Beslissende momenten

Essays, Columns & Interviews

Speakerscorner voor wie het apostolische werk een warm hart (zou willen) toedragen. Kopij via redactie@apostolischekritiek.nl
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Beslissende momenten

Bericht door Redactie »

Beslissende momenten

Beslissende momenten kunnen -als een lakmoesproef- voorgoed uitsluitsel geven over iets wat tot dan toe onduidelijk is. Een rechtgeaarde zal je niet bedriegen. Soms zie je pas achteraf dat dergelijke momenten zijn gepasseerd. Soms ook zie je ze van tevoren aankomen. Soms valt er met de uitkomst nog te leven, doch ook het tegendeel kan het geval zijn. Ik herinner mij een oud zangkoorlied: "Wij zijn op de weg ten leven, die een school der vorming is". Aldus waren wij met elkaar in het geloof onderweg. Een ander bekend lied eindigde met de woorden: "Zo bieden w'ons van harte opnieuw als helper aan". Als broeders en zusters in de gemeenschap, waar een ieder hoopte op steun en bijstand, mochten wij vallen en opstaan. Denk hierbij ook eens aan het lied "Wenend ik voor 't altaar sta, wijl mijn last mij drukt" (...) "O, mag ik nog één keer hopen, éénmaal zien 't ontfermend licht". Dat werd niet in de gauwigheid zo maar even gezongen; welnee, het was een gebed! Of je nu in het koor zat of niet, deze woorden spraken bij ons allen uit het hart. Tezamen wilden wij ons voor God verootmoedigen, "Want oprecht berouw in mij, breekt met kracht zich baan." Veel zegen viel de gemeente op deze wijze ten deel. In die tijd was de
naamsbekendheid (!) van de Nieuw-Apostolische Kerk (!) nog niet het voornaamste doel, zoals tegenwoordig voor de "zegenaars". "In dat licht te mogen wand'len, trots de duisternis op aard', geeft [gaf] ons daag'lijks stof tot danken, is [was] ons vele offers waard."

TjerkB
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all
  • Gezondheid
    [1] Eer een arts, want je hebt hem nodig,
    ook hij is door de Heer geschapen,
    [2] en hoewel genezing van de Allerhoogste komt,
    wordt hij door de koning beloond.
    [3] Een arts wordt om zijn kennis geëerd,
    hij wordt door aanzienlijken bewonderd.
    [4] Door de Heer brengt de aarde geneeskrachtige kruiden voort,
    een verstandig mens versmaadt ze niet.
    [5] Werd het water niet zoet door een stuk hout,
    zodat zijn kracht zichtbaar werd?
    [6] De Heer zelf gaf de mensen de kennis,
    zodat hij om zijn wonderbaarlijke kruiden wordt geprezen.
    [7] Daarmee geneest hij en neemt hij de pijn weg,
    [8] de apotheker maakt er een balsem van.
    Het werk van de Heer kent geen einde,
    hij brengt genezing op de aarde.
    [9] Mijn kind, negeer je ziekte niet,
    maar bid tot de Heer, dan zal hij je genezen.

    [10] Bega geen misstappen, handel rechtschapen,
    reinig je van elke zonde.
    [11] Breng een aangenaam geurend offer, geef een handvol tarwebloem,
    breng een rijk offer, alsof je al op sterven ligt.
    [12] Laat de dokter zijn werk doen, ook hij is door de Heer geschapen,
    houd hem niet op een afstand, ook hij is nodig.
    [13] De goede afloop ligt soms in zijn handen;
    [14] ook hij bidt tot de Heer
    dat hij hem de weg naar genezing wijst
    en het leven redt.
    [15] Moge wie zondigt tegen zijn maker
    in handen vallen van een arts.


    Uit: Jezus Sirach 38 (NBV)
  • Laodicea
    [14] Schrijf aan de engel van de gemeente in Laodicea: “Dit zegt Amen, de trouwe en betrouwbare getuige, het begin van Gods schepping:
    [15] Ik weet wat u doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! [16] Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal ik u uitspuwen. [17] U zegt dat u rijk bent, dat u alles hebt wat u wilt en niets meer nodig hebt. U beseft niet hoe ongelukkig u bent, hoe armzalig, berooid, blind en naakt. [18] Daarom raad ik u aan: koop van mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien. [19] Iedereen die ik liefheb wijs ik terecht en bestraf ik. Zet u dus volledig in en breek met het leven dat u nu leidt. [20] Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij.
    [21] Wie overwint zal samen met mij op mijn troon zitten, net zoals ik zelf overwonnen heb en samen met mijn Vader op zijn troon zit. [22] Wie oren heeft, moet horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt.”’


    Uit: Openbaring 3 (NBV)
Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

Redactie schreef:(...)
Realiseert u het zich alstublieft dat er aan de basis van de kerkgemeenten -zeker in Duitsland- tot dan toe vrijwel niemand gewend was om actief mee te denken indien het om beleidszaken ging. Nu echter werden allen erbij betrokken! Aanvankelijk waren het weinigen die zich aangesproken voelden, doch later velen! Wat er aan de orde was, namelijk "was konkret erlebbar sein soll, wenn man im Jahr 2010 (in Niedersachsen) bzw. 2014 (in Sachsen-Anhalt und Sachsen/Thüringen) in eine Gemeinde kommt" (zie boven), ging immers iedereen aan! En waar leidde het toe? Tot nieuwe bezieling, tot een gezamenlijk draagvlak voor organisatorische veranderingen, tot gemeenschapszin én er ontstond hoop op een fijne oecumenische omgang met andersgezinden. Frank Preusse was daarbij in deze gebiedskerk één van de voortrekkers. Hij schreef hierover zelfs:
  • "De eerste oecumenische trouwplechtigheid, die een Lutherse dominee en ik vele jaren geleden gezamenlijk leidden (met het medeweten en toestemming van de verantwoordelijke apostel), had eenvoudig plaats en dan werd er geen commentaar gegeven."

    Bron: Zwijgen heeft zo zijn tijd – spreken evenzeer!
Terwijl ieder onder aanvoering van districtsapostel Klingler met veel elan doende was met de uitwerkingen van het project "Vision 2010/14", hoezeer er ook ingrijpende maatregelen nodig bleken zoals het opheffen van kerkgemeenten, heeft deze districtsapostel -nu achteraf bezien- zich blijkbaar in de tussentijd moeten conformeren aan "het recht" van de sterkste(n) binnen het internationale kerkbestuur. Tenminste, hij heeft diens koers thans zichtbaar bijgesteld ten gunste van de "rechts-radicalen" onder de invloedrijke (kapitaalkrachtige) kerkvorsten onder de "Boden van Jezus" - net als trouwens eerder al apostel Kainz in Oostenrijk. De herziene geloofsbelijdenis welke uit hun koker is voortgekomen, spreekt dienaangaande boekdelen. Speciaal in de gebiedskerk van districtsapostel Klingler had men zulke doffe ellende bepaald niet royaal ingecalculeerd. Vandaar juist daarvandaan de ontstane commotie!

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 11 Mrt 2011, 19:38 in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis".
@all

Het onderwerp van deze thread is "Beslissende momenten". Als plotseling "elke seonde telt", hopen wij dat er snel iemand zal zijn die "helpende hulp" (!!) kan bieden. Misschien moet er wel levensreddend worden gehandeld. Ikzelf heb dat meegemaakt, toen er een traumahelikopter werd opgeroepen omdat één van onze kinderen levensgevaarlijk gewond was geraakt bij een verkeersongeval. Ook heb ik ongevallen meegemaakt, waarbij het voor slachtoffers al te laat was voor hulp. Door mijn werk raakte ik betrokken bij situaties waarin mensen geen enkele vorm van hulp meer zagen zitten. Ik heb óók gezien dat "hulpverleners" er soms geen idee (meer) van hadden waaruit hun hulp zou kunnen bestaan. Aan de andere kant is er tegen mijzelf wel eens gezegd: "U had wel véél eerder om hulp mogen vragen!" Iets anders nog, wat mij trouwens altijd zal bijblijven, is, dat een arts tijdens een gesprek spontaan opmerkte: "Het maakt verschil of de omstandigheden die je ondervindt, je overkomen, of ze je worden aangedaan, óf dat je ze over jezelf afroept." (...) Ongelofelijk, dacht ik: wat zit dáár véél in!

Lang niet altijd ligt "de verantwoordelijkheid" bij een ander! Als ik het voor mijzelf mag zeggen, ligt "de verantwoordelijkheid" eerst en vooral bij mijzelf. Niet in de laatste plaats ook wat het geloof betreft. Bijvoorbeeld:
  • [23] Leg uw last op de HEER
    en hij zal u steunen,
    nooit zal hij dulden
    dat een rechtvaardige ten val komt.


    Uit: Psalm 55 (NBV)
Toen ik op een gegeven moment zag dat "de Stamapostel" zijn plan met God had veranderd, was dat wel een verbijsterende constatering, maar ik was bij wijze van spreken niet met hem getrouwd, noch met het kerkgenootschap waar ik lid van was. Het werk Gods is véél groter dan sommige mensen willen opschrijven in een catechismus... Véél groter ook dan ze in een "visie" kunnen neerleggen, en ook véél groter dan ze hopen dat anderen op hun woord zouden aannemen.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all

Het kan nogal wat uitmaken vanuit welke positie en op welke manier (oog)getuigen hun waarnemingen hebben gedaan indien er ergens iets voorvalt, wat achteraf opheldering nodig heeft. Soms blíjft het gissen naar de precieze toedracht.

Doordat niet ieders "plaats in 't Heilsplan Gods" (naar het lied "O Eerst'lingskind, waardeer") hetzelfde is, al was het alleen maar omdat wij in het geloof liever actief onderweg zijn dan stilstaan, kunnen onze waarnemingen sterk van elkaar verschillen. Wie misschien zonder veel begrip van het reisplan vertrouwt op "de hand van leiding" (...) "in de ons gegeven dienaren", en wel eens voor verrassingen is komen te staan, herkent zich wellicht in het volgende...
Zelfwerkzaamheid

Wáár is het nu misgegaan, zo heb ik me vaak afgevraagd. Ooit viel het me op in een krant dat iemand sprak over "kneedbare types": personen die zich in een organisatie op voorspelbare wijze zullen ontwikkelen, die men naar zijn hand kan zetten en waar betrokkenen ook op geselecteerd zijn. Dat zou het heel goed kunnen zijn, dacht ik, en meteen schoot me te binnen wat er een keer werd verteld op een ouderavond over het Montessori-onderwijs.

Er zou op de bewuste avond iets worden verteld over wat nu precies het Montessori-onderwijs inhoudt. Daarvoor was er een docent uitgenodigd van de opleiding, waar men de betreffende akte kan halen. Wie de klassen inkijkt op een Montessori-school, ziet in de regel wel allerlei groepjes kinderen aan het werk, maar soms duurt het even voordat je tussen hen in de leerkracht ontdekt. In het Montessori-onderwijs krijgen leerlingen namelijk een persoonlijke instructie, waarmee ze vervolgens zelfstandig aan het werk gaan. Maria Montessori ging destijds volledig uit van het kind: leer mij het zelf te doen. Het bleek een succesvolle benadering. (Toen ikzelf op de lerarenopleiding voor Economie en Recht zat en een tentamen moest maken over de verschillende onderwijsvormen, sprong dit er voor mij uit, wat later de reden is geweest dat mijn echtgenote en ik onze kinderen voor het Montessori-onderwijs opgaven.)
"Misschien kan ik u het best een voorbeeld geven," zei de docent. "U zult het allemaal wel eens hebben meegemaakt dat u in de hal van een station een aantal mensen bij elkaar ziet, die vermoedelijk samen een reisgezelschap vormen. Ze zien er ontspannen uit en staan gezellig met elkaar te praten. Toch zijn er ook heel veel mensen alleen op reis. Overal op het station lijkt het een chaos, en je zou bijna denken dat in zo'n chaos niemand meer de weg vindt en aankomt op de plaats van zijn bestemming. Dan ben je vermoedelijk beter uit in een reisgezelschap, want daar fungeert in de regel een ervaren reisleider die ook beschikt over een uitgewerkt reisplan. Aan de andere kant hoor je zelden dat mensen die alleen reizen, onderweg verdwalen of hun doel missen. Zij vragen eventueel iets na bij een informatiebalie, overleggen op het perron met een conducteur, enzovoort. Hoe anders wordt het echter, als je na een uur in de stationshal terugkeert en dan daar datzelfde reisgezelschap nog zou aantreffen. Kennelijk is hun reisleider niet gekomen. Nu kijken deze reizigers opeens vragend en onzeker alle kanten op. Chaotische taferelen. Welnu, in het Montessori-onderwijs wordt kinderen geleerd zelfstandig naar oplossingen te zoeken. Dit bereidt ze voor op hun toekomst."

Jezus zei: "Zonder Mij kunt gij niets doen." Jézus zei dat. Daarmee verwachtte hij volgens mij niet dat zijn discipelen in de gemeenten óók zouden zeggen: "Zonder mij kunt gij niets doen." In een mooi lied zingen we: "Waarheen, pelgrims, wilt gij trekken, met uw reisstaf in de hand?" In het tweede vers staat dan: "Neen, wij vrezen geen gevaren, want Gods eng'len trekken mee." Door de werkzaamheid van de Heilige Geest en door Gods leiding in ieders persoonlijke leven ("Rijke beloften" - "Ik zal u leiden, al met Mijn oog!") is het bepaald niet zo, dat dienaren voor broeders en zusters te vergelijken zijn met reisleiders die exclusieve reisplannen meebrengen en waarin dezen hun favoriete excursies hebben uitgewerkt.

Wáár is het nu misgegaan? Na alles te hebben overwogen, na honderden slapeloze nachten, na duizenden hartenkreten, na al deze hoogten en diepten kwam ik op het volgende bijbelwoord:

Niet dat wij heersers zijn over uw geloof,
maar wij zijn medehelpers uwer vreugde;
want gij staat in het geloof.
(2 Kor. 1:24, Luth.vertaling)

Want gij stáát in het geloof!! Dáár ligt de kern, de kern ook voor het respect tegenover elkaar.

(...)


Uit: Bericht door "Vage gast | 27 juni 2005 om 11:35" (oorspronkelijke locatie: http://maimonides.web-log.nl/maimonides ... nt-8836092)
Wanneer ik dit voorlegde aan "de dienaren", knikte men niet "ja" en niet "nee" doch ergens daartussenin, minzaam en lankmoedig. Voor mij echter was het menens want ik maakte de harde (!) realiteit mee. Spijtig genoeg kwam dan het "dienen" steevast neer op sussende praktijken in de zin van "stil maar, wacht maar; alles wordt nieuw". Blijkbaar gaat het bij deze manier van doen om een nagenoeg onbedwingbare neiging van vrijwel alle nieuw-apostolische ambtsbroeders. Zelden denkt iemand eerst eens goed na, doch meteen wordt er "op de automatische piloot" dienovereenkomstig -ontwijkend- gereageerd. Al zei ik het er van tevoren bij dat ik graag wilde dat de automatische piloot UIT wordt gezet, dan nóg!! Vandaar dat ik in tal van berichten uiteindelijk sprak van "de ondoordringbare laag", al raakten "ome Jaap" en anderen daardoor ontstemd.

Dit Geestdodende onbegrip heeft er in mijn situatie toe geleid dat ik de zaken beter in perspectief wilde leren zien. Toen ik vervolgens gedurende een jaar of 10 een soort van helikopterview er op na had gehouden, had ik wel genoeg gezien. Allerlei ontwikkelingen lieten zich nu met elkaar combineren. Puzzelstukjes vielen in elkaar. Er wérd gewerkt met dubbele agenda's, en hóe?! Tijdens de (tweede) Europese Informatieavond van 4 december 2007 kwam er opeens een topje van de ijsberg naar boven. Wij hebben het bijna allemaal gezien, denk ik. Het was... níet okay. Foute boel, beter gezegd. Daarna ging het bergafwaarts. En nog steeds. Waarom?! Men is niet (meer) eerlijk en oprecht. Helaas.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all

Hopelijk wordt het dan nu wat duidelijker waarom ik -bijvoorbeeld- het onderstaande bericht plaatste:
BakEenEi schreef:[het tweede vervolg]

Tussendoor nu iets heel anders, al heeft het er indirect wel mee te maken. In een TV-programma van Martin Šimek sprak deze eens een man die in het kort iets vertelde over een immens trauma dat hij in zijn vroegste jeugd had opgelopen. De man was amper een kleuter toen hij hoorde dat zijn vader in de stal van hun boerderijtje een woordenwisseling kreeg met zijn oudere zus die thuisgekomen was van catechisatie. Toen het meisje niet direct kon vertellen waarover het bij catechisatie die keer had gehandeld, haalde de vader naar haar uit. Dit zag haar broertje door een kier. Zij viel echter zo ongelukkig dat zij kort daarop overleed. De vader deed het daarna het voorkomen alsof zijn dochter alleen maar ongelukkig ten val was gekomen, zich niet realiserende dat zijn 3- of 4-jarig zoontje ooggetuige was geweest van doodslag. Dit kind werd een man die later stratenmaker was geworden. En nu vertelde hij zijn geheim aan Martin Šimek. Ik dacht: als de straatstenen eens konden spreken waarover hij zich dag-in dag-uit met een kinderhart vol eenzaam verdriet later heeft moeten buigen, wat zou er dan veel los komen over wat deze beide (!) kinderen is aangedaan... Dit schreef ik trouwens achteraf aan de redactie van het programma die mij met de man in verbinding bracht. (...)

Wat ik hiermee wil zeggen is dit: werd er niet (toen ik een kind was) in de gemeenschap vaak aangehaald dat één ziel voor de lieve God méér van waarde is dan alle schatten der aarde?! Zo ja, hoe valt dit dan te rijmen met de heerschappij van "hoge dienaren" (?!) in het "werk Gods" ten koste van enkelingen die daartegen géén verweer hadden? Kan iemand mij dit omgaand uitleggen?!


[wordt NIET vervolgd; BEE]


Bron: Bericht door BakEenEi op "Vr 28 Jan 2011, 21:15" in de thread "Elders gelezen... "
Indien "hoge(re)" dienaren (!) zich gedragen als parvenu's en "lage(re)" dienaren zich zó opstellen alsof men aan het alomvattende gezag van dezen onderworpen zou zijn, terwijl het zou gaan om het werk Gods (!), houdt het op. Dan is er niemand meer die op een beslissend moment een hand zal uitsteken, al wordt daarmee aan naasten onnoemelijk veel leed berokkend. Dit bedroevende weerzinwekkende verschijnsel doemt in de geschiedenis van het apostolische werk telkens weer op, zodra machtsfiguren (!), als men ze een vinger geeft, de hele hand nemen. Maar dan is het vanzelf allang weer fout gegaan bij de machtsaanspraken die er van tevoren -door degenen die daarvan achteraf spijt krijgen- werden ingewilligd. Macht wordt gefaciliteerd en gelegitimeerd. Maar o wee, indien iemand daarop wordt aangesproken, in de Nieuw-Apostolische Kerk.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all

Nu kan ik wel tegen iedereen die het aangaat, zeggen "Sukkel, die je bent. Had toch wat beter uitgekeken!", maar het hele venijn was hier zó lastig te doorzien, dat ik mij zó niet moet willen uitdrukken. Aan de andere kant; de hele zaak is wel om moedeloos van te worden. Ik vind het afschuwelijk om een intussen volstrekt voorspelbaar doemscenario zich als het ware te zien herhalen. Wie in het werk Gods de rol van machthebber voor zichzelf opeist, is daar natuurlijk aan het verkeerde adres. Dus, zegen - vergeet het maar. Er ís doodeenvoudig helemaal geen zegen meer waar lomperiken op die manier huishouden! Geen zegen te bekennen. Werkelijk, in de verste verte niet. (...) Wat is dan echter al bijna net zo voorspelbaar als de ondergang die sommigen over zichzelf (en hun meest nabije naasten) afroepen? Welnu, dat is de nogal voor de hand liggende "psychologische" reflex, waarin men schiet, van imponeren, overdrijven; opzichtig "goed" willen doen, enzovoort. Het heeft heus een reden, indien er op deze terreinen zware accenten worden gelegd. Je kwam in "het Vaderhuis" voor balsem voor de ziel, maar tegenwoordig wil men het liefst kwijt wat er allemaal "in de aanbieding" is. De "branchevervaging" die ik bedoel heet immers verzuiling! Ook op dit gebied sprak ik al jaren geleden mijn zorgen uit, bij "de dienaren". Men knikte niet "ja" en niet "nee" doch ergens daartussenin, minzaam en lankmoedig. (...) Wie om zich heen keek, met name via het Internet, kon het serieus zien aankomen.

O, wat zijn wij, nieuw-apostolischen in Duitsland in het algemeen doch in Nordrhein-Westfalen in het bijzonder, toch een ongelofelijke zegen voor de mensheid. Ben je verslaafd, voel je je een kneus, zit je gevangen, heb je problematische schulden, baby's of peuters die een kinderdagverblijf zoeken, of ben je ondernemer? Jeder kann sich einbringen! Ook als je een huis wil kopen of een aanleunwoning zoekt, als je creatief wil leren fotograferen of journalistieke stukken wilt kunnen schrijven. Join the club! Reis je liever (de wereld rond, om te beginnen in Duitsland) in het gezelschap van geestverwanten, en trek je er graag met elkaar op uit, of houdt je van een barbecue op zijn tijd. Kom en zie! En geef al het geld dat je uitgaf aan goede doelen, maar aan ons, want dan doen wij er iets mee, uiteraard onder auspiciën van de "Godsgezanten" zoals al onze nevenactiviteiten, wat tegelijkertijd de naamsbekendheid vergroot van onze religieuze multinational. Bezoek onze webshops voor de laatste koopjes. (...) Waarom deze verzuiling? Klantenbinding! Géén zuivere koffie!

Massabijeenkomsten, satellietuitzendingen, zelfbedachte feestelijkheden om per saldo telkens maar weer wat nieuws te vieren te hebben (zoals volgend jaar in één adem en-passant de "feestelijke" presentatie van de catechismus, een gekunsteld 150-jarig jubileum en de feestelijke opvolging van een stamapostel), zorgvuldig voorbereide en bij voorkeur zelf geregisseerde publiciteit in de media; zegensstonde na zegensstonde en hoogtepunt na hoogtepunt. Doch nogmaals, wie in "het Vaderhuis" kwam voor balsem voor de ziel; die wordt overruled door de große Herausforderungen waarvoor de zegenaars zich als machtsfiguren geplaatst zien.

"Haben Sie noch ein Wunsch?" (...) Ik wou dat het niet wáár was!

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all

Over beslissende momenten gesproken... De inhoud van een drietal berichten op dit Forum kwam bij mij op, te weten:
Redactie schreef:
Criticus schreef:
Redactie schreef:Indien "de gemiddeld br/zr", net als de "Godsgezanten" die zij op weg naar het einddoel (in the middle of nowhere) wensen na te volgen, liever wegkijkt van de sporen van vernieling die men schaamteloos in de samenleving aanricht, zal ieder vroeg of laat wel staande worden gehouden. Is het niet op last van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, dan wel uiteindelijk door berouw. "Branden ontstaan door Onwetendheid, Onachtzaamheid en Onoplettendheid", zo werd het ons al voorgehouden toen er alleen nog maar zwart-wit TV was. Niet alleen branden...
Er van uitgaand dat iedereen alles ziet. Hoe kom je erbij dat dat zo zou zijn? Werd ons altijd alles verteld? Mij in ieder geval niet en ik was (zeker weten) te naief om alles na te trekken en erin te duiken.
@Criticus

Een tweeledige reactie...

Ik herinner mij een woensdagavond toen er in de garderobe van onze kerk een brandlucht hing. Wij zeiden dit tegen de broeder-deurwachter. Hij ging meteen op onderzoek uit. Na afloop van de dienst vertelde hij ons dat hij in zijn werk als militair gewend is de oorzaak te achterhalen en eventueel passende maatregelen te treffen. "Nu omgezet naar de geest", zoals men dat in nieuw-apostolisch idioom wel pleegt te zeggen: het is míjn ervaring dat alleen broeders met een belangrijke geestelijke bediening onraad mogen proeven. Niemand hoeft zich ergens zorgen over te maken zolang er niet van hogerhand wordt gewaarschuwd... Anders gezegd: "u kunt ons, 'De kerkleiding', blindelings volgen. Indien u onze aanwijzingen opvolgt én u uiteraard de tienden betaalt (!), arriveert u vanzelf bij de hemelpoort. Aldaar aangekomen, gaan wij tezamen 'dóór de zeef' of wij allen blijven er op liggen." (...)

En jawel, hoor: het regent in de nieuw-apostolische geloofspraktijk van de aanwijzingen. Alleen, diegenen die ze geven wensen daar zelf niet op te worden aangesproken. Ziedaar probleem 1.

Probleem 2 gaat heel wat dieper. Broncode én NAK-splijtstof: verdeel- en heerspolitiek. Door een veelheid aan onbespreekbare ongerijmdheden worden zielen door "De kerkleiding" continu en telkens weer op een andere manier tegen elkaar uitgespeeld. De meest doffe ellende komt op deze manier doorgaans van boven - in de organisatie wel te verstaan! Ik kan er een dik boek, te verschijnen in drie kloeke delen, over vol schrijven. Terwijl de laagsten in rang "de onderste weg" moeten gaan, kennen hun superieuren aan zichzelf het ene na het andere privilege toe. En wie wordt er zogenaamd "ondersteund"? De ambtelijke top!

Zie tevens het redactionele bericht op "vr 17 dec 2010, 16:52" in de thread "(7) Het omslagpunt ligt bij de districtsvoorgangers!"

Ten slotte; "Werd ons altijd alles verteld?", merkte je op. Néé, nooit! Alleen, na verloop van tijd worden er door voortschrijdend inzicht bepaalde patronen zichtbaar in het doen en laten van "De kerkleiding". Al heb ikzelf er vervolgens nog lang over gedaan om "mijn ogen" te willen geloven, ben ik achteraf blij dat ik tóch maar mijn eigen verantwoordelijkheid heb genomen. En die neem ik nu ook om inzichten en ervaringen -hier- met anderen te delen.

Zie voorts het bericht door BakEenEi op "wo 16 feb 2011, 16:41" in de thread "Levend geloof".

Het WebTeam/BEE


Bron: Bericht door Redactie op "Di 26 Jul 2011, 23:42" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
BakEenEi schreef:[het eerste vervolg]

Echter, was er een profetische gave voor nodig om te kunnen voorzien hoe het op 4 december 2007 wellicht zou uitpakken? Ik vind van niet! Juist omdat de ontwikkelingen mij toen al jaren verontrustten, hield ik deze gewoon bij door veel te lezen van wat er over de Nieuw-Apostolische Kerk wordt gepubliceerd. Zodoende was het voor mijzelf al in april 2007 duidelijk dat stamapostel Leber wat "de Boodschap van St.Ap. Bischoff" betreft op 4 december 2007 voet bij stuk zou houden. Daarvan had hij door de gezamenlijke districtsapostelen moeten worden weerhouden. Maar ja, zijn wens was nu eenmaal hun gebod.

De hiërarchische gezagsverhoudingen in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland kennende, geschiedde het in 2009 evenzo toen districtsapostel De Bruijn bij wijze van spreken nog maar één (onuitgesproken) wens had: verlos mij van (de door mijzelf veroorzaakte) problemen met Ronald Rohn. En ja hoor, zijn wens werd onder de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en overzeese gebiedsdelen op slag ieders gebod... Wie namelijk in zo'n situatie blijk geeft van enige aarzeling, wordt in dit machtsbestel door "een rechterhand" apart genomen en indringend in de ogen gekeken om te ontdekken wat de precieze impact kan zijn van die zorgelijke blijk van terughoudendheid. Alleen voor de meest loyaal ogende "hoge dienaren" is er daarna nog enige bevordering tot heerlijkheid in de broederkring denkbaar. Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.

Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.

[wordt vervolgd; BEE]


Bron: Bericht door BakEenEi op "Vr 28 Jan 2011, 20:40" in de thread "Elders gelezen... "
Redactie schreef:@all

Ten slotte nog de kopie van één van de 54 onbeantwoorde (!) berichten aan de districtsoudste Ger Weening te Sittard:
  • [Vanwege het bij nader inzien ál te vertrouwelijke karakter van de E-mail d.d. 01-12-10 11:12 aan betrokkene werd dit bericht achteraf van het Forum verwijderd; TjerkB]
Het WebTeam


Bron: Bericht door Redactie op "Za 10 Dec 2011, 13:36" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".
Ongetwijfeld zal lang niet iedereen die dit nu (nog eens) leest, hebben geweten hoe onherbergzaam het klimaat in de Nieuw-Apostolische Kerk soms werkelijk kan zijn. Van wat er hierboven uiteen werd gezet, is er namelijk geen woord gelogen. Allen die het aangaat zijn tientallen, honderden, misschien wel duizenden keren "door rood gereden", en dat gebeurde beslist niet altijd onbewust. Waarschuwingen werden genegeerd, hulpvragen niet serieus genomen; medemensen werden geminacht ten faveure van "hoge)re dienaren". In vele honderden berichten op dit Forum is er voor deze hartverscheurende problematiek aandacht gevraagd.

En niemand (!!) doet wat. :shock:

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

@all

Het tweede hoofdstuk van de brief van Jakobus eindigt met vers 26, waarin staat:
  • Zoals het lichaam dood is zonder de ziel, zo is ook geloof zonder daden dood.
Het geloof waarover de apostel Jakobus het hier heeft, is geen geloof dat alleen bestaat uit woorden. Immers:
  • Want het koninkrijk van God bestaat niet uit woorden, maar uit kracht.

    Uit: 1 Korintiërs 4: 20
Wat zijn dat in 's hemelsnaam voor krachttermen?!! Kan het iets concreter? (...)
  • [20] Toen ze ’s morgens vroeg weer langs de vijgenboom kwamen, zagen ze dat hij tot aan de wortels verdord was. [21] Petrus herinnerde zich het voorval en zei: ‘Rabbi, kijk, de vijgenboom die u vervloekt hebt, is verdord.’ [22] Jezus zei tegen hen: ‘Heb vertrouwen in God. [23] Ik verzeker jullie: als iemand tegen die berg zegt: “Kom van je plaats en stort je in zee,” en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren. [24] Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen. [25] Wanneer je staat te bidden en je hebt een ander iets te verwijten, vergeef hem dan, opdat ook jullie Vader in de hemel jullie je misstappen vergeeft.’

    Uit: Marcus 11 (NBV)
Is dat niet een tikkeltje overdreven? (...) Echter; hoe zou het voelen, dacht ik, als God (!) iemand zendt die dan het volgende tegen ons zegt...
  • [15] Daarom, en ook omdat ik gehoord heb over uw geloof in Jezus, de Heer, en over uw liefde voor alle heiligen, [16] dank ik God onophoudelijk voor u en noem ik u in mijn gebeden.

    Uit: Efeziërs 1 (NBV)
Zal dat niet vreugd'vol zijn?!!

En dat de Godsgezant, die ons dient (!), zou vervolgen met:
  • [17] Moge de God van onze Heer Jezus Christus, de vader van alle luister, u een geest van inzicht schenken in wat geopenbaard is, opdat u hem zult kennen. [18] Moge uw hart verlicht worden, zodat u zult zien waarop u hopen mag nu hij u geroepen heeft, hoe rijk de luister is die de heiligen zullen ontvangen, [19] en hoe overweldigend groot de krachtige werking van Gods macht is voor ons die geloven.
Wat een zegengedachten! (...) Wat begon met Zijn genade...
  • [4] Maar omdat God zo barmhartig is, omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is, [5] heeft hij ons, die dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Ook u bent nu door zijn genade gered. [6] Hij heeft ons samen met hem uit de dood opgewekt en ons een plaats gegeven in de hemelsferen, in Christus Jezus. [7] Zo zal hij, in de eeuwen die komen, laten zien hoe overweldigend rijk zijn genade is, hoe goed hij voor ons is door Christus Jezus. [8] Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God [9] en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan. [10] Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God mogelijk heeft gemaakt.

    Uit: Efeziërs 2 (NBV)
... kan, wanneer wij het geloof op de juiste waarde schatten, ons op beslissende momenten bovendien zó veel Geestkracht schenken, dat het ons niet zwaar zal vallen Hem met daden te danken en dat het nog aan tijd zal blijken te ontbreken om daarvan achteraf te getuigen:
  • [1] Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. [2] Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. [3] Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
    [4] Door zijn geloof had het offer dat Abel aan God bracht meer waarde dan dat van Kaïn. Over Abel wordt dan ook lovend gesproken als over een rechtvaardige – God zelf liet zich prijzend uit over zijn gaven –, en door zijn geloof klinkt zijn stem nog steeds, ook al is hij gestorven. [5] Door zijn geloof werd Henoch naar elders overgebracht, om niet te hoeven sterven; hij werd niet meer gevonden, omdat God hem had weggenomen. Hij stond immers al vóór zijn opneming bekend als iemand in wie God vreugde vond.


    (...)
    [29] Door het geloof kon het volk door de Rode Zee trekken als over droog land; toen de Egyptenaren dat ook probeerden werden ze verzwolgen. [30] Door dat geloof vielen de muren van Jericho toen het volk er zeven dagen lang omheen getrokken was. [31] Door haar geloof ontving de hoer Rachab de verkenners gastvrij in haar huis en is ze niet met de ongehoorzame bewoners van haar stad omgekomen.

    [32] Wat valt hier nog aan toe te voegen? De tijd ontbreekt me om te vertellen over Gideon en Barak, Simson en Jefta, David en Samuël, en over de profeten, [33] die door hun geloof koninkrijken overwonnen, gerechtigheid lieten gelden, en kregen wat hun beloofd was; die leeuwen de muil toeklemden, [34] aan vuur de laaiende kracht ontnamen en ontkwamen aan de houw van het zwaard; die hun zwakheid krachtig overwonnen, in de oorlog machtige helden werden en vijandelijke legers op de vlucht joegen. [35] Vrouwen kregen hun doden terug doordat die uit de dood opstonden.


    Uit: Hebreeën 11 (NBV)
Een beslissend moment kan er dus uit bestaan dat wij ons hiervan rekenschap willen geven!

Groet,
BakEenEi
Less Is More
HenkNL
Berichten: 35
Lid geworden op: di 15 nov 2011, 23:40

Re: Beslissende momenten

Bericht door HenkNL »

@ TjerkB: kun je weer in 1 zin een samenvatting geven?

Wie leest dit allemaal nog? Wordt het geen tijd voor vakantie of heb je juist teveel vrije tijd?
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Beslissende momenten

Bericht door BakEenEi »

HenkNL schreef:@ TjerkB: kun je weer in 1 zin een samenvatting geven?

Wie leest dit allemaal nog? Wordt het geen tijd voor vakantie of heb je juist teveel vrije tijd?
@HenkNL

Vanuit Nijmegen, waar ik sta te popelen om morgenochtend in alle vroegte bij de Vierdaagse aan de Start te verschijnen, even het volgende. Jij hebt een ongekend talent voor one-liners, en dat mag hier wel eens in alle openheid worden geprezen! Ik ben daarentegen een wat langzame leerling en heb er moeite mee als ongelijkwaardige zaken met elkaar op één lijn worden gesteld. Maar meestal is het wel zo, wanneer ik eenmaal doorheb hoe ik een onderwerp het best kan begrijpen, dat ik er in mijn enthousiasme van alles over kan vertellen. Daar komt bij dat ik niet van problemen houd zonder oplossingen erbij. In mijn vorige bericht in deze thread handelt het over de vertroosting en bemoediging vanuit het evangelie van Jezus Christus, die onze nieuw-apostolische broeders en zusters op 4 juli jl. in Hoorn moesten ontberen toen de "planten" enkel en alleen werd bevolen om te groeien. Als het er zo aan toegaat, heeft het "zout der aarde" haar smaak verloren. Ik wilde niet mijn eigen woorden gebruiken. Vandaar de aangehaalde tekstfragmenten uit de Bijbel. Ik ga er altijd maar vanuit dat als mensen boeken lezen, kranten en tijdschriften, het vast ook wel zal lukken om -vrijblijvend- een forumbijdrage door te nemen.

Toch is dit een Forum van uitersten, denk ik wel eens. Aan de andere kant: wat wij hier met elkaar onder ogen proberen te zien, is wel de realiteit van ons (geloofs)leven. "Waren er geen downs, dan had je ook geen ups!", zo merkte Toon Hermans eens op. Het zijn soms schrille contrasten waarmee wij het te stellen krijgen. Waar vinden wij de wijsheid en de kracht om ons altijd maar overal dapper doorheen te slaan? Hoe blijven wij op de been? Wie mogen wij opbellen, terwijl er in onze diepe put nauwelijks nog "stroom" en "bereik" is? Waarom schijnt voortdurend alles te moeten draaien om de mensen die menen (als het om tuinieren gaat) het voor het zeggen te hebben? Ongetwijfeld is er méér in het leven dan alleen het nieuws van de dag. Zielzorg; waar kan ik daarvoor terecht, zonder dat ik financieel word uitgekleed of emotioneel word uitgehold? Is er nog wel ergens liefde, maar dan zonder bijbedoelingen? (...)

Een bijzonder lied dat ik mij herinner reikt ons in deze samenhang oplossing aan:
  • Is Jezus in uw hart geboren nu? (...) Dan is het goed!
Het onderstaande zou ik er nog graag aan toevoegen:
  • [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangen zat, en om de mishandelden als om mensen die net zo’n lichaam hebben als u.

    Uit: Hebreeën 13 (NBV)


    [34] Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. [35] Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, [36] ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.” [37] Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? [38] Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? [39] Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?” [40] En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

    Uit: Matteüs 25 (NBV)
Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gesloten