@all
In deze thread is er van gedachten gewisseld over de nieuw-apostolische bedrijfsvoering want daaromtrent waren er vragen gerezen, waarbij overigens de ervaring leert dat de kerkleiding vrijwel nooit (!)
tijdig (!),
volledig (!) en
juist (!) informeert. Wie zich tot de desbetreffenden wendt en dan op bepaalde punten doorvraagt zal waarschijnlijk op een soort van ondoordringbare laag stuiten. Men krijgt steevast op enig moment het gevoel zich onbevoegd te mengen in "
binnenlandse aangelegenheden". Hoe is het bestuur samengesteld? Uit welke personen, met welke expertise? Hoe zijn de bestuursportefeuilles verdeeld? Het lijken onschuldige vragen, maar is er intussen al iemand die hier ooit antwoord op kreeg? Hoe is de organisatie verder ingericht? Kunnen oprichtingsakten en statuten en wat dies meer zij via het Internet worden ingezien? Is er een transparante financiële verantwoording en kunnen belanghebbenden daar op enigerlei wijze kennis van nemen? Een begroting, een complete jaarrekening, specificaties, enzovoort. Hoe zit het met salarissen, met onkostenvergoedingen en overige arbeidsvoorwaarden, zoals eventueel uitgewerkt in pensioenregelingen? Hoe gaat men om met offertes, met aanbestedingen? Worden er wel eens externe deskundigen geraadpleegd, en wat heeft dan zoiets bijvoorbeeld gekost? Kortom, alles wat een gemeentelid wel eens kan willen weten, al was het alleen maar om een goed gevoel te hebben (en te houden) bij het vertrouwen dat men op voorhand al schonk aan de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden".
Waardoor echter ontstaat er in de praktijk hierbij al gauw verwarring? Dat is omdat bestuurders in de Nieuw-Apostolische Kerk van oudsher alleen de (aller)hoogste ambtsdragers waren. Broeders dus die op het vlak van zielzorg grote verantwoordelijkheid hebben aanvaard. Hoge(re) dienaren krijgen op een gegeven moment tevens bestuurlijke verantwoordelijkheid op nog heel wat andere terreinen. Hoe valt zoiets daadwerkelijk te combineren - wanneer men wordt geacht "twee of meer petten" te willen dragen? Hoe zijn ieders taken en bevoegdheden daarbij geregeld? Valt dat ergens na te lezen? Of zijn dergelijke zaken vertrouwelijk? Wat is er dan ten aanzien van die vertrouwelijkheid eventueel overwogen? Anders gezegd: welke belanghebbenden mogen ervan uitgaan dat hun vragen serieus worden beantwoord en welk niet? Hoe gaat men daarnaast om met vragen die door anderen worden gesteld? Wordt er met inkomende correspondentie van derden correct omgegaan? Onder wiens verantwoordelijkheid valt het als er daarbij wat mis zou gaan?
Ik denk dat velen hierbij in het duister tasten en dat men geen opheldering krijgt indien de kerkleiding erover wordt benaderd. Belangrijker nog is het naar mijn vaste overtuiging om bij de kerkleiding gehoor te krijgen indien het handelt over vragen op het gebied van zielzorg! Welnu, hierbij is het mijn ervaring dat vragen onwelkom zijn want zelden of nooit worden ze inhoudelijk beantwoord. Men draait om de kern van de zaak heen. Zorgen die worden uitgesproken, doen er niet toe. Van geestesnood daardoor wil men niet weten!!
Wie dan verneemt dat er mogelijk sprake is van onbehoorlijk bestuur met grote financiële verliezen die zijn ontstaan bij "branchevreemde activiteiten", maakt in gedachten wellicht een optelsom. Wordt het niet de hoogste tijd om al die onduidelijkheden te ontrafelen?
Groet,
BakEenEi
P.S. In 2007 schreef ik als Jimmy Plankton bij NAK-Observer het onderstaande. Daarin komt naar voren dat individuele gemeenteleden in deze samenhang een mede-verantwoordelijkheid hebben (waar te maken)!
Dwang, dwaling en bedrog
« Antwoord #47 Gepost op: 26-08-2007, 10:09:27 »
Citaat van: "Jack"
(...)
Het is een zuivere vorm van zelfkastijding!
@Jack
En in feite geldt dat speciaal ook voor wie nu nog hoop vestigt op het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk, dat zou dienen toe te geven hoezeer men in het verleden heeft gezondigd door excommunicaties.
Nooit heeft het op de weg van knechten Gods gelegen om -ten aanzien van het lichaam van Christus- ledenregisters te beginnen en daarin vervolgens zuiveringen aan te brengen. Als wij allen de moed kunnen opbrengen om ons dát te realiseren, wordt het duidelijk dat sommigen nu pogen tweemaal in dezelfde fout te vervallen...
Wie destijds (ten onrechte) aan de kant werd gezet door ongeloof vanwege de Boodschap van St.Ap. Bischoff, was feitelijk opgebotst tegen machten die werkelijk niet uit God waren. Het toenmalige kerkbestuur vertegenwoordigde pertinent NIET de almacht Gods. Natúúrlijk grepen die excommunicaties enorm in op mensenlevens. "De kerk" is daarom absoluut verantwoordelijk voor ál het daarmee aangerichte leed...
Máár: het idee klopt NIET dat er aanstonds zielenheil gemoeid kan zijn met de capitulatie van bestuursfunctionarissen die net als degenen die zij ooit opvolgden slechts gezag uitoefenen op grond van ongelimiteerde macht (over in dit geval een ledenregister) namens aangesloten leden die, al dwalende in hun geloof, dergelijke privileges binnen de kerkelijke organisatie bij hen met vereende krachten tevoren met het verstand op nul en de blik op oneindig hebben neergelegd!!
Onder die aangesloten leden bevonden zich destijds tevens de geëxcommuniceerden zélf. Voordat zij onverhoopt slachtoffers werden van "het systeem", hielpen zij eraan mee "dienende broeders" met méér macht te bekleden dan God ze al gaf. Kortom: wie zich nu nog steeds inbeeldt dat men in deze slepende kwestie qua zielzorg van doen heeft met als bestuursfunctionarissen vermomde knechten Gods, zit ernaast en maakt tweemaal dezelfde (stomme) fout. De zo betwiste bestuursactiviteiten zijn enkel een uit de hand gelopen hobby!!
Ikzelf ben niet uit de kerk gezet maar ik ben wel gaandeweg tot het inzicht gekomen dat ik geëxcommuniceerd wil zijn, dat wil zeggen: buiten het verband van "het systeem" en niet medeplichtig aan het gezwalk van aangesloten leden die in hun "bijzondere vereniging" alles maar oogluikend dulden wat gevolmachtigde bestuurders namens hen (!!) verkeerd doen.
Er moet in de Nieuw-Apostolische Kerk minimaal een onafhankelijke Raad van Toezicht komen. Samenvattend, wie de kerk een knieval wil laten maken, moet bij degenen zijn die het machtsmisbruik hebben gefaciliteerd - en dat zijn de aangesloten (in slaap gevallen) leden.
"Bouw op Hem alleen" staat er aansprekend in een bekend koorlied. Wat ons zielenheil betreft, kunnen wij het dáár het best bij laten.
Mvg,
JP
Wat hier trouwens inhoudelijk op aansluit is het volgende tekstfragment uit een column bij NAK-Observer door "Ds. B. Stjinder" (vermoedelijk uit 2006):
Blik op ‘e wrâld
1. Alteraasje
Lieven,
Veel is er te doen geweest, en nóg, over de inschrijvingen. Ook bij David kwamen deze overleggingen op: “Hoe groot is het tal van mijn dienaren? Hoe strijdbaar is mijn leger?” Hieromtrent lezen wij in 2 Samuël 24 en 1 Kronieken 21. Hoewel het God mishaagde, zond David Joab uit om hem de uitslag te brengen. “Het zijn toch állen dienaren van mijn Heer”, vroeg Joab nog aan David, “waarom wilt u dit?” Het woord van de koning echter was zijn wet. Voor Joab en de bevelhebbers onder diens gezag bleek het een veelomvattende opgave te zijn. Al met al bleven zij bijna tien maanden lang onderweg.
Pa na de volkstelling zag David in hoe dwaas hij had gehandeld om Joab met zo’n opdracht op pad te sturen. Echter, met dit berouw was voor de Heer de zaak nog niet afgedaan. Zo wendde zich tot David de profeet Gad. Deze legde hem de keuze voor uit drie straffen, maar David kon geen woord uitbrengen. Tot diens grote verdriet brak nu in Israël de pest uit, wat vele onschuldigen trof. God zag hoe David zich hierop verootmoedigde, waarna een engel Gad opdroeg David te zeggen een altaar op te richten. Dit gebeurde en het oprecht gebrachte offer werd gezegend met vuur vanuit de hemel.