Het overlijden van onze broeder Frits Deubel

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Het overlijden van onze broeder Frits Deubel

Bericht door TjerkB »

  • Afbeelding

@all

Vandaag bereikte mij het droeve nieuws dat jl. zaterdag onze broeder Frits Deubel is overleden. Frits beschikte niet alleen over een schit­te­rend pa­let aan creatieve uitdrukkingsvaardigheden, maar hij ging daarmee ook op innemende wijze aan de slag. Dank Frits, voor het vele wat je óók met mij hebt gedeeld. De thema's die je aansneed waren uit mijn hart gegrepen. Dank voor je betrokkenheid en je spontaniteit. Je liet je niet onbetuigd. Dank ervoor dat je -zonder het te weten- op cruciale ogenblikken hét verschil wist te maken...

Ruim 40 jaar geleden leerde ik Frits kennen op koorrepetities die ik bijwoonde. Op verzoek zong hij toen eens met alleen orgelbegeleiding of neuriënde stemmen het lied " 'k Buig mij vol aanbidding neder" (lied 56 in het toenmalige gezangboek H.A.G.E.A.; thans lied 45 in de GvAC-zangbundel). Dat deed me wat. Als dirigent hield Frits nogal van fraseren. Mij stond dat tegen, maar ik zette mij eroverheen want op mijn eigen muzikale interpretaties viel ook wel wat aan te merken. Jaren later schreef hij mij eens het volgende:
  • (...) Gisteren zei ik nog tegen iemand: We klimmen allen de berg op, de een links, de ander rechts, soms strompelend, soms zo snel dat men weer naar beneden duikelt, maar er komt een tijd dat we boven zijn aangekomen, en let wel….op dezelfde plek waar Jezus ons begroet en zegt: Kom maar binnen hoor, ik heb je strijd gezien. Geen hokjesgeest, maar ware liefde als kinderen van één Vader. Ik had een heel liefdevolle vader, Tjerk, zoals jij die ook had. Hij was ook priester en zei wel eens tegen me: Frits, het is zo’n mooi werk, maar het moest alleen niet door mensen worden gewerkt.

    (...) Er wachten er duizenden op ons, op een woord vol vrede en liefde. Meer wil ik niet en dat krijg ik daar. Zo gaan we samen de berg op, Tjerk, met het ene verlangen: hoe kan ik tot zegen voor anderen zijn zonder allerlei dogmatische kronkelingen. (...)
Eén gedicht was speciaal voor mij en mijn gezin, het eerste in de bloemlezing hieronder:
    • Wonderen

      Je ziet geen mens meer lopen
      over ’t onstuimig meer.
      Je hoort ook niet zacht roepen:
      ”Ik ben het hoor, de Heer!”
      Geen dode wordt meer levend,
      geen water wordt meer wijn,
      maar toch weet ik het zeker
      dat er nog wond’ren zijn!

      Probeer maar eens te zeggen:
      ”God, ziet U mij nog staan?
      Kunt U de hemelsluizen
      eens open laten gaan?”
      Je moet soms even wachten,
      zoiets vraagt wel geduld,
      maar toch weet ik het zeker
      dat ’t wonder zich vervult!

      Ze zijn er nog, die wond’ren.
      God reikt ze jou wel aan
      en lijkt de sluis gesloten,
      zij zal straks opengaan.
      Al dragen jou geen meren,
      wordt water echt geen wijn,
      je ziet het grote wonder:
      God zal er voor je zijn!

      Frits Deubel
  1. een goudvis

    opgesloten in je lichaam
    als een goudvis in een kom
    elke dag weer rondjes zwemmen
    en de tijd komt haast niet om
    happend naar de lucht rondom je
    als dat écht je leven is
    heb je net zo'n kleine wereld
    als die goudgekleurde vis

    laat je niet gevangen houden
    door zo'n bolle, glazen wand
    want de jou gegeven ruimte
    reikt veel verder dan de rand
    heel de uitgestrekte aarde
    kreeg je als jouw element
    omdat jij niet als een goudvis
    maar als mens geboren bent

    er is licht en lucht en vrijheid
    overvloedig, elke dag!
    blijf daarom niet doelloos draaien
    leef zolang je leven mag
    dat, als je bent uitgezwommen
    en je levenstijd is om,
    je kunt zeggen: ik zag veel meer
    dan alleen die enge kom!

    fd
    • Een les

      Ik vond haar wel iets brozer
      toen ik haar gist’ren zag.
      Ze kwam me blij begroeten
      met die bekende lach.
      Ze liep alleen wat trager,
      maar ’k voelde toch een kracht
      die ik na al die jaren
      niet meer zo had verwacht.

      Gebogen, niet gebroken
      deed zij mij haar verhaal,
      de zorgen en de vreugden
      in levendige taal.
      Ik zag een fiere strijdster,
      trotserend het geweld,
      in haar geloof verankerd
      en door geen storm geveld.

      Ik luisterde naar woorden,
      doorweven met een gloed
      zoals je die ook dikwijls
      bij kinderen ontmoet.
      En toen ik van haar scheidde,
      mijn les weer had geleerd,
      ben’k alles overdenkend
      heel stil naar huis gekeerd.

      fd
  2. Grote stappen

    Vader neemt nooit grote stappen,
    anders houd ik Hem niet bij.
    Met mijn hand diep in Zijn jaszak
    loop ik aan Zijn rechterzij.
    Als Hij ziet dat ik te snel ga
    houdt Hij mij een beetje in
    en als ik ineens wat treuzel
    zet Hij flink de pas erin.

    Vader neemt nooit grote stappen.
    Daarvoor ben ik nog te klein.
    Vader zegt: ”Die mannenstappen
    komen als je groot zult zijn.
    Blijf maar rustig naast Me lopen
    met dezelfde vaste tred
    waarmee Ik Mijn beide voeten
    op de smalste wegen zet.”

    fd
    • Eenzaamheid

      Ze zeggen dat je flink bent
      en alles goed verwerkt.
      Ze hebben zelfs al tijden
      niets van je zorg bemerkt.
      Er zijn er die beweren
      dat het je niets meer doet,
      maar niemand weet je angsten,
      de storm die in je woedt.

      Zo ga je moegestreden,
      geen mens die je echt kent.
      Ze zien niet dat je eenzaam
      en ongelukkig bent.
      Zo dwaal je door het leven,
      gepijnigd en bebloed
      en niemand weet je angsten,
      de storm die in je woedt.

      Toch zal het niet zo blijven.
      Er komt een and’re dag,
      waarop je Gods erbarmen
      en hulp ontvangen mag,
      want ook nog op jouw paden
      Samaritanen gaan,
      die helpen zonder praten
      en troostend naast je staan!

      Frits Deubel
  3. Samen!

    Ik heb gehuild omdat jij pijn hebt,
    de smart van jou is ook mijn smart
    en alles waar jij over piekert
    leeft elke dag ook in mijn hart.
    Ik draag jouw leed of het van mij is
    en twijfel als jij twijf’len zult.
    De nood die jij hebt mee te dragen,
    is ook de nood die mij vervult.

    Ik vrees wanneer jouw hart vol vrees is.
    Ik ben niet moediger dan jij,
    dus je behoeft nooit ”ik” te zeggen,
    zeg maar bij al je zorgen ”wij”
    en wil je op mijn schouder leunen,
    dan houden we elkaar wel vast,
    want als we alles samen dragen,
    wordt elke last een halve last.

    Ik heb gebeden toen jouw bidden
    niet meer zo’n innigheid bezat.
    Ik zong een lied toen jij liet weten
    dat jij daarvoor geen kracht meer had,
    Wees nu maar stil, ik zal ook stil zijn,
    gelijk de uitgetrilde snaar.
    Zo wordt de klank der hoop geboren
    en daarin vinden wij elkaar.

    Frits Deubel
    • een omarmer

      ik wil graag een omarmer zijn
      een mens die and'ren kan verwarmen
      die lief kan hebben zonder taal
      met beide uitgestoken armen
      ik wil geen strenge rechter zijn
      doch een geboren pleiter wezen
      en Vader, mag toch iedereen
      dat in mijn ogen kunnen lezen

      ik wil graag een omarmer zijn
      daar waar de wanhoop harten griefde
      Heer, met een liefdevol gebaar
      vertaal ik woordeloos Uw liefde
      want dat is toch een groot geheim
      het stille wonder van erbarmen
      dat ieder mensenkind verstaat
      de taal van uitgestoken armen

      ik wil graag een omarmer zijn
      en metterdaad Uw naam belijden
      ik wil graag een ontfermer zijn
      een vriend die strijdt waar and'ren strijden
      en als mijn armen moede zijn
      wilt Gij ze dan opnieuw weer sterken
      opdat ze als een instrument
      Heer, in Uw handen blijven werken

      fd
  4. Vandaag

    De dag van vandaag,
    daar komt het op aan.
    Veel dagen die reeds
    voorbij zijn gegaan,
    maar gist’ren is uit
    en heden is in.
    Dus dit is de dag
    van ’n heel nieuw begin.

    De dag van vandaag,
    daar moet je’t mee doen,
    dus denk nu eens niet
    aan vroeger en toen,
    maar neem dit geschenk
    met dankbaarheid aan,
    voordat hij voor niets
    voorbij is gegaan.

    Frits Deubel
    • Uw wil geschiede!

      Ze sprak vaak urenlang,
      voor zoveel dingen bang,
      in stilte met haar Vader,
      maar ’t resultaat dat kwam
      wat zij ook ondernam
      in het geheel niet nader.

      Het leek wel of God zweeg
      en áls zij antwoord kreeg
      kon dat haar nooit bekoren.
      Ze twijfelde eraan
      of God haar kon verstaan
      of zomaar niets liet horen.

      Toch had God wel een plan,
      maar daar wist zij niets van.
      Je kunt niet alles weten.
      Een wonder wordt vervuld
      met engelengeduld
      en dat was ze vergeten.

      Totdat ze dacht: als’k stil
      doe zoals God het wil
      komt wellicht de onthulling.
      Ze bad toen elke keer:

      Uw wil geschiede, Heer!

      en die ging in vervulling.


      Frits Deubel
"Uw wil geschiede... " Om die levenshouding wáár te maken; dat is voorwaar geen sinecure. Toch zou ik eenieder toewensen om er vastberaden naartoe te werken. Met vallen en opstaan en met Zijn hulp zal het lukken! Bovendien, wie zó in het leven staat, laat het niet onverschillig als een naaste op zoek is naar helpende hulp.

Frits maakte zich er niet met een kwinkslag van af, al stond hij in het leven met een gezonde dosis Amsterdamse humor. Zie de beginregels in het bericht hieronder.

Groet,
TjerkB


N.B.
Redactie schreef:(...)
Een oudere broeder met wie ik jaren geleden even in gesprek raakte, zei zachtjes tegen mij: "De afgelopen week heb ik enkele dagen... niet 'gevolgd'." Eraan toevoegend: "Gelukkig is het verder niemand opgevallen!" "Na te volgen", daar ging het immers om in het nieuw-apostolische geloofsleven, en wel "de dienaren die ons voorgaan". Voor wie in mijn kerk geen zogeheten taak- of ambtsdrager was, leek mij dit logischerwijs het zwaarst want dan had je van doen met de meeste zegenaars die allen voor jou een lichtend voorbeeld zijn. Zo niet, dan wist je: "Te leren rest er ons hier nog zo veel" (lied 355, NAK-gezangboek). Dan lag het op jouw weg om -biddend en werkend- met elk van de betreffende "Godsgezanten" alsnog de juiste verbinding te zoeken en die voortaan te koesteren. Zo werd een ieder geacht -tot zegen- "de onderste weg" te bewandelen.

Een kind van God was "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een twijgje aan "de boom des levens", waarvan de stamapostel de stam was en de districtsapostelen de dikste takken. Wie er niet voor ijverde langs "de geordende weg" verbonden te zijn met de stam "waaruit alle levenssappen ons rijkelijk toevloeien", zou daarmee het verderf over zichzelf afroepen. Aan deze zienswijze begon ik te twijfelen toen er telkens hele takkenbossen naar beneden vielen door dienaren die er de brui aan hadden gegeven. Troosteloos bleven de dientengevolge normaalgesproken ten dode opgeschreven twijgjes verweesd én besodemieterd achter.

Hierna werd er niet meer zo over gesproken; alsof de stamapostel de stam zou zijn, enzovoort. God dacht er blijkbaar intussen anders over. Wel moesten wij gehoorzaam blijven navolgen, zonder vragen en zonder te klagen. Later kwam daar o.a. nog het door stamapostel Leber gepredikte vereiste onbegrensde vertrouwen bij. Alweer begon ik te twijfelen. Ook hier had deze wel van terug: wie twijfelt, zou "naar de geest" ziek zijn!

Aldus moesten wij eraan geloven, de twijgjes; de kinderen met "hun tienduizend vragen" die werden overgeslagen.

"Ach, blad alleen" (lied 152, NAK-gezangboek).

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 22 Mrt 2012, 20:52", in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"
Zie ook het bericht op "Do 03 Sep 2015, 13:18" in de thread "Waar ken ik die persoon van?"
alsmede -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "Wo 08 Mei 2013, 23:14", in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Het overlijden van onze broeder Frits Deubel

Bericht door TjerkB »

  • Afbeelding
@all

Met het embleem van de Hersteld Apostolische Gemeente in de Eenheid der Apostelen (H.A.G.E.A.) op de rouwkaart van Frits Deubel heeft de familie volgens mij recht gedaan aan een prachtig "statement", dat juist de overledene nog graag heeft willen maken. Frits sprak namelijk niet graag van een kerkgenootschap, van een kerkbestuur of van kerkelijke ambtsdragers. Daar had hij goede redenen voor want ging het niet in de allereerste plaats om "de liefde des Vaders" in Zijn (!) huis, om "de gemeenschap" (!) van allen die daar samenkomen en om alle dienaren als helpers aan Zijn plaats? Frits verafschuwde alles wat hiervan de zuiverheid ontheiligde. Nee, vroeger was bepaald niet alles beter, maar zeker ook niet alles slechter. Met de transformatie echter van dienaren in ambtsbroeders, ambtsdragers, kerkelijke ambtsdragers, in hogere dienaren, leidinggevenden, hogere verantwoordelijke leidinggevenden en met de politieke status van broeders en zusters als ingeschreven leden in een kerkregister in plaats van "het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand" (vgl. Psalm 95: 7, SV-J) van wie de namen zijn opgetekend in het boek van het leven van het Lam Gods (vgl. Joh 1: 29, 35 en Openb. 13: 8, Openb. 21: 27); met die eigenzinnige transformatie werd volgens Frits de hemel geweld aangedaan.

Het behoeft geen betoog dat ik heel goed begreep wat Frits daarmee bedoelde. Voor hem telde de geborgenheid in het Vaderhuis, waar Vader zélf nog de baas is. De tijd waarin "de gemeenschap" officieel nog Hersteld Apostolische Gemeente in de Eenheid der Apostelen heette, was voor Frits eenvoudig "de welaangename tijd". In die tijd voelde het als een feest wanneer er een aanvangslied klonk als...
  • Laat ons Sions lied’ren zingen,
    stemt de hartenssnaren fijn;
    dat de wereld het moog’ horen,
    dat wij eerst’lingskind’ren zijn.
    Laat de frisse jubelklanken
    spreken van de liefdegloed,
    die ons eensgezind doet strijden,
    ons bezielt met heil’ge moed.
    Laat het licht uit Sions woning
    helder schijnen dan en klaar,
    zodat heel de wereld wete:
    hier is ’s Heren dienstaltaar.

    Heer, zie zeeg’nend op ons neder,
    op uw volk, het Isr’ëls zaad,
    dat Gij leidt door uw apost’len
    naar de hun beloofde staat.
    Sterk de zwakken, sterk de moeden,
    geef hun nieuwe zielemoed;
    help ons daag’lijks biddend waken,
    dat ons niets versagen doet.
    Want Gij zult het heil bereiden
    in uw Rijk der heerlijkheid
    aan hen, die U hier belijden
    in de staat van ned’righeid.


    Bron: Lied 25, gezangboek H.A.G.E.A. (1953), thans lied 96, zangbundel GvAC
Aan het einde van zo'n dienst mocht volgens mij van Frits (naar Ruth 1: 16-17) een koorlied worden gezongen als...
  • Daar, waar gij heengaat, daar wil ook ik heentrekken
    en waar gij blijft, daar blijve ook ik.

    Uw volk is mijn volk, uw God is mijn God,
    uw naam is mijn naam en uw vriend is ook mijn vriend.

    Wat Gij wilt, zal mijn wille zijn en uw rust zal mijne ruste zijn.
    Geen enk'le macht, ja geen macht zal ons scheiden,
    ja geen macht, ja geen macht zal ons scheiden, ons scheiden.


    Bron: Lied 125, vorige zangkoorboek NAK; thans lied 360, NAK-liederenbundel
Natuurlijk, tijden veranderen, maar in Maleachi 3 vers 6 staat het heel duidelijk: "Ik, de HEER, ben niet veranderd". Frits wilde dat eerbiedigen. Heb maar ontzag voor de Almachtige, "Give of your best to the Master" en let wel: in één van de liederen staat níet " 't Is, Heer, ons werk waarin Gij staat", doch " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan". En in Zijn werk gelden nog altijd Zijn woorden:
  • [11] Ik ben de goede herder. Een goede herder geeft zijn leven voor de schapen. [12] Een huurling, iemand die geen herder is, en die niet de eigenaar van de schapen is, laat de schapen in de steek en slaat op de vlucht zodra hij een wolf ziet aankomen. De wolf valt de kudde aan en jaagt de schapen uiteen; [13] de man is een huurling en de schapen kunnen hem niets schelen. [14] Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, [15] zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen. [16] Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder. [17] De Vader heeft mij lief omdat ik mijn leven geef, om het ook weer terug te nemen. [18] Niemand neemt mijn leven, ik geef het zelf. Ik ben vrij om het te geven en om het weer terug te nemen – dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb gekregen.’

    Uit: Johannes 10 (NBV)
Frits had helemaal niks met olifanten die brutaal door Gods porseleinkast banjeren, met een geestelijke elite van bazen en bovenbazen in een kerkelijke organisatie:
  • [26] Denk eens aan uw roeping, broeders en zusters. Onder u waren er niet veel die naar menselijke maatstaf wijs waren, niet veel die machtig waren, niet veel die van voorname afkomst waren. [27] Maar wat in de ogen van de wereld dwaas is, heeft God uitgekozen om de wijzen te beschamen; wat in de ogen van de wereld zwak is, heeft God uitgekozen om de sterken te beschamen; [28] wat in de ogen van de wereld onbeduidend is en wordt veracht, wat niets is, heeft God uitgekozen om wat wél iets is teniet te doen. [29] Zo kan geen mens zich tegenover God op iets beroemen. [30] Door hem bent u één met Christus Jezus, die dankzij God onze wijsheid is geworden. Door Christus worden wij rechtvaardig en heilig en door hem worden wij verlost, [31] opdat het zal zijn zoals geschreven staat: ‘Wil iemand zich op iets beroemen, laat hij zich op de Heer beroemen.’

    Uit: 1 Korintiërs 1 (NBV)
In een forumbericht schreef ik eens: "Hoewel er nog een boel over valt te zeggen, gun ik niemand om bij een bushalte te moeten staan wachten met een gebroken hart terwijl bij het instappen iemand met een gebroken been, dat doorgaans vlot kan genezen, voorrang krijgt." Welnu, ik ben blij dat God mensen als Frits op pad stuurt die óók aandacht hebben voor wat zielen kan belasten zonder daarbij de handige signaalfunctie welke uitgaat van een aangelegd gipsverband.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Certina
Berichten: 180
Lid geworden op: zo 08 dec 2013, 21:15

Re: Het overlijden van onze broeder Frits Deubel

Bericht door Certina »

All,
Dat H.A.G.E.A. i.p.v. een nak embleem op de overlijdensadvertentie wil niet zeggen dat Frits geen trouwe nak-stamapostel volgeling was.

Groet, Certina.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Het overlijden van onze broeder Frits Deubel

Bericht door TjerkB »

Certina schreef:(...)
Dat H.A.G.E.A. i.p.v. een nak embleem op de overlijdensadvertentie wil niet zeggen dat Frits geen trouwe nak-stamapostel volgeling was.

(...)


Uit: Bericht op "Vr 10 Mrt 2017, 07:06"
@Certina

Ook ik begrijp vaak niet wat een aantal mij bekende broeders en zusters soms nog zozeer verbindt met de ideologische denkbeelden die in de Nieuw-Apostolische Kerk op last van "de stamapostel" doch los van het Evangelie van Christus Jezus (!) door kerkelijke ambtsdragers eenieder aan het ver­stand moeten worden gebracht. In oktober vorig jaar sprak ik Frits Deubel voor het laatst. Hij herinnerde mij toen aan een voorval waarover ik eens had verteld:
  • Ik vulde een belastingaangifteformulier in voor een mevrouw, die ik kende via onze kerk. Zij vertelde mij toen iets uit haar jeugd. Zij en haar zusjes aten wel eens een hapje mee bij de ouders van een vriendinnetje uit de straat. In dat gezin was het de gewoonte dat de vader na het eten een stukje voorlas uit de Bijbel.

    "Waarom doen wíj dat niet?", had ze thuis nagevraagd. En zo kwam het dat ooit één keer, toen ook haar zusjes daarop aandrongen, hun vader na het eten iets had voorgelezen uit de Bijbel, namelijk: heb God boven alles lief en uw naaste als uzelf (vgl. Lukas 10:27). "Is dat alles?", hadden de kinderen nog opgemerkt. Ja, dat was alles. De volgende dag, toen na het eten het hele stel nog niet meteen van tafel opstond, in de stellige verwachting dat het bij hen thuis nu óók een goede gewoonte was geworden om nog een hoofdstuk te lezen uit de Bijbel, had hun vader echter gezegd: "Ik denk dat we het beter anders kunnen afspreken: zodra we, wat we gisteren lazen, in de praktijk kunnen brengen, lezen we verder!" Dat was er later nooit van gekomen, zo vertelde zij mij, verbaasd.
Voor Frits ging het er in het leven om wat echt in liefde is gedaan. In liefde wil zeggen: spontaan en zonder bijbedoelingen. Dus pertinent níet: voor wat, hoort wat. Zoals het hieronder wordt beschreven over wijsheid...
  • [7] Dus bad ik om inzicht, en het werd mij gegeven; ik heb gesmeekt, en mij werd een wijze geest geschonken. [8] Ik verkoos wijsheid boven scepters en tronen, rijkdom viel bij haar in het niet. [9] Ze was voor mij onvergelijkbaar met de kostbaarste edelsteen; naast haar waren bergen goud niet meer dan een hoopje zand, en met haar vergeleken was zilver maar slijk. [10] Ik beminde haar meer dan gezondheid en schoonheid, ik verkoos haar boven het licht, want ze schitterde zonder ophouden.[11] Tegelijk met haar ontving ik alle andere goede dingen, ze schonk mij onmetelijke rijkdom. [12] Ik was verheugd over al die gaven, omdat zij het was die ze meebracht, hoewel ik toen nog niet besefte dat zij de bron was van dat alles. [13] Onzelfzuchtig heb ik haar verworven, onbaatzuchtig geef ik haar door, zonder haar rijkdom te verbergen. [14] Zij is voor mensen een onuitputtelijke schat; wie haar verwerft raakt bevriend met God, die mild gestemd is door de gaven die de wijsheid meegeeft.

    Uit: Wijsheid 7 (NBV)
... is ook de liefde van God feitelijk een geschenk dat wij, zéker als christenen, "onbaatzuchtig" en dankbaar aan anderen mogen doorgeven:
TjerkB schreef:(...)
Over geschenken gesproken...
  1. Kinderen zijn een geschenk van de HEER, de vrucht van de schoot is een beloning van God.

    Uit: Psalm 127: 3 (NBV)
  2. De krans van de wijsheid is ontzag voor de Heer,
    vrede en gezondheid bloeien door haar op.
    Ontzag voor de Heer en wijsheid
    zijn beide een geschenk van God dat vrede brengt.


    Uit: Sirach 1: 18 (NBV)
  3. [1] De apostelen en de gemeenteleden in Judea hoorden dat ook de heidenen Gods woord hadden aanvaard. [2] Toen Petrus terugkwam in Jeruzalem, spraken de Joodse gelovigen hem hierover aan [3] en verweten hem dat hij onbesnedenen had bezocht en samen met hen had gegeten.

    (...)
    [13] Hij vertelde ons dat hij in zijn huis een engel had zien staan, die tegen hem zei: “Stuur iemand naar Joppe om Simon, die ook Petrus wordt genoemd, te halen. [14] Hij zal je vertellen hoe jij en al je huisgenoten kunnen worden gered.” [15] Ik was nog maar nauwelijks begonnen te spreken, of de heilige Geest daalde op hen neer, zoals destijds ook op ons. [16] Ik herinnerde me dat de Heer tegen ons zei: “Johannes doopte met water, maar jullie zullen gedoopt worden met de heilige Geest.” [17] Als God hun wegens hun geloof in de Heer Jezus Christus hetzelfde geschenk wilde geven als ons, hoe had ik hem daar dan van kunnen weerhouden?’

    Uit: Handelingen 11 (NBV)
  4. Leven in vrede met God
    [1] Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. [2] Dankzij hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is, en in de hoop te mogen delen in zijn luister prijzen we ons gelukkig. [3] En dat niet alleen, we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, [4] volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. [5] Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is.

    Uit: Romeinen 5 (NBV)
  5. [8] God heeft de macht u te overstelpen met al zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk. [9] Zo staat er geschreven: ‘Gul deelt hij uit aan de armen, zijn rechtvaardigheid houdt stand, voor altijd.’ [10] God, die zaad geeft om te zaaien en brood om te eten, zal ook u zaad geven en het laten ontkiemen, zodat uw vrijgevigheid een rijke oogst opbrengt. [11] U bent in ieder opzicht rijk geworden om in alles vrijgevig te kunnen zijn, en uw vrijgevigheid leidt door onze bemiddeling tot dankzegging aan God.

    Uit: 2 Korintiërs 9 (NBV)
  6. [4] Maar omdat God zo barmhartig is, omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is, [5] heeft hij ons, die dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Ook u bent nu door zijn genade gered. [6] Hij heeft ons samen met hem uit de dood opgewekt en ons een plaats gegeven in de hemelsferen, in Christus Jezus. [7] Zo zal hij, in de eeuwen die komen, laten zien hoe overweldigend rijk zijn genade is, hoe goed hij voor ons is door Christus Jezus. [8] Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God [9] en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan.

    Uit: Efeziërs 2 (NBV)
  7. Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens.

    Uit: Openbaring 2: 10 (SV-J)
Overigens:
  • Om aardse rijkdom bid ik niet,
    wel om mijn daag'lijks brood.
    Om harte-eenvoud vraag ik, Heer,
    om hulp in bange nood.
    Zodat ik, mijn belofte trouw
    volbrengend, op Uw hulp steeds bouw'.
    Zal dan mijn hart niet zingen,
    wijl 's Vaders hulp mij schraagt?
    Mijn Heiland leeft,
    die kracht mij geeft
    door moeiten heen te dringen,
    door moeiten heen te dringen.


    Bron: Eerste couplet van lied 242, NAK-gezangboek

Alle reden tot dankbaarheid!

(...)


Uit: Bericht op "Di 19 Aug 2014, 12:45" in de thread "Hendrik Appels zingt Rienzi: Allmächt'ger Vater"
Heus, ik begrijp je opmerking maar al te goed. Het ambt van stamapostel belichaamt in de Nieuw-Apostolische Kerk beslist niet alleen het internationale voorzitterschap van deze religieuze organisatie. Nee, de dienstdoende "ranghöchste Geistliche", de "Oberhirte", het "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", de "Präsident und Stammapostel" dient te worden geadoreerd als een cultfiguur. In werkelijkheid verduistert zo'n praatjesmaker "het licht voor de wereld" (vgl. Joh. 8: 12). Hij en zijn collega-grootverdieners snappen niet half wat onbaatzuchtig dienen écht is. Je hoeft in hun kerk maar een tekening te maken die lijkt op het nieuw-apostolische embleem, of je wordt al door ze voor de rechter gesleept. Of ze grijpen in de offergaven om je -zoals het Bauke Moesker overkwam die verstandig nadacht en alleen maar uitdrukkelijk herinnerde aan de ordeningen van God- te laten intimideren, door twee ambtsdragers en een "christelijke" advocaat...
Redactie schreef:(...)
Bauke Moesker had gelijk en hij heeft gelijk:
  • 1) Gebiedt de volledigheid niet om de kerkgeschiedenis te beschrijven zonder weglating van wat dienaren mogelijk niet siert?
  • 2) Wil de kerkleiding geen berouw tonen voor gedragingen die haar in het verleden hebben misstaan?
  • 3) Kan er geen openheid van zaken worden gegeven omtrent de financiën?
  • 4) Zou men niet buitengewoon actief de verzoening moeten nastreven tegenover slachtoffers van machts-misbruik in de kerk?
  • 5) Kan de hele bedrijfsvoering in de kerkelijke organisatie niet beter worden overgelaten aan professionals?
(...) Hoe je deze vragen ook formuleert, bij de nieuw-apostolische kerkleiding heeft men er géén oren naar. Daar wanen de "Godsgezanten" zich boven de Wet. Sterker nog: men trekt zich van God noch gebod iets aan. Dat denken wij niet; welnee, het zijn de ervaringsfeiten op grond waarvan wij dit na duizend berichten en evenzovele brandende vragen -helaas- moeten vaststellen.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 27 Mrt 2012, 12:42", in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer".
Zie ook het bericht op "Za 14 Mei 2016, 13:11" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
alsmede het bericht op "Vr 05 Aug 2016, 20:12" in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"
Wat ik persoonlijk érg vind, is, dat dergelijk wanbeleid van zogenaamde hogere verantwoordelijke leidinggevenden bij dit kerkgenootschap door de aangesloten leden kennelijk van harte wordt gedoogd. Men haalt de schouders erover op! Om betrokkenen de levieten te lezen: dan ben je als christen op sterven na dood...

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Friesch Dagblad van dinsdag 14 maart 2017

Bericht door zefyr »

@allen,

In het Friesch Dagblad van dinsdag 14 maart 2017 werd het onderstaande artikel(the) gepubliceerd naar aanleiding van het overlijden Frits Deubel, die lid was van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland, maar waarover met geen woord wordt gerept in het onderhavige krantenartikel.

"Gedichtenbundels

'Huisdichter' Frits Deubel van Ark Media overleden

Amsterdam | Frits Deubel, de huisdichter van uitgeverij Ark Media, is op 4 maart overleden op 89-jarige leeftijd. Dat is door de uitgever bekendgemaakt. Sinds 2007 geeft Ark Media gedichtenbundels van Deubel uit. Hij groeide tot een geliefd dichter bij zijn lezers en inmiddels zijn er meer dan zestigduizend exemplaren van zijn bundels over de toonbank gegaan. Deubel stond bekend om een zeer toegankelijke stijl en zijn gedichten werden gekenmerkt door vertrouwen en hoop. 'Hij sprak met veel passie over God met alle mensen die hij tegenkwam. Dat was voor hem een tweede natuur geworden. Vaak leverden zo'n ontmoeting dan weer een uniek gedicht op', aldus Ark Media in een verklaring. Uitgeverij Ark Media heeft nieuwe titels van Deubel in voorbereiding en mag deze ook na zijn overlijden uitgeven. De crematieplechtigheid vond zaterdag plaats in Voorthuizen."
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”