Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: nieuwwij.nl - Apostolisch Genootschap biedt excuses aan en opent meldpunt

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: za 17 okt 2020, 00:32 (...)
Het kan niet op. Een niet-aflatende stroom artikelen verschijnen er over het Apostolisch Genootschap. Vrijdag 16 oktober jongstleden publiceerde de website nieuwwij.nl onderstaand artikel.

https://www.nieuwwij.nl/actueel/apostol ... -meldpunt/

Geen mediacampagne van de afdeling marketingcommunicatie van het Apostolisch Genootschap had zoveel aandacht in de media in het afgelopen half jaar voor het genootschap kunnen genereren..., ondanks het feit, dat het soms lijkt dat geld amper of geen rol speelt in het genootschap.

(...)
In gedachten zie ik al voor me hoe 'apostel' Peter Klene zich in allerlei bochten moet wringen teneinde z'n collega's in de Raad van Kerken in Nederland uit te leggen dat de NAK NL niets van doen heeft met het Apostolisch Genootschap ;)

(...)

@zefyr
@all

Bijna alles wat er nu gebeurt, vergroot hier de tragiek. Mooie woorden dienen met de bijbehorende mooie daden te worden gestaafd.


Het beloop van de gebeurtenissen laat zien dat bestuursvoorzitter Bert Wiegman de juiste werkvolgorde NIET heeft weten te bepalen.

Zoals wij dit ook zien en hebben gezien bij de Nieuw-Apostolische Kerk, ligt dat volgens mij enerzijds aan de beslotenheid van de geloofscultuur waarin een kleine geestelijke elite op het waanzinnige af zwelgt en heeft kunnen zwelgen in haar ingebeelde verlichte voornaamheid, wat zowel een integriteitskwestie blootlegt als bestuurlijk falen; anderzijds dient de oorzaak te worden gezocht bij goedgelovigheid en naïviteit onder de aangesloten leden. De onzalige gedachte wordt gekoesterd dat het geestelijk heil uitgaat van machtsfiguren in de organisatie en dat het te waarborgen valt binnen hiërarchische structuren. Conclusie: dat is godsdienstwaanzin.

Bij de Raad van Kerken in Nederland zaten de kopstukken te slapen of ze zagen dollartekens toen Peter Klene daar voor de deur stond.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: nieuwwij.nl - Apostolisch Genootschap biedt excuses aan en opent meldpunt

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 17 okt 2020, 11:37 (...)
... de beslotenheid van de geloofscultuur waarin een kleine geestelijke elite op het waanzinnige af zwelgt en heeft kunnen zwelgen in haar ingebeelde verlichte voornaamheid, wat zowel een integriteitskwestie blootlegt als bestuurlijk falen;

(...)

@all

De vraag kan nu opkomen: die veronderstelde "kleine geestelijke elite" - wie zijn dat dan precies? Ik zie dat zo: als je de betrokkenen in één keer in zondagse kleding en apetrots op de foto wilt krijgen, kijk dan -even los van Covid19- naar de genodigden bij de dissertatie van Frederique Demeijer. Dan zal trouwens ook Karen Armstrong wel worden ingevlogen. Haar gedachtegoed zal "herijkend" uitpakken:
  • Karen Armstrong (Wildmoor, Worcestershire, 14 november 1944) is een Brits auteur en expert op het terrein van de religie en aanverwante zaken. Haar specialiteiten zijn het christendom, het jodendom en de islam. Haar boeken worden gekenmerkt door een vrijzinnige en syncretische kijk op het verschijnsel godsdienst.

    (...)

    Biografie
    Van 1962 tot 1969 was zij non in de Engelse orde De gemeenschap van het Heilig Kind Jezus. Al tijdens deze periode ging zij Engelse letterkunde studeren aan de Universiteit van Oxford. Na het verlaten van het klooster rondde zij haar studie af en sindsdien is zij een productief schrijfster op het terrein van de drie monotheïstische religies. Haar boek Through the Narrow Gate beschrijft de in haar ogen beperkte leefwereld van de kloosterlingen. Het bezorgde haar een slechte naam bij vele katholieken.

    Armstrong behoort tot de spraakmakende auteurs over vraagstukken van religie en geloof. Ze bouwt voort op gangbare wetenschappelijke inzichten zoals die bijvoorbeeld bestaan omtrent euhemeristische processen en denkbeelden:
    • Religie was geen geesteshouding die manipulerende vorsten en priesters aan een van oorsprong seculiere menselijke natuur hebben geplakt, maar is de mens ingeschapen. Sterker nog, de secularisatie die we momenteel meemaken is een volstrekt nieuw probeersel en nooit eerder in de geschiedenis van de mens voorgekomen. (Uit: Een geschiedenis van God, pagina 11).

    (...) Ze betwijfelt de echtheid van de openbaringen en visioenen van religieuze figuren en ziet een neurologische oorzaak als waarschijnlijker.

    Onderscheidingen
    In 1999 verleende het Islamitische Centrum van Zuid-Californië haar een eervolle onderscheiding voor haar werk over de betekenis van religie en geloof voor het leven en de samenleving.

    In 2008 ontving zij de Four Freedoms Award voor Godsdienstvrijheid.

    In 2017 ontving zij een eredoctoraat aan de Vrije Universiteit Amsterdam.

    (...)

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Karen_Armstrong

Het lijkt mij méér dan veelzeggend dat niet bestuursvoorzitter Bert Wiegman doch uitgerekend een m.i. voor de meeste aangesloten leden betrekkelijke buitenstaander als Karen Armstrong het voorwoord** moest schrijven in het jubileumboek dat het Apostolisch Genootschap uitgeeft vanwege het 70-jarige bestaan. "Het gedachtegoed" wordt verheven tot exclusieve kost voor hoger opgeleiden!

Groet,
TjerkB :shock:

**
  • (...)

    Gebroken wereld
    Binnenkort zal er als opmaat naar het jubileumjaar van het Apostolisch Genootschap een boek verschijnen, dat als titel heeft Leven in liefde. Het voorwoord is geschreven door de Engelse theologe Karen Armstrong. Zij schrijft onder meer: ‘We staan voor ongekende uitdagingen. (…) Onze enige hoop is om onze krachten te bundelen, elkaar op te zoeken en onze inzichten te delen om erger te voorkomen. Wat we vooral nodig hebben, is mededogen – het vermogen om ons in te leven in de ander; we moeten de pijn kunnen voelen van onze zogenaamde vijanden en van de aarde die we dagelijks verwonden. Tegelijk lijken onze huidige problemen zo immens dat ze ons kunnen verlammen. Kiezen we voor de moed die ruimte geeft of voor de angst die verlamt? Nemen we genoeg de tijd om over ons leven na te denken en te overwegen wat werkelijk waardevol is? Hoe kunnen we in een steeds luidruchtiger wereld, waarin we overspoeld worden door elektronische berichten en rampspoed, in onszelf de stilte vinden die essentieel is in onze zoektocht naar nieuwe oplossingen? Wat betekent vergeving en waarom is het zo belangrijk? Hoe kunnen we ons verzoenen met onze tegenstanders en de kloof tussen de generaties overbruggen? Confucius zei dat we hierover ‘de hele dag en elke dag’ zouden moeten nadenken. Zo werken we dag na dag aan een omschakeling die essentieel is als we onze gebroken wereld willen helen.’

    (...)

Bron: "Elkaar willen verstaan", wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman - 4 oktober 2020
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Het gedachtegoed (3)


@all

Wie zich in een kerkgemeente bevindt in het gezelschap van overwegend lieve en aardige mensen en onder dezen vrijwel uitsluitend geestverwanten, zal niet op alle slakken zout leggen want dat zou de sfeer vast niet ten goede komen. Een buitenstaander in datzelfde gezelschap kan vermoedelijk makkelijker een wat ongebruikelijke vraag stellen dan iemand van wie dat eigenlijk niet wordt verwacht. Zo kun je dus jarenlang samenkomen, koffie drinken en thee zetten, zonder dat er een wanklank te horen is. Geen vuiltje aan de lucht.

Maar ja, ondertussen is het vanzelf niet verkeerd om ook nog voor ogen te hebben waar het ons allen toch eigenlijk om begonnen was. Dat deed er volgens mij geregeld nogal toe omdat inwendige tweespalt veelvuldig aanleiding gaf tot afsplitsingen of excommunicaties. Ikzelf was mij daar eerlijk gezegd helemaal niet van bewust totdat via het internet de waarheid talrijke kennelijke leugens achterhaalde. Hoe onwelkom bij mij hierdoor de deceptie ook was, en ergerniswekkend; nu begonnen eindelijk de puzzelstukken in elkaar te passen.

75 Jaar geleden ontmoetten degenen in wier voetstappen wij traden, elkaar nog onder één dak, terwijl van alles ons nu verdeeld houdt. Dat ik de kerk zou verlaten, waarmee mijn ouders zich met hart en ziel verbonden wisten en ikzelf mij lange tijd trouwens net zo goed, was wel het laatste wat ik voor mogelijk hield. Wij hadden niet het geringste besef van wat zich achter de schermen afspeelde. Toch was er in het krachtveld van "de eenheid der apostelen" ruimte voor persoonlijk gewin en de dubbele agenda's kwamen aan het licht.

In mijn persoonlijke situatie was het zelfs zo dat, telkens wanneer ik dacht "erger kan het niet", de verwarring, de ongerijmdheden en het machtsmisbruik alleen nog maar toenamen. Het meest belastend voor mij is altijd geweest als daarbij naasten mensonterend werden behandeld. Dat kan ik eenvoudig niet verdragen. Maar dat maakte de vele (!) nieuw-apostolische "dienaren", tegenover wie ik hierover mijn zorgen uitsprak, niets uit. Niets! Het kwam er op neer dat ik mijn zorgen het best in de handen kan leggen van hun god.

Middenin de Nieuw-Apostolische Kerk bleken So­dom en Go­mor­ra dus te zijn herbouwd. Nu echter als een soort van villawijk voor ge­pri­vi­le­gi­eerde "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", met welk containerbegrip de betrokkenen zichzelf aanzien hadden weten te verschaffen. Niemand had nog wat in te brengen als bijvoorbeeld een districtsapostel met criminelen een deal sloot voor 10 miljoen euro terwijl hij tekeningsbevoegdheid had tot 500.000 euro. Dat was opeens all in the game. Geen enkele klacht werd nog behandeld.

Geen verzuim werd hersteld, niets werd rechtgezet en zielen die in het voorbijgaan emotioneel vermorzeld raakten, mochten creperen.
TjerkB schreef: di 13 okt 2020, 17:06 (...)
In 2017 kwam op dit Forum 'gaslighting' ter sprake. Ik las daar toen het volgende over: "Een goede vuistregel is dat je te maken hebt met gaslighting op het moment dat je denkt: ben ik nou gek geworden…?" Achteraf bezien bekroop mij dat gevoel geregeld, wanneer ik door verwarrende toestanden in de Nieuw-Apostolische Kerk eerst al had gedacht: wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen? Telkens brak ik mij het hoofd erover: ligt het aan mij?, hoe kan dit überhaupt?, zie ik het goed dat hier gewoon echt iets níet klopt? Vrijwel altijd was het zo, dat ik nietsvermoedend ergens mee bezig was en dat zich dan weer een kennelijke ongerijmdheid aandiende. Om kort te gaan: dat overkwam mij té vaak. Toch wilde ik er overheen kunnen stappen want het gebeurde in mijn kerk. Zongen wij in een mooi koorlied trouwens ook niet "Uit onbehouwen stenen is 't Vaderhuis gebouwd"? Ik tilde vast te zwaar aan sommige dingen...

Te pas en te onpas gold in mijn kerk ook: "wat ook hindert, ik loop voort" (door d'Apost'len aangespoord). Dat bleek een bijkomende moeilijkheid te zijn. Wat iemand gisteren dwarszat, waarom moest die ballast er per se ook vandaag nog toe doen? Dus: overwin "de oude mens" (vgl. Ef. 4: 22 ) in jezelf en je zult zien - naar een ander mooi koorlied: "aardse lasten worden licht"! Enzovoort, enzovoort. Zo speelden vaak bewust, maar het meest onbewust allerhande apostolische mantra's in mijn gedachten mee op de achtergrond. Wat daarnaast echt een dilemma was, is, dat bijna nooit iemand echt ergens over ging. Alles vond plaats "in opdracht van d'Apostel". Maar wanneer de apostel niet thuis gaf, was het in opdracht van de districtsapostel of wanneer het deze niet uitkwam, de stamapostel - en die deed vanzelf niets tenzij hij het ook Christus Jezus zou zien doen of verordonneren. "Waarom verzette ik mij dus zo tegen God?"

(...)

Met deze ballast op mijn rug sleepte ik mij voort. Ze zeggen dan dat je een ervaringsdeskundige bent. Ik vind dat een twijfelachtige eer.

Nu kom ik terug op het Apostolisch Genootschap. Bij de berichtgeving daarover las ik tussen de regels door dat ook daar zielen worden platgewalst; zelfs kinderen en jonge mensen moesten het ontgelden. Blijkbaar waren oneigenlijke gezagsverhoudingen ook hier al snel de oorzaak ervan dat men op de kerkvloer niet meer op een gezonde manier voeling met elkaar kon houden. Het besef dat naasten pijn leden werd verdrongen. Niemand die een arm om ze heen sloeg, toen "het gebouw" (!) een onherbergzaam oord voor ze was geworden.

Ga toch eens na, bij voorkeur met een wat voller bewustzijn dan het de zwijgende meerderheid doorgaans betaamt, wat er écht speelt:

TjerkB schreef: za 18 apr 2020, 21:21 (...)
  1. [09-04-2020, 00:06]
    (...) Ik ben iets ouder (62) maar alles komt als een film voorbij. Zó herkenbaar. Mijn moeder (...) was dirigente van het koor en heeft tijdens de zangrepetitie een hartstilstand gekregen. Ze is hieraan overleden. Haar crematie ging alleen maar over het Ap Gen net als bij de vader van Martin..... ik heb met kippenvel zitten lezen...... (...)
  2. [09-04-2020, 00:35]
    (...) Mijn broer vroeg'Waarom zijn we toch nog lang gebleven en was het toch nog moeilijk om er uit te gaan?'
    Ik denk dat het in de eerste plaats was ,het verlaten van de groep, je familie.
    Moederziel alleen zou je zijn in een kwaadaardige buitenwereld waar de mensen de weg kwijt waren. Want dat kregen wij steeds te horen.
    En de kern was natuurlijk dat er wel Liefde gepredikt werd. Er werd gezegd dat wij allemaal de liefdesmacht in ons dragen, maar die was op zijn hoogst in de Apostel. Hij was het levende voorbeeld van wat wij ook zouden worden en wij geloofden dat. Zelf geloofde hij ook dat hij 'geroepen' was en God op aarde en wij bevestigden dat keer op keer. Dit geloof was ook heel oprecht van beide kanten.
    Zoals in religies God de hoogste liefdesmacht is en Jezus als zijn levende zoon het voorbeeld is van wat wij in de kern allemaal zijn. Wij zijn schepselen die verlangen naar liefde en ons leven willen en kunnen scheppen.
    En daarom werd je tegelijkertijd op het verkeerde been gezet. We waren machteloos maar luisterend naar de Almacht zouden we net zo machtig kunnen worden.
    'Wij dragen de Goddelijke vonk en scheppingskracht in ons die ons tot grootse dingen in staat stelt' De kern is Liefde. Ook in het Apgen. En daar zijn wij in verwarring gebracht.
    We zoeken allemaal liefde en weten dat het daar om gaat.Er werd ons echter verteld dat wij dat zonder de' Man gods' niet zouden vinden.
    Elk geloof of spirituele beweging die regels oplegt en een hierarchie heeft is verdacht.
    De behoefte aan een machtige heerser hoe liefdevol deze ook is, is gebaseerd op angst.
    Angst om te vertrouwen op eigen oordeel. Eigen liefde.
    Waarschijnlijk moesten we eerst volwassen worden om dat alles te kunnen zien. (...)
  3. [13-04-2020, 18:02]
    (...) Ik had een Apostolische meester in klas zes..
    Moesten we een woord bedenken achter verbond.....
    Iedereen zei.. sluiten.
    Ik steek mijn vinger op en zeg vernieuwen.
    De meester zegt nee fout... ik als 11 jarige denk huh....
    Roept hij mij na school apart... dat is van de dienst en tussen ons en op school is het fout.....
    Ehm... klein jeugdtrauma......nooit vergeten ... en hoezo fout?
  4. [13-04-2020, 19:27]
    Nou ik had diezelfde meester in dezelfde zesde klas een paar jaar later ( tis mijn zus hierboven) ik zei iets niet helemaal goed in de klas werd ik aan mijn oor (1980) keihard de bank uitgesleept. Ik zou toch beter moeten weten met mijn achtergrond. Nooit maar dan ook nooit vergeten, ik voel mijn oor nog zal ik maar zeggen. En ook de vernedering.
  5. [16-04-2020, 18:25]
    Ik zal zeggen wat er speelde, misschien helpt het anderen ,misschien mezelf, ik weet het niet. Mijn vader was psychiatrisch patiënt, maar ook een hele trouwe aanhanger van de apostel, net als zijn hele familie. Met het kerstdeclamatorium 1972, pagina 129, haalde de apostel fel uit tegen randfiguren, zorg dat u zelf geen randfiguur wordt. In maart 1973, het jaar van de zuivering, heeft mijn vader een einde aan zijn leven gemaakt, hij schreef in zijn afscheidsbrief dat we beter af waren zonder hem. Ik was toen 9…
  6. [16-04-2020, 20:24]
    (...) Bij mij zijn echt ongelofelijk schandalige geestelijke beschadigingen aangebracht toen wij getrouwd waren en ergens ander gingen wonen. Toen wij ons eerste kind in 1979 kregen dat Blind en verstandelijk geboren werd en inmiddels ook doof is was het de voorganger die zei, Misschien is het wel goed voor u dat u zo'n kind heb gekregen en heeft u dat juist nodig. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk.😢 Mijn bloed kan er nog steeds van aan de kook raken.🤬 Goede raad wel gekregen (volgen hun normen goed) maar nooit enige ondersteuning gekregen vanuit de gemeente. (...)
  7. [18-04-2020, 09:36]
    (...) ik weet dat de kinderen het vreselijk vonden. In die tijd had ik de leiding van choreografie bij de kerstspelen en oefende na de kringen met hen. Het gemopper was niet van de lucht. Overigens is die generatie helemaal weggevallen. Dat geeft toch te denken. Ik heb dat gemopper wel gemeld bij de voorganger maar die veegde het van tafel. Oftewel nam mij niet serieus.
Voordat ik verderga, vraag ik nu eerst het koor maar om een strofe...

(...)

Uit de ontzagwekkende berichtenstroom die na de verschijning van "Apostelkind" op gang kwam, zijn dit nog maar enkele voorbeelden, maar is dit niet al compleet de waanzin ten top? Maar dan nóg laten de bestuurders die er bij het Apostolisch Genootschap op het ogenblik over gaan, niet direct alles uit hun handen vallen om vanuit hun "macht der liefde" alsnog te bewerkstelligen dat slachtoffers de VIP-behandeling krijgen die ze jarenlang is onthouden. Welnéé, eerst moesten via de Vrije Universiteit hun aandelen naar de beurs!!

Eerst moeten de felbegeerde statussymbolen, te denken aan leerstoel en dissertatie, in de wacht worden gesleept. Wie betaalt, bepaalt!

Wat is dat in 's hemelsnaam voor een "gedachtegoed", wat zelfs op beslissende momenten een menswaardige bejegening belemmert?

Niet langer mag hier worden toegegeven aan welke inspanning dan ook ter ver­ho­ging van het zelf­ge­voel. Dus: stop de ijdelheidscultus!


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Het gedachtegoed (4)


@all

"Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ontvouwt de Heilige Geest nieuwe inzichten -onder embargo- altijd het eerst aan het apostolaat. Zodra een veranderde leerstelligheid in de plaats komt van een op slag verouderde gedachte, wordt eenieder geacht dankbaar en blij de genade te omarmen waarmee kinderen Gods aldus indirect worden gezegend. Toch geeft men er in de regel weinig ruchtbaarheid aan. Ik denk dat deze gedragslijn wordt gevolgd om onrust te voorkomen, met name onder de oudere gemeenteleden. De god van de Nieuw-Apostolische Kerk stelde op aarde gevolmachtigde zaakgelastigden van het hemelrijk aan en spreekt dus via hen. Door deze voorstelling van zaken laat niemand zich ergens op aanspreken want wie wil het nu toch beter weten dan... de Heilige Geest?

Werkelijk, als je dát eenmaal doorhebt, dat het zó werkt; dan sta je wel even raar te kijken. Ben ík nou gek geworden? Nee, níet dus.

Wie gemolesteerd, "gepijnigd en bebloed" op de geloofsweg achterbleef, werd daar eenzaam achtergelaten. Ondertussen denderde de karavaan voort, in de hoogste versnelling en op weg naar het hemelrijk c.q. bij het Apostolisch Genootschap: naar de Vrije Universiteit.

Ik vind bij "dienaren" de gedachte fout, "gedachtefout" dus in plaats van "gedachtegoed", om niet in te staan voor zulk hufterig gedrag.

Maar wat houdt bij het Apostolisch Genootschap het "gedachtegoed" dan per saldo verder nog in? Ikzelf zou het niet weten, behalve dit:

Gebroken wereld
Binnenkort zal er als opmaat naar het jubileumjaar van het Apostolisch Genootschap een boek verschijnen, dat als titel heeft Leven in liefde. Het voorwoord is geschreven door de Engelse theologe Karen Armstrong. Zij schrijft onder meer: ‘We staan voor ongekende uitdagingen. (…) Onze enige hoop is om onze krachten te bundelen, elkaar op te zoeken en onze inzichten te delen om erger te voorkomen. Wat we vooral nodig hebben, is mededogen – het vermogen om ons in te leven in de ander; we moeten de pijn kunnen voelen van onze zogenaamde vijanden en van de aarde die we dagelijks verwonden. Tegelijk lijken onze huidige problemen zo immens dat ze ons kunnen verlammen. Kiezen we voor de moed die ruimte geeft of voor de angst die verlamt? Nemen we genoeg de tijd om over ons leven na te denken en te overwegen wat werkelijk waardevol is? Hoe kunnen we in een steeds luidruchtiger wereld, waarin we overspoeld worden door elektronische berichten en rampspoed, in onszelf de stilte vinden die essentieel is in onze zoektocht naar nieuwe oplossingen? Wat betekent vergeving en waarom is het zo belangrijk? Hoe kunnen we ons verzoenen met onze tegenstanders en de kloof tussen de generaties overbruggen? Confucius zei dat we hierover ‘de hele dag en elke dag’ zouden moeten nadenken. Zo werken we dag na dag aan een omschakeling die essentieel is als we onze gebroken wereld willen helen.’

(...)


Bron: "Elkaar willen verstaan", wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman - 4 oktober 2020

Over "het antwoord vinden in jezelf" wil ik ten slotte nog iets aanhalen. Niet altijd namelijk heeft de ánder een vraag te beantwoorden:

BakEenEi schreef: za 11 dec 2010, 13:25 (...)

  • Enkele jaren geleden bezocht een Nederlands camerateam het land dat volgens statistieken van de Verenigde Naties bijna het allerarmste land ter wereld is: Tsjaad. In een afgelegen streek van dit land sprak men een dorpsoudste. Veel mensen uit zijn omgeving stonden eromheen. "Uw land is volgens de internationale statistieken een heel arm land", zo hield de verslaggever deze dorpsoudste voor, gevolgd door de kennelijk prangende vraag: "Wat denkt u daaraan te gaan doen?" Even was het stil, maar toen antwoordde de dorpsoudste: "U bent abuis!" De verslaggever die aannam dat zijn woorden verkeerd waren begrepen, herhaalde diens vraag. Opnieuw was het antwoord: "U bent abuis!" Ook voor de derde keer legde de verslaggever uit dat Tsjaad welhaast het allerarmste land van de hele wereld is. Vastberaden antwoordde de dorpsoudste ditmaal iets uitgebreider: "U bent abuis! Wij hebben vrede, en die koesteren wij: het is onze grootste rijkdom." Eerder had de bevolking jarenlang onder de erbarmelijkste omstandigheden geleden en was men beroofd geweest van de vrede. Om die reden was deze vrede voor hen nu goud waard. (...) Wat zijn wij "in de villawijk van de wereld" toch rijk! Soms tellen wij daarbij niet eens alle schatten mee.
(...)


Uit: Bericht- op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "11 dec 2010, 13:25", in de thread "Waarom o waarom toch?"

Als prestige ten koste gaat van (innerlijke) vrede, klopt de orkestratie niet.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

het gedachtengoed van het Apostolisch Genootschap volgens o.a. Luuk Reurich

Bericht door zefyr »

@allen,

Luuk Reurich (in de negentiger jaren van de 20e eeuw redactielid van Ons Maandblad en een van de organisatoren van het jongerennetwerk van het Apostolisch Genootschap) kraakte als ex-lid publiekelijk in 2001 een harde noot, tijdens een interview met Job de Haan ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van het Apostolisch Genootschap: in het Apostolisch Genootschap heeft men het in allerlei varianten over de onderlinge verhoudingen en de macht der liefde, maar dit hangt in het luchtledige..., want het enig samenbindend aspect is dé Apostel. Als Luuk Reurich inhoudelijk de spade diep(er) wilde steken, was de reactie van z'n gesprekspartner: 'Maar we houden toch van elkaar...?!'. Verder kwam het niet.

Vele jaren later 'plofte' er een vernietigend rapport op de burelen van de apostolische 'apparatsjiks' in Baarn. Tot heden rust op dit rapport een embargo. Het heeft de status van 'confidentieel'... De schrijver van dit rapport ontmaskerde en analyseerde op akribische wijze de ideologische leegte van het gedachtengoed van het Apostolisch Genootschap op basis van diepgaand en omvangrijk literatuuronderzoek, eigen ervaringen en observaties. Schokkend.

Het is mij thans niet bekend of professor Hans Alma (VU Amsterdam) op de hoogte is van dit rapport. Ik vrees, dat als zij dit rapport onder ogen krijgt (acuut) de handdoek in de apostolische ring gooit...
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: het gedachtengoed van het Apostolisch Genootschap volgens o.a. Luuk Reurich

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: ma 19 okt 2020, 14:37 (...)
Luuk Reurich (in de negentiger jaren van de 20e eeuw redactielid van Ons Maandblad en een van de organisatoren van het jongerennetwerk van het Apostolisch Genootschap) kraakte als ex-lid publiekelijk in 2001 een harde noot...

(...)

@zefyr
@all

Van dezelfde auteur verscheen vorig jaar over het ApGen het veelzeggende opiniestuk "Vanwege bevrijdende sferen en een circustent".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: het gedachtengoed van het Apostolisch Genootschap volgens o.a. Luuk Reurich

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: ma 19 okt 2020, 14:37 (...)
Vele jaren later 'plofte' er een vernietigend rapport op de burelen van de apostolische 'apparatsjiks' in Baarn. Tot heden rust op dit rapport een embargo. Het heeft de status van 'confidentieel'... De schrijver van dit rapport ontmaskerde en analyseerde op akribische wijze de ideologische leegte van het gedachtengoed van het Apostolisch Genootschap op basis van diepgaand en omvangrijk literatuuronderzoek, eigen ervaringen en observaties. Schokkend.

Het is mij thans niet bekend of professor Hans Alma (VU Amsterdam) op de hoogte is van dit rapport. Ik vrees, dat als zij dit rapport onder ogen krijgt (acuut) de handdoek in de apostolische ring gooit...

@zefyr
@all

De Vrije Universiteit alsook mevrouw Alma hebben schijnbaar in ruil voor de goudstaven bij het ApGen over één nacht ijs willen gaan. Nu moet het meer dan vage "gedachtegoed" in het publieke domein wetenschappelijk worden witgewassen want voor wat, hoort wat:
Amsterdam – Het College van Bestuur van de Vrije Universiteit heeft met ingang van 1 april 2020 prof. dr. Hans Alma benoemd tot bijzonder hoogleraar op de leerstoel Religieus Humanisme en Compassie aan de Faculteit Religie en Theologie (FRT). Deze leerstoel is ingesteld op verzoek van het Apostolisch Genootschap en biedt de mogelijkheid de religieus-humanistische traditie beter te bestuderen, wetenschappelijk te publiceren en docenten en studenten kennis te laten maken met het gedachtegoed van het genootschap.

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/actueel/h ... nootschap/

Altijd heb ik mij er heel bewust tegen verzet om cynisch te worden, maar ik vind deze verdachte geldtransactie ronduit zorgwekkend.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

geheim rapport - vernietigend citaat

Bericht door zefyr »

@TjerkB,

Je schreef vanmiddag:

"Nu moet het meer dan vage "gedachtegoed" in het publieke domein wetenschappelijk worden witgewassen want voor wat, hoort wat: (...)"

Het apostolische gedachtegoed heeft de diepgang van een bord soep; neem een duik en je loopt een dwarslaesie op. in het eerder genoemd geheim rapport is het apostolische gedachtegoed reeds failliet verklaard. Er valt aan de VU Amsterdam simpelweg niets te witwassen. Hooguit kan men de schone schijn ophangen met (pseudo-)academische abracadabra en luchtfietserij. Ik citeer uit het gewraakte rapport:

"Het apostolaat zoals ik het mij voorstelde zou functioneren vanuit een soort apostolisch academisch studiecentrum dat banden zou kunnen onderhouden met universiteiten. Het zou zelfs mogelijk zijn om dan ook publicaties te laten verschijnen die mee kunnen doen in het hedendaagse discours over levensbeschouwing en religie. Vanuit dit idee zou dit betekenen dat niet alleen dit college over kennis en kunde diende te beschikken (en daarvoor eerst opgeleid diende te worden); ook de plaatselijke verzorgers zouden (desnoods betaald) bijscholing dienen te ontvangen. (...), ik heb mij vergist. Want een dergelijke idee veronderstelt dat er in Baarn een zeker geloofselan dient te zijn om een dergelijke nieuwe en zeer inhoudelijke weg in te slaan. Ook in het genootschap dient er draagvlak te zijn om een dergelijk avontuur aan te gaan. In beide gevallen heb ik gemerkt dat die voorwaarden daartoe ontbreken. Een belangrijke reden voor mijn verkeerde inschatting is gelegen in het feit dat ik niet heb gezien dat het genootschap nog steeds niet klaar is met de verwerking van de periode '46-'84. Hierdoor is men nog niet toegekomen aan een realistisch perspectief over haar eigen identiteitsontwikkeling. Want nog steeds beschouwt men het eigen geloof - als het er op aan komt - niet als een geestelijke oriëntatie die in gelijke mate gestoeld dient te zijn op componenten 'cognitie', 'geloof' (transcendentie) en 'emotie', maar prevaleert het laatste boven de andere twee die nog onderontwikkeld zijn. Deze emotionele belevingssfeer ziet men nog steeds aan voor religiositeit (men spreekt in dit verband soms zelfs van 'geestelijke verdieping'), maar is dit ten enen male niet." (p30-31)

Deze vernietigende conclusie dateert van twee jaar geleden. Waarschijnlijk is het nog steeds actueel...
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: geheim rapport - vernietigend citaat

Bericht door TjerkB »

zefyr schreef: ma 19 okt 2020, 19:30 (...)
Ik citeer uit het gewraakte rapport:

"(...)
... dat ik niet heb gezien dat het genootschap nog steeds niet klaar is met de verwerking van de periode '46-'84. Hierdoor is men nog niet toegekomen aan een realistisch perspectief over haar eigen identiteitsontwikkeling. Want nog steeds beschouwt men het eigen geloof - als het er op aan komt - niet als een geestelijke oriëntatie die in gelijke mate gestoeld dient te zijn op componenten 'cognitie', 'geloof' (transcendentie) en 'emotie', maar prevaleert het laatste boven de andere twee die nog onderontwikkeld zijn. Deze emotionele belevingssfeer ziet men nog steeds aan voor religiositeit (men spreekt in dit verband soms zelfs van 'geestelijke verdieping'), maar is dit ten enen male niet." (p30-31)

(...)

@zefyr
@all

Terwijl bij het Apostolisch Genootschap in de jaren '40 en '50 Lambertus Slok met vereende krachten in het zadel werd geholpen (en hopeloos over het paard werd getild), draaide in de Nieuw-Apostolische Kerk alles destijds in toenemende mate om de verheerlijking van stamapostel Johann Gottfried Bischoff. Toen deze laatste, die zichzelf onsterfelijk waande, in 1960 tóch dodelijk overleed, nam die volstrekte dwaasheid niet meer toe zoals het nadien juist wel gebeurde onder Slok sr. die zich willens en wetens idolaat liet vereren.

Het venijn in de Nieuw-Apostolische Kerk was daarna echter, dat aan het apostelambt het absolute goddelijke gezag werd gekoppeld. Onder degenen die dit ambt vervulden bleef de internationale bestuursvoorzitter, de stamapostel, de eerste knecht van God op aarde. Dan ben je dus evengoed ver van huis, wanneer je na verloop van tijd ergens vraagtekens bij zou hebben want wie ben jijzelf dan nog? Nee, inderdaad: niets.

Maar ja, eenmaal "boven het aardse" in vervoering geraakt door de magie van de in de spirituele "beau mon­de" neergedaalde heilige graal, wilden de gelovigen natuurlijk graag actief bijdragen aan de bijbehorende hemelse luister, zoals met hun zang en snarenspel. Ongemerkt namen toen hun heiligen op elk terrein binnen de religieuze organisatie ieders hele hand terwijl ze een vinger was gegeven. Niemand anders in "het werk Gods" aan het roer dan de godenzonen zelve, die dat bij de notaris alvast tot in detail hadden geregeld. Zo werd er onder Gods hoge hemel een staat gevestigd en in dat koninkrijkje werd dus maar meteen de staat van beleg afgekondigd.

Nu lijkt het op het ogenblik wel alsof bij het Apostolisch Genootschap nazaten van dat besmette roemrijke verleden uit alle macht beslag hebben gelegd op de nog altijd gekoesterde kroonjuwelen, en dan met name op de kapitale invloed die daarvan kan uitgaan. De mensheid zal mores leren, te beginnen bij waar de missie van de binnen hun gedachtespinsels aanbeden machtsfiguren was geëindigd. Dat doet men naar eigen zeggen uit mededogen met de verweesde samenleving, die geen notie heeft van ware liefde en... compassie.

Misschien is het om redenen van het bovenstaande dienstig om nu te herinneren aan het volgende.

BakEenEi schreef: za 06 aug 2011, 20:49 (...)
Eén van de documentaires op TV die mij zullen bijblijven handelde over de geschiedenis van het landgoed Eerde in de gemeente Ommen:
In de jaren jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw was Ommen het wereldcentrum van de theosofie. Op het landgoed Eerde van Philip baron van Pallandt had Krishnamurti de Orde van de Ster in het Oosten gevestigd. Jaarlijks werden op het landgoed de Sterkampen gehouden. In 1929 hief Krishnamurti de orde op, omdat hij tegen persoonsverheerlijking was. De baron verkocht het terrein aan de gemeente Ommen. De Sterkampen gingen tot 1939 door, en Krishnamurti was er jaarlijks gastspreker.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ommen
In groten getale reisden uit het hele land destijds de mensen naar Ommen om te luisteren naar de uit India afkomstige Jiddu Krishnamurti (1895-1986). Zelfs speciale treinen werden ervoor ingezet. Men zag in hem een spiritueel leider van wereldformaat...
De Sterkampen in Ommen

In 1922 kreeg Krishnamurti een stuk grond in bezit in Ojai (Californië ). In 1924 kreeg hij van baron van Pallandt bij Ommen het Kasteel Eerde en een deel van het landgoed Eerde in bezit. In hetzelfde jaar werd hier het eerste zoheten Ster Kamp gehouden.

Reeds in 1925 begon Krishnamurti zijn volgelingen duidelijk te maken dat hij die een ander volgt ophoudt de waarheid te volgen, waarmee hij stelselmatig afstand nam van zijn wereldleraarschap. Op 3 augustus 1929 ontbond hij te Ommen de Orde van de Ster, die op dat moment over de hele wereld zo‘n 40.000 leden telde. Krishnamurti brak formeel met de Theosofische Vereniging in 1930, en ging over de hele wereld lezingen houden om mensen ‘onvoorwaardelijk vrij te maken’ van organisaties en rituelen die het zoeken naar de waarheid belemmeren. Hij bleef overigens tot zijn dood contacten houden met de vooraanstaande leden van de Theosofische Vereniging. In Ommen was ook Greet Hofmans een trouwe volgeling van Krishnamurti geweest.

Krishnamurti reisde tot zijn dood op en neer tussen Amerika, India en Europa, waar zijn lezingen altijd een groot gehoor vonden. De onder zijn invloed opgerichte scholen te Brockwood Park (Verenigd Koninkrijk), Rishi Valley (India) en Ojai (VS) proberen zijn denkbeelden te verbreiden.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Jiddu_Krishnamurti
Er kwam echter een moment dat Krishnamurti tegen zijn volgelingen ongeveer het volgende zei: "Ik ben niet degene die jullie in mij zien. Dat kan ik niet waarmaken. Heb eerst en vooral vertrouwen in jezelf! Maar als ik iets voor jullie kan betekenen, dan wil ik het doen." Hierna kwam hij als het ware van zijn voetstuk af -waar hij door aanhangers met vereende krachten op was getakeld- en hij werd eenvoudig één van allen. (...)

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "06 aug 2011, 20:49", in de thread "Tenzij..."

Over compassie gesproken; tot op heden mogen kinderen van de nieuw-apostolische god, die wat te vragen hebben, worden overgeslagen. Sterker nog; ze mogen vertrekken en verrekken. Volgens mij was het met de sociale veiligheid op de kerkvloer bij het Apostolisch Genootschap niet wezenlijk anders gesteld. Wie aan zo'n hardvochtig klimaat werd blootgesteld, is echter psychisch mishandeld. Niet weinigen hebben daar zelfs blijvend letsel aan overgehouden. Dan past geen schouderophalen, doch... compassie.

Het zal de nazaten sieren indien ze de morele superioriteit die ze zichzelf hebben aangemeten, snel onder het tapijt laten verdwijnen.

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: wo 16 apr 2014, 11:13 (...)
  • Een vriend vertelde eens over een collega die dagenlang had gezocht naar zijn zus, die verslaafd was geraakt en rondzwierf. Op een late avond trof hij haar eindelijk ergens aan. Ze liepen door de straten, maar waar konden ze een momentje op adem komen? De broer belde aan bij een pastorie. Er brandde nog licht. Ze mochten binnenkomen en kregen wat te eten en iets warms te drinken. Opnieuw ging de bel, en nóg eens. Intussen was het rond middernacht. De pastoor bleek de dirigent van het kerkkoor te hebben opgebeld. De zangers kwamen binnen, en zij zongen uit hun hart. Naastenliefde in de praktijk!
(...)
TjerkB schreef: do 04 feb 2016, 15:24 (...)
Een ander voorbeeld: als in een ziekenhuis een patiënt een lampje laat branden omdat er een po nodig is, moet er niet iemand langskomen die onder de bedrijven door net even tijd heeft voor een goed gesprek! Anders gezegd: als "in de gemeenschap" broeders en zusters, in hoge nood, nog met brandende vragen zitten, waarom praten "de dienaren" -vanuit de hoogte- daar dan constant overheen? Jarenlang!! Dat is dan toch feitelijk absoluut het tegenovergestelde van zielzorg?!

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: di 20 okt 2020, 14:59 (...)
Het zal de nazaten sieren indien ze de morele superioriteit die ze zichzelf hebben aangemeten, snel onder het tapijt laten verdwijnen.

(...)

@all

Zó wordt dat en passant waargenomen:
zefyr schreef: ma 24 sep 2018, 14:49 (...)
Donkere wolken en hoosbuien vergezelden mij zaterdagochtend 22 september jongstleden op weg naar de plaats van samenkomst van het Apostolisch Genootschap te Bussum, alwaar het symposium 'Het einde nabij' zou plaatsvinden. M'n gedachten dwaalden onderweg af naar het lied 'Waar zich geen wolk meer dreigend toont' ;) Bij aankomst werd ik op vriendelijke toon welkom geheten. Geheel in de stijl van het Apostolisch Genootschap vond het symposium in een sfeervolle ambiance plaats. Alles was tip-top geregeld. Ik schat het aantal aanwezigen op ongeveer 150-200. Gemiddelde leeftijd 60+. Zeer weinig jongeren en jongvolwassenen. Ik heb de indruk, dat het aantal nieuw-apostolischen gering was (hooguit 10-15), waaronder Hans Nijland (voorganger NAK Hoogezand) en Derk Wilthof (priester NAK Hoogezand). Apostel Wiegman en emeritus-apostel Slok jr., beiden van het Apostolische Genootschap, waren present. Peter Klene (apostel NAK NL) 'schitterde' door afwezigheid (afwezig met kennisgeving). De lezing van dr. Rie-Hilje Kielman, dat voor een belangrijk deel stoelde op h'r dissertatie, vond ik zeer interessant. De apocalyptische en eschatologische waanzin van de apostolischen in de 19e eeuw werd fijntjes, maar vernietigend, uit de doeken gedaan. Links en rechts om me heen zag ik leden van het Apostolisch Genootschap beschaafd knikken in de geest van: 'Daar hebben we gelukkig in de 20e eeuw afstand van genomen, dankzij apostel Van Oosbree en Lambertus Slok sr.'. In de 20e eeuw werden de nieuw-apostolischen daarentegen 'getrakteerd' op de droom van de godsdienstwaanzinnige stamapostel J.G. Bischoff... Nou ja, droom? Voor velen draaide dit uit op een nachtmerrie van ongekende omvang. Dit laatste aspect viel buiten het kader van dit symposium.

Dankzij het apostolaat, of dat nu belichaamd was in de apostelen Van Oosbree en Lambertus Slok sr. of in het nieuw-apostolische oppergezag, hoefden "wijzelf" geen onderscheidingsvermogen meer te hebben want de "Godsmannen" wisten wel wat goed voor "ons" was. How relaxed! Ik herinner mij dat er tegen ons als 14, 15-jarige confirmanten destijds werd gezegd: "Jullie beseffen wat wíj mogen bezitten, maar anderen beseffen niet wat zíj missen". Weliswaar waren wij niet béter dan die anderen, maar -uit genade- wél beter af.

Als ik nu een wens mocht doen, wat zou dat dan zijn? Ik vernam dat apostel Wiegman in diens laatste weekbrief in het ApGen ertoe had opgeroepen nu toch maar gezamenlijk onder ogen te zien, waarom zich vanuit de media onaangename gevolgen hebben aangediend. Hij sprak daarbij zelfs van slapende honden (die je normaal gesproken niet wakker maakt), zo begreep ik. Tegelijkertijd besefte ik dat (ook) hij eerder er geen kwaad in had gezien dat via de "high society" binnen zijn kerk sommigen zodanig buitenmate worden ge­fê­teerd, dat nota bene vanuit de gesponsorde academische wereld de schone schijn zo mogelijk een ultieme dienst zou worden bewezen.

Mijn wens is dat wij allen kunnen snappen dat het verknipt is om met het ene oog te huilen en tegelijkertijd met het andere te lachen:
TjerkB schreef: wo 18 apr 2018, 14:57 (...)
"Hypocrisie is een van de sterkste voorspellers van afvalligheid", zo las ik op 4 april jl. in de Volkskrant, in een interview met David Maij, voorafgaande aan diens promotie (op 6 april jl. aan de Universiteit van Amsterdam) op de grondslagen van geloof in het bovennatuurlijke (titel proefschrift: Sensing supernatural agency).

(...)

Omdat ikzelf maar al te goed wéét door wat voor een hel je dán gaat, wanneer de doffe ellende je uit een droom helpt, merk ik dit op.

Oók ik ben met wat ik te verstouwen kreeg gemarginaliseerd tot bedrijfsafval want het is simpel: waar gehakt wordt, vallen spaanders. En dat terwijl mij als kind in dezelfde kerk al werd voorgehouden: "oppervlakkigheid en onverschilligheid zijn de doodgravers van ons geloof". Duizendmaal méér hadden wij voor zoete koek te slikken. Maar mijn onderscheidingsvermogen heb ik mij níet laten ontnemen. Leaver dea as slaef. Het moet niet gekker worden! Laat níemand zich nog langer verheffen boven íemand. Het vermogen om ergens boos over te zijn, is net zo goed een geschenk van God als het vermogen om blij te zijn, of bang, of bedroefd. Willen de "Godsmannen" die dit bij de onderworpenen aan hun ingebeelde hoge geestelijke gezag kennelijk niet tolereren, dat voor zichzelf in de oren knopen?

Groet,
TjerkB


P.S. Ikzelf kon "mijn verhaal" niet kwijt in a nutshell, terwijl ik nog veel vóór mij heb gehouden. Hopelijk ben ik coherent blijven denken:
  • het bericht op "wo 16 apr 2014, 11:13" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"
  • het bericht op "do 04 feb 2016, 15:24" in de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken"
  • het bericht op "wo 11 apr 2018, 22:41" in de thread "circulaire voorgelezen in NAK NL op zondag 8 april 2018"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”