[Bijgewerkt: 01-07-2016, 21.45 uur]
@Chi
Waarom zou ik willen (blijven) opboksen tegen de kennelijk -in de kerk die ik verliet- boven "het goud der waarheid" omarmde onverschilligheid en onwetendheid?
Immers, dít is wat ik in velerlei toonaarden beluister en om mij heen waarneem:
TjerkB schreef:(...)
Wat zich voor onze ogen afspeelt is inderdaad dat het nieuw-apostolische geloof schipbreuk lijdt. De manier waarop de betrokkenen ermee omgaan doet mij denken aan de bergbeklimmer in nood die de Zwitserse reddingshelikopter (!) wegstuurde door te roepen:
"lk geef niet aan het Rode Kruis". Een dubbele ontkenning in feite.
Elke raad wordt in de wind geslagen. Hulp en handreikingen worden straal genegeerd.
Slachtoffers die de hemelbestormers maken worden aan hun lot overgelaten.
(...)
Diverse malen heb ik mij gewend tot leidinggevenden en bestuurders, maar
wat ik ook kenbaar maak, zorgvuldig gaat bij de "Godsgezanten" alles door de shredder.
(...)
Uit: Bericht op "
Zo 13 Dec 2015, 21:53" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "
Zie in deze samenhang in dezelfde thread ook het bericht op "
Zo 14 Feb 2016, 18:07"
Nadat ik door de jaren heen een keer of tien in gesprek was gekomen met broeders en zusters in de Nieuw-Apostolische Kerk, onder wie ook ambtsdragers, en de gelegenheid zich daarbij voordeed om van gedachten te wisselen over de ongerijmdheden die voor mij "het gaan en staan op de nieuw-apostolische geloofsweg" langzaam maar zeker onmogelijk hadden gemaakt, en vrijwel elke ontmoeting er op neerkwam dat men mij meewarig aankeek, de schouders ophaalde en mij voor het overige het beste toewenste, wist ik: als ik desondanks nog een hand wil reiken aan zielen die hetzelfde overkomt (lees: wordt aangedaan), moet het op een andere manier. Bovendien: ik moet niet alleen maar wat "roepen", doch op zijn minst oprecht moeite doen om zo goed mogelijk uit te leggen wat ik feitelijk bedoel.
Toen ik in augustus 2010 nog een lang gesprek had met apostel Peter Klene, had hij hooguit "respect" voor mijn "zienswijze". Verder kon ik in mijn sop gaarkoken. Dit herhaalde zich later met districtsapostel Armin Brinkmann. Berichten aan stamapostel Wilhelm Leber en stamapostel Jean-Luc Schneider laat men onbeantwoord. Betrokkenen geven daarmee dus te kennen:
"Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek" (naar Openbaring 3 vers 17). Dat heb ik te respecteren.
Ontslaat mij dat van mijn burgerplicht, van verantwoordelijkheden jegens naasten aan wie letsel (!) wordt toegebracht terwijl ik daarvan nota bene "ooggetuige" ben? Nee, was mijn conclusie. Alleen, ik roei met de riemen die ik heb. Mijn middelen en mogelijkheden zijn heus beperkt. Het zou fijn zijn als iemand er wat aan heeft.
- [24] Toen riepen ze de man die blind geweest was weer bij zich. ‘Geef Gód de eer,’ zeiden ze, ‘die man is een zondaar, dat weten we toch.’ [25] ‘Of hij een zondaar is weet ik niet,’ zei hij, ‘maar één ding weet ik wel: ik was blind en nu kan ik zien.’ [26] Ze drongen aan: ‘Wat heeft hij met je gedaan? Hoe heeft hij je ogen geopend?’ [27] ‘Dat heb ik u toch al verteld,’ zei hij, ‘maar u luistert niet! Wat wilt u nog meer horen? Wilt u soms leerling van hem worden?’ [28] Nu vielen ze tegen hem uit: ‘Je bent zelf een leerling van hem! Wij zijn leerlingen van Mozes. [29] Van Mozes weten we dat God met hem gesproken heeft, maar van deze man weten we niet waar hij vandaan komt.’ [30] De man antwoordde: ‘Wat vreemd dat u niet begrijpt waar hij vandaan komt, terwijl hij mijn ogen geopend heeft. [31] We weten dat God niet naar zondaars luistert, maar wel naar iemand die vroom is en zijn wil doet. [32] Dat de ogen van iemand die blind geboren is geopend worden – dat is nog nooit vertoond! [33] Als die man niet van God kwam, zou hij dit toch niet hebben kunnen doen?’ [34] Toen riepen ze: ‘Jij, sinds je geboorte een en al zonde, wil jij ons de les lezen?’ En ze joegen hem weg.
Uit: Johannes 9 (NBV)
Zie in dit verband tevens mijn bericht op "Zo 07 Feb 2016, 16:38" in de thread "Kan ik daar wat aan doen?"
Groet,
TjerkB