Index

Navigatie pagina

Disclaimer

Contact

Boeken

Anoniem reageren.

Archief

SAARLAND (DUITSLAND)

Deel 1.

Apostel Hörzel uit Zurich, die in 1933 is gestorven, ging tijdens zijn leven veel en graag naar het Saargebied, dat in die tijd tot zijn Apostel District behoorde. Nadat Herr Hitler aan de macht was gekomen, lag het vanzelfsprekend “inde lijn” dat de Apostolischen in het Saargebied door een “ Duitse” Apostel bediend moesten worden, en evenzo vanzelfsprekend was het na afloop van de oorlog, dat de regering van het Saarland daar geen “Duitse”Apostelen meer wilde zien. De situatie was toen zo dat het zelfs de R.K. Bischop van Trier, tot wiens gebied de Saar behoorde, niet werd toegestaan naar het Saargebied te reizen. Voor de NAK bleef er dus na de ineenstorting van het Derde rijk geen andere oplossing over dan om de gemeenten daar weer onder leiding van de Zwitserse Apostelen te stellen. Dat waren: E.Güttinger, H.Schneider en O. Güttinger.

Haast onmiddellijk nadat deze Apostelen de bediening van die gemeenten hadden overgenomen viel het hun op, dat er een zekere groep dienende Broeders was, die de Zwitserse Apostelen tegenwerkte. Aanvankelijk meende men nog, dat het nawerkingen waren van de oorlogs omstandigheden en het Nazi bewind, maar al snel werd het duidelijk dat deze oppositie groep gesteund, gestrekt en geleid werden door Apostolischen en Apostelen die niet in het Saargebied woonden, Deze kleine groep werd zeer actief in hun actie tegen de Zwitserse Apostelen en bracht in alle Saarlandse gemeenten onrust en verwarring maar ook wantrouwen teweeg. En wel zo dat zo, dat zelfs de regering zich er mee ging bemoeien. Een der hoogste regering ambtenaren zie ervan: Ze gebruiken methoden, die ze van de nazi’s hebben afgekeken. Het Apostel District Saarland telde in die tijd ruim 2500 zielen en was organisatorisch met de gemeenten in Frankrijk en Luxemburg ingedeeld onder Opziener Richard Seidel van straatburg. Een der onderdistricten stond onder leiding van de District Evangelist Herbert Schmidt van Völklingen bij Saarbrücken. Tengevolge van de eigenaardige en moeilijke politieke verhoudingen bleek het na de oorlog noodzakelijk om de Statuten van het Saarlandse District te wijzigen. Op zaterdag vóór Pinksteren in 1948 kreeg Evangelist Schmidt van J.G.Bischoff persoonlijk opdracht ervoor te zorgen dat de oude en nog geldende Statuten onder géén beding aan de regeringsinstanties zouden mogen worden afgegeven. En dat hij nieuwe statuten moest doen samenstellen, geheel in overeenstemming met de wensen van de Saarlandse regering.

Op 21 augustus 1948 heeft Schmidt dan ook de “nieuwe” Statuten met toelichting naar Frankrijk gezonden. Het gaat dan dus om valse statuten. Het zal voor iedereen wel duidelijk zijn, dat deze transactie meerdere moeilijkheden moest opleveren.

Op 25 november 1949 werden de gevolgen van deze handelswijze in de Apostel vergadering te ZÜRICH besproken tussen de 21 Apostelen en de District Dienaren uit het Saarland. Het bleek duidelijk , dat alle moeilijkheden waren veroorzaakt, doordat de Evangelist Schmidt de opdracht van zijn Stamapostel had uitgevoerd. Omdat de zaak met de Saarlandse overheid toch in orde was gekomen, werd er door JGB. Toen een “dikke streep” onder de hele affaire gezet. Deze “dikke streep” werd door de rebellen niet erkend, zij gingen door om Evangelist Schmidt ook daarna in een ongunstig daglicht te stellen, zowel binnen als buiten de Apostolische gemeenten. Verschillen brieven werden aan JGB. Verzonden met het verzoek maatregelen te nemen tegen de door de rebellen veroorzaakte onrust in de gemeenten en enkele besprekingen werden gehouden. [ inlas Redactie: Belangrijk detail is dat E.Güttinger een de reeste Apostelen was die het aandurfde om Stamapostel Bischoff te verzoeken een opvolger in te zetten, daarnaast had hij ook nog eens voorgesteld dat een opvolger “slechts”als eerste onder zijn gelijken zou dienen. En niet als “Baas” Bovendien E.Güttinger ook nog eens gesteld dat de nieuwe opvolger zou worden gekozen als een voorzitter van het Apostel college voor de tijd van vier jaar. In die tijd was de Apostel Peter Kuhlen dus al als opvolger geordend. Dit zeer tegen de zin van Friedrich Bischoff. Zo komt het dat de Zwitserse “besmet” waren, En dus op de een of andere wijze moesten zij aan de kant worden gezet. Bij alle drie is het uiteindelijk gelukt]

Op deze vergadering koos JGB. Partij tègen de Zwitserse Apostelen en bepaalde, dat de Apostelen E.Güttinger en R. Schneider dan de gemeenten in het Saarland maar niet meer te bezoeken. De rebellen, die in de persoon G.Rockenfelder van Wiesbaden een goede steun en raadsman vonden, waren met dit behaalde succes zeer verheugd en eisten vervolgens dat niet alleen Evangelist Schmidt, maar alle Districtdienaren zouden worden weggestuurd, en van hun bediening zouden worden ontheven. Ze gingen steeds zeer systematisch te werk.

Van alle gebeurtenissen en verhoudingen in de kring der Apostelen waren zij uitstekend op de hoogte. Vanuit Duitsland ontvingen ze regelmatig circulaires en brieven, telkens hielden ze buiten de Apostelen om geheime bijeenkomsten. In het voorjaar van 1951 ontnam JGB. Aan Apostel Otto Güttinger het recht om aan de gemeenten in het Saarland nieuwe dienaren te geven en vervolgens om daar verzegelings Diensten te houden. Ten slot werd het voor Otto Güttinger, onmogelijk om de gemeenten te blijven verzorgen, zodat hij op 19 april aan JGB. Vroeg of er niet een andere Apostel met de leiding van het Saarland kon worden belast, ofschoon het merendeel van de gemeente leden zijn verzoek betreurden.

De Verzorging werd aan Apostel Schall ( Stuttgart) opgedragen. [Inlas Redactie: Schall behoorde tot de Apostelen die voor Peter Kuhlen hadden gestemd als opvolger van JGB. Het was dus bij JGB. Bij voorbaat duidelijk dat ook Schall door de rebellen niet aanvaard zou worden als Apostel. De benoeming van Schall is niet meer dan een soort straf, in de hoop dat hij het al Apostel voor gezien zou houden] De rebellen maakten het deze oude Apostel zeer moeilijk en Apostel Rockenfelder Bleef achter de schermen zeer actief doorgaan. Toen Apostel Schall op 24 juni 1951 alle dienende broeders uit het Saarland in Saarbrücken bijeenriep, namen de rebellen niet eens de moeite daar naar toe te gaan. In Bischmisheim wilden de Apostelen Schall, Kuhlen, Schmidt, E.Güttinger en O.Güttinger en Schneider nog eens met de ontevreden broeders spreken. Maar tijdens deze veelbewogen bijeenkomst hebben de “priesters” A.Muller ( een zwager van Apostel Rockenvelder), Seibel ( een zwager van Philips Rockenfelder), Pfenning, Wohlfahrt, Wagner en H.Meijer de hun gegeven opdrachten uitgevoerd om de Apostelen uit Zwitserland op een lage en minderwaardige manier vele scheldwoorden naar het hoofd te slingeren. Ook Apostel Schall werd het onmogelijk gemaakt de gemeenten verder te verzorgen. Toen de plaatselijke voorganger van Metz, Chretien Dauber, op 5 augustus 1951 tot Apostel werd ingezet en naast Frankrijk ook het Saargebied te bedienen kreeg, was een van zijn eerste daden om de genoemde zes Priesters als loon voor de bewezen diensten, te bevorderen tot Herder. [ Inlas Redactie: Dauber was een boezemvriend van Friedrich Bischoff zoals ook Rockenvelder, het laat zich niet moeilijk raden wie hier de regie had…}]

Evangelist Schmidt kon geen goed meer doen. Op 10 juli 1951 had hij een brief gekregen uit Frankfurt van de niet Apostolische advocaat Mr. Moog uit Frankfurt, dat hij als District-Evangelist was afgezet. Omdat deze brief op onware en niet bewezen beschuldigingen beruste, schreef Evangelist Schmidt op 26 juli 1951 aan zijn Stamapostel een verzoek om genade. Het slot van deze brief luid als volgt:

“Hebt u erbarmen, geliefde Stamapostel, en denkt u toch aan mijn gezin. Mijn lieve vrouw kan dit alles nauwelijks verdragen.De vele dienaren en duizenden gemeente leden zijn de wanhoop nabij. Ik vraag u hartelijk en innig of u mij wilt schrijven, dat alles weer goed is. Met de belofte van onwrikbare trouw bid ik u om genade. Enz.””

Op dit schrijven werd geen antwoord ontvangen. Tiendagen nadat hij deze brief geschreven had werden de Apostelen E.Güttinger en R.Schneider tegen hun wil in, in een “feestelijke dienst met bijna alle Apostelen uit Europa en alle Apostelen van overzee ten overstaan van 12.000 aanwezige Apostolischen op de “meest eervolle wijze” door JGB. In de rust gezet. De daarop volgende week werden de gemeenten in Zwitserland en Frankrijk door de overzeese Apostelen bezocht. De Stamapostel helper H.F.Schlaphoff van Zuid-Afrika verzekerde op 13 augustus 1951 [Inlas Redactie: Schlaphof was vanaf 1934 Stamapostel helper voor het zuidelijk halfrond. En  in de grote dienst van 5 augustus 1951 Stamapostel helper voor heel de wereld geworden. Dit zeer tegen de zin van Friedrich Bischoff, zo zal later blijken]

Aan de Evangelist Schmidt, dat alle moeilijkheden in een echte Apostolische gezindheid in orde gebracht en opgelost zouden worden. Maar….Drie dagen later, toen de op 5 augustus tot Apostel bevorderde Friedrich Bischoff en Chr. Dauber in het Saarland kwamen, vegezeld van de eerder genoemde niet Apostolische advocaat Mr. Hoog, verklaarden deze drie mannen aan de desbetreffende instantie, dat zij er het grootste belang bij hadden, dat er tegen Evangelist Schmidt een gerechtelijke strafvervolging zou worden ingesteld, aan gezien deze ondanks dat JGB. Hem het Ambt had afgenomen toch verder diende. Enkele dagen later verklaarde Apostel Dauber weer aan Evangelist Schmidt dat hij bij zijn bezoeken aan het Saarland toch geconstateerd had, dat Schmidt onschuldig was en dat het met de gemeenten wel in orde was. Evangelist Schmidt moest nog maar eens naar JGB. Schrijven en dan zou hij (Dauber) zijn voorspraak zijn en er wel voor zorgen, dat alles weer goed zou komen. Evangelist Schmidt schreef op 20 augustus 1951 weer een brief  aan JGB. Ook nu ontving hij geen antwoord. Maar de rechtzaak ging wel door. 

Met gelijke post schreef Evangelist Schmidt een brief naar de in de rust gezette Apostel Schneider, waarin hij een overzicht gaf van  de betreurenswaardige ontwikkelingen der zaken in de Apostolische gemeenten in het Saarland. Reeds de volgende dag, 21 augustus 1951, schreef deze Apostel terug en deelde aan de Evangelist Schmidt mee, dat hij er op het ogenblik ook niets meer aan doen kon, Want dat JGB. Nog steeds niet geloven wilde dat hij door zijn naaste Vrienden bedrogen werd. God zelf kan hier alleen uitkomst bieden zo schreed Schneider.

Op 10  december werd de rechtzaak bij het landgericht in Saarbrücken behandeld. De rechter oordeelde, dat Evangelist Schmidt niets anders had gedaan dan de opdracht (Statuten vervalsen,RED.)Uitvoeren die hem door JGB. Waren opgedragen. De rechter sprak hem dan ook van alle tegen hem ingebrachte beschuldigingen vrij. Hierop aansluitend werden op 17 december 1951 de Apostelen in Frankfurt bijeengeroepen, in welke Apostelbijeenkomst de niet Apostolische advocaat te midden van de Apostelen plaats nam. Het gevolg van deze Apostelbijeenkomst was, dat honderd tallen Apostolische Broeders en Zusters, grijsaarden en kinderen, die van niets wisten, een briefje thuis gestuurd kregen, met de mededeling, dat zij als lid van de NAK geroyeerd waren. Precies acht dagen na deze bijeenkomst der Apostelen verkondigde JGB. In Giessen, dat hij onsterfelijk geworden zou zijn….

De geroyeerde Broeders en Zusters kregen va de overheid het recht hun gemeente te noemen: “De uitgestotenen Broeders en Zusters van de NeuapostolischeGemeinde in het Saarland. O 16 September 1952 schreef Evangelist Schmidt nog een laatste brief aan JGB. Met het verzoek om een onderhoud. Toen ontving hij het eerste antwoord op zijn vele brieven die hij aan Stamapostel Bischoff had geschreven. In dat antwoord brief schreef (26 sept. 1952)  Dat de de door Evangelist Schmidt bedreven zonden van dien aard waren, dat ze niet in dit leven, noch in het hiernamaals vergeven konden worden.

Het was voor hem ….te laat…..! Naar de opvattingen van de Stamapostel Bischoff en hoofdleider van de Nieuw Apostolische Kerk Internationaal, was Christus dus niet voor deze “zondaar” gestorven, voor hem was er geen genade meer mogelijk!

In het aangrenzende Luxemburg had men ook niet stil gezeten. Hier stonden de gemeenten onder directe verzorging van de District Evangelist Lucien Bouquet uit Each aur Alzette.

 Ook deze dienaar hield al geruime tijd nauwe en intieme verbindingen met Apostel Rockenfelder. In overleg met deze schreven de dienaren uit Luxemburg op 9 april aan de drie Zwitserse Apostelen, dat ze hen voortaan niet meer in de diensten zouden toelaten. Apostel Schneider schreef daarop een noodkreet aan JGB., Evenals de Opziener Seidel, de District Oudste Hertig en de District Evangelist Ehl, allen uit Elzas- Lottingen, JGB. Besliste, dat de Luxemburgse gemeenten aan het Apostel District van Rockenfelder moesten worden toegevoegd en Lucien Bouquet werd als dank voor de bewezen diensten tot District Oudste bevorderd.

Dit stuk krijgt nog een vervolg “Hoe ging het verder in het SAARLAND!

Opmerkelijk genoeg komt de naam Lucien Bouquet ook voor bij de voorbereidingen ter oprichting van de Nieuw Apostolische Kerk in Nederland. Hadden Nederlandse “Broeders wat geleerd? Daar over later meer.

 REAGEER