TjerkB schreef:(...)
Ik kan het eenieder verzekeren,
het is geen sinecure als de omstandigheden je noodzaken om de kerk te verlaten, waar je dan al zo'n 50 jaar lid van bent geweest... Nooit heeft mij een onwezenlijker gevoel bekropen dan toen dit in werkelijkheid zo plaatsgreep.
"Ga naar het land dat ik je zal wijzen", werd er tegen Abram gezegd (vgl. Gen 12, 1). Maar op dat ogenblik was dat land nog in geen velden of wegen te zien!
(...)
Uit: Bericht op "
Di 29 Nov 2016, 15:40"
@all
Wat er in
het vorige bericht al aan de orde kwam, wil ik graag nog extra toelichten. In de nieuw-apostolische kerkgeschiedenis heeft het immers ook meerdere keren kunnen gebeuren, dat zielen meedogenloos werden buitengesloten zodat ze niets anders restte dan elders een goed heenkomen te zoeken. Ze waren in feite met beleid overboord gezet - te bizar voor woorden! Dit is ook wat op 23 januari 1955 districtsapostel
Peter Kuhlen, de apostelen
Siegfried Dehmel en
Ernst Dunkmann en in hun bijzijn
een aantal districtsdienaren overkwam bij een bezoek aan stamapostel
Johann Gottfried Bischoff. Door gewetensnood konden zij niet leven met de geloofsdwang waaronder "
de Boodschap" van de stamapostel (ik zal niet sterven want nog tijdens mijn leven zal de Heer, Christus Jezus, op aarde terugkeren, zoals het mijzelf in een droom is geopenbaard) in de prediking moest worden verkondigd. Nog tijdens hun gesprek met de stamapostel werden ze geëxcommuniceerd...
Terwijl deze dienaren tezamen met hun districtsapostel per trein naar Frankfurt am Main waren gereisd, waren hun gezinnen verontrust thuis met biddende handen achtergebleven want juist door de omstreden "Boodschap" was in de gemeenten de spanning soms om te snijden. Er hing dus heel veel af van hoe het gesprek met de stamapostel zou verlopen. Men bevond zich tussen hoop en vrees en in de gezinnen zocht menigeen troost bij elkaar.
De zoon van
een districtsoudste stelde uiteindelijk 's middags maar voor de Bijbel open te slaan, zodat God misschien een aanwijzing kon geven over hoe de beklemmende situatie van zijn vader en de andere dienaren het best kon worden begrepen. Vol aandacht luisterden zijn moeder en zijn zuster naar de tekst waarop zijn oog was gevallen, na ieders gebed:
- [41] De apostelen verlieten het Sanhedrin, verheugd dat ze waardig bevonden waren deze vernedering te ondergaan omwille van de naam van Jezus. [42] Ze bleven dagelijks onderricht geven in de tempel of bij iemand thuis en gingen door met het verkondigen van het goede nieuws dat Jezus de messias is.
Uit: Handelingen 5 (NBV)
(...) 's Avonds gingen zij en ook vele anderen naar het station in Düsseldorf om de dienaren die terugkwamen uit Frankfurt am Main, weer in de armen te sluiten. En toen werd het duidelijk hoe het ze die dag was vergaan: allen waren uit hun ambt gezet en bovendien geëxcommuniceerd. Het viel nauwelijks te bevatten wat dit te betekenen had. Stond nu iedereen op straat? (...) Zo was het inderdaad. Snel werd vanuit Frankfurt am Main de instructie gegeven van alle kerkgebouwen de sloten te vervangen. Vertwijfeling, wanhoop en ontreddering maakten zich van velen meester. Aan de andere kant; met in het achterhoofd al de ervaring van hoe het de districtsapostel was vergaan in 1950 (zie de thread "
Akte Peter Kuhlen"), toen hij door intriges als "stamapostel(helper)" terug was getreden, waren de onverhoopte ontwikkelingen niet alleen maar bevreemdend. Hoe hemeltergend en hartverscheurend nu opeens de verdeeldheid ook was die er in de gemeenten ontstond, onder broeders en zusters, terwijl ze als zielsverwanten jarenlang met elkaar blij waren opgetrokken, in families, onder vrienden en zelfs onder gezinsleden; opnieuw herpakten de districtsapostel en met hem ook duizenden anderen, voor wie de Nieuw-Apostolische Kerk onvermijdelijk onherbergzaam was geworden, de moed. De "
Apostolische Gemeinschaft" werd opgericht, waarna men zich verenigde met broeders en zusters in binnen- en buitenland die zich met hen verbonden voelden.
Het behoeft geen betoog, als je zoiets meemaakt of, sterker nog, als zoiets je werd aangedaan, in dit geval door stamapostel Johann Gottfried Bischoff en degenen in zijn directe omgeving die met hem samenspanden; dat je je dan intrinsiek verraden voelt dan wel dat in een geloofsgemeenschap het onontbeerlijke gevoel van veiligheid je op slag ontvalt. Dat is voorwaar geen sinecure. Laat niemand geringschatten wat het echt wil zeggen indien het onderstaande werkelijkheid wordt:
- Is soms "tranenbrood" de spijze,
doornenvol ons levenspad,
moeten wij soms veel ontberen
wat ons hart zo gaarne had,
zijn van vrienden wij verlaten
en de vijand zoekt ons leed,
o, dan is ons Jezus alles:
Koning, Priester en Profeet.
Bron: Derde couplet van lied 317, NAK-gezangboek: "Welk een Vriend is onze Jezus"
Voor velen die dit alles aan den lijve ondervonden, betekende zulk smartelijk lijden dat men zich onder doktersbehandeling moest stellen. Sommigen stierven zelfs van verdriet. Ik was dan ook totaal verbijsterd, toen ik las wat stamapostel Jean-Luc Schneider op zaterdag 15 februari 2014 in een gebed te berde had gebracht in Innsbruck tijdens een bijeenkomst met kerkelijke ambtsdragers aldaar, dus voorafgaande aan de uiteindelijke "
verzoening" in Düsseldorf (op 29 november 2014):
TjerkB schreef:(...)
Als het om het evangelie van Jezus Christus gaat, laten wij dan niet, in de gauwigheid overweldigd door een gloedvol betoog, ons op het verkeerde been zetten...
- Eingangsgebet – Stammapostel Jean-Luc Schneider:
„Lieber himmlischer Vater, in diesem besonderen Kreis kommen wir zu Dir und danken Dir aus der Tiefe unseres Herzens. Wir danken Dir für Deine Gnade, Deine Bewahrung und Deine Hilfe. In diesem Kreis haben wir Dich schon oft in besonderer Weise erlebt. Wir danken Dir für die vielen Gebete, die Du schon erhört hast, wir danken Dir, dass wir schon so oft Deine Hilfe und Deinen Beistand erleben durften. Wir danken Dir, dass Du uns Deine Gnade schenkst, damit Deine Kinder unter unseren Unzulänglichkeiten und Schwachheiten nicht leiden müssen.
(...)
Bron: "Stärkungsstunde für Amtsträger", CANITIES-news.de
Wie zich overgeeft aan de bovenbeschreven voorstelling van zaken, wacht een eenzaam lot want nimmer zal een verantwoordelijke zich ergens op laten aanspreken.
- [21] Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,” of: “Daar is hij,” geloof het dan niet, [22] want er zullen valse messiassen en valse profeten komen, die tekenen en wonderen zullen verrichten om Gods uitverkorenen zo mogelijk te misleiden. [23] Jullie moeten oppassen, ik heb het jullie allemaal van tevoren gezegd.
Uit: Marcus 13 (NBV)
Span je in om voor God te staan als iemand die betrouwbaar is. Zorg dat je je niet voor je werk hoeft te schamen en verkondig regelrecht de waarheid.
Uit: 2 Timoteüs 2: 15 (NBV)
(...)
Uit: Bericht op "
Vr 27 Jun 2014, 21:41" in de thread "Redevoering van het brein achter de NAK-catechismus..."
Jean-Luc Schneider propageerde hier dus dat God zich wel bekommert om zielen die door toedoen van kerkelijke ambtsdragers ergens het slachtoffer van worden!!
Het moet niet gekker worden: in de "gemeenschap" denkt menigeen al dat zoiets "een zaak voor de dienaren" is en de "dienaren" zelf laten het van zich afglijden. Werkelijk, dan heb je de hele wereld op zijn kop gezet. Dan ben je in het geloof niet alleen oppervlakkig en onverschillig, maar je bent
onmenselijk geworden...
Voor sommigen zal ik wel kritisch overkomen, maar daar heb ik dan ook mijn redenen voor. Bovendien; ik loop er niet voor weg om toe te lichten hoe dat precies zit.
Groet,
TjerkB
N.B.
BakEenEi schreef:@all
Hoewel de deels geschonden tekst bij het inscannen van het bewuste document nog wel enige correctie behoeft, is het duidelijk dat er tijdens de dienst op zondag 10 juli 1960 uiterst krenkende uitspraken zijn gedaan over weggehoonde zielen die hun bedenkingen hebben bij het door de "autoriteiten" door de jaren heen brutaal geclaimde allerhoogste waarheidsgehalte ten aanzien van de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff:
- Als tekstwoord diende 2 Petrus 3: 3-6: "dit vooral moet gij weten, dat er in de laatste dagen spotters zullen komen, die naar hun eigen begeerten wandelen, en zeggen: Waar is de belofte zijner toekomst?"
- Walter Schmidt: De Stamapostel heeft ons alles gezegd wat de Heer hem in de geest gaf wanneer het daarvoor de tijd was. Hij, de grootste openbaarder van onze tijd, uitgerust met een verheven, goddelijke geest, heeft ons de wil des Heren zuiver en rein verkondigd. Zo staan wij ook heden nog tegenover het woord, dat wij tot nu toe gesproken hebben, en behoeven wij geen enkel woord daarvan terug te nemen.
- Walter Schmidt: Wij beleven ook nu het voorgelezen woord, waarin de spotters en verachters zeggen: waar is de belofte zijner toekomst? Want nadat de vaderen ontslapen zijn, nadat de Stamapostel van onze tijd ontslapen is, blijft het alles, zoals het vanaf de aanvang van de schepping geweest is! Neen. mijn lieve Broeders en Zusters, het blijft niet zo! De Heer voleindigt, hetgeen Hij begonnen is. Hoe zou zich anders de Schrift vervullen? In de Openbaring van Johannes is immers de ontwikkeling van de Bruidsgemeente geschilderd, ,en wij lezen in Openbaringen 14:1: "En ik zag en zie, het Lam stond op de berg Zion en met Hem honderdvierenveertigduizend, op wier voorhoofden Zijn naam en de naam Zijns Vaders geschreven stonden." Dan wordt deze Bruid beschreven, waarvan verder gezegd wordt: "Zij volgen het Lam, waar Hij ook heengaat" (Openb. 14: 4). In deze tijd beproeft de Heer ons geloof. Nu zullen ook de spotters naar voren treden, onze vijanden en tegenstanders, en zullen zeggen: 'Naar is jullie belofte? Broeders en Zusters, dan zullen wij handelen gelijk Abraham eens deed. Gelovig, zoals hij eenmaal op Moria stond, zo bevinden wij ons heden op de hoogste berg, waarvan de profeet reeds zeide, dat in de laatste tijd de berg, welke des Heren huis is, vast zal staan. hoger dan alle bergen (Jesaja 2: 2).
- Walter Schmidt: De Stamapostel zal ook in de voorliggende tijd zijn handen zegenend over ons uitspreiden. Als heden de spotters en verachters, onze vijanden en tegenstanders, die hun blik op het verlossingswerk van onze God richten, zeggen "Waar blijft U thans met Uw belofte?", dan zullen wij wijs genoeg zijn om niet met hen in discussie te treden. De duivel is te vergelijken met een lucifer. Als men hem in de hand neemt, ziet hij er onschuldig uit, maar hij verbergt een geweldig verderf in zich, zodra hij met het strijkvlak in aanraking komt. Met een lucifer kan men een stad in de as leggen of een bos aansteken. Ik wil mij er niet voor laten gebruiken voor de duivel een strijkvlak te zijn. Ik wil geen onproductieve arbeid op mijn schrijftafel laden, doordat ik mij als strijkvlak aan de spotters, de vijanden en tegenstanders ter beschikking stel, opdat de duivel overal zijn vuur kan aansteken, Ik zal getrouw aan de woorden van de Stamapostel, op alle aanvallen. welke thans van buiten af komen, zwijgen, Dit sterke wapen, dat de Stamapostel vele jaren bij zich droeg. heeft allen de mond gesnoerd. Zij hebben weleens geroepen, dan echter, hebben zij gezwegen, omdat de Stamapostel zweeg. Zo zullen ook wij, als Apostelen, bij alles wat thans komen zal, dit sterke wapen aanwenden, het wapen van het zwijgen. Het laatste woord spreekt de Heer. Zo heeft de Stamapostel het gedaan. Hij was ons in vele, vele dingen een voorbeeld. Hij was niet alleen met menselijke wijsheid toegerust, echter ook met goddelijke. Hij heeft vermeden, nutteloze arbeid te doen en met de vijanden te twisten. Hij heeft ook nimmer slapende honden wakker gemaakt, hij heeft ze laten slapen. Zo zullen ook wij het doen.
- Walter Schmidt: Wij danken de Stamapostel over zijn graf heen, dat wij in een arbeid kunnen treden die tot zover klaar is. Hij laat een opgeruimde levensstraat achter, met iedere ziel was hij in het reine.
- Walter Schmidt: Zo hebben ook wij geloofd, dat de Heer het werk voleinden zou in het leven van onze Stamapostel. Heeft het ons geschaad, zó geloofd te hebben? Ik geloof, dat wanneer hij de boodschap niet verkondigd had, misschien vele Godskinderen tot het materialisme overgegaan en voor het Godswerk verloren geweest zouden zijn.
- Apostel Lewitus: Daarom is het geen schande. als ook wij heden voor een raadsel staan en moedigen eerlijk bekennen: Wij hebben geloofd. Wij zullen zwijgen, als er aanvallen komen, en een gesloten muur voor onze Stamapostel Schmidt vormen. Want waar geen gat is, kunnen ook de machten der duisternis niet binnendringen.
Bron:
http://apostolischekritiek.nl/verslag_v ... ___van.htm
Waarvan akte! Maar was het de Geest der waarheid die hier zo venijnig van zich afbeet?
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "
Za 24 Aug 2013, 12:02" in de thread "Verslag van de Godsdienst van zondag 10 juli 1960"
Zie ook het bericht op "
Za 15 Nov 2014, 13:47" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"
Bron: Dikke Van Dale