér "heilig ontzag" aan de dag wordt gelegd voor de kerkelijke versierselen van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", zij hier verwezen naar het tweede hoofdstuk van de brief van Jakobus zomede naar het vijfde hoofdstuk van de brief van apostel Paulus aan de Galaten:
  • [1] Broeders en zusters, het geloof in Jezus Christus, onze glorierijke Heer, staat niet toe dat u mensen op hun uiterlijk beoordeelt. [2] Stel dat uw samenkomst wordt bezocht door iemand die prachtige kleren en gouden ringen draagt, en tegelijkertijd door een arme in vodden. [3] Als u dan de eerste met alle zorg omringt en tegen hem zegt: ‘Neemt u plaats, hier zit u goed,’ terwijl u tegen de tweede zegt: ‘Ga daar maar staan, of ga maar bij mijn voetenbank op de grond zitten,’ [4] maakt u dan geen ongeoorloofd onderscheid en wordt uw oordeel niet door verkeerde overwegingen bepaald? [5] Luister, geliefde broeders en zusters: heeft God niet juist hen die naar wereldse maatstaven arm zijn, uitgekozen om rijk te zijn door het geloof en deel te krijgen aan het koninkrijk dat hij heeft beloofd aan wie hem liefhebben? [6] Maar u behandelt arme mensen met minachting. Zijn het dan niet de rijken die u onderdrukken en u voor de rechter slepen?

    [7] U was zo goed op weg, wie heeft u verhinderd de waarheid te blijven volgen? [8] Niet hij die u geroepen heeft. [9] Bedenk goed: Al een beetje desem maakt het hele deeg zuur. [10] De Heer geeft mij de overtuiging dat u en ik het daar volledig over eens zijn. Maar degenen die u in verwarring brengen zullen worden gestraft, wie ze ook zijn.
Het is met de grootst mogelijke ontsteltenis dat Het WebTeam heeft kennisgenomen van een schaamteloze leugenachtigheid bij de nieuw-apostolische kerkleiding. Bovendien bejegenen leidinggevenden in de Nieuw-Apostolische Kerk aan wie op enig moment kennelijk niet de meeste hoogachting wordt bewezen, vragenstellers niet zelden als "levend opgebaarde geestelijke doden", zo drukte één van de forumdeelnemers het onlangs kernachtig uit. Mede daarom mag het duidelijk zijn dat wij eraan hebben gehecht dat thans de openbare aandacht wordt gevestigd op deze mensonterende praktijken. Wij spreken dan ook de wens uit dat hierop van overheidswege wordt gereageerd door de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland terstond de status te ontzeggen van een Algemeen Nut Beogende Instelling, zulks ten minste zolang het tijd vergt alvorens het verantwoordelijke kerkbestuur publiekelijk en uiterst transparant periodiek verantwoording aflegt voor haar financiële doen en laten én zij daarbij alsnog blijk geeft van "goed rentmeesterschap". Tevens dient de kerkleiding alsnog -mede wellicht door een statutenwijziging- eindelijk zorg te dragen voor solide vormen van verantwoording en toezicht! Zonder externe druk vanwege deze onverkwikkelijke aangelegenheid op de kerkleiding zal er bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland niets verbeteren want niettegenstaande de niet aflatende inspanningen van menig betrokken (en mogelijk al met de stille trom vertrokken) gemeentelid heeft de i.c. disproportioneel sterk "directieve manier van leiding geven" nimmer intern der discussie mogen staan. Hopelijk móet nu "de slavernij" worden afgeschaft!

In de navolgende paragraaf, "Een brief die meer vragen oproept dan antwoorden geeft!", zullen onze inhoudelijke bezwaren tegen het bovenaangehaalde schrijven nader aan de orde komen.

Klik >>HIER<< om verder te lezen, of klik >>HIER<< om terug te gaan.


Het WebTeam

(9) Een brief die meer vragen oproept dan antwoorden geeft!

Omdat vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland vrijwel ieder het zwijgen ertoe doet, is het in de achterliggende maanden lastig geweest om de antwoorden te vinden op tal van vragen welke apostel Peter Klene, opziener Kamstra, de districtsoudste Nico Klene en de districtsevangelist Vis met hun gezamenlijke pleidooi op 21 februari 2010 hebben opgeroepen. Toch zijn wij erin geslaagd...

... feiten en omstandigheden te achterhalen die duidelijk maken wat hun motieven vermoedelijk zijn geweest. Om eerst enig begrip te krijgen van de volgorde waarin de gebeurtenissen zich hebben voltrokken, stelden wij het onderstaande chronologische overzicht samen:

[Hier is dit artikel nog niet af. Red.]
In de brief "Santpoort, 21 februari 2010" introduceert apostel Peter Klene ten minste 30 expliciete beweringen. Deels lijken deze volkomen ongefundeerd te zijn, dus pertinent onjuist (O), of slechts aantijgingen (A) aan het adres van de projectleider Rohn. Daarnaast kunnen wij ons niet aan de indruk onttrekken dat sommige uitspraken aan fantasie (F) zijn ontsproten. Ontdaan van de meeste stelligheden, blijft er van de brief het volgende over aan voornamelijk opmerkingen:
P. KLENE

Santpoort, 21 februari 2010


Hartelijk geliefde broeders,

1) Deze brief schrijf ik u mede namens de Opziener, Oudste N. Klene en Evangelist Vis.
2) Dit weekeinde zijn een aantal van u opnieuw geconfronteerd met een e-mail met bijlagen van broeder R. Rohn.
5) Daarom schrijf ik u vandaag als broeder van u allen, maar ook als broeder van onze Districtsapostel.
6) Ik kan niet accepteren dat dit gebeurt.
9) Een beslissing waar wij wat betreft de intentie nog steeds achter staan.
13) Ook waren wij bezorgd over het beheer van de financiële middelen.
19) Vanzelfsprekend zijn we daarbij juridisch geadviseerd.
22) Als tweede bestaat er een project met vakantiewoningen in Oostenrijk.
27) Mijn inschatting is, dat de Apostel vanuit zijn enthousiasme, en een zekere onschuld van vertrouwen, actief heeft meegedacht in de plannen.
31) Beide zaken hebben geresulteerd in een rechtsgang.
38) In de onderzoeken die inmiddels lopen naar de handelwijze van broeder Rohn, zijn wij in contact gekomen met personen en ondernemingen die in het verleden zowel voor de kerk als broeder Rohn hebben gewerkt.
42) Met het bovenstaande hoop ik u een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie te hebben geschetst.
43) Daarbij had ik de behoefte om het op te nemen voor onze Districtsapostel.
48) Wij waarderen het heel erg dat u allen rond deze kwestie de zwijgzaamheid betracht.
51) Tevens willen wij ons voor zover dat vermeden kan worden, niet begeven op het niveau van het openbaar conflict.
52) Deze brief achtte ik echter toch noodzakelijk.

Met vriendelijke groet, mede namens de Opziener, de Oudste en Evangelist,

Uw P. Klene
Regelnummer 48 springt eruit want apostel Klene bepleit hier (let wel: mede namens opziener Kamstra, districtsoudste Nico Klene en districtsevangelist Vis) de kennelijk welbekende zwijgzaamheid. Concreet betekent dit dat men andere belanghebbenden dan de geadresseerden (mogelijk alle ambtsdragers die in "de priesterlijke bediening" staan, doch waarschijnlijk alleen districtsdienaren en voorgangers/verzorgers) elk recht op informatie ontzegt. Hoe men dit verder opvat, blijkt uit regelnummer 50. Zie onder.

Nu komen wij toe aan het meest informatieve deel van de brief, al betreft het gedeeltelijk ook desinformatie:
3) Ik constateer net als velen van u, dat deze broeder alles in het werk stelt om onze Districtsapostel te beschadigen.
4) Hij probeert hem te beschadigen als mens en in zijn ambtsopdracht.
7) Sinds de zomer van 2009 lopen er twee zaken door elkaar heen.
8) Zoals u weet, hebben wij als bestuur gemeend een zorgproject op te moeten starten als inkomstenbron voor onze kerk in de toekomst.
10) Broeder Rohn is gedurende een jaar in dienst geweest van de onderneming NVO waarin dit plan gerealiseerd zou worden.
11) Vanuit deze onderneming was hij ook verantwoordelijk voor het bouwbeheer.
12) In het bouwbeheer functioneerde broeder Rohn niet goed en daarnaast was hij niet transparant in zijn werkwijze inzake het zorgproject.
14) Dit heeft geleid tot een intensieve controle van zijn werkzaamheden door een Raad van Toezicht en een inperking van zijn bevoegdheden.
15) Dit leidde tot spanningen tussen hem en deze Raad van Toezicht.
16) Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij op 25 mei 2009 eenzijdig de samenwerking met de kerk opzegde.
17) Daarbij heeft hij gemeend exorbitante eisen aan zijn vertrek te moeten koppelen waar wij als bestuur en Raad van Toezicht niet mee akkoord zijn gegaan.
18) Dat heeft uiteindelijk geleid tot een conflict, schorsing en ontslag.
20) In dit traject zijn drie bemiddelingspogingen geïnitieerd vanuit het bestuur van onze kerk.
21) Helaas zijn deze alle gestrand.
23) Hier heeft onze kerk, en dus ons bestuur, niets mee te maken.
24) Broeder Rohn heeft in de tijd dat de verhoudingen nog goed waren geprobeerd om onze Districtsapostel hierin te betrekken.
25) Deze heeft daarvan afgezien maar heeft uit interesse voor dit project hier wel een vakantiewoning willen kopen.
26) Hij heeft daartoe een aanbetaling gedaan. (O)
28) In een kort contact met de advocaat die de zaak van de familie De Bruijn behartigt, heb ik bevestigd gekregen dat onze Districtsapostel niet in dit project zit en zelfs al in 2008 zijn aanbetaling heeft teruggevraagd.
29) Hij zag af van een vakantiewoning in dit project.
30) Ook de aandeelhouders die de helft van dit project hebben gekocht bevestigen dat de Districtsapostel geen aandeel hierin heeft.
32) Ook vanuit ons bestuur hebben wij dat niet kunnen voorkomen.
33) Broeder Rohn heeft daarbij niet geschroomd om de leden van het bestuur en de Raad van Toezicht openlijk te beschadigen en met acties lastig te vallen.
34) Daarbij moet vooral onze Districtsapostel het ontgelden.
35) Op sluwe wijze probeert broeder Rohn de rechtsgang te compliceren door zaken met klaar te verweven en de positie van de Districtsapostel kwetsbaar te maken. (A)
36) Indirect probeert hij zo de zaak van het arbeidsconflict en de kwestie Oostenrijk met elkaar te vermengen.
37) Daarvoor is echter geen grond aanwezig.
39) Deze ontwikkeling is niet alleen onontkoombaar maar ook nodig en volstrekt legitiem.
40) Het is belangrijk dat de advocaat en de verantwoordelijken vanuit de kerk goed zicht krijgen op alles wat er heeft gespeeld.
41) Het gaat er ook om dat we moeten weten welke verantwoordelijkheden broeder Rohn als bestuurder van NVO is aangegaan.
44) Hij kan zichzelf hierin lastig verdedigen. (F)
45) De aanvallen aan zijn adres verdient hij niet en deze zijn ook onterecht.
46) Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang.
47) Dat is niet fair en niet goed.
49) Wij weten dat een aantal van u hier helemaal niets van wil weten, anderen zijn echter terecht bezorgd en willen toch enige duidelijkheid.
50) Helaas kunnen wij pas na afloop van de rechtsgang volledige duidelijkheid geven.
Om te beginnen met regelnummer 50; hiermee wordt feitelijk onthuld dat de beleidsvisie was ontwikkeld om het hele onderwerp binnen "de kring der dienaren" onder de pet te houden totdat de rechtsgang (in dit geval wellicht tot en met de Hoge Raad) doorlopen zou zijn, ongeacht het tussentijdse beloop van de zaak. Dus: "ook als die rechtsgang nog twee tot vier jaar zou duren, behouden wij ons thans het recht voor om in de tussentijd de details aan u allen te onthouden". Dit betekent bovendien dat de overige districtsvoorgangers (die ingevolge de statuten nota bene deel uitmaken van "de landelijke vergadering") naar het idee van apostel Klene wel op afstand kunnen worden gezet ten opzichte van diens eigen broer, de districtsoudste Nico Klene, en -om ons onbekende redenen- de districtsevangelist Vis. Ook voor opziener Kamstra was dit blijkbaar een geweldig idee! Het valt voor hen te hopen dat hieraan een rechtsgeldig bestuursbesluit ten grondslag lag. Zulke snode plannen kunnen immers niet worden uitgevoerd buiten (een rechtsgeldige volmacht van) de districtsapostel om! Zou deze trouwens vooraf wel hebben geweten wat er zogenaamd in diens belang fijntjes was bekokstoofd? Of vond hij vanuit zijn slachtofferrol alles prima?

En wat gebeurt er vervolgens? Jawel hoor: de overige districtsvoorgangers gaan om! Zij verkwanselen hun statutaire bevoegdheden voor een schouderklopje van de gebroeders Klene, opziener Kamstra en de districtsevangelist Vis... En wat gebeurt er nog méér? Jawel hoor: de geadresseerden van het warme pleidooi voor de districtsapostel gaan óók om! Zij zullen nu in een chique restaurant vast de eregasten zijn wanneer aan de districtsapostel op feestelijke wijze ambtsrust wordt verleend. Dat er ondertussen door financieel wanbeheer miljoenen euro's aan ieders aandacht ontsnappen en verdwijnen als sneeuw voor de zon, dat is van latere zorg. "Dat zien wij met zijn allen wel 'na afloop van de rechtsgang'. En als wij er dan niet uitkomen, regelt de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen het wel want districtsapostel Brinkmann en stamapostel Leber vonden het immers ook een goed idee toen wij zeiden dat het recht zijn beloop moet krijgen. Daar hadden zij óók het volste vertrouwen in." (...) Maar ja, nu ligt het verhaal tóch op straat en vast met méér details dan districtsapostel Brinkmann en stamapostel Leber van tevoren hoefden te weten! "Laten wij de jeugd nog maar eens op het hart binden niet naar kritische sites te surfen."

Nieuw-apostolisch Nederland werd aldus verdeeld in drie categorieën gelovigen: 1) degenen die alles mogen weten; 2) degenen die iets mogen weten; en 3) degenen die niets mogen weten van wat ertoe doet indien het om (dreigende) financiële verliezen gaat die in de miljoenen euro's lopen.

Ook in ander opzicht is de brief onthullend. Zo komen wij bijvoorbeeld...
  • ... in regel 10 te weten dat de kerk zaken doet met "de onderneming NVO" waaraan zij zowel "een zorgproject" (regel 8) uitbesteedt als "het bouwbeheer" (regel 11) alsmede "financiële middelen" (regel 13);
    ... in regel 14 te weten dat er "een Raad van Toezicht" (regel 14) actief is, al blijkt nergens uit waaraan deze Raad haar status ontleent, welke haar bevoegdheden zijn en wie er in deze Raad zitting hebben;
    ... in regel 40 te weten dat "de advocaat en de verantwoordelijken vanuit de kerk" geen goed zicht hebben "op alles (!) wat er heeft gespeeld" doch dat men eraan werkt om die kennisachterstand in te halen.
Dit laatste is ronduit alarmerend want als "de verantwoordelijken vanuit de kerk" geen goed zicht hadden op "alles", en "een Raad van Toezicht" kennelijk niet tijdig tot haar bevindingen kwam waardoor de zaken er zo voor staan als ze er voor stonden op 21 februari 2010, wie moet daar dan op worden aangekeken? Apostel Klene en diens medestanders laten hierover geen misverstand bestaan want het is de geschorste/ontslagen projectleider Rohn die door hen wordt neergezet als een goddeloze schurk:
3) Ik constateer net als velen van u, dat deze broeder alles in het werk stelt om onze Districtsapostel te beschadigen.
4) Hij probeert hem te beschadigen als mens en in zijn ambtsopdracht.
12) In het bouwbeheer functioneerde broeder Rohn niet goed en daarnaast was hij niet transparant in zijn werkwijze inzake het zorgproject.
17) Daarbij heeft hij gemeend exorbitante eisen aan zijn vertrek te moeten koppelen waar wij als bestuur en Raad van Toezicht niet mee akkoord zijn gegaan.
33) Broeder Rohn heeft daarbij niet geschroomd om de leden van het bestuur en de Raad van Toezicht openlijk te beschadigen en met acties lastig te vallen.
34) Daarbij moet vooral onze Districtsapostel het ontgelden.
35) Op sluwe wijze probeert broeder Rohn de rechtsgang te compliceren door zaken met klaar te verweven en de positie van de Districtsapostel kwetsbaar te maken. (A)
36) Indirect probeert hij zo de zaak van het arbeidsconflict en de kwestie Oostenrijk met elkaar te vermengen.
46) Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang.
Staat een behoorlijk bestuur, behoorlijk besturend, daar dan inderdaad voor- én achteraf alleen maar machteloos tegenover?! Men pleit zichzelf in elk geval nu vrij van alle blaam en de rechter moet de tijd krijgen, vindt men, om dat te kunnen inzien, zodat de dader, te weten projectleider Rohn, niet ontkomt aan zijn verdiende loon. (...) Maar pas ondertussen op voor de boevenstreken van deze dader want die is nog op vrije voeten!
Was overigens met het bovenstaande aan kwaadsprekerij zonder in waarheid het bewijs daarvan te overleggen door het kerkbestuur geen smaad gepleegd?

Het WebTeam beschikt tot op heden over geen andere informatie dan die, welke er op neerkomt dat projectleider Rohn na diens ontslagaanzegging bij kerkelijke ambtsdragers en bij anderen die navraag deden alleen maar heeft geattendeerd op onwaarachtig handelen van het kerkbestuur. Dat hem dit door het kerkbestuur wordt kwalijk genomen, verbaast ons niets want daar heeft men het nodige te verbergen!

"Wat is hier toch ingewikkeld aan?"

Het WebTeam kan de moeilijkheid van de zaak, eerlijk gezegd, niet inzien. In een gezonde bedrijfsmatig functionerende organisatie kan één man namelijk niet zó veel ellende veroorzaken als thans wordt toegedicht aan projectleider Rohn!

Wat hierbij onze indrukken ondersteunt zijn bijvoorbeeld tekstfragmenten als:
26) Hij heeft daartoe een aanbetaling gedaan. (O)
35) Op sluwe wijze probeert broeder Rohn de rechtsgang te compliceren door zaken met klaar te verweven en de positie van de Districtsapostel kwetsbaar te maken. (A)
44) Hij kan zichzelf hierin lastig verdedigen. (F)
Ad 26. Er bestaat géén contract voor de aankoop van een vakantiewoning. Dus (!) is er ook geen fatsoenlijke aanbetaling daartoe mogelijk. Punt.
Ad 35. Er is er hier maar één die de zaken niet uit elkaar kon houden, en dat is de districtsapostel zelf. Punt.
Ad 44. Hij kan zichzelf hierin lastig verdedigen?! Dat is klinkklare lariekoek. Punt.

Afzonderlijk willen wij nog ingaan op het onderstaande:
  • 7) Sinds de zomer van 2009 lopen er twee zaken door elkaar heen.
    Opm. Dat klopt: het vervolg van het begin en het begin van het vervolg, namelijk het werk met projectleider Rohn aan het roer en de nasleep daarvan; voorts naderhand het werk met diens opvolgers Nico Klene en Ruud Vis aan het roer. Dit laatste houdt in dat alles wat er (extra) is misgegaan na juni 2009 sowieso voor rekening komt deze beide opvolgers, zoals anderhalf jaar leegstand bij Eimersstaete!

    16) Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij op 25 mei 2009 eenzijdig de samenwerking met de kerk opzegde.
    Opm. Een werknemer in dienst van de kerk die dan vervolgens "eenzijdig de samenwerking met de kerk" opzegt, heeft zo iemand daarmee niet zelf "op 25 mei 2009" ontslag genomen?!

    28) In een kort contact met de advocaat die de zaak van de familie De Bruijn behartigt, heb ik bevestigd gekregen dat onze Districtsapostel niet in dit project zit en zelfs al in 2008 zijn aanbetaling heeft teruggevraagd.
    Opm. Dit is ernstig misleidend want de advocaat van de familie De Bruijn was eerder al adviseur bij de projectontwikkeling en later nota bene tevens de advocaat die voor de kerk zou optreden in de ontslagzaak Rohn! Over vermenging van belangen gesproken...

    39) Deze ontwikkeling is niet alleen onontkoombaar maar ook nodig en volstrekt legitiem.
    Opm. Toch vreemd dat er dan nu bij de politie een strafaangifte moest worden ingediend wegens meineed en laster door de districtsapostel... Zie het redactionele artikel "De bewijzen stapelen zich op... " d.d. 11-12-2010.
Van grote betekenis is verder de voor de drie leden van het kerkbestuur zichtbare situatie naar de toestand op 21 februari 2010. Wat wisten zij? Wat stond er in zakelijk opzicht op het spel? Hielden zij essentiële informatie achter? Welnu, het WebTeam is tot de verbijsterende constatering gekomen dat het kerkbestuur inderdaad tegen beter weten in essentiële informatie heeft achtergehouden, in elk geval voor alle broeders en zusters in de gemeenschap die (tevens als ingeschreven leden van het kerkgenootschap) als directe belanghebbenden -eindelijk- voor vol hadden moeten worden aangezien. Wellicht werd (later) ook de Belastingdienst nog misleid indien de impact van de beslagleggingen niet adequaat in de jaarrekening 2009 werd verantwoord. Dit heeft dan zéker gevolgen voor het vertrouwen dat het kerkgenootschap geniet in het kader van de ANBI-regeling.

[Hier is dit artikel nog niet af. Red.]

Inmiddels is het 10 maanden geleden dat het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" door apostel Klene en de zijnen werd rondgestuurd. Tot op heden werd de verstrekte (des)informatie niet genuanceerd of gerectificeerd. Evenmin zien wij bij Eimersstaete inmiddels tekenen van leven. Vragen aan het kerkbestuur of aan leden van "de landelijke vergadering" worden niet beantwoord, zelfs niet indien deze op verzoek van de kerkleiding (!) naar het kantoor van de huisadvocaat worden toegezonden. Zijn de betrokken "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland dan bonafide of malafide?!
Men zwijgt en óók wordt verzwegen wat de bijzondere reden ervan was dat al bijna twee jaar voordat aan districtsapostel De Bruijn ambtsrust wordt verleend, het bekend werd (gemaakt) door wie hij zou worden opgevolgd en dat de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland vanaf mei 2011 officieel onder het gezag zal vallen van districtsapostel Brinkmann in Dortmund en derhalve van de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen. Het WebTeam sluit bepaald niet uit dat het een met het ander in verband staat. Stamapostel Leber drukte zich alleen maar diplomatiek uit toen hij dienaangaande opmerkte dat de Nederlandse kerkprovincie een eigen identiteit zal behouden. Veel zal hiervan trouwens niet terecht kunnen komen, zo laat menigeen onverbloemd al weten wanneer de gesprekken in deze richting gaan. "De Nederlandse kerkprovincie" heeft namelijk nú al geen identiteit meer. Een aantal hovaardige lieden aan de top waant zich oppermachtig en ongestraft ziet men voorshands kans om in de kortst mogelijke tijd heimelijk af te breken wat anderen door de jaren heen moeizaam hebben opgebouwd. Wie dit laat gebeuren roept momenteel over zichzelf het onheil af wat men later niet meer kan afwenden. Spijtig genoeg hebben doorgaans weinigen de moed om van de geschiedenis van de mensheid tijdig wat te leren... Nu ook de districtsvoorgangers het al hebben laten afweten, zullen de plaatselijke voorgangers zich ervan bewust moeten worden dat alleen zij het tij (deels) nog kunnen keren!

Gezien de in paragraaf 8 "Een ieder kan zich nu zelf overtuigen!" genoemde nevenfuncties van apostel Klene ambieert deze vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland uitdrukkelijk talrijke bestuurlijke verantwoordelijkheden. De vraag doet zich nu echter voor: hoe competent is betrokkene? Naar verluidt treedt apostel Klene bovendien nog geregeld op als gemachtigde voor de districtsapostel. Het WebTeam wil er geen geheim van maken dat zij intussen zowel twijfelt aan de bekwaamheden van apostel Klene als rentmeester als aan diens integriteit als iemand "die door de kerkelijke wijding de bevoegdheid heeft gekregen te leren, te consacreren en te besturen". Als houder van een rijbewijs B-E achten wij hem echter geen gevaar op de weg.

En nu volgt er nóg een onthulling, namelijk over het ontstaan en de samenstelling van de al veelbesproken "Raad van Toezicht"...

Wát is feitelijk een Raad van Toezicht?! Even "googelen" op het Internet:
In Nederland wordt meestentijds met de term Raad van Toezicht geduid op het toezichthoudende orgaan van stichtingen en verenigingen.

Dit orgaan heeft de verantwoordelijkheid toezicht te houden op de doelrealisatie van de stichting dan wel van de vereniging. Daartoe houdt de raad toezicht op:
  • de maatschappelijke effecten of het maatschappelijke resultaat van de stichting of vereniging
  • de realisatie van het doel van de rechtspersoon
  • de daartoe gestelde doelen van beleid en strategie
  • het beleid en beheer van het bestuur met de bijbehorende resultaten en prestaties en risico's
  • het naleven van wet- en regelgeving
  • het voldoen aan de eisen van de financiële verslaggeving
  • de interne controle en risicobeheersing
  • de te leveren kwaliteit en kwantiteit van producten en diensten
  • de doelmatigheid en efficiency
  • de integriteit en indien van toepassing de identiteit.
De verantwoordelijkheden en bevoegdheden van de raad zijn:
  • het toezicht houden op het bestuur en het besturen,
  • het adviseren van het bestuur,
  • het zorgdragen voor de regelgeving van de rechtspersoon door het vaststellen van zijn statuten en van het reglement van toezicht en door het goedkeuren van het reglement van het bestuur,
  • het benoemen, schorsen en ontslaan van het bestuur evenals het optreden als bevoegd werkgever van het bestuur en
  • het regelen van zijn eigen werkzaamheden, zoals zijn informatievoorziening, samenstelling en kwaliteit, deskundigheidsbevordering of honorering.
Over de uitoefening van deze verantwoordelijkheden en bevoegdheden legt de raad verantwoording af in een eigen jaarverslag. Gebruikelijk is dat dit bij het jaarverslag van de raad van bestuur wordt gevoegd.
Een raad van toezicht is een intern toezichthoudend orgaan van de rechtspersoon.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Raad_van_toezicht
Wat fijn, zo zullen de geadresseerden van het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" hebben gedacht, dat dit bij onze kerk zo goed georganiseerd was, juist toen het er voor ons zo op aankwam bij het ontmaskeren van die goddeloze schurk, die oplichter met zijn frauduleuze praktijken; die luchtfietser die nu zelfs meent dat-ie ons met zijn allen voor zeven miljoen euro nog wel even een poot kan uitdraaien. Wat een voorzienigheid dat wij zo'n goede Raad van Toezicht hadden!

Helaas, was het maar zo!! Er was namelijk helemáál geen Raad van Toezicht; alleen achteraf (!) een veredeld theekransje... bestaande uit een familielied en een goede kennis van... apostel Klene, de door de internationale kerkleiding op voorhand al heilig verklaarde troonopvolger van districtsapostel De Bruijn die zichzelf volgens diens opvallend eigengereide rechterhand lastig kan verdedigen. Daarbij krijgt hij bijval van de opziener, de districtsoudste en de districtsevangelist met wie hij zich samen op 21 februari 2010 met een vurig pleidooi richt tot de "Crème de la Crème" van nieuw-apostolisch Nederland. In dat pleidooi prijzen de briefschrijvers zichzelf gelukkig met de uitkomsten van het baanbrekende werk van "de speurders" binnen hun Raad van Toezicht. Dezen hadden "staatsondermijnende activiteiten" weten te traceren tot aan het brein daarachter, te weten de voormalige projectleider Rohn. "Sla op die rotte vis dus geen acht met zijn gespartel op het droge. Einde van deze officiële waarschuwing."

Nu echter de ontnuchterende feiten: dé Raad van Toezicht bestaat dus niet, maar terwijl men gezellig met elkaar thee zette en koffie dronk hebben apostel Peter Klene, diens broer de districtsoudste Nico Klene en hun goede vriend, de districtsevangelist Ruud Vis, zich op enig moment verenigd in de Raad van Drie; voor de buitenwacht evenwel "de Raad van Toezicht". Zonder mandaat trokken deze ministers zonder portefeuille van de Raad van Drie er vervolgens op uit. De stekker moest er namelijk uit, bij de NAK Vastgoedontwikkeling Nederland B.V. en daarmee bij projectleider Rohn die door het kerkbestuur binnen deze B.V. was aangesteld in een directiefunctie. De missie bij de Raad van Drie had derhalve een tweeledig doel: 1) het aanleggen van een by-pass teneinde de continuïteit te kunnen waarborgen voor de projectontwikkelingsactiviteiten waar Rohn mee bezig was, en 2) het demoraliseren (lees: het wegtreiteren) van projectleider Rohn én diens medewerkers. Daarbij werd geen middel geschuwd, zo is het het WebTeam in een aantal verkennende gesprekken duidelijk geworden. Aangezien het kerkbestuur zich niet voor commentaar beschikbaar houdt, houden wij het hier dus op - tot "na afloop de rechtsgang", bij wijze van spreken...

Volgens het Handelsregister beschikken districtsoudste Nico Klene en districtsevangelist Vis kennelijk over uitzonderlijke bestuurlijke kwaliteiten (net als overigens apostel Peter Klene). Beiden vervullen namelijk vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland (!) een bestuurs- dan wel directiefunctie bij:
  1. Beheerstichting Alpha & Omega
  2. NAK Vastgoedontwikkeling Nederland B.V.
  3. Residence Eimersstaete B.V.
  4. Beheerstichting A&DN
  5. A&DN Vastgoed Holding B.V.
  6. A&DN Vastgoed Onderhoud B.V.
  7. A&DN Vastgoed Project B.V.
  8. A&DN Woon Zorg Management B.V.
  9. Eimersstaete Woon Zorg Exploitatie B.V.
Welgeteld hebben deze beide heren die binnen de kerk zelf immers ook nog districtsdienaren c.q. "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" zijn, minstens 10 petten op gekregen! Wat zal het een geschuif van facturen opleveren indien er voor al hun bewezen diensten honoraria worden vergoed... Het zal voor betrokkenen een kleine moeite zijn geweest om hun naam te verbinden aan het ondertussen meer en meer omstreden schrijven "Santpoort, 21 februari 2010". De ene dienst is de andere waard! Het behoeft geen betoog dat als zielzorg en zaken doen zó door elkaar moeten lopen, het een zooitje wordt. En dan nog te denken aan al het juridische getouwtrek waarin men is verwikkeld, ten aanzien waarvan de heren voor het gemak in commissie maar hebben verordonneerd dat alle anderen "de zwijgzaamheid" dienen te betrachten. Ja ja... Kan dat nog zuivere koffie zijn? Om duistere redenen was ook opziener Kamstra schijnbaar gaarne bereid om diens "onbesproken gedrag" aan deze koffie met een wrange afdronk te verbinden.

De bovenbeschreven schertsvertoning levert nu echter de alarmerende situatie op dat er bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland nog steeds geen Raad van Toezicht operationeel is gemaakt! En de kandidaten onder de drie leden van het veredelde theekransje werden weggepromoveerd... Wie nu nóg niet dóór heeft dat er hier sprake is van een soort van postmoderne knulligheid, is in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland volledig op zijn of haar plaats. Wij waarderen het dan ook heel erg als de desbetreffenden "de zwijgzaamheid" in acht nemen over wat er op dit Forum van aangespoelde zwarte bladzijden uit de zee der vergetelheid wordt gedecodeerd en aan de rechthebbenden alsnog wordt prijsgegeven (vgl. regelnummer 48). Tevens willen wij ons voor zover dat vermeden kan worden, niet begeven op het niveau van het juridische conflict (vgl. regelnummer 51). Weg evenwel met de ironie; wat hier gebeurt is nota bene écht!! Wij hebben daadwerkelijk van doen met een kerkbestuur dat nauwelijks meer kan communiceren met haar immense doelgroep!! De bestuurders tonen zich eenzelvig en geven er blijk van geen kloppend zelfbeeld te hebben.

Angstvallig ziet het kerkbestuur uit naar elk opvolgend (tussen)vonnis. Van de vier gevelde rechterlijke oordelen zijn er al drie uitgevallen in het nadeel van districtsapostel De Bruijn, in privé dan wel voor de kerk. Eenmaal werd door ex-projectleider Rohn hoger beroep aangetekend. In die vooralsnog "gewonnen zaak" kan het dus "verkeren". Wie echter na aanstonds anderhalf jaar nog altijd geen kans ziet om diverse conservatoire beslagen opgeheven te krijgen, mag zich normaalgesproken wel eens achter het oor krabben, en anders moet dit maar ambtshalve geschieden op last van de Belastingdienst want het is voor het WebTeam vooralsnog hoogst ongewis of de accountant zich bij het samenstellen van de jaarrekening 2009 aan de regels heeft gehouden. Alleen al het enkele gegeven dat in dit geval het bestuur van een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) er principieel van afziet zich publiekelijk te verantwoorden en weigert belanghebbenden inzage te verlenen in de jaarrekening, duidt naar onze vaste overtuiging op "foute boel". Deze misstand mag nu eindelijk wel eens in het openbaar aan de kaak worden gesteld. Achter de schermen worden er gedurig allerhande belangen met elkaar verweven. Het kwalijke feit ook dat districtsapostel De Bruijn zich in privé door dezelfde advocaat laat vertegenwoordigen als hij dit laat doen namens de kerk, wijst op een zorgwekkende kortzichtigheid bij hem. Let op: wie bewerkstelligt hier dan dat zaken door elkaar lopen (vgl. regelnummer 7)?

Is het overigens al iemand opgevallen dat er in deze hele serie artikelen nog met bijna geen woord is gerept over "Oostenrijk"? Uiteraard heeft ook "Oostenrijk" wel onze belangstelling, maar waar het ons in de eerste plaats om gaat is dat er een einde moet komen aan de bestuurlijke wanorde die de gelovigen hier lelijk uit elkaar speelt. Wij hebben gemeend die wanorde te moeten ontrafelen, zodat deze tot "behapbare proporties" is teruggebracht. In de Nieuw-Apostolische Kerk meent iedereen te allen tijde over alles te kunnen meepraten. Taken en bevoegdheden zijn namelijk ontzettend slecht afgebakend. Ondertussen is het kerkbestuur er "beretrots" op dat velen aan het woord komen. Zij verhult echter dat niemand wat te zeggen krijgt! Telkens ontstaat er op die manier na verloop van tijd ongenoegen. Dat men aan het woord kwam, had namelijk slechts ten doel dat een ieder nu en dan stoom kan afblazen. Van degenen echter die nog wél wat in te brengen hebben, zoals de districtsvoorgangers, wordt van hogerhand verlangd dat zij "de zwijgzaamheid" betrachten. Betrokkenen "weten" dat wie daarin verzaakt, voortaan dodelijk genegeerd zal worden. Er wordt dan gedaan alsof je niet meer bestaat. Zo word je subtiel doch effectief terechtgewezen, én indirect heengezonden. Voorbeelden te over! Lees de diverse Internetfora er maar op na in Duitsland en Amerika. Alleen de allerhoogste (!) "Godsgezanten" in de kerk zijn "Boden van Jezus Christus" en daarom hebben uitsluitend zij het in de organisatie voor het zeggen. Het is dan ook feitelijk door hun toedoen dat dit kerkgenootschap ongewoon veel afsplitsingen kent; door de jaren heen gemiddeld één per jaar. Als districtsapostel De Bruijn straks wordt veroordeeld wegens meineed en laster, roept hij bij wijze van spreken achteraf diens volgelingen nog op om te bidden voor vergeving van rechter. Kort en goed: de "cultuur" met haar sektarische trekken in deze geloofsbeweging doet haar zogenaamde dienaren, zodra deze promoveren tot "hogere dienaren", van zichzelf, hun naasten, hun omgeving en van de rest van de samenleving zodanig vervreemden dat men als het ware een dubbelleven moet gaan lijden. Deze "klassieke sekte" maakt van haar meest voorbeeldige en "omhoog gevallen" kerkelijke ambtsdragers ongenaakbare voorgeprogrammeerde robotachtige wezens die van godsdienstwaanzin niet meer weten wie zijzelf ooit geweest zijn. De oorzaak daarvan is simpelweg dat er in het "werk Gods" geen "hoge(re) dienaren" bestaan en ook nimmer hebben bestaan. Het beste zou zijn als ieder weer reëel met beide benen op de grond terugkeert! Daarmee zal er niets verloren zijn; alleen maar heel veel gewonnen...

Een en ander verklaart hoe er zich binnen de Nieuw-Apostolische Kerk een geestelijke elite heeft gevestigd die de vrije meningsuiting van allen die zij aan haar gezag onderworpen acht aan banden legt. Exemplarisch voor dit verschijnsel is het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010". Het is ronduit bedrieglijk hoe daarin wordt gesproken over een Raad van Toezicht. Ten aanzien van de arbeidsrelatie met projectleider Rohn hult apostel Klene zich vooral in vaagheden, behalve misschien wanneer hij zich uitlaat over de precieze ontslaggrond waardoor die arbeidsrelatie onherroepelijk had moeten worden verbroken:
17) Daarbij heeft hij gemeend exorbitante eisen aan zijn vertrek te moeten koppelen waar wij als bestuur en Raad van Toezicht niet mee akkoord zijn gegaan.
18) Dat heeft uiteindelijk geleid tot een conflict, schorsing en ontslag.
Aldus worden de bovenbeschreven zienswijze van het kerkbestuur én de thans zichtbare verregaande gevolgen daarvan niet alleen opgedrongen aan de geadresseerden van het desbetreffende schrijven, doch inmiddels aan allen die daarvan kunnen/moeten kennisnemen. Bovendien worden de kosten van deze afkeurenswaardige handelwijze afgewenteld op de samenleving doordat men vanwege de fiscale giftenaftrek oneigenlijk profiteert van (door de belastingbetaler te financieren) "gesponsorde" schenkingen. Staat er wel eens iemand bij stil dat twee van de drie leden van de "Raad van Toezicht" die geen Raad van Toezicht was, sinds hun benoeming in juni 2009 (!) in de diverse bestuurs- en directiefuncties binnen de in allerijl extra opgerichte "dochterondernemingen" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland, nu, na anderhalf jaar, vandaaruit nog steeds geen kans hebben gezien het zorgproject Eimersstaete tot een goed einde te brengen? Zou daar niet een héél simpele reden voor kunnen zijn? Vast wel! (...) Wij denken aan verwijtbare nalatigheden en onkunde. Maar hoe moet dat nu verder, nu er geen solide Raad van Toezicht actief is? Waar blijft in deze samenhang de verdiende afstraffing van de onverantwoordelijke verantwoordelijken door de stamapostel en "de landelijke vergadering" wegens onbehoorlijk bestuur?! Of hebben die er óók al geen weet van wat er in de statuten staat?! Daarom, landelijke en internationale pers: hier ligt voor u een taak!

Voorafgaand aan al die extra bedrijvigheid waren er rechtsgeldige bestuursbesluiten nodig van het kerkbestuur, bestaande uit districtsapostel De Bruijn, apostel Klene en opziener Kamstra. Dit gebeurde allemaal in het voorjaar van 2009. Mede hierdoor plaatsen wij grote vraagtekens bij de aangevoerde oorzaken voor het latere ontslag van projectleider Rohn. In november 2009 vindt er daarna in Eimersstaete een Open Huis plaats, georganiseerd door de nieuwe bedrijfsleiding. Desondanks lopen hun inspanningen op niets uit; tot op de dag van vandaag zelfs. Niettemin richt apostel Klene zich op 21 februari 2010 "tot het ganse volk" en wordt projectleider Rohn met een omhaal van woorden aan de schandpaal genageld. Sindsdien is er bijna een vol jaar voorbijgegaan. Het ene na het andere verontrustende vonnis kan via de http://www.rechtspraak.nl of anderszins worden ingezien. Ondertussen ziet het kerkbestuur zich genoodzaakt een kostbaar forensisch onderzoek te laten uitvoeren want blijkbaar moet er een betere stok worden gevonden om projectleider Rohn van het strijdtoneel af te meppen dan alleen de omstandigheid van de gestelde "exorbitante" eisen aan diens vertrek... Maar nogmaals: hoe kan een werknemer die zelf "op 25 mei 2009 eenzijdig de samenwerking met de kerk opzegde" (vgl. regelnummer 16) zulke eisen überhaupt stellen en daardoor vervolgens worden ontslagen?! Het enige wat het kerkbestuur daarop te zeggen heeft en waar zij het -vreemd genoeg- bij wil laten, is: "Wij waarderen het heel erg dat u allen rond deze kwestie de zwijgzaamheid betracht." (vgl. regelnummer 48).

Leden van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland: waarom laat u zich dit welgevallen? Waarom wilt u dit - dat gelovigen die zich nu in een WebTeam hebben verenigd klokkenluiders moeten zijn omdat... het kerkbestuur verdeeldheid zaait!! Die verdeeldheid past trouwens ook niet bij de kerstgedachte, bij het feest van het licht. Met onze verkenningen hebben wij gepoogd wat licht te scheppen in een vooralsnog bedrieglijke duisternis. Wij hopen u -tot dusverre- een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie te hebben geschetst (vgl. regelnummer 42)!

Dietrich Bonhoeffer tijdens de radiotoespraak op 1 februari 1933 (de leiding van het radiostation haalt deze toespraak voortijdig uit de lucht):
"Mensen en in het bijzonder jonge mensen hebben een leider nodig die gezag uitoefent zolang ze zichzelf nog niet volwassen, sterk en verantwoordelijk voelen... De leider zal zich bewust moeten zijn van deze begrenzing van zijn gezag. Hij verstaat zijn functie verkeerd als hij degenen die hij leidt niet bewust maakt van de grenzen van zijn gezag en hen de eigen verantwoordelijkheid afneemt. In dat geval laat hij zich door hen verleiden om een afgod te worden - iets wat degenen die geleid worden steeds weer hopen. Zo transformeert het beeld van de leider in dat van een verleider... "

Bron: ISBN 90 259 5559 2/NUR 680
Geïnteresseerd op zoek naar een logische verklaring voor de gedachtengang van apostel Klene bij het schrijven van de brief "Santpoort, 21 februari 2010" viel het ons op dat hij in het document negenmaal de ik-vorm hanteerde:
1) Deze brief schrijf ik u mede namens de Opziener, Oudste N. Klene en Evangelist Vis.
2) Dit weekeinde zijn een aantal van u opnieuw geconfronteerd met een e-mail met bijlagen van broeder R. Rohn.
3) Ik constateer net als velen van u, dat deze broeder alles in het werk stelt om onze Districtsapostel te beschadigen.
5) Daarom schrijf ik u vandaag als broeder van u allen, maar ook als broeder van onze Districtsapostel.
6) Ik kan niet accepteren dat dit gebeurt.
28) In een kort contact met de advocaat die de zaak van de familie De Bruijn behartigt, heb ik bevestigd gekregen dat onze Districtsapostel niet in dit project zit en zelfs al in 2008 zijn aanbetaling heeft teruggevraagd.
42) Met het bovenstaande hoop ik u een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie te hebben geschetst.
43) Daarbij had ik de behoefte om het op te nemen voor onze Districtsapostel
46) Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang.
52) Deze brief achtte ik echter toch noodzakelijk.
Hierboven is regelnummer 2 extra aangehaald want, zo vroeg wij ons om te beginnen af, wat zette in "een e-mail met bijlagen van broeder R. Rohn", gericht aan anderen en wellicht doorgestuurd naar apostel Klene, bij hem mogelijk de knop om, om daarop onverwijld over te gaan tot "georganiseerd verzet"? Of moest dit verzet de aandacht misschien ergens van afleiden?

[Hier is dit artikel nog niet af. Red.]

Ten slotte; meermalen werd het WebTeam verzocht/getipt toch óók maar te letten op omstandigheden die zouden kunnen wijzen op fraude, gepleegd door of namens het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Met iemand als Peter R. de Vries in ons team hadden wij daar vast wel raad mee geweten! Wat valt er bij fraude echter speciaal in aanmerking te nemen? Opnieuw hielp het Internet ons verder:
Fraude is een vorm van bedrog; de zaken worden anders voorgesteld dan ze zijn, door op papier of digitaal een onjuiste weergave te geven van de werkelijkheid. Men spreekt ook van oplichting, hoewel oplichting een breder begrip is: het kan ook op andere manieren geschieden.

(...)
Wolters beknopt Latijns-Nederlands Woordenboek (12e druk) vermeldt als betekenissen: bedrog, schade, misdaad.
  • Kenmerken van fraude
  • Er is geen duidelijke definitie van fraude. Het begrip als zodanig komt niet voor in het Nederlandse Wetboek van Strafrecht. Kenmerkende elementen die aanwezig moeten zijn om van fraude te spreken zijn:
  • Het gaat om opzettelijk handelen
  • Er wordt een misleidende voorstelling van zaken gegeven
  • Er is het oogmerk economisch voordeel te behalen
  • Er is een benadeelde
  • Er is sprake van onrechtmatig of onwettig handelen
  • Voorbeelden van fraude
    (...)
    Onder belastingfraude (ook wel:belastingontduiking) wordt verstaan: minder of geen belasting betalen door het niet naleven van de fiscale wetgeving. Bij belastingontduiking is er altijd sprake van een wetsovertreding.
    (...)
    Bij jaarrekeningenfraude wordt in de jaarrekening een onjuist beeld gegeven van de stand van zaken in een bedrijf;
    (...)
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Fraude
Bij bedrog is er sprake van een wilsgebrek bij de totstandkoming van een rechtshandeling.
Een rechtshandeling vereist immers op grond van art. 3:33 B.W. (artikel 33 van boek 3 van het Nederlands Burgerlijk Wetboek) een op een rechtsgevolg gerichte wil die zich door een verklaring heeft geopenbaard.
In art. 44 van boek 3 van het Burgerlijk Wetboek (art. 3:44 B.W.) staan de wilsgebreken: bedreiging (lid 2), bedrog (lid 3) en misbruik van omstandigheden (lid 4). Deze wilsgebreken leiden tot vernietigbaarheid van de betreffende rechtshandeling (lid 1).
Een ander wilsgebrek is de dwaling, die vermeld staat in art. 228 van boek 6 van het Burgerlijk Wetboek (art. 6:228 B.W.).

Verschillen tussen bedrog en dwaling
Bij bedrog is er, in tegenstelling tot dwaling, sprake van opzet waarbij iemand willens en wetens (expres) in dwaling wordt gebracht.
Bij dwaling geldt er een onderzoeksplicht van de dwalende partij op grond van de zgn. verkeersopvattingen genoemd in art. 6:228 lid 2 B.W., en pas wanneer daaraan voldaan is, is er sprake van een geslaagd beroep op dwaling. Bij bedrog is het niet nodig, dat er is voldaan aan een onderzoeksplicht.

Definitie
Bij bedrog wordt iemand tot een bepaalde rechtshandeling bewogen door een opzettelijk onjuiste mededeling (het vertellen van onwaarheden/leugens), opzettelijke verzwijging (iets belangrijks niet mededelen, wat men juist verplicht was mede te delen) of een andere kunstgreep (bijvoorbeeld het opgeven van een valse naam, een vals adres, het vervalsen van stukken en zich in een valse hoedanigheid presenteren).
Een "aanprijzing in algemene bewoordingen": overdrijving in advertenties is echter toegestaan, ook al is ze onwaar, en levert noch een gerechtvaardigd beroep op bedrog, noch op dwaling op. Voorbeelden hiervan zijn: "de mooiste", "de beste" en "de goedkoopste".

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bedrog
Nadat wij deze informatie op ons hadden laten inwerken, zagen wij in de combinatie van de thans gemelde opvolgende gebeurtenissen aanleiding om zonder meer de bezorgdheid te delen van allen die ons hieromtrent meer dan eens waarschuwden. Zo bevreemdt ons de hele verkooptransactie van Eimersstaete op 3 juli 2009, voorafgegaan als het ware door een overval vanuit de gefingeerde "Raad van Toezicht". Hierbij en hierna ontstaan alle verliezen! Wanneer dit allemaal al is gebeurd, en er tussendoor in Eimersstaete slechts formaliter een Open Huis plaatshad, "valt" apostel Klene opeens over een e-mailtje dat hijzelf niet eens rechtstreeks had ontvangen. Toch zou er niets loos zijn! Wie dan echter tegelijkertijd zichtbaar moeite doet om de districtsvoorgangers binnen "de landelijke vergadering" een oogje te laten dichtknijpen, wat simpelweg stuitend is en "onbehoorlijk bestuur" veronderstelt, en zichzelf dan op geen enkele fatsoenlijke transparante manier laat controleren, is in onze ogen een ordinaire boef en niets minder dan dat!!

Maar wat was daarin gedurig de rol van districtsapostel De Bruijn? Het kerkbestuur (indien dit bestaat uit minder dan vier personen) moest toch -ingevolge de statuten- steeds unaniem zijn in haar besluitvorming? Dan gebeurde toch alles per se met diens medeweten én met diens instemming? (...) Voor de duidelijkheid volgt hieronder eerst het in dit verband meest relevante artikel uit de statuten van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland:
Artikel 6 Het bestuur
1. Het bestuur bestaat uit tenminste drie leden: de Districtsapostel als voorzitter alsmede de Apostelen en Opzieners van het kerkgebied van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Voor zover het minimum aantal van drie niet bereikt is, benoemt de Districtsapostel daartoe andere ambtsdragers uit de landelijke vergadering tot leden van het bestuur.

2. De leden van het bestuur dragen gezamenlijk de verantwoording voor de administratieve leiding van de kerk. Het bestuur beslist in het bijzonder over de volgende onderwerpen:
a. goedkeuring van de begroting voor het komende boekjaar;
b. investeringen en het aangaan van verbintenissen met een totaalbedrag van meer dan 500.000 Euro per afzonderlijk geval;
c. het vaststellen van de jaarrekening;
d. beslissingen over kerkelijke uitsluiting;
e. onderwerpen die door de Districtsapostel aan het bestuur zijn voorgelegd.

3. De kerk wordt in en buiten rechte vertegenwoordigd door de Districtsapostel.

4. Het bestuur wordt door de Districtsapostel bijeengeroepen. Het bestuur vergadert tenminste éénmaal per jaar en overigens naar behoefte respectievelijk wanneer een derde van de bestuursleden daarom schriftelijk bij de Districtsapostel verzoekt. Het bestuur heeft beslissingsbevoegdheid indien tenminste twee derde van de leden aanwezig of rechtsgeldig vertegenwoordigd is. Ieder lid van het bestuur kan één ander bestuurslid ter vergadering vertegenwoordigen; de Districtsapostel kan meer dan één, doch ten hoogste een derde van het totaal aantal bestuursleden ter vergadering vertegenwoordigen. De in de voorgaande volzin bedoelde volmachten dienen schriftelijk te zijn verleend.

5. Besluiten van het bestuur zijn rechtsgeldig indien zij met minimaal drie vierde van de rechtsgeldige stemmen zijn genomen.
Het bestuur is dus al tot besluitvorming bevoegd als twee (van de drie) leden aanwezig/vertegenwoordigd zijn. Een drie vierde meerderheid bij twee leden is 1,5 en daardoor 2. Een drie vierde meerderheid bij drie leden is 2,25; derhalve 3. Daardoor wordt in beide gevallen unanimiteit vereist. Dit lijkt ons belangrijk om vanaf nu goed in het oog te houden. Echter, hoe wordt hier in de praktijk mee omgegaan? Enig onderzoek ernaar bracht onthutsende feiten aan het licht. Hoofdrolspeler daarbij: apostel Peter Klene. Zie hieronder pagina 4 uit het vonnis in kort geding van de Rechtbank Utrecht op 1 september 2010 in de zaak Ronald Rohn tegen NAK Vastgoedontwikkeling Nederland B.V., waarbij het ontslag aan de orde was:


[Afbeelding]

Hier staat dus werkelijk...
  • [begin citaat] Het besluit tot benoeming van N. Klene en R.D. Vis als bestuurders van de stichting Alpha & Omega is genomen tijdens een buitengewone vergadering van het hoofdbestuur van NAK op 8 juni 2009. Hoewel in de notulen van die vergadering de indruk wordt gewekt dat ter vergadering twee leden van het hoofdbestuur van NAK aanwezig waren, te weten Th. J. de Bruijn en P. Klene, is gebleken dat alleen P. Klene daadwerkelijk aanwezig was en dat Th. J. de Bruijn op grond van een volmacht door P. Klene werd vertegenwoordigd.

    (…)
    Wat Rohn verder nog heeft aangevoerd dat (i) de bestuursvergadering op 8 juni 2009 in het geheel niet heeft plaatsgevonden en (ii) dat de notulen van die vergadering valselijk zijn opgemaakt en dit door P.Klene tijdens een terechtzitting zou zijn erkend, is van belang dat -wat hier ook van zij- het besluit later nog door Th.J. de Bruijn is bekrachtigd. [einde citaat]
... jawel, dat apostel Peter Klene, wanneer de beide andere bestuursleden op enig moment in geen velden of wegen te bekennen zijn, maar zelf een paar knopen grondig doorhakt. Dat kan namelijk allemaal zomaar bij deze Algemeen Nut Beogende Instelling!! En wat doet hij dan?! Jawel, hij benoemt zijn eigen broer in allerhande bestuurs- en directiefuncties; en (om het iets minder erg te maken) wordt toch ook nog maar een tweede man met al die versierselen omhangen!!

De rol van districtsapostel De Bruijn bestond hier dus uit het ratificeren van het solistische optreden van diens toekomstige opvolger...

Beste lezers; u kunt het zich nu vast wel indenken dat de schrik ons om het hart sloeg toen dit bewuste vonnis dergelijke zaken openbaarde! Onmiddellijk rees bij ons dan ook de vraag van welk rechtsgeldig mandaat de zogenaamde Raad van Toezicht eerder feitelijk was voorzien! Wij vreesden immers al dat het in het voorjaar van 2009 een vooropgezet plan was geweest om projectleider Rohn "kalt" te stellen. Zou het voor de buitenwacht destijds tot een Raad van Toezicht opgetuigde veredelde theekransje op dezelfde manier (door apostel Peter Klene) zijn geïnstalleerd als nu naderhand de districtsoudste Nico Klene en de districtsevangelist Ruud Vis in hun talrijke bestuurs- en directiefuncties?! Anders gezegd: lag ook dááraan een goeddeels solistisch optreden van apostel Peter Klene ten grondslag? En was dát dan nu wellicht de reden waarom in het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" nadrukkelijk tevens wordt gesproken uit naam van opziener Kamstra?! Moest deze op die manier "met terugwerkende kracht" impliciet support verlenen aan kerkpolitieke schijneffecten?

Als rechtgeaarde digitale spoorzoekers in "de bonte wereld van geloven en denken" zochten wij ook nu onze toevlucht tot de vrije encyclopedie WikipediA op het Internet:
Valsheid in geschrifte of schriftvervalsing is een begrip uit het recht.
Valsheid in geschrifte is een strafbaar feit, waarvan sprake is wanneer de valsheid gepaard gaat aan bedrieglijke inzichten en betrekking heeft op welbepaalde documenten die volgens de wet een zekere geloofwaardigheid genieten. Een valse vermelding op een factuur kan strafbaar zijn, een valse bewering in een liefdesbrief wellicht niet. In het Belgische Strafwetboek hoort de valsheid in geschriften bij de ernstige misdaden en wanbedrijven tegen de openbare trouw.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen materiële valsheid en intellectuele valsheid. Wie een bestaand document namaakt of wijzigt, begaat een materiële valsheid; ook een nagemaakte handtekening valt daaronder. Men kan denken aan vervalste of nagemaakte paspoorten. Wie in een origineel stuk onjuiste vermeldingen opneemt, begaat een intellectuele valsheid. Op een factuur kan een verkeerde datum ingevuld worden, of de naam van een verkeerde klant, of verkeerde hoeveelheden en bedragen. Als dat met bedrieglijke intenties gebeurt, is het een valse factuur. Men kan ook een factuur maken voor een levering die helemaal niet gebeurd is; dan is de factuur ook vals, de levering is fictief.
Bij uitbreiding wordt het vervalsen van computerbestanden die geloofwaardig moeten zijn, bijvoorbeeld een boekhouding, ook tot de valsheid in geschriften gerekend.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Valsheid_in_geschrifte
Terwijl deze "paragraaf 9" langer en langer wordt, wat wijzelf bepaald niet hadden voorzien, zijn wij nu toch wel aangekomen op een punt waarbij wij denken dat een ieder zich in gemoede mag afvragen: hoe geloofwaardig zijn in werkelijkheid de leden van dit kerkbestuur? Doch ook: hoe geloofwaardig zijn in werkelijkheid hier de leden van "de landelijke vergadering", waarin hoofdzakelijk de districtsvoorgangers het voor het zeggen hebben? Het lijkt onderhand immers wel alsof de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland enkel en alleen wordt bestuurd door één man: apostel Peter Klene!

Wanneer wij ál het voorgaande nog eens goed in ons om laten gaan, is het meest bevreemdende van alles toch wel dat één enkel bestuurslid van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland het kennelijk presteert om een "onafhankelijke" Raad van Toezicht waarin hij ook zelf zitting schijnt te hebben gehad (hoe kán zoiets überhaupt -?!-), om te smelten tot een team van gelijkgestemden dat op 8 juni 2009 als het ware een coup pleegt. Het theekransje was een "paard van Troje"!!

In een oogwenk was op 8 juni 2009 de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland binnen haar geledingen (gezien een ware diversiteit aan bedrijfsonderdelen) ontdaan van haar Raad van Toezicht. Het meesterbrein achter dit huzarenstukje: apostel Peter Klene. Dit brengt ons terug bij de volgende opmerking van betrokkene in diens -door minstens enkele slachtoffers- vermaledijde schrijven "Santpoort, 21 februari 2010":
46) Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang.
Voor meesterbreinen die in strategieën denken is zo'n opmerking welhaast te vergelijken met een handtekening, zo wil het ons voorkomen. Het kon in die hele rechtsgang wel eens compleet andersom zijn, namelijk dat de geschorste en ontslagen projectleider Rohn gaandeweg weet te ontrafelen welke dubieuze praktijken er zich binnen de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland moeten hebben afgespeeld in haar bestuurskringen! En terwijl daarbij een ieder nu verplicht de zwijgzaamheid betracht in afwachting van die rechtsgang, lopen sinds 8 juni 2009 dagelijks de financiële verliezen verder op. Tel uit je winst!
Laten wij hier even een tussenbalans opmaken:
  • doordat er in Arnhem hypotheekrente wordt betaald voor een leegstaand nieuw appartementencomplex (stel voorzichtigheidshalve: 5% over 4 miljoen euro) en er beslag ligt op het voormalige kerkgebouw plus annexen aldaar waardoor men rente misloopt over de verwachte verkoopopbrengst (stel: 5% over 3 miljoen euro), kost dit de kerk 350.000 euro op jaarbasis;
    stel: de afschrijving bij Eimersstaete is per jaar 200.000 euro;
    stel: de uitblijvende winstgevendheid bij Eimersstaete bedraagt 250.000 euro per jaar;
    stel: er zijn doorlopende loonkosten bij Eimersstaete (een directeur, een assistent, een alvast in dienst genomen kok wellicht) - dan valt al gauw te denken aan een totaalbedrag van 100.000 euro per jaar;
  • ook elders stagneert door conservatoir beslag de projectontwikkeling, zoals in Enschede, en blijft winstgevendheid uit. Stel: de rentederving bedraagt per jaar 100.000 euro;
    stel voorzichtigheidshalve: de huisadvocaat van de kerk rekent een uurtarief van 300 euro en hij heeft per jaar 4 weken werk aan de zaak; met wat onkosten erbij komt dit op 50.000 per jaar;
  • vanuit het kerkbestuur wordt er aan deze zaken veel arbeidstijd gespendeerd. Stel: de daarmee corresponderende loonkosten bedragen per jaar 100.000 euro;
    stel dat de kosten van ondersteunende diensten van externen per jaar 50.000 euro bedragen.
Alles bij elkaar komt dit op 1,2 miljoen euro aan verlies per jaar; per maand dus 100.000 euro. En dat zou projectleider Rohn op diens geweten hebben? Of is het misschien apostel Peter Klene, als aanvoerder van een zwijgende minderheid! Op basis van het zojuist gegeven rekenvoorbeeld met bescheiden uitgangspunten heeft het bestuur dus elke zondag weer zo'n 23.000 euro verlies te melden over een achterliggende week. Dat zijn per week 115 verspilde giften van 200 euro. Met dat beleid heeft men sinds 8 juni 2009 een bestendige koers gevaren! Ook als de helft, of de helft van de helft ervan wáár zou zijn, is er nog steeds sprake van financieel wanbeheer... Neemt u het echter intussen maar aan; niet de helft van deze ernstig compromitterende waarheid is u door het kerkbestuur open en eerlijk verteld! Schaamteloos riep apostel Peter Klene ertoe op om de zwijgzaamheid te betrachten. Laconiek leggen de districtsvoorgangers zich bij het op die duivelse manier uitgeoefende intimiderende autoritaire gezag neer! De opziener schijnt zich inhoudelijk op de vlakte te houden en verder lijkt het wel alsof de districtsapostel van diens vermeende slachtofferrol al een heuse life-style heeft gemaakt.

"Wat is hier toch ingewikkeld aan?"

Nog steeds ziet het WebTeam niet in wat er in het "werk Gods" ingewikkeld zou zijn aan het behartigen van een aantal zakelijke belangen met als voornaamste doel het verschaffen van een fysiek onderdak aan christenen voor het houden van openbare erediensten, en zulks op basis van Zijn liefde en van Zijn waarheid.

Niettemin... Wat is dit voor een bestuur? Wat is dit voor een kerk? Wat zijn dit voor bijgelovigen? Hoe is het mogelijk dat men hiermee wegkomt? Of zal dat binnenkort toch nog heel anders uitpakken? Deze ongerijmdheden leggen wij voor aan de journalistiek, de politiek, aan het buitenland, en aan u allen die dit leest.


Het WebTeam

(10) Deze kerk existeert bij de gratie van onwetenden!
Helaas laat de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk zien dat het door de jaren heen schering en inslag is geweest met malversaties doch ook met getouwtrek om de macht. Er is structureel sprake van een totaal gebrek aan transparantie, vermenging van belangen en wanneer het zo uitkomt worden de feiten verdraaid. Dit is een patroon dat zich pijnlijk aftekent voor een ieder die op zoek gaat naar de wortels van "het wederopgerichte genadealtaar in de hedendaagse nieuw-apostolische apostelen". Als een rode draad lopen deze symptomatische verschijnselen heen door het rafelige verleden van deze kerk, die mede daardoor tientallen afsplitsingen kent. Aangezien al dit soort van belastende feiten en omstandigheden zo veel mogelijk wordt verzwegen en waar mogelijk onder het tapijt of in een doofpot verdwijnt, weet de doorsnee kerkganger er meestal weinig of niets van af. Waarom zou men zich er ook voor interesseren, is wellicht ook de gedachte want desondanks kan het in een plaatselijke kerkgemeente heel goed toeven zijn. Met wat er op het hoogste niveau achter de coulissen is misgegaan of zelfs aan het misgaan zou zijn, heeft men in de periferie van de organisatie veelal niets van doen! Waarom zou men voor zichzelf "de vrede" laten verbreken door strandjutter te worden op het strand langs "de zee der vergetelheid"?

Tegen het licht van deze benauwende achtergronden haken ondertussen anderen stilletjes af die -onbedoeld- wél worden geconfronteerd met de keerzijde van de medaille. Wat men namelijk te weten komt of wat men zelf ondervindt staat veraf van wat naar alle waarschijnlijkheid in de plaatselijke kerkgemeente ieders realiteit is. Bevond men zich aanvankelijk nog "in het midden der gemeenschap"; nú, ten prooi gevallen aan een ontluisterende waarheid, voelt dat opeens heel anders aan. Hiermee "opgezadeld" zal menigeen het lachen vergaan. Men krijgt het te stellen met vragen zonder antwoorden, en zielzorg? "De dienaren" zullen wel zeggen: "Leg het in de handen van God, geef het over, probeer de knop om te zetten, laat het los, kijk niet achterom, vergééf, maak voor jezelf de weg weer vrij, en wij willen je gedenken". Of in een verscheidenheid aan andere bewoordingen met gelijke strekking. Het (dood)zwijgen begint...

Daarom bestaat de Nieuw-Apostolische Kerk uit twee goeddeels gescheiden werelden: de wereld van de wetenden en de wereld van de onwetenden. Momenteel komt daarvan iets aan de oppervlakte in de kwesties Oostenrijk en Arnhem. Ook nu weer doet de kerkleiding verwoede pogingen om de onwetenden onwetend te houden. Geen middel wordt daarbij geschuwd. Apostel Peter Klene zoekt steun bij drie medestrijders in "het werk Gods" en verspreidt op 21 februari 2010 een brief met zelfs meerdere grove leugens. En dan te bedenken dat er in de statuten staat: "Voor de ordinatie tot ambtsdrager wordt in het bijzonder gevraagd (...) een onbesproken levenswandel die afgestemd is op de leer van Christus." Ja, ja; eenmaal geordineerd, en de leugen mag zeker regeren! "Van de leden wordt verwacht dat zij hun leven naar de leer van Christus inrichten. Zij hebben recht op deelname aan alle voor hen bestemde kerkelijke handelingen en zielzorg.", staat er vervolgens op de internationale website. Met andere woorden: wie er wat van zegt, heeft wat ons betreft geen recht van spreken - want in "het verlossingswerk" is het de liefde Gods die alle dingen bedekt. "Zo gaan de apostelen ons voor!" Ja, ja. Wat zijn dat feitelijk voor apostelen? Bestaat het wel in "het werk Gods" dat Zijn gezanten zich voorstaan op een positie die hoger zou zijn dan die van elke voor Hem gelijkgerechtigde naaste?!

"Wat is hier toch ingewikkeld aan?" staat er boven dit 12-delige artikel over het "totalitaire regime" in de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) waarmee een betrekkelijk kleine "geestelijke elite" de touwtjes strak in handen houdt. De hoogste dienaren binnen "de kring der dienaren" blijken exponenten te zijn van een machtsbestel dat zichzelf in stand houdt door met zachte stem doch harde hand te regeren. Het ingewikkelde aan dit onderwerp is dat men diens eigen ogen moet willen geloven wanneer kerkleiders zich op die manier manifesteren als "advocaten van de duivel". Immers, men komt niet op voor de eerlijke of de oprechte, voor de zieke of het slachtoffer; integendeel, men laat zichzelf door anderen hoogachten en prijzen! Gemaakte fouten wenst men niet onder ogen te zien, laat staan de gevolgen daarvan recht te zetten. Men doet zelfs alle moeite om misslagen te verhullen, zoals bij het project "Eimersstaete" in Arnhem.

Waarom gaan er dan tóch nog mensen naar deze kerk? Dat is eenvoudig te verklaren want in de plaatselijke kerkgemeenten valt er relatief weinig van te merken hoe het er in werkelijkheid soms aan toegaat in de hoogste kringen. Het wordt pas problematisch wanneer voorgangers te veel initiatieven tonen, wanneer gelovigen te veel vragen stellen, wanneer er onvoldoende "verschuldigde eerbied" aan de dag wordt gelegd tegenover "hooggeplaatsten" of wanneer irritaties op andere wijze oplopen. Dan zien de hooggeplaatsten kans om betrokkenen in eerste instantie fijntjes terecht te wijzen. Zoiets kan zich eventueel nog een keer herhalen, maar daarna wordt het menens: altijd zullen het "de Godsgezanten" zijn die aan het langste eind trekken en hierbij zullen dezen worden gesteund door de hen ten dienste staande "lagere dienaren". Voor een verongelijkt individueel gemeentelid is het dan kiezen of delen: slik ik dit, of niet!

Een dergelijke ongemakkelijke situatie kan zich voordoen na 20 jaar, na 40 jaar en zelfs na 60 trouwe dienst aan "de gemeenschap". Er kan er maar één de baas zijn; er kan er maar één gelijk hebben en maar één kan er rekenen op helpende hulp van een ander. Opeens kunnen dan "je vrienden", je vermeenden geestverwanten, niet langer ook je bondgenoten zijn. Dat nadeel heeft in zoverre ook een voordeel, namelijk: je leert je ware vrienden kennen - na 20 jaar, na 40 jaar en zelfs na 60 trouwe dienst aan "de gemeenschap"! Niettemin mag het duidelijk zijn dat men dan een wel zeer bittere pil heeft weg te slikken. Onder die bedroevende omstandigheden wordt echter het derde couplet bewaarheid van het lied "Welk een Vriend is onze Jezus" want de woorden daarvan luiden: "Is soms "tranenbrood" de spijze, doornenvol ons levenspad, (...), zijn van vrienden wij verlaten en de vijand zoekt ons leed, o, dan is ons Jezus alles: Koning, Priester en Profeet."

Zielen die op zo'n manier een lijdensweg wacht, treft tot op zekere hoogte ook een isolement. Men raakte immers onthecht van de gemeenschap toen het daar onherbergzaam werd doordat veiligheid en geborgenheid wegvielen. De ongenaakbare Godsgezanten bleken alleen maar hoge functionarissen te zijn; vertegenwoordigers van een wereldmacht. Zo laat men zich althans overal verwelkomen en verzorgen. Hun persvoorlichters doen het woord en het zorgvuldig van bovenaf geregisseerde nieuwe mediabeleid doet de rest. Wie er naast de geadviseerde "tienden" nog wat extra's voor over heeft kan een abonnement nemen op het tijdschrift Onze Familie, het huisorgaan van de kerk. Daarin kan men het "woord van God", uitgesproken door de stamapostel in vele door hem gehouden diensten, nog eens nalezen. Doch let wel: op deze "woorden van God" berusten auteursrechten! Wee dus degene die er ongevraagd iets van citeert...

Verder gaat de kerkleiding ervan uit dat gemeenteleden uit liefde voor "het werk Gods" graag van tijd tot tijd ook nog een geldelijk dankoffer willen brengen. Ook is het gebruikelijk dat men bij onkosten een deel voor eigen rekening neemt. Uiteraard helpt ieder belangeloos mee bij de meest voorkomende onderhoudswerkzaamheden in of aan de kerkgebouwen. Bij bijzondere evenementen wordt steevast nog een extra offer gevraagd ter bestrijding van de kosten. Voorts is dat geval bij een kerstviering, of een uitstapje van de zondagsschoolkinderen. Wanneer er een nieuwe apostel wordt beroepen, kopen "de dienaren" uit eigen portemonnee een mooie fotolijst zodat de eregalerij van hooggeplaatsten aan de wand in de consistorie kan worden gecompleteerd. Wie betrokken is bij vertaalwerkzaamheden vraagt natuurlijk aan Sinterklaas een dikke Van Dale, Duits-Nederlands en Nederlands-Duits. "Dank u, Sinterklaasje!"
Zijn wij nog bruikbaar?
We zijn de stomme getuigen geweest van boze daden. We zijn door de wol geverfd. Geroutineerd hebben we de kunst van het veinzen en het spreken met dubbele tong geleerd. We zijn door ervaring wantrouwend tegenover mensen geworden. Daarbij moesten we hun de waarheid en ons vrije oordeel dikwijls schuldig blijven. We zijn door ondraaglijke conflicten murw, ja misschien zelfs cynisch geworden – zijn wij nog bruikbaar? Wat we nodig zullen hebben zijn geen genieën, cynici, haatdragende personen of geslepen tactici, maar ongekunstelde, eenvoudige en oprechte mensen. Zal onze innerlijke weerstand tegen wat ons opgelegd is sterk genoeg en de oprechtheid tegen onszelf radicaal genoeg zijn gebleven om de weg tot eenvoud en oprechtheid terug te vinden?



Bron: Dietrich Bonhoeffer Werke (DBW) 8 (WE), 19-39
Zie tevens de op dit Forum geplaatste Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers d.d. 15-11-2010,
zomede het bericht door "BakEenEi" op "di 26 okt 2010, 17:00" in de thread Leegstand NAK Appartementen in Arnhem/Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding.

Klik >>HIER<< om terug te gaan.


Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Tot zover het in december 2010 gegeven commentaar op de omstreden brief van apostel Peter Klene.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Drieluik d.d. 12-02-2010

Bericht door TjerkB »

@all

Eveneens voorafgaande aan het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" was op de website http://www.apostolischekritiek.nl/ het onderstaande artikel verschenen.
De ondergang van de Nieuw-Apostolische Kerk nader verklaard...

Gedurende een reeks van jaren inmiddels heeft het Webteam zich ervoor ingespannen om helderheid te verschaffen in achtergronden welke de nieuw-apostolische kerkleiding in haar eigen publicaties heimelijk en stelselmatig wegfilterde. Wat de meeste gemeenteleden namelijk nooit te weten zijn gekomen is, dat de Nieuw-Apostolische Kerk een opvallend rafelige geschiedenis kent. Rafelig omdat er niet slechts enkele scheuringen hebben plaatsgehad, zoals bijna iedereen denkt en men graag in die waan wordt gelaten, doch juist vele tientallen. Bovendien komt de Nieuw-Apostolische Kerk niet rechtstreeks voort uit de Katholiek-Apostolische Gemeenten, zoals menigeen veronderstelt, maar zij ontstond pas later na een scheuring van een afsplitsing ervan! Het zou vervolgens nog zo'n 20 jaar duren voordat het ambt van stamapostel werd ingesteld. Omdat aan dit ambt steeds meer verregaande bevoegdheden werden toegekend, leidde dit geregeld tot tegenstellingen onder de dienaren. Herhaaldelijk kwam het hierdoor opnieuw tot scheuringen. Dan werden steevast diegenen aan de kant gezet, bij wie vraagtekens waren opgekomen over het geestelijk leiderschap van de stamapostel. De volmachten van het hoofd van de kerk moesten echter nog veel verder reiken want hij kreeg ook in materieel opzicht nog alles voor het zeggen. Berustte er aanvankelijk nog enige zeggenschap bij de voorgangers; uiteindelijk moesten ook dezen hun inbreng overlaten aan de kerkleiding. De realiteit van de Nieuw-Apostolische Kerk in 2010 is dan ook dat de stamapostel en enkele "vooraanstaande" districtsapostelen ware machthebbers zijn.

Wat de bazige kerkvorsten bepaald niet hadden voorzien was de opkomst van het Internet en hoe zulks van invloed zou zijn op het tot klaarheid brengen van verzwegen misstanden. Aan "burgelijke ongehoorzaamheid" waarbij lukraak websites met allerhande informatie over de kerk werden gelanceerd vanuit plaatselijke gemeenten kwam snel een einde toen de kerkleiding inzag dat ook hier regie moest worden gevoerd. Ernstiger voor het imago van de kerk was ondertussen een ware stortvloed aan "vuile was" op de diverse publieke discussieplatforms, wat in tal van landen opzien baarde. Het gealarmeerde internationale kerkbestuur reageerde hierop door via het Internet met ongekende inzet en grote slagkracht inspanningen te leveren die het imago moesten verbeteren. Daarbij probeerde men indruk te maken met het enthousiasme van jeugdige gemeenteleden bij vernieuwende activiteiten. Al deze kunstgrepen ten spijt kon met name niet worden verhinderd dat uit het verleden meer en meer omstandigheden aan het licht kwamen die wijzen op intimidatie en manipulatie van gemeenteleden en dienaren die voor hun eigen mening uitkwamen door zowel de stamapostel als door andere leden van het kerkbestuur. Niet zelden zonder hoor en wederhoor werden vermeende dwarsliggers de kerk uit gewerkt. Dergelijk machtsmisbruik is de directe aanleiding geweest tot de meest belangrijke scheuringen. Klaarblijkelijk hevig verdeeld over het nemen van de verantwoordelijkheid voor het aangerichte onheil, hult de kerkleiding zich daaromtrent nu al jaren in stilzwijgen. De geloofwaardigheid van alle betrokkenen brokkelt thans snel af.

Doordat de nieuw-apostolische stamapostel en districtsapostelen het in de kerk zo hebben weten te organiseren dat zijzelf overal het laatste woord over kunnen uitspreken, draait in de dagelijkse praktijk van het gemeenteleven in feite alles om hen. Wie de aangebrachte hiërarchische organisatiestructuur niet eerbiedigt maakt weinig kans om gehoord te worden. Dit betekent overigens niet dat wie zich wél commiteert aan de opgelegde gezagsverhoudingen daarmee op het bestuurlijke vlak enige invloed zou verwerven. Hooguit krijgt men meer toezicht opgedragen voor uitvoerende taken. In de Nieuw-Apostolische Kerk wordt van gelovigen verwacht dat zij ambtsdragers zo veel mogelijk overal bij ondersteunen. Het gaat er dan om dat in de gemeenten alles toegaat zoals het van bovenaf in de organisatie is besloten. Lagere ambtsdragers "ondersteunen" op hun beurt de hogere ambtsdragers. Wie daarbij kans ziet indruk te maken op leden van het kerkbestuur, zal in de regel hoog op de ambtsladder kunnen opklimmen. Bij elk opvolgend ambt hoort een groter ambtsvermogen. Apostelen kunnen dat ambtsvermogen afdragen, zo is de gedachte. Omdat de stamapostel verreweg het grootste ambtsvermogen bezit, zou hij wat het geloof betreft alles het beste weten. De nieuw-apostolische geloofsleer houdt daarom ook in dat alleen personen die in deze kerk het ambt van apostel vervullen, kunnen uitleggen wat er in de Bijbel werkelijk wordt bedoeld. Om dit aannemelijk te maken beweert de kerkleiding dat de Nieuw-Apostolische Kerk door Jezus Christus zelf wordt geleid, zij het dat deze zich daarbij laat vertegenwoordigen door de stamapostel.

Het geloofsleven van nieuw-apostolische christenen houdt vooral in dat men bij zo veel mogelijk activiteiten -die de kerkleiding opzet- present is en deze tot een succes maakt. Zielzorg houdt in de praktijk weinig meer in dan dat gelovigen ertoe worden aangezet de gewenste inbreng aan de dag te leggen. De getrooste inspaningen zal God willen zegenen, meent men. Naast deze praktische steun, dienen gelovigen aan de kerkleiding ook financiële steun te bieden. Op bijbelse gronden wordt aangegeven dat 10% van het inkomen dan 's Heren deel is. Bij eventuele kosten die voor de kerk nog worden gemaakt, wordt verondersteld dat gelovigen die in beginsel graag voor eigen rekening zullen nemen. Bij verschillende gelegenheden, zoals bij de Dankdag voor Gewas en Arbeid zamelt de kerkleiding extra financiële middelen in. Hoe intensiever men in de kerk actief is, des te meer leeft men naar het welgevallen van God, zo wordt gesteld. Wat gelovigen buiten de Nieuw-Apostolische Kerk erg tegen de borst stuit is, dat hun geloof en de doop in hun kerk nog niet het kindschap Gods zouden meebrengen. Blijkens de nieuw-apostolische geloofsleer wordt een gelovige alleen kind van God door de handoplegging van een geestelijk verzorger die apostel is namens de Nieuw-Apostolische Kerk. Pas dan ook zou de kracht van de Heilige Geest in iemand werkzaam kunnen worden. Door deze geloofsopvatting wordt het kindschap Gods dus ontzegd aan alle christenen buiten de Nieuw-Apostolische Kerk!

De hoge goddelijke autoriteit die men zichzelf toedicht is er de oorzaak van dat leden van het internationale kerkbestuur er grote moeite mee hebben hun menselijke onvolkomenheden reëel onder ogen te zien. Onverzettelijk trekt men uit naam van God het gelijk naar zichzelf toe indien het gaat om zaken die op hun gezag verkeerd hebben uitgepakt. Verder is men de opvatting toegedaan dat verwijten hun doel missen indien verantwoordelijken naar eigen zeggen naar beste weten en kunnen hebben gehandeld. Het komt er dus voor gelovigen in voorkomende gevallen consequent op neer dat men moet leren "beter te vergeven". Uiteraard wordt hiermee de waarheid gemanipuleerd, maar ook daarvan wil niemand iets weten. Evenmin wil bij betrokkenen het geringste besef doordringen dat aan slachtoffers van misstanden op die manier extra een schuldcomplex wordt aangepraat. Wie psychische klachten ontwikkelt was blijkbaar een kwetsbare persoon die gebaat is met enig aanbod van gezondheidszorg! Voor dezulken wil men dan wel "biddend intreden". Zelden worden oorzaken van problemen wanneer die wel degelijk verweven zijn met de benauwende nieuw-apostolische geloofsleer door de kerkleiding benoemd en vlot weggenomen. Kennelijk willen de verantwoordelijken tot elke prijs voorkomen gezichtverlies op te lopen. Doordat het aantal pertinent verwijtbare misslagen zich op het Internet opstapelt, wordt het voor de kerkleiding steeds lastiger om in het toegepaste stilzwijgen te volharden. Spoedig zal er niets anders meer op zitten dan de ivoren torens te verlaten waarin men zich heeft verrijkt én voor God (!) heeft verschanst.


Groningen, 2 februari 2010
Het WebTeam
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Essays, Columns & Interviews”