Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Opnieuw had een ex-apostelkind de moed om naar buiten te brengen hoe verwarrend, benauwend en schrijnend bij het Apostolisch Genootschap "het gedachtegoed" en de geloofspraktijk destijds waren en voor betrokkene én diens hele gezin ook altijd zijn gebleven. Het betreft verhaal 20, "Pijnlijke ervaringen van een vader", waaruit de onderstaande quote:
(...)
Ik hoop dat de beschreven negatieve en pijnlijke ApGen-ervaringen van mij en mijn kinderen, maar ook die van Renske Doorenspleet en al die andere oud-jongeren die dat al dan niet meldden na het verschijnen van het boek ‘Apostelkind’, zullen leiden tot voor ons en hen passende en bevredigende actie door het ApGen.

In mijn optiek moet dat meer zijn dan het betuigen van spijt en het er als ApGen van leren. Daarvoor is betrokkenen indertijd te veel aangedaan, zeker in geestelijk en emotioneel opzicht. Excuses aanbieden aan hen en afstand nemen/veroordelen van het foutieve handelen binnen het ApGen in de pijnperiode (1970-1993 voor ons) en van de verantwoordelijke apostelen L. en J.L. Slok is mijns inziens beter op zijn plaats!

Overigens had dat laatste al moeten gebeuren na het jaren geleden gehouden historisch onderzoek van broeder Brand. Helaas – en ten onterechte – vergoelijkte hij het autoritair optreden van apostel L. Slok met de ‘verontschuldiging’ dat een dergelijk optreden en taakgericht/hiërarchisch leiderschap paste in het tijdsbeeld en dat dit toen ook bij andere geloven voorkwam.

Uit ervaring weet ik dat dat niet juist is, zeker bij het Doopsgezinde en Hervormde geloof waar ik mee te maken had in mijn jeugd was geen sprake van een autoritaire/dictatoriale stijl van optreden en leiderschap.


(...)

Hieronder volgt tevens een quote uit de inmiddels op de website "Apostelkinderen" binnengekomen reacties van lezers:
  • Het helpt mij enorm om te weten dat er mensen zoals jij waren.
    Mensen met een kritische blik én stem. Ook al werd er dan niet naar geluisterd.

    Ik heb me namelijk vaak afgevraagd waarom niemand inging tegen de idiotie. Maar dat gebeurde dus wel. Alleen waren te weinig mensen zo dapper om kritisch te zijn. Of zagen te weinig mensen wat er gebeurde. In veel verhalen lees ik terug wat nu ‘angstcultuur’ zou worden genoemd. Meegaan met de massa omdat men bang is buiten de boot te vallen. Jij was daar gelukkig niet gevoelig voor.

    Als ik jouw verhaal lees dan voel ik de liefde die je hebt voor je kinderen. Je hebt achteraf vastgesteld dat je toen een verkeerde beslissing hebt genomen. Maar je hebt hem genomen met de kennis die je toen had, en met de beste bedoelingen. Fouten maken we allemaal. Het gaat er om hoe je met die fouten omgaat en wat je doet om de schade die daaruit is voort gekomen te herstellen.


    (...)
Bron: https://apostelkinderen.nl/2020/10/23/p ... mment-1173

In de geschetste gebeurtenissen herken ik mijn eigen emotionele ballast (weliswaar vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk) maar al te goed want ook voor mij is het werkelijk veel te makkelijk en té kort door de bocht als tijdgenoten van weleer het achteraf laten voorkomen dat men eenvoudig niet anders kon dan de excessen maar te laten plaatsgrijpen zoals ze door toedoen van een enkele hoofdschuldige destijds vele slachtoffers hebben gemaakt. Het is nutteloos én laf om met terugwerkende kracht in het verzet te willen zitten. Het gaat erom dat "defining moments" worden aangegrepen om hét verschil te maken. Het destructieve gedrag ten koste van naasten bij een narcist, juist in een omgeving waar opgroeiende kinderen bescherming toekomt, dient met grote vastberadenheid te worden afgestopt. Het siert onderzoekers niet om een misstand te signaleren zónder te bewerkstelligen dat de emotionele ravage wordt geneutraliseerd.

Wat nog de Nieuw-Apostolische Kerk betreft; ik heb het al bijzonder vaak opgemerkt, maar het is daar echt faliekant verkeerd dat er nog altijd geen solide klachtenregeling tot stand kwam. De slager (evt. een narcist, masochist of psychopaat) keurt er zijn eigen vlees.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 23 okt 2020, 15:25 (...)

Wat nog de Nieuw-Apostolische Kerk betreft; ik heb het al bijzonder vaak opgemerkt, maar het is daar echt faliekant verkeerd dat er nog altijd geen solide klachtenregeling tot stand kwam. De slager (evt. een narcist, masochist of psychopaat) keurt er zijn eigen vlees.

(...)

@all

Het boek Apostelkind maakte bij (ex-)apostelkinderen heel veel los - en steeds méér. Hoewel ik mij ten opzichte van de geloofspraktijk bij het Apostolisch Genootschap in de Nieuw-Apostolische Kerk op grote afstand bevond, waren er incidenteel toch wel raakvlakken. Zie bijvoorbeeld mijn forumbijdrage op "zo 04 sep 2016, 00:30", in de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016". In september 2004 was in mijn NAK-kerkgemeente namelijk ook apostel Riemers te gast, toen wij als plaatselijke broeders en zusters hadden besloten om elkaar maar gewoon een keer blij te ontmoeten, zonder tussen ons allen in storende ideologische muren.

Ook in retrospectief kan ik niet anders zeggen dan dat het toen echt een ontzettend fijne middag werd, mede door hartverwarmende samenzang. Ikzelf was toen de NAK-organist en ik had natuurlijk geen enkele reden om bij wie dan ook aan te kaarten dat de nieuw-apostolische geloofspraktijk voor mij best wel nu en dan een schaduwzijde kende. Andersom vanzelf net zo min. Jaren later kwam ik ergens de dirigent tegen van het koor bij het Apostolisch Genootschap. Enthousiast vroeg hij mij zoiets als: "Speel je in jullie kerk nog altijd met even veel plezier?" Die toevallige ontmoeting echter vond plaats, nadat ik (in mei 2007) de Nieuw-Apostolische Kerk al had verlaten want ik herinner mij dat het mij oprecht verdriet deed dat ik die spontane vraag toen niet spontaan met "Jazeker!" kon beamen.

Met mijn ziel onder de arm vervolgde ik mijn weg. (...) Rond diezelfde tijd zag ik in de straat waar ik woonde een loodgieter, die ik kende, op een ladder staan voor de een of andere klus, maar hij keek in mijn beleving hulpeloos om zich heen. Op slag maakte ik mij zorgen en ik vroeg dus: "Is er iets? Heb je misschien bij ons thuis even trek in een kop koffie?" Aldus geschiedde. Amper was de koffie gezet of mijn kennis viel met de deur in huis en zei: "Tjerk, jij bent apostolisch. Is dat sekte?" Ik stamelde zoiets als: "Nou, nee, zo zou ik het niet willen zien." Dat ik mijn kerk intussen feitelijk was ontvlucht, vertelde ik er maar niet onmiddellijk bij. "Maar Tjerk, is dat het Apostolisch Genootschap, waar jullie lid van zijn?", zo vervolgde mijn kennis. Snel legde ik hem dus uit wat er in 1946, vóór mijn tijd, ongeveer was gebeurd. "Maar Tjerk, vind jij dan van het Apostolisch Genootschap dat dat wél een sekte is?", zo vervolgde hij. "Nou, dat lijkt mij niet!", antwoordde ik uit volle overtuiging - met in het achterhoofd ook nog die bewuste zondagmiddag in 2004. Wat bleek? Eén van zijn kinderen had een relatie gekregen met een apostolisch meisje, waarna de verstandhouding opeens zorgelijk was bekoeld.

Hierna heb ik geprobeerd tussen hun beiden op bescheiden wijze enigszins te bemiddelen, tezamen met de voorganger bij het ApGen in een buurgemeente die ik benaderde en die daarvoor spontaan openstond. Enkele jaren geleden kwam ik mijn bekende tegen in een ziekenhuis; hij was ernstig ziek en ik durfde op dat moment niet aan hem te vragen hoe het inmiddels ging tussen hem en zijn zoon...

Wat ik met het bovenstaande wil zeggen, is dit: ik wéét dus gewoon hoe constant alle mogelijke dubbele gevoelens de herinneringen doorkruisen. Liefst was ik nu direct bij het Apostolisch Genootschap achter de vleugel gaan zitten om samen een mooi lied ten gehore te brengen. Maar tegelijkertijd kom ik zowat om in het verdriet wat mij is aangedaan door bullebakken in de Nieuw-Apostolische Kerk.

Wat is dit allemaal vreselijk. Laat ik dít er nog maar van zeggen: "Peter Klene en consorten, jullie hebben nog heel wat goed te maken!"

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: wo 18 apr 2018, 14:57 (...)
"Hypocrisie is een van de sterkste voorspellers van afvalligheid", zo las ik op 4 april jl. in de Volkskrant, in een interview met David Maij, voorafgaande aan diens promotie (op 6 april jl. aan de Universiteit van Amsterdam) op de grondslagen van geloof in het bovennatuurlijke (titel proefschrift: Sensing supernatural agency).

(...)

@all

Dat klopt absoluut, dacht ik meteen toen ik dat las in de krant, in 2018: "Hypocrisie is een van de sterkste voorspellers van afvalligheid."

Voorheen wanneer zo'n beladen woord de revue passeerde, was het eerste wat bij mij opkwam in de regel: dat is ver van mijn bed. Ditmaal echter had ik er snel een vastomlijnd beeld bij. Aan den lijve had ik spijtig genoeg ondervonden wat het telkens met mij deed als mensen, voor wie ik serieus respect had, in cruciale situaties met het grootste gemak onbeschaamd twee gezichten lieten zien. (...) Wat zijn dat dan voor mensen, die dat dan schijnbaar doen, kan iemand zich nu afvragen - "Kom op, geef een overtuigend voorbeeld," al dan niet gevolgd door "aan na­men heb ik niets, rug­num­mers moet ik heb­ben". Welnu, bij hypocrisie denk ik altijd direct híeraan:
Redactie schreef: wo 31 aug 2011, 16:09 (...)
Het valt de 'aanzienlijken' echter aan te raden zich rekenschap te geven van de werkelijke betekenis van de onderstaande woorden van de apostel Petrus:
  • Leef als vrije mensen, en verschuil u niet achter uw vrijheid om u te misdragen, maar handel als dienaren van God.

    Bron: 1 Petrus 2: 16 (NBV)
Wie aanstaande zondag in Hilversum niet kan aanvoelen de weg naar de volle waarheid te worden gewezen (vgl. Joh. 16: 13), zou districtsapostel Brinkmann iets kunnen vertellen over bijvoorbeeld Catharina Isabella Dales (1931-1994) van wie in deze samenhang onvergetelijk zijn de woorden:
  • "Een beetje integer bestaat niet... "
(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "31 aug 2011, 16:09", in de thread "Außerhalb der von uns erkannten Ordnungen..."

Wat een voltreffer, destijds van Ien Dales! Natúúrlijk bestaat dat niet: een beetje integer. Net zo min als... een halve waarheid. Een halve waarheid is gewoon een ondeelbare leugen! Concreet: je neemt als apostel of als welke Godsgezant dan ook naasten NIET in de maling!

Toen Bert Wiegman prompt verklaarde...
TjerkB schreef: wo 29 apr 2020, 23:00 (...)
(...)
We kennen onze historie…
hebben een onderzoek door externen laten uitvoeren
en gesprekken gevoerd met leden en voormalig leden.
We hebben geleerd…

(...)


(...)

... wist ik: dat is een gemene rotstreek om nu zoiets op te merken. Hij lijkt Peter Klene wel. Hypocriet - zonder een spier te vertrekken. Ik heb mij hierover maar even hoekig uitgedrukt want is het niet godgeklaagd hoe mensen zoals zij anderen zand in de ogen strooien?!

Dan ben je geen helper aan Christus' plaats, doch een representant van het tegendeel. Zo help je slachtoffers (!) van de wal in de sloot.

Dus, geef mij maar medemensen die zonder bijbedoelingen, spontaan, en niet zelden ook zonder het zelf te weten, Samaritanen zijn:
TjerkB schreef: di 20 jun 2017, 12:50(...)
Jaren geleden gebruikte ik, samen met enkele collega's, ergens iets voor de lunch, toen er een heilsoldate binnenkwam. Op slag voelde ik de grootst mogelijke bewondering voor haar, want in een flits zag ik een vriendelijke oude dame van beslist al in de tachtig, doch in de kracht van haar geloof! Ik realiseerde me hoezeer dat werkelijk nog heel wat anders is dan "in de kracht van iemands leven". Vooral de blije uitdrukking op haar gelaat trof mij diep. In de Strijdkreet, die ik kreeg, las ik in de trein op weg naar huis iets opvallend moois:
  • "Geef dan de keizer wat de keizer toekomt, en God wat God toekomt." (Mat 22: 21)

    Jezus geeft de opdracht om aan God te geven waar Zijn beeld op staat. God heeft geen geld, maar mensen naar Zijn beeld in omloop gebracht. Hij wil dat zij hun waarde behouden.

(...)


Uit: Bericht op "Di 20 Jun 2017, 12:50", in de thread "samenvoeging districten Groningen en Assen in 2020"

Het bijzondere van zulke mooie voorvallen is, dat ze zomaar op iemands pad komen. Opeens kan op zo'n manier je hele dag goed zijn.

Het zou fijn zijn als de onderstaande woorden van Dietrich Bonhoeffer deze en gene wat vaker en wat meer tot de verbeelding spreken:
TjerkB schreef: ma 01 jan 2018, 14:24 (...)

    • Zijn wij nog bruikbaar?

      Wij waren de zwijgende getuigen van slechte daden, wij zijn door de wol geverfd, wij leerden de kunst te veinzen en te spreken met dubbele tong, ervaring maakte ons wantrouwig tegenover de mensen, we konden hun vaak niet vrijuit de waarheid zeggen, zware conflicten maakten ons murw, misschien zelfs cynisch - zijn wij nog bruikbaar? Geen geniale, cynische, hautaine of geraffineerde, maar ongekunstelde, eenvoudige en eerlijke mensen zullen we nodig hebben. Zal onze innerlijke weerstand tegen alles wat ons werd opgedrongen nog sterk genoeg zijn, zal de oprechtheid tegenover onszelf nog radicaal genoeg zijn, om weer de weg te vinden naar eenvoud en eerlijkheid?
    Bron:
    Dietrich Bonhoeffer - Verzet en overgave, brieven en aantekeningen uit de gevangenis. Herziene uitgave, derde druk 2014 (ISBN 978 90 435 2411 7), Uitgeverij Kok.

(...)

Het zou dus bepaald niet verkeerd zijn als geestelijk leiders hieraan ook vanaf de kerkvloer soms wat uitdrukkelijker worden herinnerd want let wel: het handelt in deze samenhang om mensenrechtenschendingen! Wie dat niet wil inzien, heeft in een kerk niets te zoeken.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 15:00 uur]
TjerkB schreef: vr 23 okt 2020, 20:42 (...)
... want let wel: het handelt in deze samenhang om mensenrechtenschendingen! Wie dat niet wil inzien, heeft in een kerk niets te zoeken.

(...)

@all

Een spreekwoord zegt: "twee ge­lo­ven op één kus­sen, daar slaapt de dui­vel tus­sen; twee ge­lo­ven in één huis, dat is een groot kruis". Maar wat was nu juist het venijn voor "apostelkinderen"? Als een vreemde mogendheid zat dag en nacht overal hun Apostel ertussenin!

Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk kan er maar één de baas zijn:
BakEenEi schreef:(...)
Hoe wenselijk het ook is dat het internationale kerkbestuur eindelijk alsnog verklaart en verantwoordt wat de omstreden royementen destijds heeft gerechtvaardigd, en zij daarbij de ware toedracht rond "de Boodschap van St.Ap. Bischoff" in het volle licht zet; het houdt God geen moment tegen om de Zijnen op Zijn wijze te vertroosten. Een kerk of een bestuur heeft voor Hem geen enkele status, laat staan dat daarover te marchanderen valt.

(...)
Over menselijk leed vanwege excommunicaties, waar slachtoffers en nabestaanden van slachtoffers nog altijd emotioneel mee worstelen, wil men het níet meer hebben want, zo gaf districtsapostel Armin Brinkmann mij in niet mis te verstane bewoordingen desgevraagd te verstaan: "Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat, sich nach vorne zu strecken und sich zu versöhnen. Dazu ist es notwendig, sich von eigenen Vorstellungen, vielleicht vorgefasster Meinung und alten Erfahrungen zu distanzieren." Met andere woorden (elke aansprakelijkheid voor berokkende personenschade afwijzend): wij gaan over tot onze orde van de dag; aldus spreekt de heer (Leber); zoek het maar uit met die slachtoffers - aan hun geestelijke nood hebben wij geen boodschap.

Moge dit hardvochtige optreden van NAK-topfunctionaris Armin Brinkmann ook anderen tot nadenken stemmen... Goddank mocht Paulus het al ervaren:
  • Ik ben tegen alles bestand door hem die mij kracht geeft.
    Uit: Filippenzen 4: 13 (NBV)
(...)


Uit: Bericht -op het Forum van Bauke Moesker- op "Za 29 Jan 2011, 23:46", in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Zie tevens het bericht op "zo 07 sep 2014, 15:55" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

Ik denk dat het geen betoog behoeft dat natuurlijk geen enkele naaste medewerker van Armin Brinkmann het destijds in het hoofd haalde om met hem openlijk daarover van mening te verschillen. In maart 2011 stelde Armin Brinkmann onomwonden het volgende:
Redactie schreef: za 26 feb 2011, 20:58
shalom schreef:
Monatsrundschreiben für alle Amtsträger im Bezirksapostelreich Nordrhein-Westfalen 7. Jahrgang März 2011 Nr. 3 schreef:
2.1 Hinweise zum Seelsorgebesuch

Wie verhalten wir uns, wenn uns Fehler in der kirchlichen Praxis vorgeworfen werden?

Teil 4 – Umgang mit tatsächlichen Fehlern [der Amtskörper]


…Es kann sein, dass der predigende Amtsträger ein Informationsdefizit hat. Vielleicht
hat er neuere Lehraussagen nicht richtig aufgenommen oder nicht gelesen. Vielleicht
hat er sie zwar gelesen, aber nicht verstanden und deswegen nicht verinnerlicht… . Es
besteht aber auch die Möglichkeit, dass der Amtsträger eine andere Lehrauffassung
zu bestimmten Inhalten vertritt und diese verkündet. Ausdrücklich sei angemerkt, dass
der Stammapostel die Erwartung ausgesprochen hat, dass die Amtsträger sich hinter
die Lehre der Kirche stellen
. Dieses entspricht auch der Sicht der Apostel.

…Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht
hingenommen werden.
Der Bezirksapostel wird entscheiden, wie verfahren wird… .

Seiten 2 - 3

Bron: http://www.forum.glaubensforum24.de/vie ... 513#p36513
(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op 26 feb 2011, 20:58", in de thread" Der Bezirksapostel wird entscheiden, wie verfahren wird... "
Zie -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- ook het bericht op "28 nov 2010, 22:38", in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk"

Ondertussen konden machtsfiguren als Armin Brinkmann misschien wel 24/7 joviaal met anderen omgaan en ook de lachers op hun hand krijgen, maar wee je gebeente als je hun logica lastig nog kon volgen en jouw ogen niet meer de juiste "aanbieding" uitstraalden. Dan lag je eruit. Om precies te zijn: dan werd je vroeg of laat met behulp van assistent-egoïsten in het werk Gods kalt­ge­stellt. MeToo.

Vandaar dat ik sindsdien allergisch ben voor statements als:
TjerkB schreef: wo 29 apr 2020, 23:00 (...)
(...)
We kennen onze historie…
hebben een onderzoek door externen laten uitvoeren
en gesprekken gevoerd met leden en voormalig leden.
We hebben geleerd…

(...)


(...)

Wie zijn in hemelsnaam "We"?! Zijn dat bij het Apostolisch Genootschap zowat dezelfde assistent-egoïsten als die op míjn pad kwamen?

Ik vrees dat ook voor de naaste medewerkers van Bert Wiegman geldt: je staat aan de kant van de­ge­ne door wie je on­der­hou­den wordt c.q. aan de kant van degene aan wie je onnadenkend je hoogst persoonlijke morele kompas uit handen hebt gegeven. Dat is foute boel.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: do 23 apr 2020, 15:27 (...)
Het relaas van Renske Doorenspleet heeft bij velen pijn­lij­ke er­va­rin­gen uit het ver­le­den weer in her­in­ne­ring gebracht, maar nu ook de toespraak van apostel Wiegman. Veelzeggend lijkt mij daarop de onderstaande reactie:

[22-04-2020, 15:11]


Beste Bert,
Je lijkt me een goede vent, dat voorop.
Ik snap dat deze enorme aandacht van de media en op sociale media heel pijnlijk is voor het genootschap, maar deze boodschap voelt voor mij niet als erkenning voor het bestaan van een structuur die decennialang overeind bleef en die individuen stelselmatig beschadigd heeft, uit naam der liefde en ongetwijfeld met veel goede bedoelingen.
Een systeem waarin één man, die zichzelf als de nieuwe Christus zag, alle touwtjes in handen had, samen met een klein groepje vertrouwelingen. Zoveel macht bij één persoon: de geschiedenis leert ons dat dat niet goed gaat, en dat ging het ook niet. Het ging heel erg mis, met zeer ernstige gevolgen, en niet alleen voor individuen.
Het genootschap bestond en bestaat zonder twijfel nog steeds voor het grootste deel uit goedbedoelende mensen die destijds in een verstikkend systeem gevangen zaten, dat tot in details was uitgedacht en tot in de puntjes is uitgevoerd. Dat is geen mening, helaas, dat is een feit.
De ‘jeugdverzorging’ was in de jaren 70, 80 en 90 een systeem waarin kinderen en masse in een mal werden gepropt. Wie niet paste, had een probleem. Wie heel erg niet paste, een groot probleem. In het genootschap, vaak zeker ook thuis. Want ouders gingen gebukt onder de belofte die ze hun apostel hadden gedaan om het kind tot het achttiende jaar in het gebouw te laten onderwijzen. Lukt dat je als ouders niet, dan had je gefaald. Ten opzichte van de apostel, ten opzichte van de gemeenschap, ten opzichte van jezelf.
Dat gaf spanning tussen kinderen en ouders, en ook huwelijken hadden zwaar te lijden onder deze druk.
Een flink aantal van deze ouders moet nu leven met de wetenschap dat ze hun kinderen daarmee schade hebben berokkend. Soms grote, levenslange schade. Je zult het maar met je mee moeten torsen, als ouders.
Mijn apostolische opvoeding heeft mij, maar ook vele anderen, het mensenrecht ontnomen om me in vrijheid van gedachten te ontwikkelen. Het genootschap beheerste tot mijn vertrek alle facetten van ons leven en het was als kind voor verreweg de meesten onmogelijk om hieraan te ontkomen.
In ieder geval tot in de jaren 90 werd je monddood gemaakt als je anders dacht dan de apostel, en aan de kant gezet, genegeerd, maar ook belachelijk gemaakt. Er was maar één weg: die van de apostel. Als je dat niet zag, dan zag je het fout.
Ik voelde en voel me hierdoor heel ernstig geschonden in mijn integriteit. Naar nu blijkt delen honderden, misschien wel duizenden mensen die ervaring. Dat is nogal wat. Een beweging van bijna 30.000 mensen in die tijd... de maatschappelijke impact moet enorm zijn geweest.
De schade die dat heeft aangericht is tot op de dag tastbaar bij personen, en zelfs in families heeft dat soms ravages aangericht. Tot scheuringen geleid, ernstige problemen en definitieve verwijdering tussen de kinderen onderling, en tussen kinderen en ouders.
Erken met naam en toenaam wat er gebeurd is. Niet in achterkamertjes met individuen, maar in echte openheid. In het volle licht.
Ik persoonlijk voel geen enkele behoefte om het gebeurde te bespreken met leden van het genootschap. Daar is professionele hulp voor, voor mensen die dat nodig hebben. Begeleid hen desnoods naar zulke hulp, maar doe het niet intern. Dit is geen materie die je aan leken moet overlaten, hoe goed bedoeld ook.
Ik zou zeggen: laat die open luiken maar zitten, breek het gebouw af, en begin opnieuw. Verzet die berg, het is nu of nooit.
Het ga je goed.



Bron: https://www.facebook.com/hetApostolisch ... 5113144007

Dat laatste zal inderdaad van cruciaal belang blijken te zijn.

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: do 11 apr 2019, 20:45 (...)
Vaag herinnerde ik mij het zgn. (1e) Professorenmanifest (van 25 april 2013). Fijn dat zo'n document dan op internet snel te vinden is! De onderstaande quote daarin trof mij diep:
  • Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar mijn tranen worden begrepen,
    waar moet ik dan naartoe om te huilen?
    Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar mijn geest vleugels krijgt,
    waar moet ik dan heen om te vliegen?
    Als onze geloofsgemeenschap niet een ruimte biedt
    waar mijn vragen worden gehoord,
    waar moet ik dan zoeken?
    Als onze geloofsgemeenschap niet een ruimte biedt
    waar naar mijn gevoelens kan worden geluisterd,
    waar moet ik dan naartoe om te spreken?
    Als onze geloofsgemeenschap niet een gemeenschap is waar u mij begrijpt zoals ik ben,
    waar kan ik dan naartoe om te zijn?
    Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar ik kan proberen en leren en groeien,
    waar kan ik dan gewoon mijzelf zijn?
Ontleend aan een tekst van de Askea-parochie in Carlow (Ierland)

Bron: http://www.rk-kerkplein.org/home/themas ... -kerk.html
Immers, zoals het nu al jarenlang eraan toe gaat in de Nieuw-Apostolische Kerk, ervaart menigeen evenzeer een onzalig lot. Zielen die feitelijk worstelen met een gewetensconflict, worden door de kerkleiding weggezet als dwarsliggers; blaffende honden. Terwijl zij (op het slagveld) achterblijven, trekt de karavaan verder.

(...)

@all

Prompt kwamen er vanuit het Apostolisch Genootschap ook tegengeluiden op, toen Renske Doorenspleet in eerste instantie juist bijval had geoogst voor haar boek "Apostelkinderen". Men reageerde in termen van "Ik herken mij er niet in" en "Haar bespiegelingen herinneren duidelijk aan een voorbije periode". Met andere woorden: zit met je lasterlijke geschrijf niet zo te kniezen; laat ons met rust!

Het spijt mij zeer, maar ik vind dat met zulke tegengeluiden de kandidaten zijn gezakt bij de herkansing voor hun Compassie-examen. Als iemand is misbruikt, het uitschreeuwt van de pijn en jij hebt het toevallig niet gezien, waarom dan expliciet reageren met ongeloof?

In deze tijd van "internet 2.0", wonen wij met zijn allen, zodra ergens misstanden aan het licht komen, vanzelf in een glazen huis, maar vergeet daarbij niet dat omgekeerd -door marketeers- daar juist op wordt ingespeeld. Niet voor niets schreef Renske Doorenspleet (in hoofdstuk 25) ook: "Mijn leven als Apostelkind is bedolven onder een machtige marketingmachine met nieuwe denkbeelden." Met gelikte brochures en websites kan men weliswaar imponeren, maar wie als slachtoffer daaronder dan bedolven raakt, is nog niet jarig.

Het door een kerkbestuur verkozen charmeoffensief in een reclamecampagne bergt echter het risico in zich dat aangesloten leden zich onbewust afficheren met een gedroomde realiteit en dat men daardoor na verloop van tijd zich er helemaal geen rekenschap meer van geeft, dat het er op de kerkvloer heus anders aan toegaat. Als de theorie doorgaat voor de praktijk, wordt het een zweverige aangelegenheid!

Dit laatste is trouwens ook precies waar de schoen wringt bij de Nieuw-Apostolische Kerk. Juist daardoor voelt menig slachtoffer van miskenning zich extra gekrenkt en wordt voor dezen het veelal in volstrekte eenzaamheid te verstouwen verdriet des te ondraaglijker.

Verder worden slachtoffers van sektarisch geweld nogal eens geconfronteerd met het harde verwijt dat men lafhartig handelt uit wrok. Maar wat is dat feitelijk, wrok? Wie nota bene in kerkelijk verband werd opgezadeld met een "bit­ter ge­voel in het hart we­gens aan­ge­daan leed of on­recht"; mag zo iemand geen au meer roepen? Moet je dan van iemand je mond houden? Mag je dan slikken en stikken?

Kom op, zeg! Als in Thailand de poedel Foo Foo tot luchtmaarschalk wordt benoemd, zoals eerder bij het Apostolisch Genootschap de limousine van d'Apostel al tot heerlijkheid werd bevorderd als een iconisch fenomeen; om wat voor een verdorven milieu gaat het dan?

Werkelijk, dan wordt het tijd om het aardcontact te controleren! Zoals de koninklijke familie er nu verstandig aan deed om thuis te zijn, uit solidariteit met de ingeperkte vrijheden van de bevolking, zo doet het bestuur van het Apostolisch Genootschap er verstandig aan alsnog solidair te zijn met de velen, die hardvochtig van de kerkvloer werden verdrongen en daar nooit ondervonden wat compassie is.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Wij leven sinds vorig jaar, toen Herman Finkers ons er al op attendeerde, in een schrale tijd:

Afbeelding


In plaats hiervan kunnen "docenten en studenten" bij prof. dr. Hans Alma nu kennismaken met het gedachtegoed van het Genootschap.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: zo 26 jun 2016, 14:41 (...)
Waarom zou ik willen (blijven) opboksen tegen de kennelijk -in de kerk die ik verliet- boven "het goud der waarheid" omarmde onverschilligheid en onwetendheid?

Immers, dít is wat ik in velerlei toonaarden beluister en om mij heen waarneem:
Den Amtsträgern wünschte er die Gabe des sensiblen Zuhörens, der frühen Konflikterkennung und -lösung sowie eine vollendungsorientierte Einstellung. „Lasst euch nicht von Kleinigkeiten die Freude nehmen.“

Bron: Zum Jahresauftakt 2012 waren alle Gemeinde- und Bezirksvorsteher nach Herne-Wanne-Eickel eingeladen. 09. Januar 2012, 13.56 Uhr
TjerkB schreef:(...)
Wat zich voor onze ogen afspeelt is inderdaad dat het nieuw-apostolische geloof schipbreuk lijdt. De manier waarop de betrokkenen ermee omgaan doet mij denken aan de bergbeklimmer in nood die de Zwitserse reddingshelikopter (!) wegstuurde door te roepen: "lk geef niet aan het Rode Kruis". Een dubbele ontkenning in feite.

Elke raad wordt in de wind geslagen. Hulp en handreikingen worden straal genegeerd. Slachtoffers die de hemelbestormers maken worden aan hun lot overgelaten.

(...)
Diverse malen heb ik mij gewend tot leidinggevenden en bestuurders, maar wat ik ook kenbaar maak, zorgvuldig gaat bij de "Godsgezanten" alles door de shredder.

(...)


Uit: Bericht op "Zo 13 Dec 2015, 21:53" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "
Zie in deze samenhang in dezelfde thread ook het bericht op "Zo 14 Feb 2016, 18:07"
Nadat ik door de jaren heen een keer of tien in gesprek was gekomen met broeders en zusters in de Nieuw-Apostolische Kerk, onder wie ook ambtsdragers, en de gelegenheid zich daarbij voordeed om van gedachten te wisselen over de ongerijmdheden die voor mij "het gaan en staan op de nieuw-apostolische geloofsweg" langzaam maar zeker onmogelijk hadden gemaakt, en vrijwel elke ontmoeting er op neerkwam dat men mij meewarig aankeek, de schouders ophaalde en mij voor het overige het beste toewenste, wist ik: als ik desondanks nog een hand wil reiken aan zielen die hetzelfde overkomt (lees: wordt aangedaan), moet het op een andere manier. Bovendien: ik moet niet alleen maar wat "roepen", doch op zijn minst oprecht moeite doen om zo goed mogelijk uit te leggen wat ik feitelijk bedoel.

Toen ik in augustus 2010 nog een lang gesprek had met apostel Peter Klene, had hij hooguit "respect" voor mijn "zienswijze". Verder kon ik in mijn sop gaarkoken. Dit herhaalde zich later met districtsapostel Armin Brinkmann. Berichten aan stamapostel Wilhelm Leber en stamapostel Jean-Luc Schneider laat men onbeantwoord. Betrokkenen geven daarmee dus te kennen: "Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek" (naar Openbaring 3 vers 17). Dat heb ik te respecteren.

Ontslaat mij dat van mijn burgerplicht, van verantwoordelijkheden jegens naasten aan wie letsel (!) wordt toegebracht terwijl ik daarvan nota bene "ooggetuige" ben? Nee, was mijn conclusie. Alleen, ik roei met de riemen die ik heb. Mijn middelen en mogelijkheden zijn heus beperkt. Het zou fijn zijn als iemand er wat aan heeft.

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@all

Zoals in een bepaalde positie men een blinde hoek niet kan zien, heb ik er altijd begrip voor willen hebben dat bij sommigen in de kerk die ik verliet ge­voe­lens van on­ge­loof en scep­sis kunnen over­heer­sen, indien betrokkenen zich elders bevonden... op "Gods akkerwerk". Toch kreeg ik nogal wat te incasseren, zoals bij het overlijden van mijn schoonvader en mijn eigen vader. Zie in dit bericht onder N.B.

In mijn situatie echter heb ik niet van doen met het Apostolisch Genootschap doch met de nieuw-apostolische geloofspraktijk. Sinds de onlangs bij het Apostolisch Genootschap uitgebrachte bestuursverklaring evenwel, hoezeer deze ook afwijkt van de handreiking van Marjolein Sanders (welke handreiking Bert Wiegman als een geschenk uit de hemel had kunnen omarmen, maar kennelijk bevond hij zich daartoe niet in de positie), zie ik een mogelijk veelbetekenend verschil tussen de beide kerkgenootschappen... ontstaan. Let wel: ontstaan. Er komt een onafhankelijk en professioneel bemenst meldpunt voor slachtoffers, aan wie men zelfs toezegde recht te doen! Dát is in de politieke geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk beslist nog niet vertoond want voor slachtoffers geldt: genees uzelf.

Na tevens ruim veertien jaar onder beklemmende omstandigheden werkzaam te zijn geweest op het landelijke bureau van de Nieuw-Apostolische Kerk, en na intussen ook alweer jarenlang tussen de bedrijven door in forumbijdragen als deze uiteen te hebben gezet welke verbeterpunten daar ieders aandacht verdienen, bewaart de verantwoordelijke kerkleiding dienaangaande een diep stilzwijgen.

Misschien mag ik er bij het bevoegd gezag van de Raad van Kerken in Nederland op aandringen hier nu toch maar eens naar te kijken.

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: di 10 apr 2018, 13:38 (...)
Juist de hiërarchische opzet van de nieuw-apostolische bedrijfsorganisatie en de daaraan nog gekoppelde rangorde in diensttijd onder kerkelijke ambtsdragers met dezelfde geestelijke bediening, zijn én zullen ook steevast enkele van de belangrijkste pijlers blijven van het onderliggende "verdienmodel". Zonder dit kastenstelsel zou een "hogere dienaar" immers geen extra aanzien meer genieten, minder invloed kunnen laten gelden en de waarde van zijn vermeende extra "ponden" zou verdampen. De echte machtigen zullen op hun heerschappij níets laten afdingen. Alles wisselt op hun wenken en hun voornaamste zorg is de financiering van hun topsalaris. Dan moet je soms een vinger geven om een hele hand terug te krijgen. Ondertussen deel je zo subtiel mogelijk dreigementen uit als "Es muss von jedem Amtsträger erwartet werden, dass er sich an kirchliche Ordnungen hält." Hun vertrouwen in "lagere dienaren" staat en valt met de mate waarin de instructies worden opgevolgd. Hierdoor zullen "dienaren" geneigd zijn te verwachten dat de "aan hun zorgen toevertrouwde" gemeenteleden de logica achter deze kadaverdiscipline (!) eerbiedigen. Zolang er bij wijze van spreken geen al te gekke dingen gebeuren, zal slechts een enkeling bezwaren uiten. Daar moet je dan als "Godsgezant" niet te veel acht op slaan want immers: zeurpieten heb je overal. Bovendien: in alle haast op weg naar "het heerlijke einddoel" valt er al zowat geen tijd meer te verliezen...

Echter, zonder te verblikken of te verblozen zullen in dit machtsbestel de "zegenaars" werkelijk héél ver gaan om de "geloofsgehoorzaamheid" overeind te houden:
  1. :oops:
    BakEenEi schreef:(...)
    Toen mijn schoonvader overleed, was ikzelf al een hele poos ziek. Ik werd gebeld door een voorganger die mij vertelde dat, tegen de wens van de familie in die graag had dat de plaatselijke dienaren de uitvaartplechtigheid zouden leiden, de districtsoudste zich had kunnen vrijmaken om "voor te gaan". Deze oudste had mijn schoonvader echter amper gekend. Mede daardoor had de familie gemeend en zo was het ook eerder al onder elkaar besproken dat het fijn zou zijn als de dienaren, die mijn schoonvader als voorganger zelf nog heel lang hadden meegemaakt, bereid zouden zijn om de uitvaartdienst te verzorgen. Ik legde dus uit hoe in de familiekring de wens leefde dat het anders zou gaan dan de kerkleiding blijkbaar al min of meer had besloten. "Maar Tjerk," zo reageerde degene die mij opbelde, "je weet toch hoe het werkt! Jouw schoonvader was voorganger en dan komt er altijd een hogere dienaar die voorgaat in de uitvaartdienst." Ik was verbijsterd, en ik zal er nu eerlijk voor uitkomen: ik ging door het lint. Volkomen ontdaan keerde ik na dit bewuste telefoongesprek terug in onze woonkamer. Maar nu komt het. Weliswaar werd de wens van de familie bij de uitvaart alsnog gerespecteerd, maar alle hoge(re) dienaren bleven weg. Die kwamen gewoon niet want als zij wél waren gekomen, hadden zij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" moeten voorgaan - want "zo werkte het" inderdaad (nog in 2005).

    (...)


    Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 30 Dec 2012, 13:45", in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
  2. :oops:
    TjerkB schreef:(...)
    Het bovenbeschreven voorval ging mij niet in mijn koude kleren zitten. Om kort te gaan: ik besloot om nóóit meer toe te geven aan de gretigheid waarmee men vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk direct of indirect in mijn leven regisserend zou willen optreden. Dat besloot ik trouwens niet alleen; ik kon de hele bemoeizucht werkelijk niet meer verdragen. Dit leidde ertoe dat ik op zekere dag met mijn nieuw-apostolische ouders besprak, mocht één van hun beiden vóór mijzelf komen te overlijden, dat ik dan om die reden geen uitvaartplechtigheid zou bijwonen indien deze -volautomatisch- zou worden verzorgd vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk.

    Enkele jaren later werd mijn vader ziek en toen wilde hij graag van mij weten hoe ik er nog over dacht. Inmiddels had ik diverse rechtszittingen bijgewoond tussen het kerkbestuur en broeder Ronald Rohn, waarbij ik uit eigen waarneming had vastgesteld hoe "ambtsgaven" en offerontvangsten schaamteloos werden ontheiligd. Met die informatie evenwel wilde ik mijn ouders op dat moment niet belasten. Ik zei alleen: "Ik denk er nog precies hetzelfde over." "In dat geval," antwoordde mijn vader die jarenlang in de kerk een priester was, "blijft het zoals ik eerder al aangaf: bij mijn overlijden zal er voor de kerkleiding geen enkele rol zijn weggelegd. Als ik daardoor op het allerlaatste moment nog word geëxcommuniceerd, dan is het niet anders." (...)

    (...)


    Uit: Bericht op "Za 23 Jan 2016, 22:54", in de thread "Overeenstemming van denken en handelen"
  3. :oops:
    zefyr schreef:(...)
    Priester in ruste B. te F., die op hoge leeftijd en zeer ziek is, heeft in goed overleg met z'n vrouw en twee zonen besloten, dat als hij overlijdt er geen nieuw-apostolische begrafenis zal plaatsvinden. Hij is met een heldere geest tot deze beslissing gekomen. Beide volwassen zonen 'volgen' niet meer. Herder/voorganger J. v.d. P. (NAK Leeuwarden, Emmakade 1-bis Noordzijde) sputtert tegen en maakt bezwaar. Niettemin blijven de betrokkenen bij hun besluit - priester in ruste B. te F. voorop. So far, so good.

    Recentelijk, na een kerkdienst op woensdagavond, deelde herder/voorganger J. v.d. P. de Leeuwarder nieuw-apostolischen mee, dat hij onlangs een zeer onprettig gesprek had gevoerd met de oudste zoon van priester in ruste B. te F. naar aanleiding van het bovengenoemde besluit. Na herhaalde pogingen aan het adres van priester in ruste B. te F. om hem op andere gedachten te brengen, door herder/voorganger J. v.d. P. te L., bleef het besluit gehandhaafd. Het onderhavige besluit werd niet alleen betreurd door herder/voorganger J. v.d. P. te L., maar ernstig in twijfel getrokken. Een 'kwestie' was geboren... In geuren en kleuren deed eerdergenoemde herder/voorganger uit de doeken wat hem dwars en hoog zat. Hij bereidde de Leeuwarder gemeenteleden er alvast op voor, dat als priester in ruste B. te F. op (korte?) termijn overlijdt, er geen nieuw-apostolische 'troostdienst' zal plaatsvinden.

    Conclusie: er is geen greintje respect getoond voor het besluit van priester in ruste B. te F. en z'n familie, de privacy ligt op straat, het ambtsgeheim is geschonden, de domheid en brutaliteit van een nieuw-apostolische ambtsdrager kent geen grenzen!

    (...)


    Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 06 Okt 2013, 00:03", in de thread "herder/voorganger schendt ambtsgeheim"
Het bovenstaande betreft nog maar enkele voorvallen uit mijn eigen leven, maar ik zou vele andere kunnen noemen.

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Afbeelding
Bron: Beeldfragment uit het TV-programma Radar op NPO1 d.d. 26-10-2020, 20:40 uur

@all

Gisteravond kwam ik bij ons de woonkamer binnen, toen op TV Antoinette Hertsenberg een bedrijfswoordvoerder interviewde, die in de studio te gast was. Zij confronteerde hem onder andere met een controversiële passage in de algemene voorwaarden van diens firma. Zie boven. Onmiddellijk dacht ik aan de Nieuw-Apostolische Kerk, waar gedurig zonder enig overleg met de aangesloten leden de voor hen verplichtende leerstellingen worden veranderd; zonder dat daarbij de geloofspraktijk aan de kern van het Evangelie wordt getoetst!

Lange tijd wisten in de Nieuw-Apostolische Kerk de gelovigen niet goed waar zij, wat de geloofsleer betrof, aan toe waren want telkens al, in de jaren '90 met name, viel van bovenaf in de organisatie te beluisteren dat het toenmalige boekwerkje Vragen en Antwoorden op onderdelen aan herziening toe was. Schijnbaar waren sommige "antwoorden" alsnog niet in orde bevonden, of zo, maar de inhoudelijke mededelingen erover bleven achterwege. Dat gaf mij een ongemakkelijk gevoel want hoe kon je nu met anderen nog bespreken wat het nieuw-apostolische geloof precies inhield? Eerder al was "Reichsgottesgeschichte, II.Band, Religion und Religionen" stilzwijgend naar de achtergrond verdwenen. Om net zulke vage redenen kwam de brochure "Goddelijke beloften en de vervulling ervan" daar later nog bij.

Sinds ook ik mij er bewust van werd, heeft die ongewisse toestand nog zeker 20 jaar voortgeduurd. Na verloop van tijd vond ik het juist hierdoor niet meer fijn als iemand mij vroeg wat het nieuw-apostolische geloof inhield. Het leek wel alsof achter de schermen het wiel opnieuw moest worden uitgevonden, maar ik had nog helemaal niet door dat de kerkleiding om allerlei redenen zwaar onder vuur lag. Ik had er werkelijk geen idee van waarom op de Centrale Administratie (het landelijke bureau van de kerk) de stemming onder de beide apostelen die daar ook werkzaam waren, soms om te snijden was. Eén ding was ons van de districtsapostel wél duidelijk, namelijk dat hij altijd zorgen had: over te weinig offerontvangsten, afgezet tegen de werkelijke "tienden", en over te weinig (gehoorzame) "dienaren".

Intussen zijn wij heel wat jaren verder. "Vragen en Antwoorden" werd vervangen door een catechismus en de kerk is half leeg gelopen. Nog altijd bevindt de kerkleiding zich in een spagaat, vooral als het gaat om het exclusief voor zichzelf geclaimde "gezantschap Gods". Het spreekwoord "aan de vruch­ten kent men de boom" (naar Matth. 7: 16) bracht op dit punt voordien al veel aan het licht. Zo kan men allerhande gedachtespinsels in een catechismus misschien wel verpletterend voor het voetlicht brengen, maar waar blijven ondertussen van een goede boom de goede vruchten? Amper lagen van de catechismus de eerste drukproeven voor, of men dreigde al met sancties voor wie zich met de inhoud niet zou identificeren. Aan de hemelse autoriteit van de kerkleiding viel vanzelf ook nu weer niet te tornen.

Om kort te gaan; men had zich in allerlei bochten gewrongen om de nieuw-apostolische toren van Babel alsnog van een bestaansgrond te voorzien en wat voor de betrokkenen zelf misschien nog wel belangrijker was: hun machtsposities werden hierbij in BETON gegoten. Hoewel ik de kerk enkele jaren daarvóór al had verlaten, volgde ik de ontwikkelingen op de voet, eenvoudig omdat ik met mijn ouders, die toen nog leefden, on speaking terms wilde blijven. Echter, wat ik vanaf ongeveer eind augustus 2010 allemaal te horen kreeg en via de media te weten kwam; dat was zó extreem onthutsend, dat ik het er niet eens over durfde te hebben, wanneer ik op bezoek ging. Ze zouden geen oog meer dichtdoen als ik had verteld wat mijzelf toen al totaal verbijsterde. Wat een akelig duivels dilemma was dat toch!

De vele honderden forumbijdragen, ook op het voormalige Forum van Bauke Moesker, hebben geleid tot een soort van dagboekverslag over die hele periode. Hoewel de kerkleiding door eigenzinnigheid en onkunde het ene na het andere financiële debacle veroorzaakte, met alle nevenschade van dien; niemand vanuit de kerk kwam ertegen in 't geweer. Evenmin schijnt het de gelovigen te storen dat er bij het beheer van de financiën nauwelijks enige transparantie wordt nagestreefd. Ik kan daar geen andere verklaring voor geven dan dat kritiek van oudsher linksom of rechtsom wordt afgestraft. Nog veel zorgwekkender vind ik het, dat ook niemand opstaat wanneer de kerkleiding slachtoffers maakt dan wel dat zij slachtoffers van door haar toedoen uitgeoefend sektarisch geweld (!) in de kou laat staan.

Het loopt zelfs als een opvallende rode draad door de geschiedenis dat de nieuw-apostolische kerkleiding nooit ofte nimmer instaat voor de gevolgen van evidente misslagen van haar kant of anderszins verwerpelijk handelen wat haar aan te rekenen valt, al werden er ook duizenden emotioneel vermorzeld. De verantwoordelijken hebben wat dat betreft telkens één ding gemeen, te weten een stalen hart, een stalen strengheid en een stalen gezicht. In 2012 werd ik opgebeld door de redactie van een bekende actualiteitenrubriek op TV. Het verzoek was of ik wilde meewerken aan een uitzending op primetime over het vermoedelijke financiële wanbeheer. Ik zag daarvan af want wat ikzelf hier nog vele malen kwalijker vind is juist hoe in deze kerk slachtoffers worden behandeld als een stuk vuil.

Terwijl de meeste aangesloten leden in de veronderstelling leven dat waarheid en liefde bij het apostolaat op de eerste plaats staan, wordt uitgerekend op dat niveau in de organisatie misbruik gemaakt van ieders vertrouwen. Wie daarmee wordt geconfronteerd, maakt hetzelfde mee als wie getuige is van kindermishandeling. Dat valt niet te verdragen! De subtiel geconserveerde angstcultuur waardoor desondanks in de Nieuw-Apostolische Kerk door de jaren velen hierover hun mond hielden, komt daar voor mij nog eens bovenop. Anderen staan er zó onverschillig tegenover, dat ik dat ontwijkende gedrag niet los kan zien van jarenlange brainwashpraktijken en het bij menigeen daardoor te gronde gerichte zelfstandige denkvermogen. Men acteert welhaast traditiegetrouw op de automatische piloot.

Als het boek "Apostelkind" er nu de oorzaak van is, dat bij het Apostolisch Genootschap gemeenteleden onaangenaam aan het denken worden gezet, en men zich misschien wel van de vrede beroofd voelt, zou ik de betrokkenen willen vragen wat erop tegen is om de realiteit te beschouwen met een nuchter verstand. Leef toch niet langer in een roes, neem geen genoegen meer met een emotioneel verknipt bestaan, maar probeer per direct erger te voorkomen. Heb uw naasten, van wie sommigen er slecht aan toe zijn, lief als uzelf.

"Op het moment dat de energie eruit is, wordt er alleen nog maar gesproken over Identiteit", las ik eens ergens. Ik denk dat dit klopt.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 659
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

schuivende panelen in de NAK

Bericht door zefyr »

@TjerkB,

Je schreef:

"Lange tijd wisten in de Nieuw-Apostolische Kerk de gelovigen niet goed waar zij, wat de geloofsleer betrof, aan toe waren want telkens al, in de jaren '90 met name, viel van bovenaf in de organisatie te beluisteren dat het toenmalige boekwerkje Vragen en Antwoorden op onderdelen aan herziening toe was. Schijnbaar waren sommige "antwoorden" alsnog niet in orde bevonden, of zo, maar de inhoudelijke mededelingen erover bleven achterwege. Dat gaf mij een ongemakkelijk gevoel want hoe kon je nu met anderen nog bespreken wat het nieuw-apostolische geloof precies inhield? Eerder al was "Reichsgottesgeschichte, II.Band, Religion und Religionen" stilzwijgend naar de achtergrond verdwenen. Om net zulke vage redenen kwam de brochure "Goddelijke beloften en de vervulling ervan" daar later nog bij."

Laatst genoemde publicatie is een Nederlandse vertaling van 'Göttliche Verheißungen und ihre Erfüllung - Einblicke in den Heilsplan Gottes für die Menschen im Licht der Heiligen Schrift' (1982). In de tachtiger jaren van de vorige eeuw nam ik als piepjong nieuw-apostolische gemeentelid deel aan de zogeheten 'getuigenarbeid'. Met eerder genoemde brochure in de binnenzak werd gepoogd 'deur-aan-deur' (deurtje bellen) door middel van deze brochure in gesprek te geraken met 'zoekende zielen'. Ik vergezelde een doorgewinterde medebroeder, die onderdiaken was. Ik had deze brochure aandachtig gelezen én herlezen. Het riep bij mij nogal vragen op, die in nabeschouwing té kritisch waren voor 'vrome' oren. Tot m'n verbazing én verbijstering stelde ik na enige tijd vast, dat vrijwel geen van de getuigenbroeders, waaronder onderdiakenenen, diakenen en priesters, deze brochure van voor naar achteren had gelezen. Hooguit had men erin gebladerd en enkele fragmenten gelezen... Veel té moeilijk. Geen tijd et cetera. Het werd als strooigoed uitgedeeld - tot in de negentiger jaren van de vorige eeuw. Ondanks deze vrijgevigheid stonden jaren later in m'n moedergemeente dozen vol met deze brochure in de jeugdzaal. Maagdelijk. Onaangeroerd. Voor zover ik het kan overzien, heeft het amper tot vruchtgevolg geleid. Het was ploegen op rotsen. De aanpak van de getuigenarbeid in m'n moedergemeente was nagenoeg vruchteloos.

Via een Zwitsers familielid van mij, die stamapostel Hans Urwyler goed kende én omgekeerd, kwam mij jaren later ter ore, dat deze brochure uit de koker was gekomen van districtsapostel G. Rockenfelder (aposteldistrict Wiesbaden), die (later) in ongenade was gevallen van 'Zürich'. De oorspronkelijke versie kon de toets der kritiek in 'Zürich' niet doorstaan. Nadat het was geredigeerd door 'Zürich' zag de definitieve versie het licht. Wat ik ervan heb begrepen was deze brochure onderwerp, ja een twistappel, van kerkpolitiek op het hoogste niveau, maar o wee degene die dit ter sprake bracht. Het kon niet waar zijn, want het mocht niet waar zijn. Desondanks sijpelde het langzaam door de geledingen van het nieuw-apostolische 'ambtslichaam'. Het werd afgedaan als voortschrijdend inzicht, terwijl er sprake was van schuivende panelen in de NAK.
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 659
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

witteweekbladnieuw-vennep.nl woensdag 28 oktober 2020

Bericht door zefyr »

@allen,

Gisteren publiceerde de website Witte Weekblad Nieuw-Vennep onderstaand artikel naar aanleiding van een malcontent ex-lid van het Apostolisch Genootschap.

https://www.witteweekbladnieuw-vennep.n ... G9t5E1UYBE
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”