@all
In
het vorige bericht handelde het o.a. over de statuten. Wat in de periferie van de organisatie, in de plaatselijke kerkgemeenten, lang niet iedereen weet of het zich zal realiseren, is, hoe het bij de bestuurders in werkelijkheid tot vele beslissingen komt. Betrokkenen zelf hechten er grote waarde aan dat allerwegen naar buiten toe
"eenheid onder de dienaren" wordt uitgestraald. Immers, in de Nieuw-Apostolische Kerk is het al sinds jaar en dag wereldwijd een vast gebruik om het publieke optreden van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" vooral ook in beeld te brengen aan de hand van foto's en tot de verbeelding sprekende berichten over het uitsluitend zegenrijke "dienen" van
de stamapostel, de districtsapostelen, districtsapostelhelpers, de apostelen en sommige opzieners. Tegenwoordig gebeurt dat overwegend en uitbundig via het Internet; eerder voornamelijk door middel van talrijke in eigen beheer uitgegeven boeken en tijdschriften. Wie op deze manier door de jaren heen duizenden, tienduizenden foto's met bijbehorende fraaie teksten de revue heeft zien passeren, zulks in combinatie met indrukwekkende journalistieke bijdragen over wat de hoogste dienaren tijdens overal ter wereld georganiseerde "Festgottesdienste" hebben gezegd of (na zorgvuldige redactie van hun bij nader inzien minder gelukkige uitspraken) zouden hebben willen c.q. moeten zeggen; wie dat allemaal vol van geloof en godsvertrouwen op zich in heeft laten werken; die weet het zeker: wij allen zijn mensen met fouten en gebreken, óók deze dienaren, maar er is géén reden om aan hun oprechtheid of goede bedoelingen te twijfelen.
Met andere woorden, hóe hun beslissingen tot stand komen? Onder bidden en smeken! (...) Hierna zal vrijwel niemand het er verder over willen hebben. Wie dus het slachtoffer mocht zijn van -ik noem maar een zijstraat- seksueel geweld of van
de intimidatiepraktijken waarover op het voormalige Forum van Bauke Moesker uitgebreid verslag werd gedaan; die bekijkt het maar. Die zoekt het maar uit. Die heeft, áls er al iets van wáár is, het er zelf misschien ook wel naar gemaakt. Daar kom je nooit achter want ze vertellen je niet alles. Ze moeten meer op God vertrouwen - Die helpt, maar Hij beproeft ons ook; ja toch?. Wij zijn "slijpstenen" voor elkaar. Wij zouden niet graag in de schoenen van de apostel willen staan. Ze moesten eens weten wat voor offers de dienaren brengen; wat er allemaal op ze afkomt.
Maar de vraag was: hoe komen bij "het bestuur" nu toch echt sommige beslissingen tot stand? Nog niet zo lang geleden werd ik geattendeerd op een boekwerkje met het levensverhaal van degene, die velen zich zullen herinneren als "de fotograaf van de stamapostel". Later werd betrokkene bij de uitgeverij Friedrich Bischoff, die voor de Nieuw-Apostolische Kerk jarenlang gold als hofleverancier, de opvolger van de naamgever/oprichter. Ik heb het verhaal aandachtig gelezen en het was: verhelderend. Verhelderend ook over, zeg maar, hoe de hazen liepen. Een voormalige medewerker op het bureau van de stamapostel kreeg nog een flinke veeg uit pan. Hij zal het er zelf wel naar hebben gemaakt, dus. Welnu, ik plaats daar een vraagteken bij. Net als de vraagtekens die er naar mijn vaste overtuiging te plaatsen zijn bij wat Bauke Moesker overkwam, Ronald Rohn en ook mijzelf - doordat "Godsgezanten" zich niet
willen houden aan de door hunzelf gekozen uitgangspunten.
Concreet: bij het aantreden van districtsapostel De Bruijn bestond "het bestuur" uit hemzelf, apostel Sepers en opziener Kamstra. Natuurlijk wilden ze telkens, "voor op de foto", wel even de houding aannemen, die "nach dem neuapostolischen Glaubensverständis" het meest in de lijn der verwachtingen ligt; maar was men "één"?! Zagen wij op al deze foto's hoe het écht met ze gesteld was, onderling? Hoe fijn men echt met elkaar optrok en samenwerkte? Of was dat bij hen nu juist níet zozeer het geval? En waar lagen dan in hun opvattingen de verschillen? Hoe gingen ze daarmee om? Hadden ze ook in privé met elkaar nog een fijn contact? Tijdens één van de rechtszittingen hoorde ik in elk geval dat districtsapostel De Bruijn en apostel Peter Klene amper bij elkaar over de vloer kwamen. (...) Zo hoor je nog eens wat.
Meer concreet: na de indiensttreding van broeder Rohn ondertekende districtsapostel De Bruijn een zogenaamde
vaststellingsovereenkomst. Was dat tegen de zin van apostel Peter Klene? Zo ja, hoe zat het dan met de voorafgaande besluitvorming; binnen "het bestuur'? Mogen wij de notulen even inzien? Of zijn die er niet? O nee? Waarom niet? Het doet er niet toe?! Nu moet het niet gekker worden! (...) Ik kan er hier nog lang hardop over blijven nadenken, maar ik zou zeggen: kom bij de ontslagzaak straks naar de behandeling ervan in hoger beroep. Kom op voor het algemeen nut bij de besteding van nota bene offergaven. Wees soeverein, al kunnen blikken doden. Ontdek waarom bij de Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) in kwestie "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" opriepen tot zwijgzaamheid!
Groet,
TjerkB