Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Berichten die al dan niet tevens op de website verschijnen en reacties van lezers
Forumregels
Doordat de redactie een wisselende samenstelling heeft, neemt zijzelf in beginsel niet deel aan een eventuele discussie. Het is ook niet erg praktisch om na het plaatsen van redactionele stukken, waar tijd en voorbereiding mee gemoeid zijn geweest, niet de handen vrij te hebben om alvast met nieuwe onderwerpen aan de slag te kunnen gaan. Bovendien is ieders vrije tijd beperkt. Beurtelings vervullen de redactieleden op het Forum de taak van Moderator. Eventueel overleg kan het best via een privé-bericht.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

[Bijgewerkt: 16-12-2012, 11.30 uur]

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (1)
Het oprichten van een theophore autoriteit

1. Men roept nu een gevolmachtigd ambt in het leven, dat als tusseninstantie tussen God en mens in staat en van God de opdracht heeft ontvangen in zijn naam de genade te beheren en de gelovigen met zekerheid naar het heilsdoel te geleiden. Deze hebben nu niet meer met een verre God en een onzichtbare Christus te maken, maar kunnen zich begeven onder de leiding, de bescherming en de garanties-verstrekkende macht van een in vlees en bloed voor hen staande ambtsdrager. Hier vindt men zekerheid en rust en is men aan ieder risico ontkomen.

Het behoort tot de innerlijke logica van heel deze constructie, dat de tendens bestaat, de theophore kracht van het ambt en van de ambtsdrager al maar hoger op te voeren. Want hoe hoger deze worden verheven, en met hoe groter volmachten zij worden uitgerust, des te zekerder kan de gelovige zich voelen onder hun bescherming. Voegt zich bij deze tendens dan nog van onder op een zucht tot heersen van deze of gene ambtsdrager, dan kent de ontwikkeling van het ambt naar boven, naar al maar hogere krachten en autoriteiten, geen grenzen meer. De geschiedenis van de ontwikkeling van het Hersteld-Apostolisch ambt van stam-apostel toont deze tendens tot het al maar ophogen van de autoriteit overduidelijk aan. Oorspronkelijk slechts primus inter pares wierp de drager van dit ambt zich tenslotte op tot de absolute heerser over de apostelen, en dat zowel godsdienstig als constitutioneel. Hij kan hen aanstellen en afzetten, hun hun volmacht verlenen en ontnemen. Slechts als ze zich tot gehoorzaamheid aan hem verbinden, kunnen ze werken. Ze zijn niet meer op zichzelf staande dragers van de Heilige Geest, maar zijn op zijn bemiddeling aangewezen. Hij is niet meer slechts de plaatsvervanger van Christus, maar heeft practisch diens plaats in genomen en Hem in het geloofsleven van zijn aanhangers door zijn ambtsmacht en werkzaamheid verdrongen. Hij kan zeggen:
  • "Wie zich van mij afscheidt, scheidt zich van Jezus af". Zonder hem is er dus geen heil. Hem alleen heeft Christus "volmacht gegeven om over zijn verdiensten te beschikken en rechtsgeldig voor God te binden en te ontbinden". Hij is "de door God uitgestoken hand der liefde". Hij betrekt uitspraken van Christus betreffende diens autoriteit op zichzelf: hij is het hoofd, en de apostelen zijn de leden; hij is de wijnstok, en de apostelen zijn de ranken; hij is de ene bron, die van de troon Gods uitgaat." Daarom: "Wie zich aan mijn woord houdt, zal ik uitredden".
(...)


Bron: GELOOF EN SEKTE (Het sektarisme als anti-reformatorisch geloofsverschijnsel - zijn doelstelling en zijn tragiek) door Kurt Hutten; Hamburg, 1957.
@all

Een dezer dagen wordt de Nederlandse vertaling van "Die Glaubenswelt des Sektierers" (Das Sektentum als antireformatorische Konfession - sein Anspruch und seine Tragödie) uit 1957 van Kurt Hutten geplaatst via de indexpagina van onze website. In dit lezenswaardige boek gaat de schrijver op zoek naar het onderscheid tussen kerken en sekten, al stelt hij om beginnen vast dat "het verschijnsel van een sekte" zo oud is als de kerk. Ook gaat Hutten uitgebreid in op de geloofsleer van de Nieuw-Apostolische Kerk, welke met name verankerd is in -zoals hij het beschrijft- "(het oprichten van) een theophore autoriteit". Zie de quote bovenaan in dit bericht.

Ook de huidige stamapostel, Dr. Wilhelm Leber, identificeert zich onmiskenbaar met de bovenbeschreven hoge autoriteit:
Tosca schreef:(INGEZONDEN)

Aan allen die het lezen willen


Dilemma


Even een spontane reactie van mijn kant op het recent gepubliceerde artikel over het verslag in de Unsere Familie van de dienst in Oeganda op zondag 29 maart jl., gehouden door stamapostel Wilhelm Leber en bijgewoond door o.a. districtsapostel De Bruijn.

Van stamapostel Leber waren hierbij door het webteam twee citaten geel gemarkeerd, namelijk in het begin van de prediking...
  • [begin citaat 1]
    Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.
    [einde citaat 1]
... alsmede - aan het einde van de dienst:
  • [begin citaat 2]
    Auch Zweifel ist Sünde.
    [einde citaat 2]
Al tientallen jaren staan er in het tijdschrift Unsere Familie (dat twee keer per maand verschijnt en dat afgezien van het Duits ook in andere talen uitkomt) verslagen van gehouden diensten door de stamapostel. Ik neem aan dat de achterliggende gedachte is dat dit wereldwijd de eenheid in de nieuw-apostolische geloofsleer bevordert. De stamapostel spreekt niet alleen in diens hoedanigheid van voorzitter van het internationale kerkbestuur doch eerst en vooral als "eerste knecht Gods op aarde" en "rechterhand van Jezus Christus". Zo werd het in de diensten -die ik 50 jaar lang bijwoonde- althans vaak aangehaald.

(...)

Met vriendelijke groet,
TjerkB - 17 juli 2009


Uit: Bericht door Tosca op "Vr 17 Jul 2009, 15:30" in de thread "NIET NAVOLGEN STAMAPOSTEL...IS VERLOREN."
Hoewel de thans voorliggende nieuw-apostolische catechismus (met een "Ten geleide" van stamapostel Leber, gedagtekend maart 2012) alle voorgaande officiële publicaties op het gebied van de nieuw-apostolische geloofsleer vervangt, klopt het niet wat sommigen hierover hebben bekendgemaakt:
Redactie schreef:(...)
Via het Internet bekeek ik onlangs de uitzending van een nieuw-apostolische kerkdienst vanuit San Francisco. De dienstleider deelde na afloop aan de gemeenteleden nog gauw even mee dat er aan de geloofsleer heus niets is veranderd maar dat deze nu alleen beter en uitgebreider in de op handen zijnde catechismus wordt uitgewerkt...

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "za 11 feb 2012, 17:41"
De nieuw-apostolische geloofsleer is nu namelijk wel degelijk, waar het de kerkleiding als wenselijk voorkwam, (wederom) herschreven. Overtuig uzelf aan de hand van de volgende quotes van Kurt Hutten (in 1957):
[citaat Hutten/1]
De Hersteld-Apostolischen zeggen: het geloof aan het bijbelwoord en aan Christus' vroegere heilsdaden helpt niet. Eerst als ge door het Hersteld-Apostollsche "ambt der genade" de vergeving der zonden en door het Hersteld-Apostolische "ambt des geestes" de Heilige Geest hebt ontvangen, bent ge Gods kind en huisgenoot.
(uit Hoofdstuk 2/Het verleggen van de plaats van beslissing naar de mens toe)
[citaat Hutten/2]
Als een apostel een gelovige bij de verzegeling de hand oplegt, is de Heilige Geest ter plaatse en laat zich "schenken". Hij heeft zich dus begeven in de macht van de apostel, die over Hem beschikken kan; Hij is object van diens ambt geworden. En als Jezus in Joh. 3, 8 over de souvereine vrijheid van de Heilige Geest spreekt, verbeteren de Hersteld-Apostolischen dat in deze zin, dat de Heilige Geest om zo te zeggen vrijwillig van het gebruik van zijn vrijheid afstand heeft gedaan, ten gunste van het apostelambt: "Als de Apostelen de Heilige Geest schenken, volvoeren ze de wil van de Heilige Geest en daarmee die van hun zender, aan wien alleen de macht in de hemel en op aarde overgedragen is. Hier wil de Heilige Geest waaien en Hij openbaart Zich dan ook daaraan overeenkomstig".
(uit: Hoofdstuk 2/De realisering van de goddelijke heilskrachten)
[citaat Hutten/3]
De Hersteld-Apostolische stam-apostel Bischoff is in de ogen van zijn gelovigen reeds meer dan alleen iemand, die krachtens zijn ambt volmacht bezit; in hem is nl. de "trooster" vlees geworden. Nog duidelijker is de overgang voltrokken, als de apostel Lambertus Slok, leider van het Apostolisch Genootschap, een groep in Nederland die zich van de Hersteld-Apostolischen heeft afgescheiden, zich de "Christus-God van heden" laat noemen, voor wien men aanbiddend neerknielt.
(uit: hoofdstuk 2/Het oprichten van een theophore autoriteit)
[citaat Hutten/5]
De Hersteld-Apostolischen stellen degenen, die de stamaposteI ongehoorzaam zijn en zijn in 1951 uitgegane boodschap van de wederkomst van Christus tijdens zijn leven niet als goddelijke waarheid aannemen, de eeuwige verdoemenis in uitzicht. "Ze zijn uit het boek des lovens geschrapt en - wat op dit ogenblik nog niet wordt ingezien - de gevolgen van hun dom gedrag zijn van eeuwige duur." "Keizer Nero heeft zijn ziel door de christenvervolging niet zo belast als iemand, die op dit moment als afvallige tegen het werk Gods strijdt".
(uit: Hoofdstuk 3/De glorie van de sekte)
[citaat Hutten/6]
De Hersteld-Apostolischen leren, dat Hij alleen hún stamapostel tot zijn orgaan heeft gemaakt en hem het "copyright" heeft gegeven van zijn "openbaringen". (...) De pure sekte, zoals ze zich b.v. in Jehova's Getuigen of in de Hersteld-Apostolischen vertoont, draait alleen om haar eigen as. Hier nu voltrekt zich het gericht Gods. De theologia gloriae sectae sluit de genade van de ontmoeting met de levende God uit.
(uit: Hoofdstuk 3/De onttroning van God)
[citaat Hutten/7]
Bij de Hersteld-Apostolischen zijn het kruis en de gestalte van de gekruisigde terechtgekomen in een bijzin van hun dogmatiek. In plaats daarvan staat allesbeheersend de triomferende zin: De Heilige Geest heeft opnieuw apostelen geroepen en met volmacht bekleed. Wel heeft Christus "met zijn bloed als on schuldig en onbevlekt lam de mensen uit dood en verderf gered", maar het kruis is geen tastbare werkelijkheid meer, en Christus' zoendood zou van geen enkel nut zijn, als niet de nieuwe apostelen de daaruit voortgekomen heilsgaven zouden uitdelen.
(uit: Hoofdstuk 4/De onteigening van Christus)
[citaat Hutten/8]
Bij de Hersteld-Apostolischen was het verlangen naar een nu tegenwoordige, zichtbare middelaar beslissend voor de ontwikkeling van hun ambten en hun derde sacrament. (...)
Door de verkorting van het bijbels getuigenis van de zonde en de ontlediging van het woord des kruises wordt nu een afgeschermde ruimte verkregen, waarbinnen men een eigen godsdienstig gebouw kan optrekken, dat men voorzien kan van krachten en volmachten, die het heil verzekeren. Tegenover de bijbels-reformatorisehe theologia crucis stelt men nu een theologia possessionis. Dat is de hartkamer, waarin het geloofsleven van de sekte slaat. De substantie van de theologia possessionis wordt gevormd door haar zgn. speciale leer. (...) Daarom staat dit bezit in het middelpunt van de leer van de sekte. Ze maakt het tot fundament van haar theologie. Het is bij iedere sekte weer anders. Het bestaat bij de Pinkstergemeenten in de leer van de ervaarbaarheid en grijpbaarheid van de Heilige Geest in de geestesdoop; bij de Perfectionisten in de handeling van de bekering, die bij hen als een plotselinge doorbraak naar het heil beleefd wordt; bij de Hersteld-Apostolischen in de leer van de volmachten van het opnieuw ingestelde apostelambt
(uit: Hoofdstuk 4/Nederzettingen bezijden het kruis)
[citaat Hutten/9]
De Hersteld-Apostolische gemeenschap noemt zich het "opnieuw aangevangen verlossingswerk van onze God", waarbuiten geen verlossingsmogelijkheid is, "God kan de mensen in hun oude geloofsgemeenschappen niet tot de genade doen geraken, en ze zijn van het eeuwige leven buitengesloten, want genade en vergeving worden alleen daar geschonken, waar Hij de troon der genade heeft opgericht." (...)
De Hersteld-Apostolischen vormen, zo verklaarde de stamapostel J. G. Bischoff, onder de Christelijke kerken "de kerk van Christus", omdat ze "iets bezit", wat de anderen niet hebben." Waarin bestaat haar "bezit" dan? Hierin, dat zij kan bogen op een uitzonderlijke verdienste: Toen Christus kwam, namen de zijnen Hem niet aan, en toen de Heilige Geest door de eerste apostelen het verlossingswerk wilde voortzetten, waardeerden de mensen ook deze gave niet. De Hersteld-Apostolischen echter vormden de enige uitzondering op deze eeuwenlang durende houding van de Christenheid - ze "herkenden de gave en wisten die ook naar waarde te schatten" Daarom zijn ze dan ook Gods uitverkoren gemeente en worden met voorspoed gezegend. "Men bleef niet meer eenzijdig bij het verleden staan, maar greep het actuele woord uit de geest van Jezus aan, en een gezond, krachtig geloofsleven volgde op de vroegere ziekelijke toestand, waarin wijzelf ons ook nog bevonden hadden. Het apostelwoord werd brood des levens voor ons en heeft ons rijp gemaakt voor herschepping en eerste opstanding. Hoe het er bij die genen uitziet, die slechts op het verleden teren, kunnen we steeds opnieuw vaststellen. Daarom zijn wij de Heer dankbaar, die ons uit genade naar Zich toegetrokken heeft." Hier spreekt de trots van de bezitter - theologia possessionis.
(uit: Hoofdstuk 5/De sekte als "de ware gemeente")
[citaat Hutten/10]
De Hersteld-Apostolische Gemeente, die geloof heeft geschonken aan de boodschap van haar stamapostel, dat nog tijdens zijn leven Christus zal wederkomen, zal door J. G. Bischoff als "bruidsleider" de hemelse bruidegom tegemoet worden gevoerd, terwijl de twijfelaars en de afvalligen de eeuwige pijn te wachten staat. Als echter volgens Daniel 12 het "volk Gods" gered is, zullen miljoenen bij het geklank van de laatste bazuin ontzet klagen: "Waarlijk, deze J. G. Bischoff was toch de grootste dienaar Gods van onze tijd, en wij hebben zijn woord niet geloofd!" Maar berouw en inzicht openen ook in dit geval niet meer de deur naar de bruiloftszaal en laten geen mogelijkheid meer voor redding." (...)
De sekte beschouwt zich als het rechtlijnige verlengstuk en de afsluiting van de bijbelse openbaring. Zo is b.v. bij de Hersteld-Apostolischen Abraham de eerste en de stamapostel Bischoff de laatste in de keten van patriarchen en profeten. Hij noemde zich "de poort naar middernacht": "Ik ben de laatste; na mij komt niemand meer." En aan de zgn. "openbaring", dat Christus tijdens zijn leven zou wederkomen, kende hij dezelfde betekenis toe als aan de beslissende hoogtepunten van de heilsgeschiedenis: "In de tijd, die achter ons ligt, heeft de Heer aan de mensen vier grote beloften gegeven. De eerste was de belofte aan het gevallen ouderpaar, dat Hij een verlosser zou zenden; de tweede was de verkondiging van de geboorte van deze verlosser; de derde de boodschap van zijn opstanding. De vierde boodschap, die speciaal voor ons is gegeven, bestond daarin, dat ik op Kerstmis 1951 bekend maakte, dat de Zoon Gods me had laten weten, dat Hij bij mijn leven zou wederkomen, om de bruid thuis te halen." (...)
In de sektarische apocalyptiek daarentegen ontmoet men een hectische onrust. Niet alleen bij jehova's Getuigen. Ook bij de Hersteld-Apostolischen, bij allerlei Pinkstergemeenschappen en andere sektarische groepen komen rondom de eindverwachting de meest wilde fantasieën voor de dag. Een koortsachtige opgewondenheid van de gelovigen is het gevolg. Als de boodschap van stamapostel Bischoff betreffende de wederkomst niet in vervulling zou gaan, dan heeft, zo verklaren vele Hersteld-Apostolischen, Jezus zelf gelogen; anderen willen dan zelfs ieder geloof over boord gooien of zichzelf ophangen." (...)
Het gericht over deze zelfoverschatting la at niet op zich wachten. De apocalyptisehe wissels van de sekte worden door God niet ingelost. Hij richt Zich niet naar hun geschiedenisprogramma's en eschatologische kalenderindelingen. Hij gaat soeverein zijn eigen gang en spot met hen, die in de waan verkeren in zijn kaarten te hebben gekeken en Hem zijn geheimen ontfutseld te hebben. Derhalve voltrok zich zijn gericht over menselijke nieuwsgierigheid en aanmatiging reeds aan vele sekten van vroegere eeuwen, die zich aan hun eigenmachtige profetieën vertild hebben en daaraan gestorven zijn. In onze tijd voltrekt het zich aan de Hersteld-Apostolischen.
(uit: Hoofdstuk 6/DE APOCALYPTISCHE APOTHEOSE VAN DE SEKTE)
[citaat Hutten/11]
Het is dus zeer de vraag of bij deze fundamentalisten het geloof in de Schrift wel zo diep zit, als beweerd wordt. Het grootste deel van de sekten echter heeft de uitsluitende binding aan de Schrift met zoveel woorden opgezegd. Wat is de Schrift voor de Hersteld-Apostolischen? Een verouderde openbaring, geen viva vox, maar een verzameling dode letters, die het geloof niet kunnen doen ontvonken, "Ik had ook een bijbel," zo vertelde de latere stamapostel Niehaus, "die ik ergens boven op een kast had neergelegd, maar na een poosje ontdekte ik, dat de muizen Jezus en de apostelen hadden opgevreten. Dat is nu uw Jezus, dat zijn dus uw apostelen, waarvoor een muis niet eens respect heeft; sedert ik echter de levende God (gereïncarneerd in de stamapostel Krebs) dien, is dat allemaal heel anders geworden, want nu lopen zelfs de honden voor me weg" (naar een alleen voor de "ambten" uitgegeven bericht van 15 april 1904, pag. 4). In onze tegenwoordige tijd hebben de Hersteld-Apostolischen het "actuele" woord Gods, voor het huidige geslacht geopenbaard door de stamapostel en verder uitgedragen door de apostelen. "We moeten naar een openbaringsplaats gaan, niet naar een plaats van herdenken! Het is immers satans grootste triomf, ons te doen rondsnuffelen in een verleden tijd, zodat we vergeten, wat ons in deze tijd kan helpen, wat nu nodig is Niet conserven met fleurige etiketten, maar fris, vitaminenrijk fruit - dat is het, waar het op aan komt!"
(uit: Hoofdstuk 7/De bijbel in de linkerhand)
[citaat Hutten/12]
Tezamen vormen al hun leerstellingen, die de inhoud van de theologia possessionis vormen, een aaneenschaling van onzekerheden. Zo zouden de apostelen van de Hersteld-Apostolischen van de Heilige Geest hun aanstelling en volmacht ontvangen hebben. Maar men leze eens na, hoe na twee voorafgaande scheuringen de eerste garde van apostelen op het concilie van Braunschweig in 1878 tot stand kwam: "Men vroeg aan God, of Güldner een apostel was, en toen er na driemaal herhaald vragen geen antwoord kwam, schreeuwde men God uitdrukkelijk toe, waarom Hij geen antwoord gaf. Dat ging een poosje zo door, tot de hele menigte zo in extase geraakte, dat aanstelling op aanstelling volgde, de een dit schreeuwde en de ander dat. De een riep deze naam, de ander schreeuwde: "Nee, die moet het zijn!" Zou dit lawaai en geschreeuw de stem van de Heilige Geest zijn geweest?
(uit: Hoofdstuk 7/Op het terrein der vraagtekens)
Vooralsnog lijkt ons het advies op zijn plaats: leg elk bijgeloof maar naast u neer doch houd daarentegen vast aan het evangelie van Jezus Christus! Iemand kan het zichzelf ooit wel hebben ingebeeld bevoegd te zijn om aan Zijn woord een nadere eigentijdse invulling te geven, zoals met alles wat rond 1897 samenhangt met de introductie van een in de praktijk steeds rijker aangekleed ambt van een gevolmachtigde stamapostel, maar dat verandert werkelijk niets aan de onderstaande woorden van Jezus:
  • [15] Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn. [16] Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels? [17] Zo draagt elke goede boom goede vruchten, maar een slechte boom draagt slechte vruchten. [18] Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen, evenmin als een slechte boom goede vruchten dragen kan. [19] Elke boom die geen goede vruchten draagt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen. [20] Zo kunnen jullie hen dus aan hun vruchten herkennen.

    Uit: Matteüs 7 (NBV)
In de nieuw-apostolische catechismus valt het ons op dat men vanaf 1863 met zevenmijlslaarzen door de "geschiedenis van het rijk van God" banjert. Geen spoor meer te bekennen van de talrijke sindsdien herroepen leerstellingen en/of dogma's. In plaats ervan om nu tot het inzicht te geraken dat hoogmoed aan de val voorafgaat, heeft men de zoveelste poging gewaagd om Hem en Zijn heilsplan te vangen in een beeld, zoals dat thans "aanbeden" moet worden in deze catechismus. En wie onder de "dienaren" daar anders over denkt, krijgt straf...
BakEenEi schreef:(...)
Wat al deze “hogere verantwoordelijke leidinggevenden” ondertussen op hun klompen níet wíllen aanvoelen is, vanuit welk “vertrekpunt” men heeft geredeneerd. Men vertrekt bij het verschenen drukwerk, in plaats van bij de Liefde van God! Wat er eerder al was gebeurd bij “Vragen en Antwoorden” en bij andere officiële uitgaven van het internationale kerkbestuur is namelijk, dat men met het grootste gemak maar alvast heen stapte over een aantal zeer verregaande aannames. Waarom zou bijvoorbeeld het ambt van stamapostel, ervan uitgaande dat dit overeenkomt met de positie van Petrus onder de apostelen in Jezus’ tijd, door God exclusief voorgoed in beheer zijn gegeven bij het rechtspersoonlijkheid bezittende lichaam waarbinnen de besluitvorming plaatsheeft voor de internationale Nieuw-Apostolische Kerk?

Een andere vraag, dichtbij huis, kan zijn: als iemand een leugenachtige brief opstelt tezamen met andere “hohe Ämter” in een gebiedskerk; toont zo iemand zich daarmee nog steeds een “Bode van Jezus Christus”, zulks “in de verbondenheid met de stamapostel”, óf klopt er dan gewoon iets niet?!

(...)
Op een catechismus heb ik niets tegen, maar wel als men God de wetten gaat voorschrijven...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Za 15 Dec 2012, 16:30" in de thread "Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!"

[wordt vervolgd]

Het WebTeam


N.B.
Als theophor (von griechisch θεός = Gott und φέρειν = tragen) werden Begriffe bezeichnet, die einen Gottesnamen enthalten. Dazu gehören vor allem Personennamen und Orte. Solche Namen begegnen in vielen Kulturen. Mehrere heute gebräuchliche Namen aus der Bibel sind theophor.

Bron: http://de.wikipedia.org/wiki/Theophor
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (2)
  • Paulus verdedigt zich voor Felix
    [10] Toen de procurator Paulus toeknikte ten teken dat hij het woord mocht voeren, sprak hij als volgt: ‘Ik weet dat u al vele jaren rechtspreekt over het Joodse volk, en daarom verdedig ik mijn zaak in goed vertrouwen. [11] U kunt u ervan vergewissen dat ik pas twaalf dagen geleden naar Jeruzalem ben gegaan om daar God te aanbidden. [12] Ik heb in al die tijd nooit een debat uitgelokt of een volksoploop veroorzaakt, niet in de tempel, niet in de synagogen en ook niet elders in de stad. [13] Mijn aanklagers beschikken over geen enkel bewijs voor hun beschuldigingen. [14] Maar wel wil ik hier verklaren dat ik overeenkomstig de Weg, die zij een sekte noemen, de God van onze voorouders dien en dat ik geloof in alles wat in de Wet en de Profeten geschreven staat; [15] en evenals mijn aanklagers hoop en verwacht ik dat God zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen uit de dood zal doen opstaan. [16] Daarom tracht ook ik steeds mijn geweten zuiver te houden tegenover God en de mensen. [17] Na verscheidene jaren ben ik naar Jeruzalem gekomen om giften te brengen voor mijn volk en offers op te dragen. [18] Ik was daarmee bezig en had me al gereinigd, toen enkele Joden uit Asia me in de tempel aantroffen – er had zich geen menigte verzameld, en er was ook geen sprake van tumult. [19] Zij zijn het die voor u hadden moeten verschijnen om me aan te klagen, aangenomen dat ze iets tegen me hadden kunnen inbrengen. [20] En anders moeten deze mensen hier maar eens zeggen van welk misdrijf ze me konden betichten toen ik voor het Sanhedrin verscheen, [21] of het moest zijn dat ik heb uitgeroepen, toen ik voor hen stond: “Omwille van de opstanding van de doden sta ik vandaag voor u terecht.”’

    Uit: Handelingen 24 (NBV)
@all

Als Paulus hier zegt dat hij steeds probeert om zijn geweten zuiver te houden, en wij in de Bijbel nalezen hoe hem dat al met al is vergaan, ondanks wat hij "op zijn geweten" had, kunnen wij aan deze opmerking heel veel hebben:
  • "Zijn w'oprecht in onze wegen, dan ons pad verlicht steeds is - smaken wij reeds hier de zegen, komen aan het doel gewis!" (vierde couplet van lied 501, NAK-gezangboek)
Wat er op het ogenblik bij de Nieuw-Apostolische Kerk eenvoudig speelt, is, dat de kerkleiding in Duitsland ervan overtuigd was geraakt dat, wil men daar als geloofsgemeenschap af van het predicaat van een sekte, er nú eindelijk omtrent de geloofsleer een zodanig solide doorwrochte verhandeling moet voorliggen, ontdaan van de verstorende inwendige tegenstrijdigheden in vele losse publicaties die er tot nu toe in omloop waren, dat "andersgezinde christenen" zich niet langer op de borst kunnen slaan door te beweren dat hun "geloofsgebouw" in een catechismus deugdelijker is uitgewerkt. Met het respect dat de nieuw-apostolische catechismus aldus wellicht in de wacht sleept in het publieke debat, hoopt men gaandeweg hetzelfde aanzien in de samenleving te genieten als andere kerkgenootschappen. De zweem van amateurisme moest eraf, evenals de schijn die men tegen had als zijnde een wat besloten club met occulte trekken. In de achterliggende 10 jaar is hierdoor in Duitsland bij de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk alles uit de kast getrokken, en tegen bijna elke prijs, om een prijzenswaardige zelfstandige christelijke zuil te worden in het maatschappelijke krachtenveld. Professioneel vormgegeven ligt thans het boekwerk voor, waar kennelijk "de wereld om ons heen" reikhalzend naar uitkeek. Voor de bij de Nieuw-Apostolische Kerk aangesloten leden is het nu zaak om zich met de inhoud zo veel mogelijk vertrouwd te maken, zodat een ieder in gesprekken met "andersdenkenden" kan uitleggen hoe het zit met "dem sicheren Weg" naar het einddoel, zoals districtsapostel Koberstein het om precies te zijn aangaf tijdens de (derde) Europese Informatieavond op 4 december jl.

Betekenen deze inspanningen in "de gemeenschap" nu -na 150 jaar sinds 1863- ook echt iets moois voor de kwaliteit van leven naar het evangelie van Jezus Christus bij de gelovigen? (...)

De catechismus laat zien dat de nieuw-apostolische kerkleiding een soort van papieren hink-stap-sprong techniek heeft uitgevonden, waarmee over een periode van 150 jaar het verleden nu voor het oog harmonieus overgaat in het heden. Zij rekent zich rijk met de verworvenheden, ontleend aan deze historie die -om ons onbekende redenen- naadloos zou aansluiten bij het evangelie van Jezus Christus.


[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (3)

@all

De krachttoer waaraan bij de nieuw-apostolische kerkleiding in de afgelopen jaren uitzonderlijk veel tijd, geld en energie zijn opgegaan, moest er dus toe leiden dat met name in Duitsland zowel het kerkgenootschap meer aanzien krijgt als haar voornaamste gezagdragers. Het imago dat men met een beroep op een door God verleende exclusieve autoriteit zichzelf aanmeet en toewenst, zulks met terugwerkende kracht tot 1863, werd vastgelegd in een document ten aanzien waarvan men bovendien staande houdt dat de inhoud, indien daaraan het vereiste geloof wordt gehecht, voor de algehele mensheid van levensreddend belang zal zijn.

Kortom, wat het evangelie van Jezus Christus betreft, wordt een ieder nu door deze gezagdragers voorgehouden dat voor allen het goddelijke heil ten opzichte van wat er dienaangaande al in de Bijbel staat nader verbonden is met de boekenwijsheid welke valt na te lezen in de onlangs verschenen catechismus. Hierbij heeft men niet vooraf meer de tijd willen nemen om de achterblijvende nieuw-apostolische geloofspraktijk in overeenstemming te brengen met gepresenteerde theorieën. De geest was dus wel gewillig, maar het vlees blijft zwak. Het succes van dit prestigeproject zal afhangen van wat er in de media over wordt geschreven...


[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

[Bijgewerkt: 24.00 uur]

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (4)

@all

Terwijl er op het hoogste niveau in de organisatie jarenlang intensief werd beraadslaagd over problemen, ideeën, eisen, uitgangspunten, randvoorwaarden en achterliggende doelen met betrekking tot de catechismus, kwam ondertussen vrijwel niemand te weten waar men gedurig het hoofd over brak. Het project dat in eerste instantie in 2008 gereed zou zijn, liep steeds meer vertraging op. Zou het internationale kerkbestuur iets willen prijsgeven van haar stilaan opgebouwde absoluutheidsaanspraken? Waar wringt hier eigenlijk de schoen? Zou elke "Bode van Jezus Christus" in dat bestuur evenveel te zeggen hebben, of is het gewicht van elke stem wellicht gekoppeld aan economische macht en/of aan ledenaantallen? Naarmate de ongewisheid voortduurde over de "politieke koers" die er gevaren zou worden, groeide op de kerkvloer het ongenoegen over steeds meer zaken. Waarom bekroop ons het bange vermoeden dat de geloofsleer niet eenvoudig meer hetzelfde mocht zijn als "reine Jezusleer"? Waarom werd aan de aangesloten leden nooit iets gevraagd? Waarom moest altijd alles achter gesloten deuren worden bekokstoofd; binnen "de kring der dienaren"? (...) Kort na het aantreden van stamapostel Leber in mei 2005 werden de eerste contouren zichtbaar van een kennelijke beleidsvisie ten aanzien van allerhande toekomstige ontwikkelingen. Maar er kwamen ook geruchten op over protest vanuit de gebiedskerken in Noord-Amerika over moderniseringen. Heel even ontstond er nieuwe hoop, namelijk na de satellietuitzending van de (eerste) Europese Informatieavond op 24 januari 2006 vanuit Uster in Zwitserland want toen werd er bekendgemaakt dat de Nieuw-Apostolische Kerk waarde hecht aan de doophandeling in (andere) christelijke kerken. Zou dat bij ons de deur openen voor kansrijke oecumenische betrekkingen? Néé, zo bleek tijdens de satellietuitzending van de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007 vanuit Zürich, toen er bij de hoge geestelijkheid een op het scherp van de snede geformuleerde "visie en missie van de Nieuw-Apostolische Kerk" uit de mouw kwam in het kader van een zogenaamd zelfbeeld. Hiermee lag de blauwdruk voor van de op handen zijnde catechismus. Toen in 2010 de herziene nieuw-apostolische geloofsbelijdenis het licht zag, was het volkomen duidelijk welke kant het zou opgaan.

Het positieve van de catechismus is dat de kerkleiding kleur heeft bekend. Wij weten nu hoe de stamapostel en, jawel, de meest invloedrijke districtsapostelen... zichzelf op het ogenblik zien in het licht van een zekere traditie waarop men -creatief- voortborduurt vanaf 1863:
  • "Ich freue mich, den vorliegenden Katechismus - dessen Erstellung mein Amtsvorgänger, Stammapostel Fehr, initiiert hat - allen Glaubensgeschwistern zum 150-jährigen Bestehen der Neuapostolischen Kirche zur Verfügung stellen zu können."

    Bron: Stamapostel Dr. Wilhelm Leber in diens "Ten geleide" bij de nieuw-apostolische catechismus
Buiten de toezegging van enige zielzorg, voor zover de kerkleiding vermocht in te zien wat daaronder te verstaan valt, en een aan de lezer voorgespiegelde "sichere Weg", richting het hemelrijk, komen de bij de Nieuw-Apostolische Kerk aangesloten leden er in de catechismus bekaaid van af. Prompt wordt men de schoolbanken in gedirigeerd, waarna de lange monoloog die de kerkleiding afsteekt pas eindigt op pagina 527. Wie vervolgens over het heilsplan van God nog vragen heeft, mag de vinger opsteken. In elk geval kan er nu geen misverstand meer over bestaan langs welke weg Hij zich daarover thans -in het voortraject- uitlaat.

Zie in dit verband tevens de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"


[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

[Bijgewerkt: 12.30 uur]

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (5)

@all

"Sluit je bij ons aan, volg nauwkeurig de instructies op van onze locale vertegenwoordigers, zoals die ten aanzien van een bescheiden financiële bijdrage vanaf 10% van ieders tijd en inkomen; zodat wij er simpelweg voor kunnen blijven instaan dat uiteindelijk het hemelrijk óók aan jouw voeten zal liggen, hoe doornig wellicht overigens ook het levenspad mocht zijn." (...) Zo ongeveer laat de strekking van de nieuw-apostolische catechismus zich in het kort samenvatten. Bij de Nieuw-Apostolische Kerk is het namelijk de bedoeling dat álle mensen begrijpen dat het er in het leven op aankomt voorbeeldige volgelingen worden van het groepje mannen, dat op 4 december jl. tijdens de satellietuitzending van de (derde) Europese Informatieavond de nieuwste gedrag- en leefvoorschriften verdedigde, welke in acht te nemen zijn op de zogenaamde "sichere Weg" naar het hemelse Jeruzalem. Tezamen met nog enkele anderen die er volgens hun eigen regels bij nodig zijn geweest om deze voorschriften in de catechismus voor zowel levenden als ontslapenen algemeen verbindend te verklaren, willen zij nu hebben dat een ieder van ze aanneemt dat juist hun manier van doen toonaangevend is om verzekerd te zijn van de liefde en bescherming van de Schepper van hemel en aarde.

Hiermee was het hoge woord bij de gezaghebbenden, althans "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis", er dus onlangs uit. Tien jaar lang hadden ze erover gedaan om hun ei (prijs: € 24,90) uit te broeden. Liever hadden ze die kostbare tijd natuurlijk besteed aan "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg", maar het wordt nu eenmaal óók tot hun taak gerekend om "het woord en de ordeningen van God aan alle mensen te verkondigen", zoals tevens op schriftelijke wijze. Verder heeft God het naar hun zeggen aan het presidium van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk overgelaten om "de sacramenten toe te dienen en de zegenhandelingen uit te voeren", voor zover dit uit dien hoofde noodzakelijk wordt geacht. In de statuten van de diverse gebiedskerken was dit ook al na te lezen.
Redactie schreef:(...)
Een diep in de organisatie verankerd stelsel van onverbiddelijke hiërarchische gezagsverhoudingen maakt hier namelijk voor "het ganse mensdom" de dienst uit! In 1897 werd ál het goddelijke gezag door één van de kerkvaders beschouwd als voortaan te zijn gebundeld in het ambt van stamapostel, welke hoedanigheid betrokkene toen officieel als eerstvolgende na de apostel Petrus voor zichzelf "spontaan" aannam.

Vanaf 1897 zijn het de stamapostel en diens rechterhanden, die de lijnen uitzetten. Allengs namen dezen hun taakopvatting "gestadig ruim op". Dit leidde ertoe dat men het inzicht verwierf dat het verreweg het beste zou zijn indien álle taken onder hun zeggenschap konden vallen. Dit communiceerde men naar de gelovigen toe als zijnde "de wille Gods". Omdat God geen fouten maakt, zijn "Godsgezanten" in theorie (!) vanzelf evenmin in staat om bijvoorbeeld wanbeleid te veroorzaken. Wie zich door hen onverhoopt onheus bejegend voelt, wordt derhalve voorgehouden hoe broeders en zusters voor elkaar -naar Zijn wil- soms ook "slijpstenen" kunnen zijn. God beproeft ons! Staan wij Hem wel toe dat Híj ons vormt? (...) Heb dáár als slachtoffer maar eens van terug! Zó wordt in deze kerk de pijngrens (!) verlegd. Nee, niet bij de "Godsgezanten".


(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Di 18 Okt 2011, 14:06" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"
In de catechismus is er zegge en schrijve één enkele zin voor uitgetrokken om uit te leggen hoe de "stam-apostel" in het "verlossingswerk" aan alle macht komt die nu aan diens kerkelijke ambt wordt toegeschreven:
"Die ersten Jahrzehnte in der Geschichte der Neuapostolischen Kirche dienten unter anderem der Festigung der Gemeinden und der Einheit unter den aposteln. Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete."

Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pagina 390
Met geen woord wordt er in de catechismus gerept over de ultieme zeggenschap, welke feitelijk bij de stamapostel berust, over tevens alle zakelijke aangelegenheden in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk.


[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (6)

@all

Ter overdenking...
7.6.6 Das Stammapostelamt

Jesus Christus, der Sohn Gottes, ist das Haupt seiner Kirche. In dieser Kirche hat
das Stammapostelamt die Aufgabe, den Petrusdienst auszuüben gemäß
den Worten Jesu: „Ich sage dir auch: Du bist Petrus, und auf diesen Felsen
will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht
überwältigen. Ich will dir die Schlüssel des Himmelreichs geben: Alles, was du
auf Erden binden wirst, soll auch im Himmel gebunden sein, und alles, was du
auf Erden lösen wirst soll auch im Himmel gelöst sein“ (Mt 16,18.19).

Jesus spricht vom Grund und vom Bauen seiner Gemeinde in Verbindung
mit der besonderen Stellung des Apostels Petrus. Dieser ist der „Fels“, auf den
Jesus Christus seine Kirche baut. Damit ist vom Sohn Gottes ein unauflös-
barer Zusammenhang zwischen dem Felsenamt und seiner Kirche geschaffen.
Felsenamt und Kirche Christi sind für die Menschen zum Heil in Jesus Chris-
tus gegeben.

Der Dienst und die Aufgaben, die der Herr dem Apostel Petrus übertragen
hat, werden heute vom Stammapostel ausgeübt. So wirkt er für das vom
Herrn erbetene Einssein unter den Aposteln (Joh 17,20-23), indem er seine
Brüder, die Apostel. stärkt (Lk 22,32). Er weidet die „Lämmer und Schafe"
der Herde Christi (Joh 21 ,15-17).

Der Dienst des Stammapostels äußert sich in der Reinhaltung und Weiter-
entwicklung der Lehre, dem Erschließen neuer Erkenntnisse sowie der ein-
heitlichen Ausbreitung des Glaubenszeugnisses. Auch legt der Stammapostel
die Kirchenordnung fest. Diese Aufgaben machen die „schlüsselvollmacht“
des Stammapostelamts aus.

Der Stammapostel ist oberste geistliche Autorität; ihm kommt im Kreis
der Apostel die führende Stellung zu.

Der Stammapostel ordiniert die Apostel. Es ist notwendig, dass die Apos-
tel im Einssein mit ihm stehen: Nur auf diese Weise kann die dem Apostolat
insgesamt obliegende Aufgabe erfüllt werden, Menschen das Heil zugänglich
zu machen.



Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pag. 303-304
12.4 Seelsorge

Was Seelsorge bedeutet, lässt sich aus den Berichten über das Verhalten Jesu
erkennen. Er wandte sich ohne Ansehen der Person den Sündern zu und ließ
sie seine Liebe empflnden. Er hörte zu, half, tröstete, gab Rat, mahnte, stärkte,
betete, lehrte.

Jesus ist für alle Menschen gekommen, aber nicht alle nehmen ihn an. Die
Seinen sind ihm vom Vater anvertraut. Er will alle Anvertrauten bewahren
und keinen verlieren (Joh 17,12).

Jesu Christi Wort und Tat sind das vollkommene Vorbild für die Seelsorge;
am Sohn Gottes soll sich jeder Seelsorger orientieren. Dazu gibt Jesus das Bild
vom guten Hirten, der die Seinen kennt, mit ihnen spricht und ihnen voran-
geht: „lch bin der gute Hirte. Der gute Hirte lässt sein Leben für die Schafe
[...] Meine Schafe hören meine Stimme, und ich kenne sie und sie folgen mir;
und ich gebe ihnen das ewige Leben, und sie werden nimmermehr umkom-
men, und niemand wird sie aus meiner Hand reißen“ (Joh 10,11.27.2B). Da-
von abgeleitet, haben die Seelsorger die Aufgabe, die Herde Christi zu „wei-
den“ und auf das Wiederkommen des Erzhirten Jesus Christus vorzubereiten.
Dies tun sie „freiwillig“ und „von Herzensgrund“ (1Petr 5,2-4).

lm Weiteren ist Seelsorge auch eine Aufgabe der ganzen Gemeinde. Sie be-
zieht sich auch auf praktische Lebenshilfe; es gelten die Worte: „lch bin hun-
grig gewesen und ihr habt mir zu essen gegeben. Ich bin durstig gewesen und
ihr habt mir zu trinken gegeben. Ich bin ein Fremder gewesen und ihr habt
mich aufgenommen. Ich bin nackt gewesen und ihr habt mich gekleidet. Ich
bin krank gewesen und ihr habt mich besucht. Ich bin im Gefängnis gewesen
und ihr seid zu mir gekommen“ (Mt 25,35.36).

Die Seelsorge in der Neuapostolischen Kirche hat zum Ziel, dem Nächsten
beizustehen auf dem Weg, der zur Erlösung von Sünde und Tod sowie zur
Gestaltung zum Ebenbild Christi führt. Die Grundlage und das Vermögen
dazu finden sich einzig im Opfer Jesu Christi. Das ernsthafte Bemühen des
Gläubigen, in Christi Wesen hineinzuwachsen, wird durch einfühlsame seel-
sorgerische Begleitung unterstützt.

Den Auftrag, mittels seines Verdienstes für Sünder zu sorgen und sie Versöh-
nung mit Gott erfahren zu lassen, gab Jesus seinen Aposteln gemäß Matthäus
28,18-20. Apostel Paulus betont diesen wesentlichen Aspekt des apostolischen
Seelsorgeauftrags: „So sind wir nun Botschafter an Christi statt, denn Gott
ermahnt durch uns; so bitten wir nun an Christi statt: Lasst euch versöhnen
mit Gott!“ (2Kor 5,20).

Die Apostel und die durch sie beauftragten Amtsträger haben die Aufgabe,
den Gläubigen zu helfen, bei der Wiederkunfi Christi bereit und würdig zu
sein. Bis dahin begleiten sie die Anvertrauten seelsorgerisch auf ihrem per-
sönlichen Weg in den unterschiedlichsten Lebenssituationen.



Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pag. 433-434

[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (7)
BakEenEi schreef:@all

Op 4 december 2012 betrof het de verschenen catechismus van de Nieuw-Apostolische Kerk en het ambt van stamapostel. Degene die dat ambt bekleedt, is in deze internationale kerk de hoogste autoriteit. In diens opdracht kwam de catechismus tot stand en op diens gezag werd de inhoud akkoord bevonden. Bij de presentatie tijdens de satellietuitzending stipte districtsapostel Wilfried Klingler nog even aan dat de uitleg over de betekenis van het ambt van stamapostel nu beter is doordacht, zodat betrokkene bij nader inzien wel het hoofd is van de apostelen maar niet meer de eerste knecht van God op aarde, zoals voorheen de opvatting luidde. Nadat ook dit item soigneus was behandeld, volgden er enkele slotopmerkingen en men sloot af met gebed. (...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Di 11 Dec 2012, 16:18" in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012".
@all

In de nieuw-apostolische catechismus lazen wij bij "7.6.6 Das Stammapostelamt" onder meer:
  • "Der Dienst und die Aufgaben, die der Herr dem Apostel Petrus übertragen hat, werden heute vom Stammapostel ausgeübt."
Dat betekent nogal wat! Echter, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" is dat nog lang niet alles want de stamapostel benoemt bijvoorbeeld diens eigen opvolger. Zie onder. Gedraagt zo iemand zich dan nog altijd niet als de eerste knecht van God op aarde?!
Dit voorval en talrijke soortgelijke voorvallen hebben ons door de jaren heen telkens benauwd want vanaf het hoogste niveau in de organisatie worden gelovigen met zulke woordspelingen in verwarring gebracht.


[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
ACE
Berichten: 474
Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door ACE »

@WT

Alsof het imago van sekte nog niet genoeg is, vervult men met de cathechismus in de hand thans de rol van schriftgeleerden.
Mattheus 5: 17 Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen.
Dat vervullen van de cathechismus lijkt me een puntje van aandacht. Oftewel 150 jaar NAK geschiedenis waarin dat NIET is gelukt!

Groet,
ACE
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (8)
BakEenEi schreef:(...)
Waar ik voor mijzelf vaak grote vraagtekens bij heb geplaatst is dat "hoge dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk slechts "apostel des Heren" mogen zijn onder de voorwaarden dan wel onder de nog te stellen aanvullende c.q. gewijzigde voorwaarden van de voorzitter van het internationale kerkbestuur, aan wie zij vooraf trouw moeten zweren en aan wie zij daarmee absolute gehoorzaamheid verplicht zijn. Die hele gekunstelde constructie onder "de machtige leiders" verontrustte mij zeer.
  • 33 Jullie hebben ook gehoord dat destijds tegen het volk werd gezegd: “Leg geen valse eed af, voor de Heer gedane geloften moeten worden ingelost.” 34 En ik zeg jullie dat je helemaal niet moet zweren, noch bij de hemel, want dat is de troon van God, 35 noch bij de aarde, want dat is zijn voetenbank, noch bij Jeruzalem, want dat is de stad van de grote koning; 36 zweer evenmin bij je eigen hoofd, want je kunt nog niet één van je haren wit of zwart maken. 37 Laat jullie ja ja zijn, en jullie nee nee; wat je daaraan toevoegt komt voort uit het kwaad.
    Uit: Matteüs 5 (NBV)

    12 Maar bovenal, broeders en zusters, zweer geen enkele eed, niet bij de hemel, niet bij de aarde, nergens bij. Laat uw ja ja zijn, en uw nee nee, anders zult u ervoor gestraft worden.
    Uit: Jakobus 5 (NBV)
(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Di 09 Nov 2010, 15:08" in de thread "Driemaal "rentmeesterschap" is scheepsrecht!"
Redactie schreef:(...)
... de eed die "hogere dienaren" bij de wijding tot het ambt van apostel moeten zweren tegenover de stamapostel (al lijkt het een plechtige belofte jegens God):
  • “Voor God, de Vader, Zijn Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest beloof ik om God, de Schepper van alle dingen, van ganser harte, met mijn gehele ziel en ganse gemoed en met alle krachten lief te hebben en mijn naaste als mijzelf. Het is voor mij een heilige plicht om de leer van Jezus, in het bijzonder de verlossende kracht van Zijn offer en Zijn wederkomst, te verkondigen en met de gave van de Heilige Geest de in de naam van Jezus ontvangen opdracht waarachtig, zorgvuldig, gewetensvol en rechtvaardig te vervullen. Ik wil in deemoed dienen en mij waardig en eerbaar tegenover God en de mensen gedragen. Ik erken de Stamapostel als de hoogste geestelijke en verzeker hem van mijn volle ondersteuning. Ik belijd de eenheid met de Stamapostel en de met hem verbonden Districtsapostelen en Apostelen van de Nieuw-Apostolische Kerk, wier hoogste plicht geloofsgehoorzaamheid, wier hoogste eer de trouw tot het werk van God en wier hoogste doel de voleinding in Christus is. Als besturend ambt van de Nieuw-Apostolische Kerk wil ik voor deze belijdenis altijd ondubbelzinnig instaan en overeenkomstig het evangelie als Apostel van de Nieuw-Apostolische Kerk leven.”

    Bron: http://www.nak.org/nl/over-ons/structur ... n-apostel/
(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Di 15 Mrt 2011, 11:52" in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis".
@all

De macht welke in de Nieuw-Apostolische Kerk berust bij de stamapostel, is werkelijk enorm want "apostelen" staan bij hem onder contract (zie boven), waardoor al dezen ertoe verplicht zijn om met één mond te spreken. Wanneer bijvoorbeeld de stamapostel "sich freut den vorliegenden Katechismus (...) zum 150-jährigen Bestehen der Neuapostolischen Kirche zur Verfügung stellen zu können", heeft iedereen maar goed te begrijpen dat de Nieuw-Apostolische Kerk in 1863 werd opgericht. Uiteraard klopt dat zo niet zoals ook de eerste protestantse kerk niet in 1517 is gesticht:
Maarten Luther (Duits: Martin Luther) (Eisleben, 10 november 1483 – aldaar 18 februari 1546) was een zeer belangrijke Duitse protestantse theoloog en reformator. Begonnen als augustijner monnik (1506) die het sacrament van de priesterwijding ontvangen had (1507), ontwikkelde hij zich na zijn benoeming in 1508 tot hoogleraar in de moraaltheologie aan de Universiteit van Wittenberg tot dé leidende persoonlijkheid van de Reformatie in het Duitse Rijk. De publicatie van zijn academische stellingen tegen de handel in aflaten op 31 oktober 1517 is het symbolische begin van het protestantisme. In 1521 werd Luther geëxcommuniceerd door paus Leo X. Luthers naam wordt dikwijls in één adem genoemd met de reformatoren Huldrych Zwingli en Johannes Calvijn.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Luther
Wie zich bij de Nieuw-Apostolische Kerk laat wijden tot apostel, moet er dus goed voor zorgen de stamapostel te vriend te houden. Liefst geef je dan een ontwijkend antwoord indien "zeurpieten" vragen stellen over jaren als 1863, 1878 of 1897. Of, beter nog: je antwoordt helemaal níet. Wie in deze kerk niet "verbonden" blijft met de stamapostel, moet maar weten wat ervan komt. De stamapostel zelf windt er geen doekjes om:
Tosca schreef:(INGEZONDEN)

Aan allen die het lezen willen


Dilemma


Even een spontane reactie van mijn kant op het recent gepubliceerde artikel over het verslag in de Unsere Familie van de dienst in Oeganda op zondag 29 maart jl., gehouden door stamapostel Wilhelm Leber en bijgewoond door o.a. districtsapostel De Bruijn.

Van stamapostel Leber waren hierbij door het webteam twee citaten geel gemarkeerd, namelijk in het begin van de prediking...
  • [begin citaat 1]
    Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.
    [einde citaat 1]
... alsmede - aan het einde van de dienst:
  • [begin citaat 2]
    Auch Zweifel ist Sünde.
    [einde citaat 2]
Al tientallen jaren staan er in het tijdschrift Unsere Familie (dat twee keer per maand verschijnt en dat afgezien van het Duits ook in andere talen uitkomt) verslagen van gehouden diensten door de stamapostel. Ik neem aan dat de achterliggende gedachte is dat dit wereldwijd de eenheid in de nieuw-apostolische geloofsleer bevordert. De stamapostel spreekt niet alleen in diens hoedanigheid van voorzitter van het internationale kerkbestuur doch eerst en vooral als "eerste knecht Gods op aarde" en "rechterhand van Jezus Christus". Zo werd het in de diensten -die ik 50 jaar lang bijwoonde- althans vaak aangehaald.

(...)

Met vriendelijke groet,
TjerkB - 17 juli 2009


Uit: Bericht door Tosca op "Vr 17 Jul 2009, 15:30" in de thread "NIET NAVOLGEN STAMAPOSTEL...IS VERLOREN."
Zie hieromtrent ook het eerste artikel in deze berichtenserie.

Wie de moeite neemt om serieus na te denken over wat er feitelijk in de "plechtige belofte" (lees: eed) stáát, zulks in samenhang met de diverse statuten bij de Nieuw-Apostolische Kerk en thans de catechismus, zal zich kunnen realiseren, hoewel er daarbij wordt gesproken van "het werk van God" en "overeenkomstig het evangelie", dat er hier géén zuivere koffie wordt gedronken door met name de verregaande eigenzinnige gevolgtrekkingen van de nieuw-apostolische kerkleiding qua hiërachische gezagsverhoudingen onder haar "dienaren" en de rechteloosheid (!) van aangesloten leden bij geestesnood ten gevolge van al dergelijke oneigenlijke verhoudingen.
  • De gelijkwaardigheid onder kinderen van één Vader moet in de Nieuw-Apostolische Kerk (na 150 jaar, of zo) nog worden uitgevonden.

[wordt vervolgd]

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!

Bericht door Redactie »

Gewoon autoritair of een goddelijke autoriteit? (9 - slot)

@all

Hoezeer het in en om de Nieuw-Apostolische Kerk ook gonst van de activiteiten; ons was en ís het in het geloof zuiver begonnen om het "werk van God" en om het "evangelie van Jezus Christus". Daar kan men wel een bedrieglijk machtsbestel omheen bouwen, maar niemand is dan nog "veilig in Jezus' armen":
BakEenEi schreef:(...)
De hiërarchische gezagsverhoudingen in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland kennende, geschiedde het in 2009 evenzo toen districtsapostel De Bruijn bij wijze van spreken nog maar één (onuitgesproken) wens had: verlos mij van (de door mijzelf veroorzaakte) problemen met Ronald Rohn. En ja hoor, zijn wens werd onder de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en overzeese gebiedsdelen op slag ieders gebod... Wie namelijk in zo'n situatie blijk geeft van enige aarzeling, wordt in dit machtsbestel door "een rechterhand" apart genomen en indringend in de ogen gekeken om te ontdekken wat de precieze impact kan zijn van die zorgelijke blijk van terughoudendheid. Alleen voor de meest loyaal ogende "hoge dienaren" is er daarna nog enige bevordering tot heerlijkheid in de broederkring denkbaar. Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.

Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.


(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 28 Jan 2011, 19:40" in de thread "Elders gelezen... "
BakEenEi schreef:(...)
Wat velen zich ondertussen niet realiseerden is dat het internationale kerkbestuur zich was gaan beraden op veranderingen in de geloofsleer en waartoe de bevindingen zouden leiden. Grote onrust onder ingewijden is daarvan thans het gevolg. Bij Glaubenskultur verschenen dienaangaande deze week twee nieuwe "Premium-Artikel": "Neues Selbstbewusstsein - Alte Exklusivität" alsmede "Aufgeblasen und doch im Schrumpfzustand". Zie http://www.glaubenskultur.de/. Volgens het eerste artikel zouden recentelijk alle kerkelijke ambtsdragers er in een speciaal schrijven nogmaals (in aansluiting aan eerdere berichtgeving over de herziene geloofsbelijdenis) op zijn gewezen dat de kerk het ambt van apostel nodig heeft om in alle opzichten te voldoen aan haar taakstelling: waar het ambt van apostel voorhanden is in verbondenheid met de stamapostel die Petrus' opdracht volbrengt, bestaat de geestelijke bediening tot het juiste beheer van de drie sacramenten. Anders gezegd: zonder tussenkomst van een nieuw-apostolische apostel kan niemand een kind van God zijn en kan het Heilig Avondmaal niet geldig worden toegediend! Voor de Heilige Waterdoop maakte de kerkleiding eerder al een uitzondering want dit sacrament zou aan de kerk in zijn geheel zijn toevertrouwd en daarmee niet exclusief gekoppeld aan de Nieuw-Apostolische Kerk. Voor alle duidelijkheid: andersgezinde christenen zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" (laatste herziene editie) pas kinderen van God indien zij van een nieuw-apostolische apostel het sacrament van de Heilige Verzegeling hebben ontvangen. Leg dit maar eens zonder gêne uit wanneer je als "kind van God" in contacten met anderen, die volgens de nieuw-apostolische geloofsleer hooguit christenen kunnen zijn, iets vertelt over je geloof! Bij sollicitaties, op school, enzovoort. Daar komt nog bij dat stamapostel Leber in diens Woord van de maand in maart 2009 letterlijk verklaarde: "... volgens ons nieuw-apostolische geloofsinzicht is het aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen". Dat geloof je toch niet?!! Denk alleen maar aan de geschiedenis over Filippus -die geen apostel was zoals van hem een naamgenoot, doch een evangelist- en de Ethiopiër (Handelingen 8, vanaf vers 26).


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 11 Feb 2011, 14:36" in de thread "Actuele stand zaken mbt ledenaantallen NAK NL"
Redactie schreef:(...)
Onder "Ortszeugen" verstond hij diegenen, die stamapostel Bischoff (in Frankfurt am Main) persoonlijk goed hebben gekend. Aan het eventuele inzicht of oordeel van anderen hecht hij op voorhand weinig waarde, zo werd ons te kennen gegeven. Ook vond hij het volstrekt logisch dat wie zich ooit tegen de Nieuw-Apostolische Kerk heeft gekeerd, in deze kerk geen geestelijke bediening mag krijgen, ook niet indien men na 1955 elders een kerkelijke ambtsdrager was. Dit standpunt kwam mij niet onbekend voor! Immers, districtsapostel Pos dacht hier hetzelfde over.

Andere inleiders wonden er geen doekjes om dat -net als stamapostel Bischoff- ook de stamapostelen Krebs en Niehaus al hebben gemeend dat de wederkomst van Jezus Christus tijdens hún leven te verwachten viel, zij het dat men er toen geen dogma van maakte. Verder lijkt het door niemand, zelfs niet door de nieuw-apostolische kerkleiding, te worden betwijfeld dat Fritz Bischoff en de vroegere apostel Rockenfelder senior er met hun beiden de hand in hebben gehad dat apostel Peter Kuhlen terugtrad als toekomstige opvolger van stamapostel J.G. Bischoff die hem daartoe op grond van voorafgaande besluitvorming in het apostelcollege in 1948 tijdens een dienst in Bielefeld als zodanig had beroepen. Daarnaast heeft Fritz Bischoff inderdaad zakelijke voorkeursrechten genoten die zijn vader, stamapostel Bischoff, hem persoonlijk toeschoof.


(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Wo 05 Okt 2011, 13:33" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"
BakEenEi schreef:(...)
"Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!" (...) Maar kan er dan -onder bepaalde omstandigheden- niet tóch ergens een grens komen te liggen? Wie in het woordenboek kijkt bij "blind", komt daar niet alleen "liefde is blind" tegen, doch ook "blinde vlek", "een blinde bewonderaar", "ik was blind voor zijn gebreken", "blind geloof", "blinde gehoorzaamheid" en "blinde hutspot". (...) Welnu, staan in de Nieuw-Apostolische Kerk de "Godsgezanten" niet per definitie buiten elke verdenking? Dat leert ons toch "das neuapostolische Glaubensverständnis"? Met de paplepel wordt het "aufschauen zum Segensträger" er bij de kinderen ingegoten!

"Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" maakt het echter nogal uit wíe er bij een veroorzaakt ongeval achter het stuur heeft gezeten. Is dat iemand die "níets" is, dan is diegene gloeiend de klos. Is het daarentegen iemand in het "werk Gods" die "íets" is; dan snellen er opeens van alle kanten lakeien toe met de prachtigste mantels der liefde. Later zijn het diezelfde lakeien die voor hun miezerige knipmessengedrag worden beloond met een hoger ambt. Wáár of niet?! Als je dát ontdekt, terwijl de ooms en tantes van de zondagsschool, het godsdienstonderwijs en het confirmateonderricht je dat er níet bíj hadden verteld, hang je.

Dán wacht je géén "zalig lot" in het "werk Gods"...


(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Za 08 Dec 2012, 10:58" in de thread "Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!"
Bij onze berichtgeving hebben wij er veel moeite voor gedaan om "man en paard" te kunnen noemen, al was het alleen maar om de schijn te vermijden dat wat wij schrijven hooguit bij enkelen "tussen de oren" zit.

Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Plaats reactie