@all
Toen ik dat las,
"Mensen hebben hersens, maar ze zijn kapot gepamperd", dwaalden onwillekeurig mijn gedachten even af naar de Nieuw-Apostolische Kerk, waarbij ik mij overigens maar al te goed realiseer dat ik beslist ook de hand in eigen boezem moet steken. Hoewel voor
de veronachtzaamde "
eigen verantwoordelijkheid" verzachtende omstandigheden zijn aan te voeren, bijvoorbeeld indien je als kind onbevangen in deze geloofsgemeenschap bent opgegroeid en ook je ouders niet wisten of nauwelijks konden vermoeden wat er zich nota bene aan machtspolitiek achter de schermen afspeelde (waardoor heimelijk zelfs gewetensbezwaarden niet met consideratie werden bejegend), moet eenieder in zijn of haar leven natuurlijk geregeld een standpunt innemen. Lang niet altijd staat er van alles op het spel en al doende leert men, maar soms kun je je achteraf wel voor het hoofd slaan wanneer de ernst van een situatie je kennelijk was ontgaan; óók onverhoopt in een kerk.
Gelukkig kunnen wij doorgaans wel vertrouwen op onze intuïtie - met in het achterhoofd dat het onverstandig kan zijn om dingen impulsief te doen. Tegelijkertijd ga je voor sommigen door het vuur, voor anderen breek je een lans of je wilt ze blindelings vertrouwen. Wie bedrogen uitkomt, twijfelt misschien liefst eerst nog heel lang aan zichzelf. Welnu, dit laatste betrek ik hier maar op mijzelf. Het wilde mij écht
NIET aan dat het werkelijk grondig mis zou kunnen zijn met de integriteit van niet enkele doch bepaald meerdere "dienaren/zegenaars/Godsgezanten/enzovoort", die ik kende als "
hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in mijn kerk. Hoe kun je dat trouwens te weten komen en wanneer ken je de achtergronden uiteindelijk goed genoeg om in de positie te zijn een stevig standpunt in te nemen?! In
het vorige bericht in deze thread gooide ik bij wijze van spreken zo'n standpunt in de groep; de meest hartverscheurende (!) conclusie die ik ooit móest trekken.
Ik neem er geen woord van terug want ik ben namelijk zeker van mijn zaak. Wij zijn besodemieterd, belazerd, en niet een beetje ook. Werkelijk, het wilde mij écht
NIET aan, maar, spijtig genoeg, tóch is het wáár en het ergste is niet dat iedereen dit vroeg of laat onder ogen moet zien, doch dat gedane zaken geen keer nemen. Zaken inderdaad. Met zijn allen hebben wij namelijk, wetend of onwetend, laten gebeuren dat "zegenaars" zakenlieden werden en dat zij hun eigen zakken het eerst vulden. Het begon er al mee dat sommige "dienaren" die wij "navolgden" het wel lieten voorkomen alsof onder bidden en smeken in de gemeenten "ambtsgaven" naar voren waren gekomen, maar dat lag niet zelden een stuk... genuanceerder. Eén keer betrapte ik "mijn baas" in dat verband nota bene op een evidente leugen. Vreselijk. "Vetternwirtschaft", zeggen ze in Duitsland. De waarheid komt altijd aan het licht. Een ander probleem is dat mensen ijdeltuiten of narcisten kunnen zijn.
Hoe ga je daar dan in 's hemelsnaam mee om? (...) Ook wat dat betreft heb ik mij door de jaren heen suf gepiekerd. Een gigantisch dilemma hierbij is namelijk dat de statuten buiten de districtsvoorgangers en de allerhoogste "dienaren" om, niemand enig recht verschaffen. Met andere woorden: in juridisch opzicht hebben de aangesloten leden welhaast het nakijken. Dat bleek bijvoorbeeld in Nordrhein-Westfalen bij de 10 miljoen euro die districtsapostel Armin Brinkmann eigenmachtig had verbrast. Hij kwam ermee weg omdat met name stamapostel Wilhelm Leber hem de hand boven het hoofd hield. De ene dienst was vermoedelijk de andere waard geweest. Los evenwel van "het slijk der aarde" hebben betrokkenen ook de ultieme zeggenschap over... het ledenregister, en dat houdt nogal wat in. Zij waren (en zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" nog steeds) ieders meerdere. Ze kunnen je maken of breken, en dóen dat ook "gewoon". Stiekem of niet.
Juist daardoor, door het kaf van het koren af te zeven, werd in de jaren '50 van de vorige eeuw in de gemeenten een waar slagveld aangericht. Wie zoet was kreeg lekkers, wie stout was de roe. Je kon domweg opzouten als de stamapostel niet jouw "Führer" mocht zijn. Denk nu niet op "
de automatische piloot" dat alleen maar vroeger de mensen zo idolaat waren van de stamapostel want nog steeds geldt op zijn minst dat de impliciete wens van bijvoorbeeld de districtsapostel jouw bevel zou mogen zijn:
TjerkB schreef:(...)
In het vorige bericht gaf ik aan dat stamapostel Schneider op zondag 15 juni jl. min of meer ongepland een dienst hield in Berlijn, vanwege ongenoegen ter plaatse. Hierover valt intussen meer te lezen op de website van
Detlef Streich. Zie
http://nak-aussteiger2010.beepworld.de/ ... endorf.htm. De situatie zoals hij deze nu tegen het licht houdt herinnert aan de catastrofe in 2007 in de NAK-kerkgemeente Hamburg-
Blankenese, toen ook daar de kerkleiding kortzichtig ingreep.
Met naderhand boute uitspraken van districtsapostel Nadolny zoals...
„Wir haben einen so schönen Glauben. Wir brauchen nur nach vorn schauen, da ist immer irgendeiner, der vor uns geht. Ich bin dankbar, dass ich einen Stammapostel habe. Ich bin dankbar, dass ich von ihm geführt werde. Das ist auch mein Anspruch an meinen Stammapostel. Das ist mein Anspruch, ich möchte von ihm geführt werden. Er soll mir sagen, wo es lang geht.“
„Ein Amtsträger ist wie der Stift in der Hand eines Schreibers. Wenn man einen Kugelschreiber nimmt und er will und will nicht? Was macht man damit? In die Mülltonne, weg damit. So macht es Gott, wenn ich nicht mehr in seiner Hand tauge.“
Bron: Predigt von BezAp Nadolny in der Gemeinde Berlin-Mariendorf am 29.6.2014 in der Ansprache zur Amtseinsetzung eines Priesters in Mariendorf
... werd een ieder in Berlijn voor de duidelijkheid nog maar weer eens te verstaan gegeven dat de nieuw-apostolische geloofshoorzaamheid als vanouds niets anders gebiedt dan "auf zu schauen, nach oben hin; zum Segensträger hin"
(...)
Uit: Bericht op "
Do 24 Jul 2014, 16:28" in de thread "GEFAHREN FUER LEIB UND SEELE"
Ondertussen is het de gestage drop die de steen (bij de gelovigen) uitholt - door het effect van de herhaling, week in week uit tijdens de prediking in de gemeenten. Onbewust verlies je daardoor in je waarneming een stuk scherpte. Los hiervan heb je er bij de Nieuw-Apostolische Kerk waarschijnlijk geen idee van wat er gaande is op het bestuurlijke vlak. Immers, daarover worden amper mededelingen gedaan. De transparantie op dat punt van bestuurlijke zijde is nagenoeg nihil. Foute boel.
Groet,
TjerkB