Nieuw-Apostolische Kerk Sneek-Sperkhem opgeheven

[zefyr]

@allen,

Op vrijdag 30 april jongstleden maakte facebookpagina 'Apostolische Heiligdommen' bekend, dat het nieuw-apostolische kerkgebouw aan de Johan Willem Frisostraat te Sneek (in de wijk Sperkhem) aan de eredienst is onttrokken. Uit een andere bron heb ik begrepen, dat dit bericht juist is. Er wordt beweerd, dat dit nieuw-apostolische kerkgebouw, dat in 1932 in gebruik werd genomen, inmiddels is verkocht, ondanks het feit dat op de website van de NAK NL dit kerkgebouw nog steeds wordt vermeld in het overzicht van nieuw-apostolische gemeenten. Sinds vele jaren was er al sprake van, dat opheffing van deze nieuw-apostolische gemeente in de lucht hing. De nieuw-apostolische gemeenteleden van de NAK Sneek-Sperkhem zullen voortaan onderdak vinden in het nieuw-apostolische kerkgebouw in de wijk Stadsfenne te Sneek. Sneek is de laatste stad in Nederland waar twee nieuw-apostolische gemeenten bestonden. Twee jaar geleden werd de NAK Drachten opgeheven. Het district Leeuwarden telt thans dus zeven nieuw-apostolische gemeenten, te weten in: Leeuwarden, Heerenveen, Sneek, Lemmer, Steenwijk, Zwolle en Emmeloord.

[TjerkB]

(...)
Op vrijdag 30 april jongstleden maakte facebookpagina 'Apostolische Heiligdommen' bekend, dat het nieuw-apostolische kerkgebouw aan de Johan Willem Frisostraat te Sneek (in de wijk Sperkhem) aan de eredienst is onttrokken. Uit een andere bron heb ik begrepen, dat dit bericht juist is.

(...)

@zefyr
@all

Het bovenstaande bericht herinnerde mij aan het volgende...

1. 

   Recht van overpad
   Vorige week liep ik door Sneek. Plotseling viel mijn oog op de bovenstaande tekst. Het kerkgebouw dat ik passeerde had een andere bestemming gekregen. De deur zat op slot.
   
   Zouden wij ook eenmaal komen,
   waar de levensstroom ontspringt
   En aan d'altijd groene zomen,
   Christus' Kerk Zijn lof steeds zingt?
   
   ***
   Heer, die zo graag U openbaren wilt,
   wij weten dat Gij dit verlangen stilt.
   
   TjerkB

   
   
   Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "02 jul 2012, 14:05", in de thread "Recht van overpad"

2. @all
   
   Aan Sneek heb ik veel herinneringen, zowel door de voor mij nog altijd dierbare contacten met nieuw-apostolische broeders en zusters als destijds door mijn werk, eerst als assistent-accountant en later als consulent in de schuldhulpverlening. Mijn eerste kampeervakantie was aan het Sneekermeer. In Sneek voelden "de aardstralen" altijd goed. Dat kun je soms zo ervaren, op sommige plekken. Transparant, ongecompliceerd, blij en spontaan. Ook deze keer viel er weer iets moois te beleven. Er was een voorspeelavond van leerlingen die aan de muziekschool les krijgen op piano of viool. De uitnodiging die ik 's ochtends op de valreep nog ontving klonk mij als muziek in de oren. Ik kwam er nu zelfs nog méér bekende gezichten tegen dan ik had verwacht.
   
   Enkele herinneringen...
   Wie een dienst wilde bijwonen in het kerkgebouw "Sneek-Sperkhem", viel het op een gegeven moment aan te raden er op tijd te zijn want de gemeente groeide uit haar jasje. De kinderen zaten rondom het altaar wanneer de dienaren binnenkwamen.
   Terwijl ik op school alleen nog maar voorbeelden van kasboeken had gezien, keurig gedrukt met heel overzichtelijk de ontvangsten en uitgaven in afzonderlijke kolommen naast elkaar, overhandigde de hoofdboekhouder van een groothandel in Sneek aan mij het meest onvergetelijke "Kasboek" dat ik in mijn leven ben tegengekomen voor de jaarlijkse controlewerkzaamheden die ik ook bij dat bedrijf zou komen doen, ambachtelijk met vulpen gevuld met "hanenpoten" van de grote baas. Ik moest er heel vertrouwelijk mee omgaan, zoveel was duidelijk. Maar ja, dan viel er wel eerst het nodige te ontcijferen!
   Voor de spreekuren van de Gemeenschappelijke Krediet Bank reisde ik door een flink deel van de provincie, maar het liefst werkte ik in Sneek. Daar kon het maar zo gebeuren dat iemand net een scheepsmotor had vervangen maar nog niet beschikte over de nodige betaalmiddelen. Dan spoed je je natuurlijk naar zo'n spreekuur en vergeet je in de gauwigheid om eerst je handen te wassen.
   Op een zaterdagmiddag gingen we gezellig winkelen in Sneek. Ik hoopte al dat wij bijvoorbeeld "oom Yske en tante Wietske" zouden tegenkomen. En inderdaad! "Wanneer gaan jullie trouwen?" (...) Zo gauw mogelijk!
   
   Terugkomend op het "recht van overpad". Denk ook eens aan het koorlied "Maak nu de poorten wijd", naar Psalm 24:
   

   • [7] Hef, o poorten, uw hoofden omhoog,
     verhef u, aloude ingangen:
     de koning vol majesteit wil binnengaan.
     
     [8] Wie is die koning vol majesteit?
     De HEER, machtig en heldhaftig,
     de HEER, heldhaftig in de strijd.
     [9] Hef, o poorten, uw hoofden omhoog,
     verhef ze, aloude ingangen:
     de koning vol majesteit wil binnengaan.
     
     [10] Wie is hij, die koning vol majesteit?
     De HEER van de hemelse machten,
     hij is de koning vol majesteit.

   Het gaat in ons geloof toch om een onbelemmerde wisselwerking tussen de Schepper en Zijn schepping? Ikzelf heb het nooit anders begrepen dan dat "dienaren" (!) ervoor zijn om de weg daartoe vrij te maken. Bovendien: zijzelf zijn toch niet "het licht"?! Hooguit geven wij Zijn licht aan elkaar en aan anderen door, zoals de maan ook niet zélf schijnt maar het zonlicht aan ons doorgeeft! Zolang hierover in de "gemeenschap" géén misverstand bestond, was er zegen. Dat is ook eigenlijk wel logisch: wie in eigen beheer wil gaan zegenen, heeft van God weinig meer te verwachten. Pas toen het aan Zijn zegen begon te mankeren, werd ik mij hiervan beter bewust. Dienaren werden "ambtsbroeders" en het leek wel alsof het "recht van overpad" opeens door hun aan ons moest worden verleend, waarna dat recht steeds met een dag of drie, vier, op uitdrukkelijk verzoek moest worden verlengd. Zo ongeveer hebben de zaken uitgepakt, denk ik nu.
   
   Omdat alles heel langzaam veranderde, viel het bijna niet op wat er ondertussen gaande was. Maar er was héél wat gaande! De weledelgestrengheid sloeg als het ware toe. Ik voelde mij er steeds meer ongemakkelijk bij. Er brak een tijd aan van "standaardisatie" en "Duitsland" werd in alle opzichten de norm. Omwille van de eenheid was dat de bedoeling, vonden degenen die overigens geen tegenspraak duldden. Hierna bestond de zegen er naar hun idee mede uit dat onze broeders en zusters in de Afrikaanse landen dezelfde "feestkleding" droegen als wij: zwart-wit. Dat heb ik nooit helemaal geweldig gevonden. Anderen vonden dat volstrekt normaal en "Duitsland" blééf de norm. Het waren allemaal géén veranderingen waarvoor ik bij wijze van spreken een vetorecht nodig had om mij ertegen te verzetten. Wat ik echter niet doorhad, is, dat er in feite stilletjes een soort van groepscode werd geïmplementeerd. Gedrag en uiterlijk werden gemodelleerd.
   
   Groet,
   BakEenEi
   
   
   
   Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "02 jul 2012, 15:22", in de thread "Recht van overpad"

3. (...)
   Gedrag en uiterlijk werden gemodelleerd.
   
   Groet,
   BakEenEi

   @all
   
   En daar bleef het niet bij! Uiteindelijk zag ik in dat er van alles en nog wat werd aangestuurd vanuit in feite een regeringsapparaat, bestaande uit "hoge dienaren". Vanaf het pluche in hun ivoren torens bestuurden zij hun talrijke "legers des heils". Met "onwillige troepen" hadden ze geen compassie. Des te meer met de hoofdlieden over honderden en duizenden, die -tot meerdere glorie van het over hun gestelde oppergezag- hun dadendrang wisten om te zetten in extra propaganda voor het "werk Gods". Het "werk Gods" dat nu in toenemende mate -ogenschijnlijk- werd gekenmerkt door "eenheid". Niet élk kind van God stond langer centraal. Welnee, alles draaide nu om vijf soorten van nieuw-apostolische apostelen, en wel in de volgorde van ieders belangrijkheid. Al wat de mond Gods uitging, bereikte ons via hun; de "geordende weg". Alleen al daardoor viel lagere dienaren niets meer kwalijk te nemen. Hooguit moesten die zich in voorkomende gevallen schamen als ze bij nader inzien niet beter "ten nauwste verbonden" waren geweest met hun nagenoeg onfeilbaar gewaande "zegenaars". Op deze manier werd de hiërarchische opzet van de organisatie "verfijnd". Wie het zichzelf permitteerde een time-out te nemen, en af en toe eens even op enige afstand met een nuchtere blik bekeek hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk de zaken marcheerden, begon te begrijpen dat er hier iets -op zijn zachtst gezegd- níet pluis is. Als marionetten behoorde je je op de kerkvloer te bewegen. Geen enkel initiatief werd nog op prijs gesteld. Het ging er eenvoudig om dat "de instructies" werden opgevolgd. Aan alle instructeurs was hoogachting verschuldigd en al naar gelang van de bereikte "rang en stand", steeds een beetje méér. Zo werden de tolvrije gedachten in ieders brein van hogerhand gemasseerd. Normaalgesproken heet dat brainwashen, doch wie zulks -succesvol- overkomt is het daarmee in de regel principieel oneens.
   
   Groet,
   BakEenEi
   
   
   
   Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "02 jul 2012, 16:59", in de thread "Recht van overpad"

Waarom, o waarom toch?

Groet,
TjerkB


P.S.

@all

• Jobs antwoord op Elifaz’ eerste betoog
  (...)
  [11] Ik heb geen kracht meer om te wachten.
  Met welk doel zou ik alles verdragen?
  [12] Is mijn kracht de kracht van stenen?
  Is mijn lichaam hard als brons?
  [13] Vind ik nog ergens hulp?
  Zal ik ooit weer aanzien krijgen?
  [14] Wie zich bekommert om een vriend in nood
  toont zijn eerbied voor de Ontzagwekkende.
  
  Uit: Job 6 (NBV)

• Menig hart versaagt in 't heden
  en de tijden vlieden heen.
  Meen'ge ziele zucht naar vrede
  en de tijden vlieden heen.
  Stilt gij hier eens kindersmart,
  spreekt ge daar een woord naar 't hart,
  acht die arbeid niet te kleen,
  want de tijden vlieden heen!
  Vlieden heen, vlieden heen;
  vlieden heen, vlieden heen!
  Hoeveel goeds kunt gij nog doen!
  Zie, de tijden vlieden heen!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 341, NAK-gezangboek

Groet,
TjerkB

@all

• Maar de HEER zei tegen Samuel: ‘Ga niet af op zijn voorkomen en zijn rijzige gestalte. Ik heb hem afgewezen. Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart.’
  
  Uit: 1 Samuël 16: 7 (NBV)

• U ken ik als mijn God,
  die m' als een Vader mint.
  Die 't levensbrood mij breekt,
  mij koestert als Uw kind.
  In ootmoed vraag ik U:
  "Ontferm U over mij,
  geef rust aan 't moede hart
  en spreek mijn ziele vrij.
  En spreek mijn ziel weer vrij."
  
  Bron: Derde couplet van lied 136, NAK-gezangboek ("Heer, zie mij biddend staan")

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@allen,

De website van het Reformatorisch Dagblad berichtte vandaag over de opheffing van de Nieuw-Apostolische Kerk Sneek-Sperkhem in december 2021. Voor nadere informatie verwijs ik naar onderstaande link.

https://www.rd.nl/artikel/947519-laatst ... k-sperkhem

Eerder dit jaar werden de nieuw-apostolische gemeenten in Hilversum en Gorinchem opgeheven. Zoals de oude romeinen al zeiden: respice finem (let op het einde).

[TjerkB]

(...)
De website van het Reformatorisch Dagblad berichtte vandaag over de opheffing van de Nieuw-Apostolische Kerk Sneek-Sperkhem in december 2021.

(...)
Eerder dit jaar werden de nieuw-apostolische gemeenten in Hilversum en Gorinchem opgeheven.

(...)

@zefyr
@all

Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af, namelijk naar...

• [6] Ik zal mijn handen in onschuld wassen,
  een rondgang maken om uw altaar, HEER,
  [7] om een loflied aan te heffen
  en van uw wonderen te verhalen.
  
  [8] HEER, het huis waar U woont heb ik lief,
  de plaats waar uw glorie verblijft.
  
  Uit: Psalm 26 (NBV21)

... én naar wat hierop volgt:

• Ik vraag aan de HEER één ding,
  het enige wat ik verlang:
  wonen in het huis van de HEER
  alle dagen van mijn leven,
  om de liefde van de HEER te aanschouwen,
  Hem te ontmoeten in zijn tempel.
  
  Uit: Psalm 27: 4 (NBV21)

Later zien wij inderdaad dat het geen huis is dat bij wijze van spreken ergens "kadastraal bekend" is:

• [1] Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op Mij. [2] In het huis van mijn Vader zijn veel kamers; zou Ik anders gezegd hebben dat Ik een plaats voor jullie gereed zal maken? [3] Wanneer Ik een plaats voor jullie gereedgemaakt heb, kom Ik terug. Dan zal Ik jullie met me meenemen, en dan zullen jullie zijn waar Ik ben. [4] Jullie kennen de weg naar waar Ik heen ga.’ [5] Toen zei Tomas: ‘Wij weten niet eens waar U naartoe gaat, Heer, hoe zouden we dan de weg daarheen kunnen weten?’ [6] Jezus zei: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door Mij. [7] Als jullie Mij kennen zullen jullie ook mijn Vader kennen, en vanaf nu kennen jullie Hem, want jullie hebben Hem zelf gezien.’
  
  Uit: Johannes 14 (NBV21)

Bij wat voor de gemeente van God van wezenlijk belang blijft, spreekt het volgende mij aan:

• [1] Daarom, dierbare broeders en zusters, die ik liefheb en naar wie ik verlang, die mijn vreugde en erekrans zijn, blijf standvastig in de Heer.
  [2] Euodia en Syntyche, ik dring er bij u op aan eensgezind te zijn in de Heer. [3] En u, trouwe vriend, vraag ik hen te helpen. Ze hebben samen met mij voor het evangelie gestreden, evenals Clemens en mijn overige medewerkers, van wie de namen in het boek van het leven staan.
  [4] Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd. [5] Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij. [6] Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. [7] Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
  [8]Ten slotte, broeders en zusters, laat u leiden door al wat waar is, al wat edel, rechtvaardig, zuiver, beminnelijk en eervol is, kortom door al wat deugdzaam is en lof verdient. [9] Doe alles wat ik u heb geleerd en overgedragen, wat ik u heb verteld en laten zien. Dan zal de God van de vrede met u zijn.
  
  Uit: Filippenzen 4 (NBV21)

De Psalmist schreef: "Ik zal (...) een rondgang maken om uw altaar, HEER, (...) om (...) van uw wonderen te verhalen." Onlangs echter werden vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk hierbij kanttekeningen geplaatst:

• Gefahren des Wunderglaubens
  Der zügellose Wunderglaube trägt Gefahren in sich. Gott wird versucht. Dazu hat der Herr klare Worte hinterlassen: „Du sollst den Herrn, deinen Gott, nicht versuchen“. Glaubensgeschwister können in ihren Gebeten um Hilfe bitten, aber Gott nicht zwingen, ihre Bitten und Wünsche zu erfüllen. Stattdessen wollen sie in Jesu Namen beten, bescheiden sein und auf Gott vertrauen.
  
  Die daraus entstehenden Thesen lauten:
  
  • Wir Menschen haben kein Recht, Gott um ein Wunder zu bitten.
    Wir haben keinen Grund, Gott um ein Wunder zu bitten.
    Gott lässt zwar auch heute Wunder geschehen, doch schickt er sie, wann, wem und wie er es will.

Bron: Seelsorge (16): Wenn Zeichenglaube in die Irre führt
Peter Johanning
27.09.2021

Dit bevreemdde mij nu eerlijk gezegd want ik herinner mij dat juist óók stamapostel Jean-Luc Schneider het geenszins schuwde om in een aanvangsgebed de woorden uit te spreken "Enttäusche Deine Knechte und Deine Kinder nicht, schenke ihnen mehr, als sie von Dir verlangen" alsof zelfs voor Zijn heilig aangezicht zou mogen gelden "Bescheidenheit ist eine Zier, doch weiter kommt man ohne ihr". Ik heb mij er vaak over verbaasd als er op zo'n manier nieuw-apostolische mantra's worden opgezegd. De bekende protestants-christelijke versregel "Nooit kan 't geloof te veel verwachten" komt bij mij heel anders over. Overigens; is het geen wonder dat waar Hij ons vóórgaat, zulks elke dag opnieuw een zegen is? Moge waar twee of drie bij elkaar komen, steeds Hij in hun midden zijn (Mt 18: 20).

Ten slotte;

• [21]‘Geloof Me,’ zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. [22] Jullie vereren wat je niet kent, wij vereren wat we kennen; de redding komt immers van de Joden. [23] Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, Hem aanbidt vervuld van Geest en waarheid. De Vader zoekt mensen die Hem zo aanbidden, [24] want God is Geest, dus wie Hem aanbidt, moet dat doen vervuld van Geest en waarheid.’
  
  Uit: Johannes 4 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@allen,

Gisteravond werd op de Facebookpagina 'Apostolische Heiligdommen' onderstaand overzicht van opgeheven nieuw-apostolische gemeenten in Nederland in de afgelopen decennia gepubliceerd. Voorlopig is 'Sneek-Sperkhem' de hekkensluiter, maar er zal ongetwijfeld in de (nabije) toekomst een nieuwe hekkensluiter zich aandienen...

"Opgeheven NAK gemeenschappen (met lijst)

Op dit moment zijn er in ons land nog 54 gemeenten van de Nieuw-Apostolische Kerk.
Deze maand (november 2021) zal er nog één sluiten: Sneek-Sperkhem en begin volgend jaar zullen ook de gemeenschappen Kerkrade en Geleen nog opgaan in Landgraaf als de nieuwe Barbarakerk gereed zal zijn, deze gemeente gaat Parkstad heten. Dan zijn er dus nog 51 plaatselijke Nieuw-Apostolische gemeenten.

Vanaf 1973 tot 2021 zijn in zo'n kleine 50 jaar dan meer dan de helft van alle NAK-locaties verdwenen. Op mijn lijst staan 58 gemeenten.
Ik dacht dat het interessant zou zijn ze eens allen op een rij te zetten. Het begint in 1973 en van sommige gemeenten staat er tussen haakjes de datum bij van de laatste gehouden dienst. Dat deze lijst nu helemaal volledig is, geloof ik niet, dus heeft iemand aanvullende informatie dan zie ik dat graag bij de reacties! Ik begin dan ook meteen maar met 8 NAK-gemeenschapjes waarvan ik het jaar van opheffing niet weet.

Opgeheven NAK-gemeenschappen

Onbekend wanneer opgeheven:
Delft, Zoetermeer, Zierikzee, Renkum, Terneuzen, Oss, Vught, Bennekom

Wèl bekend wanneer opgeheven:

Amsterdam-Noord 1973
Woudsend 1974 (28-04)
Weesp 1975
Joure 1975 (06-'75)
Utrecht-Keistraat 1976 (01-01)
Groningen-Centrum 1983 (31-12)
Amsterdam-Centrum 1984
Velp 1986 (01-01)
Brielle 1989
Rotterdam-Hoogvliet 1989
Amsterdam-Slotermeer 1993
Sappemeer 1994
Vaassen 1995
Amsterdam-Henri Polaklaan 1995
Rotterdam-West 1995
Soest 1997
IJmuiden 1999
Klazienaveen 1999 (14-11)
Bussum 2000
Wageningen 2004
Enschede 2004
De Bilt 2004
Doetinchem 2004
Appingedam 2004
Utrecht-Zuid 2005 (24-07)
Gouda 2006 (08-10)
Aarle-Rixtel 2006
Tiel 2009
Apeldoorn-de Heeze 2009
Groningen-Zuid 2010
Deventer 2011
Hoogezand-Oosterpark 2011
Uithuizen 2011
Leerdam 2012
Vlaardingen 2012
Purmerend 2014
Heerlen 2015
Brunssum 2015
Zeist 2016 (03-01)
Winschoten 2017 (26-11)
Nijkerk 2017 (09-'17)
Heemskerk 2018 (04-02)
Veenendaal 2018 (24-06)
Stadskanaal 2018 (09-09)
Drachten 2019 (23-06)
Venlo 2019
Sittard 2020 (14-04)
Hilversum 2021 (01-08)
Gorinchem 2021 (03-10)
Sneek-Sperkhem 2021 (21-11)

Deze lijst telt 58 opgeheven gemeenschappen in ons land. Waarvan 18 met gehuurde lokalen, en er waren 40 met eigen kerkgebouwen. En ja deze 40 kerkelijke eigendommen zijn verkocht of bij de recentere sluitingen: zullen die nog worden verkocht... Ik snap dat het geen prettig lijstje is als je onze kerk lief hebt. Maar het is wél de realiteit waarmee we te maken hebben..."

[TjerkB]

@all

In mijn kindertijd stonden er in onze kerkzaal drie rijen banken. Links zaten de zusters, in het midden het koor en rechts de broeders. Als kleuter zat ik soms naast mijn moeder, ter hoogte van de bassen in het zangkoor en hoopte ik op de bassolo in het lied hierboven:

Heer! Maak mij sterk en leer mij overwinnen, wat mijne ziel nog aan de aarde bindt,
opdat 'k als heer en meester mijner zinnen in 't doen van Uwen wil mijn vreugde vind'.

Wanneer dit lied werd gezongen, vond ik dat namelijk indrukwekkend. Volgens mij waren er in die tijd wel minstens 20 bassen. Vol spanning wachtte ik er op dat sommigen van hen in het slotakkoord de lage f kozen. En gelukkig had het lied meerdere coupletten.

Waarschijnlijk kwam ik speciaal voor de muziek, net als D.C. Lewis in "Mijn gebed" - met orgelbegeleiding van Feike Asma (van wie ik later trouwens nog diverse keren in de Martinikerk in Bolsward een concert bijwoonde):

Dit is uw orgel Heer, dit is uw kerk
'K Loop zomaar binnen Heer, net van m'n werk
Niet voor de priester Heer, of 't antiek
Ik kom alleen maar Heer, voor de muziek

Nee, toch was het niet alleen de muziek. Ik voelde mij "in de gemeenschap" ook geborgen. Het voelde nog als de wélaangename tijd:

• Want Hij zegt: In de aangename tijd heb Ik u verhoord, en in de dag der zaligheid heb Ik u geholpen. Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid!
  
  Uit: 2 Kor. 6: 2 (SV1977)

Na het overlijden van apostel Tjark Bischoff, tegen het einde van de jaren '60, zou geen kerstviering meer hetzelfde zijn, maar ik was te jong om te begrijpen dat met de komst van districtsapostel Schumacher als het ware de weledelgestrengheid tot norm was verheven. Goddank lieten in Friesland weinigen zich hierdoor van de wijs brengen, maar toen onze districtsvoorganger ziek werd en er "wijzen uit het oosten" op het toneel verschenen, moesten ook wij eraan geloven. Achteraf bezien werd daarmee het begin ingeluid van het einde. Districtsdienaren werden managers. Het gemeenteleven werd ge­stan­daar­di­seerd; bij wijze van spreken volgens de Deutsche Industrie-Norm (DIN). Of plaatselijke kerkgemeenten nu in staat waren om daar handen en voeten aan te geven, of niet; het regende richtlijnen met slechts één vermeend oogmerk: onze Zielenbruidegom zou en móest op Zijn dag in onze kerk een onberispelijke bruid aantreffen. Als motto gold Alles In Beweging, maar dit werkte een soort van tweedeling in de hand tussen voorbeeldigen en minder voorbeeldigen.

In één van de koorliederen, "Het Vaderhuis", wordt gezongen "Waar ieder naar vermogen het zijne doet met lust". Ik herinner mij dat mijn vader dit eens aanhaalde toen hij als priester mee-diende, maar dat hij daarna door de dienstleider werd gecorrigeerd want wij behoorden méér te willen doen dan in ons vermogen lag. Bij "de strijders voor Gods heerlijk werk" sloeg het fanatisme toe, zo leek het wel. De lat om op een blij makende manier nog ergens voldoening aan te ontlenen, kwam -prestigieus- alsmaar hoger te liggen. Wie meende dat er ook tijd nodig was voor een harmonieus gezinsleven, tijd om familiebetrekkingen te onderhouden, tijd om een hobby uit te oefenen, enzovoort; die had zeker niet door dat er in "de eindtijd" geen tijd te verliezen valt. Met deze ideologie liep het uit de hand. Wie er niet in meeging, laadde de verdenking op zich een lauw geloof te hebben. Anderen daarentegen zetten al dan niet vanwege de toegenomen groepsdruk privé-belangen opzij - maar waarvoor precies? Was dat om te voorkomen dat het (naar het koorlied "Wie klopt daar keer op keer?") zou klinken "Te laat voor u, te laat voor u!", of om anders bij de districtsapostel niet meer... in het gevlij te komen?

Helaas hebben niet weinigen met de aldus uitgelokte "tomeloze inzet", door een slijtageslag in het gezin, het duur moeten bekopen. Ik zou niet graag hierover onnadenkend willen opmerken "Alles gebeurt onder de toelating Gods", "Jezus redt!" of anderszins lariekoek. Ook ben ik het in de bestuursverklaring van 20 augustus jl. oneens met de passage "De eigen verantwoordelijkheid van de leden is in deze periode niet structureel bevorderd" want het was juist andersom: het werd je aangerekend als een persoonlijk belang prevaleerde. Het werk van God moest in ieders leven centraal staan en al onze gaven en krachten kwamen in de eerste plaats "de gemeenschap" toe. Zo dacht de districtsapostel erover en zijn wens behoorde ieders gebod te zijn. Wie anders dan vanwege een cruciaal beroep de kantjes eraf liep, wist onze "genaderijke uitverkiezing" niet op de juiste waarde te schatten. Als God riep, wilden wij toch -met Samuël- kunnen zeggen: "Spreek, HEER , uw dienaar luistert"? En dan te bedenken dat dit nog losstond van alle financiële offers die er werden verlangd.

Zo werd er door "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" op het persoonlijke leven van de gemeenteleden een stempel gedrukt, met nauwelijks oog voor ieders welbevinden. Wat allen voor ogen moest staan, was de voleindiging van "het verlossingswerk". Hierbij werden de zaken voorgesteld alsof het, afhankelijk van de inspanningen die wij ons wensten te getroosten, een kwestie zou zijn van "to be or not to be". Tijdens de diensten werd er namelijk geregeld op gewezen dat wij voor de beslissende vraag zouden komen te staan: "Wat hebt gij met het Mijne gedaan?" Met andere woorden: wie daar dan niet bevredigend op kan antwoorden, kan het wel schudden. Ouders moesten ook goed begrijpen hoezeer zij in dit opzicht een grote verantwoordelijkheid droegen voor hun opgroeiende kinderen. Bij hoe de ouders het ondertussen zouden kunnen rooien met hun inkomen, met de bestaanskosten, met alle opofferingen en offers en met alle andere uitdagingen waaraan men het hoofd te bieden kan hebben, gold steevast:

• Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.
  
  Uit: Matteüs 6: 33 (NBV21)

Al met al kwam "Een dagwerk voor de Heiland" er niet zelden op neer dat men dag in, dag uit door de kerk in beslag werd genomen. In het begin van de jaren '80 raadde een oudste dan ook nog af een klassiek concert te bezoeken want je kon evengoed, wanneer de lieve God je niet elders verwachtte, thuis naar een langspeelplaat luisteren. Toen iemand uit een andere provincie mij dat nietsvermoedend vertelde, viel ik zowat van mijn stoel want ik was destijds geabonneerd op een heuse concertserie. Van onze eigen districtsvoorganger, die trouwens in het dagelijks leven muziekleraar was, kon ik mij zoiets beslist niet indenken. Toen ik naderhand op het bureau van de Centrale Administratie van de kerk was komen te werken, merkte ik dat de districtsapostel met de preciezen onder de leermeesters helemaal geen moeite had want in hun werkgebied werd er geëxcelleerd in "deugden" als offervaardigheid en geloofsgehoorzaamheid. Naarmate de districtsapostel daarvoor méér complimenten uitdeelde, gedroeg men zich extra "DIN-salonfähig". Dat voelde niet goed.

Wat mij verschrikkelijk tegen de borst stuitte, is, dat als er onder de rekkelijken via de gemeenteafrekening een grafstuk was bekostigd (omdat men gezamenlijk de laatste eer wilde bewijzen aan een overleden gemeentelid), de districtsapostel ze een reprimande gaf en eiste dat zulke uitgaven alsnog uit werden vergoed uit ieders huishoudportemonnee. Ik vond dat godgeklaagd. Mede hierdoor werden bij mij geleidelijk aan de ogen geopend voor het schaamteloze en hooghartige religieuze fanatisme (!!) wat daar werkelijk achter stak. Reken er niet op dat ooit iemand aan mij vroeg hoe het voor mij was om bij zulke bizarre arbeidsomstandigheden mijn werk te doen; om van enige nazorg maar helemáál niet te spreken. Ook van collega's weet ik dat men leed onder de aldus geëxposeerde hypocrisie. De beoogde opvolger van de districtsapostel maande echter tot geduld want zijn "directe zegenaar" ging immers al vrijwel aanstonds met pensioen, maar dit was niet bij 65, bij 67 of 70 jaar doch pas op bijna 72-jarige leeftijd. Toen was bij alle rekkelijken de rek eruit.

Nu las ik in het vorige bericht in deze thread dat tussen 1973 tot 2021 in ons land het aantal NAK-locaties min of meer is gehalveerd. Anderen mogen er anders over denken, maar naar mijn vaste overtuiging moet dit NIET in de eerste plaats worden toegeschreven aan secularisatie, doch aan de emotionele verwaarlozing van kinderen van God. Bijzaken werden verheven tot hoofdzaken en andersom...

• Voor: Jou
  
  Ze zeiden
  wij hebben een levend geloof
  
  want bij ons
  blijven de wegwijzers
  niet staan
  waar ze staan
  
  die gaan met je mee
  
  nee
  niet tot je er bent
  
  maar gewoon
  
  tot ze genoeg
  van je hebben
  
  fijn, he
  
  vind ik ook niet
  
  Van: Mij

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@allen,

https://www.nak-nl.org/db/7896171/Nieuw ... k-Sperkhem

[zefyr]

@allen,

De lijst met opgeheven nieuw-apostolische gemeenten van Facebookpagina 'Apostolische Heiligdommen' vermeldt enkele ongedateerde opheffingen, waaronder de NAK Terneuzen. Laatst genoemde nieuw-apostolische gemeente is op 30 maart 2014 opgeheven (zie onderstaande link).

https://www.nak-nl.org/db/406206/Eerder ... april-2014