@allTjerkB schreef:(...)
"Goed bedoeld" is beslist niet altijd "goed genoeg". Laten wij toch niet méér geloven en verkondigen dan dat wijzelf bereid zijn om met hulp van God waar te maken! Ik zou wensen dat in de Nieuw-Apostolische Kerk, wanneer er vragen opkomen of als er ongenoegen ontstaat, de zaken worden uitgepraat, doch eerlijk en oprecht.
(...)
Uit: Bericht op "Zo 15 Jan 2017, 23:45" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder..."
Wat mijn forumbijdragen betreft kunnen aanstonds de "remparachutes" uit. Hoe dat zit, zal ik uitleggen maar eerst verwijs ik graag naar twee oude forumbijdragen, namelijk het bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 10 Jan 2011, 21:46", in de thread "Sektetest" (waarin opgenomen mijn bericht van 11 mei 2007 bij NAK-Observer), en het bericht op "Do 27 Mrt 2014, 00:19" in de thread "Storck" (inclusief mijn brief van 4 mei 2007 aan het NAK-bestuur). Zie onder...
[begin citaat 1]
@basisbasis schreef:(...)
Ik lijd aan deze kerk en heb met haar te doen en zou het graag anders zien, de basis echter is moe en ongeïnspireerd. De vele gortdroge predikingen zijn soms niet om aan te horen en zondag na zondag worden de kerken leger, het gaat zo snel dat ik vermoed dat men binnen het kader nauwelijks zicht heeft op hoe snel het gaat!
Ook ik heb de Nieuw-Apostolische Kerk in mijzelf (!) zien lijden en sterven. Hoe ik voor dit aanvankelijk hartverscheurende rouwproces bij de verzorgende dienaren ook om hulp en aandacht vroeg; schijnbaar had men niet dóór dat het menens was. Zo schreef ik op 31 januari 2006 aan een opziener hieromtrent o.a. het volgende:
- "Ik kan het gewoonweg niet verdragen als men het laat voorkomen alsof de de Nieuw-Apostolische Kerk als het ware patent zou hebben op werkzaamheid van de Heilige Geest: "het woord van God laat zich niet gevangenzetten". Die woorden kwam ik onlangs tegen in de Nieuwe Bijbelvertaling, in 2 Tim. 2, met boven dat hoofdstuk het opschrift "Deel in het lijden":
[8] Houd Jezus Christus in gedachten, uit het nageslacht van David, die uit de dood is opgewekt. Dit heb ik verkondigd, [9] daarom heb ik veel te verduren en ben ik zelfs als een misdadiger gevangengezet. Maar het woord van God laat zich niet gevangenzetten; [10] daarom verdraag ik alles omwille van de uitverkorenen, opdat ook zij in Christus Jezus gered worden en eeuwige luister ontvangen.
Bron: http://www.willibrordbijbel.nl/?j=2%20t ... ten#v53533
Nu plaatste ik in een andere thread op dit forum in een reactie naar aanleiding van het overlijden van D.Ap. Pos i.r. evenwel de opmerking "God heeft het er nimmer van weerhouden om 'het werk Zijner handen' te laten doorgaan." Hierbij wist ik héél goed wat ik opschreef want God staat het namelijk niet toe dat iemand (wíe het ook is... ) Zijn licht voor anderen wegneemt. De woorden in vers 23 van Psalm 55 spreken in dit verband voor zich:
- Leg uw last op de HEER
en hij zal u steunen,
nooit zal hij dulden
dat een rechtvaardige ten val komt.
Zie de ontwikkelingen (die op zichzelf beschouwd te betreuren zijn) daarom liever in een breder perspectief!
Groet,
BakEenEi
P.S. Zojuist kwam ik nog een oud forumbericht tegen. Ik schreef het o.a. op 11 mei 2007 bij NAK-Observer:
@all
Op 2 mei jl. ben ik uitgetreden als lid van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Ik geef er de voorkeur aan hierover -uit de eerste hand- nog wat te zeggen.
Waar ik al jarenlang moeite mee heb, is de vermenging van bedrijfsmatige en geestelijke zaken. Dienaren kunnen hun energie en tijd immers maar één keer uitgeven. En staat dan zielzorg wel het meest centraal? Ook heb ik nooit kunnen begrijpen dat elk opvolgend ambt extra gewicht in de schaal zou leggen doordat aan dienaren dan meer en meer zgn. ponden waren toevertrouwd. Alsof God, wanneer het er op aankwam, méér had aan bijv. een priester dan aan een diaken. Als priester is iemand in de organisatie voornamer dan als diaken. In elk geval had het daar gedurig alle schijn van, want iedere hogere dienaar kan de initiatieven van een lagere dienaar altijd met een hiërarchische overmacht verslaan. Dankbaar hoorden we op te blikken naar onze zegenaars, de ambtsdragers. Hierbij is het de bedoeling dat ambtsdragers op hun beurt opzien naar degenen die een voornamer ambt (en dus een groter ambtsvermogen) hebben dan zijzelf. Altijd heb ik mij ongemakkelijk gevoeld bij de gedachte dat wie "lager" was, kennelijk minder goed tot zegen kan zijn, en ook bij de gedachte dat onder dienaren alleen de broeders worden verstaan die in de kerk een ambt hebben. Ik vind dit een akelige hooghartige benadering.
In mijn geloofsbeleving zijn deze "subcultuurverschijnselen" altijd verontrustende dissonanten geweest. Ik kon het moeilijk rijmen met de kerngedachte dat onze hemelse Vader één en al liefde is. Het leek wel alsof Hij lievelingskinderen had, onder wie met name "de zegenaars", en dat Hij het verder aan de Stamapostel en de Districtsapostelen overliet hoe in een ieder het geloof eventueel kon worden voleindigd. De Nieuw-Apostolische Kerk had het patent gekregen op de exploitatie van het werk des Heren. Echter, het is naar mijn stellige overtuiging een misvatting om te denken dat de Heilige Geest deze kerk regeert en dat een gevolmachtigd internationaal kerkbestuur het voor het kiezen heeft welke leidslieden God (!) moet zenden. Wat een hoogmoed om zoiets statutair te willen bepalen! In één van de gemeenten in Hamburg hebben we onlangs gezien dat er een voorbeeld is gesteld voor wie er (ná Uster**) nog aan twijfelde dat dienende broeders zich volledig akkoord dienen te verklaren met alle bevelen en voorschriften die er op gezag van de Stamapostel worden uitgevaardigd, zulks op straffe van uitsluiting. Werkelijk, dit is geen zuivere koffie. Het valt mij zwaar om deze en dergelijke ongerijmdheden te verdragen.
Toen St.Ap. Fehr werd opgevolgd door St.Ap. Leber, gaf deze te kennen: "Laten we het elkaar licht maken". Intussen kan ik er niets anders meer van maken dan dat hijzelf het heeft aangestuurd op het absolute tegendeel daarvan. In het woord van de maand van februari 2006 riep hij op tot een onbegrensd vertrouwen in ambtsdragers en onlangs, in het woord van de maand van januari 2007, om vooral geen ongenoegen en ontevredenheid te laten opkomen. Welnu, dan ben je dus uitgepraat. In de gauwigheid verschijnen er in de Onze Familie nog een aantal mededelingen en interviews, waarin ons onder andere te verstaan wordt gegeven dat aan homoseksuele broeders en zusters geen taak of ambt moet worden gegeven, en dat de zgn. Boodschap van St.Ap. Bischoff van hetzelfde zuivere gehalte was als de Openbaring van Johannes zal zijn. "Laten we het elkaar licht maken". (...) Voor mij zijn dat soort van uitlatingen door het "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", in welke hoedanigheid St.Ap. Leber recentelijk namens alle ingeschreven leden de Paus gelukwenste bij diens 80e verjaardag, klinkklare onzin. Zo'n warhoofd heb ik niet nodig en ik wens niemand toe van hem het slachtoffer te worden.
Hoe nu verder? Ik blijf gewoon die ik ben, en ik kies voor het evangelie van Christus zonder nog langer de filterwerking van de dogmatiek in een kerk. Ik zal er op dit forum geen discussie over aangaan. Maar ik vertelde dit nu liever even zelf dan dat er straks indianenverhalen de ronde gaan en ik die later moet ontzenuwen. Ik ervaar het als een ongelofelijk trieste zaak dat het allemaal zo is gelopen. Mijn devies: leef gezond met uitgebalanceerde geestelijke kost. God ziet bij ons het hart aan.
** "Natürlich möchten wir jeden Amtsträger behalten. Ich habe allerdings an dem Uster-Abend deutlich gemacht, dass ich erwarte, dass sich die Amtsträger ganz hinter die Lehraussagen der Kirche stellen."
Bron: Antwortbrief von Stammapostel Leber vom 04. Dezember 2006 auf das Schreiben der Gemeinde Hamburg-Blankenese vom 12. November 2006- "Ik kan het gewoonweg niet verdragen als men het laat voorkomen alsof de de Nieuw-Apostolische Kerk als het ware patent zou hebben op werkzaamheid van de Heilige Geest: "het woord van God laat zich niet gevangenzetten". Die woorden kwam ik onlangs tegen in de Nieuwe Bijbelvertaling, in 2 Tim. 2, met boven dat hoofdstuk het opschrift "Deel in het lijden":
[begin citaat 2]
- @Jabob65
Ook naar míjn vaste overtuiging spreekt de nieuwe districtsapostel hier met een valse dubbele tong:
In de Nieuw-Apostolische Kerk worden de gelovigen stelselmatig op zo'n manier "gemodelleerd" dat men uiteindelijk "voort-existeert" met een tegenwoordigheid van geest van nog slechts zo'n 30 (van de volle 100) procent. Zodra er wordt gepredikt in termen van "Spreek alstublieft liefdevol en met gevoel... ", wordt als het ware automatisch in ieders brein de "firewall" uitgezet. Bijna niemand wenst zich er vervolgens rekenschap van te geven hoe er -in dit geval- feitelijk wordt gepolariseerd c.q. gediscrimineerd. Evenmin wensen de meeste gelovigen daarin een patroon te zien ontstaan. Toch is het zo dat wie een reeks van dergelijke voorvallen op een rij zet, er hier na verloop van tijd niet omheen kan dat van hogerhand in de organisatie voor God (!) gelijkwaardige naasten op onchristelijke wijze worden bejegend. Dit is ook precies de reden waarom het vertrouwen in de kerkleiding mij destijds gaandeweg ontviel. Aan een "apostel" schreef ik toen het volgende:"Rainer Storck
Aan de broeders en zusters In het kerkgebied Nederland
Voor te lezen op zondag, 23 maart 2014 na het slotgebed en voor het slotlied.
Geliefde broeders en zusters,
Naar aanleiding van mijn ordinatie tot districtsapostel op 23 februari
hebben mij vanuit uw kring talrijke berichten bereikt. U heeft mij daarin
uw zegenwensen, uw vertrouwen, en uw belofte om mij steeds intensief in
uw gebeden te gedenken, tot uitdrukking gebracht. Samenvattend is mij
veel welwillendheid tegemoet gekomen. Ik heb me daar zeer over verheugd
en ben u daarvoor van harte dankbaar. Ik hoop dat u er begrip voor heeft
dat ik
niet alle post individueel beantwoorden kan.
Dan mogen we ons op het eerste bezoek van onze stamapostel Jean-Luc
Schneider aan Nederland verheugen. Hij zal ons met Pasen bezoeken en op
20 april 2014 de dienst in onze kerk in Hilversum leiden, die ook
uitgezonden zal worden naar alle aangesloten gemeenten in Nederland. De
dienst begint om 10:00 uur.
Nu heb ik nog een verzoek aan u.
Met enige zorg constateren we dat de deelname aan de stamaposteldiensten
steeds verder terugloopt. Helpt u toch alstublieft mee om deze negatieve
trend te stoppen. Laten we de stamaposteldiensten tot hoogtepunten in ons
geloofsleven maken, zo ook Pasen 2014. Spreek alstublieft liefdevol en
met gevoel met de broeders en zuster die aan de rand staan, dat ze bewust
worden gemaakt van deze bijzondere gebeurtenis.
De ambtsdragers verzoek ik dringend om de verwachting en voorvreugde naar
uw vermogen te ondersteunen.
Onze stamapostel komt – dat mag ons inspireren en aansporen.
Graag wil ik u in de voorbeden ter zijde staan."
Ik kreeg er geen antwoord op. Inhoudelijk viel er immers ook niets te ontkennen! Later hield districtsapostel Armin Brinkmann mij voor het dat ik mij van het werk Gods (!) had gedistantieerd. Hierna informeerde ik nog hoe hij dat kon weten, maar ook dan krijg je als vermeende "bad guy" van een "good guy" natuurlijk géén enkele reactie. Voor eigen parochie laat men het voorkomen alsof er vrede en veiligheid is...Ten afscheid
Door middel van dit schrijven wil ik verduidelijken hoe het komt dat er voor mij geen andere keuze overbleef dan het lidmaatschap van onze kerk op te zeggen. Onze D.Ap. gaf in diens reactie op mijn laatste e-mail aan jou (02/05/2007 11:46) aan mijn verzoek te eerbiedigen.
Van een aantal zaken in onze kerk heb ik door de jaren heen een enorme afkeer gekregen. Wat daarbij de kroon spant is nonchalance van ambtsdragers die zichzelf hogere dienaren noemen. Nonchalance met name welke zich uit in het weglopen voor verantwoordelijkheden.
Ik ben ervan overtuigd geraakt dat de Stamapostel en de gezamenlijke Districtsapostelen handelen in strijd met het Tweede Gebod door in Vragen en Antwoorden te stellen dat de Nieuw-Apostolische Kerk dient te worden beschouwd als het opnieuw opgerichte verlossingswerk van de Heer, en dat diezelfde kerk wordt geregeerd door de Heilige Geest. Zie vraag 167 van de Nederlandse uitgave 1993.
Met dit uitgangspunt is er boven Gods akkerwerk een kunsthemel met kunstlicht aangebracht.
Op deze wijze is de nieuw-apostolische geloofsleer tot een nieuw “gouden kalf” gemaakt. Gelovigen wordt voorgehouden dat de Heilige Geest een religieuze organisatie zou kunnen bezielen, terwijl ambtsdragers worden geacht, zulks op straffe van uitsluiting, zich geheel en al aan zgn. Lehraussagen te conformeren. Hiermee worden schapen Zijner weide te grazen genomen. Bestuurders wijzen de verantwoordelijkheid af voor hun aandeel in de gestichte verwarring en zij laten slachtoffers met (blijvend) geestelijk letsel goeddeels aan hun lot over.
Dit is de kern van mijn bezwaar tegen de handelwijze van verantwoordelijken in onze kerk. Het valt mij op dat hogere dienaren, wanneer het er soms om spant, geregeld ervoor kiezen de verantwoordelijkheid voor hun handelen af te wentelen op onschuldige (goed)gelovigen. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan de verklaring t.a.v. de Boodschap van St.Ap. Bischoff, of recentelijk aan de verklaring van Ap. Krause in de kwestie Hamburg-Blankenese. Zie mijn e-mail 01/05/2007 22:13.
Het valt mij steeds meer op hoezeer er zich in onze kerk omstandigheden aftekenen van polarisatie, disharmonie en desintegratie. Anders gezegd, er ontstaat verdeeldheid doordat de overigens gedurig veranderende geloofsleer steeds meer dwingend wordt opgelegd; er ontstaat ongenoegen doordat er steeds minder ruimte is voor ieders spontane inbreng; en er ontstaat ontevredenheid doordat de kerkleiding zich het lot van “zwerfkinderen” niet aantrekt. Met zwerfkinderen bedoel ik kinderen Gods die het aldus aangemeten keurslijf niet paste...
Bij de aankondiging van de Leidraad Dienen en leiding geven raakte ik, zoals je weet, destijds volkomen in de war. Ik zag er geen waarborg in voor betere zielzorg, doch veeleer een poging van het internationale kerkbestuur om af te komen van het imago van een sekte. Toen die Leidraad later verscheen, bleek er niets in te staan over wat zielzorg feitelijk omvat. In datzelfde licht zie ik de op handen zijnde catechismus. Niet dat er iets tegen zou zijn op het afwerpen van dat vervelende imago, doch moet de theorie prevaleren boven de praktijk?
Ergens schreef ik: “Men heeft niet in de gaten dat wie met Zijn woord aan de haal gaat, terstond wordt verblind voor Zijn waarheid.” (...)
Zie evt. http://www.nakobserver.nl/phpbb2/viewto ... ight=#8703.
Ik zou willen dat hogere dienaren zich rekenschap geven van de nagalm die hun handelen meebrengt, en dan speciaal voor hen die -tegen de geloofsleer in- niet anders kunnen dan afzien van een “onbegrensd vertrouwen” in ambtsdragers van de Nieuw-Apostolische Kerk.
Amersfoort, 4 mei 2007
- Want wanneer zij zullen zeggen: Het is vrede, en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen, gelijk de barensnood een bevruchte vrouw; en zij zullen het geenszins ontvlieden;
Uit: 1 Thessalonicenzen 5: 3 (SV-J)
- [14] Ze verklaren de wond van mijn volk
lichtvaardig voor genezen,
ze zeggen: “Alles gaat naar wens.”
Nee, niets gaat naar wens!
[15] Schamen zij zich voor hun wandaden?
Integendeel, zij weten niet wat schaamte is.
Daarom komen ze ten val,
als ik ze straf, storten ze allen dood neer
– zegt de HEER.
Uit: Jeremia 6 (NBV)
Groet,
TjerkB
P.S. Het moet mij van het hart dat ik in al deze ontwikkelingen ook een parallel zie met wat er bijvoorbeeld onlangs in politieke kringen werd gescandeerd: "Minder, minder, minder (medemensen, deel uitmakend van een etnische bevolkingsgroep in onze samenleving)!" In de Nieuw-Apostolische Kerk geldt welbeschouwd al sinds jaar en dag: minder, minder, minder vragenstellers! Stel in deze kerk beslist geen vragen die "zegenaars" onwelgevallig kunnen zijn. Dan mag je namelijk opkrassen. Dan mag je worden overgeslagen, genegeerd, geïsoleerd. Dan opeens wordt de kans dat je bij sommigen nog het voordeel van de twijfel geniet, heel erg klein. Dan tonen jouw "liefhebbende broeders en zusters in de stamapostel" (in plaats van in de Heer) zich opeens sympathisanten van wat in Zijn werk natuurlijk geen zuivere koffie meer kan zijn. Gedienstig onderwerpen zij zich aan "dienaren" (lees: bazige bullebakken) die zich ongegeneerd schuldig maken aan psychische onderdrukking. - Want wanneer zij zullen zeggen: Het is vrede, en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen, gelijk de barensnood een bevruchte vrouw; en zij zullen het geenszins ontvlieden;
Het bovenstaande maakt volgens mij al grotendeels duidelijk waarom de nieuw-apostolische geloofscultuur bepaald zorgwekkend valt te noemen. Zie voor meer achtergronden de thread "Drieluik d.d. 12-02-2010".
Van mijn kant is er onderhand genoeg uiteengezet en opgeschreven. Ik vond het belangrijk om het venijn bloot te leggen van de machtsmechanismen in de Nieuw-Apostolische Kerk, waaraan gelovigen doorgaans nietsvermoedend ten prooi vallen. Verraderlijke ziekmakende brainwashpraktijken zijn het, die ongemerkt leiden tot karakterveranderingen; die dierbaren van elkaar doen vervreemden en die ook voor het overige een fatale weerslag kunnen hebben op ieders kwaliteit van leven. Dat een religieuze organisatie met zo'n twijfelachtige geloofspraktijk in ons land lid kan worden van de Raad van Kerken, vind ik trouwens minstens zo zorgelijk. Ik heb het als mijn burgerplicht gezien om uit de doeken te doen hoe gelovigen onder invloed van de bedoelde beïnvloedingstechnieken geïnstrumentaliseerd raken. Met klem heb ik erop aangedrongen de kanttekeningen ter zake serieus te nemen, maar het houdt met attenderen en waarschuwen vanzelf wel ergens een keer op.
Sinds ik in 2007 de Nieuw-Apostolische Kerk verliet, hebben daar hooguit enkele cosmetische veranderingen plaatsgevonden. Het werd dus "oude wijn in nieuwe zakken". Daarbij vind ik het verwerpelijk doch bovenal onchristelijk dat het bij dit kerkgenootschap de bedoeling is dat dienaren (!) op hun wenken worden bediend. Bij de verantwoordelijke ambtelijke top viel het mij op dat men in de tussentijd er bijna obsessief op inzette vast kunnen te houden aan alle in de organisatie voor zichzelf geclaimde (machts)posities en ze alsnog vergund te krijgen. Hoewel men alles hiervoor uit de kast haalde, moest daarnaast zo geruisloos mogelijk alom de acceptatie worden vergroot van het als "heilsnotwendig" bestempelde nieuw-apostolische apostolaat. Het budget voor beeldvorming is mede daardoor een veelvoud geworden van wat het eerder was. Verder moest met de uitgetrokken extra financiële middelen de kerk, zoals zij zich naar buiten toe profileert, een zodanig frisse eigentijdse en robuuste uitstraling worden gegeven, dat speciaal jonge mensen zich graag daarmee identificeren. Inmiddels heeft de kerkleiding zich vol trots op het Internet prominent geëngageerd. Het behoeft geen betoog dat zulks als aanmatigend wordt ervaren door gemeenteleden die op de kerkvloer een tegenovergestelde werkelijkheid ervaren. Wat dit ongenoegen nog doet toenemen, is, dat het bij de geestelijke elite geregeld mankeert aan overeenstemming tussen hun denken en handelen. Zo'n discrepantie is fnuikend voor elke vertrouwensrelatie, maar spijtig genoeg valt hierover in de kerk niet te praten want kritiek geldt als godslastering.
Aangezien er de laatste 10 jaar in dat opzicht vrijwel niets is verbeterd, lijkt het mij wishful thinking om te veronderstellen dat de toekomst er rooskleuriger uitziet. Al zal de (internationale) kerkleiding om jongeren aan zich te binden met name voor hen "leuke dingen" blijven organiseren (zoals muziekuitvoeringen in combinatie met een benefietactie), met als eerstvolgend hoogtepunt de Europese Jeugddag in 2019; het zal neerkomen op dweilen met de kraan open want de kerk loopt leeg.(...)
Enkele punten:
(...)
- alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
- door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
- deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
- er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
- de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
- t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
- leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
- er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
- niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
- bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren
Uit: Bericht "Onrust" op het voormalige Forum van Chris van der Leest, NAK-Observer op "28-08-2007, 19:52:48"
Zie ook het bericht op "Ma 26 Sep 2016, 18:45" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"
[wordt vervolgd in februari 2017]
Groet,
TjerkB