TjerkB schreef: ↑za 26 okt 2024, 05:58(...)
Als je ergens terecht bent gekomen waar je was toevertrouwd aan broeders of zusters die zich zouden wijden aan werken van barmhartigheid ...
- ‘Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben’ (1 Joh 4,21). Wat dit betekent, heeft de traditie samengevat in de werken van barmhartigheid, die de toetssteen zijn van onze liefde. Deze werken worden doorgaans 'liefdewerken’ genoemd, omdat ze ingegeven zijn door de liefde. Zij zijn altijd bijzonder gericht op de hulpbehoevendheid van de mens in nood. Zij groeien vanuit een barmhartige gezindheid en zijn de concrete invulling van de liefde in het dagelijks leven van iedere mens.
... maar je blijvend letsel wordt toegebracht en je daarna níet wordt geloofd, terwijl ook niemand in de kerk ingrijpt, kon het zelfs nog gebeuren dat van overheidswege rechtsbescherming uitbleef. Hoe kon je, weerloos als kind of als jongvolwassene, wéten hóe je op je hoede moest zijn?
(...)
@all
Terwijl zoiets veelzeggends als "de concrete invulling van de liefde in het dagelijks leven van iedere mens" in een oogwenk aan ons voorbijtrekt want:
- snel stonden wij het onszelf vervolgens toe dat andere zaken zich aan ons opdrongen,
- kennelijk was er met ons welnemen in onze agenda nog net een gaatje voor gevonden,
- wij zijn jachtig in de weer en al snel begrepen wij dat er slachtofferhulp was geregeld,
- je doet er niks aan en het is al lastig genoeg om zelf het hoofd boven water te houden,
... laat zich op die manier zowel pijnlijk blootleggen hoe robotachtig wij omgaan met tijd van leven, met wat liefde waard is en met wat leed dat naasten ondervinden ons zegt, als hoezeer wij ons schijnbaar ook al berustend neerleggen bij zo'n uitgehold saai en dus nietszeggend bestaan.
Nee, dit handelt natuurlijk niet over "mij" of over "ons", maar over onbekenden; ongelovigen die niet snappen wat "wijzelf" allang door hebben. Maar wat hebben "wij" dan feitelijk door? Kunnen verantwoordelijkheden, onze autonomie en soevereiniteit níet argeloos worden verkwanseld?
Wordt er in de reli-industrie (...) níet met veel afleidend acrobatisch vertoon heimelijk met twee maten gemeten? Zo las ik in het ND onlangs dít:
- Want dat is een typisch katholiek probleem: een priester ont-
slaan kan een bisschop namelijk feitelijk niet.
Tijdens hun wijding beloven priesters onder meer levenslan-
ge gehoorzaamheid aan hun bisschop. Daar tegenover staat
dat de bisschop namens de kerk een 'verzorgingsplicht' te-
genover de priester op zich neemt. Dat betekent dat hij altijd
een verantwoordelijkheid houdt dat de priester in zijn le-
vensonderhoud kan voorzien. Deze verplichting geldt ook
wanneer de priester op non-actief wordt gesteld, en zelfs
wanneer hij door de kerk uit zijn ambt wordt gezet of, in
kerkrechtelijke termen, 'teruggebracht naar de lekenstaat'.
Het bisdom Haarlem-Amsterdam gaat nu Rome informeren
over het vonnis. Het Vaticaanse Dicasterie voor de Geloofsleer
zal een besluit nemen over de gevolgen voor de priester. Het
kan besluiten hem uit het ambt te zetten.
Bron: Nederlands Dagblad, zaterdag 27 oktober 2024, Zondag/p. 8
Is het raar dat ik mij toen prompt (uit Kruispunt-aflevering 14) de laatste woorden herinnerde in de brandbrief aan de paus van een 78-jarige?
Na 66 jaar werd de getroffene, die nog maar twaalf jaar oud was toen het misbruik begon, voor de gezochte gerechtigheid het bos ingestuurd:
TjerkB schreef: ↑wo 23 okt 2024, 21:18(...)
[Geïnterviewde](...)
- (...)
Hij [paus Franciscus; TB] zei niet zoveel.
Toen ik hem bijvoorbeeld vroeg of…
Dat was bijna aan het einde.
Of hij zich niet verantwoordelijk voelde.
Of de kerk niet verantwoordelijk was
voor wat er gebeurd is.
Hij zei: wat is dat, de kerk? De paus,
de bisschoppen? Dat is iedereen.
Dat ben jij, en hij en hij ook.
Hij verschool zich opnieuw achter…
De Kerk, dat zijn 1,2 miljard mensen.
Maar hij, als leider,
is niet verantwoordelijk.
Dus we hebben eigenlijk niets gehoord…
…wat echt interessant was,
wat mij betreft.
(...)
Al die tijd had in zijn kerk niemand oog gehad voor welke verzorgingsplicht dan ook jegens kinderen en jongvolwassenen die misbruikt waren. Ongeveer één uur op vrijdag 27 september jl. was er uitgetrokken voor vijftien of zeventien van hen, in de drukke agenda van het pausbezoek. Daarover merkte ik eerder dan ook op:
Vermalen in de machinerie van de reli-industrie en terwijl het niet enkelingen betreft doch tallozen, wordt er géén taskforce aan het werk gezet.
Is dat namens "de paus, de bisschoppen", namens "iedereen", "jij, en hij en hij ook" ...gerechtigheid? Zijn "wij" nog wel bij: ons volle verstand?
Groet,
TjerkB
Districtsapostel Pos vroeg ooit aan mij wat m'n favoriete lied was. Toen ik hem vertelde dat eerder genoemd lied een van m'n favoriete liederen was en ik vervolgens uit volle borst dit lied aanhief, begreep hij de clou niet 
