NAK NL lid Raad van Kerken in NL

[zefyr]

@allen,

Langs deze weg attendeer ik op onderstaande link.

https://www.gerritsepers.com/post/75-ja ... ba5067da0d

[TjerkB]

(...)
Het is naar nieuw-apostolische maatstaven baanbrekend te noemen, dat apostel Peter Klene reageert op de jongste schuldbelijdenis van de PKN en zich per brief wendt tot de nieuw-apostolische gemeenteleden, waarin hij spreekt van 'gevoelens van spijt'. Dit was twee of drie decennia geleden nagenoeg ondenkbaar. Niettemin roept de onderhavige brief bij mij het gevoel op dat Peter Klene hinkt op twee gedachten. Namelijk dat hij de kool en de geit wil sparen.

(...)


Uit: Bericht op "ma 16 nov 2020, 15:59" in de thread "Kerken erkennen schuld voor falen voor en tijdens oorlog, maar de NAK..."

@zefyr

Ik ben het met je eens:

Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland
Verklaring n.a.v. de schuldbelijdenis aan de Joodse gemeenschap

Voor te lezen na de dienst op zondag 15 november


Hartelijk geliefde broeders en zusters,

Op zondag 8 november heeft de algemeen secretaris van de Protestantse Kerk in Nederland in de synagoge een verklaring voorgelezen. Daarin heeft hij namens de PKN tegenover de Joodse gemeenschap schuld beleden voor het feit dat de toenmalige protestantse kerken ten aanzien van de vervolging van onze Joodse landgenoten een neutrale houding in hebben genomen. Tevens heeft hij benoemd dat de Nederlandse gemeenschap in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, alsmede de periode erna, voor onze Joodse landgenoten geen warm thuis is geweest. Vele kerken sluiten zich vandaag op hun wijze bij deze verklaring aan.

De aanleiding om deze schuldbelijdenis nu uit te spreken is gelegen in de herdenking van de Kristallnacht in de tweede week van november, en het feit dat de Tweede Wereldoorlog 75 jaar geleden eindigde.

Als Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland willen wij ons als lid van de Raad van Kerken aansluiten bij de gevoelens van spijt dat de Nederlandse christelijke gemeenschap er in deze periode onvoldoende voor de Joodse landgenoten is geweest. Wel doen wij dat met liefde en respect naar onze toenmalige broeders, zusters en ambtsdragers. Wij zijn ons ervan bewust dat onze kerk een kleine kerk binnen de christelijke wereld was met weinig invloed. Wij weten ook dat er broeders en zusters zijn geweest die wel voor onze Joodse landgenoten op zijn gekomen.

Dit moment willen wij ook aangrijpen om onze zorg uit te spreken dat we vandaag in de samenleving opnieuw antisemitische gevoelens op zien komen, evenals negatieve uitingen en handelingen naar kwetsbare minderheden.
Het is belangrijk om zeker nu duidelijk te maken waar we als nieuw-apostolische christenen in de samenleving staan. Met aandacht voor hen die kwetsbaar zijn.

Met hartelijke groet, mede namens onze districtsapostel en de opziener,


Uw Peter Klene

Wanneer zou men bij de Nieuw-Apostolische Kerk tegenover slachtoffers ooit zelf spontaan en vastberaden schoon schip willen maken?

Groet,
TjerkB


N.B.

@all

Om "een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie" te krijgen, moet misschien nog eens aandachtig worden gekeken naar de inhoud van het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010":

P. KLENE

Santpoort, 21 februari 2010


Hartelijk geliefde broeders,


Deze brief schrijf ik u mede namens de Opziener, Oudste N. Klene en Evangelist Vis. Dit weekeinde zijn een aantal van u opnieuw geconfronteerd met een e-mail met bijlagen van broeder R. Rohn. Ik constateer net als velen van u, dat deze broeder alles in het werk stelt om onze Districtsapostel te beschadigen. Hij probeert hem te beschadigen als mens en in zijn ambtsopdracht. Daarom schrijf ik u vandaag als broeder van u allen, maar ook als broeder van onze Districtsapostel. Ik kan niet accepteren dat dit gebeurt.

Sinds de zomer van 2009 lopen er twee zaken door elkaar heen.

Zoals u weet, hebben wij als bestuur gemeend een zorgproject op te moeten starten als inkomstenbron voor onze kerk in de toekomst. Een beslissing waar wij wat betreft de intentie nog steeds achter staan. Broeder Rohn is gedurende een jaar in dienst geweest van de onderneming NVO waarin dit plan gerealiseerd zou worden. Vanuit deze onderneming was hij ook verantwoordelijk voor het bouwbeheer. In het bouwbeheer functioneerde broeder Rohn niet goed en daarnaast was hij niet transparant in zijn werkwijze inzake het zorgproject. Ook waren wij bezorgd over het beheer van de financiële middelen. Dit heeft geleid tot een intensieve controle van zijn werkzaamheden door een Raad van Toezicht en een inperking van zijn bevoegdheden.
Dit leidde tot spanningen tussen hem en deze Raad van Toezicht. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij op 25 mei 2009 eenzijdig de samenwerking met de kerk opzegde. Daarbij heeft hij gemeend exorbitante eisen aan zijn vertrek te moeten koppelen waar wij als bestuur en Raad van Toezicht niet mee akkoord zijn gegaan. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een conflict, schorsing en ontslag. Vanzelfsprekend zijn we daarbij juridisch geadviseerd. In dit traject zijn drie bemiddelingspogingen geïnitieerd vanuit het bestuur van onze kerk. Helaas zijn deze alle gestrand.

Als tweede bestaat er een project met vakantiewoningen in Oostenrijk. Hier heeft onze kerk, en dus ons bestuur, niets mee te maken. Broeder Rohn heeft in de tijd dat de verhoudingen nog goed waren geprobeerd om onze Districtsapostel hierin te betrekken. Deze heeft daarvan afgezien maar heeft uit interesse voor dit project hier wel een vakantiewoning willen kopen. Hij heeft daartoe een aanbetaling gedaan. Mijn inschatting is, dat de Apostel vanuit zijn enthousiasme, en een zekere onschuld van

vertrouwen, actief heeft meegedacht in de plannen. In een kort contact met de advocaat die de zaak van de familie De Bruijn behartigt, heb ik bevestigd gekregen dat onze Districtsapostel niet in dit project zit en zelfs al in 2008 zijn aanbetaling heeft teruggevraagd. Hij zag af van een vakantiewoning in dit project. Ook de aandeelhouders die de helft van dit project hebben gekocht bevestigen dat de Districtsapostel geen aandeel hierin heeft.

Beide zaken hebben geresulteerd in een rechtsgang. Ook vanuit ons bestuur hebben wij dat niet kunnen voorkomen. Broeder Rohn heeft daarbij niet geschroomd om de leden van het bestuur en de Raad van Toezicht openlijk te beschadigen en met acties lastig te vallen. Daarbij moet vooral onze Districtsapostel het ontgelden. Op sluwe wijze probeert broeder Rohn de rechtsgang te compliceren door zaken met klaar te verweven en de positie van de Districtsapostel kwetsbaar te maken. Indirect probeert hij zo de zaak van het arbeidsconflict en de kwestie Oostenrijk met elkaar te vermengen. Daarvoor is echter geen grond aanwezig.

In de onderzoeken die inmiddels lopen naar de handelwijze van broeder Rohn, zijn wij in contact gekomen met personen en ondernemingen die in het verleden zowel voor de kerk als broeder Rohn hebben gewerkt. Deze ontwikkeling is niet alleen onontkoombaar maar ook nodig en volstrekt legitiem. Het is belangrijk dat de advocaat en de verantwoordelijken vanuit de kerk goed zicht krijgen op alles wat er heeft gespeeld. Het gaat er ook om dat we moeten weten welke verantwoordelijkheden broeder Rohn als bestuurder van NVO is aangegaan.

Met het bovenstaande hoop ik u een zo zuiver mogelijk beeld van de situatie te hebben geschetst. Daarbij had ik de behoefte om het op te nemen voor onze Districtsapostel. Hij kan zichzelf hierin lastig verdedigen. De aanvallen aan zijn adres verdient hij niet en deze zijn ook onterecht. Heel duidelijk zie ik, dat door deze strategie ook wordt geprobeerd onrust rond onze Districtsapostel te scheppen waardoor de druk op hem wordt verhoogd in de rechtsgang. Dat is niet fair en niet goed.

Wij waarderen het heel erg dat u allen rond deze kwestie de zwijgzaamheid betracht. Wij weten dat een aantal van u hier helemaal niets van wil weten, anderen zijn echter terecht bezorgd en willen toch enige duidelijkheid. Helaas kunnen wij pas na afloop van de rechtsgang volledige duidelijkheid geven. Tevens willen wij ons voor zover dat vermeden kan worden, niet begeven op het niveau van het openbaar conflict. Deze brief achtte ik echter toch noodzakelijk.

Met vriendelijke groet, mede namens de Opziener, de Oudste en Evangelist,

Uw P. Klene

Bron: http://apostolischekritiek.nl/brief_pet ... _bruij.htm

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "30 nov 2010, 15:12", in de thread "Meineed?!"

@all

Enkele vragen aan het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland:

• Wie hebben er zitting in uw bestuur en hoe werden de onderscheidene bestuursportefeuilles onderling verdeeld?
• Welke wisselingen in de samenstelling van het bestuur hebben er vanaf 2004 eventueel plaatsgehad en wanneer?
• Wie hebben er zitting in "de landelijke vergadering" en welke wisselingen in de samenstelling ervan hebben er -wanneer- plaatsgehad vanaf 2004?
• Zijn de notulen van de diverse (bestuurs)vergaderingen op orde? Kloppen de afgegeven volmachten; werden deze bijvoorbeeld niet ge-antidateerd?
• U wordt verzocht complete exemplaren te overleggen van alle jaarrekeningen vanaf 2004, zodat elke belangstellende en elke belanghebbende deze zelf kan beoordelen.
• Geeft u tevens van elke opgerichte dochterorganisatie (zie Handelsregister) in kopie alle relevante stukken, zoals:
  - statuten
  - informatie over de bestuurssamenstelling (inclusief de details over eventuele mutaties vanaf 2004)
  - jaarrekeningen vanaf 2004
• Zijn er vanaf 2004 onregelmatigheden te melden t.a.v. rechtsgeldige besluitvorming bij het kerkbestuur en/of "de landelijke vergadering" dan wel bij dochterorganisaties?
• Hoe zit het nu precies met de zogenaamde Raad van Toezicht welke bij Residence Eimersstaete "ingreep"? Graag eindelijk het hele verhaal zodat een ieder het nu zal begrijpen!
• Wat is er de oorzaak van dat Residence Eimersstaete na de Open Dag in 2009 tot op heden nog steeds leegstand te zien geeft?
• Tot welk totaalbedrag zijn volgens uzelf de financiële verliezen rondom Residence Eimersstaete tot dusverre opgelopen? Graag een verhelderende uitwerking daarvan!
• Worden er op het ogenblik door "hoge dienaren" ten onrechte ongewenste dubbelfuncties vervuld? Zo ja, hoe en wanneer wordt daarin verandering aangebracht?
• Heeft u nog iets toe te voegen aan de inhoud van de circulaire "Santpoort, 21 februari 2010", of was die correct?
• Is het niet beter dat de bestuurder tegen wie er -naar verluidt thans- een strafaangifte voorligt, daardoor per direct -hangende de juridische procedure- wordt geschorst?
• Werd er een goedkeurende accountantsverklaring afgegeven bij de jaarrekening 2009? Zo ja, wilt u deze alsook het begeleidende schrijven van de accountant laten inzien?
• Hebben de districtsvoorgangers aan het bestuur décharge verleend voor de jaarrekening 2009? Zo ja, overlegt u alstublieft het desbetreffende document.
• Welk totaalbedrag is er tot op heden aan advocaatkosten uitgegeven? Graag een gespecificeerde opgave daarvan, dus per afzonderlijke casus.
• Is St.Ap. Leber op de hoogte van alle relevante feiten die hem aangaan zodat hij volledig geïnformeerd kan beslissen over eventuele schorsingen van bestuursleden?
• Welke bestuursleden zien nu in dat zij mede-verantwoordelijk zijn voor misstanden, zoals anderen die al geruime tijd menen te kunnen constateren bij Residence Eimersstaete?
• Welke misslagen c.q. misstanden betreurt men dan met name?
• Welke consequenties verbinden de desbetreffende verantwoordelijke bestuursleden nu aan hun eventuele tekortkomingen, dan wel aan hun verwijtbare nalatigheden?
• Waar kunnen zielen zich melden die door het kerkbestuur onheus werden bejegend, en hoe kunnen zij dan weten dat hun klachten vlot en correct worden afgehandeld?

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "29 nov 2010, 17:13", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
Zie aldaar ook de berichten resp. op "06 mar 2012, 21:04" en "07 mar 2012, 09:51" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"

P.S.
Op 21 februari 2010 stelde Peter Klene onder meer: "Helaas kunnen wij pas na afloop van de rechtsgang volledige duidelijkheid geven." Die duidelijkheid is er dus nooit gekomen. Ook overigens (bijv. inz. financiën, besluitvorming) wordt er geen transparantie nagestreefd.

[TjerkB]

@all

In het vorige bericht nam ik twee quotes op uit 2010. De recente adhesiebetuiging van de NAK-apostel Peter Klene naar aanleiding van de PKN-verklaring met betrekking tot "de rol van de kerken in en direct na de Tweede Wereldoorlog ten opzichte van de Joodse gemeenschap in Nederland" was voor mij namelijk om meer dan één reden verwarrend; welhaast ongeloofwaardig zelfs. Het moet op zondag 21 februari 2010 in een opwelling of anders in een soort van woede-uitbarsting zijn geweest, dat deze NAK-bestuurder zich in een brief richtte tot de aangesloten leden. Daarbij nagelde hij iemand aan de schandpaal, terwijl in de rechtszaal later zou blijken dat juist de toenmalige districtsapostel in de zgn. "privé-kwestie Oostenrijk" de meeste blaam trof. Dan verwacht je na zo'n publieke aantijging toch op zijn minst een rectificatie! Ikzelf heb zelden méér plaatsvervangende schaamte gevoeld dan door die bewuste brief destijds van Peter Klene. Met het schrijven van 2 december 2011 van "evangelist Vis" aan Bauke Moester kwam daar nog een flinke schep bovenop.

Nu handelde het in het nieuws vandaag over een Australische defensie-rapportage uit 2012, waarover de NOS o.m. als volgt berichtte:

• (...)
  Zo komt keer op keer dezelfde zinsnede terug: "... doodde moedwillig en onrechtmatig een Afghaanse man die niet gewapend was en geen dreiging vormde". Niet alleen waren de slachtoffers altijd ongewapend, soms waren ze zelfs gewond of geboeid.
  
  (...)

Bron: https://nos.nl/artikel/2357179-schokken ... istan.html

In het NOS-Journaal van 13:00 uur sprak een generaal voor deze misdragingen in niet mis te verstane bewoordingen een excuus uit...

Doordat het voor mij nog altijd onbegrijpelijk is dat verantwoordelijken in de kerk, waaraan ik tientallen jaren mijn beste krachten gaf, zó arrogant zijn en zó schaamteloos ook, dat voor evidente misslagen men zelden of nooit een welgemeend excuus uitspreekt, terwijl degenen die het mochten ontgelden dat onrecht soms nooit te boven zijn gekomen, stuit de "adhesiebetuiging" mij nu tegen de borst.

Ik herhaal het nog maar een keer...

(...)
Enkele vragen aan het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland:

(...)

• Waar kunnen zielen zich melden die door het kerkbestuur onheus werden bejegend, en hoe kunnen zij dan weten dat hun klachten vlot en correct worden afgehandeld?

(...)


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "29 nov 2010, 17:13", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"

(...)
Het meest moet men vrezen voor hypocrisie in eigen geledingen want nog altijd is er gerede twijfel omtrent de bestuurlijke integriteit bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Waar blijven bij dit kerkgenootschap immers de transparantie, een solide klachtenregeling of een onafhankelijke vertrouwenspersoon?

(...)

Is het een aan de Raad van Kerken in Nederland gelieerd kerkbestuur niet onwaardig om níet oprecht en/of transparant te hoeven zijn?

Groet,
TjerkB


P.S.

@all

• Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’
  
  Uit: Johannes 3: 21 (NBV)

• In dat Licht te mogen wand’len,
  trots de duisternis op aard’,
  geeft ons daag’lijks stof tot danken,
  is ons vele offers waard.
  Geef, o Heiland, kracht en sterkte,
  dat wij U te allen tijd
  -door ‘t geloof en in de liefde-
  volgen in gehoorzaamheid.
  
  Bron: Derde couplet van lied 145, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 01-05-2024, 14:00 uur]


@all

In het programma Vroege Vogels (NPO Radio 1) frappeerde mij vanochtend de opmerking dat "natuurgebieden een eigen rechtsstem" krijgen. Hoe zou het nu zijn in de Nieuw-Apostolische Kerk, zo vroeg ik mij spontaan daardoor af: zou de dictatuur (!) er al een beetje zijn afgeschaft?

Groet,
TjerkB


P.S.

• Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten.
  
  Uit: 1 Korintiërs 13: 11 (NBV21)

• [11] Hierover valt nog veel te zeggen, maar het is moeilijk aan u uit te leggen, omdat u traag van begrip bent geworden. [12] Werkelijk, u had toch inmiddels allemaal leraar moeten zijn! In plaats daarvan hebt u er zelf een nodig om u opnieuw de eerste beginselen van de woorden van God bij te brengen; het is met u zover gekomen dat u weer aangewezen bent op melk in plaats van op vast voedsel. [13] Wie melk drinkt is nog een klein kind en kan niets verstandigs zeggen over gerechtigheid. [14] Maar voor volwassenen is er vast voedsel; hun zintuigen zijn door ervaring geoefend en zij zijn in staat onderscheid te maken tussen goed en kwaad.
  
  Uit: Hebreeën 5 (NBV21)

N.B.
Zie tevens het bericht op "za 25 jun 2022, 13:38", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?", het bericht daaraan voorafgaand; én het bericht op "do 09 jan 2014, 17:50" in de thread "Voetangels en klemmen op de geloofsweg".

[TjerkB]

(...)
In het programma Vroege Vogels (NPO Radio 1) frappeerde mij vanochtend de opmerking dat "natuurgebieden een eigen rechtsstem" krijgen.

(...)

@all

In diezelfde uitzending trouwens kwam nog iets anders naar voren. Rond 1270 had de Vlaamse dichter Jacob van Maerlant namelijk Der Naturen Bloeme geschreven: een middeleeuwse encyclopedie over al het moois wat de natuur te bieden heeft. Onlangs was dit ongelofelijk bijzondere boek met ook alle oorspronkelijke kleurenillustraties erin vanuit het Middelnederlands vertaald naar het Nederlands. Dít las ik over de inhoud...

• In elk hoofdstuk van de encyclopedie komt een ander onderwerp aan bod, zoals wonderbaarlijke mensen, viervoetige dieren, vogels, zeemonsters, vissen, slangen, insecten en andere kruipende dieren, (specerij)bomen, kruiden, geneeskrachtige en giftige bronnen, edelstenen en metalen. Je vindt in het geschrift ook onderwerpen als zeemonsters, centauren en eenhoorns terug. Die getuigen van de stand van zaken in de serieuze wetenschap in Maerlants tijd, die hij op zijn beurt dan weer ook uit bronnen uit de Oudheid haalde zoals Aristoteles, Solinus en Plinius.
  
  (...)
  Der Naturen Bloeme bevat ook wijze lessen voor de lezers. Zo dicht hij over de kraai die zeer bezorgd is voor zijn jongen en die het broedende vrouwtje dag en nacht van voedsel voorziet: “Heren, leer om trouw voor uw vrouw te zorgen!” Mnl. Leert, ghi mannen, uwen vrouwen / te helpen met goeder trouwen! Of de hen die te grote brokken voedsel voor haar kuikens in stukjes hakt. “Precies zo zie je dat bij goede leermeesters: als hun leerlingen iets voor zich krijgen wat te moeilijk voor hen is, legt hun meester hun de woorden één voor één uit”.

ISBN: 9789464563214

Bij Vroege Vogels werd de me­dië­vis­te geïnterviewd die deze ruim 700 jaar oude encyclopedie opeens weer prachtig toegankelijk heeft gemaakt. In het boek, zo vertelde zij, beschrijft Van Maerlant ook de kapoen. Dat is -ik zocht het even op in de Dikke Van Dale- "een ge­cas­treer­de haan, be­stemd om vet­ge­mest te wor­den of die al vet­ge­mest is". Van Maerlant:

• Een gallinacius is een kapoen, ofwel een nutteloze haan, alleen maar goed voor gebruik in de keuken. Hij eet wel samen met de hennen, maar hij paart niet met ze en hij vecht ook niet om ze. Evenmin brengt hij zijn tijd door met geklapper van zijn vleugels of met hanengekraai. Men zegt dat zijn vlees heel voedzaam is, en goed voor het bloed. Met wie kun je zulke kapoenen beter vergelijken dan met kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders? Die verwekken ook geen kinderen en beschermen noch voeden iemand in geestelijk opzicht. Moge de Heer van hemel en aarde het hun vergeven dat ze geen nageslacht verwekken! Ze bidden bovendien hun getijden niet op de juiste tijdstippen; vanaf de metten tot en met het middaggebed bidden ze ze allemaal tegelijk. En dan heb ik het nog alleen maar over de besten, want er zijn er ook die hun gebeden helemaal op de lange baan schuiven. Die deugen dus absoluut nergens voor, behalve voor de kookpot van de duivel. Ze leveren de wereld helemaal niets van nut of geestelijke waarde, hoe dan ook!

Het was bij Van Maerlant deze voor velen onder ons vast verrassend herkenbare en klaarblijkelijk al eeuwenoude verontwaardiging, die mij trof!

Dit brengt mij echter op het volgende want het is vandaag 4 mei. Pas in de jaren '80 was er een uitgever die toen een bloemlezing uitgaf van de dagboekaantekeningen in 1941 en 1942 van de in het jaar daarop vermoorde Etty Hillesum, een begenadigd weldenkende en menslievende joodse vrouw. Zij is dus ongeveer 27 wanneer zij woorden probeert te vinden voor wat haar dan intrigeert. Wie het dagboek kent, zal zich vast nog wel herinneren hoe aangrijpend, diep openhartig, betekenisvol en welhaast eigentijds aanvoelend haar persoonlijke ontboezemingen zijn. Indrukwekkend vond ik het hoe de uitgever de dagboeknotities inleidde:

• (...)
  Acht dichtbeschreven cahiers in een klein, moeilijk leesbaar handschrift, zó trof ik aan wat me daarna vrijwel onafgebroken bezighield: het leven van Etty Hilesum. In de cahiers ontvouwde zich het verhaal van een vrouw, 27 jaar oud, wonend in Amsterdam-Zuid. Het waren haar dagboeken uit 1941 en 1942, jaren van oorlog, maar voor wie haar geschriften leest jaren van persoonlijke ontwikkeling en paradoxaal genoeg van bevrijding. Het waren de jaren waarin overal in Europa het scenario voor de jodenvernietiging voltooid werd. Etty Hillesum was joodse, zij schreef een tegenscenario.
  In een poging haar greep op een ‘wild dooreengegooide wereld’ niet te verliezen zoekt zij de bronnen van haar bestaan en vindt tenslotte een levenshouding die de belijdenis is van een radicaal altruïsme. De laatste woorden in haar laatste dagboek zijn: ‘Men zou een pleister op vele wonden willen zijn’.
  
  (...)
  Etty was een ‘godzoeker’, hetgeen uiteindelijk resulteert in de belevenis dat ‘God’ werkelijk bestaat. Al in de eerste schriften kan men het woord ‘god’ tegenkomen, maar het lijkt bijna onbewust gebruikt. Langzaam maar zeker vindt een verschuiving plaats naar een vrijwel onafgebroken godservaring. Etty’s godsdienstig beleven is onconventioneel, zij was geen lid van een synagoge of kerk, zij had een eigen religieus ritme. Dogma’s, een theologie, systematiek in deze waren haar volkomen vreemd. Ze spreekt God toe als zichzelf. Gaande door deze jaren voelt zij hoe zij door een diepere werkelijkheid dan zij in de buitenwereld kan aanwijzen, gedragen en gevoed wordt. Ze zegt: ‘Als ik bid, bid ik nooit voor mezelf, altijd voor anderen of ik houd een dolzinnige of kinderlijke of doodernstige dialoog met dat allerdiepste in me dat ik gemakshalve maar God noem’. En later: ‘En hiermee is misschien het meest volkomen uitgedrukt mijn levensgevoel: ik rust in mijzelve. En dat mijzelve, dat allerdiepste en allerrijkste in mij waarin ik rust, dat noem ik “God”.’ Op andere plaatsen schrijft zij passages die op liefdeslyriek lijken: ‘en ze zeggen: mij zullen ze niet in hun klauwen krijgen. En ze vergeten dat men in niemands klauwen is, als men in jouw armen is’. In weer andere fragmenten lijkt zij volkomen op te gaan of te verzinken in die dialoog met ‘God’. Was zij een mysticus? Wellicht, maar wel iemand die noteert: ‘Mystiek moet rusten op een kristallen eerlijkheid. Na de dingen eerst doorvorst te hebben tot op hun naakte realiteit’. De naam God lijkt hier onbelast te zijn; eeuwen christendom en jodendom lijken er geen vat op te hebben gehad. Naar het mij toeschijnt is het deze ‘onbelaste’ gelovigheid van Etty die enerzijds direct herkend zal worden door andere gelovigen, anderzijds door niet-gelovigen zonder veel moeite aanvaard zal kunnen worden en zelfs begrepen.
  
  (...)

ISBN 90 228 3572 3

Op enig moment schrijft Etty: "Om mensen en ideeën te begrijpen moet je ook de werkelijke wereld en achtergronden kennen waarbinnen alles leeft en gegroeid is." Dit liet zij zich niet voorzeggen, maar zij probeerde naar zichzelf toe te groeien door emotioneel op eigen benen te staan. Ik besefte dat juist dit laatste iets is wat ons door kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders soms amper wordt vergund: men wringt zich ertussen! Zie het bericht op "zo 19 jun 2022, 12:55", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?". De hoge geestelijkheid staat het de door haar "ingeschreven leden" niet toe inmiddels zélf onderscheid tussen goed en kwaad te kunnen maken:

(...)

• [11] Hierover valt nog veel te zeggen, maar het is moeilijk aan u uit te leggen, omdat u traag van begrip bent geworden. [12] Werkelijk, u had toch inmiddels allemaal leraar moeten zijn! In plaats daarvan hebt u er zelf een nodig om u opnieuw de eerste beginselen van de woorden van God bij te brengen; het is met u zover gekomen dat u weer aangewezen bent op melk in plaats van op vast voedsel. [13] Wie melk drinkt is nog een klein kind en kan niets verstandigs zeggen over gerechtigheid. [14] Maar voor volwassenen is er vast voedsel; hun zintuigen zijn door ervaring geoefend en zij zijn in staat onderscheid te maken tussen goed en kwaad.
  
  Uit: Hebreeën 5 (NBV21)

(...)

Zou er veel op tegen zijn ons alvast welbewust bevrijd te weten van de aangeprate geestelijke ballast die de liefde van God nogal eens verdringt?


N.B.

Bevrijding

"Wat betekent voor jullie persoonlijk 'bevrijding'?", zo vroeg een vader die in zijn gemeente ook voorganger was eens aan zijn kinderen, tieners destijds. Diens zoon, een jaar of zestien, zeventien, antwoordde prompt: "Geen gezeur aan mijn kop!!" En daar wilde hij het ook verder maar bij laten. Bevrijding; zou dat ook betekenen dat er met een zware plof een dikke envelop op onze deurmat kan vallen waarmee bij nader inzien een pak godsdienstige leerstellingen blijkt te zijn toegezonden? Wat een ellende! Hoe kom je eraan, en: hoe kom je ervan af?! De verzakelijking ten top. Stel je voor dat huwelijken binnenkort alleen nog maar worden voltrokken bij acceptatie van een pakket vol met gedragsvoorschriften.

(...)

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "27 okt 2010, 21:38", in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk"

Als het Vaderhuis door toedoen van machtsfiguren een handelsstad wordt voor vermeende intellectuele eigendommen, klopt er iets niet.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Op enig moment schrijft Etty: "Om mensen en ideeën te begrijpen moet je ook de werkelijke wereld en achtergronden kennen waarbinnen alles leeft en gegroeid is." Dit liet zij zich niet voorzeggen, maar zij probeerde naar zichzelf toe te groeien door emotioneel op eigen benen te staan. Ik besefte dat juist dit laatste iets is wat ons door kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders soms amper wordt vergund: men wringt zich ertussen!

(...)

@all

Dit laatste is toch wel écht mijn punt als het in het geloof er werkelijk serieus om gaat bevrijd te zijn, óf... misleid - want dat kan namelijk óók. Jezus' woorden waren: "Ik ben de goede herder." Alleen Hij! Maar voor kerkelijke autoriteiten was het verleidelijk hiermee aan de haal te gaan. Al eeuwenlang feitelijk. De enorme verwarring die zich welbeschouwd hierop terug laat voeren; dát ondermijnt ook precies het apostolische werk.

Twee voorbeelden:

• 1)
  

  (...)
  Wat mij tegenstaat, zijn namelijk verwarring en de verontrustende weerslag ervan op het gemeenteleven. Het kan veel uitmaken welke voorstelling van zaken men geeft om kennis en inzicht te verschaffen in Gods verborgenheden:
  
  

  

  
  Volgens mij is het apostel Van Oosbree die zichzelf hierboven als stand-in van de echte herder heeft willen laten afbeelden bij de gefotografeerde schaapskudde. Hij reisde ervoor af naar het buitenland, leende van iemand de herdersstaf en poseerde vijfvoudig in een driedelig kostuum voor de camera.
  
  (...)
  
  
  Uit: Bericht op "za 11 nov 2017, 13:58"

  
  2)
  

  (...)
  ... wat er voor iedereen toe deed; hing dat niet af van "de hand van leiding - in onze dierbare stamapostel en de met hem verbonden apostelen en trouwe dienaren"? Hierdoor maakten "onze zegenaars" toch de dienst uit? Alleen vanzelf een ongelovige thomas zou over dit geloofsinzicht misschien nog iets te vragen hebben. Wij vroegen dus verder maar niks meer!
  
  De "dienaren" vonden dat heel verstandig; als wij dus niks te vragen hadden. Dan stonden wij tenminste met een fijne aanbieding (bij hen) "in de navolging" - en daar ging het om:
  
  
  

  

  
  
  Sterker nog; "Nachfolge bis zuletzt. Alles andere ist Leerlauf" (aldus stamapostel Streckeisen). Alles draaide zuiver om dat ene "geloofsinzicht".
  
  
  Doch betrof het óók híer zó'n inzicht? Als ons iets wordt voorgehouden; wanneer is dat een geloofsinzicht c.q. wanneer is ons iets aangepraat? (...) Gemakshalve echter waren wij er maar vanuit gegaan dat als de "dienaren" iets tegen ons zeiden, de Heilige Geest dan aan het woord was.
  
  (...)
  
  
  Uit: Bericht op "di 20 dec 2022, 14:50", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

Laten wij toch in de eerste én in de laatste plaats navolgers zijn van Christus! Natuurlijk, ook de tekst uit Psalm 23, "de Heer is mijn herder" ; die woorden kent iedereen, zo kan in een frac­tie van een se­con­de worden aangenomen, maar wat zegt het onszelf zodra wij diep in de put zitten? Ik herinner mij vanuit mijn tienerjaren een dienst, waarin een priester vertelde over een gesprek met iemand die opendeed bij het aanbellen in de "getuigenarbeid". "Dat ooit de zee zich opende [vgl. Exodus 14: 21; TjerkB], dat is natuurlijk hoogst onwaarschijnlijk," zo had diegene toen opgemerkt. "Maar uit uw woorden begreep ik zojuist toch ook dat u wél gelovig bent", had de priester geantwoord. "Jazeker," zo reageerde de betrokkene overtuigd: "God is de Schepper van hemel en aarde!" Hierna had de priester gevraagd: "Maar als onze God de hemel geschapen heeft én ook de aarde, dan kan Hij toch wel een pad maken door de zee?" (...) Nu ik dit schrijf, wil ik graag in alle bescheidenheid direct erbij zeggen dat het in mijn eigen leven nogal eens tergend lang duurde voordat uiteindelijk "geloof én vertrouwen" gelijke tred hielden. Toch lijkt mij juist dát, ook hier bij deze huisdeur, exact het punt waar het op aankwam. Want wat meenden wij anders constant met "mij geleidt des Heren hand"? Het mag dan wel telkens schertsend bedoeld zijn geweest, maar voor mij was het elke keer pertinent schrijnend wanneer er werd opgemerkt: apostolischen liegen het meest wanneer zij zingen. Ga eens na wat je doet als je zoiets uitkraamt tegenover degene die déze liedtekst dichtte:

• 1
  't Lichtend spoor van onze Heiland,
  volgt het allen na;
  ‘t Werk waartoe gij zijt verkoren,
  kent geen wedergâ.
  Komt, houdt moed, want Gods gezanten
  staan u trouw terzij';
  in de strijd met alle geesten
  is hun hulp nabij.
  
  2
  ‘t Zwaard des Geestes zij uw wapen
  in de goede strijd;
  gordt en dekt u met de waarheid
  en gerechtigheid.
  ‘t Vredesevangelie zij het
  schoeisel voor uw voet;
  ‘t schild van uw geloof de pijlen
  Satans blussen doet.
  
  3
  Doet dus aan Gods wapenrusting,
  dan kunt gij weerstaan
  Satan en zijn overheden,
  en hun list ontgaan.
  Niet versaagd, want God zal helpen,
  Hij, de sterke Held;
  blijft met alle strijders Christi
  moedig staan in ‘t veld.
  
  
  Bron: Lied 207, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

Wat zou je jezelf met zo'n schampere uitlating als kleingelovige dan toch lelijk in je hemd zetten! En hoe geloofwaardig denk je dan zelf te zijn?

Terugkerend naar vandaag, Bevrijdingsdag! Een typische Johan Cruijff-uitdrukking is "je gaat het pas zien als je het doorhebt" en van Ramses Shaffy herinner ik mij dat hij ergens zong "ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld als nu" ; geeft bevrijd te zijn niet méér voldoening dan... misleid ?

"Aardse lasten worden licht, als mijn geestesblik zich richt op het doel, waarheen 't Gezantschap Gods mij leidt." Toch niet met onze ogen dicht?

(...)
Ten slotte - over handelingsbereidheid gesproken:

1. • [10] Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.
     [11] Ik ben de goede herder. Een goede herder is bereid zijn leven te geven voor de schapen.
     
     Uit: Johannes 10 (NBV21)
2. • [10] Onderzoek wat de wil van de Heer is. [11] Neem geen deel aan de vruchteloze praktijken van de duisternis maar ontmasker die juist, [12] want wat daar in het verborgene gebeurt, is te schandelijk voor woorden. [13] Maar alles wat door het licht ontmaskerd wordt, wordt openbaar, [14] en alles wat openbaar wordt, is zelf licht. Daarom staat er:
     
     ‘Ontwaak uit uw slaap,
     sta op uit de dood,
     en Christus zal over u stralen.’
     
     Uit: Efeziërs 5 (NBV21)
3. • Het lijden in de eindtijd
     [13] Overigens, wie zou u kwaad doen als u zich volledig inzet voor het goede? [14] Maar zelfs als u zou lijden omwille van de gerechtigheid, dan bent u toch gelukkig te prijzen. Wees daarom niet bang voor de mensen en laat u door niets in verwarring brengen; [15] erken Christus als Heer en eer Hem met heel uw hart. Vraagt iemand u waarop de hoop die in u leeft gebaseerd is, wees dan steeds bereid om u te verantwoorden. [16] Doe dat dan vooral zachtmoedig en met respect, houd uw geweten zuiver; dan zullen de mensen die zich honend uitlaten over uw goede levenswandel in eenheid met Christus, zich over hun laster schamen.
     
     Uit: 1 Petrus 3 (NBV21)

(...)


Uit: Bericht op "do 28 sep 2023, 15:42", in de thread "Uitgave van het niew-apostolische tijdschrift Onze Familie wordt met ingang van 1 januari 2024 beëindigd"

Groet,
TjerkB


P.S. Een citaat van Etty Hillesum:

• 31 december 1941, 's avonds 8 uur
  (...) Bewustwording en daardoor ter beschikking hebben van de diepere krachten in mezelf. En vroeger hoorde ik ook tot de mensen die af en toe het gevoel hadden: ja, eigenlijk ben ik wel religieus. Of zoiets positiefs. En nu moet ik soms opeens zomaar knielen, zelfs op een winternacht in de kou voor m'n bed. En het in sich hineinhören. Het je laten leiden, niet meer door wat er van buiten op je afkomt, maar wat er van binnen in je opstijgt. Het is nog maar een begin. Ik weet het. Maar het is niet meer een wankel begin, het is al gefundeerd. (...)

[zefyr]

@TerkB,

Je bijdragen deed me herinneren aan het essay 'Wat we van Mozes kunnen leren - De grote woestijntest' van Joost de Vries, dat op 21 december 2023 werd gepubliceerd in De Groene Amsterdammer. In onderstaande enkele citaten uit dit essay.

"En er is een les voor Mozes. Mozes die wat met zijn schapen en geiten liep te dolen en op een brandende doornstruik stuitte. Nergens heeft hij om gevraagd, maar nu is hij er, in de woestijn, wachtend tot zijn God besluit dat hij Kanaän in mag. Maar God zegt: Mozes, jij mag Kanaän niet in. Wel je volk, maar jij niet. Ook dat echoot door de bijbel heen. David wordt de machtigste van alle joodse koningen, maar God geeft hem te verstaan dat hij in zijn leven nooit de Grote Tempel zal zien, het grootste, machtigste, heiligste joodse bouwwerk. David heeft te veel oorlog gevoerd om dat te mogen; hij mag enkel de bouwmaterialen voor de Tempel verzamelen. Mozes heeft in een moment van dorst en paniek bij zijn volk met zijn staf water uit een rots geslagen. Dit is zijn straf. David legt zich er niet bij neer en stelt zijn sterven - toch een bijzonder talent - zo lang mogelijk uit. Mozes accepteert zijn lot en God begraaft hem in de woestijn waar niemand hem zal vinden. Dit is een wezenlijk dilemma, zoals de bijbel vol geloofsdilemma's staat: geloof je ook in het Beloofde Land als het niet voor jou is? In feite is dit een vraagstuk over sterfelijkheid - het doet denken aan de lijst 'Lastige vragen' van de Zwitserse romanschrijver Max Frisch. Daartussen stond de vraag: 'Als u geen kinderen hebt, kunt u dan oprecht zeggen dat u zich bekommert over het voortbestaan van de mensheid?' Dit is een vraag die, in feite, de huidige politiek domineert, en het morele geweten van de westerse mens bezet: er zijn mensen die zich voor die vraag willen openstellen, en er zijn mensen die doen alsof de vraag niet bestaat. (...) Wil je meewerken aan een beloofd land ook als jij die belofte niet in vervulling zult zien gaan? Ben je bereid opofferingen te doen (...) waar niet jij op de lange termijn van profiteert, maar dat anderen dat wél doen? Mozes wordt 120 en antwoordt 'Ja' op die vragen. Maar de meesten van ons - wij zijn blijkbaar zo ver nog niet."

De farao's van deze wereld - ook te vinden in de meest uiteenlopende (christelijke!) religieuze groeperingen - die zich hullen in vele gedaanten dulden geen bevrijdende uittocht uit de slavernij. Met harde knoet heersen zij op een schaamteloze en meedogenloze wijze. Met draconische maatregelen moeten de farao's - destijds en ook heden - tot het inzicht worden gedwongen alsnog overstag te gaan. Zelfs daarna zetten ze de achtervolging in. Totdat hun ondergang wordt beslecht met de dood en ondergang, want ze weigeren anderen een kans op een rechtvaardig en menswaardig bestaan. Uiteindelijk is dit immanente gerechtigheid. Openstaande rekeningen moeten in dit ondermaanse tranendal worden verrekend - hier en nu. Dat duldt geen uitstel.

[zefyr]

@TjerkB,

In aanvulling op m'n bijdrage hedenavond attendeer ik je op de preek van mgr. dr. Dirk (Dick) Jan Schoon (bisschop van Haarlem) op zondag 5 mei 2024 in de oud-katholieke kathedrale kerk te Haarlem. Deze preek is te beluisteren vanaf ongeveer de 32ste minuut en 30 seconden.

https://www.youtube.com/watch?v=jNFOjCQuWz4

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 19:00 uur]

(...)
Nu ik dit schrijf, wil ik graag in alle bescheidenheid direct erbij zeggen dat het in mijn eigen leven nogal eens tergend lang duurde voordat uiteindelijk "geloof én vertrouwen" gelijke tred hielden. Toch lijkt mij juist dát, ook hier bij deze huisdeur, exact het punt waar het op aankwam. Want wat meenden wij anders constant met "mij geleidt des Heren hand"?

(...)

(...)

"En er is een les voor Mozes. Mozes die wat met zijn schapen en geiten liep te dolen en op een brandende doornstruik stuitte. Nergens heeft hij om gevraagd, maar nu is hij er, in de woestijn, wachtend tot zijn God besluit dat hij Kanaän in mag. Maar God zegt: Mozes, jij mag Kanaän niet in. Wel je volk, maar jij niet. Ook dat echoot door de bijbel heen. David wordt de machtigste van alle joodse koningen, maar God geeft hem te verstaan dat hij in zijn leven nooit de Grote Tempel zal zien, het grootste, machtigste, heiligste joodse bouwwerk. David heeft te veel oorlog gevoerd om dat te mogen; hij mag enkel de bouwmaterialen voor de Tempel verzamelen. (...)"

(...)
De farao's van deze wereld - ook te vinden in de meest uiteenlopende (christelijke!) religieuze groeperingen - die zich hullen in vele gedaanten dulden geen bevrijdende uittocht uit de slavernij.

(...)

@zefyr
@all

Dank! Over Mozes en David wil ik zo dadelijk graag iets zeggen. Daarnaast herinner ik mij speciaal twee passages, maar eerst ook nog dít citaat van Etty Hillesum:

• Men mag best soms treurig en terneergeslagen zijn door het ons aangedane, dat is menselijk en begrijpelijk. Maar toch: de grootste roof aan ons plegen we zelf. Ik vind het leven mooi en ik voel me vrij. De hemelen binnen in me zijn even wijd uitgespannen als boven me. Ik geloof aan God en ik geloof aan de mensen en dat durf ik te zeggen zonder valse schaamte. Het leven is moeilijk, maar dat is niet erg. Men moet beginnen zijn ernst ernstig te nemen, en de rest komt vanzelf. En 'werken aan zichzelf' is heus geen ziekelijk individualisme. En een vrede kan alleen een echte vrede worden later, wanneer eerst ieder individu vrede in zichzelf vindt en haat tegen medemensen van wat voor ras of volk ook uitroeit en overwint en verandert in iets dat geen haat meer is, misschien op den duur zelfs liefde, of is dat misschien wat veel geëist. Toch is het de enige oplossing. En zo zou ik kunnen doorgaan, bladzijden lang. Dat stukje eeuwigheid dat men in zich draagt, kan men zowel in één woord als in tien dikke standaardwerken afhandelen. Ik ben een gelukkig mens en prijs dit leven, jawel, in het jaar des Heren 1942, het zoveelste oorlogsjaar.

Verder; de bedoelde quotes zijn déze:

1. (...)
   Het is allemaal te gek om los te lopen. Bij de nieuw-apostolische kerkleiding staat ogenschijnlijk maar één ding hoog in het vaandel: "Hier keurt de slager zijn eigen vlees!" Ik vind het onbegrijpelijk dat plaatselijke dienaren, voorgangers en ook gemeenteleden daar ondertussen niet tegen in verzet komen. "Verjaag de farao uit uw hoofd!", zou ik ieder willen toeroepen. Het is volstrekt onverantwoordelijk om de kerkleiding, die zelfs niet in staat is om de nog dagelijks verder oplopende verliezen te stoppen, tegemoet te komen in haar wens de zaken net zo lang op hun beloop te laten en overal het zwijgen toe te doen totdat bodemprocedures en wat dies meer zij doorlopen zijn. Men moet -in afwachting van wat de betreffende rechtszaken opleveren- zélf worden geschorst! Maar ja, in de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) gaan betrokkenen daar zelf over! Daarom is het zo ongelofelijk kwalijk dat de districtsvoorgangers vorig jaar aan het bestuur decharge hebben verleend voor de jaarrekening 2009. Dezen hadden die goedkeuring pertinent níet mogen geven. Nogmaals: "Verjaag de farao uit uw hoofd!" Wie als "hogere verantwoordelijke leidinggevende" (zoals het in de "Leidraad dienen en leiding geven" zo prachtig en indrukwekkend wordt omschreven) onder de gegeven omstandigheden verwijtbaar (!) nalatig blijft, haalt zich de grootst mogelijke doffe ellende op de hals. Het is er de hoogste tijd voor geworden dat familieleden van "hoge dienaren" eindelijk maar eens hun eigen verantwoordelijkheid nemen door hun ondoordachte gedoogsteun op te schorten. Werkelijk: dit alles pakt faliekant verkeerd uit... Andermaal: "Verjaag de farao uit uw hoofd!" Soit!
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "07 feb 2011, 11:12", in de thread "Actuele stand zaken mbt ledenaantallen NAK NL"

2. (...)
   Herbronnen begint bij nader inzien bij onszelf! Als het in kerkelijk verband ontbreekt aan elementaire mensenliefde, wat ikzelf ook doorkreeg...
   
   (...)
   ... is het verstandig om goed te beseffen dat religieuze verdwazing een zandbank is waarop wij buiten de vaargeul beter niet kunnen vastlopen.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "wo 17 apr 2024, 10:41", in de thread "Aantal leden per gemeente van het Apostolisch Genootschap 2021 en 2024"

De reden ervan dat ik ook nú nog iets bijzonders aanhaalde van Etty Hillesum, is, dat ik onlangs werd geattendeerd op een bijeenkomst in mijn woonplaats, waar ik graag bij aanwezig wil zijn, over haar werk - want dat is van het zuiverste water! Vandaar dat ik het niet voor mijzelf houd.

Over Mozes en de "woestijntest" in het essay van De Vries; hierbij dwaalden mijn gedachten af naar wat ik zojuist terugvond in 2 Koningen 18:

• Hizkia, koning van Juda
  [1] Hizkia, de zoon van Achaz, werd koning van Juda in het derde regeringsjaar van koning Hosea van Israël, de zoon van Ela. [2] Hij was vijfentwintig jaar oud toen hij koning werd. Negenentwintig jaar regeerde hij in Jeruzalem. Zijn moeder was Abi, de dochter van Zecharja. [3] Hij deed wat goed is in de ogen van de HEER, net zoals zijn voorvader David gedaan had. [4] Hij verwijderde de offerplaatsen, verbrijzelde de gewijde stenen, haalde de Asjerapaal omver en sloeg de koperen slang die Mozes gemaakt had aan stukken. De Israëlieten hadden namelijk nog altijd de gewoonte om voor deze slang, die de naam Koperslang droeg, wierook te branden.[5] Hizkia stelde zijn vertrouwen in de HEER, de God van Israël. Nooit, noch voor noch na zijn tijd, is hij geëvenaard, door geen van de koningen van Juda. [6] Hij was de HEER toegedaan en heeft zich nooit van Hem afgekeerd; hij hield zich aan de geboden die de HEER aan Mozes heeft gegeven. [7] De HEER stond hem bij, zodat Hizkia alles wat hij ondernam tot een goed einde bracht.

De uitkomst hier was niet "The Winner Takes It All", doch veeleer de onbeschrijfelijke zegen die uitgaat van "Make me a channel of Your peace"!

En David; de jonge David speelt op zijn harp voor koning Saul en het harpspel verjaagt de kwade geest die Saul kwelt: a channel of His peace...

En nu mijn conclusie:

(...)
Hij, Herr Dr. Wilhelm Leber, die zichzelf met de "platina-versie" van de Heilige Geest begiftigd voelt (lees: vergiftigd), houdt het kennelijk niet voor mogelijk dat God ook een lieddichter met Zijn Geest kan vervullen:

• Geef mij meer van Uwe Geest, Heer,
  meer van Uwe wond're kracht,
  meer, Heer, van de heil'ge olie
  die de lamp haar licht verschaft.
  
  Want wat baten alle gaven
  zonder 't licht dat Gij mij biedt.
  Ach, wat helpen vorm en namen,
  had ik Uwe zalving niet.
  
  Geest des Heren, wil mij leren,
  kom, doordring geheel mijn geest.
  Wees mij steeds de stille Helper,
  die van zonden mij geneest.
  
  Heer, versterk in mij Uw liefde,
  'k ben nog dikwijls ruw en hard.
  Och, dat toch des Meesters beelt'nis
  in mij blijv' in vreugd en smart.
  
  Bron: NAK-liederenbundel, 18

In het bovenstaande ligt de oplossing en gloort het licht; Zijn licht!!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "01 feb 2013, 11:09", in de thread "Heersers in de kerk (4): Buigen of barsten"

In de Neuapostolische Kirche, ook wel aangeduid als een "Ämterkirche", kwam het tot een ambtslichaam, los (!) van het lichaam van Christus. Van gemeenteleden wordt verwacht dat men zich vanuit dat ambtslichaam als het ware op afstand laat besturen; het volle verstand daarbij weggelegd op het spreekwoordelijke nachtkastje. Dit is wat ik in mijn omgeving over de geloofspraktijk nog steeds -verontrustend- beluister.

Toen in Nederland het kerkbestuur enkele jaren geleden naar buiten toe verklaarde ál het wanbeleid te betreuren, legde ik mijn situatie uit en ik vroeg om mediation, nadat in Dortmund een naaste medewerker van de districtsapostel daarop had geattendeerd. Het verzoek werd geweigerd! Quasi-deemoedig was er aan de weg getimmerd. Voor de "tot slaaf gemaakten" geldt onverminderd dat de hoogste in rang de dienst uitmaakt. De hoogmogende heren menen als gevolmachtigde zaakgelastigden het Werk van God te kunnen exploiteren. Maar dat is de wereld op z'n kop.

De Almachtige zegent waar Hij zegenen wil. Denk aan Mozes, David en Hizkia, maar ook aan Job, Daniël. En voor Christus was niemand te min!

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Al worden er op dit Forum kritische noten gekraakt, het goede blijft goed. Alleen, nergens in de Bijbel wordt ons aangeraden om kortzichtig of onnadenkend te worden. Een ieder aan wie Zijn Geest gegeven is en aan wie Zijn liefde in het hart is uitgegoten, heeft werkelijk "dagelijks stof tot danken", zoals wij het eertijds ook zongen: "In dat licht te mogen wand'len, trots de duisternis op aard', geeft ons daag'lijks stof tot danken, is ons vele offers waard." (lied 145, "Wordt verlicht", gezangboek H.A.G.E.A., 1953). Hierbij trouwens ook te denken aan het bekende laatste couplet van lied 445 (NAK-gezangboek):

• 5
  Wij willen met daden U danken
  voor 't heil, dat G' ons nu reeds bereidt.
  Sterk verder ons in het geloven.
  U zij thans ons loflied gewijd.
  Ja, bij U, trouwe Heer,
  daar vinden wij ruste steeds weer.
  Ja, bij U, trouwe Heer,
  daar vinden wij ruste steeds weer.

Echter, u kent vast wel de onderstaande woorden van Jezus aan het einde van een gesprek met zijn leerlingen dat begon over een ogenschijnlijk bescheiden gave in de offerkist van een weduwe:

• [34] Pas op dat jullie hart niet afgestompt raakt door de roes en de dronkenschap en de zorgen van het dagelijks leven, zodat die dag jullie overvalt, [35] onvoorspelbaar als een val die dichtklapt. Want plotseling zal hij komen over allen die waar ook op aarde wonen. [36] Wees waakzaam en bid onophoudelijk om te ontkomen aan de dingen die gebeuren gaan en om voor de Mensenzoon te kunnen verschijnen.’
  
  Uit: Lucas 21 (NBV)

Het is niet om het even waar wij onze offergaven naartoe brengen. Is dat het altaar waar de inbreng van de weduwe, al waren het destijds twee muntjes, er voor God net zozeer toe doet als wat anderen kunnen schenken, wellicht uit hun grote rijkdom? Is dat het altaar waarbij er niet op last van "hogere dienaren" onder de Zijnen in alle mogelijke gradaties onderscheid wordt gemaakt tussen beminden en... geminachten?!

Zó sprak ik op enig moment op dit Forum mijn bezorgdheid erover uit hoe het tegenwoordig gesteld is met de herbergzaamheid in wat ooit voor ons allen "het Vaderhuis" mocht zijn:

(...)
Tot op heden heb ik het echter nog niet mogen meemaken dat iemand zich verontschuldigde voor wat er was voorgevallen. Dat schijnt in de Nieuw-Apostolische Kerk namelijk niet te hoeven, al wordt er "op het altaar" met overtuiging van gesproken dat in deze kerk de "wegwijzers" zelf op de geloofsweg voorgaan en aldus een ieder tot voorbeeld zijn. Reken er niet op! Integendeel zelfs, zoals bijvoorbeeld onze broeder Ronald Rohn het als geen ander moet ondervinden. Als een "zegenaar" zich tegen je keert, heb je in deze kerk meteen 10 miljoen potentiële vijanden! Zie in dit verband mijn bericht van "Vr 27 Jul 2012, 08:56" in de thread "Dienen en lijden geven". Over intimidatie gesproken!

Echt waar, al kaart je in de Nieuw-Apostolische Kerk zonder enige pretentie bij een (hogere) verantwoordelijke leidinggevende (conform de Leidraad "dienen en leiding geven") aan dat je onheus wordt bejegend en dat je gezondheid eronder lijdt omdat er aan die toestand maar geen einde schijnt te komen, zelfs dan draait men "op de automatische piloot" het bekende bandje af: 1) bid je er wel genoeg voor dat de zaken zich ten goede keren, 2) begrijp je wel dat alles ongetwijfeld met de beste bedoelingen gebeurt, 3) kun je wel de minste zijn, 4) besef je wel welke offers er door deze dienaren gedurig worden gebracht, 5) zou je er niet overheen stappen, 6) ligt het niet voor een deel ook aan jezelf, 7) waarom laat je het verleden niet gewoon rusten, 8) tel je niet liever al je zegeningen, 9) laten wij samen het in Gods hand leggen, 10) alles dient tot onze vorming, enzovoort. Dit verschijnsel heb ik voor mijzelf uiteindelijk maar een naam gegeven, te weten "de ondoordringbare laag". Je komt er met je verhaal over de ellende die je wordt berokkend door collega-zegenaars bij de "dienaren" namelijk niet doorheen. Met geen mogelijkheid. "Zinloos geestelijk geweld" derhalve. Al zeg je dat er extra bij, óók dan schieten de betrokkenen steevast in de "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" voorspelbare psychologische reflex: men maakt zich ervan af. Onder vrijwel geen enkele omstandigheid vinden slachtoffers in deze kerk gehoor. Over manipulatie gesproken!

Om redenen van het bovenstaande heb ik er op dit Forum herhaaldelijk op gewezen hoe kwalijk het écht is als er van hogerhand instructies worden gegeven in de trant van "heb een onbegrensd vertrouwen in de (hogere) dienaren" (Woord van de maand, februari 2006) of "laat geen ongenoegen en ontevredenheid bij u opkomen" (Woord van de maand, januari 2007). Heus, hierdoor ontstaat er een akelig verstikkend klimaat. Wat daar trouwens mede de oorzaak van is, is in de Nieuw-Apostolische Kerk het gecreëerde gekunstelde kastestelsel (!) in de "kring der dienaren". Broeders met een geestelijke bediening worden hierdoor geacht onvoorwaardelijk loyaal te zijn aan hun meerderen.

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Wo 29 Aug 2012, 20:16" in de thread "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u".

Het was bepaald niet voor het eerst dat ik aandacht vroeg voor de kwaliteit van leven in "de gemeenschap", maar de kerkelijke ambtsdragers hebben er geen boodschap aan. In hun beleving zie ik apen en beren. Kortom: bezwaar ongegrond verklaard. Toch vond (en vind) ik dat het klimaat veranderde, bijvoorbeeld ten opzichte van de situatie zoals stamapostel Urwyler die voor mij destijds zo aansprekend had beschreven:

Woord van de Stamapostel voor Nieuwjaar 1987
(a.u.b. in alle gemeenten op nieuwjaarsmorgen voorlezen na het bijbelwoord)



Hartelijk geliefde ambtsbroeders, lieve broeders en zusters in alle werelddelen:

Aan het begin van mijn begroetingswoorden bij het nieuwe jaar leg ik als woord voor het gehele jaar mijn wens voor 1987 in uw zielen neer:

• “… dat wij allen komen tot de eenheid des geloofs en der kennis van Gods zoon, en een volwassen man worden, naar de maat van Christus’ volkomen ouderdom” (Efeziërs 4: 13)

Degenen die als eersten moeten streven om dit verheven doel te bereiken, zijn de Apostelen van Jezus. Zij worden evenwel terzijde gestaan door de vele ambtsgaven, van Onderdiaken tot Opziener, die ingevolge hun ambtsopdracht een dienovereenkomstig deel van de verantwoordelijkheid helpen dragen.

De lieve ouders worden aangespoord om aan hun toevertrouwde kinderen die zielearbeid te verrichten die beantwoordt aan deze grootse taak. Dit geldt ook voor de verzorgsters van onze kinderen op de pas ingestelde zondagsschool voor de kleuters. Zij allen dragen ertoe bij de grondbeginselen van het geloof in de zielen van de jongsten onder ons neer te leggen.

De onderwijzeressen en de onderwijzers van de zondagsschool, het godsdienstonderwijs en het confirmatieonderricht doen het hunne. Zij bouwen met veel liefde en onder naarstig bidden verder aan de versterking en de verdieping van het geloofsfundament in de harten van de kinderen. De Priesters vervullen deze opdracht bij het bezoeken van de gezinnen en in de diensten. Alle ambtsdragers hebben deze zelfde taak, ieder in overeenstemming met zijn ambtsvermogen en zijn verantwoordelijkheid.

Voor alles wat in het verleden jaar in het werk Gods werd gedaan, dank ik iedereen hartelijk. Alle onderwijzers, hetzij ouders, ambtsdragers, broeders of zusters, zullen uiteindelijk het woord naar zich toe mogen trekken:

• “De leraars nu zullen lichten als des hemels glans en die velen tot gerechtigheid geleid hebben als de sterren altoos en eeuwiglijk” (Daniël 12: 3).

Het is één van de geheimenissen van het volk Gods: Wij allen zijn leerlingen en tegelijkertijd leraars!

Moge mijn innige wens voor 1987

• “… dat wij allen komen tot de eenheid des geloofs en der kennis van Gods Zoon!”

in een ieder van u zijn voleinding vinden. Als deze grote wens voor het nieuwe jaar zou kunnen uitmonden in de vervulling van het nog grotere verlangen n.l. om de Heer te zien zoals Hij is, dan zou ons aller heimwee zijn gestild.

Daaraan verbind ik, samen met alle Apostelen van Jezus, de innigste zegenwensen voor zowel de levensloop alsook voor de geloofswandel door de nog voor ons liggende tijd der genade.

Uw
H. Urwyler


Bron: Bijlage Amtsblad 1 januari 1987

Géén onderscheid tussen "dienaren" en allerhande "overigen" want "Wij allen zijn leerlingen en tegelijkertijd leraars!" Hier werd een geheel andere taal gesproken dan die, welke mij later te verstaan werd gegeven. De laatste 20 jaar die ik doorbracht in de Nieuw-Apostolische Kerk werden "magere jaren". Gelukkig is mijn herinnering aan de eerste 30 jaar vele malen fijner. Ik kon niet weten hoezeer dat achteraf in het geloof nog van (levens)belang zou zijn...

• Standvastig in beproevingen
  
  [1] Mijn kind, als je de Heer wilt dienen,
  bereid je dan voor op beproevingen.
  [2] Houd het rechte spoor, wees standvastig
  en word niet ongeduldig in tijden van tegenspoed.
  [3] Houd je stevig aan hem vast en laat hem niet los,
  dan word je aan je levenseinde beloond.
  [4] Aanvaard alles wat je overkomt
  en wees ook geduldig wanneer je wordt vernederd.
  [5] Want goud wordt in het vuur getoetst,
  in de oven van vernedering test God de mens die hij aanvaardt.
  Wanneer je ziek bent of armoede lijdt, vertrouw dan op hem.
  [6] Geloof in hem, dan zal hij je helpen,
  bewandel rechte wegen en vestig op hem je hoop.
  [7] Jij die ontzag voor de Heer hebt,
  zie uit naar zijn ontferming en wijk niet af,
  dan val je niet.
  
  [8] Jij die ontzag hebt voor de Heer,
  vertrouw op hem,
  dan valt je loon je niet uit handen.
  [9] Jij die ontzag hebt voor de Heer,
  hoop op het goede, op ontferming en eeuwige vreugde,
  want eeuwige vreugde is het loon dat hij je schenkt.
  [10] Kijk naar de generaties van vroeger:
  Was er ook maar iemand die op de Heer vertrouwde en werd teleurgesteld?
  Was er ook maar iemand die volhardde in ontzag voor hem en niet werd gehoord?
  Was er ook maar iemand die hem aanriep en onopgemerkt bleef?
  [11] De Heer heeft immers medelijden en ontfermt zich,
  vergeeft zonden en redt in tijden van verdrukking.
  [12] Wee de laffe harten en de slappe handen,
  de zondaar die twee paden bewandelt.
  
  [13] Wee het wankelmoedig hart,
  want het heeft geen vertrouwen;
  daarom wordt het niet beschermd.
  [14] Wee jullie die niet langer volharden,
  wat zul je doen als God je opzoekt?
  [15] Wie ontzag heeft voor de Heer
  verzet zich niet tegen zijn woorden,
  wie hem bemint volgt zijn wegen.
  [16] Wie ontzag heeft voor de Heer
  wil hem welgevallig zijn.
  Wie hem bemint leeft volledig vanuit de wet.
  [17] Wie ontzag heeft voor de Heer
  houdt zijn hart bereid en vernedert zich voor hem.
  [18] ‘We vallen liever in handen van de Heer
  dan in handen van mensen,
  want zijn ontferming is zo groot als zijn majesteit.’
  
  Uit: Jezus Sirach 2 (NBV)

Moeten wij nu, terwijl er van alles om ons heen zichtbaar misgaat, maar overal in berusten? Betreft het altijd "een zaak voor de dienaren" en hadden die met elkaar écht het recht om bij "ons", allerhande overigen, "een onbegrensd vertrouwen" op te eisen? Nee, wist ik: dit pakt verkeerd uit. Uiteindelijk vond ik vertroosting in het navolgende:

• Broeders en zusters, als een van u afdwaalt van de waarheid en een ander laat hem daarheen terugkeren, [20] dan mag hij weten: wie een zondaar van het dwaalspoor terugbrengt, redt hem van de dood en wist tal van zonden uit.
  
  Uit: Jakobus 5: 19 (NBV)

Wij zijn in Zijn werk niet geroepen om er vervolgens het zwijgen toe te doen!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "19 nov 2012, 19:38", in de thread "(7) Het omslagpunt ligt bij de districtsvoorgangers!"

P.S. Zie verder in deze samenhang mijn forumbijdrage op "za 22 apr 2023, 21:33", in de thread "Meinem Gott gewidmet... "

[TjerkB]

(...)
In aanvulling op m'n bijdrage hedenavond attendeer ik je op de preek van mgr. dr. Dirk (Dick) Jan Schoon (bisschop van Haarlem) op zondag 5 mei 2024 in de oud-katholieke kathedrale kerk te Haarlem. Deze preek is te beluisteren vanaf ongeveer de 32ste minuut en 30 seconden.

(...)

@zefyr

Aangezien ik de door betrokkene veronderstelde voorkennis van drie jaar geleden over de liefde van God helaas moet ontberen, val ik -nu het Hemelvaartsdag is- maar even terug op mijn voorkennis van twee jaar geleden...

(...)
In het interview met hem op YouTube refereerde James Mallon aan de gelijkenis van de verloren zoon (Lucas 15: 11-32) waarin de oudste zoon zich verbolgen toont over het feest dat werd gevierd voor zijn teruggekeerde broer die een losbandig verkwistend leven had geleid. Hij haalde dit aan omdat zielen die naar hun kerkgemeente terug zouden keren wellicht hetzelfde overkomt, namelijk doordat degenen die "onversaagd trouw" bleven, dan mogelijk evenmin van harte delen in de vreugde die er juist wél is bij hun hemelse Vader. Denk ook aan de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard (Matteüs 20). Oftewel: "Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen" (Jes. 55: 8).

Kortom, niet voor eenieder van ons wordt dezelfde weg uitgestippeld, maar laten wij in het doen van Zíjn wil onze vreugde mogen willen vinden.

• Rijke beloften heeft God gegeven.
  't Sterkt ons als pelgrims hier bovenal
  op de weg naar 't land van belofte:
  Ik met Mijn oog u leiden steeds zal.
  Ik zal u leiden, Ik zal u leiden,
  ik zal u leiden al met Mijn oog.
  Op de weg naar 't land van belofte
  zal Ik u leiden al met Mijn oog.
  
  Bron: Eerste couplet van lied 486, NAK-gezangboek

Telkens opnieuw in de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk werden zielen verweesd achtergelaten. Nú echter heb ik het gevoel dat er een leegte is ontstaan, die nog vele malen onwezenlijker aanvoelt dan destijds, toen na diens hemelvaart de leerlingen van Jezus achterbleven...

(...)


Uit: Bericht op "zo 19 jun 2022, 20:52", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

... want juist de liefde van God zou nog wel eens de doorslag kunnen geven!

Groet,
TjerkB /;-)


P.S.

Hier was het gisteren -met een onvergetelijk concert van het Renaissance String Quartet- goed toeven!