Tussenbalans en hoe nu verder...

Berichten over wat in het dagelijkse leven ons geloof raakt
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 05 aug 2022, 18:21(...)
Steeds meer vragen kwamen er bij mij op. Ook heb ik nu een vraag over de prediking van stamapostel Schneider, jl. zondag 31 juli in Suriname:

(...)
Zou het namelijk niet zegenrijker zijn, voorafgaande aan een viering van het Heilig Avondmaal, de hand terug te geven waar Hij een vinger gaf?

(...)

@all

De nieuw-apostolische geloofspraktijk kenmerkt zich erdoor dat aan de gemeenteleden "vanaf het altaar" overwegingen worden voorgehouden, waarbij in het gesproken woord zuiver "afgebeden" openbaringen van de Heilige Geest zouden zijn neergelegd. Hoe valt daar dus nog gepast op te reageren, anders dan (naar Deuteronomium 27: 15-26) overal maar Amen! op te zeggen? Als er met zó veel gezag lijkt te worden gesproken; dan neigt misschien wel elke vraag, laat staan een weerwoord, naar een daad van verzet. En anders verkeert de betrokkene misschien juist wel in twijfel. Ook dan ben je in de Nieuw-Apostolische Kerk bij wijze van spreken nog niet jarig want: "Zweifel ist eine sehr gefährliche Krankheit, die muss sofort bekämpft werden. Wenn ein Zweifelsgedanken sich in uns festsetzt, dann müssen wir ihn sofort bekämpfen." (...) Waarvan akte!

Als God ooit een vinger gaf, namen sprekers in kerkelijk verband menigmaal de hele hand en "dienaren" werden... grootwaardigheidsbekleders. Allengs werden er krachttermen gebezigd als "Godsgezant", "dienaar en zegenaar", "Oberhirte" en "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", "Kirchenpräsident und Stammapostel" of elders "onze dierbare Levensvriend, geestelijke (of Geliefde) Leidsman, eigentijdse Christus, Gezalfde Gods, God als Apostel, Grootmacht der Liefde, Heiland der Mensheid, Inspirator, Levende Norm, Levensgids, Levensvoorbeeld, Man Gods, Mond Gods van deze tijd, Raadsman, Startpunt, Vader, Zegenaar, Zaaier, Zielenbruidegom en Zielenhelper en Zielenminnaar". Enzovoort. Goddank echter hebben velen, aan wie op deze manier het goddelijke heil werd onthouden, het toch maar geriskeerd om zichzelf te herpakken.

Vandaar hierboven mijn vraag...

  • [41] Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. [42] Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. [43] Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.” [44] Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?” [45] En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”

    Uit: Matteüs 25 (NBV)
  • O, wil toch van het Levenswoord
    geen hoorders zijn alleen.
    Of't al dan niet uw zin bekoort,
    gaat om te doen eerst heen.
    Dan komt er vrede in uw huis
    en blijheid in 't gemoed.
    Dan vindt gij kracht om zelfs uw kruis
    te dragen welgemoed


    Bron: Eerste couplet van lied 113 (gezangboek HAGEA, 1953)
Groet,
TjerkB


P.S.
TjerkB schreef: za 13 apr 2019, 15:59(...)

Overigens:
het woord "ambtslichaam" dient te worden geschrapt, want het lichaam van Christus kent geen aparte bloedsomloop voor ambtenaren!

Begin februari 2010 schetste ik het beklemmende "gevangeniswezen" binnen de Nieuw-Apostolische Kerk als volgt:
TjerkB schreef: ma 12 mei 2014, 21:16 (...)
"Voor het goud der waarheid, kostelijk brood uit de hemel, helder levenswater, ware gemeenschapszin, heilige liefde, Zijn (!) vrede en rust, geborgenheid, erbarmen, de reine Jezusleer, levende apostelen, vergeving van zonden, het Heilig Avondmaal en de werkzaamheid van de Heilige Geest, uitverkoren kinderen Gods, balsem voor de ziel en ogenzalf, eenheid onder de dienaren en machtige stromen van zegen; daarvoor was er voor levenden en ontslapenen maar één adres, namelijk... míjn kerk. Zó werd het ons voorgehouden. Tegen wie aldus in de gehoorzaamheid stond zou worden gezegd: 'Over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal Ik u zetten.' Ja, zó worden de goddelijke beloften vervuld."

Dit was bij de verkondigde geloofsleer althans de theorie. Maar de praktijk toonde zich weerbarstig. Gelukkig hadden ieders fouten en tekortkomingen God niet in de weg gestaan. Om niettemin "daders des Woord" te kunnen zijn, ging het erom te doen "wat er gezegd werd". Het woord Gods, wel te verstaan; verbroken door eenvoudige dienaren die in de nauwste verbinding staan met hun zegenaars, en dezen "langs de geordende weg" met hun districtsapostel en met "onze dierbare stamapostel". Zo tevens met hun Zender, Jezus Christus, en met de trone Gods. De geborgenheid van onze ziel lag in de navolging; in het opblikken naar de knechten Gods; ze te ondersteunen in hun hoogheilige taken en opdracht.

(...)
Menigeen zal zich in de "situatieschets" hebben herkend. Echter, "de situatie" is daarmee nog lang niet compleet geschetst! De kerk bestaat immers uit ongeveer drie "lagen" waarbij er onderscheid valt te maken tussen gemeenteleden en plaatselijke dienaren enerzijds, leidinggevende ambtsdragers anderzijds en bovendien nog "hoge dienaren" die tevens in "een gebiedskerk" en/of internationaal (royaal) bezoldigde -volledig eindverantwoordelijke- bestuursleden zijn. In de situatieschets handelde het over de realiteit zoals men die op de kerkvloer door de jaren heen heeft kunnen ervaren. Doch de van bovenaf in de kerk aangebrachte hiërarchische organisatiestructuur laat gelovigen van elkaar vervreemden.

Ervan uitgaande dat -met alle respect overigens- globaal kan worden gesproken van een onderlaag, een tussenlaag en een bovenlaag, komt nu het belang op om óók te weten hoe er in grote lijnen wordt "gedacht" in kringen van "districtsdienaren" en van kerkbestuurders. Hoe ervaren zij het gemeenteleven en wat staat ze in de geloofspraktijk voor ogen? Waarschijnlijkheid zal het voor de onderlaag geen verrassing zijn dat de middenlaag ten aanzien van het gemeenteleven een andersoortige realiteit meemaakt. Tegelijkertijd zal het de middenlaag niet verwonderen dat de bovenlaag zich in een organisatorische setting bevindt waarvan details bij nadere beschouwing nauwelijks kenbaar zijn.

Alleen al ten aanzien van de praktische geloofsbeleving binnen de kerkgemeenten bestaan derhalve "werelden van verschil" op grond van ieders persoonlijke positie in het kader van "dienen en leiding geven". Vanuit het verleden kent menigeen nog wel de uitdrukking "op deze wereld, maar niet ván deze wereld", waarmee werd bedoeld dat gelovigen het geestelijk leven in de maatschappelijke context -als het goed is (...)- voorop gesteld wensen te zien. Concreet: de nieuw-apostolische geloofsleer (in theorie synoniem aan "de reine Jezusleer") dient bij alles wat men in het leven onderneemt leidend en richtinggevend te zijn. Enkelen vullen hierbij in wat dit voor alle (!) anderen heeft te betekenen...

Met dit werkelijkheidsbesef komt het er in de Nieuw-Apostolische Kerk op neer dat een leus als "An Deinem Hand, lieber Stammapostel, eilen wir zum Ziel" feitelijk ieders motto moet zijn. Volgens de nieuw-apostolische geloofsleer is de voorzitter van het internationale kerkbestuur namens God de eerstaangewezene om te verklaren wat gelovigen te doen staat om het eeuwige leven te hebben binnen het koninkrijk Gods in de hemel. De "stamapostel" tezamen met de "districtsapostelen" bepalen welke leerstellingen een ieder daartoe voor ogen moeten staan. Tevens formuleert de kerkleiding standpunten in ethische kwesties zodat gelovigen ook in dat opzicht weten wat Gods bedoelingen zouden zijn.

In de Nieuw-Apostolische Kerk is er dus onder -gelijkwaardige- "kinderen van één Vader" (!) een piramidestructuur van toepassing verklaard waardoor een soort van kastestelsel zich heeft kunnen ontwikkelen. Bovenaan staat een kleine geestelijke elite die nagenoeg alles voor het zeggen heeft; daaronder een grotere groep die het gevestigde gezag ten uitvoer moet brengen en moet handhaven, en ten slotte al degenen die aan de basis van de organisatie staan en die zich als ondergeschikten bij de beschreven toestand hebben neer te leggen. Indien het volk murmureert, wordt zulks om redenen van het bovenstaande niet op prijs gesteld. Er heerst eenrichtingverkeer in de communicatie. Dat heet: dictatuur.

Terugkomend nu op de rangen en standen; in de Nieuw-Apostolische Kerk onderscheidt men dus aanzienlijken en minder aanzienlijken. Het gezag van een priester kan niet tippen aan het gezag van een apostel. Wat een priester uiteenzet kan te allen tijde worden overruled door wat elke ambtsdrager met een opvolgende hogere geestelijke bediening daarbij achteraf nader uiteenzet. Individuele gelovigen behoren hun eventuele vragen eerst voor te leggen aan de geestelijk verzorger met het voor ieder persoonlijk eerste hogere ambt. Komt men er niet uit, dan moet men in beginsel zijn bij de geestelijk verzorger met het tweede hogere ambt, enzovoort. Velen raken gaandeweg ontmoedigd en geven het op...

(...)


Uit: Bericht op "ma 12 mei 2014, 21:16", in de thread "Drieluik d.d. 12-02-2010"

(...)
Heus, wat hier speelt is misbruik van geloof en vertrouwen. Goddank werd juist dít fenomeen elders allang als zodanig onderkend:
TjerkB schreef: wo 04 mar 2015, 05:44 (...)
De Nieuw-Apostolische Kerk en haar statuten zijn natuurlijk niet met de schepping meegegeven. Dat zouden sommige "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", met welke imponerende termen betrokkenen hun vermeende belangrijkheid zelf wensen te onderstrepen, misschien wel anders willen zien, maar zolang de aangesloten leden volgens diezelfde statuten niets in te brengen hebben, past het deze leden uiteraard om zich ervan bewust te zijn dat naïviteit en fatalisme niet bepaald gaven zijn van de Heilige Geest.

Ten slotte:
(...)
Hoe komt het dan dat wij in de Nieuw-Apostolische Kerk tóch veel blijmakende en zegenrijke momenten hebben meegemaakt? Dat komt door de integriteit van liefhebbende verzorgende dienaren die bij de oprichtingsakte geen stem hadden!! Bovendien: “Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.” (Mat. 18: 20, NBV) Samenvattend, ik heb vorige week gedacht aan het volgende…

In 1934 keerde een aantal Duitse theologen zich af van de christenen die meetrokken in het kielzog van Hilters nationaal-socialisme. Dat uiteindelijk dood en verderf zaaiende regiem had bij mijn weten destijds al meer dan 85% van alle Duitse christenen geassimileerd. Zo kwamen de “Barmer Thesen” tot stand in de zogenaamde Bekenntnis-synnode. Eén van de betreffende theologen was Karl Barth. Het signaal dat men (in Barmen) afgaf met deze zeer kernachtige Thesen klinkt trouwens tot op heden door in wat christenen in het protestantse geloof fundamenteel belijden. Een tweetal van de bedoelde Thesen:
  1. Jezus Christus, gelijk van Hem in de Heilige Schrift getuigd wordt, is het ene Woord Gods, dat wij moeten horen, in leven en sterven vertrouwen en gehoorzamen (Joh. 14: 6, 10: 1 en 9). Wij verwerpen de valse leer dat de kerk als bron van haar verkondiging behalve en naast dit ene Woord van God ook nog andere feiten en machten, gestalten en waarheden als Gods openbaring kan en moet aanvaarden.
  2. Zoals Jezus Christus Gods toespraak is van de vergeving van al onze zonden, zo en met gelijke ernst is Hij eveneens Gods krachtige aanspraak op ons ganse leven; door Hem gewordt onze blijde verlossing uit de goddeloze bindingen van deze wereld tot een vrije en dankbare dienst aan Zijn schepselen (1 Cor. 1: 30). Wij verwerpen de valse leer dat er terreinen van ons leven zijn waarin niet Jezus Christus maar andere heren te gebieden zouden hebben, terreinen waarin we niet de rechtvaardiging en de heiliging door Hem nodig hebben.
(...)


Oorspronkelijke bron: Bericht op “16-05-2007 21:14 uur” bij NAK-Observer
Zie ook het bericht op "Ma 25 Jun 2012, 21:53" op het voormalige Forum van Bauke Moesker, in de thread “Moat ik soms op myn broer passe?”
(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "wo 04 mar 2015, 05:44", in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"
(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

  • Hoe doe je dat, vanuit bezieling leven?
    'De behoefte om gezien te worden krijg je niet weg, die is diep in de menselijke natuur verankerd. Maar het gaat erom dat je op een wezenlijker niveau wil worden gezien dan vanwege je uiterlijk of je prestaties. Veel mensen verwarren aandacht met liefde. Aandacht vervliegt en belandt vaak in een bodemloze put, maar als er oprecht van je wordt gehouden terwijl jij jezelf in al je facetten laat zien, geeft dat een duurzamer geluksgevoel, leert onderzoek. Dat betekent wel dat je moed moet hebben om jezelf niet langer achter je masker te verbergen, maar om jezelf te laten zien inclusief je schaduwkanten. Want ieder mens is heel gelaagd, dus daar horen ook je negatieve eigenschappen bij. Durf je chaotische, wilde, rommelige, onrustige, sombere, domme en lelijke aspecten te incorporeren in je zelfbeeld.

    (...) Durf voorop te lopen, zonder applaus en zonder je te veel van andere mensen en de gangbare mores aan te trekken. Richt je blik ook eens wat vaker aandachtig op de ander in plaats van het liefst zelf blikvanger te willen zijn. Zoals Plato zei: 'De God van de liefde woont in hem of haar die bemint, niet in degene die bemind wordt.'


    Bron: Volkskrant Magazine, zaterdag 13 augustus 2022, pag. 10-11

@all

Het bovenstaande sprak mij bijzonder aan. Aan het woord in het bewuste interview is namelijk iemand voor wie ik veel respect kreeg tijdens een symposium "Vrij vertellen van Herstelverhalen" dat ik ooit bijwoonde. Ik ging daar namelijk naartoe in de hoop van anderen iets te mogen leren.

Van de dichter Vondel is de uitspraak bekend: "De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel." Wat wij ons dus kunnen afvragen is: hoe valt er soms tóch, in een beslissende situatie wellicht, een verschil te maken en kan er een gezegende invloed van ons uitgaan?

Veel hangt volgens mij samen met authenticiteit. Al hebben wij vaak een functie te vervullen; dat betekent nog niet dat er telkens toneel moet worden gespeeld. Waarom zouden wij niet gewoon onszelf mogen zijn? Echter; stonden wij het onszelf al toe om na te gaan wie wijzelf waren?

Waren? Ja, wáren - voordat allerlei omstandigheden met ons aan de haal gingen! Wat ik altijd verschrikkelijk heb gevonden, is namelijk, dat wij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" onszelf moesten veranderen want anders nam op Zijn dag de Heiland jou niet in genade aan.

Denk eens in als ouders zó omgaan met hun kinderen: wij vinden jullie wel lief, maar pas écht naarmate jullie béter "in stilheid en vertrouwen" doen wat wij zeggen. Want: wanneer later onze nalatenschap wordt verdeeld, zal het ervan afhangen hoe voorbeeldig ieder zich heeft gedragen.

Bij de schepping zag óók God dat het goed was, maar toen nadien kinderen werden geboren, moesten die zeker nog allemaal worden bekeerd. Waanzin! Waarom in 's hemelsnaam zongen wij juist: "Mocht ik soms dwalen, ver van mijn huis, steeds brengt mijn Vader mij weer naar huis" ?!

TjerkB schreef: ma 12 mei 2014, 21:16(...)

  • (II) Ontstellend

    (...)
    Nooit heeft het de bedoeling kunnen zijn als slaven te worden gegijzeld binnen een religieus machtsbestel. Het element waarin mensen zich fijn kunnen ontplooien is juist vrijheid!! Vrij om te zijn die je bent. Vrij om te worden die je zijn wilt. Vrij om vol verwondering over de schepping waar je deel van uitmaakt kleur te geven aan elkaars leven. En ook vrij om maar zo vrij te zijn die waardevolle vrijheid te koesteren, er zuinig op te zijn. Bij God vertegenwoordigt niemand iemand... Hij ziet een ieder voor vol aan. Laat dat de groten der aarde maar duidelijk zijn! Geen macht of overheid heeft sinds mensenheugenis stand gehouden. Laten wij luisteren naar ons eigen lichaam, naar onze geest en naar onze ziel.

    Het licht heeft géén gemeenschap met de duisternis en God legt geen superheffing op. Niemand heeft het recht om afbreuk te doen aan de persoonlijke waardigheid van een naaste. Wij hoeven ons niet opgejaagd te voelen doch laten wij maar gaan waar God ons leidt. Hoe kun je dat weten? Dat kan doordat God geen geheimtaal spreekt. Als wij Zijn liefde beantwoorden in geest en waarheid, baant Hij een weg waar wij die niet zouden zien. Het is beter daders van het Woord te zijn dan alleen hoorders. Wij kunnen van onze vrijheid namelijk iets moois maken! Het zou bijvoorbeeld best eens "zaliger" kunnen maken te geven dan te ontvangen. Desnoods geef je iemand om wie je geeft een waarschuwing!

    (...)
(...)

Stop de kindermishandeling! Laat de gevangenen vrij!! Jean-Luc Schneider en handlangers zouden er verstandig aan doen op menige schrede terug te keren. Het wordt de hoogste tijd voor een jubeljaar - en aansluitend voor een symposium, getiteld "Vrij vertellen van Herstelverhalen"...

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: do 11 aug 2022, 18:00(...)
Waar ál het voorgaande op neerkomt, is: cognitieve dissonantie - door brainwashing. Velen zijn namelijk niet meer in staat coherent te denken. Hierdoor laat men het voorkomen alsof er hooguit sprake kan zijn van een aantal op zichzelf staande incidenten. De structurele context ervan blijft pijnlijk onbelicht. Men redeneert vanuit ivoren torens. Een gesprek op ooghoogte zit er niet meer in. Wat krom is wordt recht gepraat, doch in het hoogste echelon van de organisatie trekt men wel degelijk aan de touwtjes. Het werd mij steeds beter duidelijk hoezeer de betrokkenen daar geen middel onbenut laten om zelf in de gekoesterde topposities buiten schot te blijven en ambtsvoorgangers te vrijwaren van elke blaam. Op dit niveau is men zich er daarom van bewust hoe manipulatief (en destructief voor anderen) er dan willens en wetens te werk wordt gegaan:
TjerkB schreef:(...)
Omdat ik wéét hoe ongelofelijk lastig het is om bij de Nieuw-Apostolische Kerk de vinger ergens achter te krijgen, heb ik de laatste jaren ruim de tijd genomen om allerhande achtergronden op te helderen. Begin februari 2010 schreef ik voor de website van broeder Bauke Moesker een soort van drieluik waarin ik met name heb geprobeerd uit de doeken te doen hoe deze kerk bestaat uit meerdere min of meer strikt van elkaar gescheiden realiteiten onder de aangesloten leden. Grofweg bestaan er drie lagen van de bevolking: zij die van niets weten, zij die iets weten en zij die alles weten (van hoe achter de schermen de vork in de steel zit). Telkens opnieuw heb ik er op gewezen dat de districtsvoorgangers in het geheel de zwakste schakel vormen. "De landelijke vergadering" waarin zij allen een persoonlijke bestuurlijke verantwoordelijkheid hebben waar te maken fungeert abusievelijk niet als een onafhankelijke Raad van Toezicht. Maar dit gebeurt zo geraffineerd dat de buitenwacht er geen vat op krijgt. Immers, van alle kanten ontbreekt het bij dit kerkgenootschap aan transparantie, eerst en vooral bij de ambtelijke top.

(...)


Uit: Mijn bericht op "ma 12 mei 2014, 09:47" in de thread "Der Fall Rohn"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

  • [34] Daarop nam Petrus het woord en zei: ‘Nu begrijp ik pas goed dat God geen onderscheid maakt tussen mensen, [35] maar zich het lot aantrekt van iedereen, uit welk volk dan ook, die Hem vereert en rechtvaardig handelt.

    (...)
    Toen merkte Petrus op: [47] ‘Wie kan nu nog weigeren deze mensen met water te dopen, nu ze net als wij de heilige Geest hebben ontvangen?’ [48] En hij gaf opdracht hen te dopen in de naam van Jezus Christus. Daarna vroegen ze hem of hij nog enkele dagen wilde blijven.


    Uit: Handelingen 10 (NBV21)

@all

Vanochtend schoot het mij te binnen dat mijn vader aan de Bijbeltekst hierboven wel eens herinnerde, meestal als wij eerst waren komen te spreken over Johannes 14:

  • [1] Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op Mij. [2] In het huis van mijn Vader zijn veel kamers; zou Ik anders gezegd hebben dat Ik een plaats voor jullie gereed zal maken? [3] Wanneer Ik een plaats voor jullie gereedgemaakt heb, kom Ik terug. Dan zal Ik jullie met me meenemen, en dan zullen jullie zijn waar Ik ben.

    (...)
    [15] Als je Mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. [16] Dan zal Ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: [17] de Geest van de waarheid. De wereld kan Hem niet ontvangen, want ze ziet Hem niet en kent Hem niet. Jullie kennen Hem wel, want Hij blijft bij jullie en zal in jullie zijn.[18] Ik laat jullie niet als wezen achter, Ik kom bij jullie terug.

    (...)
    ... wat jullie Mij horen zeggen, zijn niet mijn woorden, maar de woorden van de Vader, door wie Ik gezonden ben. [25] Dit alles zeg Ik tegen jullie nu Ik nog bij jullie ben. [26] Later zal de pleitbezorger, de heilige Geest, die de Vader jullie in mijn naam zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat Ik tegen jullie gezegd heb.
    [27] Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.

Dit is wat mijn vader soms graag weer even met mij deelde. Misschien maar 10 keer in zijn hele leven, maar altijd raakte het mij, waarschijnlijk omdat ik aanvoelde dat het ook echt veel te betekenen heeft.

Gisteren haalde ik uit een forumbericht uit 2007 het volgende aan - en ook daarin gaat het er eigenlijk om op het voorgaande te vertrouwen...

TjerkB schreef: zo 14 aug 2022, 10:50(...)
(...)
In 1934 keerde een aantal Duitse theologen zich af van de christenen die meetrokken in het kielzog van Hilters nationaal-socialisme. Dat uiteindelijk dood en verderf zaaiende regiem had bij mijn weten destijds al meer dan 85% van alle Duitse christenen geassimileerd. Zo kwamen de “Barmer Thesen” tot stand in de zogenaamde Bekenntnis-synnode. Eén van de betreffende theologen was Karl Barth. Het signaal dat men (in Barmen) afgaf met deze zeer kernachtige Thesen klinkt trouwens tot op heden door in wat christenen in het protestantse geloof fundamenteel belijden. Een tweetal van de bedoelde Thesen:
  1. Jezus Christus, gelijk van Hem in de Heilige Schrift getuigd wordt, is het ene Woord Gods, dat wij moeten horen, in leven en sterven vertrouwen en gehoorzamen (Joh. 14: 6, 10: 1 en 9). Wij verwerpen de valse leer dat de kerk als bron van haar verkondiging behalve en naast dit ene Woord van God ook nog andere feiten en machten, gestalten en waarheden als Gods openbaring kan en moet aanvaarden.
  2. Zoals Jezus Christus Gods toespraak is van de vergeving van al onze zonden, zo en met gelijke ernst is Hij eveneens Gods krachtige aanspraak op ons ganse leven; door Hem gewordt onze blijde verlossing uit de goddeloze bindingen van deze wereld tot een vrije en dankbare dienst aan Zijn schepselen (1 Cor. 1: 30). Wij verwerpen de valse leer dat er terreinen van ons leven zijn waarin niet Jezus Christus maar andere heren te gebieden zouden hebben, terreinen waarin we niet de rechtvaardiging en de heiliging door Hem nodig hebben.
(...)


Oorspronkelijke bron: Bericht op “16-05-2007 21:14 uur” bij NAK-Observer
(...)

Uitgebreid beschreef ik op dit Forum om welke reden het is dat de nieuw-apostolische geloofspraktijk mij ging benauwen. Al in 2001 kreeg ik sterk het gevoel alsof wij werden weggeleid naar een soort van nieuw-apostolisch planetarium met een kunsthemel en kunstlicht, terwijl het firmament stiekem voor ons werd verduisterd. De waarheid die wij kenden werd verbogen en de werkelijkheid als het ware opnieuw ingericht. Als ik er iets over opmerkte of vroeg, werd er helemaal níet of juist ontwijkend geantwoord. Ongemerkt was ik in aanvaring gekomen met de arrogantie van de macht. Hierna zou ik ook inderdaad niets anders meer meemaken dan desinteresse en onwil. Door in 2007 mijn lidmaatschap op te zeggen distantieerde ik mij van het verraderlijke machtsmisbruik (!), waaraan bij nader inzien eerder al tallozen ten prooi waren gevallen.

Wat er in de "magere jaren" sinds 2001 dan wel 2007 allemaal is voorgevallen, valt na te lezen op diverse internetfora, in binnen- en buitenland. De rode draad die ik zag in de benadering van vraagstellers, was, dat ze als ein­zel­gän­gers werden gesepareerd - en ze mochten ook wel gaan. Hiermee introduceerde men in Nieuw-Apostolische Kerk feitelijk ook een herdefiniëring van het begrip "alleengaand": opzettelijk alleen gelaten.

Echter:

  • Het ware evangelie
    [6] Het verbaast me dat u zich zo snel hebt afgewend van Hem die u door de genade van Christus heeft geroepen en dat u zich tot een ander evangelie hebt gekeerd. [7] Er is geen ander evangelie. Er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. [8] Wanneer iemand, al was ik het zelf of al was het een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigt dat in strijd is met wat ik u eerder verkondigd heb – vervloekt is hij! [9] Ik heb het al eerder gezegd en zeg het nu opnieuw: wanneer iemand u een evangelie verkondigt dat in strijd is met wat u hebt ontvangen – vervloekt is hij! [10] Probeer ik nu mensen te overtuigen of God? Probeer ik soms mensen te behagen? Als ik dat nog altijd zou doen, zou ik geen dienaar van Christus zijn. [11] Ik verzeker u, broeders en zusters, dat het evangelie dat ik u verkondigd heb geen zaak van mensen is; [12] ik heb het dan ook niet van een mens ontvangen of geleerd, nee, Jezus Christus is mij geopenbaard.

    Uit: Galaten 1 (NBV21)

Minstens zo alarmerend in de nieuw-apostolische geloofspraktijk is het hoezeer zielen soms worden gemaand de zwijgzaamheid te betrachten. De opheldering die de kerkleiding in voorkomende gevallen bij kennelijk precaire kwesties in het vooruitzicht stelt, blijft namelijk steevast uit. Wie dit niet eerbiedigt, kan opkrassen. Machtsmechanismen verslaan controlemechanismen. Wie daaraan meewerkt, houdt dus wel zijn mond. Zulke misstanden houden uiteraard een angstcultuur in stand - want die ís er: wie niet onvoorwaardelijk loyaal is aan een meerdere, ligt eruit. Natúúrlijk, in het achterland merk je daar waarschijnlijk weinig van. Sterker nog; de hele bedoeling is juist dat níemand zich ooit iets afvraagt. De Godsgezanten wijzen de weg naar het hemelse Kanaän. Hoe zij onderling het geld, de macht en het aanzien verdelen, gaat niemand wat aan. Ik las dat mensen worden uitgedaagd om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in de samenleving. Géén positie tóch? Als machtspolitiek een psychologische ravage aanrichtte en slachtoffers eenzaam achterbleven, gaan andere dingen in de kerk dan niet vóór?

Nooit heb ik het zien zitten om anderen zich te laten afvragen "Zou dat zo zijn?" of ze te doen besluiten "Daar wil ik het mijne van weten!" want uit eigen ervaring wist ik inmiddels hoe lastig het kan worden om te ontkomen aan de verwarring die zich dan in eerste instantie vast aandient. Liever zorgde ik eerst voor wat licht in de duisternis. Dat had ik voor mijzelf immers ook wel nodig. Welbeschouwd moest ik op ál mijn schreden terugkeren tot waar ik op het verkeerde been was gezet. En dat was op de plek waar 'horen' en 'doen' (vgl. Jak 1: 22) onder de voet was gelopen.


Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

Redactie schreef:(...)
Velen van ons zullen zich nog wel de (tweede) Europese Informatieavond herinneren, op 4 december 2007, muzikaal omlijst door een instrumentaal ensemble. Vooraf speelde men toen nog onder meer "Bridge Over Troubled Water", bekend van het Amerikaanse zangersduo Simon & Garfunkel. Later heb ik vaak gedacht: zouden deze mensen, die daar hebben gemusiceerd, zich niet achteraf ongelofelijk misbruikt voelen? Ikzelf moet er niet aan denken bij wat de geschiedenis inging als een verafschuwde Desinformatieavond, ten faveure van de machtsfiguren de gewenste ambiance te hebben gecreëerd; "het sfeertje" te hebben geschapen.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 26 Jan 2012, 14:30", in de thread "Een stukje geschiedenis... "
TjerkB schreef: ma 15 aug 2022, 14:00(...)
Ik las dat mensen worden uitgedaagd om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in de samenleving. Géén positie tóch? Als machtspolitiek een psychologische ravage aanrichtte en slachtoffers eenzaam achterbleven, gaan andere dingen in de kerk dan niet vóór?

(...)

@all

Wat heel belangrijk is voor wie serieus wil begrijpen hoe het komt dat toch werkelijk velen in mijn vroegere kerk geestelijk werden beschadigd, is, onder ogen te willen zien op welke manier zielen ertoe werden aangezet om scorend te presteren. Niet in elke gemeente of district was "de menselijke maat" amper een issue, maar naarmate (districts)voorgangers zich betere managers toonden, bijvoorbeeld door indruk te maken met bezoekersaantallen, offergaven of met een feestelijk onthaal van de districtsapostel, kreeg men "namens God" extra veel lof toegezwaaid. Wie zich daardoor gevleid voelde, wist, dat er bij de eerstvolgende gelegenheid nog een schep bovenop moest. Steeds meer van jouw ideeën en wensen, waaraan de districtsapostel -die trots op jou was- kon voldoen, zouden dan in vervulling gaan, zo leerde ons toch de geloofspraktijk?

Hier zien wij dus al meteen dat Sylvia Kranefeld in 1994 gelijk had want: "Die neuapostolische Lehre macht Menschen von Menschen abhängig."

Om prestige te verwerven moest men dus voor de dag komen met zichtbare of meetbare resultaten. Eerder haalde ik hierbij het volgende aan:

TjerkB schreef: wo 03 nov 2021, 18:03(...)
God was de Liefde, althans, zolang de apostel maar zag dat je met "een fijne aanbieding" én gehoorzaam "in de navolging" bleef staan. Sommigen werden stilletjes gediskwalificeerd zonder ooit te weten te komen, waardoor dat zo was gekomen. Of dit nu een freudiaanse verspreking mag heten, weet ik niet, maar de districtsapostel Pos in ruste lichtte hierover eens een tipje op van de sluiter door bijna smalend te vertellen hoe hij op een zaterdag, tezamen met de toenmalige districtsapostel Schumacher, bij twee ambtsdragers speciaal nog langs het huis was gereden want ze vroegen zich af wie van beiden de volgende dag in de bewuste gemeente het best de nieuwe voorganger kon worden. De tuinverzorging gaf de doorslag. De moraal van het verhaal was kennelijk: God ziet het hart aan; wij de tuin. Deze en talrijke andere -pijnlijke- voorvallen die mij niet ontgingen legden voor mij uiteindelijk een ontluisterende werkelijkheid bloot van wat ik voor mijzelf maar ambtelijke willekeur heb genoemd. Sommigen werden opgehemeld; anderen op een zijspoor gerangeerd.

(...)

Tegenover Christ-im-Dialog wilde de voormalige apostel Gerrit Sepers in 2007 achteraf wel kwijt "Wir haben tief hinter die Kulissen geschaut", maar dat geldt óók voor mij. Terwijl ik mij nietsvermoedend afvroeg "hoe ik in het doen van Zijn wil mijn vreugde kon vinden" (naar het refrein in het koorlied "Nog is de tijd van Gods genade"), waren er telkens weer nieuwe (lees: energieverslindende) ongerijmdheden die mij tergden, en daarbij betrof het bepaald géén futiliteiten. Een onderdeel van het machtsspel was ook dat wij als collega's tegen elkaar werden uitgespeeld.

Niet zelden werd er in kerkgemeenten op gehamerd dat je méér moest willen doen dan in je vermogen lag. Immers, "Give of Your Best to the Master". Wie iets afweet van het rendement op arbeid, om maar een zijstraat te noemen, en het je dan nota bene middenin de gemeenschap wordt voorgehouden dat ieder zich -in zijn of haar vrije uren- voor 200% voor het werk van God dient in te zetten, terwijl de marionet die zulke lariekoek verkondigt of napraat, zich geen seconde begaan toont met wie dit (in gezinnen) misschien wel moeten bezuren, staat toch perplex? Pas toen het zoveelste spreekwoordelijke kalf verdronken was, sprak men haastig alsnog van ieders zogenaamde "eigen verantwoordelijkheid". Hierna kon de aansprakelijke kerkleiding elke bal terugkaatsen. Bij menigeen die zichzelf had overvraagd, was de rek er toen al uit; voorgoed.

Ook door het speciale aanzien dat verbonden was aan elk opvolgend "hoger" kerkelijk ambt, werd er ingespeeld op intrinsiek foute drijfveren. Soms voelden partners zich vereerd met een voorafgaand bezoek aan huis van de apostel, waarna echtgenoten alsnog een ambt aanvaardden. "De apostel wil graag kennismaken met mijn vrouw", zei iemand eens tegen mij. Sta dit NIET toe, raadde ik aan - stoken in een goed huwelijk.

Niet voor niets wees ik door de jaren heen al tientallen keren op het onderstaande:

TjerkB schreef: ma 01 jan 2018, 14:24 (...)

    • Zijn wij nog bruikbaar?

      Wij waren de zwijgende getuigen van slechte daden, wij zijn door de wol geverfd, wij leerden de kunst te veinzen en te spreken met dubbele tong, ervaring maakte ons wantrouwig tegenover de mensen, we konden hun vaak niet vrijuit de waarheid zeggen, zware conflicten maakten ons murw, misschien zelfs cynisch - zijn wij nog bruikbaar? Geen geniale, cynische, hautaine of geraffineerde, maar ongekunstelde, eenvoudige en eerlijke mensen zullen we nodig hebben. Zal onze innerlijke weerstand tegen alles wat ons werd opgedrongen nog sterk genoeg zijn, zal de oprechtheid tegenover onszelf nog radicaal genoeg zijn, om weer de weg te vinden naar eenvoud en eerlijkheid?
    Bron:
    Dietrich Bonhoeffer - Verzet en overgave, brieven en aantekeningen uit de gevangenis. Herziene uitgave, derde druk 2014 (ISBN 978 90 435 2411 7), Uitgeverij Kok.

(...)

Door de willens en wetens bedreven machtspolitiek werden bij de Nieuw-Apostolische Kerk gedurende een lange reeks van jaren NIET de juiste prioriteiten gesteld. Het bestuursorgaan "De landelijke vergadering" is de zwakste schakel. Voor achterstallig onderhoud is het al te laat. Zolang er onroerend goed te verkopen valt, kunnen de salarissen worden doorbetaald. Op de kerkvloer heeft geen sterveling wat in te brengen gehad.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
BakEenEi schreef:(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk kan het gelovigen telkens opnieuw (!) overkomen dat wanneer zij hebben gedacht "het moet niet gekker worden", het tóch nog dwazer kan uitpakken. Ikzelf heb er bijzonder lang over gedaan, maar toen ik de slopende werking van dit fenomeen bij overigens gezonde mensen eindelijk doorzag, wilde ik niet langer blootstaan aan het zinloze geestelijke geweld dat er vanuit gaat. Wie aan de haal gaat met Zijn woord, wordt terstond verblind voor Zijn waarheid - zo zie ik het. Er is in deze kerk een geestelijke elite die zich ooit in het zadel heeft laten helpen, en de desastreuze gevolgen zijn ernaar. Er is maar één manier om zo'n wantoestand terug te draaien: de gelovigen moeten hun vertrouwen opzeggen in diezelfde geestelijke elite. Dan zal het gauw afgelopen zijn met de koppijn die ieder er nu gedurig van oploopt. Ik weet dat het niet gemakkelijk is om de invloed van "hogere dienaren" te relativeren, maar zulke dienaren zijn nu eenmaal geen dienaren! Ik heb D.Ap. De Bruijn eens voorgesteld om aan het begin van een dienst voor de "ambtsbroeders" de vraag te stellen of ieder met een ambt hoger dan diaken wil opstaan, en dan te zeggen dat degenen die zich boven de anderen hebben verheven wel kunnen gaan, waarbij het hemzelf vrij stond dezen te vergezellen, richting uitgang. De ambtsbroeders hadden beter gewoon "dienende broeders" kunnen blijven. (...)

(...)
De echelonnering in de kerk kan per direct worden afgeschaft. Daarna kan men als leden van het lichaam van Christus eenvoudig proberen elkaars naasten te zijn. Het gaat hier niet om topsport, of zo, en om wie er straks de olympische ploeg mag vergezellen naar het hemelrijk!!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 22 Jan 2011, 20:01", in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft"
Zie ook het bericht op "Do 29 Dec 2016, 18:02" in de thread "Transparantie of zelfbevlekking?"
TjerkB schreef: za 12 apr 2014, 00:51(...)
Als ik er nu goed over nadenk veranderde de hele situatie al kort na het overlijden van stamapostel Hans Urwyler. Het is echt een ontwikkeling vanachter de schermen, dus afkomstig van het internationale kerkbestuur! Daar was men vooral bezig met zichzelf: hoe kunnen wij voor onszelf en voor de organisatie de belangen veiligstellen? Eén van die belangen blijkt achteraf het verbergen van een groot aantal historische leugens te zijn. Niets maar dan ook helemaal níets menselijks is de "Godsgezanten", bij wie iedereen hoog moest opkijken, vreemd geweest. Daders werden beschermd ten koste van slachtoffers. Meedogenloos werden zielen, wier leed geen naam mocht hebben, aan hun lot overgelaten. Ze hadden nota bene "in de navolging" moeten blijven. Ja, welke navolging?! Hoe kun je in godsnaam mensen navolgen door wie je in geestelijk opzicht bent verkracht?! (...) Met list en bedrog werd de waarheid verdraaid.

Onvermijdelijk leiden zulke onzuivere verhoudingen ertoe dat eenvoudig de zegen uitblijft. Dat klinkt nu misschien wel wat ouderwets, maar zo is het natuurlijk wel.

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

@all

"Hoe kun je in godsnaam mensen navolgen door wie je in geestelijk opzicht bent verkracht?!", schreef ik op 12 april 2014. Onmiddellijk zullen bij sommigen nu de hakken wel in het zand gaan want hoezo "verkracht"? Welnu, als in een geloofsgemeenschap de aangesloten leden eerst weerloos worden gemaakt, in dit geval bijvoorbeeld ook doordat ze nergens enig recht aan kunnen ontlenen, terwijl aan hen meedogenloos "zegenaars" en een rigide denksysteem worden opgedrongen, waarbij ze zich vervolgens alleen maar overweldigd kunnen voelen; ja, verkracht!

"Welnee, dat gebeurde toch met wederzijdse instemming?!", kan iemand nu wel tegenwerpen, maar daarop zou ik willen zeggen: "Objection!" Nog los van de machtsongelijkheid die hier meespeelt; als er geen greintje van "de liefde van God" te bekennen is; ja, wel degelijk - verkracht!

In de praktijk kom je er dan in de Nieuw-Apostolische Kerk NIET uit want de zaak zal op scherp worden gesteld: VERZET JE NIET ZO TEGEN GOD. Hierna zal het niet lang duren of je kunt wel gaan want de noodzakelijke vertrouwensrelatie met jouw zegenaar lijkt duurzaam te zijn ontwricht.

(...)

Zó zijn in het bovenbedoelde old boys network "onze manieren". De slager keurt zijn eigen vlees. En jij, ondankbare zielenpoot, scheer je weg! Je druipt af want terwijl jíj dacht dat een dienaar dient en een zegenaar zegent, heeft het nieuw-apostolische snelrecht je in het ongelijk gesteld.

(...)

Ik kan mij indenken dat enkelen, alvorens inhoudelijk tóch iets te antwoorden, er wel behoefte aan hebben zich wat breder nog te oriënteren. Mag ik dan, out of the box denkend, verwijzen naar de mijns inziens i.c. hoogst toepasselijke nieuwe Netflix(mini)serie "Anatomy of a Scandal"?

Zie evt. https://www.vprogids.nl/cinema/lees/art ... orden.html alsmede https://www.netflix.com/nl/title/81152788. Let vooral op het einde.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 15 aug 2022, 20:32(...)
Zó zijn in het bovenbedoelde old boys network "onze manieren". De slager keurt zijn eigen vlees. En jij, ondankbare zielenpoot, scheer je weg! Je druipt af want terwijl jíj dacht dat een dienaar dient en een zegenaar zegent, heeft het nieuw-apostolische snelrecht je in het ongelijk gesteld.

(...)

@all

Enkele passages uit mijn forumbijdrage van "di 10 apr 2018, 13:38", in de thread "circulaire voorgelezen in NAK NL op zondag 8 april 2018":



  • (...)
    ... zonder te verblikken of te verblozen zullen in dit machtsbestel de "zegenaars" werkelijk héél ver gaan om de "geloofsgehoorzaamheid" overeind te houden:
    1. :oops:
      BakEenEi schreef:(...)
      Toen mijn schoonvader overleed, was ikzelf al een hele poos ziek. Ik werd gebeld door een voorganger die mij vertelde dat, tegen de wens van de familie in die graag had dat de plaatselijke dienaren de uitvaartplechtigheid zouden leiden, de districtsoudste zich had kunnen vrijmaken om "voor te gaan". Deze oudste had mijn schoonvader echter amper gekend. Mede daardoor had de familie gemeend en zo was het ook eerder al onder elkaar besproken dat het fijn zou zijn als de dienaren, die mijn schoonvader als voorganger zelf nog heel lang hadden meegemaakt, bereid zouden zijn om de uitvaartdienst te verzorgen. Ik legde dus uit hoe in de familiekring de wens leefde dat het anders zou gaan dan de kerkleiding blijkbaar al min of meer had besloten. "Maar Tjerk," zo reageerde degene die mij opbelde, "je weet toch hoe het werkt! Jouw schoonvader was voorganger en dan komt er altijd een hogere dienaar die voorgaat in de uitvaartdienst." Ik was verbijsterd, en ik zal er nu eerlijk voor uitkomen: ik ging door het lint. Volkomen ontdaan keerde ik na dit bewuste telefoongesprek terug in onze woonkamer. Maar nu komt het. Weliswaar werd de wens van de familie bij de uitvaart alsnog gerespecteerd, maar alle hoge(re) dienaren bleven weg. Die kwamen gewoon niet want als zij wél waren gekomen, hadden zij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" moeten voorgaan - want "zo werkte het" inderdaad (nog in 2005).

      (...)


      Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 30 Dec 2012, 13:45", in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
    2. :oops:
      TjerkB schreef:(...)
      Het bovenbeschreven voorval ging mij niet in mijn koude kleren zitten. Om kort te gaan: ik besloot om nóóit meer toe te geven aan de gretigheid waarmee men vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk direct of indirect in mijn leven regisserend zou willen optreden. Dat besloot ik trouwens niet alleen; ik kon de hele bemoeizucht werkelijk niet meer verdragen. Dit leidde ertoe dat ik op zekere dag met mijn nieuw-apostolische ouders besprak, mocht één van hun beiden vóór mijzelf komen te overlijden, dat ik dan om die reden geen uitvaartplechtigheid zou bijwonen indien deze -volautomatisch- zou worden verzorgd vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk.

      Enkele jaren later werd mijn vader ziek en toen wilde hij graag van mij weten hoe ik er nog over dacht. Inmiddels had ik diverse rechtszittingen bijgewoond tussen het kerkbestuur en broeder Ronald Rohn, waarbij ik uit eigen waarneming had vastgesteld hoe "ambtsgaven" en offerontvangsten schaamteloos werden ontheiligd. Met die informatie evenwel wilde ik mijn ouders op dat moment niet belasten. Ik zei alleen: "Ik denk er nog precies hetzelfde over." "In dat geval," antwoordde mijn vader die jarenlang in de kerk een priester was, "blijft het zoals ik eerder al aangaf: bij mijn overlijden zal er voor de kerkleiding geen enkele rol zijn weggelegd. Als ik daardoor op het allerlaatste moment nog word geëxcommuniceerd, dan is het niet anders." (...)

      (...)


      Uit: Bericht op "Za 23 Jan 2016, 22:54", in de thread "Overeenstemming van denken en handelen"
    3. :oops:
      zefyr schreef:(...)
      Priester in ruste B. te F., die op hoge leeftijd en zeer ziek is, heeft in goed overleg met z'n vrouw en twee zonen besloten, dat als hij overlijdt er geen nieuw-apostolische begrafenis zal plaatsvinden. Hij is met een heldere geest tot deze beslissing gekomen. Beide volwassen zonen 'volgen' niet meer. Herder/voorganger J. v.d. P. (NAK Leeuwarden, Emmakade 1-bis Noordzijde) sputtert tegen en maakt bezwaar. Niettemin blijven de betrokkenen bij hun besluit - priester in ruste B. te F. voorop. So far, so good.

      Recentelijk, na een kerkdienst op woensdagavond, deelde herder/voorganger J. v.d. P. de Leeuwarder nieuw-apostolischen mee, dat hij onlangs een zeer onprettig gesprek had gevoerd met de oudste zoon van priester in ruste B. te F. naar aanleiding van het bovengenoemde besluit. Na herhaalde pogingen aan het adres van priester in ruste B. te F. om hem op andere gedachten te brengen, door herder/voorganger J. v.d. P. te L., bleef het besluit gehandhaafd. Het onderhavige besluit werd niet alleen betreurd door herder/voorganger J. v.d. P. te L., maar ernstig in twijfel getrokken. Een 'kwestie' was geboren... In geuren en kleuren deed eerdergenoemde herder/voorganger uit de doeken wat hem dwars en hoog zat. Hij bereidde de Leeuwarder gemeenteleden er alvast op voor, dat als priester in ruste B. te F. op (korte?) termijn overlijdt, er geen nieuw-apostolische 'troostdienst' zal plaatsvinden.

      Conclusie: er is geen greintje respect getoond voor het besluit van priester in ruste B. te F. en z'n familie, de privacy ligt op straat, het ambtsgeheim is geschonden, de domheid en brutaliteit van een nieuw-apostolische ambtsdrager kent geen grenzen!

      (...)


      Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 06 Okt 2013, 00:03", in de thread "herder/voorganger schendt ambtsgeheim"
    Het bovenstaande betreft nog maar enkele voorvallen uit mijn eigen leven, maar ik zou vele andere kunnen noemen.

    (...)




Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk wordt opgezadeld met "doorlevingen" als bovenbeschreven, moet weten dat ze kunnen verjaren. Zie onder.

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: do 07 mei 2020, 13:00(...)
Uit alle macht werden wij met onze twijfels constant neergezet als ondankbare types en onze aanbieding jegens d'Apostel deugde niet. In werkelijkheid echter waren wij ten prooi gevallen aan de onhebbelijkheden van een notoire narcist en de hem omringende lakeien:
Levi schreef: ma 07 sep 2015, 09:51 @Tjerk, all

Al jarenlang wordt de NAK terecht beschuldigd van Machiavellisme.
En vreemd genoeg bevestigt men dat in haar gedrag en wat wordt gecommuniceerd.
Binnen de psychologie wordt er mee bedoeld dat men een sluwe, gewetenloze aanleg heeft. In de psychologie werd de term gebruikt door Richard Christie en Florence Geis in de jaren 60 van de twintigste eeuw. Geis heeft een test ontwikkeld om de mate van machiavellisme van iemand te meten. Dit werd de MACH-IV-test genoemd. Een score hoger dan zestig uit honderd werd hoog genoemd en een score lager dan zestig uit honderd werd laag genoemd. Er werd destijds gezocht naar een verband tussen een hoge score in de MACH-IV-test en psychische zaken als een narcistische persoonlijkheidsstoornis en psychopathie.
Lijkt me duidelijk.
Wat betreft de werking van de HG; al sinds jaar en dag niet meer.

Groet,
Levi

De NAK-apostel Peter Klene vond achteraf dat ik hierover mijn mond moest houden want volgens hem was de kwestie... verjaard!!

(...)

P.S. Navraag leerde mij vorig jaar dat de door de NAK-apostel Peter Klene voorgewende verjaringstermijn nog ongewijzigd van toepassing is. Ik antwoordde:
  • Niet voor niets drong ik erop aan dat de opeenvolgende gebeurtenissen op een tijdlijn worden bezien in chronologische volgorde. Apostel Klene gaf al geen inhoudelijke reactie, nadat ik op 4 mei 2007 had geschreven waarom ik de kerk verliet.

    In Matteüs 18 handelt het over zeventig maal zeven maal vergeven. Welnu, na 4 mei 2007 werden apostel Klene al drie keer zeventig maal zeven maal de zonden vergeven. Desondanks behandelt hij mij als een lastpak. Kan dat niet wat anders?
Geen reactie. Overigens had ik uitdrukkelijk verzocht om mediation omdat de kerk geen klachtenreglement kent, noch een vertrouwenspersoon.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 20:00 uur]


@all

Hoe nu verder? (...)

Als de geloofspraktijk een persiflage wordt van waartoe christenen zich geroepen mogen voelen, is correctiewerk op zijn plaats. Zonder dat ongeveinsde liefde jegens naasten het tegenhield, liep in mijn kerk "dienen" nogal eens uit op nietsontziend geestelijk geweld. Onverhoopt kwam ik ook zelf hiermee in aanraking. Mede daardoor zag ik in hoe belangrijk het is dat er hulp komt voor zielen die het hadden moeten ontgelden. Al had ik er veel voor over om te helpen bij het uitwerken van verbeteringen; bij de kerkleiding stuitte ik gedurig op weerstand.

Een oud-collega op het bureau van de Centrale Administratie waar ik werkzaam was, sprak achteraf van een "geestelijk concentratiekamp" ...

BakEenEi schreef: ma 02 jul 2012, 15:22(...)
Het gaat in ons geloof toch om een onbelemmerde wisselwerking tussen de Schepper en Zijn schepping? Ikzelf heb het nooit anders begrepen dan dat "dienaren" (!) ervoor zijn om de weg daartoe vrij te maken. Bovendien: zijzelf zijn toch niet "het licht"?! Hooguit geven wij Zijn licht aan elkaar en aan anderen door, zoals de maan ook niet zélf schijnt maar het zonlicht aan ons doorgeeft! Zolang hierover in de "gemeenschap" géén misverstand bestond, was er zegen. Dat is ook eigenlijk wel logisch: wie in eigen beheer wil gaan zegenen, heeft van God weinig meer te verwachten. Pas toen het aan Zijn zegen begon te mankeren, werd ik mij hiervan beter bewust. Dienaren werden "ambtsbroeders" en het leek wel alsof het "recht van overpad" opeens door hun aan ons moest worden verleend, waarna dat recht steeds met een dag of drie, vier, op uitdrukkelijk verzoek moest worden verlengd. Zo ongeveer hebben de zaken uitgepakt, denk ik nu.


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "02 jul 2012, 15:22", in de thread "Recht van overpad"

Hoezeer het ertoe doet op welk fundament men bouwt, komt mogelijk duidelijker nog naar voren in het bericht op "do 09 mar 2017, 11:16", in de thread "Het overlijden van onze broeder Frits Deubel".


Als er van "grensoverschrijdend gedrag" wordt weggekeken indien het "aanzienlijken" zijn die zich eraan schuldig maken, klopt er iets niet:

TjerkB schreef: zo 07 feb 2016, 15:38(...)
Dienen is echt heel wat anders dan heersen... Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan:
  • (...)
  • In het najaar van 2002 gebruikte ik, samen met enkele collega's, in Den Haag ergens iets voor de lunch, toen er een heilsoldate binnenkwam. Op slag voelde ik de grootst mogelijke bewondering voor haar, want in een flits zag ik een vriendelijke oude dame van beslist al in de tachtig, doch in de kracht van haar geloof! Ik realiseerde me hoezeer dat werkelijk nog heel wat anders is dan "in de kracht van iemands leven". Vooral de blije uitdrukking op haar gelaat trof mij diep.

    In de Strijdkreet, die ik kreeg, las ik in de trein op weg naar huis iets opvallend moois:

    • "Geef dan de keizer wat de keizer toekomt, en God wat God toekomt."
      (Matth. 22 : 21)
    • "Jezus geeft de opdracht om aan God te geven waar Zijn beeld op staat. God heeft geen geld, maar mensen naar Zijn beeld in omloop gebracht. Hij wil dat zij hun waarde behouden."
(...)

Door de voor menigeen vernederende compromisloze alleenheerschappij van de geestelijke elite bij de kerk lijkt zich niets ten goede te keren.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: di 16 aug 2022, 09:39(...)
Door de voor menigeen vernederende compromisloze alleenheerschappij van de geestelijke elite bij de kerk lijkt zich niets ten goede te keren.

(...)

@all

Als het komt tot zúlke grote woorden - welke aanleiding deed ons uiteindelijk zó ver afdwalen dat sommigen boos zijn en anderen... verbaasd? Of misschien juist wederkerig zowel boos áls verbaasd! Graag wil ik hierover nog iets zeggen want zijn wij niet héél ver van huis geraakt - zoals van wat de zorgzame (!) pater Van Kilsdonk ooit aanduidde met elementaire mensenliefde ? Zie onder. Ik citeer royaal en zal toelichten waarom:

TjerkB schreef: ma 30 dec 2013, 16:37(...)
Over pater Van Kilsdonk graag ook nog het volgende:
Ik heb letterlijk duizenden mannen en vrouwen, jongens en meisjes ontvangen die hoe dan ook niet voldoende geluk hebben gevonden en soms wel erger. Als pastor heb ik alles meegemaakt wat er mee te maken is.

Niet zo lang geleden is in een Brabants dorp een vrouw een kerkelijke begrafenis geweigerd omdat ze zich al een paar jaar niet meer in de kerk had laten zien. Zo'n weigering is heiligschennis, dat doe je niet, dat is een fundamentele aantasting van wat we het christelijke geloof noemen! Dat is nu zo'n voorbeeld van een minderbegaafde, vooral sociaal minderbegaafde priester die zijn kracht zoekt in autoritair beleid: dit zegt de bisschop, dit zegt de paus, en dit zullen we handhaven.

Elementaire mensenliefde, eerbied, daar draait het om in het pastoraat. Als je dat niet opbrengt, ben je ongeschikt voor elke dienst.



Bron: Hoofdstuk XXX "Verdacht en veracht", pag. 207, uit het boek "Pater Van Kilsdonk - raadsman in delicate zaken"; memoires, samengesteld door Alex Verburg. Uitgeverij Atlas Contact, 2013. ISBN 978 90 450 2203 1.
Wanneer ik zoiets lees, moet ik onwillekeurig denken aan hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk zielen werden bejegend die oprecht moeite hadden met "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff", aan hoe nota bene zich als fascisten manifesterende "districtsapostelen" de ether vervuilden met leuzen als "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden!" en met nog veel méér van dergelijke waanzin; hoe een districtsoudste Thomas Feil kon opkrassen, hoe óók Bauke Moesker mocht worden aangepakt door gretige types als De Lange, Vis en Nijland die op afroep wel voor antichrist willen spelen! Mijn achting voor zulke mensen is hierdoor inwendig gebroken.

"Kan ik daar wat aan doen?" Welnu, dat zal hier niet zo eenvoudig zijn want in deze kerk kunnen dan zelfs goede vrienden prompt reageren in de trant van "Daar doe je niks aan, he?", of "Daar houden wij ons niet mee bezig". Of de kerkleiders in kwestie die ondertussen het aanzien wensen te genieten van "boden van Jezus Christus" nu maling hebben aan statuten, zij zich schuldig maken aan wat grenst aan misdrijven tegen de menselijkheid, óf zij de werkzaamheid van de Heilige Geest daadwerkelijk minachten; het raakt amper het bewustzijn van de aan hun machtswellust onderworpen aangesloten leden want velen zwelgen al in een gevoelloze onnadenkendheid.

(...)

Ja, verbaasd én boos; onmiskenbaar - dat was ik, toen ik dit destijds zo opschreef; heus allebei! Trouwens later blijkbaar nog altíjd. Bewust laat ik ook hierbij in het citaat de context staan want dat zal ons gemakkelijker bij de kern van de zaak brengen:

TjerkB schreef: wo 25 nov 2020, 23:31(...)
Desondanks ben ikzelf maar zo vrij geweest voor mijn mening uit te komen als het erom ging of een kerkbestuur ook de functie moest worden toegedicht om zonder een nette volmacht het plaatsvervangende geweten te zijn voor naasten aan wie nooit iets was gevraagd. Ik kwam daarover namelijk in gewetensnood, waarna ik bij de Nieuw-Apostolische Kerk het lidmaatschap opzegde en aansluitend via Glaubenskultur en NAK-Observer destijds het onderstaande uiteenzette:

TjerkB schreef: di 17 jan 2017, 00:00 (...)
P.S. Zojuist kwam ik nog een oud forumbericht tegen. Ik schreef het o.a. op 11 mei 2007 bij NAK-Observer:
@all

Op 2 mei jl. ben ik uitgetreden als lid van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Ik geef er de voorkeur aan hierover -uit de eerste hand- nog wat te zeggen.

Waar ik al jarenlang moeite mee heb, is de vermenging van bedrijfsmatige en geestelijke zaken. Dienaren kunnen hun energie en tijd immers maar één keer uitgeven. En staat dan zielzorg wel het meest centraal? Ook heb ik nooit kunnen begrijpen dat elk opvolgend ambt extra gewicht in de schaal zou leggen doordat aan dienaren dan meer en meer zgn. ponden waren toevertrouwd. Alsof God, wanneer het er op aankwam, méér had aan bijv. een priester dan aan een diaken. Als priester is iemand in de organisatie voornamer dan als diaken. In elk geval had het daar gedurig alle schijn van, want iedere hogere dienaar kan de initiatieven van een lagere dienaar altijd met een hiërarchische overmacht verslaan. Dankbaar hoorden we op te blikken naar onze zegenaars, de ambtsdragers. Hierbij is het de bedoeling dat ambtsdragers op hun beurt opzien naar degenen die een voornamer ambt (en dus een groter ambtsvermogen) hebben dan zijzelf. Altijd heb ik mij ongemakkelijk gevoeld bij de gedachte dat wie "lager" was, kennelijk minder goed tot zegen kan zijn, en ook bij de gedachte dat onder dienaren alleen de broeders worden verstaan die in de kerk een ambt hebben. Ik vind dit een akelige hooghartige benadering.

In mijn geloofsbeleving zijn deze "subcultuurverschijnselen" altijd verontrustende dissonanten geweest. Ik kon het moeilijk rijmen met de kerngedachte dat onze hemelse Vader één en al liefde is. Het leek wel alsof Hij lievelingskinderen had, onder wie met name "de zegenaars", en dat Hij het verder aan de Stamapostel en de Districtsapostelen overliet hoe in een ieder het geloof eventueel kon worden voleindigd. De Nieuw-Apostolische Kerk had het patent gekregen op de exploitatie van het werk des Heren. Echter, het is naar mijn stellige overtuiging een misvatting om te denken dat de Heilige Geest deze kerk regeert en dat een gevolmachtigd internationaal kerkbestuur het voor het kiezen heeft welke leidslieden God (!) moet zenden. Wat een hoogmoed om zoiets statutair te willen bepalen! In één van de gemeenten in Hamburg hebben we onlangs gezien dat er een voorbeeld is gesteld voor wie er (ná Uster**) nog aan twijfelde dat dienende broeders zich volledig akkoord dienen te verklaren met alle bevelen en voorschriften die er op gezag van de Stamapostel worden uitgevaardigd, zulks op straffe van uitsluiting. Werkelijk, dit is geen zuivere koffie. Het valt mij zwaar om deze en dergelijke ongerijmdheden te verdragen.

Toen St.Ap. Fehr werd opgevolgd door St.Ap. Leber, gaf deze te kennen: "Laten we het elkaar licht maken". Intussen kan ik er niets anders meer van maken dan dat hijzelf het heeft aangestuurd op het absolute tegendeel daarvan. In het woord van de maand van februari 2006 riep hij op tot een onbegrensd vertrouwen in ambtsdragers en onlangs, in het woord van de maand van januari 2007, om vooral geen ongenoegen en ontevredenheid te laten opkomen. Welnu, dan ben je dus uitgepraat. In de gauwigheid verschijnen er in de Onze Familie nog een aantal mededelingen en interviews, waarin ons onder andere te verstaan wordt gegeven dat aan homoseksuele broeders en zusters geen taak of ambt moet worden gegeven, en dat de zgn. Boodschap van St.Ap. Bischoff van hetzelfde zuivere gehalte was als de Openbaring van Johannes zal zijn. "Laten we het elkaar licht maken". (...) Voor mij zijn dat soort van uitlatingen door het "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", in welke hoedanigheid St.Ap. Leber recentelijk namens alle ingeschreven leden de Paus gelukwenste bij diens 80e verjaardag, klinkklare onzin. Zo'n warhoofd heb ik niet nodig en ik wens niemand toe van hem het slachtoffer te worden.

Hoe nu verder? Ik blijf gewoon die ik ben, en ik kies voor het evangelie van Christus zonder nog langer de filterwerking van de dogmatiek in een kerk. Ik zal er op dit forum geen discussie over aangaan. Maar ik vertelde dit nu liever even zelf dan dat er straks indianenverhalen de ronde gaan en ik die later moet ontzenuwen. Ik ervaar het als een ongelofelijk trieste zaak dat het allemaal zo is gelopen. Mijn devies: leef gezond met uitgebalanceerde geestelijke kost. God ziet bij ons het hart aan.


** "Natürlich möchten wir jeden Amtsträger behalten. Ich habe allerdings an dem Uster-Abend deutlich gemacht, dass ich erwarte, dass sich die Amtsträger ganz hinter die Lehraussagen der Kirche stellen."
Bron: Antwortbrief von Stammapostel Leber vom 04. Dezember 2006 auf das Schreiben der Gemeinde Hamburg-Blankenese vom 12. November 2006
(...)

(...)

De houding die stamapostel Leber aannam in de kwestie "Hamburg-Blankenese" is voor mij de druppel geweest die de emmer deed overlopen. Niet na de ontreddering van één rotdag, maar na een extreem veelvoud ervan. Telkens waren naasten én de elementaire mensenliefde vertrapt.

Níets was er telkens nog over van 2 Korintiërs 1 vers 24...

  • Niet dat wij over uw geloof willen heersen – u hebt tenslotte een vast geloof. Nee, wij willen slechts bijdragen aan uw vreugde.

of laat staan van Psalm 131:

  • [1] Een pelgrimslied van David.

    HEER, niet trots is mijn hart,
    niet hoogmoedig mijn blik,
    ik zoek niet wat te groot is
    voor mij en te hoog gegrepen.

    [2] Nee, ik ben stil geworden,
    ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
    Als een kind, de borst ontwend,
    stil op de arm van zijn moeder,
    zo is mijn ziel in mij.

    [3] Israël, hoop op de HEER,
    van nu tot in eeuwigheid.

Integendeel; er waren machtsposities ingenomen en meedogenloos werd er bij wijze van spreken door ordetroepen gehandhaafd. Terreur!! Dat was dus allang niet meer "iets kleins". Wat zich dreigend begon af te tekenen was een soort van catastrofale escalatie... van zelfingenomenheid.

Als ik nu dus iets mag vragen, wensen, zou dat zijn: verlaat dat heilloze pad - denkend aan...

  • "Toen Hij bij Simon Petrus kwam, zei deze: ‘U wilt toch niet mijn voeten wassen, Heer?’"

    Uit: Johannes 13: 6 (NBV21)

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

@all

Graag deel ik nog iets bijzonders, wat ons al in 2013 werd aangereikt! Zie onder...


  • Jabob65 schreef: vr 23 aug 2013, 07:22 ANTWERPEN (RKnieuws.net)

    • Er zijn mensen die je precies kunnen vertellen wie tot de uitverkorenen van God behoren en wie niet. Als je dan vraagt naar het criterium, dan komt dat meestal neer op het belijden van een aantal dogmatische uitspraken en het volgen van een aantal regels op vlak van liturgie en sacramenten evenals op vlak van de moraal. Heldere regels geven duidelijkheid en zekerheid, dat is hun motto. En meteen kunnen ze zich ongegeneerd laten gaan in het verketteren van andere gelovigen die er andere criteria of andere gezichtspunten op na houden. Je kunt onder christenen bijzonder enggeestige mensen tegenkomen.

      De lezingen van komende zondag laten een totaal ander geluid horen. Redding kan nooit geclaimd worden door een mens. God heeft een visioen over deze wereld, maar de wijze waarop dat visioen verwerkelijkt wordt, ligt helemaal in zijn handen. Wanneer mensen de plaats gaan innemen van God en zich een rechterstoel aanmeten, dan begint zo’n ‘goddeloze godsdienst’ behoorlijk gevaarlijk te worden. De vraag die aan het begin van het evangelie klinkt, „zijn het er weinig die gered worden?”, is eigenlijk ook zo’n gevaarlijke vraag. Jezus geeft er dan ook geen rechtstreeks antwoord op. Hij zegt alleen: „Doe alles wat in je vermogen ligt om naar de maatstaven van het koninkrijk Gods te leven.” En die maatstaven hebben allereerst betrekking op het beoefenen van de gerechtigheid zoals de Tora dat ons voorhoudt. En als we willen weten hoe dat in zijn werk gaat, dat doen van de Tora in heel concrete omstandigheden, dan hoeven we maar naar Jezus te kijken: kijken hoe Hij met mensen omging, hoe Hij opkwam voor recht en gerechtigheid, hoe Hij mensen nabij was.

      Onze gedachten en opvattingen over onszelf zijn in dit verband minder relevant. Natuurlijk, die gedachten steken altijd weer de kop op: wij zullen er toch wel bij horen, want wij zijn kerkmensen, wij spannen ons in voor goede doelen en ga zo maar door. We lijken daarin op de mensen die Jezus noemt en die aanspraak menen te mogen maken op redding „omdat we in uw tegenwoordigheid gegeten en gedronken hebben”, dat wil zeggen deel genomen hebben aan de liturgie. En ook claimen ze die redding „omdat Gij in onze straten onderricht hebt gegeven”, dat wil zeggen dat we toch de kerkelijke leer hebben gevolgd. Maar wat is het antwoord daarop? „Ga weg van Mij, bedrijvers van ongerechtigheid!”

      Al die enggeestige demonen moeten we uit ons hoofd en uit ons hart zien te verdrijven, want het zijn de verborgen gedaanten van onze hoogmoed. En in plaats van de engte kunnen we dan de immense ruimte betreden die ons in de eerste lezing wordt voorgehouden. Het gaat bij Jesaja om het visioen van God: Hij wil zich een volk verzamelen dat zijn Naam kent en dat bestaat uit een bonte stoet van ‘broeders en zusters’ die uit alle windstreken komen om het feest te vieren van zijn Aanwezigheid op de heilige berg. En degenen die reeds ‘dichtbij’ zijn, zullen verrast zijn van hoe ver die mensen wel niet komen en wie daar allemaal bij horen. Het zijn dan ook niet onze uitverkorenen, maar Góds uitverkorenen. Vele volkeren — met de meest vreemde talen — worden betrokken in dit visioen. En ja, het gaat zelfs zo ver, dat God ook uit die vreemde volken mensen kiest die hij voegt bij de priesters en de levieten. Wie had dat gedacht?

      Hetzelfde visioen waarin de hele wereld betrokken wordt bij het werk van God, vinden we terug aan het einde van de evangelielezing: „Ze zullen komen uit het oosten en het westen, uit het noorden en het zuiden, en zij zullen aanzitten in het koninkrijk Gods.” En degenen die er zo zeker van waren dat ze erbij hoorden, staan dan te kijken wie daar allemaal aanschuift, terwijl ze zelf buiten blijven staan, op afstand gehouden van de feestvreugde.

      Zo’n evangelielezing als van komende zondag werkt met sterke beelden die ontleend worden aan de Bijbelse leefwereld. Het blijven beelden, we moeten ze niet overladen. Maar het zijn wel sterke uitdrukkingsvormen voor een fenomeen dat van alle tijden is en dat door Jezus keer op keer aan de kaak wordt gesteld: dat van de godsdienstige zelfingenomenheid. Blijkbaar gaat het om een gevaar dat de zo godsdienstige mens permanent bedreigt: scheiding willen maken tussen ‘wij hier’ en ‘zij daar’, tussen wie ‘goed’ is en wie ‘minder goed’ is. Het perspectief van het evangelie is radicaal omgekeerd: gelovigen mogen zout zijn in het deeg. Gelovigen mogen smaak geven aan het leven in deze wereld. Maar zout dat zelf smakeloos is geworden, wordt weggegooid. (Jean Bastiaens in Kerk & leven).

    Jean Bastiaens is professor Nieuwe Testament aan het Grootseminarie van Brugge. Hij is directeur van het Bijbelhuis Zevenkerken en van de Bijbeldienst Bisdom Brugge. Hij werkte mee aan de nieuwe Bijbelvertaling.

    Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "23 aug 2013, 07:22", in de thread "Elders gelezen..."


  • Hierna zag ik dit: een onafzienbare menigte, die niemand tellen kon, uit alle landen en volken, van elke stam en taal. In het wit gekleed en met palmtakken in hun hand stonden ze voor de troon en voor het lam.

    Uit: Openbaring 7: 9 (NBV21)
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Bericht door TjerkB »

Afbeelding
Gesloten

Terug naar “Praktisch apostolisch-zijn”