Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 01-02-2016, 09.00 uur]
Levi schreef:(...)
De door JLS gebezigde uitspraak dat "the Gospel" dè uitkomst is voor conflicthantering zou ik kunnen billiken, zij het dat dit evangelie door de hoge heren zelf tot een gotspe is verheven!
De hantering binnen de NAK is sektarisch en altijd topdown.
De ratio is gehoorzaamheid en offerbereidheid.

(...)
Nog meer verbaast het hen dat wij zegen op zegen ervaren!

Ziedaar hoe the Gospel leidt tot verrijking, vrede en zaligheid, mits oprecht gehanteerd.

(...)


Uit: Bericht op "Zo 31 Jan 2016, 07:56"
@Levi
@all

Zo zie én ervaar ik het -in mijn omgeving- ook. (...) Doordat de nieuw-apostolische "concernleiding" niets- en niemand ontziend haar eigen gang gaat, wordt van menigeen veel méér gevergd dan het in redelijkheid valt waar te maken. (...) De hoogste prioriteit bij het kerkbestuur geldt het op eigen gezag opschroeven van het aanzien van de kerk als instituut en in samenhang daarmee het behoud en de uitbreiding van de aan betrokkenen zelf toegedichte goddelijke volmachten:
30.01.2016 A. K. aus U.
Eine interessante Analyse, die mE viel wahres enthält. Sie hätte es aber verdient, sprachlich überarbeitet zu werden. Dann ist sie gewichtiger. Allerdings glaube ich nicht, dass sich etwas ändern wird. Die NAK ist in Deutschland und Europa auf dem Weg ins Abseits. Lehrmäßig ist sie dort bereits angekommen. Der Katechismus ist von der Absicht, sich selbst zu begründen durchzogen und taugt als Sicht auf die Bibel bei nur etwas genauerem Hinsehen nicht.Von daher fehlt es der NAK nicht an Mut, sondern an Fundament.


Bron: Ingekomen reactie bij Glaubenskultur-Magazine n.a.v. het Premium-Artikel "Ein Plädoyer für mehr Mut in 2016 - Ein Kommentar eines gk-Lesers, der anonym bleiben möchte" d.d. 27-01-2016
Op die manier heb je, als over het paard getilde hoge autoriteit, deel uitmakend van zo'n "concernleiding", van het Evangelie van Jezus Christus uiteraard helemaal niets begrepen. Dat zien wij nu aan Jean-Luc Schneider. Hij kan op de altaren wel geagiteerd praten en wilde gebaren maken, maar de in kerkelijk verband heimelijk nagestreefde nevendoelen ter wil­le van zich­zelf en de machtsmiddelen waarvan hij zich brutaal bedient als wrede heerser maken alle inspanningen tot een vloek.

Ook vanuit de Bijbel leert de geschiedenis ons... dat geschiedenissen zich nogal eens herhalen...
  • De regering van Manasse
    [1] Manasse was twaalf jaar oud toen hij koning werd. Vijfenvijftig jaar regeerde hij in Jeruzalem. [2] Hij deed wat slecht is in de ogen van de HEER: hij gaf zich over aan de verfoeilijke praktijken van de volken die de HEER voor de Israëlieten verdreven had. [3] Hij herstelde de offerplaatsen die zijn vader Jechizkia had laten slopen, richtte nieuwe altaren op voor de Baäls en maakte nieuwe Asjerapalen. Hij aanbad de hemellichamen en diende die. [4] Hij richtte altaren op in de tempel van de HEER, waarvan de HEER had gezegd: ‘In Jeruzalem zal mijn naam voor altijd wonen,’ [5] en plaatste op de beide voorhoven van de tempel altaren voor de hemellichamen. [6] Hij verbrandde zijn zonen als offer in het Hinnomdal en liet zich in met wolkenschouwerij, wichelarij, magie, geestenbezwering en waarzeggerij. Hij tergde de HEER door voortdurend te doen wat slecht is in zijn ogen. [7] Zo liet hij bijvoorbeeld een godenbeeld houwen, dat hij een plaats gaf in de tempel waarvan God tegen David en zijn zoon Salomo had gezegd: ‘In deze tempel, in Jeruzalem, dat ik uit alle steden van Israëls stammen heb uitgekozen, zal ik voor altijd mijn naam laten wonen. [8] Ik zal ervoor zorgen dat de Israëlieten nooit meer verjaagd worden uit het land dat ik jullie voorouders heb toegewezen, maar dan moeten zij zich wel houden aan alles wat ik hun heb opgedragen: de wetten, bepalingen en regels die ik hun bij monde van Mozes heb opgelegd.’

    Uit: 2 Kronieken 33 (NBV)
  • De regering van Amon
    [21] Amon was tweeëntwintig jaar oud toen hij koning werd. Twee jaar regeerde hij in Jeruzalem. [22] Net als zijn vader Manasse deed hij wat slecht is in de ogen van de HEER. Hij bracht offers voor alle godenbeelden die zijn vader Manasse had laten maken en diende die. [23] Maar hij verootmoedigde zich niet voor de HEER, zoals zijn vader Manasse gedaan had. Integendeel, hij, Amon, laadde nog veel meer schuld op zich. [24] Zijn dienaren beraamden een aanslag op hem en vermoordden hem in zijn paleis. [25] Maar het volk doodde allen die tegen koning Amon hadden samengezworen en riep zijn zoon Josia tot zijn opvolger uit.

    Uit: 2 Kronieken 33 (NBV)
(...)
  • De regering van Josia
    [1] Josia was acht jaar oud toen hij koning werd. Eenendertig jaar regeerde hij in Jeruzalem. [2] Hij volgde het voorbeeld van zijn voorvader David en hield zich daaraan: hij deed wat goed is in de ogen van de HEER. [3] Vanaf het achtste jaar van zijn regering – hij was toen nog een jongeman – richtte hij zich naar de God van zijn voorvader David. En in het twaalfde jaar begon hij Juda en Jeruzalem te ontdoen van de offerplaatsen, de Asjerapalen en de gesneden en gegoten beelden. [4] Hij zag er persoonlijk op toe dat de altaren voor de Baäls omver werden gehaald. Hij haalde ook de wierookaltaren die daar bovenop stonden neer, sloeg de Asjerapalen en de godenbeelden aan stukken en verpulverde ze. Het stof strooide hij uit over de graven van degenen die er offers aan hadden gebracht, [5] en de botten van de priesters verbrandde hij op hun altaren. Zo reinigde hij Juda en Jeruzalem. [6] In de steden van Manasse en Efraïm en van Simeon tot in Naftali liet hij de heiligdommen doorzoeken. [7] In heel Israël haalde hij de altaren en de Asjerapalen omver, sloeg hij de beelden aan stukken en verpulverde ze, en haalde hij de wierookaltaren neer. Daarop keerde hij naar Jeruzalem terug.

    Uit: 2 Kronieken 34 (NBV)
(...)
  • [1] Hij vertelde hun een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven: [2] ‘Er was eens een rechter in een stad die geen ontzag had voor God en zich niets aan de mensen gelegen liet liggen. [3] Er woonde ook een weduwe in die stad, die steeds weer naar hem toe ging met het verzoek: “Doe mij recht in het geschil met mijn tegenstander.” [4] Maar lange tijd wilde hij dat niet doen. Ten slotte zei hij bij zichzelf: Ook al heb ik geen ontzag voor God en laat ik mij niets aan de mensen gelegen liggen, [5] toch zal ik die weduwe recht verschaffen omdat ze me last bezorgt. Anders blijft ze eindeloos bij me komen en vliegt ze me nog aan.’ [6] Toen zei de Heer: ‘Luister naar wat deze rechter zegt, al minacht hij ook het recht. [7] Zal God dan niet zeker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot hem roepen? Of laat hij hen wachten? [8] Ik zeg jullie dat hij hun spoedig recht zal verschaffen. Maar als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde?

    Uit: Lucas 8 (NBV)
Het zou beter zijn als men in de Nieuw-Apostolische Kerk alsnog ernst maakt met wat het verleden al overtuigend heeft geleerd.
TjerkB schreef:(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk worden de gelovigen geacht te eerbiedigen dat bijvoorbeeld nu ook de inhoud van de catechismus het afgebeden woord van God is. Het is bij wijze van spreken al voorgeproefd door apostel Volker Kühnle. Wat deze catechismus evenwel betreft, berichtte ik al eens als volgt:
TjerkB schreef:(...)
Nogmaals, de nieuw-apostolische geloofsleer valt en staat bij slechts één enkele zinsnede in de catechismus: "Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete." Hoe dit in zijn werk is gegaan, schijnt niemand te mogen weten.

(...)
De nieuw-apostolische machthebbers zijn makelaars in woorden, woorden en nóg eens woorden. Van hun nietszeggende zegen zal nimmer iemand wijzer worden.

Daarom, wie zich in deze kerk onheus bejegend voelt door op enigerlei wijze het slachtoffer te zijn geworden van psychische onderdrukking, doet er verstandig aan niet langer te verwachten dat boosdoeners berouw zullen tonen. Heus, bij oprecht berouw zullen de verantwoordelijken eerst hun machtsbestel moeten prijsgeven.

(...)


Uit: Bericht op "Wo 26 Nov 2014, 20:24" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
Dat ik de Nieuw-Apostolische Kerk uiteindelijk wel móest verlaten vanwege een overweldigende opeenstapeling van kennelijke ongerijmdheden, vind ik bedroevend.

(...)


Uit: Bericht op "Do 28 Jan 2016, 10:00" in de thread "Beschermheer Herr Dr. Wilhelm Leber houdt de boot af"
Overigens:
  • Een goed leven heeft een eindig aantal dagen,
    maar een goede naam blijft tot in eeuwigheid.


    Uit: Sirach 41: 13 (NBV)
Zie ook het bericht op "Ma 04 Jan 2016, 17:34" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

@Levi
@all

Op woensdag 10 december 2014 werd in Zeist namens meer dan twintig kerken een verklaring getekend waarin de vertegenwoordigende bestuurders gezamenlijk hebben uitgesproken zich sterk te blijven maken voor een veilige leef- en werkomgeving binnen de kerk, het kerkgenootschap en de daarbij aangesloten gemeenten en parochies:
  • De kerk: een veilige plek

    Machtsmisbruik komt in alle sectoren van de samenleving voor, binnen gezinnen en in werksituaties, in jeugd- en in ouderenzorg, bij het onderwijs en in het verenigingsleven. Ook op kerkelijk erf doet het zich voor. Met name door kwesties rond seksueel misbruik waren kerken en kerkelijke instellingen de laatste jaren geregeld in het nieuws. Men zou verwachten dat zij voor iedereen veilige plekken zijn. Dat bleek te vaak niet het geval te zijn. Intussen hebben verschillende kerken hun verantwoordelijkheid genomen: slachtoffers en daders kregen begeleiding; er werden protocollen en meldpunten ingericht; procedures en processen zijn in gang gezet; er is beleid ontwikkeld rond voorlichting en preventie, hulpverlening, erkenning en genoegdoening.

    De Raad van Kerken in Nederland meent dat het goed is dat beleid te verankeren, en het draagvlak ervan te verbreden, door een intentieverklaring op te stellen over de kerk als veilige plek. Deze verklaring werd door alle lidkerken van de Raad en door enkele andere kerken ondertekend. Ze luidt:

    De kerk hoort een veilige plek te zijn

    - gezamenlijke verklaring van kerken in Nederland -

    Kerken horen een plek te zijn waar mensen zich veilig kunnen voelen en waar ze veilig zijn: jong en oud, gemeenteleden/parochianen en bezoekers, vrijwilligers en beroepskrachten.

    Wij, christelijke kerken in Nederland, erkennen dat die veiligheid ook in onze kringen in het geding was en is, dat ze voortdurende aandacht en preventie vraagt. De kerken nemen de nodige maatregelen.

    We veroordelen alle vormen van grensoverschrijdend gedrag, waarbij in pastorale of andere relaties misbruik wordt gemaakt van macht. Met name denken we aan seksueel misbruik en geweld, dat kwetsbare, veelal jonge mensen voor het leven kan tekenen. Dit onrecht tegen de medemens noemen wij zonde: het is kwaad in Gods ogen.

    We weten ons ertoe geroepen in eigen kring dergelijk misbruik tegen te gaan. Waar we het tegenkomen in pastorale relaties nemen we passende maatregelen. De slachtoffers ervan zeggen we onze betrokkenheid toe.

    We achten het, ook jegens hen, onze plicht er alles aan te doen dat de kerk werkelijk voor ieder een veilige plek is.
Bron: http://www.raadvankerken.nl/?b=3177
Zie ook het bericht op "Za 30 Mei 2015, 20:38" in de thread "Der Fall Rohn"
Ook zonder een dergelijke intentieverklaring, immers indien -zoals stamapostel Schneider het in China bepleitte- het gemeenteleven zich richt naar het Evangelie van Jezus Christus, "the Gospel", zou eenieder zich veilig mogen weten in Jezus' armen! Verontrustend wordt het uiteraard als zo'n leidend beginsel in de praktijk juist op cruciale momenten hooguit theorie blijkt te zijn. Welnu, dat is wat deze stamapostel zich klaarblijkelijk niet wenst te realiseren, net zo min trouwens als meerdere van diens ambtsvoorgangers. Alarmerend is het echter als naaste medewerkers zich dan niet vrij voelen om er wat van te zeggen of om zelf in te grijpen. Nóg erger wordt het wanneer op de kerkvloer een soort van angstcultuur gecreëerd is en heerst waardoor zelfs naasten elkaar niet in bescherming wagen te nemen.

Helaas heeft het in de Nieuw-Apostolische Kerk zover kunnen komen dat slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag veelal aan hun lot worden overgelaten.

Dat is voor mij dan ook de voornaamste reden geweest om via het Internet tekst en uitleg te willen geven over het daarmee veroorzaakte zinloze geestelijke geweld. Zoals in binnen- en buitenland vele anderen ben ik wat dat betreft door schade en schande wijs geworden. De oppervlakkigheid en onverschilligheid waarmee de kerkleiding klachten en hulpvragen systematisch van zich afwerpt storen mij, niet in de laatste plaats vanwege de hierdoor laconiek geriskeerde ongunstige effecten op de gezondheid van betrokkenen. Het is hoog tijd dat allen die het als "horigen en lijfeigenen" (!), verantwoordelijken of medeplichtigen aangaat, wakker worden.

Misschien moet het maar eens komen van een andersoortige pu­bli­ca­tie waar­in de bedoelde mis­stan­den be­kend­ge­maakt wor­den, tevens aan de "Raad van Kerken". Daarom doe ik hierbij alvast een oproep aan studenten journalistiek om dit onderwerp serieus uit te werken in het kader van bijvoorbeeld een afstudeeropdracht.

Zie verder de thread "Wat is een sekte?"

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
willempower
Berichten: 285
Lid geworden op: wo 11 dec 2013, 21:50

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door willempower »

Mijn eerste reactie op de vraag aan wie doet Scheider mij het eerst denken was Willem Holleeder .
Goede babbel en veel geld nodig .
Notoire leugenaar .
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door Levi »

@Tjerk
@ll
Op die manier heb je, als over het paard getilde hoge autoriteit, deel uitmakend van zo'n "concernleiding", van het Evangelie van Jezus Christus uiteraard helemaal niets begrepen. Dat zien wij nu aan Jean-Luc Schneider. Hij kan op de altaren wel geagiteerd praten en wilde gebaren maken, maar de in kerkelijk verband heimelijk nagestreefde nevendoelen ter wil­le van zich­zelf en de machtsmiddelen waarvan hij zich brutaal bedient als wrede heerser maken alle inspanningen tot een vloek.
Hoe vaker ik de video bekijk, des te meer doet JLS mij denken aan "The Great Dictator" van Charlie Chaplin.
https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Great_Dictator

Gebaartjes, verheven stem, enz.

Groet,
Levi
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 163
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door ZwartSchaap »

@ All,

Sinds zijn aantreden heb ik Schneider ervaren als een gevaarlijke griezel.
In toenemende mate is te zien op foto en film materiaal dat velen in de NAK
dit inmiddels ook zo ervaren.
Schneider (Petri) kan nog wel eens vastlopen in een emotionele klem.
Psychiatrische trekjes zijn ruimschoots voorhanden.

Groet ZwartSchaap
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

ZwartSchaap schreef:(...)
Sinds zijn aantreden heb ik Schneider ervaren als een gevaarlijke griezel.

(...)
Schneider (Petri) kan nog wel eens vastlopen in een emotionele klem.

(...)
@ZwartSchaap
@all

Hij oogt berekenbaar onberekenbaar; ongeduldig, allerminst empathisch, impulsief, inconsequent, ongenaakbaar, autoritair, hautain, ongemanierd, bot, enzovoort.

Als zo iemand degene is over wie het volgende handelt...
  • :shock:
    (...)
    Es obliegt dem Stammapostel aufgrund seiner lehramtlichen Vollmacht, derartige Aufschlüsse aus dem Heiligen Geist zu verkündigen und zur verbindlichen Lehre der Neuapostolischen Kirche zu erklären.

    Uit: § 1.3

    (...)
    Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete.
    Uit: § 11.3.3


    Bron: "Katechismus der Neuapostolischen Kirche"
  • :shock:
    „Wir haben einen so schönen Glauben. Wir brauchen nur nach vorn schauen, da ist immer irgendeiner, der vor uns geht. Ich bin dankbar, dass ich einen Stammapostel habe. Ich bin dankbar, dass ich von ihm geführt werde. Das ist auch mein Anspruch an meinen Stammapostel. Das ist mein Anspruch, ich möchte von ihm geführt werden. Er soll mir sagen, wo es lang geht.“

    „Ein Amtsträger ist wie der Stift in der Hand eines Schreibers. Wenn man einen Kugelschreiber nimmt und er will und will nicht? Was macht man damit? In die Mülltonne, weg damit. So macht es Gott, wenn ich nicht mehr in seiner Hand tauge.



    Bron: Predigt von BezAp Nadolny in der Gemeinde Berlin-Mariendorf am 29.6.2014 in der Ansprache zur Amtseinsetzung eines Priesters in Mariendorf
    Zie ook het bericht op "Do 24 Jul 2014, 16:28" in de thread "GEFAHREN FUER LEIB UND SEELE"
... en ook ik mij naar zijn grillen zou moeten schikken, zou ik acuut de stichting Korrelatie bellen.

Wat ik tot nu toe van deze extremistische persoon gehoord en gezien heb, baart zowel schrik als zorg, on­rust en op­zien.

Groet,
TjerkB


P.S.
Bij de nieuw-apostolische kerkleiding geeft men natuurlijk bitter weinig inside-information prijs, maar als ik de puzzelstukjes die desondanks voorhanden kwamen combineer, vermoed ik (om maar enkele zaken te noemen) een dubbele agenda bij de opvolging van stamapostel Fehr door stamapostel Leber en radeloosheid bij de opvolging van stamapostel Leber door stamapostel Schneider. Ook bevreemdden mij in Zuid-Duitsland de signeersessies van stamapostel Fehr in ruste nadat er over hem een boek was verschenen, terwijl het intussen bekend was dat hijzelf onder een bekend pseudoniem als boekenschrijver een tweede leven was begonnen.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Bovendien: de roerige geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk staat helemaal bol van het ellebogenwerk van haar bestuurders. Wie met ze van inzicht verschilt, werd afgestraft. Zo gaven de districtsapostelen Karlheinz Schumacher en Armin Brinkmann de kerkelijke ambtsdragers in hun gebiedskerk in respectievelijk 2010 en in 2011 nog ondubbelzinnig te verstaan: "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden" (...) Wat hebben op deze manier onhebbelijke geestelijke leiders bij de Nieuw-Apostolische Kerk van talloze anderen, onder wie duizenden geëxcommuniceerden, toch veel afgenomen?! En nu opeens zou "die neue Lehre" aan al deze brute onhebbelijkheden een einde maken en betekenen dat men voortaan eerst en vooral géven (!) wil?

Jean-Luc Schneider: ben je niet goed wijs, of maak je nu eerst -met alle prioriteiten van dien- zelf eens waar wat je de mensheid voorhoudt?

(...)


Uit: Bericht op "Do 03 Jul 2014, 08:44" in de thread "Geen woorden maar daden"
@all

Voor wie het lezen en/of geloven wil:
Gottesdienst am 3. Januar 2016

"Siege erringen - Gegen das Böse"

  1. Auch in diesem treuen Jahr fahren wir fort mit unserem Programm. Wir bereiten uns vor auf das Kommen des Herrn. Und der Heilige Geist hat uns da ein Trainingsprogramm, Vorbereitungsprogramm aufbereitet. Ja jetzt ging's mal um die Liebe als Werk. Anders mal ging's mal um die Freude in Christo. Das sind jedes mal so Aspekte der Braut Christi. (...)

    Dieses Jahr gehen wir ein Stück weiter und fokussieren uns auf einen anderen Aspekt der Braut Christi, der Erstlinge denen, die teilnehmen werden an der Ersten Auferstehung und das sind die Überwinder. Dieses Jahr möchte ich u er das Motto stellen: Wir wollen mit Christus siegen! (...)

    Ja gut, was sollen wir denn überwinden? Welche Siege sollen wir denn davontragen? Ja erstens habe ich gesagt, wir wollen über das Böse siegen. Ja ihr lieben Geschwister, das erleben wir im täglichen Leben, die Macht des Bösen, das Gott fremde. Wenn man erlebt und wahrnimmt wie man in dieser Welt, in unserer Gesellschaft mit der Wahrheit umgeht. Wenn man sieht wie in unserer Gesellschaft die Menschen heute mit der Ehrlichkeit umgehen, dann merkt man schon wie mächtig das Böse in unserer Gesellschaft sein kann. Ich will jetzt die Menschen nicht schlecht machen, aber das ist einfach Tatsache, ja? Man braucht nur in die Zeitung zu schauen. Nur um sich herum zu schauen, wie man heute mit der Wahrheit, mit der Ehrlichkeit umgeht. Wir merken und spüren und leiden darunter, dass die Lieblosigkeit sich immer mehr bemerkbar macht. Wir merken auch, dass die Intoleranz immer wieder anwesend ist und sich bemerkbar macht. Wir spüren und merken auch, dass die Ichbezogenheit fast grenzlos geworden ist. Und das macht uns zu schaffen, weil all dieses, der Umgang mit der Wahrheit, mit der Ehrlichkeit, die Intoleranz, die Lieblosigkeit, die Ichbezogenheit, das sind alles so Machte die uns von Gott trennen. Und da gilt es für uns zu sagen: Das nehmen wir nicht an! Wir sind nicht damit einverstanden. So geht das nicht! Wir widerstehen diesen Machten und sagen nein!, wir wollen den Weg Jesu Christi gehen. Das sind unsere Werte, das ist unsere Referenz. Wir kämpfen gegen das Böse. Und auch wenn wir noch die Einzigen sein sollten in einer gewissen Situation, wir sagen die Wahrheit. Wir bleiben ehrlich. Wir geben uns alle Mühe den Nächsten zu lieben. Wir verzichten auf uns selbst wenn es sein muss. Wir kämpfen gegen das Böse, wir wollen nicht vom Bösen überwunden werden. Wir widerstehen und auch wenn wir die Einzigen sind in einer gewissen Situation, aber das ändert bei uns nichts. Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei! Wir sind für das Evangelium, für die Werte Jesu Christi, weil wir absolut überzeugt sind, das ist die richtige Lösung! Das ist der richtige Weg! Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts. Ich bleibe bei den Geboten Jesu Christi weil ich überzeugt bin, die sind richtig und weil ich Gott liebe. Das werde ich meinem Gott nicht antun. Mit der Hilfe Jesu Christi können wir solche Siege immer wieder erringen. Siege über das Böse. (...)
  2. Es gibt heute viele Ängste und die wollen wir auch überwinden mit Jesus Christus. (...)

    Und das ist ganz normal, ganz normal, dass wir uns da Sorgen machen für unsere Zukunft, für die Zukunft unserer Familie, für unsere Pension, für das Wohlergehen unserer Familie, wie es weitergeht in unserem Beruf, und und und. Das ist völlig normal. Es darf aber nicht dazu führen, dass wir jetzt voller Angst sind und das diese Sorge um unsere Zukunft, die Zukunft unserer Kinder uns ganz einnimmt. Um naja, bisschen biblisches Beispiel zu nehmen: Diese Sorge kann zu einem Sauerteig werden, die alles sauer macht. Die das Verhältnis in der Familie sauer macht, ihr versteht das Bild. Die das Verhältnis zu der Gattin, zum Gatten. Das Verhältnis zu den Kindern. Das Verhältnis mit der Familie und das Verhältnis zu Gott. Das ist, diese Sorgen können wie ein Gift werden, die alles vergiften, und da müssen wir sagen: Stop! Mit Jesus Christus können wir auch diese Angst überwinden. Er hat damals schon seinen Jüngern gesagt, macht euch nicht zuviel Sorgen. Euer Vater im Himmel ist ja da. Er weiß was ihr braucht und er wird euch das geben was ihr braucht.

    Noch einmal lieben Geschwister, wir wollen uns natürlich Sorgen machen und alle Mühe geben, für unsere Zukunft, für die Zukunft unserer Kindern, für die Zukunft der Familie. Aber wir müssen darauf achten, dass diese Sorgen nicht überhand nehmen. Ich spreche jetzt nicht von Leute, die krank sind, die depressiv sind, das ist was anderes. Da ist ärztliche Behandlung von Nöten. Ich spreche jetzt von den ganz normalen, gesunden Sorgen um die Zukunft. Lasst uns immer wieder dafür sorgen, dass diese Sorgen nicht zu einem Sauerteig werden, die alles sauer machen. Unser Verhältnis zu Gott, unser Verhältnis untereinander, user Verhältnis zu unserer Familie. Da müssen wir sagen: Nein! Mit Jesus Christus können wir diese Angst, diese Sorge überwinden. (...)
  3. Wir machen uns natürlich auch Sorgen um die Zukunft der Kirche. Wenn wir merken, ja, so weltweit hat man so den Eindruck, ich weiß jetzt gar nicht ob's mathematisch stimmt, aber das ist jetzt dahingestellt, wichtig ist ja das Empfinden. Man hat so das Empfinden der christliche Glaube geht zurück. Immer weniger Menschen glauben an Jesus Christus und leben nach dem Evangelium. Und bei uns ist so ein negativer Trend zu erkennen. Der Gottesdienstbesuch nimmt ab. Man muss Gemeinden schließen und wie ist denn da die Zukunft Und da macht man sich natürlich große Sorgen und hier und da merke ich, da kommt Angst auf, man hat Angst vor der Zukunft. Auch da wollen wir diese Angst besiegen.

    Die Jugend hat mich gestern gefragt, ist denn das Gottes Willen, dass so der Gottesdienstbesuch zurückgeht. Da habe ich ganz klar gesagt: Nein, das ist nicht der Wille Gottes. Das ist der Wille der Menschen. Gott will, dass den Menschen geholfen wird. Gott will das Heil der Menschen und sein Heilsgebot hat sich nicht geändert. Nur wir dürfen nicht vergessen, Gott hat den Menschen immer den freien Willen gelassen und das wird er lassen, das wird so bleiben bis zum Ende. Also wenn der Gottesdienstbesuch zurückgeht, ist das nicht der Wille Gottes, sondern der Wille der Menschen die kein Interesse mehr an Gott haben.

    Aber wie reagieren wir da. Wir reagieren da mit unserem Glauben. Jesus Christus ist der Sieger. Was er verheißen hat wird er auch tun. Der christliche Glaube wird von dieser Welt nicht verschwinden. Der wird bestehen bis zum Jüngsten Gericht. Es kommt nur auf uns an, ob wir da mitmachen. Aber für den Erlösungsplan Gottes, für die ganze Menschheit brauchen wir uns keine Sorge zu machen Geschwister, das ist unsere Glaubensüberzeugung. Jesus Christus ist der Stärkste. Das geht weiter, mit oder ohne uns, aber das geht weiter! Was Jesus vorausgesagt hat wird er erfüllen. Das Jüngste Gericht wird stattfinden und die Menschen die mit Jesus Christus eins sind werden in die neue Schöpfung eingehen un das kann kein Geist und kein Mensch aufhalten. Also keine unnötige Angst! Das geht weiter! Jesus Christus hat versprochen er kommt wieder und holt seine Braut zu sich. Keine unnötige Angst! Das macht er!
  4. Da gibt's noch andere Ängste im täglichen Leben die wir mit Christus besiegen können. Ich stelle fest, so allgemein, dass in unserer Gesellschaft auch mehr und mehr, auch in unserem Kreis, die Menschen Angst haben sich irgendwo einzugeben, einzulassen, Angst zu haben eine Verantwortung zu übernehmen. Ich hab das mit der Jugend gestern besprochen, zum Beispiel wenn es um die Eheschließung geht. Aahhh da sind ja so viele Scheidungen, das das schaft man, das ist ja unmöglich heute eine Ehe zu führen. Das das ja denkt doch wie viel Ehen da auseinander gehen. Man hat dann wirklich Angst, sich auf eine Ehe einzulassen, weil man hat Angst das funktioniert nicht. Man hat sogar Angst in manchen Kreisen Kinder groß zu ziehen. Ach das schaffen wir nicht, das ist ja unmöglich in der heutigen Situation, das kann man gar nicht. Man hat Angst ein Amt anzunehmen. Was was alles damit verbunden, ne das schaff ich nicht. Und, ob's jetzt in der Ehe ist, oder in der Kindererziehung, oder im Amt, Amtsausübung, och da muss ich auf vieles verzichten. Und das möchte man nicht so. Da hat man einfach Angst dem Partner ja zu sagen, ja zu sagen zu der Kindererziehung, ja zu sagen zu einem Amt. Nur um diese drei Beispiele zu nehmen, weil das jedes mal so ein Commitment ist, man hat man engagiert sich.

    Auch diese Angst können wir mit Jesus Christus überwinden. Wenn beide Partner Jesus Christus wirklich anziehen und sich bemühen in der Wahrheit Jesu Christi, in der Lehre Jesus Christi, mit den Werten Jesu Christi zu arbeiten, wird es auch in 2016 absolut möglich sein eine glückliche Ehe zu führen. Keine Angst. Mit Jesus Christus, mit seiner Hilfe, mit seinen Werten ist es möglich.

    Es ist auch möglich heute, eine Familie zu haben, Kinder groß zu ziehen und sogar auch ein Amt auszuüben. Mit Jesus Christus kann man das kombinieren ohne das da die Selbstverwirklichung in Frage geht. Man muss nur daran immer wieder denken: Geben ist seliger als nehmen. Wisst Ihr noch? Das gehört auch darein. So viele Menschen sind erfolgreich im Beruf, aber so unglücklich. Ja sie haben was vergessen. Eben, dass geben ist seliger als nehmen. Das gehört auch zu Eheschließung, im Familienleben und in der Amtsausübung. Manchmal steigert man das Glück, wenn man es annimmt auf irgend etwas zu verzichten. Also bitte lasst uns auch diese Angst überwinden. Mit Jesus Christus können wir das.

Respectievelijke bronnen:
http://nac.today/de/home/315034
http://www.naktalk.de/abschrift-siege-e ... das-boese/

http://nac.today/de/home/316407
http://www.naktalk.de/abschrift-siegen-gegen-die-angst/

http://nac.today/de/home/316417
http://www.naktalk.de/angst-um-die-zukunft-der-kirche/

http://nac.today/de/home/316508
http://www.naktalk.de/abschrift-gottesd ... en-teil-4/
Zie ook het bericht op "Wo 03 Feb 2016, 01:18" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

@all

Stel, dacht ik vanochtend; op straat kom ik een goede bekende tegen, uit de Nieuw-Apostolische Kerk, en die vuurt onmiddellijk de volgende vraag op mij af: "Leg mij nou eens haarfijn uit wat er mis was met die dienst van stamapostel Schneider op 3 januari jl.!" (...) Al heb ik mij over deze dienst nog met geen onvertogen woord uitgelaten; mijn grote bezwaar tegen redevoeringen als nu ook weer geregistreerd op 3 januari jl. is, dat personen als Jean-Luc Schneider... níet te stoppen zijn. Ik bedoel dit: men bekommert zich niet om de zielen die na alle mogelijke voorafgaande soortgelijke redevoeringen met talrijke vragen zijn blijven zitten.

"Kinderen die vragen worden overgeslagen." Het probleem is echter dat als iemand een gloedvol betoog afsteekt en er komende brandende vragen bij je op, terwijl je die niet kunt stellen (nooit niet in feite want in de Nieuw-Apostolische Kerk laat men confronterende vragen sowieso inhoudelijk onbeantwoord); onwillekeurig haak je dan na verloop van tijd af. De "Godsgezanten" houden niet van zielen die "stevig kunnen meedenken". Immers, zo stralen zij uit: houd ons niet op - we zijn er bijna; bij "het heerlijke einddoel". Wat wil je nu, zeurpiet; steek liever de handen uit de mouwen, zet je schouders eronder en dóe gewoon wat er gezegd wordt.

Niet te stoppen. Moet dat dan?! (...) Wie niet schroomt, zoals Wilhelm Leber het presteerde, om als spiritueel leider voor zichzelf en een aantal rechterhanden maar alvast "een onbegrensd vertrouwen" op te vragen en ondertussen geen boodschap heeft aan "geluiden uit de samenleving", gedraagt zich als een dictator. In dit geval komt daar nog bij dat men zakendoen en zielzorg brutaal combineert, in bestuurlijk opzicht autonoom wil zijn en voor de rest amper transparantie nastreeft.

Stoppen. Moet dat dan?! (...) Ja, dus. Alleen, het kan niet "zoals het moet". "De geordende weg" liep hier finaal dood. Daarom moest het noodgedwongen "zoals het kan". Ik wilde vanuit deze dictatuur niet langer minachtend worden lastiggevallen met de spreekwoordelijke voet tussen de deur. Het was: tot hier en niet verder.

Dan kunnen anderen wel verbaasd de schouders ophalen, maar laat ik daarover één ding duidelijk zeggen: oordeel niet over andermans draagkracht of draaglast!

In de Nieuw-Apostolische Kerk valt je bitter weinig daadwerkelijk mededogen ten deel, bitter weinig helpende hulp, als het opgelegde standaardjuk te zwaar wordt.

Dat betekent, niet meer en niet minder, dat de onderlinge liefde ver te zoeken is! Men praat er wel de hele tijd over, maar wat het om het lijf heeft? Ja, wat eigenlijk?

Kortom, de bij de aanvang van het nieuwe jaar kennelijk als peptalk door Jean-Luc Schneider bedoelde woorden, klinken schel en duiden op... ontwijkend gedrag! "Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts." Ja ja. Waarom zouden "zehntausend" een andere weg willen, móeten gaan?!

Het volgende schoot mij nog te binnen:
TjerkB schreef:(...)
Terwijl deze thread nota bene handelt over misbruik van geloof en vertrouwen; spreken wij dan nog steeds over Zijn werk, of hooguit over hier en daar "een kerk"?

In het digitale archief van Trouw kwam ik eerder vandaag een interview tegen uit 1994 met wijlen bisschop dr. J.B.W.M. Möller, van Groningen. Het viel mij op dat aan hem toen, dus ruim 20 jaar geleden, de vraag werd gesteld: "Ziet u al uit naar het jaar 2020, dat althans uw opvolger een (wel wat kleinere) kerk van alleen maar echte, orthodoxe, eensgezinde katholieken, de 'kleine rest', om zich heen heeft?" Want: in 2007 handelde het bij Christ-im-Dialog in een interview met Gerrit Sepers om exact dezelfde toekomstverwachting:
  • CiD: Wo sehen Sie die NAK dann 2020?
    Gerrit Sepers: Als eine kleine fundamentalistische Bewegung.

    Bron: Interview „Dann komme ich zurück“ van 8 mei 2007 (met Esther Vietz, Thomas Andrich en Frank Vietz)
Mgr. Möller merkte op: "Religiositeit en moraliteit zijn niet hetzelfde, het eerste is de ziel van het tweede. De kerk is teveel een moreel insituut geworden, terwijl ze vooral een religieus instituut is en daarom moreel van belang." Dat sprak mij aan

(...)


Uit: Bericht op "Di 10 Mrt 2015, 18:02" in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"
Mgr. Möller sprak van moraliteit. Welnu, ook die is bij de nieuw-apostolische godenzonen ver te zoeken. "Herderliefde"? In geen velden of wegen te bekennen, bij ze.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

@all

In een razend tempo, alweer mijlen verderop, op weg naar "het heerlijke einddoel", volgen de mededelingen elkaar op. Stamapostel Jean-Luc Schneider proclameert:
„Bleiben im Hause des Herrn“ – das Fünf-Punkte-Programm
Wer sich einen Wunsch erfüllen will, der muss etwas dafür tun. Das gilt auch für jenen großen Wunsch, der es in den Worten des Psalmdichters zum Klassiker des neuapostolischen Liedguts gebracht hat. Hilfestellung gibt das Fünf-Punkte-Programm aus einem Stammapostel-Gottesdienst.

„Eines bitte ich vom Herrn, das hätte ich gerne: dass ich im Hause des Herrn bleiben könne mein Leben lang, zu schauen die schönen Gottesdienste des Herrn und seinen Tempel zu betrachten.“ - Um dieses bekannte Bibelwort aus Psalm 27,4 drehte sich der Gottesdienst, den Stammapostel Jean-Luc Schneider am 10. Dezember 2015 in der Gemeinde Somerset West in Kapstadt (Südafrika) feierte.

„Wir wissen, dass Gott keinen Tempel braucht, um darin zu wohnen. Wir wissen aber, dass das Haus Gottes der Ort ist, wo wir Begegnung mit Gott haben können“, sagte er. „Wir wollen Gemeinschaft mit ihm haben. Der Wunsch, im Haus des Herrn zu bleiben, allein reicht nicht. Wir müssen etwas dafür tun.“ Was genau zu tun ist, das machte er anhand von fünf Punkten deutlich.
  1. Gottes Güte wahrnehmen
    „So wie das Volk Israel zum Tempel ging, um Gott zu danken und Opfer zu bringen, so wollen wir seine Güte erkennen und ihm unseren Dank bringen.“ Aber um Gottes Freundlichkeit auch dauerhaft wahrzunehmen, müsse man sich diese auch immer wieder bewusst machen. „Vergiss nie, was er alles für dich getan hat. Zähl die Gnadengaben“, appellierte der Stammapostel. Das sei die Anstrengung, die es ermögliche, in der Dankbarkeit die Zuwendung Gottes zu erleben.
  2. Um die Erlösung kämpfen
    „Wir wollen erlöst werden, und deshalb wollen wir im Haus des Herrn bleiben.“ Durch Jesus Christus sei die Erlösung zwar möglich. Aber um die Erlösung zu erlangen, müsse man sich ebenfalls anstrengen: „Wir müssen uns wehren und entschlossen in unserem Vorsatz sein: ,Ich akzeptiere es nicht, vom Bösen regiert zu werden; ich will ein Überwinder sein.‘“
  3. In der Erkenntnis wachsen
    „Wir wollen auch den Segen Gottes. Wir wissen: Gehorsam ist der Schlüssel zum Segen“, sagte Stammapostel Schneider: „Wir kommen in die Gottesdienste und wollen den Herrn hören. Aber das Problem ist folgendes: Sind wir bereit zu lernen?“ Manche Gläubige wollten bei ihrer heutigen Erkenntnis stehen bleiben „oder bei der von vor fünf oder zehn Jahren“. Neue Erkenntnisse wollten sie nicht, weil diese als unbequem empfunden würden. „Wir wollen tiefer in den Willen Gottes eindringen. Bleibt nicht bei den Erkenntnissen von gestern stehen.“
  4. Reue zeigen und Vergebung üben
    „Wir wollen im Haus des Herrn bleiben, um Gnade zu erlangen. Und das erfordert eine Anstrengung unsererseits“, machte der Stammapostel deutlich: „Wir müssen bußfertig sein und dem Nächsten vergeben. Das ist nicht so einfach, ich weiß.“ Doch wer die Fülle des göttlichen Segens erleben wolle, der müsse Reue zeigen und Vergebung üben.
  5. Um das Einssein ringen
    „Wenn wir im Haus des Herrn bleiben wollen, bedeutet das auch, dass wir Teil von Gottes Volk bleiben wollen.“ Auch dafür müsse man sich anstrengen: „Manchmal müssen wir uns auch mit der Frage beschäftigen: Was ist dir die Einheit im Volk Gottes wert? Was ist dir die Einheit in deiner Gemeinde wert? Auf was bist du bereit dafür zu verzichten?“

    „Das Haus Gottes ist auch deshalb so schön, weil wir gemeinsam Heiliges Abendmahl feiern dürfen“, betonte Stammapostel Schneider. „Eine gesegnete Gemeinde ist eine, in der jeder sagen kann: Ich gönne meinem Bruder und meiner Schwester die Vergebung der Sünden; wir alle sind Teil dieses Bundes und gehören zum gleichen Haus, dem Haus des Herrn.“

Bron: Artikel d.d. 02-02-2016 bij "http://nac.today/de/158033/316518"
Mijn ogen doen er zeer van, van zo veel mooie woorden...

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef:@all
  • [12] Hij hoorde dit en gaf als antwoord: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel. [13] Overdenk eens goed wat dit wil zeggen: “Barmhartigheid wil ik, geen offers.” Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’

    Uit: Matteüs 9 (NBV)
  • O, zalig 't huis, waar allen, die daar dienen,
    doordrongen zijn van hun zo grootse taak.
    En al hun werk met liefd' en trouw verrichten,
    dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak.
    Waar oud en jong elkaar als huisgenoten,
    als kind'ren Gods erkennend, achting bien;
    in wederzijdse liefde en waardering
    het wezen van de Vader wordt gezien.



    Bron: Derde couplet van lied 345, NAK-gezangboek
Groet,
TjerkB


Bron: Bericht op "Di 19 Jan 2016, 13:19" in de thread "Teken van leven... "
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk valt je bitter weinig daadwerkelijk mededogen ten deel, bitter weinig helpende hulp, als het opgelegde standaardjuk te zwaar wordt.

Dat betekent, niet meer en niet minder, dat de onderlinge liefde ver te zoeken is! Men praat er wel de hele tijd over, maar wat het om het lijf heeft? Ja, wat eigenlijk?

(...)


Uit: Bericht op "Do 04 Feb 2016, 11:11"
@all

Correct: het betreft in de bovenstaande quote "ongezouten kritiek". Hopelijk vertel ik nu niets nieuws, maar werkelijk: ik vind het níet fijn om kritiek... te krijgen en laat staan... die zelf te leveren zónder daarbij ook alvast een aanzet tot een mogelijke oplossing. Moeilijkheden zijn er om uit de weg te ruimen. Spijtig genoeg ontdekte ik daarvoor in de Nieuw-Apostolische Kerk geen solide draagvlak. Men was het meestal wel met mij eens, maar vervolgens ontbrak... "de politieke wil".

"Het beleid communiceert niet met de doelgroep!", heb ik in dat verband vaak opgemerkt, maar dat deerde niemand: "zij dronken een glas, zij pisten een plas en lieten de zaak zo als zij was." Ik begreep er geen barst van dat wat in mijn beleving de hoofdzaak (!) zou mogen zijn, niet op de kerkvloer ook de hoofdzaak was: de opdracht "Weid Mijn lammeren (...), hoed Mijn schapen". Op 15 september 2009 wendde ik mij hieromtrent nog tot een apostel maar hij had er geen boodschap aan.

"Onversaagd" bij wijze van spreken heb ik daarna geprobeerd te verduidelijken, toe te lichten, enzovoort, wat ik de hele tijd al bedoelde. Enkele voorbeelden hiervan:
Ontstellend

(...)
Er heerst eenrichtingverkeer in de communicatie. Dat heet: dictatuur.

Terugkomend nu op de rangen en standen; in de Nieuw-Apostolische Kerk onderscheidt men dus aanzienlijken en minder aanzienlijken. Het gezag van een priester kan niet tippen aan het gezag van een apostel. Wat een priester uiteenzet kan te allen tijde worden overruled door wat elke ambtsdrager met een opvolgende hogere geestelijke bediening daarbij achteraf nader uiteenzet. Individuele gelovigen behoren hun eventuele vragen eerst voor te leggen aan de geestelijk verzorger met het voor ieder persoonlijk eerste hogere ambt. Komt men er niet uit, dan moet men in beginsel zijn bij de geestelijk verzorger met het tweede hogere ambt, enzovoort. Velen raken gaandeweg ontmoedigd en geven het op...

Hier raken wij de kern van de toenemende momentele leegloop in deze kerk. De organisatie met haar onderhand venijnige top-bottom communicatie komt zichzelf nu tegen. Het beleid communiceert allang niet meer met de doelgroep. Werelden van verschil dreunen in hun voegen. Voorgangers begrijpen nog wel een beetje waardoor gemeenteleden moeite kunnen hebben met de opgelegde geloofsopvattingen, maar districtsdienaren staan daarbij "tussen twee vuren in". Zij namelijk vormen het scharnierpunt in deze hiërarchische organisatie. Dat werkt allerhande tegenstellingen in de hand want ofwel je kiest onvoorwaardelijk voor de één dan wel je kiest voor de ander, óf je kiest onmogelijk: voor allebei.

Wat is er samenvattend gebeurd?! Gelovigen zijn niet als gelijken naast elkaar blijven staan doch onder hen bevonden zich sommigen die zo vrij waren zich boven de anderen te verheffen, wat aanvankelijk van harte alom werd toegejuicht. Daar komt dus "naïviteit" bij kijken: met een "Godsgezant" als leider sta jezelf ook sterk. Jezus Christus daarentegen leerde toch werkelijk heel wat anders. Bij Hem komt het er juist op aan dat over en weer de een de ander wil dienen! Dan zijn kinderen Gods voor elkaar volkomen gelijkwaardig. Dan wordt er geen ontmoedigingsbeleid losgelaten op wie in nota bene steeds meer geestesnood met brandende vragen worstelt. Thans worden vragenstellers gezien als lastposten!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 27 Okt 2010, 20:38", in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk"
Eerder geplaatst op de voormalige website van Bauke Moesker, d.d. "07-02-2010" (update op 12-02-2010)
Redactie schreef:(...)
  • § 1.3 Machtsfiguren en dienend leiderschap

    (...)
    Met deze woorden zette Jezus de traditionele machtspiramide op zijn kop:
    • Afbeelding
    Een dienend leider vraagt niet: 'Wat kunnen de medewerkers/gemeente voor mij doen?' maar: 'Wat kan ik voor de medewerkers/gemeenteleden doen zodat hun vermogens en talenten zoveel mogelijk recht wordt gedaan?'

    (...)
    • De dienende leider is in de eerste plaats een dienaar. Dienend leiderschap begint met de wens te willen dienen. [...] De beste test voor dienend leiderschap is: groeien de mensen die je dient in hun persoonlijkheid? Worden ze gezonder, verstandiger, vrijer, zelfstandiger, en zullen het zelf ook dienaren worden?
    Het is inderdaad een belangrijk kenmerk van waarachtig dienend leiderschap dat de anderen zelfstandiger worden. 'Dienen' kan namelijk ook op een andere manier worden ingezet. Machtsfiguren kunnen zuiver voor het oog voorbeeldige dienaren zijn. Ze dienen zichtbaar voor allen - en heersen daardoor over de gemeente, Klaus Eickhoff geeft een pakkende vergelijking:
    • De paradox die niet gezien wordt: het is een dienen dat toch een heimelijk heersen is - een heersen dat zich met het masker van het dienen vermomt. Het masker van het dienen lijkt verwarrend veel op het echte dienen - en daarom dienen veel predikanten tot aan het eind van hun krachten. Dit 'dienen' is te vergelijken met een moeder die tegen haar kind zegt: 'Je hoeft nooit te leren lopen. Ik loop mijn leven lang voor jou.' En ze loopt en loopt. En daardoor ligt het kind zijn leven lang met onontwikkelde benen in bed. Dit goedbedoelde dienen van de moeder betekent dat zij haar kind op een afschuwelijke manier beteugelt.
    Alle machtsfiguren proberen ervoor te zorgen dat anderen afhankelijk blijven. Sommige machtsfiguren doen dit door te 'dienen'. Ze zijn er altijd het eerste bij als de nood aan de man komt. Ze springen overal bereidwillig in - en maken zichzelf zo onvervangbaar. Door dit belangeloze dienen staan degenen die geholpen worden bij hen in het krijt. Zo hebben machtsfiguren anderen in hun macht via het instrument van het 'slechte geweten'. Die anderen hebben immers het gevoel hen iets schuldig te zijn. Bovendien zorgen machtsfiguren er zo voor dat alle kritiek op hen zal verstommen. Want wie zou het aandurven om kritiek te hebben op iemand die deemoedig alle taken in de gemeente op zich neemt? Elkaar dienen is goed en bijbels. Maar zelfs dat kan heimelijk misbruikt worden.

    Of iemand een dienend leider is, kun je ook zien aan de manier waarop hij met kritiek omgaat. Leidinggevenden die in de eerste plaats dienaar zijn, 'houden van [...] feedback omdat ze van mening zijn dat het hen helpt anderen beter te kunnen dienen. Het past simpelweg bij hun aard.'
(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Vr 21 Dec 2012, 13:04", in de thread "Heersers in de kerk (1): Tactieken van machtsfiguren"
Een ander voorbeeld: als in een ziekenhuis een patiënt een lampje laat branden omdat er een po nodig is, moet er niet iemand langskomen die onder de bedrijven door net even tijd heeft voor een goed gesprek! Anders gezegd: als "in de gemeenschap" broeders en zusters, in hoge nood, nog met brandende vragen zitten, waarom praten "de dienaren" -vanuit de hoogte- daar dan constant overheen? Jarenlang!! Dat is dan toch feitelijk absoluut het tegenovergestelde van zielzorg?!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”