@all
"Kan men zo'n verleden niet eindelijk eens laten rusten?", zou nu (van niet-ingewijden) een voor de hand liggende reactie kunnen zijn. (...) Wie echter -op 24 mei 2009- de
Europese Jeugddag 2009 bijwoonde of wie daarvan later de videobeelden heeft gezien, herinnert zich naar alle waarschijnlijkheid nog wel dat stamapostel Leber voorafgaande aan de viering van het Heilig Avondmaal een applaus kreeg van de 46.000 aanwezige toehoorders omdat hij het volgende had verteld:
Stammapostel:
Jetzt wollen wir uns auf das Heilige Abendmahl einstimmen. Da strecken wir die Hand zur Versöhnung aus, wollen einander vergeben um selbst Gnade zu empfangen.
Ich möchte hier noch für mich, für unsere Kirche einen Gedanken anfügen.
Wir haben unter uns auch Vertreter der Vereinigung Apostolischer Gemeinden, die uns sehr willkommen sind. In der Vergangenheit war das Verhältnis durch bestimmte Vorkommnisse so, dass man sich mehr oder weniger aus dem Weg gegangen ist, um nicht zu sagen, sich bekämpft hat, sich vielleicht auch weh getan hat. Ihr Jugendlichen kennt das sicherlich nicht im Einzelnen, habt aber vielleicht von den Eltern, von den Amtsträgern schon darüber gehört. Ich will es kurz machen. Hier ist nicht der Ort, das alles aufzuarbeiten, aber ich will hier noch einmal deutlich bekunden: Ich strecke auch im Namen der Kirche die Hand zur Versöhnung aus. Wenn man Versöhnung sucht, schließt das ein, dass man zugibt, dass auch auf der eigenen Seite Fehler gemacht worden sind. Das will ich gerne hier in der Öffentlichkeit eingestehen ohne ins Detail zu gehen. Ja, es sind auch von unserer Seite, von der Seite der Neuapostolischen Kirche, Fehler gemacht worden.
Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus.
Das mag nun auch jeder in seinem Teil so halten. Da mag es vielleicht in der Familie Irritationen gegeben haben, ein Gegeneinander im Verhältnis zu den Eltern. Da ist vielleicht im Freundeskreis etwas vorgefallen, was man nicht verstanden hat, das einem einen Stich ins Herzen gegeben hat, über das man nicht hinwegkommt. Nehmen wir es ernst mit der Versöhnung und strecken wir die Hand dazu aus. Wenn wir uns an Christus orientieren, dann wird es uns gelingen, uns zu versöhnen.
Bron:
Gottesdienst-Bericht 24. Mai 2009
Door de berichtgeving vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk zelf over de
Europese Jeugddag 2009 nam ook ik er destijds al snel kennis van dat stamapostel Leber met diens opmerking
"Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus" als het ware een daad had gesteld want de "gedane zaken" op de (tweede)
Europese Informatieavond van 4 december 2007 met betrekking tot het vroeger aan geëxcommuniceerden berokkende leed hadden tot dan toe nog geen enkele keer genomen. Hoe dan ook, voor degenen die deze
Informatieavond achteraf Desinformatieavond hadden genoemd leek het wel alsof "de hemel" nu toch weer van hoop vervuld kon zijn. En de aanwezige jongeren op de
Europese Jeugddag 2009, van wie de meesten ook intussen wel wisten dat er aan die
Informatieavond een verdacht luchtje zat, voelden zich gerustgesteld: het zou nu vast wel goed komen tussen de kerk en sommige mensen die in een grijs verleden onheus bejegend zijn.
Maar ja, toen bleef het stil; héél stil. Tot op heden. Hoe dat kan? Het is namelijk niet wáár wat stamapostel Leber had gezegd,
"Wir haben unter uns auch Vertreter der Vereinigung Apostolischer Gemeinden". (...)
Bij de
Europese Jeugddag 2009 waren er dus géén vertegenwoordigers aanwezig namens (het bestuur van) de
Apostolische Gemeinschaft e. V. Dit vernam ik achteraf uit de eerste hand. Onbegrijpelijk, dacht ik, dat de stamapostel desondanks die indruk heeft gewekt - wat moet dit wel betekenen voor de velen die in feite ook op 4 december 2007 al door hem waren geschoffeerd? Welnu, voor zover ik daar in de tussentijd nog wat meer zicht op heb gekregen; dit heeft betekend dat men zich méér dan ooit tevoren door het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk onbegrepen voelt en dat betrokkenen nu het liefst verder geheel en al met rust willen worden gelaten. Vandaar dat het... oorverdovend stil is geworden.
Maar hoe kan dat dan? Wie waren er op de
Europese Jeugddag 2009 dan wél aanwezig waardoor stamapostel Leber zich zo euforisch uitliet en hij de "hand ten bonde" reikte? Ik zal proberen dit zo compact mogelijk uit de doeken te doen. De enorme kritiek die losbrak na de
Europese Informatieavond op 4 december 2007 betrof vooral ook het feit dat er op last van stamapostel Leber bij het onderzoek naar de kerkgeschiedenis in de jaren 1938 t/m 1955 alleen schriftelijke bronnen waren geraadpleegd, en bovendien selectief. Waarom was er bijvoorbeeld niet gesproken met degenen die zelf hebben meegemaakt hoe excommunicaties in de jaren '50 van de vorige eeuw een kerkscheuring teweeg brachten? Door deze kritiek brachten stamapostel Leber en districtsapostel Brinkmann naderhand een bezoek aan enkelen van hen, die vervolgens allervriendelijkst werden uitgenodigd om in Düsseldorf op 24 mei 2009 de jeugddienst bij te wonen. Twee of drie broeders, hoewel op hoge leeftijd gekomen, gaven daarop in het licht van de juist ook van hun kant zozeer gewenste uiteindelijke verzoening gehoor aan deze uitnodiging (van districtsapostel Brinkmann), uiteraard op persoonlijke titel. Tevoren hadden zij verzocht aan hun aanwezigheid geen ruchtbaarheid te geven. Om diezelfde reden gingen zij ook niet expressief naast elkaar zitten. Tevens hadden zij gevraagd níet voor publiciteitsdoeleinden gefotografeerd te worden!
Wanneer stamapostel Leber op 24 mei 2009 diens prediking heeft afgerond, vertelt hij ter voorbereiding op de viering van het Heilig Avondmaal dat er van de zijde van de Apostolische Gemeinschaft e. V. zich onder de aanwezigen vertegenwoordigers bevinden, enzovoort. Voor de betreffende broeders is het dan echter sinds de
Europese Informatieavond op 4 december 2007 nog altijd volkomen onbegrijpelijk dat er van de door apostel Drave destijds uitgebrachte rapportage met daarin akelige onwetenschappelijke conclusies in hun (!) richting door de kerkleiding nog geen punt of komma is rechtgezet. Het omstreden document werd door de kerkleiding zelfs extra op het Internet gepubliceerd. Enkele seconden later horen zij stamapostel Leber zeggen
"Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus.", waarna de zee der vergetelheid op diens aanwijzing alles verzwolg wat de nieuw-apostolische kerkleiding dwarszat. Thuisgekomen dringt het gaandeweg tot ze door dat dit het allerlaatste was wat de kerkleiding over het verleden kwijt wilde...
Groet,
BakEenEi