Gerrit Sepers

[TjerkB]

(...)
Eén van de reacties op de weblog van Gerrit Sepers naar aanleiding van diens commentaar op de NAK-verklaring, exact één jaar na de publicatie ervan, werd ingestuurd door een alom gerespecteerd lid van het Apostolisch Genootschap:

"Kun jij op de een of andere manier rechtstreeks tot een gesprek komen met de samenstellers van ‘de Verklaring’? Zelf heb ik die verklaring gezien als een dapper begin van een proces dat een vervolg nodig heeft."

Gerrit Sepers antwoordde als volgt:

"Jouw welgemeende advies zal ik zeker in overweging nemen."

Gezien de inhoud van de uiteenzettingen in diens commentaar (met update d.d. 21-08-2022) neem ik aan dat e.e.a. nog wel een vervolg krijgt:

(...)
Het was verpletterend geproclameerd: "Een 10-Punten-Codex beschrijft, hoe en in welke stijl de kerk zich wil presenteren, namelijk respectvol, eerlijk, legaal, verantwoordelijk en ethisch, om er een paar te noemen." Echter; ikzelf en talloze anderen hebben het níet mogen meemaken...

(...)

(...)

@all

Een relevant thema in het licht van wat Gerrit Sepers onlangs nader aanstipte met diens hoofdstuk 22, lijkt mij nu de erkenning van het hem en zijn gezin aangedane extra leed want zijn leidinggevenden handelden niet in overeenstemming met de waar­dig­heid van hun geestelijk ambt. Te denken ook aan de eenzijdige totstandkoming van de bestuursverklaring op 20 augustus 2021 en de nabespreking met districtsapostel Stork. Alleen en passant sorry zeggen heeft niets om het lijf. Ook mijzelf is dat ooit overkomen. Toen het er later op aankwam, bleken het holle frasen.

Voor de verantwoordelijke bestuurders zal dit wel een delicate zaak zijn, maar wie pretendeert een Godsgezant te zijn, staat er niet alleen voor.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

De onzorgvuldige wijze waarop de nieuw-apostolische bestuursverklaring op 20 augustus 2021 tot stand kwam, heeft er nu dus toe geleid dat wij beter weten hoe er door toedoen van de districtsapostel Gijsbert Pos een onveilig arbeidsklimaat ontstond voor diens naaste medewerkers. Ik vind het volkomen terecht dat Gerrit Sepers hiermee alsnog naar buiten is gekomen want de kerkleiding ver­bergt zich ach­ter een fa­ça­de van schijnheiligheid. Daarom: wordt het geen tijd dat een roekeloos handelend autoritair kerkbestuur de volle ernst van zo'n misstand gaat inzien?

Want immers, hoe gaat men te werk? En hoe voelt dat voor weerloze slachtoffers! Eerst dienaangaande een ontboezeming van Godfried Bomans:

• Pater Van Kilsdonk heeft het vertrouwenwekkende van iemand die nergens meer doet denken aan de zalvende figuur van de priester die ik mij van mijn jeugd herinner. Het woord ‘zalvend’ verdient hier enige toelichting. Zalvend is hij die met een welwillende glimlach een droefstemmende boodschap brengt doch in zijn tas een fikse hoeveelheid onverdraagzaamheid meetorst voor het geval je je tegen die boodschap zou verzetten.
  Als kind wantrouwden wij deze opgewekte onverzettelijkheid, want wij wisten dat achter die instemmende gelaatstrekken immers een ingewijde school [schuilging; TB], die over voldoende inlichtingen beschikte om ons met grote stelligheid een langdurig verblijf in het vagevuur te kunnen voorspellen. Je krijgt op een dag een kapelaan voor je neus en die zegt: de hel duurt eeuwig. Ga daar maar tegenaan staan als je vijf bent; daar kom je nooit meer overheen. Eeuwig branden. Godnogantoe.

Uit de naderhand gepubliceerde inleiding op een rond 1970 op TV uitgezonden interview met pater Jan van Kilsdonk

Aan de dichter Bredero (1585-1618) wordt de uitspraak toegeschreven "Al siet men de luy, men kent se daarom niet." Precies dát is ook hier volgens mij aan de orde. Het was abject om personen een extra heiligenstatus aan te meten, afhankelijk van een positie op een ambtsladder! Volstrekt onchristelijk. Ik heb er echt nóóit iets van begrepen. Met eigen ogen heb ik gezien hoe er van alles satanisch uit de hand kan lopen.

Respect moet niet worden afgedwongen, maar laten wij het eerlijk verdienen. Het huidige kerkbestuur boycot een solide klachtenprocedure. Ik vind dat zowel mensonterend als ronduit misdadig. "Berechtigte Kritik nehmen wir zu Herzen, unberechtigte zur Kenntnis." Was dát maar wáár!

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
"Berechtigte Kritik nehmen wir zu Herzen, unberechtigte zur Kenntnis." Was dát maar wáár!

(...)

@all

Het was stamapostel Richard Fehr die in 1997 met Pinksteren voorging in Neurenberg en deze gevoelsmatig geruststellende woorden uitsprak. Eerder, op 10 december 1995 in Nürtingen (in de deelstaat Baden-Württemberg), zei hij nog: "Wir lassen uns nicht auf die Anklagebank setzen." En diens opvolger Wilhelm Leber bepleitte op 15 mei 2005 "Lassen wir es einander leicht machen - mit Gottes Hilfe! Ich will euch immer lieben!" Dat geeft de burger moed, toch? Echter, de opmerkingen van stamapostel Fehr gaven natuurlijk wél aan dat er wel degelijk ook negativiteit was. Maar daaromtrent gold steevast dat vanzelf niemand zonder fouten en gebreken is en dat allen zijn aangewezen op Gods genade. Kortom, wat verbeeldt iemand zich eigenlijk wel, naar een ander wijzend, zonder zeker te willen snappen dat er dan ook drie vingers naar jezelf wijzen! Vaak kwam daar dan nog bij "Wie van u zon­der zon­de is, wer­pe het eerst een steen" (Joh. 8: 7) en: nog héél véél méér. Dus: overwin jezelf. Punt uit. Eén van de huidige bestuursleden en uitgerekend degene die nogal eens willens en wetens "berechtigte Kritik" onbeantwoord laat, zou echter op z'n klompen mogen aanvoelen dat "auch die kleinste seelische Verletzungen manchmal große Folgen haben". Diens eigen vader ondervond dit!! Subtiele pesterijen; wees toch geen watje! Maar als het notoire pesters zijn, misschien wel narcisten, en aan hun zieke gedrag valt een patroon af te leiden, gaat wie het moet ontgelden vroeg of laat kapot. In de Nieuw-Apostolische Kerk ligt het dan echter tóch sowieso aan jezelf want dan had je kunnen bidden om wat meer eelt op je ziel. Desondanks wilde de "dienaar" die je had uitgehoord nog wel even een gebed opzeggen.

In het geval van deze vader stonden er destijds drie vrienden op, dappere "Querdenker". Die reisden af naar Bremen om daar de "Betonkopf" in kwestie op diens grensoverschrijdende gedrag aan te spreken. Ik heb begrepen dat het hierna wel even ophield, maar de psychische kwetsuren hadden zich al opgestapeld en in combinatie met verwondingen die in oorlogstijd waren opgelopen, pakte de medische prognose ongunstig uit. Een persoonlijke bekende zorgde weliswaar voor een zakelijke compensatie, maar tegenover anderen ging diegene juist zelf óók in de fout. (...) Waarom vertel ik dit (in bedekte termen)? Welnu, was het maar wáár dat "berechtigte Kritik" in deze "Ämterkirche" "zu Herzen" wordt genomen!

Nogmaals: in de Nieuw-Apostolische Kerk wordt slachtoffers een solide klachtenprocedure onthouden. Helaas gebeurt dat werkelijk opzettelijk.

Groet,
TjerkB


P.S. 1

(...)
Eindelijk kwam vorige week van de bibliotheek, hier ter plaatse, het reserveringsbericht voor het mij aanbevolen boek, dat ik maanden geleden al had willen lezen: meesterlijk door Alex Verburg geschreven memoires onder de titel "Pater van Kilsdonk - raadsman in delicate zaken" (ISBN 978 90 450 2203 1). En dan valt op pagina 95 opeens het oog op het onderstaande:

• De Congregatie voor de Geloofsleer in Rome, die mensen kan
  ik tot op de laatste centime wegen op hun geestelijk gewicht.
  Nee, ik heb een diepe toorn. Dat is ook een beetje het gewonde
  kind in mij. Niet dat iemand mij heeft verwond, maar ik ben
  gewond omdat ik anderen verwond heb zien worden. (...)

In de Nieuw-Apostolische Kerk heb ik wel eens horen spreken van "een goddelijke narcose". Dan ontging je als het ware op Golgotha de pijn. Je stierf (als omstander) van (andermans) ellende maar goddank: je voelde bijna niks. Nooit meer wat, in feite - denk ik nu, wel eens. Volstrekt gehersenspoeld zijn thans dezulken. Men gelooft hooguit nog dat er lang geleden, zoals in Jezus' tijd, sommigen waren die daadwerkelijk geloofden.

(...)


Uit: Bericht op "zo 15 dec 2013, 21:42", in de thread "De Bazuin Sions - Extra nummer - 5 april 1970"

P.S. 2

(...)
Over pater Van Kilsdonk graag ook nog het volgende:

Ik heb letterlijk duizenden mannen en vrouwen, jongens en meisjes ontvangen die hoe dan ook niet voldoende geluk hebben gevonden en soms wel erger. Als pastor heb ik alles meegemaakt wat er mee te maken is.

Niet zo lang geleden is in een Brabants dorp een vrouw een kerkelijke begrafenis geweigerd omdat ze zich al een paar jaar niet meer in de kerk had laten zien. Zo'n weigering is heiligschennis, dat doe je niet, dat is een fundamentele aantasting van wat we het christelijke geloof noemen! Dat is nu zo'n voorbeeld van een minderbegaafde, vooral sociaal minderbegaafde priester die zijn kracht zoekt in autoritair beleid: dit zegt de bisschop, dit zegt de paus, en dit zullen we handhaven.

Elementaire mensenliefde, eerbied, daar draait het om in het pastoraat. Als je dat niet opbrengt, ben je ongeschikt voor elke dienst.


Bron: Hoofdstuk XXX "Verdacht en veracht", pag. 207, uit het boek "Pater Van Kilsdonk - raadsman in delicate zaken"; memoires, samengesteld door Alex Verburg. Uitgeverij Atlas Contact, 2013. ISBN 978 90 450 2203 1.

Wanneer ik zoiets lees, moet ik onwillekeurig denken aan hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk zielen werden bejegend die oprecht moeite hadden met "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff", aan hoe nota bene zich als fascisten manifesterende "districtsapostelen" de ether vervuilden met leuzen als "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden!" en met nog veel méér van dergelijke waanzin; hoe een districtsoudste Thomas Feil kon opkrassen, hoe óók Bauke Moesker mocht worden aangepakt door gretige types als De Lange, Vis en Nijland die op afroep wel voor antichrist willen spelen! Mijn achting voor zulke mensen is hierdoor inwendig gebroken.

"Kan ik daar wat aan doen?" Welnu, dat zal hier niet zo eenvoudig zijn want in deze kerk kunnen dan zelfs goede vrienden prompt reageren in de trant van "Daar doe je niks aan, he?", of "Daar houden wij ons niet mee bezig". Of de kerkleiders in kwestie die ondertussen het aanzien wensen te genieten van "boden van Jezus Christus" nu maling hebben aan statuten, zij zich schuldig maken aan wat grenst aan misdrijven tegen de menselijkheid, óf zij de werkzaamheid van de Heilige Geest daadwerkelijk minachten; het raakt amper het bewustzijn van de aan hun machtswellust onderworpen aangesloten leden want velen zwelgen al in een gevoelloze onnadenkendheid.

(...)


Uit: Bericht op "ma 30 dec 2013, 16:37", in de thread "Kan ik daar wat aan doen?"

P.S. 3

(...)

(...)
Mijn voorstel zou zijn: neem in alle rust kennis van het interview met Inge Tempelmann...

• Bron: https://youtu.be/vK--p3QU-Xo?t=26m
  Gepubliceerd op 30 dec. 2014
  Die Kirche sollte ein Ort sein, wo sich Spiritualität entwickeln kann. Wo Menschen auf ihrer persönlichen Reise des Glaubens ermutigt werden. Doch viele Menschen haben erlebt, dass Kirche kein Schutzraum ist, sondern von Einengung und Manipulation bestimmt wird. Inge Tempelmann spricht über geistlichen Missbrauch und den praktischen Umgang mit diesem Thema.

(...)

(...)
Wat ik met dit laatste bedoelde is wat Inge Tempelmann antwoordde toen aan haar de vraag werd gesteld hoe volgens haar een gezonde kerkgemeente eruit zou zien. Vrij vertaald:

• "In een gezonde kerkgemeente let men op elkaars grenzen en men respecteert die ook echt. Zo’n gemeente nodigt mensen ertoe uit om zowel met God, met anderen als met zichzelf intens verbonden te zijn. Ieder mag dus zijn eigen directe verbinding hebben met God en werkelijk niemand moet zich daartussenin willen wringen.
  
  Als wij onderweg zijn in het rijk van God of wij ons waar dan ook in zijn rijk bevinden, gaat het er in diepste wezen om dat wij elkaar ondersteunen zodat het makkelijker wordt om te leven, makkelijker om lief te hebben, om te geloven en het beslist ook makkelijker wordt om leed te verdragen."

(...)
Als wij ons uitgerekend in een kerkgemeente niet (meer) veilig weten in Jezus' armen, bijvoorbeeld omdat daar de scepter wordt gezwaaid door een geestelijke elite die vooral vervuld is van zichzelf en daarom op haar wenken bediend wil worden, is er in zo'n kerkgemeente natuurlijk iets grondig mis(gegaan). Dan wordt het echt heel moeilijk om in het geloof op de been te blijven, laat staan dat men er kan herstellen van geestelijke verwondingen. Tien jaar geleden riep stamapostel Wilhelm Leber ertoe op om voor elkaar in de bres te springen, sterker nog, om te strijden (!) voor het behoud van elke ziel. Ik heb er niets, maar dan ook helemaal niets van mogen ondervinden; niet persoonlijk noch bij naasten die ik zag wegkwijnen in de kerkgemeente die ik ontvluchtte vanwege alle benauwende omstandigheden daar.

(...)

(...)


Uit: Bericht op "vr 22 mei 2020, 15:04", in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)"

[TjerkB]

(...)
Nogmaals: in de Nieuw-Apostolische Kerk wordt slachtoffers een solide klachtenprocedure onthouden. Helaas gebeurt dat werkelijk opzettelijk.

(...)

@all

Bij Gerrit Sepers zie ik het, wat diens hoofdstuk 22 betreft en ook de hele aanloop ernaartoe, als een ultieme krachtsinspanning om te pogen een aantal mensen om wie hij eenvoudig oprecht geeft, alsnog bij wijze van spreken wakker te schudden. Wanneer in zijn -ook destijds al in Trouw- breed gedeelde uitingen de vonken ervanaf spatten; zou dat niet telkens alarmerend erop wijzen dat er intern niemand wil luisteren? Juist de insider Gerrit Sepers kan toch als heel weinig anderen wéten hoe het werkt in het concentratiekamp dat hij terecht op de kaart zette?

Voor zover ook ik door schade en schande wijzer ben geworden, kan ik alleen maar zeggen: wéét wat je vergooit als je níet uit deze kerk stapt. Onlangs noemde ik al de in Nordrhein-Westfalen aangetreden districtsapostelhelper, maar de uiterst serieus bedoelde code rood voor persoonlijk gezinsleed en gezondheidsschade door wat achteraf sektarisch geweld zal blijken te zijn betreft evengoed de twee opzieners, die er aanstonds voor opdraaien om kwalijk verborgen gehouden ontluisterende feiten onder ogen te zien en dan te moeten rechtpraten wat krom is.

"Doe het NIET, doe het NIET, doe het NIET!!", zou ik de met minzame blikken en zalvende woorden van de wijs gebrachte betrokkenen en hun kennelijk nietsvermoedende partners op het hart willen binden. Jullie gaan eronderdoor en laat dat niet hoeven te liggen aan eigenzinnigheid.

Het was het ergste wat ikzelf heb meegemaakt, namelijk om te moeten vaststellen... dat in deze kerk het werk van God op de kop wordt gezet. Eén van mijn collega's kon er volgens mij op zijn manier destijds nog wel mee leven want hij zei eens: "Als onze districtsapostel wil dat ik een kerk op zijn kop zet, bouw ik hem gewoon ondersteboven." Ik had toen nog helemaal niet dóór hoe verdorven de hele situatie feitelijk al was. Een kleine paraderende geestelijke elite, een clan van concernleiders, maakt de dienst uit en daarbij laat men een spoor van vernielingen achter.

Als het anders was, hadden in binnen- en buitenland niet duizenden (!) het uitgeschreeuwd van de pijn want: misbruikt, misleid én uitgekleed.

Groet,
TjerkB

[ZwartSchaap]

@ Allen,

De Duitse leiding van 1969-1981 in NAK NL.
Nadat D.Apostel Tjark Bischoff in 1969 in de rust ging werd de leiding overgedragen aan de Duitse D.Apostel
Herman Schumacher. Hiermee ontstond in de gemeenten en onder ambtsbroeders een minder veilig gevoel
en de bekende gemoedelijkheid zoals men gewend was verdween.
Ten koste van veel moois en oprechtheid moesten er modelgemeenten ontstaan (Duits model)
Schumacher had bij de diensten die hij hield eigenlijk nooit een geluidsinstallatie nodig want zijn regelmatige
gebulder was toereikend. Vele Ambtsbroeders en gemeenteleden herkenden niet meer het oude vertrouwde.
Meerdere districtsdienaren zijn in de eerste jaren onder de Duitse leiding uitgestapt of gingen wegens ziekte
in de rust. Ook in het District Amsterdam waar Oude Klene voorging waren velen ongelukkig met de nieuwe D.Apostel.
Steeds meer merkbaar werd het dat wanneer Schumacher in het Amsterdamse district verbleef Oudste Klene zeer nerveus
was en met trillende handen dit alles meemaakte.
Dit laatste werd ook duidelijk opgemerkt door drie Herders uit het district en staken de koppen bij elkaar om de
te overleggen wat hier aan kon worden gedaan.
Afgesproken werd om gezamenlijk een afspraak te maken en naar Bremen af te reizen voor een gesprek met Schumacher.
Zo kwamen de Herders Vos (Haarlem) Nagtegaal ( Amstelveen) en van der Berg (?) aan tafel bij de DAP.
Kort en duidelijk hebben de mannen verteld dat hun Districts oudste erg leed onder de houding en mentaliteit van Schumacher.
Schumacher raakte enigermate onder de indruk van hetgeen hem gezegd was en stelde voor om naar goed restaurant te gaan
om daar een uitgebreide maaltijd te genieten. Ook stelde hij voor om voor de herders een hotel in Bremen te bespreken ivm
de lange terugreis.
De Herders waren niet onder de indruk van Schumachers paai poging en zeiden daar geen gebruik van te willen maken.
Bij het afscheid nemen van Schumacher is hem nog meegedeeld dat wanneer de situatie niet zou veranderen men zich
bij de Stamapostel zouden melden.
Tijdens de terugreis hebben de herders hun meegebrachte boterhammen geconsumeerd en hebben goed kunnen napraten over e.e.a

[zefyr]

@ZwartSchaap,

Je schreef o.a.:

"Meerdere districtsdienaren zijn in de eerste jaren onder de Duitse leiding uitgestapt of gingen wegens ziekte
in de rust."

Als ik het me goed herinner zijn in de zeventiger jaren van de vorige eeuw drie districtsevangelisten afgehaakt, te weten: Moesker (Groningen), Van Gorkum (Assen) en Boontje ('s-Hertogenbosch).

Laatstgenoemde is spoorslags verhuisd naar Leeuwarden, alwaar hij de diensten trouw bijwoonde. In de nieuw-apostolische gemeente Leeuwarden was z'n zoon, Piet Boontje, priester. Tot overmaat van ramp overleed priester Piet Boontje op jonge leeftijd medio zeventiger jaren.

[ZwartSchaap]

@ Allen,

Nog even ter aanvulling, ook Opziener Versteegh (Breda) is kort na het
aantreden van Schumacher slecht en oneerlijk behandeld en in de rust getreden.
Distr voorganger Moesker die de Duitse taal goed beheerste kwam jaren na zijn
in de rust treden eens tot de diplomatieke uitspraak " Ik kon D.Ap Schumacher zo slecht verstaan "

[TjerkB]

Het is genoegzaam bekend, dat 'eenheidsvader' (voorloper van de stamapostel) Krebs plaats nam op de lege zetel van Christus in de kerk... Dit is in m'n beleving een cruciaal moment geweest in de geschiedenis van de NAK. Sindsdien is een nefaste ontwikkeling in gang gezet. De eenheid van de apostelen werd met ijzeren vuist afgedwongen, uniformiteit werd met dwang opgelegd. Eenheid in verscheidenheid was pas­sé.

(...)
Het is (godsdienst)sociologisch verklaarbaar, dat naarmate de tijd verstreek en de wederkomst van Onze Lieve Heer uitbleef de NAK steeds bureaucratischer werd/wordt. Het institutionele belang overvleugelt vrijwel alles; het perst het geestelijk leven uit de geloofsgemeenschap.

(...)
Alle profileringsdrang en annexatiedrift moet worden verwezen naar de mestvaalt van de kerkgeschiedenis.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "10 jun 2013, 21:45", in de thread "kerkennacht 21-23 juni 2013"

(...)
En: wat staat zo'n bizarre geloofspraktijk toch in schril contrast met het onderstaande:

• Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.
  
  Uit: Johannes 1: 14 (NBV)

• Heer, Uwe goedheid reikt zo ver, zo ver, zo ver de hemel is
  en Uwe waarheid en Uwe waarheid en uwe waarheid zo ver de wolken gaan.
  
  Bron: Eerste versregels van lied 263, koorboek NAK

(...)


Uit: Bericht op "vr 20 jan 2017, 22:52", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

(...)
Ten koste van veel moois en oprechtheid moesten er modelgemeenten ontstaan (Duits model)

(...)

@zefyr
@ZwartSchaap

Hoe wij uiteindelijk bij de kerkleiding ook aan de bel hingen; men vond ons ongezeglijk, oneerbiedig en koppig. Ons was toch niets gevraagd? Wij kwamen er NIET aan te pas, en niet alleen wij niet, maar volgens mij geen van allen die "wat te mekkeren hadden" ooit echt: the bad guys. Al spraken wij "de van a tot z verantwoordelijken" stamelend aan, ontgoocheld, of wij vroegen schuchter iets bij ze na; kenden wij onze plek niet?

Dít recente krantenartikel kwam mij onder ogen:

• Oud-hoogleraar ziet een ‘commune’ van medisch specialisten: ‘Het zorgsysteem is moreel failliet’
  
  Medisch specialisten handelen vaak uit eigenbelang en vormen een ‘commune’ die zich door de buitenwereld niet laat controleren. Oud-hoogleraar [...] Jim R. wil met het boek 'De medische omerta' na zijn pensioen de artsenwereld opschudden.
  
  Jim R. (70) is geen arts meer. Het was een emotionele beslissing, zegt de man die twintig jaar hoogleraar interventieradiologie was [...] in Amsterdam, ‘maar ik heb mijn registratie laten doorhalen. Ik wil geen lid meer zijn van de artsenclub.’
  
  Vier jaar is R. nu met pensioen. Een periode die hij onder andere gebruikte voor het schrijven van een boek. Titel: De medische omerta. Het is een vlot geschreven, eerlijk en bij vlagen snoeihard boek over de wereld van de medisch specialisten. ‘Een commune’, noemt hij het, ‘een afgesloten wereld met eigen regels en eigen conventies, die zich op geen enkele manier door de buitenwereld laat controleren.’ Een wereld waar soms het eigen inkomen maar ook ego en weinig kritisch denken een hoofdrol spelen bij de beslissing welke behandeling een patiënt moet ondergaan, waar de medische industrie vaak allesbepalend is, en patiënten weinig te vertellen hebben.

Bron: Michiel van der Geest op 25 augustus 2023 in De Volkskrant

Mijn gedachten dwaalden af want: is niet feitelijk tevens het zielzorgsysteem waarover wij hier maar niet uitgesproken raken, moreel failliet? Wat mij namelijk te binnen schoot, is ook, dat Gerrit Sepers eens informeerde of er voor mij passende nazorg was geweest, na mijn vertrek als oud-collega. "Nee, allerminst!", antwoordde ik direct, waarop hij mij vertelde dat hijzelf de C.A. tijdelijk had willen sluiten als niet iemand anders was aangewezen als opvolger van -de repressieve prelaat- Gijsbert Pos, namelijk om eerst gezamenlijk helend (!) in retraite te hebben kunnen gaan. Dit gesprekje vond plaats in onze eigen kerkgemeente, waar wij elkaar vanwege een plaatselijk georganiseerde activiteit weer even ontmoetten. Ik weet nog wat voor een onwezenlijk gevoel ik kreeg, ergo: in welk van religieuze psychopathologie vergeven parallel universum bevond ik mij?

De nieuwe stamapostel die wij in 2005 kregen, Herr Dr. Wilhelm Leber, dreef de voor mij volstrekte (godsdienst)waanzin vervolgens op de spits:

(...)
Ik weet precies waarom ikzelf in 2007 deze kerk nota bene ben ontvlucht! Door een welhaast systematische hardvochtige bejegening van andersdenkenden en door een verbijsterende onverzoenlijkheid van zelfvoldane hooggeplaatsten, valse apostelen derhalve, tegenover zielen die daaraan ten prooi vielen. Dát is de waarheid!

(...)


Uit: Bericht op "wo 26 okt 2016, 19:41", in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder..."

Terwijl wij -zoals bovenaan in dit bericht nog gememoreerd- de prachtigste liederen zongen...

• Heer, Uwe goedheid reikt zo ver, zo ver, zo ver de hemel is
  en Uwe waarheid en Uwe waarheid en uwe waarheid zo ver de wolken gaan.

... reikte de goedheid van de nieuw-apostolische zaakgelastigden niet verder dan tot aan het lage plafond van de fietsenstalling bij onze kerk.

Kortheidshalve herinner ik in dit verband aan resp.:

het bericht op "wo 08 jun 2016, 19:49”, in de thread “Gerrit Sepers”
en
het bericht op “wo 13 jul 2022, 09:14”, in de thread “Wát is er gaande?”


Groet,
TjerkB


N.B.

(...)

• 
  
  
  Bron: Carlaugust » 05.09.2011 10:58 « bij http://board.naktuell.de/

Het kan in de persoon van Dr. Albrecht Schröter wel eens één van de laatste reddende engelen zijn geweest...

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "07 sep 2011, 17:16", in de thread "Andere kerken, anders dan de NAK, schieten tekort"

[zefyr]

@TjerkB,

Wellicht vind je het interessant hoe (absolute geloofs)gehoorzaamheid, nederigheid en zelfverloochening anders kan worden gedacht én geleefd (zie onderstaande link, preek van dr. Koenraad Ouwens (priester van het bisdom Haarlem van de Oud-Kahtolieke Kerk) tijdens de eucharistieviering op zondagochtend 27 augustus 2023 in de oud-katholieke kathedrale kerk te Haarlem, vanaf de 33ste minuut en 30ste seconde).

https://www.youtube.com/live/2xdxjf6uvJ ... red&t=2010

[TjerkB]

(...)
Wellicht vind je het interessant...

(...)
https://www.youtube.com/live/2xdxjf6uvJ ... red&t=2010

@zefyr

Heel veel dank! Aandachtig heb ik (t/m minuut 52:15) geluisterd: werkelijk de meest verhelderende en bemoedigende boodschap sinds jaren...

• [34] Hij riep de menigte samen met de leerlingen bij zich en zei: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. [35] Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij en het evangelie, zal het behouden. [36] Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als dat ten koste gaat van zijn leven? [37] Wat kan hij geven in ruil voor zijn leven? [38] Als iemand zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor Mij en mijn woorden, zal de Mensenzoon zich ook voor hem schamen, wanneer Hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.’
  
  Uit: Marcus 8 (NBV21) | vgl. Matteüs 10: 39, 16: 25; Lukas 9: 24, 14: 27, 17: 33; Joh 12: 25

Het onderstaande kwam nog bij mij op:

• [16] Voor dit evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven, voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken. [17] In dit evangelie openbaart Gods gerechtigheid zich immers van begin tot eind door geloof, zoals ook geschreven staat: ‘De rechtvaardige zal leven door geloof.’
  
  Uit: Romeinen 1 (NBV21)

Wordt vervolgd!

Groet,
TjerkB


P.S.
Overigens gaf jij mij lang geleden in overweging eens een gesprekje aan te knopen met een jou bekende geestelijke in deze betreffende kerk. Geen moment twijfelde ik daarbij aan de zuivere intentie die je had, maar ik voelde mij toen zo vermoeid en onder lasten gebukt, dat ik bij wijze van spreken de deur niet uitkwam. Maar daarna gebeurde er iets wonderlijks. Deze geestelijke werd één van mijn naaste buren. Terwijl ik nog steeds aarzelde om de betrokkene aan te spreken, had mijn echtgenote dit al gedaan en zo kwam het alsnog tot ware zielzorg op ooghoogte!