Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 12 mar 2016, 20:02(...)
Een bijzonder lezenswaardige column van Rinus van Warven, bij de Vereniging van Vrijzinnige Protestanten: GEEN KWESTIE VAN GELOVEN.

(...)
  • Ik hoorde pas geleden de opmerking dat veel religieuze en levensbeschouwelijke organisaties momenteel lijden aan een soort spiritueel HIV-virus: het virus van Huisvesting, Identiteit en Voorlichting. Op het moment dat de energie eruit is, wordt er alleen nog maar gesproken over Identiteit. (...)
(...)
  • John [...] (gemeenschap Amersfoort/Soest) vraagt: "Gemeenschappen krijgen en nemen steeds meer vrijheid om diensten, ontmoetingen en heilshandelingen vorm te geven. Maar wat is onze 'apostolische' identiteit dan nog? Hoeveel vrijheid mag je daarin nemen, waar ligt de grens?" Denk jij mee, voor een artikel in De Stroom? Breng je gedachten (liefst bondig) onder woorden en stuur ze naar destroom [...]

Bron: Nieuwsbrief De Stroom dd 24-12-2021

@all

"Breng je gedachten (liefst bondig) onder woorden en stuur ze naar destroom... ". Zou er onder de goede inzendingen nog iets worden verloot? Los daarvan wordt er ook elders over de vraagstelling nagedacht, zo heb ik begrepen:
TjerkB schreef: ma 20 dec 2021, 18:04
  • (...)
    De andere component, religieus-humanistische zingeving, betreft het door het Apostolisch Genootschap bekostigde deel van mijn leerstoel. Het Apostolisch Genootschap noemt zich sinds 2015 'een plaats voor religieus-humanistische zingeving', maar er is nog veel discussie over wat dat precies betekent. Sommige leden zijn bang dat deze naam de aanduiding is van een langzaam opschuiven naar humanisme zonder religie, andere leden zouden de term religieus graag achterwege laten. Het behoort tot mijn leeropdracht om de term religieus humanisme beter te onderbouwen en perspectieven aan te dragen voor een nadere invulling die bij het Apostolisch Genootschap past.

    (...)
    Mijn leerstoel wordt geschraagd door de steun en inzet van velen die een virtueel naamplaatje op die immateriële stoel verdienen. Ik waag me er toch aan enkele namen te noemen. In de eerste plaats Bert Wiegman, bestuursvoorzitter van het Apostolisch Genootschap, voor de blijheid die hij uitstraalt als we het over mijn leerstoel hebben, en voor de zorg die hij draagt voor een bijzondere religieus-humanistische organisatie die grote ontwikkelingsstappen zet.

    (...)

Uit: Oratie prof. dr. Hans Alma d.d. 02-12-2021, Vrije Universiteit
(...)

Hiermee valt onder ogen te zien dat bij het ApGen nagenoeg volledig is losgelaten wat in Handelingen 1 veelbelovend als volgt werd verwoord:
  • [1] In mijn eerste boek, Theofilus, heb ik de daden en het onderricht van Jezus beschreven, vanaf het begin [2] tot aan de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, nadat Hij de apostelen die Hij door de heilige Geest had uitgekozen, had gezegd wat hun opdracht was. [3] Dat Hij leefde heeft Hij hun na zijn lijden en dood herhaaldelijk bewezen door gedurende veertig dagen in hun midden te verschijnen en met hen over het koninkrijk van God te spreken.
    [4] Terwijl Hij met hen at, gaf Hij hun deze opdracht: ‘Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten op wat de Vader heeft beloofd, waarover jullie van Mij hebben gehoord. [5] Johannes doopte met water, maar binnenkort worden jullie gedoopt met de heilige Geest.’ [6] Zij die daar bijeen waren, vroegen Hem: ‘Heer, gaat U dan binnen afzienbare tijd het koningschap over Israël herstellen?’ [7] Hij antwoordde: ‘Het is niet aan jullie om te weten wat de Vader in zijn macht heeft vastgesteld over de tijd en het ogenblik waarop deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden. [8] Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’


    Bron: NBV21

Echter, "onze" apostolische identiteit wordt voor mij juist het meest nadrukkelijk gekenschetst door de aldus aangekondigde zendingsopdracht!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

@Belanghebbenden

  • Let op: dit meldpunt sluit op 31 maart 2022
    Vanwege nog binnenkomende meldingen is besloten dit meldpunt tot en met 31 maart 2022 open te houden voor het doen van een melding. Na die datum kunnen er geen nieuwe meldingen meer worden gedaan. De adviescommissie rondt na die datum de nog lopende meldingen af.

    Mocht u na 31 maart 2022 aannemelijk kunnen maken dat u niet van het bestaan van het meldpunt afwist en wilt u alsnog een verzoek doen, richt u dan tot het Apostolisch Genootschap via mw. N. Timmer, Postbus 116, 3740 AC Baarn (ntimmer[at]apgen.nl).

    Slechts in uitzonderlijke gevallen kan nog sprake zijn van een financiële tegemoetkoming.

Bron: https://www.meldpuntapgen.nl/extern-meldpunt/

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

ZwartSchaap schreef: di 18 jan 2022, 12:21 J.L Zondag is tijdens een dienst, gehouden door Apostel Bert Wiegman bekend gemaakt
dat hij op 17 April in de rust zal gaan, zonder dat er een nieuwe Apostel zal worden aangewezen.
De leiding zal worden overgedragen aan een drietal leiders man/vrouw.

(...)
TjerkB schreef: di 18 jan 2022, 16:09(...)
Als ik het goed begrijp, transformeert men zich met a.h.w. Het Beste uit Reader's Digest tot een soort van charitatieve "feelgood" community. De ophef naar aanleiding van het boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet lijkt op dit resultaat een aanjagende uitwerking te hebben gehad.

(...)

@all

Laten wij er niet schamper over doen dat op dit Forum vrijwel alles constant draait om maar één ding, namelijk grensoverschrijdend gedrag van geestelijk leiders. Spijtig genoeg is er nog geen verbod op hersenspoeling binnen het strafrecht want dan was de hele discussie al voorbij geweest. Zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk als bij het Apostolisch Genootschap hebben honderden, ja duizenden zielen ernstig geleden onder ongezonde machtsverhoudingen. Wie er wat van zei, kreeg veelal te maken met "secundaire victimisatie" in de vorm van victim blaming.

Pas na allerhande onthullingen en onder druk van negatieve publiciteit, begon er soms iets te veranderen maar uit zichzelf deed de kerkleiding níet haar best om de aangesloten leden heel te houden. In de Nieuw-Apostolische Kerk is er ook nú nog altijd géén vertrouwenspersoon, géén klachtenregeling, noch een Raad van Toezicht. Het wordt tijd dat het geen enkel slachtoffer meer kwalijk wordt genomen zich uit te spreken.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

[Satire: AAN]
Aan het woord: Prof.dr. Tom Zwart Afbeelding

Director of the Cross-cultural Human Rights Center, Faculty of Religion and Theology · Vrije Universiteit Amsterdam (VU Amsterdam)

Afbeelding Bron: NOS-Journaal 19 januari 2022, 23:31 uur


@all

Eerder verbaasde het menigeen al dat de Vrije Universiteit tegen betaling de rode loper uitlegde voor het spraakmakende "gedachtegoed" uit de geestelijke nalatenschap van "onze dierbare Levensvriend, geestelijke (of Geliefde) Leidsman, eigentijdse Christus, Gezalfde Gods, God als Apostel, Grootmacht der Liefde, Heiland der Mensheid, Inspirator, Levende Norm, Levensgids, Levensvoorbeeld, Man Gods, Mond Gods van deze tijd, Raadsman, Startpunt, Vader, Zegenaar, Zaaier, Zielenbruidegom en Zielenhelper en Zielenminnaar" - maar kennelijk kon in deze opvallende kleur het tapijt voordelig en royaal worden geïmporteerd vanuit Oost-Azië... Zie tevens https://nos.nl/video/2413734-uitgebreid ... nanciering.

Groet,
TjerkB
[Satire: UIT]
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: wo 19 jan 2022, 12:11(...)
Laten wij er niet schamper over doen dat op dit Forum vrijwel alles constant draait om maar één ding, namelijk grensoverschrijdend gedrag van geestelijk leiders.

(...)
Het wordt tijd dat het geen enkel slachtoffer meer kwalijk wordt genomen zich uit te spreken.

(...)

@all

Hoewel ik mijn best ervoor heb gedaan om perspectief te zien in de levensbeschouwelijke traditie, zoals deze bij het Apostolisch Genootschap sinds 1951 vorm en inhoud kreeg en de tijdens een seminar (over de geschiedenis en achtergrond van het religieus humanisme) uitgesproken inleidende woorden van dr. Hans Alma op 25 september 2020 juist nog zo bemoedigend waren, werd bij mij de voorzichtige hoop op helpende hulp voor gemarginaliseerde geweldsslachtoffers abrupt tenietgedaan door de op 27 november 2020 afgekondigde en nodeloos met allerhande restricties omgeven Meldpuntregeling, alsmede door latere ontwikkelingen die m.i. opnieuw te weinig blijk geven van een gezonde zelfreflectie:

TjerkB schreef: ma 04 mei 2020, 14:00(...)
Een intussen (m.n. op Facebook) al niet meer bij te houden groot aantal reacties op boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet vestigt onze aandacht erop, dat velen toch echt geestelijk beschadigd zijn. Weerloze kinderen waren blootgesteld aan krankzinnig leiderschap.

Laten wij daarom de koe bij de hoorns vatten. Alle bij het Apostolisch Genootschap intussen gepretendeerde compassie ten spijt; het betreft hier simpelweg pure psychiatrie. Breinbazen en smaakmakers, vervuld van koude trots, zijn argeloos naast hun schoenen gaan lopen. Het nietsontziende intellect heeft hier alarmerend gefaald. Lambertus Slok en de onderdanen die hem en diens opvolgers op hun wenken hebben bediend, hebben de mensheid een buitengewoon slechte dienst bewezen. Juist ook kinderen vielen eraan ten prooi.

We kunnen er hier nog lang of kort over doorpraten, maar wie het berokkende leed oprecht wil helpen verzachten, doet maar aan één ding verstandig - en dat is: serieus handelen naar het onderstaande bericht bij Facebook...
[28-04-2020, 12:21]
(...) Beste Apostolisch Genootschap, beste heer Wiegman,

Ik wil graag reageren op uw videoboodschap.

Uw inleiding is helemaal gericht op de schrijfster van ‘Apostelkind’, u verwoordt nadrukkelijk dat het om een pakkend geschreven boek gaat, om een persoonlijk relaas van iemand die te lijden heeft gehad aan haar jeugd binnen het apostolisch genootschap 20 tot 40 jaar gelden. Hier voegt u aan toe dat uw hart huilt als u leest over t effect dat de jeugdverzorging en kerstspelen op haar gehad hebben.
De moeite die ik heb met deze inleiding, is dat u hier slechts stil staat bij het aspect van de beleving en persoonlijke ervaring van de schrijfster. Alsof dat hét thema van het boek zou zijn. U spreekt de schrijfster niet aan op haar auteurschap, noch op de inhoud van haar werk,maar enkel als ervaringsdeskundige. Daarmee worden haar professionaliteit én het resultaat van haar werk, de inhoud van het boek, serieus tekort gedaan.
‘Apostelkind’ is een gedegen onderbouwd boek op basis van bronnen-, archief-, en documentenonderzoek. Het legt de schadelijke mechanismen in een gesloten religieus systeem bloot en beschrijft de invloed ervan op opgroeiende kinderen. Het boek bevat ook persoonlijke ervaringen, herinneringen en bespiegelingen, maar wel onderbouwd, zonder de nuance te verliezen. Het is zeker géén emotioneel pamflet over persoonlijk geleden leed.
Daar komt bij dat een grote groep mensen de beschreven geschiedenis en het effect ervan herkent. Het is dus ook géén individueel verhaal. Het is een, tot dit boek, niet eerder belicht en onderzocht verhaal; het verhaal van een groep ‘Apostelkinderen’.

Door uw persoonsgerichte, emotiegerichte en op betrekkingsniveau afgestemde reactie treedt er een bevreemdende omkering op, die mijns inziens niet in de haak is.
Een emotioneel geladen zin als ‘mijn hart huilt’, geeft een lading die vanuit de rol van hoofdbestuurder, niet in verhouding staat tot de inhoud van het boek of tot dat wat het boek losmaakt. Compassie betekent immers niet andermans pijn of verdriet overnemen. Het lijkt zo of u op persoonlijke titel bent aangesproken op wat er in deze periode heeft gespeeld binnen het genootschap. Dat is echter niet het geval. Een reactie op de inhoud van het boek ‘Apostelkind’, vanuit het perspectief van uw bestuursfunctie bij het Apostolisch genootschap was passender geweest.

Vanuit dát perspectief is juist dat ándere element uit het boek ‘Apostelkind’ voor uw organisatie van meerwaarde: het element van het in kaart gebrachte gesloten, intensieve, gestructureerde en methodische systeem van jeugdverzorging, kerstspelen en andere activiteiten binnen het genootschap, ontstaan vanuit de normerende cultuur door de absolute apostelpositie. Een bruggetje naar de kern van uw videoboodschap:

U spreekt over ‘de cultuur van die tijd, die leidde tot sterk normerende regels en omgangsvormen’ voor mij een onduidelijke zin, maar ik ga ervan uit dat u doelt op de apostolische cultuur.
Cultuur is, eenvoudig gesteld, dat wat de mens schept, in tegenstelling tot natuur. Als je deze definitie volgt dan waren de sterk normerende regels en omgangsvormen niet het resultaat, maar de kern van de cultuur in die tijd. Blijft de vraag: wie schiep die cultuur? Hoe een groep zich organiseert, hoe de formele en informele macht is verdeeld en de wisselwerking tussen de externe wereld en de groep, spelen hierin o.a. een rol. Binnen het genootschap was destijds sprake van een sterk hierarchische structuur met een leidende en absolute positie van de apostel. Niet alleen op het niveau van organisatiestructuur, maar zéker ook binnen de ideologie, taal, overtuigingen en rituelen van het genootschap.
Door slechts te spreken over ‘een cultuur van die tijd, die leidde tot sterk normerende omgangsvormen’, versmalt u de geschiedenis van het Apgen, zeker in het licht bezien van de inhoud van het boek ‘Apostelkind’ en de reacties die dit boek losmaakt.

Het boek ‘Apostelkind’ zou het genootschap genoeg stof tot nadenken kunnen geven. Het zou wellicht de aanleiding kunnen zijn voor een breder retrospectief onderzoek. Ik mis deze onderzoekende en zelfkritische houding in uw videoboodschap. Het genootschap neemt zó als organisatie geen verantwoordelijkheid op zich voor wat er in de beschreven periode met een groep mensen is gebeurd.
Dat het genootschap geen verantwoordelijkheid neemt voor de effecten van de aanpak uit het verleden blijkt ook uit het vervolg van uw videoboodschap waarin u zegt dat het u oprecht spijt als mensen zich hierdoor onbedoeld beschadigd voelen’. Er is een subtiel, maar belangrijk verschil tussen de formuleringen ‘mensen die zich hierdoor onbedoeld beschadigd voelen’of ‘mensen die hierdoor onbedoeld beschadigd zijn’.
U legt, met deze zorgvuldig gekozen formulering, het effect dat de gesloten, sterk normerende cultuur op een groep mensen heeft gehad, volledig terug in de individuele aard en levenssituatie van de personen uit die groep. Dat heeft mijns inziens ook direct het effect, bijvoorbeeld op te maken uit de posts op deze pagina, dat mensen die in hetzelfde systeem zijn opgegroeid, maar op wie dat systeem niet dezelfde uitwerking heeft gehad, tegenover elkaar lijken te staan.
Maar beschadigd raken door op te groeien in een disfunctioneel systeem is geen verdienste. Net als níet beschadigd raken door op te groeien in een disfunctioneel systeem ook géén verdienste is. Het is een schijntegenstelling die zo ontstaat en die de aandacht afleidt van het onderwerp waar het over zou moeten gaan: het disfunctionele systeem.

Verder vertelt u dat het apostolisch genootschap haar geschiedenis kent, er onderzoek naar heeft laten doen en met leden en oud-leden hierover heeft gesproken.
U zegt hier eigenlijk, we hebben al naar ons verleden gekeken. We hebben het verleden al onder ogen gezien. Het genootschap zal haar geschiedenis vast kennen, maar uw geschiedenis erkennen is een ander verhaal en dat haal ik niet uit deze videoboodschap.
Ik ben overigens erg benieuwd op welke onderzoeken u doelt en waar ik deze kan vinden.

In het slot roept u verder mensen die zich benadeeld en beschadigd voelen op om te mailen naar het ApGen, zodat er met hen in gesprek kan worden gegaan. Dit met als uiteindelijk doel om er als organisatie van te leren.
Ook hier is naar mijn mening het inzetten op individueel betrekkingsniveau een kwalijke zaak. Het gaat om gevoelige, precaire ervaringen, die niet u, maar wel het genootschap dat u vertegenwoordigt, heeft veroorzaakt. Dat vraagt om externe onafhankelijke, deskundigheid in de aanpak.

De boodschap uit uw facebookpost, komt naadloos overeen met reacties vanuit het ApGen in andere media, waarin het boek ‘Apostelkind’ ook onterecht wordt neergezet als, en gereduceerd tot ‘een pakkend geschreven, persoonlijk relaas van een oud-lid. Een boek wat volgens deze reacties een tijd beschrijft die wordt herkend, maar niet door iedereen zo is ervaren en inmiddels ver achter ligt. Dat het te betreuren is dat mensen zich hierdoor beschadigd voelen en dat het Apgen open staat voor gesprek met hen’. Ik kan niet anders dan concluderen dat deze reacties en de geposte videoboodschap pogingen lijken om de rust te laten wederkeren en imagoschade te beperken.

Een gemiste kans. Het lijkt me dat een organisatie die geconfronteerd wordt met mogelijke misstanden, hier allereerst professioneel en op organisatieniveau op zou moeten handelen. Wat speelt hier nu? Wat hebben we te onderzoeken? Hoe richten we dit proces integer in?
Geen eigen interventies vanuit de relatie: groep tot individu, maar vanuit de analyse: groep tot groep. Het handelen niet gericht op eerst zélf ervan leren, maar op onderzoeken en rekenschap afleggen. Zoals reeds geconcludeerd, maar tot slot en met klem: wezenlijk in dat proces is de betrokkenheid van externe, onafhankelijke deskundigen.

Zelden heb ik zoiets moois en waardevols gelezen. Wat hier naar voren werd gebracht is van het zuiverste water. Compassie pur sang.

(...)

Voor de zekerheid herhaal ik het:
  • Breinbazen en smaakmakers, vervuld van koude trots, zijn argeloos naast hun schoenen gaan lopen. Het nietsontziende intellect heeft hier alarmerend gefaald. Lambertus Slok en de onderdanen die hem en diens opvolgers op hun wenken hebben bediend, hebben de mensheid een buitengewoon slechte dienst bewezen.

En (naar Aaf Brandt Corstius, jl. woensdag in de Volkskrant - m.b.t. een actuele aangelegenheid, eveneens t.z.v. grensoverschrijdend gedrag):

"Een veelgehoorde uitspraak is dat er enkel slachtoffers zijn. Dat is niet waar, in deze zaak zijn er daders en slachtoffers."


Uit liefde en mededogen had op bestuursniveau het adagium juist mogen zijn "sa­men uit, sa­men thuis", doch koude trots maakte de dienst uit. Een op deze wijze gelopen ratrace eindigt onvermijdelijk in een debacle. Wees liever alsnog dragers van een waarachtige Christusgezindheid...


Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
Admin
Berichten: 32
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:31

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door Admin »

Afbeelding
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 657
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Renske Doorenspleet: Slokholmsyndroom - Waar ligt je grens?

Bericht door zefyr »

@allen,

Vorige week publiceerde Renske Doorenspleet onderstaand artikel (Slokholmsyndroom - Waar ligt je grens?) op h'r website.

https://renskedoorenspleet.nl/

De toewijding aan De Man Gods was destijds grenzeloos. Over en weer - De Man Gods versus z'n volgelingen en vice versa - hield men elkaar 'gegijzeld'. De een kon niet zonder de ander bestaan. Een dienst met apostel Lambertus Slok was een collectief 'orgasme'.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet - interview (Libelle nr. 46 20-26 oktober 2022 p92-95)

Bericht door TjerkB »


@all

Opmerkelijk - dit openhartige interview, tweeënhalf jaar na de radio-documentaire over het boek Apostelkind in VPRO’s OVT op 5 april 2020: Het Spoor terug: Apostelkind. Zowel uit deze documentaire als uit het boek is mij met name het onderstaande bijgebleven:

"Slok senior zag zichzelf destijds ook als ‘de Zaaier’ wiens taak het was om ‘op geestelijk terrein het zaad te verspreiden’. Op de landelijke massabijeenkomsten vertelde hij de jeugd dat ‘lidmaatschap’ onvoldoende was. Echte bevruchting was nodig. Anders waren de volgelingen ‘niet betrouwbaar’:

  • U ‘vrijt’ dan alleen maar met Uw Apostel, maar U laat Hem
    niet werkelijk toe. U laat zich door anderen bevruchten. Ik
    tracht tot uw ziel door te dringen en daar de verlossende stoot
    te geven.
    Daarmee wil ik U uit Uw isolement, uit Uw onmacht
    halen en U brengen tot datgene wat U uit Uzelf, zonder deze
    bevruchtende hulp van buitenaf nooit zou kunnen.
    "


    (passage in hoofdstuk 20, "De Derde Kring: uit Liefde"; pag. 278-279)

Bron:
Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

Niet alleen die bewuste uitspraak maar de compleet verborgen wereld die de schrijfster in haar boek onthulde was voor mij: totaal verbijsterend. Bijna meende ik destijds voor mijzelf de impact te kennen van aanverwante mi­sè­re in de Nieuw-Apostolische Kerk, maar ik had mij lelijk vergist. Over misstanden in de Nieuw-Apostolische Kerk was de berichtgeving al minstens 20 jaar lang vooral in het Duits en in het Engels geweest; nú echter kwam de aangerichte emotionele ravage gevoelsmatig ineens véél dichterbij, ook vanwege de met elkaar gedeelde geloofsgeschiedenis.

Wat is er óók met mij misschien nog wel méér gebeurd dan waar ik mij al van bewust was?, zo wilde ik weten. Renske Doorenspleet zegt nu in Libelle:

  • Waarom ik mijn boek "Apostelkind" toch heb geschreven, is omdat ik de geschiedenis van het Genootschap wilde begrijpen en daarmee ook mijzelf. En ik weet nu - door de vele honderden brieven die ik heb ontvangen - dat er nog véél meer Apostelkinderen zijn die hiermee worstelen.

Ik denk dat voor mij schrijvenderwijs steeds hetzelfde gold want ook nieuw-apostolische kerkverlaters worstelen met talloze onbeantwoorde vragen, niet in de laatste plaats doordat in de geloofspraktijk over precaire zaken bij voorkeur uit alle macht wordt gezwegen. Zelden of nooit zullen verantwoordelijken hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Hooguit geeft men toe dat er... in het verleden soms wel eens iets fout ging. Maar ja, God sleept je dan toch overal doorheen? Met andere woorden: als Hij van jou een prachtige diamant wil maken, loop jíj toch niet weg? Zo ongeveer wordt elke bal teruggekaatst. Wie daar stilaan niet meer tegenop kan boksen, ontvalt "de gemeenschap" veelal via een achterdeur.

Verder kwam in dit nieuwe interview o.a. het volgende naar voren:

  • Het was een miezerige dag in mei 1998, ik was 24, toen ik besloot om afscheid te nemen van het Apostolisch Genootschap, een sekte, zoals ik het nu zou noemen.
  • Er was geen ruimte om jezelf of je eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Alles was in dienst van de groep, waardoor je ook je eigen grenzen over ging. Het meest verwarrend is misschien wel dat je op het moment dat je erin zit geen idee hebt waar je middenin zit. En op het moment dat je eruit stapt geen idee hebt wat er is gebeurd.
  • Op een paar uitzonderingen na, transformeerde de warme band die er twintig jaar was geweest razendsnel naar kil en afstandelijk contact. Met één handdruk was mijn leven als Apostelkind voorbij. Met één vriendin had ik nog wel contact, want ook zij stapte eruit. Toch spraken we samen nooit over die periode. Het was te ingewikkeld, te pijnlijk en te verwarrend.
  • Eén van de moeilijkste ontdekkingen vind ik dat het één groot spel is waar wij met z’n allen aan mee hebben gedaan. Binnen het Genootschap was alles gescript van begin tot eind. We zijn zó geïndoctrineerd. Er was controle op onze gevoelens, gedrag, emoties en informatie. Je hebt daardoor geen idee meer wat hoort bij je eigen persoonlijkheid en wat is aangepraat.
  • Ik ben dankbaar dat ik voor mezelf heb gekozen. Ik was ‘wij’, nu ben ik gewoon ik. Renske.
  • Ik zou zeggen: laat je niet opsluiten en misbruiken, hoe mooi de beloning ook lijkt te zijn. Wees nieuwsgierig en ontdek.

Sommigen die klaarblijkelijk "ongeneeslijk apostolisch" willen zijn, kunnen intussen wel een ideologische light versie hebben ontwikkeld en de ontwikkelingsgang daarnaartoe intelligent (lees: sluw) omarmen "omdat een louterend proces van rebirthing nu eenmaal niet pijnloos verloopt", maar dat is natuurlijk een broodjeaapverhaal voor wie ten prooi viel aan onhebbelijkheden van een sekteleider of anderszins aan machtsfiguren. Wat er te betreuren valt, is, dat er bulldozerend ziekmakende verhoudingen werden gekoesterd waardoor naasten emotioneel ten onder gingen. Nee, het is NIET stoer om zo'n ontluisterende werkelijkheid te verpakken in cadeaupapier en met zalvende woorden de waarheid op te smukken.

Het getuigt in de Nieuw-Apostolische Kerk van een zorgwekkende argeloosheid als aan slachtoffers de nodige helpende hulp wordt onthouden.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 20:30 uur]
Lezersreacties
Sinds de boekpublicatie in april 2020 heb ik meer dan 500 lange brieven en bijzondere berichten van lezers ontvangen. Als ik tijd heb dan zal ik een mooie bloemlezing maken die ik op deze pagina wil gaan delen (met toestemming natuurlijk!). Voor nu alvast een snelle selectie, maar er volgt meer… (RD)…


Bron: Website Renske Doorenspleet
  • Wat gebeurde er bij dit meldpunt?
    Het meldpunt is ruim een jaar open geweest, van januari 2021 t/m 31 maart 2022. In die tijd kwamen er 206 meldingen binnen die werden behandeld door een deskundige, onafhankelijke adviescommissie. Er vonden veel gesprekken plaats en een deel van de melders ontving daarop een financiële tegemoetkoming in de kosten van psychische hulp. Er was ook behoefte aan contact met lotgenoten. Onder professionele begeleiding zijn er twaalf lotgenotengroepen geweest die ieder zes keer bij elkaar kwamen. Nu staat er nog een weekend gepland met lotgenoten die uit het buitenland komen.

Bron: ApGen-nieuwsbrief "De Stroom", november 2022

@all

In de laatstverschenen ApGen-nieuwsbrief wordt nog iets gezegd over wat de impact was van het boek Apostelkind van Renske Doorenspleet. Een lid van het managementteam gaat in op het beloop van de gebeurtenissen tot hiertoe. In het bewuste redactionele artikel viel mij o.a. dít op:

  • De toenmalige apostel, Bert Wiegman, nodigde Renske uit voor een gesprek, voor en na het verschijnen van het boek. Ik vind het erg jammer dat ze hier niet op reageerde, want hadden we samen niet sterker kunnen staan om de verhalen aan het licht te brengen en te onderzoeken wat nodig is om pijn uit het verleden een plek te geven?
  • In eerste instantie heb ik de media-aandacht en boze reacties richting het genootschap als een aanval ervaren. Het was heel naar om in de media en op socialmedia dingen te lezen die uit de context zijn gehaald of niet waar zijn. (...) Door de gevoelde aanval, duurde het even tot ik en degenen die direct betrokken zijn bij het reflectietraject, bij de kern kwamen: er zijn mensen die pijn uit hun apostolische verleden meedragen en als we spreken over een liefdevol mens zijn, willen we dat in praktijk brengen.

Stel, dacht ik (als buitenstaander), dat ik in de schoenen stond van de lezer die contact opnam met Renske Doorenspleet en als volgt reageerde:

  • Dat nooit iemand begrip kon hebben over mijn verhalen -omdat er geen publieke bewijzen waren voor mijn bijzondere belevenissen- deed mij zwijgen: ik heb altijd het gevoel gehad dat anderen vonden dat ik overdreven verhalen vertelde. Ik hoop dat de ogen van de wereld worden geopend: de vriendelijk schijnende club met de reclame “Zoek het antwoord in jezelf” was tot eind jaren negentig een hersenspoelende club volgelingen die tot in je botten alles manipuleerde. Van je gevoelens en je gedrag; van je geweten en je goedheid; van je geld en van je gewoonten. Dat raakt een mens nooit meer kwijt.

Bron: Website Renske Doorenspleet (uit een ingekomen reactie van een lezer)

Als ik nu kijk naar het aantal meldingen bij het Apostolisch Genootschap tegenover alle berichten die binnenkwamen bij Renske Doorenspleet; wordt het dan niet duidelijk, zo dacht ik vervolgens, dat verreweg de meesten er geen licht in zagen nu een managementteam te benaderen?

In mijn forumbijdrage van za 05 jun 2021, 20:40 noemde ik nog enkele andere gezichtspunten, maar eerder schreef ik óók: "... het betreft hier pure psychiatrie. Vreemd dat i.c. ook de medicus Wiegman de diagnose heeft gemist." Met pure psychiatrie bedoel ik dat de lijdensdruk (!), die gezien de opgetekende levensverhalen werkelijk het gevolg was van hoe m.n. kinderen en jongeren bij het Apostolisch Genootschap in een emotioneel keurslijf zijn gemanoeuvreerd, m.i. niet zelden geregeld van dien aard is geweest of zelfs nog altijd ís, dat deze zich slechts met een medisch specialistische interventie kansrijk laat behandelen. Doet hier een kille constatering als "er zijn mensen die pijn uit hun apostolische verleden meedragen" slachtoffers niet pijnlijk tekort, gelet op de ernst van de gezondheidsklachten die in hun getuigenissen naar voren komt?

Groet,
TjerkB


P.S.
Zie in deze samenhang ook de threads:
  1. Jeroen Griekspoor: Op het tapijt gebracht - Misstanden in een gesloten geloofsgemeenschap (2021)
  2. Frederique Demeijer: Over apostolisch-zijn gesproken... (dissertatie)
  3. Apostolisch genootschap zonder Apostel
  4. Discrepantie ledenaantal 2016 Apostolisch Genootschap
  5. dr. Truus Bouman-Komen: Tweeduizend jaar apostolische veelkleurigheid (2020)
  6. Edwin Diersmann: Quo vadis, o Apostolisch Genootschap? – Een oproep tot herbronning
  7. Verhaal 11 Verhaal van Apostelkind Loes Huijssoon
  8. Apostolisch Genootschap een baken van rust (Jill Eekhart)
  9. Bijeenkomst AG - NAK op 23 juni 2018 te Amsterdam
  10. Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”