Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Discussie over de onverwachte leegstand van de opgeleverde nieuwbouw
Plaats reactie
Jabob65
Berichten: 479
Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door Jabob65 »

@zefyr, en des te meer bijzonder is het, dat ondanks die tegenwerking van de NAK leiding er diverse gemeenschappen zijn waar het goed toeven is, men heeft zich los gemaakt van de NAKI, zo lijkt het wel, gemeenschappen als Delfzijl, Froombosch, Haren, Hoogezand en Veendam (en er zullen meer zijn) gaan hun eigen weg en in veel facetten zijn die deze gemeenschappen algemeen Christelijk geworden, de harteloze en zielloze NAK leiding ten spijt.
Jabob65
Berichten: 479
Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door Jabob65 »

Biscchop De Korte geeft nog een interessante beschouwing ten aanzien van de toekomst van de kerk:

http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=56266

http://www.bisdomgroningenleeuwarden.nl ... er2011.pdf
Tosca
Berichten: 335
Lid geworden op: vr 12 dec 2008, 20:29
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door Tosca »

@all,

De Nieuw Apostolische Broeders en Zusters kijken over het algemeen niet over de grenzen van hun eigen gemeente, binnen die gemeenschap voelen zij zich veilig –veelal nestwarmte—Buiten de gemeenschap heerst het ‘kwaad’ zo heeft men ervaren! Dus bestaat er voor velen geen Nieuw Apostolische Kerk Internationaal (NAKI), immers juist dáár heerst de MAMMON, Juist dáár heerst de geest die in zijn handelen een grote minachting laat zien naar de lieve God! Waar men zelfs er niet voor terug deinst middels een nog uit te geven Catechismus de BIJBEL =Heilige schrift op vele punten te herzien. We zien ook aan de bezoekers aantallen bij Stamapostel diensten de bevestiging dat de Stamapostel en zijn Apostelen hun geloofwaardigheid grotendeels hebben verloren.

En tja, Het kleine groepje Broeders en Zusters hebben zich inmiddels verschanst binnen hun gemeenschapjes. Niet wetende wat zij volgens de Grote Internationale Kerkleider en Stamapostel Dr. Wilhelm Leber vandaag de dag dienen te geloven(…) In ieder geval is dat hedendaagse geloof een ander geloof dan ons geloof van ‘’Gisteren” .

In dat verband merkt ZEFYR heel juist op: ''''En ondertussen dacht (en denkt nog steeds) Onze-Lieve-Heer misschien: "Gaat dit wel allemaal over mij...?"''.

Met vriendelijke groet,
Tosca
Moeten de Schapen en de Lammeren de Herder weiden en hoeden? Zo is het wel in de Nieuw Apostolische Kerk, de Apostelen hebben altijd feest van de ‘’tienden’’
ACE
Berichten: 474
Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door ACE »

@zefyr/tosca
Omstreeks 1990 sprak mijn eerbiedwaardige zondagsschoollerares de vileine woorden uit: 'Vroeger hadden we houten lokalen, warme gemeenschapszin en gouden dienaren, tegenwoordig hebben we stenen kerken en houten Klazen als ambtsdragers en hartenloze en afstandelijke functionarissen!'.
Onder het bewind van Schumacher, verkilde Nederland tot een koloniale nederzetting van NAKI. DAP Pos heeft nog getracht een ommekeer te bewerkstelligen.
Hij raakte echter volledig in paniek toen hij Sepers de gelegenheid gaf de hele hand te pakken ipv alleen de pink. Onder de 'bezielende leiding' van TdB kalfde
Nederland verder af tot een bananenrepubliek met een zichzelf verrijkend bestuur.
Van zielzorg kan al geen sprake meer zijn, immers in de top is men de weg kwijt mbt het zelfbeeld en bestaansrecht van de NAK.
Identicificatie is niet meer mogelijk aangezien Vader, Zoon en Heilige Geest plaats hebben moeten maken voor de waarheid van Herr Dr. Leber.
In zijn kielzog volgt DAP Armin Brinkmann als toonbepalend voor zijn District.

Hoewel theologisch, empirisch (nog) niet voldoende onderbouwd volgens NAKI, is al heel lang het imago van de NAK: een SEKTE!

Groet,
ACE
basis
Berichten: 142
Lid geworden op: ma 01 nov 2010, 14:16

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door basis »

Ik denk dat het met het imago van de NAK nogal meevalt.
Wij als deelnemers hier op dit forum zijn natuurlijk insiders maar nog onlangs hoorde ik op de plaatselijke radio een presentator iets aankondigen.
Hij kon het woord apostolisch niet eens uitspreken en hij maakte er maar iets van: astopolies...

Voor de meeste Nederlanders is wat wij hier allemaal bespreken gerommel in de marge: "Waar maak je je druk om?"

Natuurlijk zal menig theologisch geschoold persoon alle apostolische groeperingen kritisch bezien en meewarig zijn hoofd schudden bij zoveel gerommel.
Maar de meeste mensen in ons land weten nauwelijks van het bestaan van de apostolische kerk af
en als ze al weten van het bestaan zullen ze de NAK gewoon in het rijtje van de Gereformeerden, Katholieken, Hervormden en Baptisten plaatsen.
Een imagoprobleem speelt in Duitsland waar de NAK aanmerkelijk groter is en dus zowel plaatselijk als landelijk meer presentie heeft véél eerder een rol.

Als ik in mijn woonplaats met andere christenen spreek over onze kerk en ons geloof ontmoet ik nooit iets van wantrouwen of kritische betrachting,
eerder is respect en interesse mijn deel. Er is veel nieuwsgierigheid naar de NAK omdat men er vaak weinig van afweet noch van heeft gehoord.
Onbevangen interesse ontmoet ik veel vaker dan doorwrochtte kritiek op onze kerk, eerlijk gezegd kom ik dat dus nooit tegen bij andersdenkenden.
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door BakEenEi »

Politiek gedraai (1)
BakEenEi schreef:@all

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...

Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.

(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
@all

Een kerkbestuur moet het er niet van laten afhangen of men geloofwaardig overkomt doch voordat daarover de eerste vraag zou opkomen dient men eenvoudig allang daadwerkelijk geloofwaardig te zíjn! (...) Op dit punt heeft de nieuw-apostolische kerkleiding bij nader inzien spijtig genoeg al jarenlang de grootst mogelijke problemen.

Eén van de trucs (!) die men brutaal toepast om geloofwaardiger te lijken dan men feitelijk is, is heikele kwesties weliswaar aan de orde te stellen, eventueel gelovigen erover aan het woord te laten om echter vervolgens alleen nog maar de schijn te wekken dat er aan de oplossingen serieus wordt gewerkt. Ondertussen ontspringen "verantwoordelijken" de dans, schuift men de zaken handig (ver) voor zich uit en bezint men zich hooguit op nieuwe schijnbewegingen (!) - om "lastpakken" op afstand te houden.


[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door BakEenEi »

Politiek gedraai (2)
BakEenEi schreef:@all

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...

Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.

(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
@all

Eén van de onderwerpen waarbij de nieuw-apostolische kerkleiding, indien zijzelf daaraan debet is, maar niet wil inzien hoezeer de impact ervan niet alleen het geloofsleven bij slachtoffers (!) ondermijnt doch zelfs nota bene hun gezondheid, is: pestgedrag door bevorderden...
Om hieromtrent de gedachten te bepalen, zie het artikel "Pesten voor bevorderden" van Filip Rogiers in "De Standaard" op zaterdag 17 september 2011, alsmede:
Zie ten slotte het opmerkelijke artikel "Den Helfern helfen - Unterstützung für Kriseninterventionsdienste, Telefonseelsorge und den „Weißen Ring“ " van 4 september 2008, bij de Neuapostolische Kirche Süddeutschland.


[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door BakEenEi »

[Bijgewerkt: 17.45 uur]


Politiek gedraai (3)
BakEenEi schreef:@all

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...

Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.

(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
@all

Een willekeurig praktijkvoorbeeld van pestgedrag... bij "Godsgezanten" in de Nieuw-Apostolische Kerk, voor wie de drempel tot dit gedrag -getuige talrijke andere mij bekende voorvallen- kennelijk relatief laag ligt:
Van de weeromstuit, denk ik, was er bij de hierboven aangehaalde berichtgeving een taalfout begaan. "Een taalfout is iedere inbreuk op het taalgebruik dat door een dominante gemeenschap als juist wordt ervaren."


[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi


P.S.
(...) Op deze door de Verenigde Naties uitgeroepen jaarlijkse internationale dag van de vrede, 21 september, lijkt het wel alsof er zich opeens een wonder heeft kunnen voltrekken: blijkens aanvullende berichtgeving is het op last van de lokale autoriteiten ter hoogte van het perceel 9301 RA Roden, Woldzoom 10 recentelijk ingestelde verscherpte toezicht op de AFwezigheid van Bauke zonder mitsen en maren subiet opgeheven:
Bauke vormt niet langer een risico voor de brandveiligheid van de bescheiden herhuisvestte plaatselijke nieuw-apostolische kerkgemeente, zo valt uit het vandaag verschenen perscommuniqué van het "voltallige WebTeam" op te maken. Boven bidden en denken... ook wat het klaarblijkelijke herhalingsgevaar betreft van een reeds geconstateerde taalkundige onvolkomenheid, stil getuigend van ambachtelijke authenticiteit.
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door BakEenEi »

Politiek gedraai (4)
BakEenEi schreef:@all

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...

Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.

(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
@all

Tijdens de dienst met Pinksteren in 1997 in Neurenberg sprak stamapostel Fehr: "Berechtigte Kritik nehmen wir zu Herzen, unberechtigte zur Kenntnis". Fijn (!), was vermoedelijk bij velen de eerste gedachte, waarna vast wel de vraag opkwam naar wiens oordeel "kritiek" dan gerechtvaardigd zou zijn, of niet. Omdat van degene die het ambt bekleedt van stamapostel mag worden aangenomen dat het vervolgens in de Nieuw-Apostolische Kerk niet zal mankeren aan "de deugd der rechtvaardigheid", was voor velen destijds wellicht het verlossende woord gesproken sinds het van stamapostel Fehr (via het tijdschrift "Unsere Familie") eerder bekend was geworden dat hij (op 17 maart 1993 in het Zwitserse Aarau) quasi-laconiek had verkondigd: "Das Wort "Kritik" steht nirgends in der Bibel. Also hat es bei uns im Werk Gottes auch nichts zu suchen".

Er gaan nog wat jaren overheen, maar dan verschijnt in 2001 de "Leidraad dienen en leiding geven", waaruit de volgende quote:
Redactie schreef:(...)
Voorwoord

De Nieuw-Apostolische Kerk wil met deze leidraad een uniforme basis leggen voor het dienen en leidinggeven binnen de kerk. Deze leidraad beoogt voor allen bindend te zijn en een ieder afzonderlijk te helpen om door christelijke naastenliefde, wederzijds begrip en waardering bij te dragen tot de eenheid binnen de kerk en de gemeente.

(...)
Het afhandelen van conflicten

De menselijke samenleving wordt gekenmerkt door wederzijdse ondersteuning en vriendschap, maar ook door uiteenlopende opvattingen, belangentegenstellingen en vooroordelen. Regelmatige besprekingen scheppen meer begrip voor elkaar en verkleinen de kans op het ontstaan van (onnodige) conflicten.

Door heldere beslissingsbevoegdheden en gezonde zelfkritiek van betrokkenen kunnen vele conflicten reeds bij voorbaat worden vermeden.

De samenwerking van geloofsgenoten wordt niet gekenmerkt doordat er geen conflicten ontstaan, maar door de wijze waarop deze worden opgelost. Conflicten houden voor alle betrokkenen ook de mogelijkheid in om nieuwe en betere oplossingen te vinden. Deemoed, liefde en wederzijds respect verlichten dit. Daarbij moet onderscheid worden gemaakt tussen het persoonlijk karakter en de zakelijke handeling. Dikwijls wordt met goede bedoelingen gehandeld, doch onbewust worden vaak fouten gemaakt. Het gaat erom de oorzaak op te sporen en niet naar schuldigen te zoeken.

De bereidheid moet evenwel aanwezig zijn om in situaties waarin de oorzaak van de problemen gelegen is in het feit dat het bepaalde ambtsdragers of leidinggevenden ontbreekt aan formaat, deze aan te spreken of zo nodig wijzigingen aan te brengen in de bezetting. Als gesprekken noodzakelijk zijn, worden deze gevoerd met behoud van persoonlijke waardigheid

Als ontstane conflicten niet kunnen worden opgelost, kan iedereen zich vol vertrouwen tot een hogere verantwoordelijke leidinggevende wenden.

"Zo trekt nu aan als uitverkorenen Gods, heiligen en beminden, hartelijke ontferming, vriendelijkheid, ootmoedigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid; en de een verdrage de ander en vergeeft elkander, zo iemand een klacht heeft tegen de ander; gelijk Christus u vergeven heeft, alzo ook gij. En boven dit alles, trekt aan de liefde,welke is de band der volkomenheid." (Kolossers 3 : 12-14)


Korte samenvatting van de leidraad
  • ● De leer van Jezus Christus en Zijn voorbeeldige werkzaamheid zijn voor ons dienen en leidinggeven in de Nieuw-Apostolische Kerk bindend en maatgevend voor de omgang met onze medemensen.
    ● Onze arbeid moet ertoe bijdragen dat alle gelovigen de eeuwige gemeenschap met God verkrijgen en op weg naar dat doel gelukkig worden.
    ● Beproefde zaken behouden wij. De impulsen die de Heilige Geest ons voor deze tijd geeft, zetten wij in de daad om.
    ● Wederzijds respect, openheid, bescheidenheid en discretie zijn voorwaarden voor een gezegende samenwerking en leiden tot een God welgevallige gemeenschap.
    ● Onze kerkelijke autoriteit wordt uitgeoefend in liefde, gerechtigheid en een voorbeeldig gedrag.
    ● De vrede bewaren wij door gebeden, gemeenschappelijke gesprekken en de wil tot verzoening.
    Wij belijden: God en Zijn werk zijn ons heilig
!

© 2001 Nieuw-Apostolische Kerk International - laatste wijziging: 25.12.2001

Oorspronkelijke bron: http://www.nak.org/nl/nieuws/news-displ ... e/12637/3/
Duitstalige versie: http://www.nak.org/de/kennenlernen/leit ... d-fuehren/[/list]


Uit: Bericht door Redactie op "ma 14 maart 2011, 20:34" in de thread "NAK-Leidraad Dienen en leiding geven".
Oei, nu komt de aap uit de mouw: naarmate dienaren "hoger" zijn, "verantwoordelijk" en "leiding gevend", zijn zij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ook méér rechtvaardig! Als dát maar goed komt... Bovendien: wie (hoger) op de ambtsladder staat, lijkt nu stukken sneller te mogen zijn "uitgeprocedeerd" dan wie ernaast staat. Is dat echter wel rechtvaardig?! Eerste vraag: hoe raken wij er desondanks van verzekerd dat er níet met meerdere maten wordt gemeten? Toch niet door ervaring op te doen? Dan heb je immers eerst een stevig conflict nodig!

Ik spoel de film nu even snel door en wij zijn 10 jaar verder: het is 2011. Aan het artikel "Ist die Neuapostolische Kirche eine Sekte?" op de website van de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen kan het onderstaande citaat worden ontleend:
Die autoritäre Führung der Gemeinschaft: Die Neuapostolische Kirche ist hierarchisch aufgebaut. Der Stammapostel in der Gemeinschaft mit den Aposteln wird in Glaubensfragen als höchste Autorität geachtet. Die Seelsorger sollen in Liebe, Gerechtigkeit und beispielhaftem Vorleben ihre Aufgaben ausüben. Gegenseitige Achtung, Offenheit und Verschwiegenheit sind Voraussetzungen für eine gesegnete Zusammenarbeit und führen zu einer Gott wohlgefälligen Gemeinschaft.

Die Berufung auf außerbiblische Schriften oder Quellen: Grundlage der Lehre der Neuapostolischen Kirche ist die Heilige Schrift. Außerbiblische Schriften stellen keine Lehrgrundlage dar. Die Verkündigung des Evangeliums geschieht auf Grundlage des Zeugnisses des Alten und Neuen Testaments. Die Auslegung der Heiligen Schrift geschieht nicht nach subjektiven Maßgaben, sondern durch das apostolische Lehramt. Das Apostelamt hat die Aufgabe, aus der Kraft des Heiligen Geistes die Heilige Schrift für den Glauben verbindlich auszulegen.
Aangezien de statuten van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland in dit opzicht verder geen houvast bieden omdat er niets in staat over conflicthantering -in bijvoorbeeld zakelijke kwesties- doch ook niets (!) over een onafhankelijke Raad van Toezicht, zou thans de conclusie mogen zijn dat vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk een ieder rechtvaardig wordt behandeld zoals God het zelf in elke afzonderlijke situatie zou wensen dat het gebeurt. Wow!! Tot zover de theorie... waaraan ik ter geruststelling nog het volgende, mede opgetekend uit de mond van districtsapostel Armin Brinkmann, wil toevoegen:
  • "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"!!
Met andere woorden: wie handelt in strijd met de bovenbeschreven hoge morele standaard, voorzien van het keurmerk van de "Stammapostel in der Gemeinschaft mit den Apostel", wéét alvast waar hij of zij eventueel aan toe zal zijn. Tweede vraag: zijn er in de voorbijgegane 10 jaar al ervaringsgegevens beschikbaar gekomen en, zo ja, wat wijzen die uit?

Andermaal: oei! Kortheidshalve kan hier immers het best worden verwezen naar het voorlaatste bericht over het onderhavige item, waarin een districtsoudste in ruste uit Nordrhein-Westfalen, Prof. Dr. Dieter Kruse, het woord neemt. "Kruse ist Professor für Psychologie und Kriminalpsychologie in Bielefeld", staat erbij. Indien de vlag er zó bij hangt als híj de stand van zaken bij diens afscheid op 6 december 2009 kenschetst, verkeren wij nu met ons allen op zijn minst in Alarmfase 1. Het lijkt mij vreselijk om hoogleraar te zijn, uitgerekend op de genoemde vakgebieden, en dan binnen de Nieuw-Apostolische Kerk juist op dát terrein níet (!) in staat te zijn geweest om het specifieke onheil af te wenden waarover hij rapporteert op de valreep van diens ambtsperiode als districtsvoorganger. Ongelofelijk eigenlijk. Zegt dat trouwens ook iets over de districtsapostel voor de gebiedskerk Nordrhein-Westfalen? Dat is momenteel dezelfde als die voor Nederland, om precies te zijn.

Samenvattend: de praktijk, als het in de Nieuw-Apostolische Kerk gaat om het effectief omgaan met conflicten, staat, sterk eufemistisch uitgedrukt, "op gespannen voet" met de theorie. Die theorie moet zijn bedacht door iemand, een kluizenaar naar alle waarschijnlijkheid, een noeste werker nochtans die in de kerk van Rome "zeker en vast" binnen de kortste keren zalig en heilig zou zijn verklaard; reeds bij leven aanbeden door menig slachtoffer van zinloos geestelijk geweld.


[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding

Bericht door BakEenEi »

Politiek gedraai (5)
BakEenEi schreef:@all

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...

Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.

(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
@all

Onder verwijzing naar het vorige bericht: tóch zag het er zo'n 10 jaar geleden voor velen beslist nog rooskleurig uit. Men putte hoop uit de ontwikkelingen die wezen op een openingsproces waarin de kerk zich leek te bevinden. Daarover verscheen in 2004 zelfs nog een boek, getiteld "Neuere Entwicklungen in der Neuapostolischen Kirche: Eine Dokumentation des Öffnungsprozesses" door Katja Rakow. Eén van onze broeders en zusters die toen aan het einde van de tunnel het licht al meende te ontwaren, is Michael Koch, thans uitgever van Glaubenskultur-Magazine welk Internet-platform blijkens de door Rakow ingewonnen informatie is voortgekomen uit het enthousiasme waarmee nieuw-apostolische jongeren in 1992 het initiatief namen tot het organiseren van zgn. "GlaubensKultur Abende":
  • Afbeelding
"Welche Wünsche haben Sie persönlich für die zukünftige Entwicklung Ihrer Kirche?", zo legde Katja Rakow ter schriftelijke beantwoording voor aan Michael Koch, die op 3 september 2003 hierop als volgt reageerde:
  • Ich wünsche mir, daß der begonnene Reformkurs konsequent und ohne Unterbrechung weitergeführt wird.
  • Ich wünsche mir, daß ich irgendwann einmal in einer Kirche lebe, in der ich sagen kann: "ich bin anders, ich habe eine andere Sehensweise zu verschiedenen Dingen im organisatorischen wie auch theologischen Bereich" und mit dieser Sichtweise trotzdem ernst genommen und respektiert werde.
  • Ich wünsche mir eine Kirche, in der Einheit durch ein Bekennen zu zentralen Glaubensaussagen existiert und nicht durch Uniformität in jeglicher Hinsicht. Eine Kirche, in der Traditionalisten wie auch Erneuerer friedlich nebeneinander leben können und sich mit respekt und Toleranz begegnen.
Daar kan niet veel op tegen zijn, zou ik menen. Maar wat stond Michael Koch dan voor ogen met Glaubenskultur-Magazine? "Was möchte man damit erreichen?", zo informeerde Rakow. Michael Koch:
  • Historisch gesehen ist da zuerst einmal ein gewisses Kulturverständnis zu nennen: nach meiner Überzeugung ist "neuapostolisch" das, was die Gesamtheit der Kirchenmitglieder im Namen ihrer Kirche tut und nicht, das was durch Leitungsinstanzen vorgegeben wird. Dennoch werden mögliche Entwicklungen durch kirchliche Lehrauffasssungen und die Organisationsstruktur beeinflußt. Diese wollen wir abbilden. Während die "Unsere Familie" das "Übliche" berichtet (Gottesdienst, Konzert in XY), versuchen wir das Nicht-Alltägliche journalistisch aufzuarbeiten.

    Ziel unserer Tätigkeit ist dabei, verschiedene Entwicklungen zu unterstützen:

    • Schaffung von Transparanz innerhalb der NAK
    • Beseitigung des Informationsdefizites, das durch mangelhafte Informationsweitergabe in der neuap. Ämterhierarchie entsteht
    • Beseitigung des "Informationsmonopols" der Kirchenhierarchie
    • Förderung einer Kultur des offenen Dialoges innerhalb der Gemeinschaft
    • Auflösung des alten Dogmas "Über den Glauben diskutiert man nicht"
    • Fernerhin: konstruktive Kritik, Unterstützung progressiver Tendenzen innerhalb der NAK
    • Austausch von Ideen durch Kirchenmitglieder und dadurch Anregung zu Projekten vor Ort
Hiermee wordt -anno 2003- duidelijk in een behoefte voorzien, zo wil het mij voorkomen. Rakow vervolgt: "Welche Kritikpunkte oder Probleme sehen Sie in Ihrer Kirche?" Michael Koch:
  • - mangelnde Transparenz und immer noch zu wenig Offenheit
    - Absolutheitsanspruch/Exklusivitätsdenken
    - Stagnation im ökumenischen Öffnungsprozess
    - zu hierarchisches Amtsgebäude, daraus resultierend auch ein allzu "behördliches" Denken
    - die Rolle der Frauen innerhalb der NAK
    - die Rolle der Homosexuellen innerhalb der NAK
    - mangelnder Wille zur Auferbeitung der eigenen Kirchengeschichte und die fehlende kritische Distanz zu gemachten Fehlern
    - unsystematische Glaubenslehren, die zum Teil nicht zueinander passen
    - Inkohärenz bei der Quellenverwendung für die Begründung von Lehraussagen
    - Änderung von Lehraussagen werden nicht als solche bezeichnet, es muß immer der Anschein der bloßen "Erweiterung" gewahrt bleiben
    - Änderung von Lehraussagen geschehen zögernd, unzureichend begründet und bleiben auf einzelne Punkte beschränkt (letztes Beispiel: Änderung in der neuapostolischen Eschatologie)
Hoewel het boek nog veel uitgebreider verslag doet van wat Michael Koch desgevraagd uiteenzette, nog één vraag plus bijbehorende reactie. Rakow: "Welche Entwicklungen oder Veränderungen bergüßen Sie besonders?" Michael Koch:
  • - Die zunehmende Dialog- und Konfliktfähigkeit
    - Die Bemühungen, Transparenz zu schaffen
    - Die beginnende ökumenische Öffnung (jetzt muß es aber weiter gehen ;-)).
    - Der nachlassende Druck auf die Mitglieder
    - Die begonnene Revision der neuap. Eschatologie
Zou je hier nu met terugwerkende kracht kwaad van willen spreken, dacht ik, als iemand in 2003 dienovereenkomstig antwoordt indien er vanuit "de wereld om ons heen" naar wordt gevraagd. Natuurlijk, in de Nieuw-Apostolische Kerk zullen "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" ondertussen wel van oordeel zijn dat "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zijzelf aan zet waren geweest om hier de eventuele vragen te stellen, doch goddank zijn er tegelijkertijd anderen die toch maar heel spontaan het element opzoeken waartoe Hij de mensen heeft geschapen, te weten: VRIJHEID. Aanbevelenswaard in deze samenhang is het boekje "Zur Freiheit berufen - Ein Porträt der Vereinigung Apostolischer Gemeinden (VAG) und ihrer Gliedkirchen" door Volker Wissen (ISBN-10: 3868700307/ISBN-13: 978-3868700305); 92 pag.

Echter, hoe gaat het in de Nieuw-Apostolische Kerk na 2003 verder met de tekenen van hoop zoals degenen, die de ontwikkelingen met belangstelling volgden, het voorzichtig optimistisch hadden ingeschat? Lees bijvoorbeeld nog eens na wat de districtsoudste in ruste Frank Preusse (Hannover-Nord) het afgelopen voorjaar meldde bij Glaubenskultur-Magazine:

  • Zwijgen heeft zo zijn tijd – spreken evenzeer!

    Eigentijdse gedachten bij Prediker 3: 7 - Door Frank Preusse.


    Laat ik het vooraf maar zeggen: dat de districtsoudste Thomas Feil goed zit met zijn opvattingen over het nieuwe “kerkbegrip”, is voor mij buiten kijf. Ik deel zijn inzichten en ik ben bijzonder blij met de communicatieve directheid van mijn ambtsopvolger.

    Maar heeft hij correct gehandeld, nu hij zijn standpunt ten aanzien van het nieuwe kerkbegrip en zijn persoonlijke lessen daaruit uitvoerig heeft toegelicht in een brief aan de medewerkers in het district waarvan hij de voorganger is, en hij daarmee het risico nam dat zijn mening -die afwijkt van de officiële leeropvattingen van de kerkleiding- in het Duitse taalgebied bekend zou worden en onrust kon veroorzaken?
    Had hij niet zoals voorheen -en zoals andere districtsdienaren het nog steeds doen- stil en eenvoudig, met gedoogsteun van zijn apostelen, op gepaste wijze moeten doorgaan met zijn arbeid en dan wat duidelijk niet klopt gewoon niet te prediken om zo voor ambtsdragers en broeders en zusters in alle rust tot een voorbeeld te zijn? Verdient het niet de voorkeur om onrust te mijden teneinde het "kerkelijke schip" niet nog meer aan het zwenken te brengen?

    Het antwoord op deze vraag is niet zo gemakkelijk te geven als sommigen die aan de discussie deelnemen momenteel wel denken. Eigenlijk is het een vrij complex probleem en vele leidinggevende ambtsdragers van de NAK werden er in het verleden al herhaaldelijk mee geconfronteerd. Zelf heb ik in de ruim 20 jaar van mijn tijd als districtsvoorganger hoogst zelden een ogenschijnlijk zo verregaande stap moeten zetten als nu Thomas Feil; vergelijkbare problemen lieten zich aanpakken en oplossen zonder dat het zozeer de openbare aandacht trok en zonder de geringste afbreuk te hoeven doen aan de zaak zelf. Maar: het was ook een andere tijd.

    Onder de stamapostelen Urwyler en Fehr ontwikkelde de kerk zich in een richting die ons telkens opnieuw enthousiasmeerde. Gemeenschappen ontwikkelden zich naar het christelijke voorbeeld, de geloofsleer ontwikkelde zich in de richting van de oorspronkelijke inhoud van het Evangelie. Opvattingen neergelegd in "Richtlijnen voor dienaren" en "Vragen en antwoorden" die niet strookten met de christelijke leer werden verwijderd of genuanceerd. Voor situaties waarin er serieus een zwijgplicht te vervullen viel, werden er maatstaven aangelegd. Stamapostel Fehr en apostel Kainz riepen op tot een zogenaamde renaissance van de NAK, met name op het gebied van zielzorg. Met "Dienen en leiding geven" werd op zijn minst nagestreefd dat er een richtsnoer zou zijn tot eigentijds en christelijk leiderschap. Oecumenische betrekkingen op plaatselijk niveau verrijkten het gemeenteleven en het begrip voor andere godsdiensten. We hebben de ambtsdragers bijgestaan door ze vertrouwd te maken met de inhoud en context van het Evangelie en van de geschiedenis van het rijk Gods. De richting klopte!

    Voor mij persoonlijk was het hoogtepunt van deze positieve ontwikkeling het besluit van de vergadering van Districtsapostelen in Nice (2004) dat de Bijbel als religieuze grondslag van de leer van de Nieuw-Apostolische Kerk erkend en beschouwd wordt. Groot was onze vreugde en de motivatie die uitging van deze veelzeggende beslissing.

    Natuurlijk ging het ons allemaal veel te traag. Hoe vaak hebben we onze apostel en de districtsapostel niet in het oor gefluisterd en bij hen aangedrongen op snellere veranderingen. Natuurlijk zagen wij ook dat vele baanbrekende initiatieven van de kerkleiding op sommige terreinen eenvoudig verzandden. Maar dat hadden niet wij te verantwoorden. Hoofdzaak: de richting klopte!

    In een tijd waarin de richting van de kerk niet constant werd bijgesteld, waarbij men vol van verwachting naar de toekomst keek; waarin de ontwikkeling van kerk en gemeenschap en niet de sluiting van gemeenten de opgave was van gemeente- en districtsvoorgangers; in zo’n tijd was het misschien ook het verstandigst om specifieke problemen met zo weinig mogelijk ophef tot een oplossing te brengen. Ondertussen deden wij ons best ervoor dat de uitgezette koers en de algehele ontwikkeling niet werden verstoord door te veel beroering over soms iets nieuws. De eerste oecumenische trouwplechtigheid, die een Lutherse dominee en ik vele jaren geleden gezamenlijk leidden (met medeweten en toestemming van de verantwoordelijke apostel), had eenvoudig plaats en dan werd er geen commentaar gegeven. Het scheelde vanzelf ook dat de communicatiemogelijkheden van tegenwoordig nog niet bestonden en het dus lastiger was om snel een groot publiek te bereiken.

    Ik denk dat het tot ongeveer 2006 een tijd was om te kunnen zwijgen - om terug te komen op de aangehaalde Bijbelpassage.

    Maar toen veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch.

    Hoewel men “Uster” -met enig voorbehoud- nog kon zien als een stap vooruit, was het gebeuren rond de geschiedenis van de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in december 2007, een absolute ramp, een ongelofelijke terugval naar tijden waarin men de leden van de NAK voor onmondig hield en manipuleerbaar. Afzwakking van het besluit van Nice werd in de “Unsere Familie”, verspreid over een periode van vele maanden, ingeleid met theologisch dubieuze verklaringen, psychologisch niet ondoordacht en grotendeels onopgemerkt.

    Instructies voor "Het pastorale bezoek" ademden weer de geest van het verleden. De catechismus werd voorafgegaan door een subtiele grotere nadruk op het belang van de apostelen van de NAK. Er waren weer vingerwijzingen om meer over de apostelen (en soms daardoor zelfs minder zeker over Jezus) te prediken. In de oecumenische betrekkingen is ijverig een zigzag-koers gevaren. De Kerngedachten werden anders van opzet, maar het viel steeds meer op dat ondertussen bij de broeders en zusters een merkwaardige theologische oppervlakkigheid werd verondersteld en hun schuldbewustzijn werd aangewakkerd, terwijl zulke ideeën toch al achterhaald leken. De eigen verantwoordelijkheid van de gelovige (denk aan stamapostel Urwyler!) werd misschien nog gepredikt, maar dat de kerk daardoor moet ophouden met bevoogden, wordt over het hoofd wordt gezien.

    In 2010 verscheen de herziene nieuw-apostolische geloofsbelijdenis met de bijbehorende (doch!) verbindende toelichtingen en thans het gewijzigde kerkbegrip van de Nieuw-Apostolische Kerk. Deze hoofdonderdelen van een catechismus werden op onaanvaardbare wijze gecommuniceerd. Inhoudelijk werden ze niet echt Bijbels verankerd; het besluit van Nice werd genegeerd. Ik zal niet ingaan op details. Er zijn hierop al veel serieus te nemen commentaren gegeven en meerdere zullen volgen. De NAK heeft daarmee misschien wel hét doorslaggevende uitgangspunt van haar leer prijsgegeven: de enige basis is het evangelie; de missie van de Kerk is de "Grote Opdracht" van Jezus. In plaats daarvan is het zonneklaar dat het voortbestaan van de instelling NAK op de voorgrond staat en de rechtvaardiging voor de noodzaak van nieuw-apostolische apostelen. Dit blijkt bij alle beraadslagingen de uitgangsgedachte te zijn geweest.

    "Voor ons is er geen kerk zonder apostelen ..." (Pr. Kiefer op de tweede “Ökumenischer Kirchentag” in 2010). Dit kenmerkt de primaire uitgangsgedachte die alle kernuitspraken verklaart met betrekking tot kerk, sacramenten, de vergeving van zonden en eschatologie. Een kerk moet haar grondbeginselen en leerstellingen echter blijven toetsen aan het Evangelie. Wie de kerk niet ervaart als te zijn voortgekomen uit het Evangelie, wie niet bereid is ook fundamentele standpunten aan de kant te zetten, als ze niet zijn gedekt door het Evangelie, is op weg zich in God te vergissen.

    Het verloop van de ledenaantallen in Europa is alarmerend. Een aanzienlijk deel van de jongere broeders en zusters voelt zich niet meer met de kerk verbonden. De potentiële toekomstige geestelijk leiders en gemeentevoorgangers en met hen het merendeel van een generatie, zijn de kerk ontvallen. Zelfs de volgens eigen berekeningen meest optimistische prognoses van de “Arbeitsgruppe Demographie” houden tot het jaar 2020 rekening met een dramatische teruggang in de aantallen van actief meewerkende gemeenteleden, vooral bij jongeren.

    Aan de kern van het probleem, namelijk de aantrekkingskracht die uitgaat van de diensten, en daaronder in het bijzonder te verstaan de vorm en inhoud van de prediking, wordt niet gewerkt - misschien is het ook te laat. Evenementen en extra aandacht voor “Wohlfühlgemeinden” kunnen deze tekortkomingen niet goedmaken. "De spiritualiteit staat tegenwoordig niet meer zo sterk voorop; het beleven van saamhorigheid in de gemeenten heeft meer betekenis gekregen", zo stelt stamapostel Leber het (Westfalenblatt 6.7. November 2010). Waar spiritualiteit, de persoonlijke relatie met Jezus en de geestelijke verbinding met het Evangelie hun centrale plaats moeten prijsgeven voor sociale activiteiten die het gemeenteleven moeten bevorderen, verliest de kerk haar essentie en wordt zij nonchalant.

    Of iemand een ambt kan krijgen (steekwoord "concubinaat") wordt nu gekoppeld aan algemeen aanvaarde normen in de samenleving, terwijl dat enkele jaren geleden nog afhankelijk was van ethische waarden. Brengen de uitspraken van de kerkleiding broeders en zusters hierbij niet in verwarring?

    De richting van de kerk is veranderd! Tegen deze achtergrond moet de vraag "Spreken of zwijgen?" heel anders worden opgevat.

    Elke gemeentevoorganger en districtsvoorganger heeft een verantwoordelijkheid aanvaard en wel een verantwoordelijkheid jegens God en ten opzichte van het Evangelie. Deze verantwoordelijkheid kan niet worden gedelegeerd aan “de top”.

    Hij, de voorganger, moet weten dat zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van elementair belang zijn en daarmee als boeien dienen, waaraan de hem toevertrouwde broeders en zusters en ambtsdragers zich stevig moeten kunnen vastklampen. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.

    In een tijd waarin er voor de broeders en zusters geen koers bij de kerkleiding meer te onderscheiden valt, waarin opeens een al lang overwonnen exclusiviteit opnieuw in geschriften naar voren komt (die overigens in mijn omgeving door een meerderheid onder de ambtsdragers resoluut van de hand wordt gewezen), en waarin de kerkleiding haar eigen pretentie, namelijk om leerstellingen vanuit de Bijbel te rechtvaardigen, niet waarmaakt: in deze tijd misstaat het een voorganger niet de aan hem toevertrouwde zielen duidelijk en ondubbelzinnig te informeren over zijn standpunt ten aanzien van belangrijke leerstellige verklaringen, waaronder verklaringen die liggen op het vlak van de ethiek. Het risico dat zijn uitspraken dan in de hele wereld bekend worden, moet daarbij op de koop toe worden genomen.

    Dat apostelen die taak niet kunnen waarnemen, ligt voor de hand. Zij zijn door hun ambtseed gebonden aan de kerkleiding; ze zijn ook (op enkele uitzonderingen na) in sociaal opzicht van de kerk afhankelijk omdat die hun werkgever is. Maar voor de gelovigen begint de verwarring als men zich moet realiseren dat een apostel hooguit denken mag wat hun voorganger zegt!

    In een tijd waarin de gelovigen zich steeds meer afkeren van de kerk waarin de ontwikkeling naar het beeld van één christelijke kerk voor hen niet meer zichtbaar is en waarin de apostelen zwijgen, is het voor zielen die daardoor in vertwijfeling zijn geraakt goed en opbeurend als zij in hun gemeentevoorganger en districtsvoorganger oprechtheid, moed en openheid ervaren. Als een voorganger zich niet met de leerstellingen van de kerk kan verenigen, moet hij zelfs dát mogen zeggen. Dat hij dan misschien zijn ambt verliest, weegt minder zwaar dan het verlies van zijn geloofwaardigheid.

    Een opgelegd spreekverbod en ook een eventuele “muilkorfconsensus” zijn naar mijn mening onder de huidige verontrustende omstandigheden geen passende oplossingen meer. Elke verantwoordelijke moet zijn eigen afwegingen maken. Dit is niet gemakkelijk, zo weet ik uit persoonlijke ondervinding. Maar je groeit, ook door fouten te maken.

    Thomas Feil heeft in deze zaak niet alleen gelijk, maar hij heeft ook verantwoordingsvol gehandeld tegenover de hem toevertrouwde zielen.

    2011: Ook spreken heeft zo zijn tijd!

    f. preusse / aihfx, 2011-02-20


    © Glaubenskultur Verlag 1996-2011
    Bron: http://www.glaubenskultur.de/premium-1411.html

[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Plaats reactie