Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Essays, Columns & Interviews

Speakerscorner voor wie het apostolische werk een warm hart (zou willen) toedragen. Kopij via redactie@apostolischekritiek.nl
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

@all

"Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!" (...) Serieus heb ik lange tijd betwijfeld of er in de nieuw-apostolische catechismus wel aandacht zou zijn besteed aan het achtste gebod, maar nú breekt mijn klomp! Zie onder:
Tot zover de theorie. Nu de praktijk nog...

Groet,
BakEenEi


N.B.
Redactie schreef:(...)

@all

De hardvochtige stellingname van de nieuw-apostolische kerkleiding heeft Bauke Moesker geen goed gedaan. Terwijl de kerkleiding op gezag van stamapostel Leber en districtsapostel Brinkmann met de actieve hulp van herder Hans Nijland, de districtsevangelist Ruud Vis en mr. P.A. de Lange, vermoedelijk allen "christenen naar de naam slechts", een soort van knokploeg op de been bracht om hem geestelijk in elkaar te rammen, en wij hier voor hun stalinistisch ogende schurkenstreken om ieders aandacht vroegen, is het bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland ijzig afstotelijk stil gebleven. Toch is er op Bauke Moesker door de gezamenlijke "zegenaars" een sociaal isolement van toepassing verklaard:
Deze sanctie is nog ingrijpender dan een hierbij vergeleken simpele excommunicatie! Hoe dan ook, wie het zuiver om waarheid (!) is te doen, moet niet zijn bij herder Hans Nijland, de districtsevangelist Ruud Vis en mr. P.A. de Lange. Voor hen geldt eigenrichting, getuige de bewoordingen waarin men heeft gemeend de geadresseerde(n) te mogen betuttelen, God noch gebod vrezende.

De verachtelijke "naasten" bij deze Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) kijken ondertussen wel even een andere kant uit, zodat zij "es" zogenaamd "nicht gewußt haben". Als "een dreunende gong of een schelle cimbaal" doet hun o zo bedrieglijke zwanenzang zeer aan onze oren: "De liefde zij het teken, waaraan men ons herkent!", "Herderliefde, herderliefde"; "Zijn w'oprecht in onze wegen, dan ons pad verlicht steeds is".
Niets dan de waarheid
Het achtste gebod Gij zult niet vals getuigen verbiedt volgens de middeleeuwse filosoof en kerkvader Thomas van Aquino (1225-1274) iedere vorm van liegen, en wel om vier redenen. In de eerste plaats wordt iemand die liegt een kind van de duivel. Ten tweede valt een samenleving uiteen als mensen liegen. In de derde plaats raakt de leugenaar zijn goede naam kwijt en ten slotte verliest hij zelfs zijn ziel.

Bron: Studium Generale Universiteit Leiden, 2007
Het WebTeam (niet boos; alleen ziedend)


Uit: Bericht door Redactie op "Do 22 Dec 2011, 12:48" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".
Less Is More
Jabob65
Berichten: 479
Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door Jabob65 »

Het achtste gebod in een andere catechismus, die van de RKK, deel 3, sectie 2, hoofdstuk 2, artikel en dan een deel uit subparagraaf 2:

Liegen is onwaarheden vertellen met de bedoeling te bedriegen". De Heer klaagt in de leugentaal het werk van de duivel aan: "De vader uit wie gij zijt is de duivel (...) in hem is geen waarheid. Wanneer hij leugentaal spreekt, spreekt hij uit zijn eigen wezen, want een leugenaar is hij, ja, de aartsleugenaar" (Joh. 8, 44).

De leugen is de meest directe inbreuk op de waarheid. Liegen is spreken of handelen tegen de waarheid in om iemand op een dwaalspoor te brengen. Door het feit dat de leugen de relatie van de mens met de waarheid en met de naaste aantast, brengt zij schade toe aan de fundamentele verhouding van de mens en zijn spreken tot de Heer.

De ernst van de leugen hangt af van de aard van de waarheid die geschonden wordt, van de omstandigheden, van de bedoelingen van hem die liegt, en van het nadeel dat door de slachtoffers wordt ondervonden. Als de leugen op zichzelf slechts een dagelijkse zonde is, wordt zij toch tot een doodzonde, wanneer de deugden van rechtvaardigheid en van naastenliefde er ernstig door worden aangetast.

De leugen moet in haar wezen worden veroordeeld. Zij is een ontwijding van het woord, dat dient om de gekende waarheid aan anderen mede te delen. Het weloverwogen voornemen om de medemens op een dwaalspoor te brengen door uitspraken die tegen de waarheid ingaan, betekent dat men tekort doet aan de rechtvaardigheid en de naastenliefde. De schuld is groter, wanneer de bedoeling om te bedriegen het gevaar meebrengt rampzalige gevolgen te veroorzaken bij degenen die misleid zijn.

Omdat liegen de deugd van waarachtigheid aantast, betekent dit dat men zijn naaste werkelijk geweld aandoet. Men treft hem in zijn kenvermogen, dat het basisgegeven vormt voor elk oordeel en bij elke beslissing. De leugen bevat in de kiem de verdeeldheid der geesten en alle kwalen die daaruit voortvloeien. Liegen is rampzalig voor iedere samenleving: het ondermijnt het vertrouwen tussen mensen en verscheurt het weefsel van de sociale relaties.

Elke fout tegen de rechtvaardigheid en de waarheid begaan, brengt de verplichting tot herstel van de schade mee, zelfs als de dader vergiffenis verkregen heeft. Wanneer het onmogelijk is de schade in het openbaar te herstellen, moet het in het geheim gebeuren; als het niet mogelijk is de benadeelde rechtstreeks te vergoeden, moet men hem, in naam van de naastenliefde, morele genoegdoening geven. Deze verplichting tot herstel van de schade betreft ook de fouten die begaan zijn ten opzichte van andermans goede naam. Deze schadeloosstelling, morele en soms materiële, moet afgemeten worden naar de omvang van de toegebrachte schade. Dit herstel is in geweten verplicht.
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

Jabob65 schreef:Het achtste gebod in een andere catechismus, die van de RKK, deel 3, sectie 2, hoofdstuk 2, artikel en dan een deel uit subparagraaf 2:

Liegen is onwaarheden vertellen met de bedoeling te bedriegen". De Heer klaagt in de leugentaal het werk van de duivel aan: "De vader uit wie gij zijt is de duivel (...) in hem is geen waarheid. Wanneer hij leugentaal spreekt, spreekt hij uit zijn eigen wezen, want een leugenaar is hij, ja, de aartsleugenaar" (Joh. 8, 44).

De leugen is de meest directe inbreuk op de waarheid. Liegen is spreken of handelen tegen de waarheid in om iemand op een dwaalspoor te brengen. Door het feit dat de leugen de relatie van de mens met de waarheid en met de naaste aantast, brengt zij schade toe aan de fundamentele verhouding van de mens en zijn spreken tot de Heer.

(...)
Elke fout tegen de rechtvaardigheid en de waarheid begaan, brengt de verplichting tot herstel van de schade mee, zelfs als de dader vergiffenis verkregen heeft. Wanneer het onmogelijk is de schade in het openbaar te herstellen, moet het in het geheim gebeuren; als het niet mogelijk is de benadeelde rechtstreeks te vergoeden, moet men hem, in naam van de naastenliefde, morele genoegdoening geven. Deze verplichting tot herstel van de schade betreft ook de fouten die begaan zijn ten opzichte van andermans goede naam. Deze schadeloosstelling, morele en soms materiële, moet afgemeten worden naar de omvang van de toegebrachte schade. Dit herstel is in geweten verplicht.


(...)


Uit: Bericht door Jabob65 op "Za 15 Dec 2012, 13:06"
@Jabob65
@all

Goed voorgaan, doet goed volgen! Hier wringt volgens mij bij de nieuw-apostolische kerkleiding meer en meer de schoen. Telkens opnieuw geeft men er pijnlijk blijk van van de kern van het evangelie bitter weinig te hebben begrepen. Van holle frasen wordt niemand blij. Aan de andere kant denk ik: "Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald". Alleen, hoe heeft het in deze kerk toch in 's hemelsnaam zo ver kunnen komen?

Het is ontzettend verwarrend als je enerzijds veel warme herinneringen koestert, terwijl je anderzijds weet óók te worden bedrogen. Dit komt op hetzelfde neer als wat kinderen overkomt in een gezin waarin zij het slachtoffer worden van emotionele verwaarlozing. Dan komt de liefde eenvoudig niet tot ontplooiing. Maar daarmee wordt er aan mensen wel (blijvend) psychisch letsel berokkend. Het is ronduit bedroevend dat men hiervoor geen oog heeft in de Nieuw-Apostolische Kerk.

Het kan nu wel allemaal indrukwekkend beschreven zijn in een catechismus, bij de totstandkoming waarvan de "hoogste" "dienaren" nu gedurende een reeks van jaren zich hebben uitgeleefd teneinde anderen de ogen uit te steken met hoe goed zijzelf alles weten, doch "It is mei sizzen net te dwaan!" (met praten alleen kom je er niet). Men had op pagina 1 met de 10 geboden kunnen beginnen én het beter voorlopig daarbij kunnen laten want er was al meteen werk aan de winkel. Achterstallig onderhoud, beter gezegd. In plaats daarvan wil men nu hebben dat er voor ze wordt geapplaudisseerd vanwege de enorme "Leistungen" die men zich zou hebben getroost voor het "volk van God". Maar ondertussen wordt er achter de schermen oorlog door ze gevoerd, zoals bij ons in Nederland tegen Ronald Rohn en tegen Bauke Moesker; en hóe?! De honden lusten er geen brood van. Goddank de rechtbank evenmin! In elke zaak die men verliest wordt er hoger beroep ingesteld. Terwijl iedereen die er met de neus bovenop staat zwijgt als het graf, zijn de offergaven er goed voor!
  • [7] U was zo goed op weg, wie heeft u verhinderd de waarheid te blijven volgen? [8] Niet hij die u geroepen heeft. [9] Bedenk goed: Al een beetje desem maakt het hele deeg zuur. [10] De Heer geeft mij de overtuiging dat u en ik het daar volledig over eens zijn. Maar degenen die u in verwarring brengen zullen worden gestraft, wie ze ook zijn.

    Uit: Galaten 5 (NBV)


    [11] Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust, en zo voorkomen dat ook maar iemand dit voorbeeld van ongehoorzaamheid volgt en te gronde gaat. [12] Want levend en krachtig is het woord van God, en scherper dan een tweesnijdend zwaard: het dringt diep door tot waar ziel en geest, been en merg elkaar raken, en het is in staat de opvattingen en gedachten van het hart te ontleden.

    Uit: Hebreeën 4 (NBV)


    De onaanzienlijke zal genade en vergeving vinden, maar machtigen worden aan een machtig oordeel onderworpen.

    Uit: Wijsheid 6: 6 (NBV)
In het redactionele bericht van "Vr 26 Okt 2012, 09:04" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode" werd het lied "De koning komt! Zo schalt de roep" (lied 260, NAK-gezangboek) genoemd. In het refrein van dit lied wordt vol overtuiging meegezongen:
  • O, zijt de dwazen toch niet gelijk!
    Zo komt gij nooit in 't eeuwige rijk.
    Neem olie mee! Neem olie mee!
Vervolgens kan de gedachte postvatten: laten wij elkaar niet de les lezen want volmaakt zijn wij immers geen van allen. It's not easy being perfect! "Mag die weg soms moeilijk gaan, op het einddoel komt het aan!" staat er in een ander refrein; destijds lied 38 (gezangboek H.A.G.E.A., 1953). Kortom: "Wij zijn op de weg ten leven, die een school der vorming is" (lied 3 in het vorige NAK-zangkoorboek). Troostvol zijn dan de woorden "Vrees dan toch niet langer, 'k blijf u steeds nabij! (...) Nimmer alleen, nimmer alleen is onze weg door het leven. Nimmer laat Ik u alleen... " in lied 616 (koorboek NAK); met name onder omstandigheden als:
  • Is soms "tranenbrood" de spijze,
    doornenvol ons levenspad,
    moeten wij soms veel ontberen
    wat ons hart zo gaarne had,
    zijn van vrienden wij verlaten
    en de vijand zoekt ons leed,
    o, dan is ons Jezus alles:
    Koning, Priester en Profeet.


    Bron: Derde couplet van het lied "Welk een vriend is onze Jezus" (317, NAK-gezangboek)
Zo hebben vele lieddichters hun levenservaring rijkelijk met ons gedeeld; overigens met oprecht dank aan allen die hun bezielde gedachten met goudeerlijke bedoelingen aansprekend hebben willen verklanken...
  • Heer, Uwe goedheid reikt zo ver,
    zo ver, zo ver de hemel is
    en Uwe waarheid en uwe waarheid
    en Uwe waarheid zo ver de wolken gaan.


    Bron: Lied 263, NAK-koorboek)
Tegelijkertijd echter: wat kopen wij in het werk Gods (!) voor kamergeleerdheid? Voor mooie woorden zonder de bijbehorende mooie daden - en strafmaatregelen voor wie als "dienaar" hardop durft na te denken?!
WebTeam schreef:(...)
Het is niet zo dat wij bij Het Webteam een gezagsprobleem zouden hebben, maar een dergelijk probleem heeft deze kerkleiding juist wél. Geen bediening, geen verantwoordelijkheid, geen bestuursfunctie verleent aan betrokkenen voldoende status. Die hele vermaledijde catechismus heeft maar één functie: het bestaansrecht van het instituut Nieuw-Apostolische Kerk moet erdoor worden gerechtvaardigd, inclusief het aanzien en de macht van haar bestuurders.

(...)


Uit: Bericht door Het WebTeam op "Wo 21 Nov 2012, 13:55" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
Groet,
BakEenEi
Laatst gewijzigd door BakEenEi op za 15 dec 2012, 15:40, 6 keer totaal gewijzigd.
Less Is More
Jabob65
Berichten: 479
Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door Jabob65 »

@BEE, ik ben voor Waarheid en Gerechtigheid, Barmhartigheid en naastenliefde maar ik ben niet tegen een Catechismus.

Ook vraag ik me af of het vroeger zoveel beter was.
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

Jabob65 schreef:@BEE, ik ben voor Waarheid en Gerechtigheid, Barmhartigheid en naastenliefde maar ik ben niet tegen een Catechismus.

Ook vraag ik me af of het vroeger zoveel beter was.
@Jabob65

Ook ik ben zeker niet tegen een catechismus, maar een "huishoudelijk reglement" volstaat óók. In de achterliggende week wendde ik mij tot iemand die dit misschien begrijpt. Ik schreef onder meer het volgende:
(..)
Vroeger zongen wij in lied 161 (gezangboek H.A.G.E.A., 1953): "De grote Arts is ons nabij met wonderbare krachten. Hij staat elk met Zijn hulp terzij’, die ‘t heil van Hem verwachten.” Het tweede couplet begint met “Gelenigd is mijn zielesmart... “ Deze overtuiging werd aan ons van kindsbeen af meegegeven!

Aldus werden wij van huis uit en in de gemeenschap toegerust. Na verloop van tijd zagen wij in dat het er niet speciaal om gaat schatten op aarde te verzamelen, doch veeleer schatten in de hemel (vgl. Matt. 6: 19-20). Het gevolg kan uiteindelijk zijn dat een Godsgezant opschrijft:

  • [7] Maar Lot, die rechtvaardig was en zwaar leed onder de losbandige levenswandel van die wettelozen, redde hij. [8] Deze rechtvaardige woonde te midden van hen, en dag in dag uit werd zijn rechtschapen ziel gekweld wanneer hij hoorde en zag hoe ze zich aan God noch gebod stoorden. [9] De Heer blijkt dus vromen uit de beproeving te kunnen redden en onrechtvaardigen gevangen te kunnen houden tot de dag van het oordeel, om hen dan te straffen. (uit: 2 Petrus, NBV)


Al zijn het hierboven maar drie verzen uit de Bijbel; er staat veel in!

Toen ik op donderdag 7 juli 2011 de rechtszitting bijwoonde over de voor broeder Rohn belastende verklaring van het bestuur via de officiële site van de kerk op het Internet, was het opeens alsof ik in de verkeerde film terechtgekomen was. De gedagvaarde “Bode van Jezus Christus” was niet komen opdagen, al was de omstreden en “Rufmord” (das Aufstellen ehrverletzender Behauptungen über eine Person, obwohl bekannt ist, dass sie unwahr sind) beogende verklaring uitsluitend op diens gezag in de openbaarheid gebracht. Wie hoopte en verwachtte dat er van het “werk Gods” aan de rechtbank een visitekaartje werd afgegeven, maakte het tegenovergestelde mee. Mr. De Lange bleek in de onderhavige specifieke materie niet goed thuis te zijn en de districtsevangelist Vis toonde zich onverbiddelijk, ongetwijfeld in opdracht van zijn heer en meester, daarmee tevens handelend in de geest van de stamapostel die toen nog als de eerste knecht van God op aarde gold. Op de laatst gehouden (derde) Europese Informatieavond werd dit immers herroepen.

Kortom: verwarring (ook bij mij) over alsdan de zoveelste ongerijmdheid in het “werk Gods”.

Mijn lidmaatschap bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland eindigde met driemaal zeven magere jaren op een rij. [X] en ik kregen in die tijd zo ongelofelijk veel ongerijmdheden te verstouwen, dat het ons sloopte. Hoe wij ook aangaven dat die last voor ons te zwaar werd en wij er geregeld bij vertelden hoe wijzelf dachten dat er helpende hulp kon worden geboden; dienaren konden alleen maar luisteren en bidden - want zó waren ze geïnstrueerd! Maar dat was hooguit omdat het gedrag van hún “zegenaars” niet ter discussie mocht staan!

De prijs voor dat gekunstelde dilemma werd als het ware volledig doorberekend aan de consument. Die zocht dus maar een andere leverancier wanneer hij of zij niet tevreden was.

Toen [X] en ik allebei aan het einde van ons Latijn waren, móesten wij dus wel gaan. Puur uit zelfbehoud. In het “werk Gods” trok de karavaan verder, alsof er níets was gebeurd. Dit laatste speelde zich af tussen mei en november 2007. Dus intussen ruim vijf jaar geleden.

Wij verlieten “Der sichere Weg”, zoals districtsapostel Koberstein er op 4 december jl. over sprak. Ik dacht: waarom spreekt hij niet van “Der richtige Weg”? De reden zal wel zijn dat dit in de catechismus op belangstellende andersdenkende gelovigen aanmatigend zal overkomen. Om diezelfde reden wordt de stamapostel nu officieel niet meer de eerste knecht van God op aarde genoemd. Desondanks kan het niet anders dan dat hij dit wel degelijk nog steeds is want dat zonder die voorname positie in het “werk Gods” kan het volgende niet wáár zijn:



Voordat wij goed en wel begrepen hoe er van hogerhand in het “werk Gods” feitelijk wordt geregeerd en geformuleerd, moesten [X] en ik eerst “Der unterste Weg” bewandelen.

Zowel districtsapostel Klingler als de stamapostel wezen er op dat er nu natuurlijk vragen kunnen rijzen. Verontschuldigend werd er opgemerkt dat het bij de catechismus uiteraard een eerste poging betreft om in de bewoordingen die ook deskundigen hanteren uiteen te zetten waar het om gaat in het verlossingswerk. Kortom: heb mededogen want alles wat er in staat is meer dan goed bedoeld geweest.

Echter, dat is wél hún zienswijze. “Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis” staat evenwel een ieder aan wie het wordt opgedragen om over de inhoud van de catechismus vragen te beantwoorden, thans niets anders te doen dan zorgvuldig af te tasten en in te schatten met welk prettig in het gehoor liggend antwoord elke vragensteller tevreden te stellen zal zijn. Mocht daarbij 10% van de vragen onbeantwoord blijven, dan wordt dat -in de dubbele boekhouding van de “Godsgezanten” vooraf heus wel ingecalculeerde- reële risico schaamteloos op de koop toe genomen want tegen criticasters is er geen kruid gewassen.

Wie dit vrij goed lukt, is bijvoorbeeld apostel Peter Klene. Hij is ook iemand die er “vrede” mee heeft indien de vermeende lastpakken in de Nieuw-Apostolische Kerk het voor gezien zouden houden. Hiermee bevindt hij zich in “goed gezelschap”. Hetzelfde geldt immers voor stamapostel Leber, of bijvoorbeeld voor de districtsapostelen Klingler en Brinkmann. Men troost zich in voorkomende gevallen met de gedachte dat het bij de betreffende broeders en zusters mankeert aan het vermogen om te kunnen “aufschauen zu den Segensträgern hin”: omdat je daarover als “dienaar” geen macht hebt, móet je het wel in de hand van God leggen.

Met de bovenbeschreven denktrant verschoont men zichzelf in de praktijk van elke blaam. Als zielen niet te overtuigen zijn, kijkt men ze nog één keer quasi-beminnelijk in de ogen en dat is dan simpelweg het laatste wat misschien nog helpt om ze voor het “werk Gods” te bewaren.

Wat al deze “hogere verantwoordelijke leidinggevenden” ondertussen op hun klompen níet wíllen aanvoelen is, vanuit welk “vertrekpunt” men heeft geredeneerd. Men vertrekt bij het verschenen drukwerk, in plaats van bij de Liefde van God! Wat er eerder al was gebeurd bij “Vragen en Antwoorden” en bij andere officiële uitgaven van het internationale kerkbestuur is namelijk, dat men met het grootste gemak maar alvast heen stapte over een aantal zeer verregaande aannames. Waarom zou bijvoorbeeld het ambt van stamapostel, ervan uitgaande dat dit overeenkomt met de positie van Petrus onder de apostelen in Jezus’ tijd, door God exclusief voorgoed in beheer zijn gegeven bij het rechtspersoonlijkheid bezittende lichaam waarbinnen de besluitvorming plaatsheeft voor de internationale Nieuw-Apostolische Kerk?

Een andere vraag, dichtbij huis, kan zijn: als iemand een leugenachtige brief opstelt tezamen met andere “hohe Ämter” in een gebiedskerk; toont zo iemand zich daarmee nog steeds een “Bode van Jezus Christus”, zulks “in de verbondenheid met de stamapostel”, óf klopt er dan gewoon iets niet?! Blijft het tevens aan zó iemand voorbehouden om de Bijbel uit te leggen, zoals de catechismus het ons wil doen geloven ten aanzien van de apostelen bij de Nieuw-Apostolische Kerk? Stáát het wel in de Bijbel dat je in de namen van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest mag liegen en bedriegen? Overigens is de catechismus op het ogenblik al níet meer leverbaar bij Verlag Friedrich Bischoff. Het document staat ook niet on-line, wat vanzelf alleen maar commerciële redenen kan hebben. Sinds wanneer trouwens mag de “kennis der waarheid” daardoor aan velen worden onthouden? Hoe wáár is die waarheid überhaupt op deze manier? En: waarom moeten wij -in godsnaam- nu óók het ongelofelijke nog geloven?

Terwijl degenen naar wie de algehele mensheid zich heeft “aus zu richten” volstrekt serieus willen worden genomen, wordt dat door hunzelf knap lastig gemaakt. Vragen erover worden weggewuifd met een opmerking als: “ook dienaren zijn mensen; niemand is hier volmaakt”. Aldus bedienen “zegenaars” zich van cirkelredeneringen. Kwalijk ontwijkend gedrag derhalve. Wie er dan nóg op doorgaat, wordt ervan verdacht een karakter te hebben dat hem of haar in de weg staat. Waarom geen voorbeeld te nemen aan anderen die juist vooral het einddoel in het oog houden? Waarom niet wat meer vertrouwen in God die op Zijn tijd zal helpen? Waarom niet wat meer begrip voor de dienaren die nog zoveel méér aan het hoofd hebben? Waarom deze negatief aangewende energie niet ten positieve voor het “werk Gods” in te zetten? Waarom laat men zich aldus de vrede ontnemen? Waarom koestert men deze ballast?

(...)

“Als beste koop aangemerkt door de Consumentenbond”, werd er in een reclamespot bij gezegd. Onwillekeurig dacht ik: zou de Heilige Geest in die context nu ook zo’n opmerking willen maken? Heeft God gekozen voor de vernuftig samengestelde inhoud van de nieuw- apostolische catechismus in de zin van “als beste getest”, en komt dan wellicht de catechismus van de katholieke kerk op de tweede of derde plaats? Die kocht ik trouwens van het geld dat ik voor een verjaardag kreeg. De onderstaande uiteenzetting sprak mij aan:

  • Omdat liegen de deugd van waarachtigheid aantast, betekent dit dat men zijn naaste werkelijk geweld aandoet. Men treft hem in zijn kenvermogen, dat het basisgegeven vormt voor elk oordeel en bij elke beslissing. De leugen bevat in de kiem de verdeeldheid der geesten en alle kwalen die daaruit voortvloeien. Liegen is rampzalig voor iedere samenleving: het ondermijnt het vertrouwen tussen mensen en verscheurt het weefsel van de sociale relaties.” (alinea 2486 m.b.t. het Achtste gebod)


Het eerste wat mij in de catechismus van de katholieke kerk opviel, was het welluidende en verzorgde taalgebruik. Daaraan was duidelijk veel aandacht besteed, wat een goed gevoel gaf, zoals ik dat eerder had bij het lezen van de Friese vertaling van de Bijbel. Wel vond ik de inhoud van de katholieke catechismus op een gegeven moment “over de top” want in het voorbijgaan moest natuurlijk wel nog het bestaansrecht van de kerk van Rome met al haar instituties worden gerechtvaardigd.

Ook geeft het mij altijd een ongemakkelijk gevoel als er een situatie ontstaat van “de geestelijkheid” tegenover de schijnbaar minder vitale organen van het lichaam van Christus. Bij NAK-Observer (het opgeheven Forum van [Z]) schreef ik daarom eens: "Het implanteren van een ambtslichaam in het lichaam van Christus leidt tot afstotingsverschijnselen." Ook de introductie van echelons in het “werk Gods” was “over de top”. Wie tot het zogenaamde ambtslichaam behoort, heeft zeker een andere bloedgroep, of zo. Zo’n uitvinding inclusief statussymbolen leidt volgens mij alleen maar tot vervelende complicaties. Hierdoor werd ik een gewetensbezwaarde als het gaat om oneigenlijke gezagsverhoudingen!

(...)

Ik heb in de Bijbel niet kunnen ontdekken dat kinderen van God aan elkaar niet gelijkwaardig zouden zijn, waardoor Hij voor de Zijnen de wereld zou hebben opgesplitst in kastenstelsels. Nergens heb ik in mijn leven méér onder geleden dan onder de gecreëerde en met hand en tand door “hogere dienaren” verdedigde rechtsongelijkheid in de Nieuw-Apostolische Kerk. Om in het geloof te kunnen overleven, noodzaakten de omstandigheden mij om tot op de bodem uit te zoeken wat in die samenhang waarheid is, én wijsheid. Dus niet: gewiekstheid...

Na al het geworstel gedurende een lange reeks van jaren (!) laat ik in mijn geloofsleven maar geen verwarring meer toe. De overdosis daarvan, welke mij in de Nieuw-Apostolische Kerk was toegediend, is toereikend om er aan de universiteit een speciale leerstoel in te bekleden!

(...)

Wat hier van toepassing is, is 1 Tessalonicenzen 5 vers 19, waar staat: “Doof de Geest niet uit”.

Bij de satellietuitzending van 4 december jl. viel het mij nog op dat allen met wie in de studio in Zürich het interview werd gehouden, zich blijkbaar “de vreugde hadden laten ontroven”. De meest voor de hand liggende reden hiervoor lijkt mij dat er niets te vermelden was wat echt fijn is; wat een ieder in het geloof een hart onder de riem steekt. “Die hele vermaledijde catechismus heeft maar één functie: het bestaansrecht van het instituut Nieuw-Apostolische Kerk moet erdoor worden gerechtvaardigd, inclusief het aanzien en de macht van haar bestuurders”, schreef ik op het Forum van broeder Bauke Moesker.

(...)

Wat ik hierboven aanhaalde valt in de Nieuw-Apostolische Kerk op geen enkele manier inhoudelijk te bespreken. Het “vertrekpunt” in de drammerige denkhoofden is allang niet meer het evangelie van Jezus Christus doch sec datgene wat er nu in de catechismus staat.

Vandaar dat iedereen continu geneigd is om te pas en te onpas te wijzen op het vermeende belang om onder alle omstandigheden vooruit te kijken. Struisvogelpolitiek! De lieddichter had er een beter begrip van:

  • Sta even stil, kom tot u zelve, hebt gij uw toestand overdacht?
    Nog is 't de tijd van Gods genade; zie dus dat gij Zijn wil betracht, zie dus dat gij Zijn wil betracht!
    Wil door de enge poort toch gaan en geef Gods Geest in u vrij baan, en geef Gods Geest in u vrij baan.


    Bron: Tweede couplet van lied 155 (NAK-gezangboek)


Op een catechismus heb ik niets tegen, maar wel als men God de wetten gaat voorschrijven...

(...)
"Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!"

Groet,
BakEenEi


P.S. Vanochtend ontving ik alsnog een ingebonden exemplaar van (de eerste druk van) de bestelde nieuw-apostolische catechismus, inclusief CD-ROM. De leveringsproblemen zijn blijkbaar geheel en al opgelost.
Less Is More
Jabob65
Berichten: 479
Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door Jabob65 »

Ad van der Helm zijn Homilie, voor de derde Adventszondag:

Wie bij Johannes de Doper komt en verwacht dat hij met simpele oplossingen de wereld zal verbeteren, komt bedrogen uit. De mensen die bij hem komen, willen bevrijd worden van de lasten van de wereld. Ze willen eindelijk een antwoord op de vraag naar goed en kwaad: “Hoe kunnen we het goede realiseren en het kwade vermijden?” Mensen verwachten spectaculaire oplossingen en zo hopen zij dat Johannes de Messias is die zij verwachten en dat hij Israël zal bevrijden.

Maar voor velen valt zijn boodschap vies tegen: niet Johannes gaat iets doen, zij moeten zélf iets doen. Wat is daar nu nieuw aan? Zullen er tussen hen niet velen zijn als de rijke jongeling die later bij Jezus komt en die vraagt naar de weg die naar het eeuwig leven en de volmaaktheid leidt? De jongeman doet zijn best, maar de oplossing van Jezus vraagt hem zijn rijkdom in te leveren. Dat is heel confronterend want hij houdt van zijn rijkdom. Zo komen de mensen naar Johannes in de woestijn, die hun vooral de boodschap voorhoudt: wat je niet nodig hebt van je bezittingen en voedsel en kleding, deel dat met andere mensen en zorg dat je je eigen verantwoordelijkheden in je werk en je ambt zorgvuldig en aandachtig uitvoert. Maak geen misbruik van je werk, van je macht en mogelijkheden. Of je nu soldaat bent of belastingambtenaar, of je nu fysieke macht hebt of bestuurlijke macht: maak er geen misbruik van. Dat zou al mooi zijn als iedereen zich aan zijn/haar verantwoordelijkheden houdt en geen misbruik maakt van posities en mogelijkheden.

Weinig spectaculair; moet die boodschap nu de wereld verbeteren? Wat denkt die Johannes nu eigenlijk. Wie is hij? Jezus zal later aan de mensen vragen: wat hebben jullie gezocht bij Johannes de Doper? Heb je gedacht dat hij je problemen oplost? Dat hij jou de zware lasten afneemt zodat je onbezorgd kunt leven? Is de verwachting van een mooi leven dat je een bestaan zonder zorgen en tegenslagen hebt, zonder dilemma’s en keuzes?

Johannes houdt de mens een keuze voor het goede voor. Je hebt zelf de vrije keuze om het goede te doen. Het is de spiegel van het gewetensonderzoek: we kunnen klagen over de wereld, maar de eerste vraag is naar jezelf en je eigen handelen en spreken.

Op weg naar Kerstmis wordt de wereld onrustig en verstopt zich in de valse romantiek van een White Christmas, de romantiek van een vredige wereld. Ondertussen gaan de problemen gewoon door: een schietpartij in Amerika met bijna 20 dode kinderen, vluchtelingen die geen uitweg weten, oorlogshandelingen die ongebreideld voortgezet worden en die slachtoffers bij gewone burgers maken, religieuze stromingen die elkaar naar het leven staan en elkaar naar de keel grijpen en elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Het zijn gebeurtenissen die ons leven verstoren en in schril contrast staan tot de vreugde waar deze viering mee opent, zondag Gaudete.

Welke vreugde wordt hier verkondigd? Het is niet de vreugde van een White Christmas. Het is de vreugde van de vriendelijkheid: de mensen die beseffen dat zij geroepen zijn om een actieve houding naar elkaar in te nemen. De mensen die de brief van Paulus lezen in Tessalonika hebben niet de hele wereld in gedachten, maar de eigen wereld van hun gemeenschap, hun familie, kun kerk en hun stad. Daar kunnen zij hun steentje aan bijdragen door hun onderlinge vriendelijkheid. Dat is wat anders dan het vrijblijvende respect dat meestal niet meer betekent dan op afstand blijven staan tot de ander. Die vreugde verkondigt Paulus als fundament van de christelijke gemeenschap.

Het is de vreugde van God, zegt de profeet Sefanja, wanneer Hij zijn liefde tussen de mensen weerspiegeld ziet. De boodschap van de profeten herinnert de mensen aan hun wezenskenmerk, namelijk dat zij het beeld van God in zich dragen. De mens heeft dat te vaak verduisterd en wil slechts zijn eigen beeld weerspiegeld zien, hij wil slechts zijn eigen behoeften vervullen. Wanneer de mens het beeld van God verwart met het beeld van zichzelf, groeit de afstand tussen de wereld van God en die van de mens, tussen God en mens zelf.
Die afstand doet pijn, telkens weer wanneer er mensen opstaan die dit beeld beschadigen en verwoesten door geweld en haat en onverzoenlijkheid. Ook binnen de christelijke gemeenschap moeten we alert zijn om dit ware beeld van God te bewaren en ons niet neer te leggen bij de afstand die we ervaren tot de liefde en de vrede van God.

Die afstand wil God overbruggen met de komst van zijn Zoon die ons weer duidelijk zal maken hoezeer ieder mens de liefde van God in zich draagt. God neemt het initiatief en wijst ons de weg van de vrede. Dat is niet de vrede van een White Christmas of van de welgevulde schappen in de supermarkt en van je eigen koelkast, maar de vrede van God zelf die in ons woont. Een vrede die alle begrip te boven gaat en die het geschenk zal kunnen zijn van het Kind in de kribbe dat we gaan ontmoeten.
Amen
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

Jabob65 schreef:Ad van der Helm zijn Homilie, voor de derde Adventszondag:
  • (...) “Hoe kunnen we het goede realiseren en het kwade vermijden?
    (...) Johannes houdt de mens een keuze voor het goede voor. Je hebt zelf de vrije keuze om het goede te doen. Het is de spiegel van het gewetensonderzoek... "
    (...)
@Jabob65

Dank voor de verwarmende woorden van Ad van der Helm; bezielde gedachten waarvan het fijn is om ze met anderen te delen - zodat je samen in het geloof op de been blijft. Geestelijke kost van het zuiverste water. Wij hebben wat aan mensen die écht zijn; naasten van veel of van weinig woorden; doch laat ieders intentie vooral zuiver mogen zijn. Pas dan ook kan iemand een helper zijn in nood. Dat overkwam mijzelf door een verkeersongeval waarbij één van onze kinderen al bijna was gestorven. Heus, dan heb je niets aan iemand die alleen wat zegt, maar juist aan iemand die het ook méént. Wie je in de moeilijkste momenten van je leven in je nabijheid zult kunnen verdragen; dát is een vriend. Door bijvoorbeeld zo'n indringende ervaring, zoals in dit geval een zogenaamd life-event, kan het zijn dat zaken die werkelijk heel precies luisteren, opeens veel scherper in beeld komen. Zielzorg is bepaald niet iets wat alleen maar de schijn nodig heeft van zuiverheid.

Men begeeft zich in een geloofsbeweging op heel glad ijs indien er op zo'n manier op je wordt ingepraat dat het welhaast logisch wordt om je gewetensfunctie (!) maar in handen te leggen van anderen; misschien zelfs wel goeddeels onbekenden! "Laat het denken maar aan ons over!", zo hield een districtsevangelist in het noorden van ons land het de gelovigen op een gegeven moment woordelijk voor. In deze samenhang zijn wij in de Nieuw-Apostolische Kerk heel wat méér ervaringen rijker geworden en illusies armer (!), dan wij het voor mogelijk zouden hebben gehouden. Hoe duur soms het leergeld ook moest worden betaald; wij kunnen nu naar eer en geweten en uit eigen wetenschap opschrijven wat het leven en het geloof ons hebben geleerd...

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

@all

Jaren geleden, ik werkte toen nog als administrateur op het bureau van de Centrale Administratie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland, viel mij een krantenkop op in de Amersfoortse Courant. Er stond zoiets als: "Ontslag op staande voet administrateur terecht!" Ik dacht: wat zou je daar nu als administrateur voor moeten doen, om zoiets voor je kiezen te krijgen?! Het tegendeel was echter het geval: de betrokkene had juist iets nagelaten. Het betrof een internationaal bedrijf. Op een zeker ogenblik verscheen er een controller uit de hoofdvestiging in Londen. "Waarom heb je dit zo uitgevoerd?", zo vroeg deze aan de administrateur die antwoordde: "Moest zo van de directeur". "Maar weet je dan niet dat dit zo niet mag?", vervolgde de controller. "Jawel, maar als ik het níet had gedaan, was ik eruit gevlogen", reageerde de administrateur. "Welnu," had toen de controller gezegd, "dat je doe nú ook want ik ontsla je op staande voet!" Bij de rechtbank had men gesproken van een verlies-verlies scenario, las ik nog in het artikel. "Wat zuur voor die man," dacht ik hardop.

(...) In zo'n zelfde situatie zijn nu bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland de gezamenlijke districtsvoorgangers beland. Die hadden namelijk alleen uit eigen wetenschap na de administratieve controle ten aanzien van de diverse jaarrekeningen (zoals over 2009), welke taak en bevoegdheid statutair alleen bij hunzelf berust, mogen besluiten dat het okay was, alvorens decharge te verlenen aan het -ernstig falende- kerkbestuur!

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

@all

De laatste tijd zijn er nogal eens geweldsdelicten in het nieuws geweest. De voorganger van de nieuw-apostolische kerkgemeente in Assen had er tijdens een openbare eredienst zelfs een leerzame gelijkenis in gezien, zo vertelde iemand op dit Forum. Opvallend vaak blijken de verdachten of daders gewoon mensen te zijn. "Een hele lieve jongen," hoorde ik bijvoorbeeld zeggen. Waar heb ik dat vaker gehoord, was direct mijn volgende gedachte! Ik wist het. Het stond vijf jaar geleden in een e-mailtje dat ik kreeg:
Het nieuw-apostolische geloof is voor mij van zeer grote waarde. Ik behoor niet tot de NAK omdat ik meen dat wij de enige kerk zijn die zich mag verheugen in een warm hart van de zijde van de lieve God. Maar deze kerk heeft voor mij zo'n grote waarde omdat ik van haar ben gaan houden. Zoals ik ook van mijn vrouw ben gaan houden. Zij is zeker niet de enige vrouw op de wereld die over heel mooie eigenschappen beschikt. Ook zij heeft haar fouten en gebreken. Maar ik houd van haar! En de liefde bedekt alle dingen. Ook onze kerk is niet foutloos en we hebben allemaal de genade van onze Heer en Heiland hard nodig. Maar ik houd van onze kerk, die ik vooral belichaamd zie in fantastische dienaren, hele lieve broeders en zusters.
Hier speelt een tweeledige crux, zo stelde ik vast: in eerste plaats door de volkomen onterechte vergelijking van het karakter van het lidmaatschap van een kerkgenootschap met een huwelijksrelatie én, nog veel verder afglijdend op het hellende vlak, door de in dit verband ronduit schandelijke opmerking "En de liefde bedekt alle dingen". Wij hebben in Nordrhein-Westfalen bij "een foutje" van 10 miljoen euro gezien wat er dán in deze kerk zoal van komt. Wanneer zouden de districtsvoorgangers bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland wakker (geschud willen) worden?! Moet dat soms óók gebeuren -als criminelen (!)- voor een rechtbank?

Zie verder het redactionele bericht op "Ma 30 Mei 2011, 16:41" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!

Bericht door BakEenEi »

[Bijgewerkt: 21-12-2012, 11.30 uur]


@all

Nadat ik ruim veertien jaar werkzaam was geweest op "de C.A.", vertrok ik. Dat was begin januari 2000. Sinds december 1998 was districtsapostel De Bruijn de nieuwe bestuursvoorzitter. Opeens ben je dan in die hoedanigheid op elk terrein de eindverantwoordelijke binnen een "gebiedskerk". De zittende bestuursleden, inclusief de districtsvoorgangers vanuit "De landelijke vergadering" zullen dan wel gauw even uitleggen hoe het allemaal werkt! Afgezien van hoge(re) dienaren in het "werk Gods" gaat vanzelf níemand ergens over. Wéten dezulken iets niet, dan probeert men het allemaal maar zo'n beetje te verzinnen. Kennis en inzicht op de werkvloer heeft er in de Nieuw-Apostolische Kerk immers nog nóóit zozeer toe gedaan! Het duurde in 1999 niet lang, of ik dacht: dit komt gewoon écht niet goed. Laat niemand nu zeggen: "Had dat dan toen maar hardop gezegd want dan hadden wij het tenminste geweten!" In de jaren daarvoor had ik vaak genoeg iets gezegd, maar dat was mij uiteraard niet in dank afgenomen. Dag-in, dag-uit liep dus alles door elkaar: zaken en zielzorg. Districtsapostel Pos wist er voorheen acrobatiek mee te bedrijven. Trouwens, pas toen hij afscheid nam, hoorde ik dat hij als eerste aan het hoofd had gestaan van de internationale Koordinationsgruppe, het belangrijkste adviesorgaan van de stamapostel. Zo ging dat in die tijd. Als men vond dat zaken je niet aangingen of dat je je gewoon nergens mee had te bemoeien, werd je onwetend gehouden; zelfs (!) indien het je eigen werk betrof. Ik trof een keer een districtsoudste die op een "Verwaltung" in het buitenland dezelfde functie had als ik. Hij vroeg: "Werkt u al lang op het kerkelijke bureau in Nederland?" Dat was een jaar of zes, volgens mij. "Maar uzelf was er niet bij toen wij als administrateurs in Frankfurt am Main die en die bijeenkomst hadden!" O, dacht ik, dan vond de districtsapostel zeker weer eens, dat sommige zaken mij niet aangaan.

Speciaal daarover zou ik een boek kunnen schrijven, maar misschien is er tegen de tijd dat ik doodga wel een techniek ontwikkeld, als die bij het maken van een hersenfilmpje, om de informatie in één keer in de juiste volgorde uit het brein af te lezen. Hoe dan ook, bij districtsapostel De Bruijn was er, voordat hij in december 1998 bij de kerk in dienst kwam, waarschijnlijk nooit iets anders ingepeperd dan dat diens ambtsvoorganger gedurig zorgen had over het offer, dat aan de lage kant zou zijn, en over de dienaren want daarvan waren er schijnbaar altijd te weinig. Ook "in de wandelgangen" waren dergelijke geluiden wel te beluisteren geweest. Maar ik was het er hartgrondig mee oneens. Ten eerste vond ik het niet fijn om vooral te kijken naar wat je toevallig niet zou hebben, en in de tweede plaats klopte het pertinent níet dat wij met de beschikbare financiële middelen amper uitkwamen. Je moest alleen in voorkomende gevallen de "politieke moed" hebben om de juiste keuzes te maken. Maar ja, wie zó van acrobatiek houdt, beslist natuurlijk alles alleen maar zelf.

Hoe langer het duurde, des te meer was mij de hele gang van zaken gaan tegenstaan. Ik zag hoe gretig sommige hoge(re) dienaren hun vermeende rol opeisten. Inmiddels kan daarvan de balans worden opgemaakt! Op 21 februari 2013 zal het drie jaar geleden zijn dat een select gezelschap onder aanvoering van apostel Peter Klene ieder tot zwijgen maande. Welnu, het eind van dat liedje zal zijn dat de totale offerontvangsten over een periode van drie jaar compleet zijn verdampt. Oorzaak: plichtsverzuim bij de districtsvoorgangers, financieel wanbeheer bij het bestuur en corruptie bij de stamapostel. (...) Kijk, als er op een Forum als dit al meer dan duizend verhelderende berichten nodig zijn om, onophoudelijk waarschuwend voor dergelijke wantoestanden, twee of drie mensen zich achter het oor te laten krabben, dan is dat gewoonweg tekenend voor de alarmerende internationale "bedrijfscultuur" bij dit kerkgenootschap. Dat is ook een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) volstrekt onwaardig. Laten wij het in dat verband over het "werk Gods" maar helemáál niet meer hebben. Bij de Nieuw-Apostolische Kerk is een aantal invloedrijke lieden volledig opgegaan in wat voor hen een soort van hobby moet zijn geworden: "dienen en leiding geven", maar dan wel op hún manier.

Toen ik dóórkreeg wat er in Arnhem aan de hand was bij Residence Eimersstaete, waarbij het blijkbaar niemand ooit heeft geïnteresseerd wat feitelijk de oorzaak ervan is geweest dat het als succesvol betitelde Open Huis op niets uitliep, ben ik hier maar in de pen geklommen. Van het begin af aan heb ik mij gerealiseerd met hoeveel scepsis de informatie die ikzelf gaandeweg kon geven, vanuit de kerk ongetwijfeld (!) zou worden tegemoetgetreden. Maar ik wist met welke kennis van zaken over allerlei relevante achtergronden ik kon schrijven! Een financieel debacle in de orde van grootte zoals die hier onder ogen moest worden gezien; dat kon ik toch niet zomaar laten gebeuren? En dat daarbij in de "gemeenschap" zielen werden opgeofferd, vond ik al helemáál "abject en infaam". Achter de schermen probeerde ik op alle "echelons" binnen de "kring der dienaren" voor dit ongekende onheil om aandacht te vragen. Tot vorige week vrijdag aan toe! Niemand wilde ergens iets van weten!! Dit betekent niet alleen dat -door de kadaverdiscipline die er ontegenzeglijk nog altijd heerst- "lagere" dienaren geen "oppositie" durven te voeren, doch naar mijn vaste overtuiging veeleer dat men naar alle waarschijnlijkheid van hogerhand in de organisatie kwalijk wordt gesust met desinformatie!

Zowel de districtsvoorgangers als de stamapostel hadden onder de gegeven omstandigheden een onafhankelijk onderzoek moeten laten instellen. Wie nu nog langer afgaat op de schaarse mededelingen van degenen die de ellende zelf (kunnen) hebben veroorzaakt, is incompetent. Degenen die het aangaat, zouden zichzelf eens moeten afvragen of men in het bedrijfsleven hetzelfde had gedaan of had nagelaten als wat men nu bij de Nieuw-Apostolische Kerk heeft gedaan dan wel nagelaten. Ik ken de nieuw-apostolische "bedrijfscultuur" goed genoeg om te weten, dat juist hier de schoen wringt! Het heeft álles te maken met de foute hiërarchische opzet van de organisatie; met alle twee-, drie- of tiendubbele verhoudingen onder de "zegenaars". Wanneer zal nu de maat vol zijn? En waarom zegt ú niks, in de randstad: ome Jaap of tante Toos, of... tante Nel. Of bezit u intussen met de moed der wanhoop uw ziel maar een beetje in lijdzaamheid? Alleen bidden en offeren zal niet meer helpen, dat kan ik u allen verzekeren. Laat u toch niet langer in de maling nemen! U las het namelijk goed: het eind van dat liedje zal zijn dat de totale offerontvangsten over een periode van drie jaar compleet zijn verdampt. Zeg dus binnenkort niet: dat wisten wij niet of hoe moesten wij dat weten?!

Zie voorts de redactionele berichten, respectievelijk op "Wo 11 Mei 2011, 14:41" in de thread "Kerkbestuur maalt niet om reputatieschade... " en op "Ma 28 Nov 2011, 19:32" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!", alsmede de "OPEN BRIEF aan de lijdende schapen en lammeren bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" van Het WebTeam op "Ma 19 Nov 2012, 19:38" in de thread "(7) Het omslagpunt ligt bij de districtsvoorgangers!", én mijn bericht op "Vr 30 Nov 2012, 00:13" in de thread "De bewijzen stapelen zich op... "

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gesloten