Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 14 jun 2020, 14:54 (...)

In de reli-industrie verhullen machtige marketingmachines conform businessplannen de woekerprijzen voor het vertier onder hun dak. Echter, in het open veld kan ook een hagenpreek zaligmakend zijn, en in een diepe put heeft de Heilige Geest nog een optimaal bereik.

Ik ben er dus op tegen; op verwarring.

(...)

@all

In mijn laatste bericht ging ik terug naar de jaren '50, toen, vanuit het heden terugblikkend op die tijd, zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk als bij het Apostolisch Genootschap de zaken al verontrustend uit de hand begonnen te lopen. In beide geloofsgemeenschappen waren het charismatische leiders die de aangesloten leden zo op het gemoed werkten, dat men binnen de kortste keren het stuur aan ze uit handen gaf. Wat krom was werd recht gepraat, maar zowat niemand wilde het aan manipulatief in de maling te worden genomen.

Na de ellendige oorlogsjaren die eindelijk achter lagen, was iedereen trouwens ook wel toe aan nieuw elan. Wat was er nu toch mooier dan onder "het werk Gods" de schouders te zetten? Met een waar­ach­ti­ge over­ga­ve des har­ten en "machtige stromen van zegen" voor ogen. Aldus geschiedde. Terwijl men meende zich over te geven aan Gods wil, gingen de leidslieden aan de haal met ieders goedheid. Betrekkelijk weinigen waagden zich te realiseren dat men zich overgaf aan een soort van massapsychose, al gebeurde dat aanvankelijk, tegen het einde van de jaren '40, nog heel subtiel en sloom in een slakkengang. Daarna ging langzaam maar zeker de vlam in de pijp.

Alsof het leven ervan afhing, kwamen de leden over de brug met hun "tienden". Ondertussen kon het hun leiders geen moer schelen of het ene gezin de verlangde offers bracht uit overvloed of het andere gezin uit armoede. Volgens de nieuw-apostolische geloofsleer viel er bovendien geen tijd te verliezen want de wederkomst van Christus Jezus stond inmiddels elk moment voor de deur. Wie wilde er nu nog riskeren de tien geboden te veronachtzamen en alle ongeschreven regels daarnaast? Dan nam de Heer je vast niet in genade aan... Wie bij activiteiten schitterde door afwezigheid, had iets uit te leggen. Wilden de gelovigen daardoor voor elkaar ook niet onderdoen?

Zo ontstond er een angstcultuur. Bang om buiten de groep te vallen, bang om bij de hemelpoort voor een dichte deur te komen staan. Dan zou je aan de hei­de­nen over­ge­le­verd zijn (naar Matth. 20: 19). Dus: "Slechts vertrouwen, dat is al" en "Immer moedig voorwaarts". "Maak, maak u op en word verlicht." Geen zee te hoog. Niet praten, maar doen. Sterker nog: alles of niets! Dwang, dwaling en bedrog...

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Als ikzelf niet gewerkt had op het bureau van de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk, had ik achteraf waarschijnlijk nooit goed genoeg kunnen begrijpen waardoor het werk van de nieuw-apostolische god (zonder hoofdletter) voor mij de glans verloor. Ontelbaar veel keren gebeurde het dat voorvallen niet te rijmen waren met fair play of met de christelijke leer, maar nooit werd er iets serieus uitgepraat of rechtgezet. Steevast viel alles uit ten gunste van "dienaren" of "hogere dienaren". Dat maakte mij diep ongelukkig.

Net als Renske Doorenspleet vond ik dat ik het eerst wel allemaal goed moest uitleggen, wilde ik met kritiek naar buiten komen. Anders zouden vast spot en hoon mijn deel zijn, en ik zou ongenadig worden verguisd. Misschien is dat nu natuurlijk ook wel zo, al hoor ik er weinig over, maar het "bulldozergedrag" van de kerkleiding heeft overal zó veel slachtoffers gemaakt dat ik er niet van wil wegkijken.

En net als bij het Apostolisch Genootschap zullen vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk deze en gene zich haasten om te vertellen dat in de praktijk de scherpe randjes er nu allang vanaf zijn, maar dat vind ik ontwijkend gedrag. Zo ga je niet om met beschadigde naasten.

Zoals in mijn bericht op "zo 15 jan 2017, 23:45" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... " heb ik vaak mijn best gedaan om achtergronden te verduidelijken, maar het eiereten is eenvoudig dat in de kerk sommigen zich ten onrechte verheffen boven anderen. Dan staan bij wijze van spreken liefde en compassie niet centraal, maar zijn het heimelijke bijbedoelingen zoals geldingsdrang en prestige die de boventoon voeren. Met zulke drijfveren ben je bij het evangelie van Christus Jezus volgens mij aan het verkeerde adres.

In de kerk die ik ontvluchtte is er door de jaren heen in binnen- en buitenland en op grote schaal onmeedogend met mensen gesold. Op het internet heeft dit de laatste 25 jaar een continue berichtenstroom opgeleverd. Spijtig genoeg heeft de ervaring geleerd dat verantwoordelijke bestuurders nergens enige rekenschap voor afleggen. Correspondentie blijft opzettelijk inhoudelijk onbeantwoord.

Ook ontmoedigingsbeleid werpt uiteraard vruchten af. Dit is precies wat volgens mij bij deze kerk de voornaamste oorzaak is van een ware exodus van leden, die zich destijds al direct begon af te tekenen. Ikzelf ben pas vertrokken toen ik de verdorvenheid nauwkeurig wist te adresseren, namelijk bij degenen die de echte machtsposities bekleden. Van nabij nam ik waar hoe ze er een potje van maakten. Over de lagere geestelijkheid hoeven wij het wat mij betreft daarom niet te hebben. Het venijn moet worden gezocht bij de kopstukken.

Om redenen van het bovenstaande raad ik het bestuur van het Apostolisch Genootschap nu aan de klachten extern te laten afhandelen.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 04 okt 2020, 21:09 (...)
...de klachten extern te laten afhandelen.

(...)

@all

Zij het na lang de­li­be­re­ren onder knappe koppen in haar geledingen waren bij het Apostolisch Genootschap, in een ambiance als van een hotel dat zijn gas­ten soig­neert, met nauwverholen trots de luiken geopend zodat, entr’ac­te muzikaal omlijst, het welkome volle licht voorbij glas in lood en in smaakvol aangeklede interieurs de mantel der liefde zou laten shinen in een verheffende spirituele trip. In exclusieve cadeauverpakking zouden genodigden verfijnde wijsgerige en wetenschappelijke weetjes, ontleend aan zowel alle volken en culturen als aan het ei­gen uni­ver­sum, in met zorg bepaalde doseringen toegediend krijgen, zulks discreet af te rekenen in tienden. Niet te tellen, zó veel ooms en tantes hadden de in de coulissen popelende apostelkinderen op deze grande finale voor- en toebereid. Ondertussen betekende dat voor sommigen een onbeschrijflijke hel van ontberingen, waarna intrinsieke eenzaamheid hun deel werd.

Gisteren las ik het volgende:
  • ANP
    NOS NIEUWS • BINNENLAND • VANDAAG, 08:35 • AANGEPAST VANDAAG, 09:59
    Gynaecoloog uit Zwolle verwekte minstens zeventien donorkinderen
    Een inmiddels overleden gynaecoloog uit Zwolle heeft zeker 17 donorkinderen verwekt met zijn eigen sperma, zonder dat de vrouwen met een kinderwens dit wisten.

    [...]

    De wensouders gingen er destijds van uit dat er een anonieme spermadonor in het spel was. De arts zou niks hebben laten blijken, vertelt een van de wensouders in de Stentor "Hij maakte op ons een vriendelijke, betrokken en integere indruk. Zowel in het voortraject als de behandeling. We hebben nooit enig vermoeden gehad dat hijzelf de donor zou kunnen zijn geweest."

    [...]

Bron: https://nos.nl/artikel/2351163-gynaecol ... deren.html

Dit deed mij denken aan het onderstaande:
ZwartSchaap schreef: wo 06 mei 2020, 19:08 Bij het opnieuw beluisteren van het Radio 1 programma van 5 April
was ik opnieuw geschokt toen ik de onderstaande tekst beluisterde.

UITSPRAAK VAN L.SLOK
Ik probeer tot uw ziel door te dringen en daar de verlossende stoot te geven en
daarmee wil ik u uit uw isolement, uit uw onmacht halen en u brengen tot wat u uit zichzelf
zonder deze bevruchtende hulp van buitenaf nooit zou kunnen.


(...)


Uit: Bericht op "wo 06 mei 2020, 19:08"

Het zal wel aan mij liggen, maar valt zoiets überhaupt... af te handelen?

Groet,
TjerkB :shock:


P.S.
BakEenEi schreef: vr 05 jul 2013, 22:57 (...)
De reden waarom ik er nu wat van zeg is, dat de hoeveelheden succesverhalen die op last van de ambtelijke top in de Nieuw-Apostolische Kerk gedurig de publiciteit in worden geslingerd, eenzamen (!) nóg eenzamer maken. Vergelijk het maar met de denkbeeldige situatie in een bejaardenhuis, waar twee ouderen staan te wachten bij de lift. Eén van beiden maakt een opmerking dat het niet altijd meevalt om alleen te zijn, waarop de ander uitgebreid begint te vertellen wie er de laatste tijd uit de familie allemaal op bezoek zijn geweest. Wanneer vanuit de lift even later de conversatie eindigt, voelt de alleengaande zich pas echt verdomd alleen.

(...)
TjerkB schreef: do 09 mar 2017, 11:16 (...)
In een forumbericht schreef ik eens: "Hoewel er nog een boel over valt te zeggen, gun ik niemand om bij een bushalte te moeten staan wachten met een gebroken hart terwijl bij het instappen iemand met een gebroken been, dat doorgaans vlot kan genezen, voorrang krijgt."

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

BakEenEi schreef: vr 28 jan 2011, 20:15 (...)
In een TV-programma van Martin Šimek sprak deze eens een man die in het kort iets vertelde over een immens trauma dat hij in zijn vroegste jeugd had opgelopen. De man was amper een kleuter toen hij hoorde dat zijn vader in de stal van hun boerderijtje een woordenwisseling kreeg met zijn oudere zus die thuisgekomen was van catechisatie. Toen het meisje niet direct kon vertellen waarover het bij catechisatie die keer had gehandeld, haalde de vader naar haar uit. Dit zag haar broertje door een kier. Zij viel echter zo ongelukkig dat zij kort daarop overleed. De vader deed het daarna het voorkomen alsof zijn dochter alleen maar ongelukkig ten val was gekomen, zich niet realiserende dat zijn 3- of 4-jarig zoontje ooggetuige was geweest van doodslag. Dit kind werd een man die later stratenmaker was geworden. En nu vertelde hij zijn geheim aan Martin Šimek. Ik dacht: als de straatstenen eens konden spreken waarover hij zich dag-in dag-uit met een kinderhart vol eenzaam verdriet later heeft moeten buigen, wat zou er dan veel los komen over wat deze beide (!) kinderen is aangedaan... Dit schreef ik trouwens achteraf aan de redactie van het programma die mij met de man in verbinding bracht.

(...)

@all

Sinds onder meer op de website "Apostelkinderen" kenbaar wordt gemaakt wat bij het Apostolisch Genootschap de ware impact is geweest van de mensonterende onhebbelijkheden van grenzeloos geadoreerde zogenaamde apostelen, herinnerden de gepubliceerde verhalen mij meer dan eens aan het hierboven beschreven hartverscheurende verdriet. Nogmaals pleit ik voor liefde en compassie...

Bij het Apostolisch Genootschap staan degenen die bestuurlijke verantwoordelijkheid dragen voor de spreekwoordelijke lakmoesproef.

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: do 21 jan 2016, 23:26 (...)
Kortzichtigheid en zelfgenoegzaamheid zijn geen begerenswaardige deugden. Zulke kwaliteiten staan ook niet in dienst van iets hogers zoals "Vrede, Harmonie, Schoonheid, Gerechtigheid, Bloei, Heelheid, Liefde, God". "Een deugd is volgens Aristoteles het juiste midden tussen twee extremen. Zo is vriendelijkheid het gezonde evenwicht tussen vleierij en chagrijn; en moed de balans tussen lafheid en roekeloosheid." (ISBN 978 90 596 5366 5/resp. pag. 65 en 16).

(...)


Uit: Bericht op "do 21 jan 2016, 23:26" in de thread "Overeenstemming van denken en handelen" (rubriek "Essays, Columns & Interviews")
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Reformatorisch Dagblad van vrijdag 10 april 2020

Bericht door TjerkB »

@all

Renske Doorenspleet noemde in haar interview dat op 10 april jl. in het Reformatorisch Dagblad verscheen het woord massapsychose:
zefyr schreef: vr 10 apr 2020, 20:48 (...)
  • O, lieve Apostel, al zijn we nog klein,

    toch willen we graag Uw kinderen zijn.

    Ons hartje klopt dankbaar, wij geven ’t U nu.

    Apostel, wij blijven voor altijd bij U!
(...)
  • Wie was deze apostel en waarom liet hij zich als God vereren?

    „In mijn jeugd was oprichter L. Slok de leider van het Apostolisch Genootschap in Nederland. Slok geloofde dat apostolischen niet hoefden te wachten op een verlossing in het hiernamaals, maar in het hier en nu moesten werken aan het goede in zichzelf en in de medemens. God liet zich door mensen bekendmaken, stelde hij. Sinds de jaren vijftig presenteerde hij zichzelf steeds meer als De Mond Gods van deze tijd. Een ongelofelijke stap, maar niemand ging ertegenin. Slok was een charismatische man die veel gezag had. Daarbij komt dat alles fijn en bijzonder moest zijn. Soms leek het wel alsof we in een soort massapsychose verkeerden. Bij tegenspraak, kritiek en eigen ideeën trad Slok resoluut op. Alles kon, zolang je hem maar erkende en gehoorzaamde.”
  • Een leven in twee werelden, zo omschrijft u uw jeugd.

    „Ik ging naar openbare scholen en had een gewone jeugd met lieve familie en vrienden. Dat was mijn eerste wereld, mijn leven van negen tot vijf op doordeweekse dagen. Mijn tweede wereld speelde zich af vanaf vijf uur ’s middags en in het weekend. Dan moest ik naar de diensten, de jeugdkring en het meisjeskoor. Bijna dagelijks waren we in het Gebouw. Het woord kerk gold bij ons als vloeken: wij kwamen samen in een Gebouw. Het was een gesloten wereld waarover we niet met buitenstaanders praatten. Niemand wist dat we bestonden. Onze groep was volledig onzichtbaar in de samenleving.
(...)

In de Nieuw-Apostolische Kerk waren de aangesloten leden trouwens niet beter af:
  1. BakEenEi schreef: ma 14 feb 2011, 19:41 (...)
    Bedenk bovendien hoe de nieuw-apostolische kerkleiding in de praktijk pleegt om te gaan met "dissidenten". In mei 2007 liet Gerrit Sepers zich hierover ondubbelzinnig uit tegenover Christ-im-Dialog:
    • (...)

      CiD: Ist es der Kirche egal, wenn Geschwister einfach weggehen?

      Gerrit Sepers: Das System steht an erster Stelle. An erster bis zehnter Stelle. Und darum werden Menschen geopfert. Ich kenne Beispiele. Sehr schreckliche Beispiele. Am eigenen Leib erlebt und aus nächster Nähe beobachtet. Gott sei Dank gab es immer Leute, die sich dann um diese Seelen gekümmert und im Hintergrund geholfen haben.

      Bron: „Dann komme ich zurück.“
    Het verdient trouwens aanbeveling om het interview met Gerrit Sepers bij Christ-im-Dialog in zijn geheel eens aandachtig te lezen want dan wordt het tevens duidelijk hoe kansloos een vernieuwingsbeweging zou zijn in de Nieuw-Apostolische Kerk. Kortom, er zullen zeker broeders en zusters zijn die zich bij de thans aangescherpte geloofsopvattingen níet willen neerleggen. Ter geruststelling van dezen: God stichtte geen kerkgenootschappen en Hij heeft ook nimmer doen spreken van het ambt van stamapostel, laat staan van een hiërarchie onder Zijn dienaren.

    (...)
  2. TjerkB schreef: zo 11 jun 2017, 16:46 (...)
    ... onder de hooggeplaatsten in de Nieuw-Apostolische Kerk was "verzoening" bepaald geen "Herzensbedürfnis". Een goed ver­staan­der had op dat moment aan een half woord ge­noeg.

    Hetzelfde geldt voor de plotselinge "ruk naar rechts" binnen de organisatie na de bedoelde uitlating in het dagblad Trouw op 16 maart 2005 van Peter Johanning:
    BakEenEi schreef:(...)
    Destijds op het forum bij NAK-Observer stond er onder mijn berichten altijd het volgende citaat: "Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Fritsch). Dat stond er bepaald niet zonder reden...

    (...)
    Zie tevens de Trouw-artikelen d.d. 16-03-2005 (met de bedrieglijke uitspraak van internationaal NAK-persvoorlichter Peter Johanning: "Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen." ) en d.d. 05-01-2008 met als titel "Ex-apostel noemt kerk een concentratiekamp".


    Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 29 Jan 2011, 17:38", in de thread "Elders gelezen... "
    TjerkB schreef:(...)
    Bovenaan in dit bericht refereerde ik aan het verweer, begin 2005, van Peter Johanning: "Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen." Het tegendeel heeft zich bewaarheid want veeleer moet inmiddels -doch pertinent al na het aantreden in mei 2005 van stamapostel Wilhelm Leber- worden gesproken van "een ruk naar rechts". Die omwenteling had destijds zelfs Peter Johanning, de perswoordvoerder van het internationale kerkbestuur, twee maanden eerder niet voorzien! Bij nader inzien kan dit maar één ding betekenen: de "eenheid der apostelen" was in werkelijkheid schone schijn. Toen ik mij dat realiseerde, kreeg ik allengs meer begrip voor het vertrek van Gerrit Sepers. Sommige "districtsapostelen" werden gewoonweg elkaars aartsrivalen.

    (...)


    Uit: Bericht op "Vr 15 Jan 2016, 23:47" in de thread "Nieuwbouw NAK-Zwolle betrof ontwikkelingshulp uit Duitsland!"
    Dit zijn maar enkele voorbeelden. Het verstikkende bij de Nieuw-Apostolische Kerk zit hem er echter in dat de kerkleiding ons desondanks wil doen geloven dat men van God de wijsheid en de zeggenschap over nagenoeg alles in pacht heeft gekregen. Dat men dan geenszins dient doch heerst, ontgaat de "machthebbers".

    (...)

De ex-apostel Gerrit Sepers sprak achteraf zelfs van een geestelijk concentratiekamp want gelovigen werden emotioneel vermorzeld.

Wat ik hiermee nu wil zeggen, is dit: wie de kenmerkende ziekteverschijnselen van deze verdwaasdheid niet kent, mist de diagnose...

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: do 08 okt 2020, 10:35 (...)
... een geestelijk concentratiekamp want gelovigen werden emotioneel vermorzeld.

(...)

@all

"Dat zal toch niet waar zijn? Is dat niet wat overdreven? Dat sláát echt nergens op! Waar heeft-ie het over? Die gast kletst uit z'n nek." Niettemin; je zult tegen wil en dank maar een soort van ervaringsdeskundige hebben moeten worden, en worden bejegend met zó veel "ongeloof". In Ne­der­land in het algemeen doch in het apostolische werk in het bijzonder mag je níet, zelfs niet vanuit de goot, je kop bo­ven het maai­veld uit­ste­ken! Doet iemand dat namelijk wél - hoe dom kun je zijn?; dan heeft diegene volgens de nieuw-apostolische uitverkorenen bitter weinig begrepen van het verlossingswerk van hun hemelse vader. Dan is het met je zielenheil treurig gesteld. Bij het Apostolisch Genootschap verwacht ik soortgelijke geluiden. Nestbevuilers diskwalificeren zichzelf, zal men ook daar wel denken.

Een ongeschreven regel in de Nieuw-Apostolische Kerk is dan trouwens ook, dat vast en zeker iedereen altijd alles goed heeft bedoeld. Wie dat in twijfel trekt, is een zeurpiet of een aansteller. En waarom had men zijn of haar kritiek niet gewoon "langs de geordende weg" kenbaar kunnen maken? Dan waren bij wijze van spreken liefde en compassie van liefhebbende dienaren jouw deel geweest. Nu jij door een gebrek aan erkenning en uit haat en nijd de vuile was buiten hangt, maak je het voor onze god vanzelf knap lastig jou te zegenen. Und so weiter und so fort. Geheel en al op de automatische piloot komt zo'n eindeloze gedachtestroom bij de uitverkorenen op gang. Geen sterveling onder deze hemelbestormers, aan wie het levende geloof zou zijn voorbehouden, calculeert in een diagnose te missen.

Werelden van verschil dreunen in hun voegen, schreef ik in deze samenhang soms wel eens. De uitverkorenen blikken op tot hun god, terwijl zij van de weeklagende losers vinden dat die door hun ongenoegen en ontevredenheid tragisch met de rug naar het licht staan. Hoe kun je "als kinderen van één Vader" zó uit elkaar groeien? Over het antwoord op die vraag heb ik vaak nagedacht en ik ben eruit! Wij zijn namelijk bij de neus genomen; in de maling. Op het verkeerde been gezet. Misleid. Uit elkaar gespeeld. Maar óók: opgelicht. Want wij wisten niet hoe boeven eruit zien, hoe narcisten of érger te werk gaan! Wij waanden ons veilig. Gevaar dreigde alleen "in de wereld om ons heen". Van nepnieuws hadden wij geen kaas gegeten, laat staan van sektarisch geweld. Er viel nogal wat bij te spijkeren.

De kerkleiding had in werkelijkheid een dub­be­le agen­da. Narcisten hebben namelijk an­de­re be­doe­lin­gen dan ze voorgeven te heb­ben. En niet alleen dezulken. Ook de kruiperige types die met het grootste gemak wel even de andere kant opkijken wanneer dat uitkomt. Dáárom bleef er van het ideologische gedachtegoed geen vlees en geen vis meer over. Het voelde niet goed want: het wás niet goed. De harten versteenden. Wie rijdt er nou door na een ongeval in de baas zijn tijd, terwijl naasten op de geloofsweg eenzaam achterblijven? Exact, dat kan alleen maar als je die slachtoffers al op voorhand verguist. Narcisten hanteren een masterplan waar liefde en compassie helemaal niet in passen. Berg je dus maar! Psychopaten idem dito. Ontwijk alle destructieve relaties van dien - zelfs op de kerkvloer...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 04 okt 2020, 21:09 (...)
In de kerk die ik ontvluchtte is er door de jaren heen in binnen- en buitenland en op grote schaal onmeedogend met mensen gesold. Op het internet heeft dit de laatste 25 jaar een continue berichtenstroom opgeleverd.

(...)

@all

Even eenvoudig als doeltreffend ging dat in zijn werk:
TjerkB schreef: za 01 mar 2014, 16:37 (...)
Kortom, net als in elke andere dictatuur heeft een kleine elite zich hier mateloos verrijkt en is er een soort van schrikbewind gevestigd dat opstandelingen onder de duim moet houden. Voor de liefste kinderen in de klas worden er evenementen georganiseerd. Ter ere van de grote leiders mag iedereen meehelpen om de feestelijkheden op touw zetten. Wie ze wil toezingen of muzikaal wil onthalen, maakt kans met hen op de foto te komen.

Statusverheffende "ambtsgaven" onder volgzame types bewijzen ondertussen hun dienst als zoethoudertjes. Wie daarmee bij de nieuw-apostolische "God" in aanzien stijgt, zal zich uitgedaagd voelen om nóg meer gedwee in het gareel te lopen dan voorheen al aanleiding gaf tot eerdere promoties binnen "de kring der dienaren". Vanaf het ambt van opziener is men in de prijzen gevallen. Dan zit je voor de rest van je leven financieel gebeiteld.

(...)

Gelovigen waren er gewoon gevoelig voor als ze bij de vermeende Godsgezanten (of bij het Apostolisch Genootschap: bij de godheid zelve) in aanzien stegen. Net als in het bedrijfsleven echter werden van hogerhand de targets constant naar boven bijgesteld. Hierdoor renden sommigen flink of fanatiek zichzelf én hun gezin voorbij. Anderen ontvielen de "ratrace" al eerder doordat hun gezondheid slavendrijverij sowieso in de weg stond. Hierbij valt te denken aan broeders en zusters die bekend zijn met beperkingen vanuit het autismespectrum. Maar reken er niet op dat de kerkleiding daarvoor oog had of überhaupt een boodschap had aan de menselijke maat.

Tot op het idiote af werd op de kerkvloer de wens, of beter gezegd het bevel van d'Apostel tot ieders norm verheven. Vrijwel iedereen kon na verloop van tijd de mantra's wel dromen, waarmee de grammofoonplaten met leerstellige waarheden in hun ziel repeteerden. Vanaf de verhoging, het altaar, werden wij ermee geïmpregneerd en geconditioneerd. Tot ieder een marionet aan een touwtje zou zijn. Wie wat te mekkeren had, kon opkrassen. Vragen? Géén vragen! Laat staan dat wíe dan ook ergens terecht kon met een serieuze klacht. Het mag dan wel zo zijn dat er bij het Apostolisch Genootschap een klachtenregeling in de maak is, maar ik geef er geen stuiver voor.

Op een gegeven moment beschikte de districtsapostel, in wiens schaduw ik vanzelf niet kon staan, over twee auto's van de zaak. Met de mooiste van die twee reisden hij en een oudste met hun partners af naar een chique hotel in Limburg. Ze ging daar "voor-slapen", dat wil zeggen: het zou een proefverblijf zijn om uit te vinden of het hotel geschikt was als pleisterplaats voor de stamapostel die zijn komst had aangekondigd. Het was die zaterdagochtend nog vroeg, toen ik uit mijn bed werd gebeld. De auto die buiten het eigen terrein van het hotel geparkeerd stond, was die nacht gestolen, vermoedelijk door een bende uit het Oostblok. Kon ik direct naar kantoor gaan om de papieren toe te faxen voor het politieonderzoek? Van de verzekeraar hoorde ik daarna dat méér speciale opties aan zo'n mooie auto niet denkbaar waren, zodat het lastig was om te bepalen wat-ie nog waard was. d'Apostel moest het hierna doen met auto van de zaak nummer 2. Toen hij later met pensioen ging, gaf hij die aan zichzelf cadeau wegens een x-aantal dienstjaren. Voordien werd er in auto 2 nog een keer ingebroken. Alweer was het op een zaterdag. Of ik wel naar het huis van d'Apostel kon komen voor een noodreparatie want de volgende dag zouden de kleinkinderen in de auto meereizen en nu lag er nog overal gevaarlijk glas...

Reken er niet op dat je dan overuren vergoed kreeg. Door problemen met software die wij hadden afgenomen bij een gerenommeerde bankinstelling, had ik eerder al vele honderden overuren gemaakt. Ook die zijn nooit vergoed en ik had ook geen extra hoog salaris. Nee, alles in het werk van de nieuw-apostolische god draaide om de "dienaren" en dan met name exclusief om de hoogste "dienaren". Het mag duidelijk zijn dat dienaren in de kerk, waar het voor mij niet meer te harden was, op hun wenken dienen te worden bediend.

Ondertussen werden kinderen Gods die wat te vragen hadden, overgeslagen. Brieven die ik later stuurde, werden niet beantwoord...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Ik kon mijn tijd dus beter besteden. Ik heb mijzelf uiteindelijk getroost met de gedachte: verwacht van de beul geen barmhartigheid...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Maar ja, ik moet vanzelf toegeven dat ook bij mij de pijn toch wel zó diep zit, dat ik over al het sektarische geweld niet uitgepraat raak.

Groet,
TjerkB


P.S.
TjerkB schreef: do 26 feb 2015, 13:05 (...)
Bij de Nieuw-Apostolische Kerk lopen niet enkele zaken door elkaar, doch een heleboel. Ik kan dat weten omdat ik de organisatie van binnenuit heel goed ken. Zo is het mij bijvoorbeeld bekend dat een voorganger alle oudere gemeenteleden liet bezoeken, speciaal om ze te wijzen op de mogelijkheid van een schenking aan de kerk bij hun overlijden. Het duurde niet lang of de eerste nalatenschap kwam binnen. De plaatselijke voorganger regelde het wel even zelf met de notaris want bij die notaris werkte een nieuw-apostolische broeder. Foute boel, vond ik, maar voor de toenmalige districtsapostel kwam het niet aan op een paar tientjes. Ook niet trouwens op enkele tienduizenden guldens bij de verkoopopbrengst van het huis van de overledene. Dit is één voorbeeld van de meest uiteenlopende situaties waarin ik mij hoogst ongemakkelijk heb gevoeld, in de jaren waarin mijn tegenspraak onder het regiem van de betreffende charismatische leider niet werd geduld.
TjerkB schreef:(...)
Wij zijn "slijpstenen" voor elkaar. Wij zouden niet graag in de schoenen van de apostel willen staan. Ze moesten eens weten wat voor offers de dienaren brengen; wat er allemaal op ze afkomt.

(...)


Uit: Bericht op "Do 26 Feb 2015, 10:50"
Alles goed en wel, maar is er nu bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland onder de aangesloten leden werkelijk helemaal niemand die zich óók eens afvraagt wat er afkomt op sommige medewerkers? Terwijl uit alle macht de stamapostel "biddend" wordt "ondersteund", de districtsapostel, de apostel, de opziener, de oudste, de evangelist, de voorganger en de priester; wat is dat voor dwaasheid als die er ondertussen blijk van geven maling te hebben aan het welzijn van mede-werkers?!


  • Ich grolle nicht (Ik draag geen wrok) ...
(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Bericht uit de samenleving

Bericht door TjerkB »

Afbeelding
Bron: Petrus, kwartaalblad PKN; uitgave september 2020

"Je kunt geen passie vinden in 'jezelf kleiner voordoen dan je bent',
of genoegen nemen met een leven dat minder is dan waartoe je in staat bent."

Nelson Mandela, Zuid-Afrikaanse advocaat, politicus en anti-apartheidsstrijder (1918-2013)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”