Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

recensie in het Reformatorisch Dagblad op 9 of 10 april 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Zeer waarschijnlijk wordt (over)morgen een recensie over het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet gepubliceerd in het Reformatorisch Dagblad.

https://www.rd.nl/
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

artikel over het 'Apostelkind' in Happinez

Bericht door zefyr »

@allen,

Binnenkort verschijnt in de nieuwste editie van het tijdschrift Happinez een artikel over het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet.

https://www.happinez.nl/

Het is de vraag of dit artikel zal eindigen met een 'happy end'... :roll:
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Reformatorisch Dagblad van vrijdag 10 april 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Het is (bijna) volbracht!

https://www.rd.nl/boeken/elke-dag-bedan ... -1.1651654

Vanwege het feit, dat op zondag de website van het Reformatorisch Dagblad niet is te raadplegen is het RD-artikel 'Elke dag bedankte ik onze lieve Apostel' is de tekst in onderstaande te lezen.

„Elke dag bedankte ik onze lieve Apostel”

Janita van Hoeven

Renske Doorenspleet groeide op in een gezin dat behoorde tot het Apostolisch Genootschap, een gesloten, religieuze groepering. Ze schreef er een boek over dat dinsdag uitkwam.  

Renske Doorenspleet groeide op in een gezin dat behoorde tot het Apostolisch Genootschap, een gesloten, religieuze groepering. Ze schreef er een boek over dat dinsdag uitkwam.  beeld Unsplash
Wat doet het met je als je opgroeit in een gesloten, religieuze groepering met een absolute leider en kritiek niet wordt geduld? In ”Apostelkind” schrijft Renske Doorenspleet over haar ervaringen in het Apostolisch Genootschap en zoekt ze naar een antwoord op deze vraag.

O, lieve Apostel, al zijn we nog klein,

toch willen we graag Uw kinderen zijn.

Ons hartje klopt dankbaar, wij geven ’t U nu.

Apostel, wij blijven voor altijd bij U!

De woorden van dit lied kan Renske Doorenspleet (46) wel dromen. Ze groeide op in Bussum in een gezin dat behoorde tot het Apostolisch Genootschap, een religieuze beweging die tot 2001 bestond uit zo’n 30.000 leden. Deze tekst zong ze regelmatig tijdens bijeenkomsten. „De Apostel was onze dierbare leidsman. Zijn portret hing in onze woonkamer, we luisterden twee keer per week naar zijn woorden tijdens de diensten, we zongen liederen over hem en bedankten hem elke avond in ons gebed”, vertelt ze via Skype vanuit haar woonkamer.

Ook haar man Martin, die eveneens in het genootschap is opgegroeid, kent nog veel liederen uit het hoofd. Renske roept hem erbij en vraagt hem er een op de piano te spelen. Even later klinkt zijn stem door de kamer. „O lieve Apostel, al zijn we nog klein.” Ze lacht. „Stop er een kwartje in en hij zingt ze allemaal.”

Over het ontstaan en de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap en haar eigen ervaringen in deze religieuze groepering schreef Doorenspleet het boek ”Apostelkind; In de greep van een gesloten genootschap”, dat dinsdag uitkwam.

Wie was deze apostel en waarom liet hij zich als God vereren?

„In mijn jeugd was oprichter L. Slok de leider van het Apostolisch Genootschap in Nederland. Slok geloofde dat apostolischen niet hoefden te wachten op een verlossing in het hiernamaals, maar in het hier en nu moesten werken aan het goede in zichzelf en in de medemens. God liet zich door mensen bekendmaken, stelde hij. Sinds de jaren vijftig presenteerde hij zichzelf steeds meer als De Mond Gods van deze tijd. Een ongelofelijke stap, maar niemand ging ertegenin. Slok was een charismatische man die veel gezag had. Daarbij komt dat alles fijn en bijzonder moest zijn. Soms leek het wel alsof we in een soort massapsychose verkeerden. Bij tegenspraak, kritiek en eigen ideeën trad Slok resoluut op. Alles kon, zolang je hem maar erkende en gehoorzaamde.”

Een leven in twee werelden, zo omschrijft u uw jeugd.

„Ik ging naar openbare scholen en had een gewone jeugd met lieve familie en vrienden. Dat was mijn eerste wereld, mijn leven van negen tot vijf op doordeweekse dagen. Mijn tweede wereld speelde zich af vanaf vijf uur ’s middags en in het weekend. Dan moest ik naar de diensten, de jeugdkring en het meisjeskoor. Bijna dagelijks waren we in het Gebouw. Het woord kerk gold bij ons als vloeken: wij kwamen samen in een Gebouw. Het was een gesloten wereld waarover we niet met buitenstaanders praatten. Niemand wist dat we bestonden. Onze groep was volledig onzichtbaar in de samenleving.”

Wanneer kreeg u moeite met de gang van zaken binnen het genootschap?

„Al jong had ik kritiek op kleine zaken. In de puberteit kreeg ik er steeds meer moeite mee om dingen te doen die ik eigenlijk niet wilde. Ik moest op het podium staan, ik moest zingen, ik moest altijd positief zijn. Samen met mijn vriendin Kim zong ik op het koor stiekem een eigen versie van de liederen. ”Hef voor de volk’ren uw banier”, werd ”Hef voor de volk’ren uw glas bier”.

Toch ben ik tot mijn 25e in het genootschap gebleven. Ik heb nog lang hoop gehad op verandering. Maar ook onder het leiderschap van Slok junior, die tot 2001 apostel was, bleef kritiek uiten onmogelijk en de leer warrig. Na de diensten kwam ik moe thuis en sliep ik uren. Het voelde niet goed meer. Ik maakte lijstjes met de voors en tegens van een uittreding, maar ik kwam er niet uit. Op een gegeven moment vroeg Martin: „Zou je je kinderen hierin laten opgroeien?” Zonder na te denken, zei ik: „Nee, absoluut niet.” We hielden een jaar afstand en daarna namen we definitief afscheid van het Apostolisch Genootschap.”

Hoe voelde dat?

„Het was pijnlijk. Ik stortte me op mijn promotieonderzoek, reizen, muziek maken, wandelen en schrijven en parkeerde mijn herinneringen op een veilige plek. Maar ik miste het samenzijn, de muziek, de missie, een levenszin. Andere ex-apostolischen herkennen dat gevoel. Fantoompijn zou je het kunnen noemen.”

Wat neemt u het genootschap het meest kwalijk?

„Veel apostolischen hebben niet geleerd om een eigen identiteit te ontwikkelen. Vaak zeiden jeugdverzorgers dat je iets verkeerd zag, dacht of voelde. Je kon elk moment publiekelijk te schande worden gemaakt. Dat zorgde voor een gevoel van onveiligheid. Sommige oud-leden die ik ken, hebben last van angstaanvallen. De onzekerheid of je wel voldoet, daar heb ik nog steeds last van. En ik ben alert in grote groepen. Vaak zie ik dan mechanismen ontstaan die ik herken en waar ik niet van hou.”

Wanneer besloot u om uw verhaal te delen met de buitenwereld?

„Toen Trump in 2016 aan de macht kwam, knapte er iets in me. Niet weer wilde ik in een toestand verzeild raken waarin alles om emoties draait, waarin kritische geluiden worden gesmoord, een charismatische leider zijn bezielde volgers tot extase brengt en een rad voor ogen draait. Bovendien waren er te veel mensen in mijn omgeving die ik zag lijden als gevolg van hun religieuze opvoeding. Ik vond dat de buitenwereld moest weten wat er zich had afgespeeld. Nu is er alleen aandacht voor gesloten religieuze groeperingen bij excessen, zoals bij de Jehovah’s Getuigen. Maar dan wordt zo’n groep in een hoek geplaatst, terwijl kinderen met hun probleemverhalen er nog in zitten.”

Hoe moeilijk was het om dit boek te schrijven?

„Het was zwaar. Ik had me altijd heel erg vastgehouden aan de positieve dingen van het genootschap, maar toen ik mijn eigen archiefmateriaal ging onderzoeken, schrok ik me wild. Was het echt zo erg? Regelmatig vroeg ik me af: Ben ik nou gek of niet? Gelukkig had ik lieve mensen om me heen die mij aanmoedigden om door te zetten. Ook mijn ouders steunden mij. Zij zijn nog steeds apostolisch, maar zij vonden het tijd voor meer openheid.”

U bent de eerste buitenstaander die de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap op papier zet. Hoe verklaart u dat er zo weinig aandacht voor deze groepering is geweest?

Fel: „Ik heb daar geen antwoord op. Ik blijf het onbegrijpelijk vinden. Zelfs over kleinere religieuze genootschappen, zoals de Hare Krishnabeweging, zijn veel boeken verschenen, maar over het Apostolisch Genootschap is vrijwel niets in de media te vinden. Misschien omdat de groepering er te Nederlands en te christelijk, te burgerlijk en fatsoenlijk en te weinig exotisch uitzag?”

Hoe beoordeelt u het huidige Apostolisch Genootschap?

„Wie nu hun website bekijkt, krijgt de indruk van een open genootschap vol compassie. Er wordt veel geld gestoken in de beeldvorming en in nieuwe initiatieven. Maar als ze werkelijk zo vol compassie zijn, kunnen ze er op zijn minst voor zorgen dat oud-leden met hun ervaringen ergens terechtkunnen, het liefst bij een externe, objectieve hulpinstantie. Het zou mooi zijn als ze in de spiegel kijken en de gebeurtenissen van het verleden, met name van de jaren 1946 tot 2001, erkennen en delen met de buitenwereld voordat ze zich op de toekomst richten. Dat is nooit gebeurd.”

Is het genootschap een sekte?

„Ja, misschien wel, maar ik vind die benaming lastig. Ze klinkt zo sensationeel. Ik ben bang dat dan alle luiken dichtgaan en de groepering zich aangevallen voelt. Ik spreek liever van een nieuwe religieuze beweging. Dat klinkt neutraler. Het gaat uiteindelijk niet om het label, maar om de kenmerken.”

Doet de overheid voldoende om gesloten gemeenschappen in de gaten te houden?

„Nee, alleen als er excessen zijn, zoals seksueel misbruik. Een ex-sektelid die ooit seksueel misbruikt is, gaf aan: Dat seksueel misbruik was het ergste niet, dat was slecht het gevolg van het feit dat je er al niet meer bent. Laten buitenstaanders vooral vragen, luisteren, interesse tonen. Daar heb je geen overheid voor nodig.”

Bent u zelf nog gelovig?

„Ik denk dat ik atheïst ben. Ik geloof niet in God, maar tegelijkertijd denk ik ook niet dat wij als mensen het voor het zeggen hebben. Wij zijn nietige wezens die onszelf snel overschatten. Het leven is absurd. Laten we er met z’n allen wat van maken. In de Bijbel lees ik nauwelijks. Ik ben er ook niet mee opgegroeid. In het luisteren naar de Matthäus Passion vind ik wel houvast.”

Wat wilt u de lezer meegeven?

„Ik vind het bijzonder als mensen er iets uithalen wat hen aanspreekt. Wel zou ik willen zeggen: Let een beetje op met gesloten gemeenschappen, vooral als er kinderen bij betrokken zijn. Tegelijk pleit ik ervoor om niet te snel te oordelen. Scoren met een sensatieverhaal is gemakkelijk, maar probeer het gesprek aan te gaan. Probeer te begrijpen waarom mensen in zo’n groepering zitten en er moeilijk afstand van kunnen nemen.”

Boekgegevens

Apostelkind; In de greep van een gesloten genootschap, Renske Doorenspleet; uitg. Balans; 320 blz; € 22,99

„Boek klopt, maar is niet mijn waarheid”

Het Apostolisch Genootschap in Nederland werd in 1951 opgericht door apostel L. Slok. Het is een religieus-humanistische beweging en telt circa 14.000 leden. Sinds 2011 bekleedt Bert Wiegman de apostelfunctie.

Het boek ”Apostelkind” van Renske Doorenspleet vormt een „gedegen beschrijving” van de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap, stelt landelijk voorganger Monique van Strien. „Wel is het boek erg gericht op de Bussumse gemeenschap. Daar lag de lat hoog. Ik ben opgegroeid in een apostolische gemeenschap in Leiden. Ik herken veel, maar heb daar geen negatieve emoties bij. Het boek is waar, maar het is niet mijn waarheid.”

Het genootschap is de afgelopen twintig jaar veranderd van een hiërarchische, gesloten organisatie in een open, levendige en dynamische beweging, stelt Van Strien. „Leden gaan een verbinding met ons gedachtegoed aan en niet, zoals vroeger, met de apostel als persoon.”

Ze noemt het „verdrietig” dat mensen beschadigd zijn in de periode van apostel L. Slok. „We hebben meerdere gesprekken gevoerd met oud-leden over hun negatieve ervaringen. Ook nu nodig ik iedereen die behoefte heeft aan een gesprek uit om bij ons aan te kloppen of om contact te zoeken met de onafhankelijke vertrouwenspersoon.”
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Reformatorisch Dagblad van vrijdag 10 april 2020

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: vr 10 apr 2020, 20:48(...)
Het boek ”Apostelkind” van Renske Doorenspleet vormt een „gedegen beschrijving” van de geschiedenis van het Apostolisch Genootschap, stelt landelijk voorganger Monique van Strien. „Wel is het boek erg gericht op de Bussumse gemeenschap. Daar lag de lat hoog. Ik ben opgegroeid in een apostolische gemeenschap in Leiden. Ik herken veel, maar heb daar geen negatieve emoties bij. Het boek is waar, maar het is niet mijn waarheid.

Het genootschap is de afgelopen twintig jaar veranderd van een hiërarchische, gesloten organisatie in een open, levendige en dynamische beweging, stelt Van Strien. „Leden gaan een verbinding met ons gedachtegoed aan en niet, zoals vroeger, met de apostel als persoon.”

Ze noemt het „verdrietig” dat mensen beschadigd zijn in de periode van apostel L. Slok. „We hebben meerdere gesprekken gevoerd met oud-leden over hun negatieve ervaringen. Ook nu nodig ik iedereen die behoefte heeft aan een gesprek uit om bij ons aan te kloppen of om contact te zoeken met de onafhankelijke vertrouwenspersoon.”


[Bron: Artikel "Elke dag bedankte ik onze lieve Apostel" d.d. 10-04-2020 in Reformatorisch Dagblad]
@all

Eerder kwam het Apostolisch Genootschap ter sprake in de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016". Nu echter, door de recente verschijning van het boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet, is er vanuit de media opeens véél aandacht.

Ik las het boek, de artikelen in Trouw, bij De Monitor, in het Nederlands Dagblad, De Telegraaf en ook in het Reformatorisch Dagblad. Verder las ik naast tal van (aangrijpende) blijken van herkenning uiteenlopende reacties op Facebook, van vergoelijkend tot nijdig; wat de auteur in haar boek trouwens al voorzag op de pagina's 135 en 136. Hetzelfde gebeurde destijds al bij de Nieuw-Apostolische Kerk.

Zonder dat er bij de Nieuw-Apostolische Kerk, gezien het buitensporige sektarische geweld wat ook daar veel slachtoffers maakte, een klachtenregeling werd ingevoerd of een vertrouwenspersoon werd geïntroduceerd, schoof men aan bij de Raad van Kerken in Nederland.

Bij het Apostolisch Genootschap ging men nog een stap verder door "het gedachtegoed" maar alvast wetenschappelijk wit te wassen:
Amsterdam – Het College van Bestuur van de Vrije Universiteit heeft met ingang van 1 april 2020 prof. dr. Hans Alma benoemd tot bijzonder hoogleraar op de leerstoel Religieus Humanisme en Compassie aan de Faculteit Religie en Theologie (FRT). Deze leerstoel is ingesteld op verzoek van het Apostolisch Genootschap en biedt de mogelijkheid de religieus-humanistische traditie beter te bestuderen, wetenschappelijk te publiceren en docenten en studenten kennis te laten maken met het gedachtegoed van het genootschap.

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/actueel/h ... nootschap/
Zoals in commercials over een datingsite of van een verzekeraar, geldt kennelijk intussen: het ApGen richt zich op "hoger opgeleiden".

Uit het bericht op "wo 27 mar 2019, 17:09" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?" herinner ik mij de onderstaande quote:
TjerkB schreef: ma 29 mei 2017, 22:02(...)
Veiligheid en geborgenheid zijn voor de aangesloten leden bij de Nieuw-Apostolische Kerk in en buiten de muren van hun godshuizen namelijk NIET gewaarborgd.

Hoe zoiets in 's hemelsnaam mogelijk is, heb ik in vele tientallen voorafgaande forumbijdragen stap voor stap getracht uiteen te zetten. Een ontluisterend beeld kwam daarbij op van machtsmisbruik en psychische onderdrukking. Hieronder volgt een toepasselijk citaat dat ik in dit verband tegenkwam:
(...)
Het is dus belangrijk het woord sekte voor dit boek scherp te definiëren. Ik
gebruik hiervoor de beschrijving van Fokko Oldenhuis, hoogleraar religie en
recht in Groningen:
  • Sekten onderscheiden zich negatief van religies door het gebruik van
    destructieve methoden die gehanteerd worden om leden te krijgen en te
    houden. Het aannemen van de groepsidentiteit ten koste van de eigen
    identiteit en het proces daartoe, vormt hiervan een voorbeeld.

    Hoewel een sluitende definitie van sekten niet bestaat, zijn er een aantal
    kenmerken te noemen die vaak terugkomen. Allereerst heeft de
    organisatiestructuur van een sekte veelal een sterk hiërarchisch karakter,
    met aan de top een onbetwiste leider of stichter van de gemeenschap. Vaak
    worden de uitspraken van de leider verheven als de absolute waarheid als
    ware het ingegeven door een goddelijke entiteit. Verder heerst er een sterk
    groepsgevoel, gepaard gaande met een zich afsluiten van de 'slechte'
    buitenwereld
    . Om volledige sociale controle over de leden te krijgen en te
    houden wordt er veelal gebruikgemaakt van beïnvloedingstechnieken.

    Volledige loyaliteit van de leden wordt gevraagd in tijd, energie en geld.
    In het bijzonder op het punt van de financiële bijdrage, worden er soms van
    de aangeslotenen prestaties gevraagd die ver uitgaan boven het 'draaiende
    houden' van een organisatie. Aangeslotenen worden soms als het ware in
    materiële zin totaal uitgekleed. Aldus ontstaat het vermoeden dat de
    geldstroom uiteindelijk bestemd is ter verrijking van de leidende personen.

    Niet zelden gaat het verlies van persoonlijke waardigheid tevens gepaard
    met overgave in seksuele zin aan een of meer leiders. Soms wordt die
    overgave bespoedigd vanwege de “helende” effecten die genezingssessies -
    veelal vanuit de leiding georganiseerd - op de volgelingen hebben.

    Sommige bewegingen ontstonden juist vanuit het aanbieden van een
    alternatief genezingscircuit. Uittreding wordt meestal zeer moeilijk gemaakt
    en kritiek wordt bestraft. Deze methoden werken destructief voor de
    ontwikkeling van het individu en veroorzaken bij de aangeslotenen op
    termijn verlies van identiteit. Het verbreken van de band met de
    gemeenschap, van waaruit men is ontstaan, leidt op lange termijn vaak tot
    psychische problemen.

    Dergelijke praktijken breken op zeer grove wijze in op de lichamelijke en
    psychische integriteit van de aangeslotenen.
    Het voorgaande laat zich als
    volgt samenvatten: absoluut leiderschap ten aanzien van het ontvouwde
    gedachtegoed in combinatie met volstrekte afhankelijkheid van de
    aangeslotenen; overgave in seksuele en/of in financiële zin, maken een
    beweging naar mijn oordeel tot een sekte. Die benadering sluit het meest
    aan bij de wijze waarop een sekte vanuit de samenleving als schadelijk voor
    de volksgezondheid wordt gezien en dus als ongewenst wordt beschouwd.

    Benadrukt wordt dat indien de samenleving een bepaalde beweging als
    sekte beschouwt, dat in juridische zin geen betekenis heeft; wel kan die
    kwalificatie de opmaat vormen voor hantering van instrumenten, die binnen
    het Nederlandse recht bestaan om ongewenste praktijken die binnen sekten
    bestaan te bestrijden dan wel te voorkomen.
(...)


Bron: "Ik was gek van geluk" (verhalen uit sektarische bewegingen), pagina 26-27; ISBN 978 90 218 0496 5
Zie het bericht op "Do 05 Dec 2013, 22:15" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"
Het is de hoogste tijd om op zulke wanpraktijken in te grijpen. Van binnenuit zal dat in deze kerk namelijk niet gebeuren want men is verblind c.q. gebrainwasht.

De "verantwoordelijken" die nu bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland aan het roer staan, gedragen zich als wolven in schaapskleren; laf en wraakzuchtig.

(...)


Uit: Bericht op "ma 29 mei 2017, 22:02", in de thread "Der Fall Rohn"

Over sektarisch geweld gesproken; uit het bericht op "05 dec 2013, 11:03" in de thread "Wat is een sekte?" herinner ik mij het volgende:
WebTeam schreef:@all

Hoewel er al een hele rubriek en elders een afzonderlijke thread handelen over eventueel sektarische kenmerken van de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland), stippen wij ook hier dit onderwerp aan. Dat er in deze kerk op alarmerende wijze wordt geïntimideerd en gemanipuleerd, blijkt volgens ons in de allereerste plaats uit de omstandigheid dat een kleine groep bestuurders, nota bene verenigd in een nep-Raad van Toezicht, nu al bijna drie jaar lang kans ziet om ongestraft in alle geledingen van de organisatie bijval te organiseren voor het afdekken van financieel wanbeheer, terwijl vragenstellers driest worden overtroefd en gemuilkorfd.

Dit komt neer op fraude en bedrog, en dat zijn strafbare feiten! Maar het gaat hierbij óók nog om valsheid in geschrifte en naar alle waarschijnlijkheid tevens om diefstal, om mishandeling en om huisvredebreuk!! (...)

Kortom, een zaak voor Justitie. Tegelijkertijd echter houdt het een uitnodiging in voor alle aangesloten leden, die aan deze manier van doen ten prooi zijn gevallen, om daarvan aangifte te doen of daarvan melding te maken, zoals bij Sektesignaal - een nieuw initiatief namens de rijksoverheid:
Lezenswaardig in deze samenhang zijn o.m. de threads "Sektetest", "Zal NAK onderdeel uitmaken van sektesonderzoek?" en "Gehersenspoeld?!". Zie ook de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".


Het WebTeam (zelf eerder dit jaar het slachtoffer van "computervredebreuk")


Bron: Bericht door Het WebTeam op "Za 01 Dec 2012, 00:15" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk" op het forum van Bauke Moesker

De godgeleerde hooggeplaatsten bij de Raad van Kerken in Nederland hadden er ten aanzien van het kerkgenootschap de Nieuw-Apostolische Kerk geen enkele boodschap aan, zoals men bij de Vrije Universiteit kennelijk genoegen nam met een besmette aalmoes.

Zie verder mijn bericht in deze thread op "wo 08 apr 2020, 22:17".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

'Geheel binnen de apostolische traditie van bijna twee eeuwen worden er weer nieuwe wegen bewandeld. Met dezelfde leiders, met een ander verhaal. Het verleden lijkt weinig op het heden; de verhalen binnen de Gebouwen lijken niet op de marketing voor buitenstaanders. Meesterlijk past het genootschap zich binnen onze democratie aan en kan zo ongemoeid blijven functioneren in de veranderende tijdgeest.
Sinds kort regeert het neoliberale marktdenken: religie als marktplaats voor zoekende zielen. Het genootschap presenteert zichzelf als religieus, maar het godsbegrip is onduidelijk. De groep zegt humanistisch te zijn, maar God wordt toch omarmd. De groep is christelijk, maar de Bijbel en de christelijke feesten spelen geen centrale rol. Apostolischen treden naar buiten voor maatschappelijke invloed; tegelijkertijd willen ze zich op spirituele wijze naar binnen keren. Het is een lappendeken van bij elkaar gesprokkelde denkbeelden. Principes zijn niet nodig. Als er maar een nieuwe markt wordt aangeboord, want er is veel leegloop.
‘We zijn vernieuwend bezig,’ hoorde ik als Apostelkind, ‘en wij leven in het hier en nu.’ Dat klinkt levenslustig, maar het apostolische ‘hiernumaals’ slaat dood: oude wegen worden bedekt onder een dikke laag beton vol nieuwe, mooie voornemens.'


Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap, pagina 348. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

@all

Ja, er valt beslist méér te melden over het opmerkelijke boek van Renske Doorenspleet. Op de omslag vermeldt de uitgever o.m. dít...
Het resultaat is een adembenemend boek over interne dwang en machtsrelaties, de desinteresse van de buitenwereld, maar ook over de kracht van onbevangen nieuwsgierigheid en hechte vriendschap. Een ongekend verhaal.
Dat klopt helemaal, vind ik. Inhoudelijk kan ikzelf weinig zeggen over het Apostolisch Genootschap, niet méér althans dan wat ik erover schreef in de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016'. Liever verwijs ik daarom naar de quote bovenaan in dit bericht, van de auteur zelf. Van het boek ben ik trouwens bijzonder onder de indruk. Renske Doorenspleet schrijft recht uit het hart; transparant en spontaan. Boeiend. Op geen enkele manier probeert zij te imponeren. Elke verdenking van effectbejag vind ik misplaatst. Maar als wetenschapper draait zij niet om de kwestie heen. Daarom vestigt zij uitdrukkelijk de aandacht op het volgende:

  1. 'De docent sprak over de Milgram-experimenten die aantoonden dat de meeste mensen bereid zijn te gehoorzamen aan macht en gezag, zelfs als dit tegen het eigen geweten ingaat. En hij vertelde over een geloofsgroep in Chicago die dacht dat het einde der tijden spoedig zou aanbreken; toen dat doemscenario niet uitkwam, wrong de groep zich in allerlei bochten om toch aan zijn geloof te kunnen blijven vasthouden. De leden voelden een onaangename spanning en pasten daarom – in het licht van de nieuwe feiten – hun oude opvattingen opnieuw aan. In het boek A Theory of Cognitive Dissonance beschreef Leon Festinger dit proces. Mensen willen tegenstrijdigheden tussen feiten en geloof zo klein mogelijk houden. De spagaat mag niet te groot worden.'
  2. 'Hoe meer ik in contact met onze ­Levensgids kwam, hoe meer hij afdaalde van zijn podium, en hoe duidelijker het me werd dat hij geen man met een visie was.
    Bovendien bleef hij openbare uitbranders uitdelen. Na afloop van een landelijke bijeenkomst in 1995 overkwam het een van de jonge sprekers, terwijl de Oudstes er zwijgend omheen stonden. In de buitenwereld werkten deze zwijgende mannen op universiteiten en ministeries, in ziekenhuizen en bedrijven. Ik keek de kring rond en vroeg me af of zij hun jonge ondergeschikten op de werkvloer publiekelijk zouden terechtwijzen voor een groep van tweeduizend mensen. Of dat ze ook zwijgend zouden toekijken als het zou gebeuren met een van hun collega’s. Ik kon het me niet voorstellen. Waarschijnlijk waren – ook voor hen – beide werelden van elkaar gescheiden en golden er andere regels. In het genootschap liet je je kwetsen, want de Leidsman had het beste met je voor.'
  3. 'Het invloedrijke werk van de Amerikaanse psychiater Robert Jay Lifton is heel waardevol om het niveau van ‘ideologisch totalitarisme’ te bepalen. Hij werkte acht kenmerken uit en het genootschap had ze – ­zonder enige twijfel – gedurende een halve eeuw allemaal: 1) afscherming van buitenaf, 2) absoluut vertrouwen in de leiding, 3) de eis van zuiverheid, 4) het belang van publieke ontboezemingen waarbij het individu eigendom is van het systeem, 5) de kritiekloze onaantastbaarheid van het centrale gedachtegoed, 6) het ideologische jargon met nieuw, manipulatief taalgebruik, 7) het belang van de leer boven het individu, waardoor het individu moet worden aangepast aan de eisen van de leer, en 8) het gehoorzaam volgen van de leer als basisvoorwaarde voor het menselijke bestaan.'
  4. 'Emotioneel misbruik is de structurele manipulatie van andermans gedachtewereld, waardoor de vrije wil van die ander wordt beïnvloed. De dader respecteert de persoonlijke grenzen, gevoelens en wensen van de ander niet. Hij heeft vaak een narcistische persoonlijkheid en houdt van ‘gaslighting’: hij ontkent feiten, verspreidt onjuiste informatie en zaait verwarring om zo zelf de touwtjes stevig in handen te kunnen houden. Zijn gedrag is onvoorspelbaar waarbij hij omslaat van charmeren naar afstoten, van dreigen naar beloven, van kleineren naar ophemelen. Alles draait om de dader zelf die bewonderd wil worden en geen tegen­spraak duldt.'
  5. 'Voor kinderen die in controlerende NRB’s opgroeiden, geldt dat ze niet kunnen terugvallen op een pre-identiteit, waardoor het moeilijk voor hen is om de eigen persoonlijkheid en de weg in de samenleving te vinden.
    Volgens onderzoek kunnen uittreders van NRB’s vormen van psychisch trauma vertonen, zoals verslavingsproblematiek en depressies, zelfbeschadigingen en zelfmoord. Bij sommigen wordt de diagnose PTSS (posttraumatische stressstoornis) vastgesteld. Ex-leden kunnen last hebben van flashbacks en nachtmerries, een vervreemdingsgevoel en doelloosheid, schuld- en schaamtegevoelens, laag zelfvertrouwen (niet alleen in competentie maar vooral in het eigen gevoel), angsten, woede en ergernis, een aanhoudend zwart-witdenken. Een leven zonder zelfbeschikking leidt na uittreding tot besluiteloosheid, en een laag zelfvertrouwen staat een carrière geregeld in de weg. Ex-leden kunnen terugvallen in de denkwijze en gevoelswereld van de achtergelaten groep (‘floating’) en hebben daardoor concentratieproblemen of angst om gek te worden. Soms hebben ze het gevoel overbodig en waardeloos te zijn, want ze missen de doelen en taken die hen voortdurend in actie hielden. Ze rouwen om het verlies van een hechte gemeenschap of om het verlies van een als zinvol beleefde toewijding aan een hoger doel.'

Ik denk dat hiermee verhelderend genoeg voor het voetlicht is gebracht waar -óók bij het Apostolisch Genootschap- de schoen wringt.

Voor eenieder die zich aangesproken voelt, is dit boek een absolute aanrader!

Groet,
TjerkB

P.S.

Gods liefdemacht | Tekst: G.J. van der Linden, M.M. Slok-Zwaan
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Hoop |Tekstschrijver: E. van Muijden-Karssen |Componist: R. Stoop

@all

Voor alle duidelijkheid en in alle ernst: wat Renske Doorenspleet beschrijft valt serieus te nemen. Ergens breken er voor allen die het aangaat nu “defining moments” aan. Het meest toepasselijk hierbij zijn wellicht vooraf déze troostende woorden van Bep van Laar...

ik moet mijn verdriet
stil laten liggen
over mijn hart mag ik niet praten
ik moet het gezellig houden
voor het bezoek
zo ben ik opgevoed

maar achter mijn zwijgen zou ik in stilte
de handen van anderen
vast willen houden en zeggen:
'vertel het me maar
misschien herkennen we elkaar'


Uit: Bundel "Aan woorden voorbij", ISBN 90 246 4494 1

De Vlaamse schrijver Her­man de Coninck merkte echter eens op: "Troost be­staat al­leen in het on­der ogen zien van de wer­ke­lijk­heid."

Op de website van het Apostolisch Genootschap wordt in deze samenhang als volgt geantwoord:

Reflectie
We herkennen de tijd van hiërarchisch leiderschap in het genootschap dat Theo Kiffers in het artikel Hoe de luiken opengingen  beschrijft. Een periode waarop met gemengde gevoelens wordt teruggekeken, door voormalig leden en leden. In zijn weekbrief van 6 oktober 2013 schrijft Bert Wiegman, de huidig eindverantwoordelijke voor de geestelijke verzorging: “Er is verdriet en teleurstelling omtrent vertrek uit ons genootschap van dierbare vrienden, soms met het hele gezin, zeker als dat het gevolg is van een onzorgvuldige aanpak. (…) Ik vraag u vergeving wanneer ik of anderen onjuist hebben gehandeld.”

Dit artikel van Theo Kiffers eindigt met de beweging sinds de eeuwwisseling naar een organisatie waar zelfontplooiing en eigen verantwoordelijkheid voor het zoeken naar eigen antwoorden op levensvragen uitgangspunt is. Waarbij we elkaar in gelijkwaardige gesprekken, los van rollen, kritisch bevragen en leren van elkaar.

Zo zijn er in de afgelopen jaren meerdere waardevolle gesprekken gevoerd met (oud-)leden over negatieve ervaringen binnen het genootschap. Wanneer hier behoefte aan is, blijven we dit doen. Je kunt dit kenbaar maken door een e-mail te sturen naar communicatie@apgen.nl of neem contact op met de onafhankelijke vertrouwenspersoon.

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/actueel/t ... n-de-tijd/

"Vergeving" legt op slachtoffers de massief aanvoelende plicht om vergiffenis te schenken, maar hoe is dat praktisch mogelijk omwille van een levensbeschouwelijke overtuiging waar men in de meeste gevallen al bitter weinig meer van begrijpt? Bovendien; wat is er gebeurd? Renske Doorenspleet maakte in een dagboekje al op 8-jarige leeftijd gewag van vermoeidheid door "het Werk", wat tóen al te veel tijd en aandacht van haar vergde. Ze groeide op in een tijd van zuiveringen! Wie het strakke keurs­lijf van re­gels en aan­ge­leer­de nor­men niet paste, werd door "oom Apostel" geschoffeerd en heengezonden. Alles onder het mom van Liefde (met een hoofdletter). Net als eerder in de Nieuw-Apostolische Kerk, waar in de jaren '50 duizenden de laan uit zijn gestuurd. Zoiets richt een angstcultuur aan waarin de aanbeden idolen vrijuit gaan en niemand verhelpt nog het berokkende verdriet, de schande en de gestichte verwarring.

Zouden degenen die i.c. met vereende krachten en masse vanuit het Apostolisch Genootschap werden opgeofferd of zijn geveld door emotioneel misbruik en de ideologische ratrace niet hebben doorstaan, niet veeleer gebaat zijn met schulddelging en professionele slachtofferhulp dan met vage gesprekken (met een vertrouwenspersoon) in combinatie met de m.i. ondoordachte oproep tot vergeving?

Het betreft hier mensonterende intimidatiepraktijken die nu niet alleen nieuwswaarde blijken te hebben, doch die zonder meer ook klachtwaardig zijn en mogelijk zelfs strafwaardig:

TjerkB schreef: ma 10 okt 2016, 22:18(...)
  • Op dit moment worden alleen bepaalde uitwassen van sektarisme bestreden, via het privaat- of strafrecht. Dan pikt de rechter uit de lijst wandaden van de goeroe er beroving uit als strafbaar feit. ‘We moeten echter wetgeving hebben die het typisch sektarische bestraft. Hersenspoeling valt nu bijvoorbeeld nergens onder.’
    Het huidige strafrecht biedt hiervoor al aanknopingspunten, zegt Oldenhuis. ‘Er is een Europese wet die oneerlijke handelspraktijken bestraft. Het strafbaar stellen van agressieve verkooptechnieken door goeroes en het aanzetten tot “vrijwillig” doneren van grote sommen geld kan hierbij aansluiten. Op deze wijze kan mentale manipulatie ook bewezen worden.’

    Ook psychotherapeut Ad Dekkers, die al meer dan vijfentwintig jaar sekteslachtoffers psychisch ondersteunt, pleit voor een wet. ‘Psychische dwang moet strafbaar worden in Nederland. Want het is die psychische dwang die leidt tot seksueel misbruik en tot fysiek en psychisch geweld.’
    Verder vindt Dekkers dat de wetgever zich moet buigen over strafbaar stellen van uitbuiting. ‘Het kenmerk van kleine sekten is dat volgelingen daar jarenlang hard werken zonder dat daar een vergoeding tegenover staat. De grootste schade ontstaat dan ook wanneer de volgeling ouder is; hij bouwt geen reserve of pensioen op en blijft berooid achter.’
Uit:
  • Carine Damen
    "Ik was gek van geluk"
    Verhalen uit sektarische bewegingen
    Versie 2015
    hoofdstuk 13 (Wetgeving - Moeten sekten verboden worden in Nederland?), pag. 340/341
Klik »HIER« om het boek in zijn geheel kosteloos te downloaden.

Bron: http://www.transparanteteksten.nl/Boek- ... _van_geluk
Hoe lastig het ook zal zijn om er alsnog vat op te krijgen, hoop ik dat speciaal dit bijzondere aspect van de zaak nu bij de beoordeling serieus wordt meegewogen.

(...)
TjerkB schreef: di 28 nov 2017, 23:36(...)

"Zwaar geschut", schaamteloos tegen naasten gericht ingezet en vermoedelijk deels gerealiseerd met omgewisselde offergaven van betrokkenen zelf, mede dankzij brainwashing van volgzame geloofsgenoten. Naasten, wier gezondheid m.i. opzettelijk wordt geriskeerd, in een poging ze op voorhand ongenadig uit te schakelen, waarbij ook hun mentale weerbaarheid zou dienen te breken. Ik kan amper bedenken hoe er nóg meer witteboordencriminaliteit bij elkaar kan worden gesprokkeld; in een geloofsgemeenschap nog wel, voor wie "dienaren" kennelijk niet op hun wenken bedient want dan word je uit alle macht met vereende krachten kaltgestellt; uitgerookt!

Vgl. art. 300 lid 4 Sr: het brengen in een (tijdelijke) staat van bewusteloosheid of onmacht... . Hierbij valt te denken aan een bizarre analogie met het onderstaande:
BENEDICTE FICQ: ‘IEMAND EXPRES ZIEK MAKEN IS STRAFBAAR’

Lees verder: https://sickofsmoking.nl/rechtzaken/ben ... strafbaar/
(...)

Opgroeiende kinderen komt een ongestoorde harmonische persoonlijkheidsontwikkeling toe. Ze moesten echter ideologische duplicaten van oom Apostel worden. Op soortgelijke wijze werden nieuw-apostolische gelovigen geïmpregneerd met kadaverdiscipline.

In een boek over hulpverlening aan jeugdige slachtoffers van seksueel geweld las ik dat het -speciaal voor ouders- aankomt op:

- gelóóf je kind
- bescherm je kind
- hélp je kind


Het bedoelde -in Duitsland verschenen- handboek (ISBN 3-935347-18-9) is overigens geschreven door een nieuw-apostolische broeder die jarenlang als criminoloog en psycholoog heeft lesgegeven aan kaderopleidingen bij de Duitse politie. Als kinderen (en in overdrachtelijke zin -bij godsdienstig geweld- denk ik dan direct ook aan kinderen Gods) spreken over wat feitelijk tekenen van geweld zijn, ze daarbij misschien niet goed uit hun woorden komen en alleen maar nu en dan wat kunnen stamelen... of juist wild om zich heen slaan; heb dan alsjeblieft mededogen. Níet neerbuigend medelijden, maar oprecht mededogen. Gelóóf ze, bescherm ze en help ze!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
willempower
Berichten: 285
Lid geworden op: wo 11 dec 2013, 21:50

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door willempower »

Tjerk ,
Ze vinden dat de armen het moeten krijgen , was het niet Brinkman die ook 10 miljoen verdeelde onder de armen , linker en rechterarm ?
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Happinez (nummer 3, 2020, p35)

Bericht door zefyr »

@allen,

Deze week verscheen de nieuwste editie van het tijdschrift Happinez (nummer 3, 2020), waarin op pagina 35 een kort interview (halve pagina) is gepubliceerd met Renske Doorenspleet in verband met het boek 'Apostelkind'.

Tja, het interview begint niet met een 'happy end'. Daarentegen eindigt het interview met de blijde boodschap, dat opvoeding 'slechts' een beetje bijsturen is. Voorzichtig bijsturen, '" (...) want vóór je het weet vervorm je ze (zefyr: kinderen) in (...) bonsaiboompjes: dan groeien ze scheef en in allerlei kronkels, want groeien doen ze toch wel, dat houd je niet tegen."'. Vrij vertaald zou je kunnen zeggen, dat menig apostelkind dus een bonsaiboompje is...
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Apostelkind - bonsaiboompje - procrustesbed

Bericht door zefyr »

@allen,

Zojuist schoot mij te binnen waar de metafoor van het bonsaiboompje mij aan deed denken: het procrustesbed.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Procrustes

Het Apostelkind werd (wordt?) net zolang gekneed totdat het de geestelijke gelijkenis heeft van 'oom Apostel'. Het doet me denken aan de totalitaire opvatting van de nazi's: 'Du bist nichts, dein Volk ist alles!'.
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Berry Brand reageert - jalousie de métier?!

Bericht door zefyr »

@allen,

Vanavond reageerde drs. Berry Brand vilein en chagrijnig, vooraanstaand lid van het Apostolisch Genootschap, op het facebookaccount van Renske Doorenspleet naar aanleiding van h'r boek 'Apostelkind'. In z'n reactie merkte hij op, dat (vrij geciteerd) als men z'n boek, 'Nieuw licht op oude wegen. De wegen die de apostolische beweging volgde vanaf de oorsprong (circa 1830) tot Het Apostolisch Genootschap anno 2011' (Eburon 2013), had gelezen men zich de moeite had kunnen besparen het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet te lezen... Jalousie de métier?!

https://www.bol.com/nl/p/nieuw-licht-op ... oductTitle

Saillant detail is, dat drs. Berry Brand aan de wieg heeft gestaan van en een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het totalitaire en manipulatieve jeugdprogramma van het Apostolisch Genootschap, waarover Renske Doorenspleet in het boek 'Apostelkind' uitvoerig bericht, belicht en becommentarieerd als ervaringsdeskundige... Drs. Berry Brand deed in de afgelopen jaren het voorkomen alsof hij een verlicht denker en intellectueel is die kritiek op (de geschiedschrijving van) het Apostolisch Genootschap niet schuwde. Hij verzweeg echter, dat hij jarenlang, ja decennialang een notoire systeemagent van 'oom Apostel' was...
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”