"Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde." (Handelingen 2: 46)
[67] Jezus vroeg nu aan de twaalf: ‘Willen jullie soms ook weggaan?’ [68] Simon Petrus gaf antwoord: ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U spreekt woorden die eeuwig leven geven, [69] en wij geloven en weten dat u de heilige van God bent.’ [70] Jezus zei: ‘Ikzelf heb jullie alle twaalf uitgekozen, en toch is een van jullie een duivel.’
Uit: Johannes 6 (NBV)
Heer, zie zeeg’nend op ons neder,
op uw volk, het Isr’ëls zaad,
dat Gij leidt door uw apost’len
naar de hun beloofde staat.
Sterk de zwakken, sterk de moeden,
geef hun nieuwe zielemoed;
help ons daag’lijks biddend waken,
dat ons niets versagen doet.
Want Gij zult het heil bereiden
in uw Rijk der heerlijkheid
aan hen, die U hier belijden
in de staat van ned’righeid.
Bron: Tweede couplet van lied 96, gezangboek GvAC: "Laat ons Sions lied’ren zingen" (voorheen: lied 25, gezangboek HA.G.E.A.)
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Allen waren verbijsterd. Ze bespraken het voorval met elkaar en zeiden: ‘Wat zijn dat voor dingen die hij zegt? Hoe komt het dat hij het gezag en de macht heeft om onreine geesten zijn bevelen te geven zodat zij de mensen verlaten?’
Uit: Lucas 4: 36 (NBV)
Kom met kracht, licht vol pracht,
zaal'ge eeuwigheid!
Kom, verlicht ons arm'lijk leven;
wil ons nieuwe krachten geven,
dat 't de ziel verblijdt.
Dat 't de ziel verblijdt.
[24] Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden; [25] als een gemeenschap innerlijk verdeeld is, zal die gemeenschap niet kunnen standhouden.
Uit: Marcus 3 (NBV)
De Heerkent al de Zijnen,
Hij heeft hen steeds gekend.
Hij doet zijn licht hun schijnen
en redt ze uit ellend'.
't Zij klein of groot, zij erven
Zijn zegen hier alom.
In leven en in sterven
zijn zij Zijn eigendom.
Bron: Eerste couplet van lied 452-B, NAK-gezangboek
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
‘(...) [36] Ik zeg u: van elk nutteloos woord dat mensen spreken, zullen ze op de dag van het oordeel rekenschap moeten afleggen. [37] Want op grond van je woorden zul je worden vrijgesproken, en op grond van je woorden zul je worden veroordeeld.’
Uit: Matteüs 12 (NBV)
Ik weet een woord, zo heerlijk,
eenvoudig en toch groot.
Het is het woord mijns Heilands,
het is mijn levensbrood.
Het klinkt zo veelbelovend,
dat nodend woord van Hem,
die thans door Zijn Apost'len
mij roept met luider stem:
"Kom, o kom tot Mij,
o kom, o kom tot Mij;
vermoeiden en belaad'nen,
kom, kom, o kom tot Mij!
Kom, o kom tot Mij,
ja kom, o kom tot Mij.
Ik zal u ruste geven;
kom, kom, o kom tot Mij!"
[9] Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. [10] Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. [11] Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.
Uit: Romeinen 12 (NBV)
Geef mij meer van Uwe Geest, Heer,
meer van Uwe wond’re kracht,
meer, Heer, van de heil’ge olie
die de lamp haar licht verschaft.
Want wat baten alle gaven
zonder ’t licht dat Gij mij biedt.
Ach, wat baten vorm en namen,
had ik Uwe zalving niet.
Bron: Eerste couplet van lied 16, NAK-zangkoorboek
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
[49] Iedereen moet met vuur gezouten worden. [50] Zout is goed! Maar als het zout zijn kracht verliest, hoe zullen jullie het zijn kracht dan teruggeven? Zorg dat jullie het zout in jezelf niet verliezen en bewaar onder elkaar de vrede.’
Uit: Marcus 9 (NBV)
Is die weg niet zwaar en moeilijk,
eind'loos lang en vaak ook smal?
Want Gij zijt zo zwak en klein toch
en gering is uw getal!
Neen, wij vrezen geen gevaren,
want Gods eng'len trekken mee,
die ons hoeden en bewaren
op de woel'ge volk'renzee.
Bron: Tweede couplet van lied 467, NAK-gezangboek: "Waarheen, pelgrim, wilt gij trekken"
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
[16] Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. [17] Waar u sterft, zal ook ik sterven, en daar zal ik begraven worden. De HEER is mijn getuige: alleen de dood zal mij van u scheiden!’
Uit: Ruth 1 (NBV)
Op de pelgrimsreis door 't leven naar een heerlijk, beter oord
worden wij door zorg omgeven en door leed soms overmand.
Een weinig lijden nog, een weinig tranen nog,
dan wacht de rust ons aan 't kristallen meer.
Een weinig lijden nog, een weinig tranen nog,
dan wacht de rust ons aan 't kristallen meer.
Bron: Eerste couplet en refrein van lied 49, NAK-koorboek
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
[16] Nogmaals, laat niemand denken dat ik een dwaas ben. Maar mocht u dat toch denken, accepteer me dan ook als een dwaas en sta me toe dat ook ik eens opschep over mezelf. [17] Want wat ik nu ga zeggen komt niet van de Heer, het is de grootspraak van een dwaas. [18] Wanneer er zo velen zijn die zich op hun afkomst laten voorstaan, zal ik dat ook maar doen. [19] U, die zo verstandig bent, verdraagt dwazen toch met het grootste gemak. [20] Tenslotte verdraagt u het ook dat men u tiranniseert, uitzuigt, onderwerpt, zich boven u verheft en u beledigt. [21] Nu, ik moet u tot mijn schande bekennen dat wij daarvoor te zwak zijn geweest.
Als anderen over zichzelf durven op te scheppen, durf ik het ook. Ik ben toch maar een dwaas. [22] Zijn zij Hebreeën? Dat ben ik ook. Zijn zij Israëlieten? Dat ben ik ook. Zijn zij nakomelingen van Abraham? Dat ben ik ook. [23] Zijn zij dienaren van Christus? Ik ben zo gek dat ik durf te zeggen: ik nog meer. Ik heb harder gezwoegd, heb vaker gevangengezeten, heb veel meer lijfstraffen ondergaan, ben vaker in doodsgevaar geweest. [24] Door de Joden ben ik vijfmaal met veertig min één zweepslagen gestraft, [25] ik ben driemaal met stokslagen gestraft, ik ben eenmaal met stenen bekogeld en heb driemaal schipbreuk geleden. Eén keer heb ik een heel etmaal op zee rondgedreven. [26] Voortdurend was ik onderweg, bedreigd door rivieren, rovers, volksgenoten en vreemdelingen, in gevaar in de stad, in de woestijn, op zee en te midden van schijngelovigen. [27] Ik heb gezwoegd en geploeterd, vaak zonder te slapen, hongerig en dorstig, vaak zonder te eten, verkleumd en zonder kleren. [28] En dan laat ik al het andere nog buiten beschouwing: de druk waaronder ik dagelijks sta vanwege mijn zorg voor de gemeenten. [29] Als er iemand zwak is, dan ben ik het wel; gaan anderen onder verleidingen gebukt – ik word erdoor verteerd.
[30] Als ik mij dan toch op iets moet laten voorstaan, doe ik het op mijn zwakheid. [31] De God en Vader van de Heer Jezus, de God die moet worden geprezen tot in eeuwigheid, weet dat ik niet lieg. [32] Toen ik in Damascus was, liet de stadhouder van koning Aretas de stad afsluiten om mij gevangen te nemen; [33] ik kon alleen aan hem ontkomen doordat ik in een mand door een venster in de muur werd neergelaten.
Uit: 2 Korintiërs 11 (NBV)
1 Jezus, Heiland mijner ziele,
'k roep U aan in bange nood.
Want als alles mij ontviele,
Gij blijft trouw, zelfs in de dood.
2 Zielevriend in mijn Apostel,
kenner van mijn hartensstaat,
geef mij ruste na 't geworstel;
wees mijn heil, mijn toeverlaat.
3 'k Heb gestreden, veel gebeden;
vreemde ogen zagen 't niet.
Toch heb 'k immer U beleden;
U, die meer het hart aanziet.
Bron: Eerste drie coupletten van lied 304, NAK-gezangboek
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
[21] Ik heb een afkeer van jullie feesten, ik wijs ze af, jullie samenkomsten verdraag ik niet. [22] Ik schep geen behagen in de brand- en graanoffers die jullie mij brengen; de vetgemeste beesten van jullie vredeoffers keur ik geen blik waardig. [23] Bespaar mij het geluid van jullie liederen; de klank van jullie harpen wil ik niet horen. [24] Laat liever het recht stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek.
Uit: Amos 5 (NBV)
Blijf trouw, o bruid, uw Heiland,
nog maar een korte tijd;
dan komt Hij tot u weder,
be-eindt de eerst’lingsstrijd.
Hij komt in Zijne heerlijkheid,
o waak dus, dat gij zijt bereid.
Getrouwheid zal Hij kronen
met ’t toegezegde loon;
Hij zal Zijn bruid versieren
met d’ eeuw’ge levenskroon.
Gij zult met Hem, die binnenleidt,
het Godsrijk zien in heerlijkheid.
Bron: Eerste en tweede couplet van lied 55, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
[7] Israël is de wijngaard van de HEER van de hemelse machten,
de uitgelezen aanplant zijn de inwoners van Juda.
Hij verwachtte recht, maar oogstte onrecht, hij zocht rechtsbetrachting, maar vond rechtsverkrachting.
Uit: Jesaja 5 (NBV)
[21] Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader. [22] Op die dag zullen velen tegen mij zeggen: “Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd, hebben wij niet in uw naam demonen uitgedreven, en hebben wij niet vele wonderen verricht in uw naam?” [23] En dan zal ik hun rechtuit zeggen: “Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, wetsverkrachters!”
Uit: Matteüs 7 (NBV)
Over der volk'ren wijde oceanen
spoedt zich een scheepje naar de overzij.
De Stuurman leidt de koers in vaste banen;
het is de Heer, het scheepje dat zijt gij.
Als golven bruisen en de stormen woeden,
uw scheepje zwenkt door wilde, woeste kracht,
richt dan uw blik vertrouwensvol naar boven:
uw Stuurman, zie, Hij houdt getrouw de wacht.
Aan d'and're oever, daar dreigt ons geen smart,
daar wacht ons vreugde, daar wacht 't vaderhart.
Aan d'and're oever, daar weent men niet meer, niet meer,
aan d'and're oever, daar woont onze Heer
Bron: Eerste couplet van lied 63, koorboek NAK
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
