"... und vor allem: Was erwartet Gott von uns?"

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

"... und vor allem: Was erwartet Gott von uns?"

Bericht door TjerkB »

@all

Ter info:

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Bron: https://nac.today/de/158036/705907

"... und vor allem: Was erwartet Gott von uns?" | Welke -bezielde- gedachten zouden wij hieromtrent met elkaar graag willen delen?

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: "... und vor allem: Was erwartet Gott von uns?"

Bericht door TjerkB »

@all

Laten wij niet naïef zijn en ikzelf wil er niet omheen draaien: met de op 25 maart jl. beschreven kunstgrepen worden de invloedrijke machtigen in de Nieuw-Apostolische Kerk nóg machtiger en de aan hun hoge gezag onderworpen kansloze navolgers nóg meer het voorwerp van ambtelijke willekeur. Al sinds 2013 wisten wij dat er werd geëxperimenteerd met een deels uitgekleed ambtslichaam (zie bijvoorbeeld het bericht op "za 07 dec 2013, 14:44", in de thread "Wát is er gaande?"), en nu zou God klaar zijn met experimenteren?

Overigens:
het woord "ambtslichaam" dient te worden geschrapt, want het lichaam van Christus kent geen aparte bloedsomloop voor ambtenaren!

Begin februari 2010 schetste ik het beklemmende "gevangeniswezen" binnen de Nieuw-Apostolische Kerk als volgt:
TjerkB schreef: ma 12 mei 2014, 21:16 (...)
"Voor het goud der waarheid, kostelijk brood uit de hemel, helder levenswater, ware gemeenschapszin, heilige liefde, Zijn (!) vrede en rust, geborgenheid, erbarmen, de reine Jezusleer, levende apostelen, vergeving van zonden, het Heilig Avondmaal en de werkzaamheid van de Heilige Geest, uitverkoren kinderen Gods, balsem voor de ziel en ogenzalf, eenheid onder de dienaren en machtige stromen van zegen; daarvoor was er voor levenden en ontslapenen maar één adres, namelijk... míjn kerk. Zó werd het ons voorgehouden. Tegen wie aldus in de gehoorzaamheid stond zou worden gezegd: 'Over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal Ik u zetten.' Ja, zó worden de goddelijke beloften vervuld."

Dit was bij de verkondigde geloofsleer althans de theorie. Maar de praktijk toonde zich weerbarstig. Gelukkig hadden ieders fouten en tekortkomingen God niet in de weg gestaan. Om niettemin "daders des Woord" te kunnen zijn, ging het erom te doen "wat er gezegd werd". Het woord Gods, wel te verstaan; verbroken door eenvoudige dienaren die in de nauwste verbinding staan met hun zegenaars, en dezen "langs de geordende weg" met hun districtsapostel en met "onze dierbare stamapostel". Zo tevens met hun Zender, Jezus Christus, en met de trone Gods. De geborgenheid van onze ziel lag in de navolging; in het opblikken naar de knechten Gods; ze te ondersteunen in hun hoogheilige taken en opdracht.

(...)
Menigeen zal zich in de "situatieschets" hebben herkend. Echter, "de situatie" is daarmee nog lang niet compleet geschetst! De kerk bestaat immers uit ongeveer drie "lagen" waarbij er onderscheid valt te maken tussen gemeenteleden en plaatselijke dienaren enerzijds, leidinggevende ambtsdragers anderzijds en bovendien nog "hoge dienaren" die tevens in "een gebiedskerk" en/of internationaal (royaal) bezoldigde -volledig eindverantwoordelijke- bestuursleden zijn. In de situatieschets handelde het over de realiteit zoals men die op de kerkvloer door de jaren heen heeft kunnen ervaren. Doch de van bovenaf in de kerk aangebrachte hiërarchische organisatiestructuur laat gelovigen van elkaar vervreemden.

Ervan uitgaande dat -met alle respect overigens- globaal kan worden gesproken van een onderlaag, een tussenlaag en een bovenlaag, komt nu het belang op om óók te weten hoe er in grote lijnen wordt "gedacht" in kringen van "districtsdienaren" en van kerkbestuurders. Hoe ervaren zij het gemeenteleven en wat staat ze in de geloofspraktijk voor ogen? Waarschijnlijkheid zal het voor de onderlaag geen verrassing zijn dat de middenlaag ten aanzien van het gemeenteleven een andersoortige realiteit meemaakt. Tegelijkertijd zal het de middenlaag niet verwonderen dat de bovenlaag zich in een organisatorische setting bevindt waarvan details bij nadere beschouwing nauwelijks kenbaar zijn.

Alleen al ten aanzien van de praktische geloofsbeleving binnen de kerkgemeenten bestaan derhalve "werelden van verschil" op grond van ieders persoonlijke positie in het kader van "dienen en leiding geven". Vanuit het verleden kent menigeen nog wel de uitdrukking "op deze wereld, maar niet ván deze wereld", waarmee werd bedoeld dat gelovigen het geestelijk leven in de maatschappelijke context -als het goed is (...)- voorop gesteld wensen te zien. Concreet: de nieuw-apostolische geloofsleer (in theorie synoniem aan "de reine Jezusleer") dient bij alles wat men in het leven onderneemt leidend en richtinggevend te zijn. Enkelen vullen hierbij in wat dit voor alle (!) anderen heeft te betekenen...

Met dit werkelijkheidsbesef komt het er in de Nieuw-Apostolische Kerk op neer dat een leus als "An Deinem Hand, lieber Stammapostel, eilen wir zum Ziel" feitelijk ieders motto moet zijn. Volgens de nieuw-apostolische geloofsleer is de voorzitter van het internationale kerkbestuur namens God de eerstaangewezene om te verklaren wat gelovigen te doen staat om het eeuwige leven te hebben binnen het koninkrijk Gods in de hemel. De "stamapostel" tezamen met de "districtsapostelen" bepalen welke leerstellingen een ieder daartoe voor ogen moeten staan. Tevens formuleert de kerkleiding standpunten in ethische kwesties zodat gelovigen ook in dat opzicht weten wat Gods bedoelingen zouden zijn.

In de Nieuw-Apostolische Kerk is er dus onder -gelijkwaardige- "kinderen van één Vader" (!) een piramidestructuur van toepassing verklaard waardoor een soort van kastestelsel zich heeft kunnen ontwikkelen. Bovenaan staat een kleine geestelijke elite die nagenoeg alles voor het zeggen heeft; daaronder een grotere groep die het gevestigde gezag ten uitvoer moet brengen en moet handhaven, en ten slotte al degenen die aan de basis van de organisatie staan en die zich als ondergeschikten bij de beschreven toestand hebben neer te leggen. Indien het volk murmureert, wordt zulks om redenen van het bovenstaande niet op prijs gesteld. Er heerst eenrichtingverkeer in de communicatie. Dat heet: dictatuur.

Terugkomend nu op de rangen en standen; in de Nieuw-Apostolische Kerk onderscheidt men dus aanzienlijken en minder aanzienlijken. Het gezag van een priester kan niet tippen aan het gezag van een apostel. Wat een priester uiteenzet kan te allen tijde worden overruled door wat elke ambtsdrager met een opvolgende hogere geestelijke bediening daarbij achteraf nader uiteenzet. Individuele gelovigen behoren hun eventuele vragen eerst voor te leggen aan de geestelijk verzorger met het voor ieder persoonlijk eerste hogere ambt. Komt men er niet uit, dan moet men in beginsel zijn bij de geestelijk verzorger met het tweede hogere ambt, enzovoort. Velen raken gaandeweg ontmoedigd en geven het op...

(...)


Uit: Bericht op "ma 12 mei 2014, 21:16", in de thread "Drieluik d.d. 12-02-2010"

Al in 2007 vroeg ik om aandacht voor zielen die in de Nieuw-Apostolische Kerk door macht en manipulatie ernstig worden beschadigd:
Onrust
« Antwoord #7 Gepost op: 28-08-2007, 19:52:48 »

@all

Er is onrust ontstaan in de Nieuw-Apostolische Kerk. De opkomst van het Internet heeft daarbij een katalyserende werking gehad. Wat is er gebeurd? In het ontdekkend licht van Zijn genade werd de geloofsbeweging aan een nadere beschouwing onderworpen. De uitkomsten zijn totaal ontnuchterend. Enkele punten:
  1. alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  2. door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  3. deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  4. er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  5. de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  6. t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  7. leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  8. er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  9. niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  10. bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren
In zo’n chaotische situatie is er vanzelf nog maar heel weinig plaats voor saamhorigheid. Veiligheid en geborgenheid voor gelovigen zijn doorgaans ver te zoeken. Vertrouwelijke informatie blijft vaak niet vertrouwelijk. Wie geestelijk beschadigd wordt door macht en manipulatie wordt vooral aan diens lot overgelaten. Zang, muziek en allerhande evenementen moeten de bovenbeschreven omstandigheden camoufleren. Ondertussen gaat deze kerk ten onder.

Onmachtig om aan deze problematiek het hoofd te bieden, roept de kerkleiding op tot een onbegrensd vertrouwen en drukt men gelovigen op het hart gevoelens van ongenoegen en ontevredenheid van zich af te werpen. Tegelijkertijd graaft men zich in tegen de klaarheid die sommigen weten te brengen in het beloop van de gebeurtenissen rond de Boodschap van St.Ap. Bischoff. Provocerend bestempelde St.Ap. Leber die Boodschap als een goddelijke openbaring, waarmee alle slachtoffers ervan in een handomdraai tot martelaren werden. Martelaren, kennelijk in de zin van "veel martelaren, weinig apostelen", voor wie tegenwoordig in Canada en omstreken geen zoenoffer te veel is (vgl. 2 Mak. 12: 38-45). :evil:

Doordat een geloofsovertuiging onze ziel en zaligheid raakt, kan misère op dit gebied heel wat met mensen doen. Niemand wacht op berichtgeving waarmee een belofte of een ideaal wordt ontluisterd. Mijn gevoel bij de zaken die er in het leven bijzonder toe doen is echter: als je iets doet, doe het dan ook goed! Omdat ik niet onverschillig sta tegenover het geloof, ben ik altijd leergierig geweest. Maar in mijn kerk leerde ik steeds nadrukkelijker hoe het met de meeste dingen beter ánders kan. Dat is geen fijne manier om kennis en meer inzicht op te doen.

Met tegenzin heb ik wat nu hierboven staat opgeschreven, doch ook in het besef dat het nieuw-apostolische geloof volgens mij handelde over het goud der waarheid, over het kristallen meer, over de verschillen met klatergoud, met alles wat voorbij zal gaan. Welnu, als dan Liefde, de liefde des Vaders overblijft; wáárom is dát dan niet ieders toetssteen? Is het liefdevol om de zeggenschap over alles naar je toe te trekken? Is het liefdevol om geen orde te scheppen in de chaos? Is het liefdevol om een andere kant op te kijken wanneer een naaste gewond langs de kant van de geloofsweg ligt? Is het liefdevol om ten koste van anderen niet aan je eigen tekortkomingen te werken? Is het liefdevol om aan mooie woorden geen daden te verbinden? Is het liefdevol om je te storen aan de wanhoop van degenen die jíj ergert? Is het liefdevol om de barricaden te verafschuwen die slachtoffers beklimmen?
  • Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet.
    Uit: Jakobus 5: 16
Het zou niet verkeerd zijn als in de Nieuw-Apostolische Kerk het besef herleeft dat je ook onder een hagenpreek zalig kunt worden. Het zit hem namelijk niet in 2.000 jaar schriftgeleerdheid. Niet voor niets liet Friedrich Nietzsche (1844-1900) optekenen dat hij wel christen had willen zijn, als die er maar verloster uitzagen! Zonder onvoorwaardelijke naastenliefde verzandt men in futiliteiten, in uitspraken "voor de Bühne", in haat en nijd. Word streetwise, en je ziet de smoking gun!

Mvg,
JP

Later kwam ik nog veelvuldig terug op het enorm onderschatte venijn van het bovenbeschreven dictatoriale bewind, zoals hieronder:
TjerkB schreef: do 05 dec 2013, 21:15 (...)
Als nu aan mij wordt gevraagd "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?" en ik zou niet in de gauwigheid even mogen spieken in notities, brieven, op het Internet of in een boek; zou ik oprecht als volgt kunnen antwoorden:
  • Ik ken het kerkgenootschap "de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" vrij goed doordat ik er een halve eeuw lid van ben geweest en ik in die tijd de meeste diensten heb bijgewoond. Bovendien volgde ik er o.a. godsdienstonderwijs en het confirmatenonderricht. Later was ik nog werkzaam op het landelijke bureau van de Centrale Administratie. Ik deed mee aan allerlei activiteiten, ook in weekenden en vakanties, mede om de kerk naar buiten toe meer bekendheid te geven. Ik raakte onder de indruk van koor- en gemeentezang. Alles wat er over het nieuw-apostolische geloof te lezen was, had mijn belangstelling. Ik heb er "op de kerkvloer" veel integere mensen ontmoet. Hun voorbeeld doet nog altijd goed volgen. In de prediking werd er met nadruk op gewezen herinneringen aan waardevolle ervaringen als het ware in marmer te graveren en slechte herinneringen in stromend water. Daar zat wel wat in, vond ik. Juist op dit punt echter, zo werd het mij naderhand pijnlijk duidelijk, is er een nuancering op zijn plaats. Dat zit zo: te pas en te onpas moest gelden, wanneer er bijvoorbeeld grove fouten waren gemaakt, dat wie zich dan op het standpunt stelt dat het desondanks goed bedoeld was geweest; elke zaak daarmee zou zijn afgedaan. Toen dit fenomeen in een overdosis op mijn bord kwam te liggen, begon de hele "bedrijfscultuur" eromheen mij tegen te staan want van bestuurszijde bleek er in dat opzicht steevast minder compassie te zijn voor "lagere dienaren" dan voor "hogere dienaren". Bestond er rechtsongelijkheid in "het werk Gods"? Conclusie: ja, er bestaat op dit punt nogal wat rechtsongelijkheid, en nee; níet in Zijn werk. Wel daarentegen in deze kerk.
Het komt er dus op neer, dat de schellen mij van de ogen zijn gevallen. Ondertussen vraag je je onwillekeurig telkens af: heb ik het goed gezien? Maar als je het gaandeweg zeventig maal zeven maal goed genoeg gezien hebt, ben je voor de bestuurders in deze kerk, de veroorzakers en de beschermheren van de ontstane afdekcultuur, de nieuw-apostolische "boden van Jezus Christus", de idolen van tienduizenden onwetenden, enzovoort; voor al dezen ben je dan een "enfant terrible" geworden. Je hebt ze namelijk dóór en je kent de patronen van de ongelofelijk bedrieglijke manier waarop ze -triomfantelijk- als olifanten door Gods porseleinkast banjeren.

(...)


Uit: Bericht op "do 05 dec 2013, 21:15", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

Heus, wat hier speelt is misbruik van geloof en vertrouwen. Goddank werd juist dít fenomeen elders allang als zodanig onderkend:
TjerkB schreef: wo 04 mar 2015, 05:44 (...)
De Nieuw-Apostolische Kerk en haar statuten zijn natuurlijk niet met de schepping meegegeven. Dat zouden sommige "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", met welke imponerende termen betrokkenen hun vermeende belangrijkheid zelf wensen te onderstrepen, misschien wel anders willen zien, maar zolang de aangesloten leden volgens diezelfde statuten niets in te brengen hebben, past het deze leden uiteraard om zich ervan bewust te zijn dat naïviteit en fatalisme niet bepaald gaven zijn van de Heilige Geest.

Ten slotte:
(...)
Hoe komt het dan dat wij in de Nieuw-Apostolische Kerk tóch veel blijmakende en zegenrijke momenten hebben meegemaakt? Dat komt door de integriteit van liefhebbende verzorgende dienaren die bij de oprichtingsakte geen stem hadden!! Bovendien: “Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.” (Mat. 18: 20, NBV) Samenvattend, ik heb vorige week gedacht aan het volgende…

In 1934 keerde een aantal Duitse theologen zich af van de christenen die meetrokken in het kielzog van Hilters nationaal-socialisme. Dat uiteindelijk dood en verderf zaaiende regiem had bij mijn weten destijds al meer dan 85% van alle Duitse christenen geassimileerd. Zo kwamen de “Barmer Thesen” tot stand in de zogenaamde Bekenntnis-synnode. Eén van de betreffende theologen was Karl Barth. Het signaal dat men (in Barmen) afgaf met deze zeer kernachtige Thesen klinkt trouwens tot op heden door in wat christenen in het protestantse geloof fundamenteel belijden. Een tweetal van de bedoelde Thesen:
  1. Jezus Christus, gelijk van Hem in de Heilige Schrift getuigd wordt, is het ene Woord Gods, dat wij moeten horen, in leven en sterven vertrouwen en gehoorzamen (Joh. 14: 6, 10: 1 en 9). Wij verwerpen de valse leer dat de kerk als bron van haar verkondiging behalve en naast dit ene Woord van God ook nog andere feiten en machten, gestalten en waarheden als Gods openbaring kan en moet aanvaarden.
  2. Zoals Jezus Christus Gods toespraak is van de vergeving van al onze zonden, zo en met gelijke ernst is Hij eveneens Gods krachtige aanspraak op ons ganse leven; door Hem gewordt onze blijde verlossing uit de goddeloze bindingen van deze wereld tot een vrije en dankbare dienst aan Zijn schepselen (1 Cor. 1: 30). Wij verwerpen de valse leer dat er terreinen van ons leven zijn waarin niet Jezus Christus maar andere heren te gebieden zouden hebben, terreinen waarin we niet de rechtvaardiging en de heiliging door Hem nodig hebben.
(...)


Oorspronkelijke bron: Bericht op “16-05-2007 21:14 uur” bij NAK-Observer
Zie ook het bericht op "Ma 25 Jun 2012, 21:53" op het voormalige Forum van Bauke Moesker, in de thread “Moat ik soms op myn broer passe?”
(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "wo 04 mar 2015, 05:44", in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"

Ik zag stamapostel Jean-Luc Schneider in Dessau diens hoogst veranderlijke god met verve verdedigen, net als eerder al in Siegen (D):
TjerkB schreef: do 04 feb 2016, 00:31(...)
... am 3. Januar 2016 in Siegen:
  • "Wir kämpfen gegen das Böse. Und auch wenn wir noch die Einzigen sein sollten in einer gewissen Situation, wir sagen die Wahrheit. Wir bleiben ehrlich. Wir geben uns alle Mühe den Nächsten zu lieben. Wir verzichten auf uns selbst wenn es sein muss. Wir kämpfen gegen das Böse, wir wollen nicht vom Bösen überwunden werden. Wir widerstehen und auch wenn wir die Einzigen sind in einer gewissen Situation, aber das ändert bei uns nichts. Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei!"
Zie viewtopic.php?p=1745#p1745

Van het zuiverste water waren zijn uiteenzettingen helaas allerminst. Laten wij "een kerk" maar niet langer verwarren met Zijn werk.

Groet,
TjerkB


N.B.
Bezielde gedachten
« Antwoord #79 Gepost op: 03-03-2007, 13:30:42 »

@all
  • Stelling 1: "Het is een kwestie van ambtelijke willekeur dat vrouwen in onze kerk (vooralsnog) geen ambtsdrager kunnen zijn."

    Stelling 2: "Voor het begrip ambtsvermogen is er geen bijbelse grondslag"

    Stelling 3: "Een zegenaar is iemand die zegent; niet iemand die dat alleen nog maar van plan is."

    Stelling 4: "Het implanteren van een ambtslichaam in het lichaam van Christus leidt tot afstotingsverschijnselen."

    Stelling 5: "Dienaren in het werk des Heren zijn er niet voor om gediend te worden."

    Stelling 6: "De bevoegdheden van wegbereiders voor kinderen Gods reiken niet verder dan tót aan de hemelpoort."

    Stelling 7: "Waar God het geloof en Zijn liefde al schenkt, kan het voor wie hoopt op Zijn genade niet onherbergzaam aanvoelen."

    Stelling 8: "Wie denkt te kunnen bezien wat een ander kan (ver)dragen, of wat een ander heeft te (ver)dragen, slaat de plank mis."

    Stelling 9: "Zielzorg is van een geheel andere orde dan maatschappelijk werk."

    Stelling 10: "Het werk des Heren kent geen dienaren in ruste."

    Stelling 11: "Veranderlijke leerstellingen namens een onveranderlijke God zijn als verraderlijke mist voor weggebruikers."

    Stelling 12: "Er hoeft geen kerk te worden bestuurd, maar het volstaat als Zijn gemeente in liefde wordt verzorgd."

    Stelling 13: "Het waarheidsgehalte van ambtelijke uitspraken neemt niet recht evenredig toe naarmate men een hogere verantwoordelijke leidinggevende is."

    Stelling 14: "Districtsdienaren doen er verstandig aan niet bazig te treden in verantwoordelijkheden van plaatselijke voorgangers."

    Stelling 15: "Gods akkerwerk bestaat niet uit meerdere etages."

    Stelling 16: "Het lidmaatschap van een kerk is niet meer waard dan het lidmaatschap van een hengelsportvereniging."

    Stelling 17: "De Heilige Geest heeft ook in een parkeergarage nog een optimaal bereik, of in een diepe put."

    Stelling 18: "Toen er nog geen kerken waren, mankeerde het niet aan kerken."

    Stelling 19: "Weliswaar is het geloof een geschenk, maar voor de overwinning in het geloof wordt enige wisselwerking vereist."

    Stelling 20: "Er zijn nog maar weinig plaatsen waar het stil is - stil voor God."

    Stelling 21: "Telkens wanneer je iemand ontmoet met een hart vol liefde, zou je een onuitwisbare afdruk moeten maken in je fotoalbum."
Het werk des Heren laat zich niet exploiteren...

Mvg, TjerkB


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "30 okt 2010, 21:57", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”