"Meinem Gott gewidmet... "

[TjerkB]

(...)
Toelichting: is het niet telkens diefstal van andermans energie (!) als zielen vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk aan hun lot worden overgelaten?

(...)

@all

Op 12 oktober 2012 was het zover: "Das erste gedruckte Exemplar des neuapostolischen Katechismus in den Händen von Stammapostel Wilhelm Leber: freudig nimmt der internationale Kirchenleiter das Werk in die Hand." Aldus berichtte destijds vol trots de kerkelijke persdienst. Bij dit laatste wil ik even stilstaan want wellicht valt het ook anderen op dat -buiten de fora om- zelden andere media iets meedelen over de Nieuw-Apostolische Kerk. De kerkleiding houdt de regie liefst in eigen hand... waardoor de gelovigen uiteraard eenzijdig worden geïnformeerd. Hetzelfde geldt trouwens voor het Apostolisch Genootschap, maar bij gebruik van andere kanalen zie ik telkens een stevige vinger in de pap...

In de quote hierboven sprak ik van "diefstal van energie". Volgens mij was dit fenomeen bij ons forumberaad nog maar sporadisch een thema. Wat ik ermee bedoel, is vooral, dat het eenrichtingverkeer in de communicatie, dus de sterk directieve manier van leiding geven, door de jaren heen toch wel van dien aard is geweest, dat werkelijk tienduizenden zielen in de internationale kerk met hun frustraties geen kant op konden. "Langs de geordende weg" kwam álle zegen in de organisatie hoe dan ook van boven. Zodoende werd synoniem aan ambtsdrager: "zegenaar". Maar een zegenaar is iemand die zegent - níet iemand die dat alleen nog maar van plan is! "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" echter verkochten wij onze ziel en zaligheid als het schortte aan onze "aanbieding" tegenover de zegenaars. Dan blokkeerden wij de zegensweg. Eenieder werd geacht "naadloos" te willen zijn "verbonden" met zijn of haar "directe zegenaar" want alléén dán bereikte ons het "levenswater". Dat stroomde dus per definitie niet een doodenkele keer van onderen -in de organisatie- naar boven. Néé, via de "allerhoogste" en "hogere" dienaren naar "lagere" dienaren, en uiteindelijk kwam het, nogmaals afhankelijk van ieders persoonlijke aanbieding, mondjesmaat ook bij ons. Wie achteraan stond in de rij, wachtte misschien hooguit nog een slap aftreksel van "de volle zegen" zoals bedoeld voor de eersten de besten.

Terugkomend nu op "diefstal van energie"; door de zaken ideologisch (!) zó voor te stellen, verdampt om te beginnen ieders gelijkberechtiging. Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk werden er op deze manier dus "dienaren" en overigen, "kinderen van een mindere God" (!), onderscheiden. Reken maar dat tallozen van dit -voor vraagstellers en vermeende andersdenkenden- meedogenloze patriarchaat nooit "het waarom" hebben begrepen. Mij heeft het veel hoofdbrekens bezorgd. Diefstal van energie derhalve - en ik ben zelfs op dit punt bekend met een geval van brute huisvredebreuk. Linksom of rechtsom werd jegens "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" de loyaliteit zo nodig... (keihard) afgedwongen. Wie niet in de pas liep of bij nadering van een hooggeplaatste in de hiërarchie eerbiedig in de juiste plooi viel, kon het verder wel schudden. Het was werkelijk niet zonder reden dat Gerrit Sepers geen blad voor de mond nam toen hij (in 2008) sprak van een "geestelijk concentratiekamp"! Ik haal hiermee bepaald geen oude koeien uit de sloot want vrij recent kwam de boekschrijver Markus Lechner er nog pijnlijk mee in aanraking. Als in de Nieuw-Apostolische Kerk "dienaren" níet op een voetstuk waren getakeld; met hoeveel méér zegen was dan Zíjn werk gebaat geweest!

Moet nu de kerk worden omgebouwd, of? Het mag duidelijk zijn: op zo'n i.c. uit alle macht verdedigd ideologisch patriarchaat rust géén zegen.

Velen met wie wij in het geloof aanvankelijk samen op weg waren, in binnen- en buitenland, namen -bijvoorbeeld op internetfora- al het woord want in de kerk hadden ze geen stem. Net als Markus Lechner door middel van zijn boek, maakten zij er werk van. Om precies te zijn, híervan:

• Spreek voor hen die weerloos zijn,
  bescherm het recht van de vertrapten.
  
  Spreuken 31: 8 (NBV21)

Oftewel:

(...)

P.S. Eerder vanmiddag werd op Facebook de onderstaande reactie geplaatst:

"Die Geschichte der NAK ist eine Geschichte der Unterdrückung und des psychischen Missbrauchs mit zahllosen Einzelopfern und über Generationen geschädigter Familien. Niemand „muss“ hier vergeben „müssen“! Auch ist dabei unbedeutend, ob das missbräuchliche Verhalten länger oder kürzer her ist: Schweigt nicht, wenn ihr darum wisst! Klärt auf und gebt der Erinnerung Raum zum Schutz der kommenden Generationen eurer Enkel und Urenkel! Die Religionsfreiheit als hoch zu schätzendes Gut ist kein Deckmantel für systematische, psychische Unterdrückung oder stillschweigende Erduldung körperlichen und geistlichen Missbrauchs durch ein System, für dessen Existenz aber die indoktrinierte Unterordnung und das damit verbundene Schweigen die konstitutive Voraussetzungen sind." (Nicole D.)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "04 feb 2013, 15:08", in de thread "Deining in Duitsland over 'Kirchenverständnis' "

Terwijl de kerkleiding de drogredenering hanteert dat de kerkbanken leeggelopen door de leegloop, is de werkelijke reden helaas: hypocrisie. Constant heeft men zich in alle bochten gewrongen om het ingerichte machtsbestel van een legitimerende glanslaag te voorzien, doch vergeefs:

1. Vóór verschijning van de nieuw-apostolische catechismus:
   

   (...)
   ... het is 2011. Aan het artikel "Ist die Neuapostolische Kirche eine Sekte?" op de website van de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen kan het onderstaande citaat worden ontleend:
   

   Die autoritäre Führung der Gemeinschaft: Die Neuapostolische Kirche ist hierarchisch aufgebaut. Der Stammapostel in der Gemeinschaft mit den Aposteln wird in Glaubensfragen als höchste Autorität geachtet. Die Seelsorger sollen in Liebe, Gerechtigkeit und beispielhaftem Vorleben ihre Aufgaben ausüben. Gegenseitige Achtung, Offenheit und Verschwiegenheit sind Voraussetzungen für eine gesegnete Zusammenarbeit und führen zu einer Gott wohlgefälligen Gemeinschaft.
   
   Die Berufung auf außerbiblische Schriften oder Quellen: Grundlage der Lehre der Neuapostolischen Kirche ist die Heilige Schrift. Außerbiblische Schriften stellen keine Lehrgrundlage dar. Die Verkündigung des Evangeliums geschieht auf Grundlage des Zeugnisses des Alten und Neuen Testaments. Die Auslegung der Heiligen Schrift geschieht nicht nach subjektiven Maßgaben, sondern durch das apostolische Lehramt. Das Apostelamt hat die Aufgabe, aus der Kraft des Heiligen Geistes die Heilige Schrift für den Glauben verbindlich auszulegen.

   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "21 sep 2011, 17:56", in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"

2. Na verschijning van de nieuw-apostolische catechismus:
   

   (...)
   In de catechismus is er zegge en schrijve één enkele zin voor uitgetrokken om uit te leggen hoe de "stam-apostel" in het "verlossingswerk" aan alle macht komt die nu aan diens kerkelijke ambt wordt toegeschreven:
   

   "Die ersten Jahrzehnte in der Geschichte der Neuapostolischen Kirche dienten unter anderem der Festigung der Gemeinden und der Einheit unter den aposteln. Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete."
   
   Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pagina 390

   Met geen woord wordt er in de catechismus gerept over de ultieme zeggenschap, welke feitelijk bij de stamapostel berust, over tevens alle zakelijke aangelegenheden in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "17 dec 2012, 11:15", in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

In de catechismus blijkt dit hele patriarchaat uitsluitend te zijn gestoeld op die ene zinsnede: "Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt... "

Groet,
TjerkB


N.B.
Ich erinnerte mich auch an die folgenden Passagen von vor Jahren:

1. Gefahren, die ich im Zusammenhang mit der Neuapostolischen Kirche und Lehre sehe
   

   1. Nur ein geringer Teil unserer Bevölkerung ist darüber informiert, dass die Neuapostolische Kirche eine Sekte ist. Durch ihr äusseres Erscheinungsbild hat die Neuapostolische Kirche in der Öffentlichkeit den Eindruck erweckt, eine Art "Freikirche" zu sein. Auch der Begriff Kirche, den diese Sekte in ihrem Namen trägt, verstärkt diesen Eindruck.
   2. Eine verantwortungsvolle Aufklärungsarbeit der Öffentlichkeit durch den Staat und die Kirchen über die Neuapostolische Kirche hat bis heute nicht stattgefunden. Doch gerade durch sachliche Informationen muss die Öffentlichkeit über Sekten aufgeklärt werden. Wie aus dem vorliegenden Text deutlich wurde, kann man sich auch bei einer Gemeinschaft wie der Neuapostolischen Kirche nicht auf Werbematerial verlassen. Obwohl nicht die Unwahrheit gesagt wird, bleiben doch wichtige Informationen ungenannt.
   3. Die neuapostolische Lehre macht Menschen von Menschen abhängig.
   4. Die neuapostolische Lehre macht unselbständig.
   5. Die neuapostolische Lehre verhindert eine Persönlichkeitsentwicklung und –entfaltung.
   6. Die neuapostolische Lehre verhindert Kritikfähigkeit der Gläubigen.
   7. Die Macht und Autorität, die mit dem Apostelamt und ganz besonders mit dem Stammapostelamt verbunden sind, erscheinen mir gefährlich gross. Welche Folgen es haben könnte, wenn diese Macht und Autorität missbraucht würden, mag ich nicht weiter ausführen. Es gäbe genügend Beispiele dafür, die belegen könnten, wie Macht und Autorität missbraucht wurden und welch verheerende Folgen es hatte.

   Mein Anliegen ist: Eine verantwortungsvolle Aufklärungsarbeit der Öffentlichkeit über die Neuapostolische Kirche.
   
   
   Originalquelle: http://www.sekten.ch/ex-site/links/nak/ ... nefeld.pdf
   
   Sylvia Kranefeld, Sekten (1994)
   Aufklärung statt Therapie | Ein Blick hinter die Fassade der Neuapostolischen Kirche

2. Erwin Meier-Widmer: Was vertreten wir? (Teil 1)
   
   Dieser Tage hat mir ein 66jähriger Glaubensbruder geschrieben, der mit einem klaren Blick „die Völlereien vieler Apostel“ sieht, aber auch wahrnimmt, wie der Heilige Geist immer mehr aus der NAK gedrängt wird und menschlichem Denken Platz macht. Er hat mir die konkrete Frage gestellt: „Was vertreten Sie eigentlich?“ Diese Frage möchte ich gleich öffentlich beantworten:
   
   Gehen wir vom Selbstverständnis der Neuapostolischen Kirche aus, die sich als „die Kirche Jesu“ ausgibt und sich „in die letzte Zeit“ gestellt sieht, eine Kirche, die sagt:
   

   • der Stammapostel ist das sichtbare Haupt der Kirche auf Erden (Literatur: Präambel der NAKI-Statuten vom 1. 6. 1990)
   • der Stammapostel ist der Weinstock (Literatur: Christi Jugend 1948, Seite 170)
   • der Stammapostel ist der Sender der Apostel (Literatur: Wächterstimme vom 1. 10. 1949)
   • dem Stammapostel nicht restlos zu vertrauen und seinem Wort nur in Gedanken widerstehen zu wollen heißt, sich wider den Sohn Gottes zu versündigen (Literatur: Wächterstimme vom 1. 10. 1949)
   • die nächsten Gehilfen des Stammapostels sind die Apostel (Literatur: Fragen und Antworten Nr. 229, Schweizer Ausgabe von 1953)
   • die Apostel sind die nächsten Gehilfen des Stammapostels (Literatur: Präambel der NAKI-Statuten vom 1. 6. 1990),

   dann liefert uns diese Kirche selbst schon mit diesen wenigen Aussagen die Hauptrichtung unserer Wünsche:
   Wir möchten (wieder) Jesum sehn, ihn, den wir lieben (Lied Nr. 164, 4. Strophe), und nicht eine von Menschen geschaffene Apostelamtshierarchie, die in ihrer Selbstanmassung unseren Herrn und Meister Jesus völlig überragt, und zwar nach folgendem Muster:
   

   • Stammapostelamt: 5-Stern-General
     Stammapostelhelferamt: 4-Stern-General
     Bezirksapostelamt: 3-Stern-General
     Bezirksapostelhelferamt: 2-Stern-General
     Apostelamt: 1-Stern-General

   Denn: In der Kirche Jesu war, ist und bleibt Jesus das alleinige Haupt. (Wir bedauern sehr, dass viele Apostel offensichtlich den unter uns weilenden Jesus nicht sehen können, obwohl er zu den Elfen sagte: „Und siehe, ich bin bei euch alle Tage bis an der Welt Ende“ [Mt 28,20]).
   
   Jesus war, ist und bleibt der rechte Weinstock (Joh 15,1) und der Stammapostel ist und bleibt der falsche. Die Apostel sollen als Reben aus Jesus hervorgehen und aus ihm den Rebsaft bekommen, der allein den Früchten des Geistes Substanz zu geben vermag.
   
   Jesus war und ist und bleibt der Sender der Apostel, entweder durch persönlichen, direkten Sendungsbefehl oder indirekt durch seinen Vertreter, den Heiligen Geist, der sich durch Prophetie offenbart (Mt 10,5 und 28,16–20, Apg 13,1–5 etc.). Auf diesem Weg erfüllt sich auch die Aussage Paulus‘: „Und Gott hat gesetzt in der Gemeinde...“(1. Kor 12,28).
   
   Niemals in der Urkirche wurde ein Apostel durch einen anderen Apostel berufen!
   
   Auch echte Apostel sind Menschen mit Fehlern! Die Deklaration von 1949[1] dagegen ist eine Unfehlbarkeitserklärung des damaligen Stammapostels und somit ein Irrtum! Apostel Paulus hat seinerzeit Apostel Petrus öffentlich gerügt und einen Heuchler geheissen (Gal 2,11–16). Der alte Überheblichkeitsgeist klingt in den Statuten Richard Fehrs vom 1. Juni 1990 immer noch fort. Die Worte Jesu aber gelten heute noch: „Aber ihr sollt euch nicht Rabbi (oder Chefapostel/ Stammapostel) nennen lassen; denn einer ist euer Meister, Christus; ihr aber seid alle Brüder. Und sollt niemand Vater heißen auf Erden; denn einer ist euer Vater, der im Himmel ist (Mt 23,8–9). Vater Krebs und Vater Niehaus lassen grüßen.
   
   Die Apostel sind keinesfalls die Gehilfen des Stammapostels. Es gilt nach wie vor das Jesuwort: „Der Größte unter euch soll euer Diener sein“ (Mt 23,11). Es geht also um 180 Grad in die andere Richtung, als es die alten Stammapostel (inkl. Richard Fehr) darstellen!
   
   Wir wünschen uns, dass sich der Wille Gottes so schnell als möglich erfüllt. Durch den Propheten Jesajas hat er in die letzte Zeit hinein sprechen können, auf dass wir (wir von der Basis) den göttlichen Willen auch erfahren können.
   

   • Anmerkung
     [1] Anspielung auf einen Beitrag in dem internen Informationsblatt „Wächterstimme“ vom 1. Oktober 1949, in dem es heißt: Ihm, gemeint ist der Stammapostel, „nicht restlos zu vertrauen und seinem Worte nur in Gedanken widerstehen zu wollen heißt, sich wider den Sohn Gottes zu versündigen“.

   Erwin Meier-Widmer: Was vertreten wir? (Teil 2)
   
   Erst zur letzten Zeit, wird der Berg, da des Herrn Haus ist, fest stehen, höher denn alle Berge, und über alle Hügel erhaben werden, und werden alle Heiden dazulaufen (Jes 2,2).
   
   Aber bevor es soweit ist, muß der Herr mit den Fürsten ein ernstes Wort reden: „Höret des Herrn Wort, ihr Fürsten von Sodom!“ aus Jes 1,10 (in den „Fürsten“ sehen wir die vollamtlichen Amtsträger der Neuapostolischen Kirche, die sich selber ein fürstliches Salär gegeben und einen teuren, luxuriösen Lebenswandel führen und die die Not und den Existenzkampf der Ärmsten, der Witwen und Waisen nicht sehen wollen). Vgl. Jes 1, 18–20.
   
   „Deine Fürsten sind Abtrünnige und Diebsgesellen; sie nehmen alle gern Geschenke und trachten nach Gaben; dem Waisen schaffen sie nicht Recht, und der Witwe Sache kommt nicht vor sie“ (Jes 1,23). (Michael Kraus‘ Geschenk an Fehr: Ein Mercedes S 500). „Darum spricht der Herr Zebaoth, der Mächtige in Israel: Ich werde ...dir wieder Richter geben, wie zuvor waren, und Ratsherren wie im Anfang. Alsdann wirst du eine Stadt der Gerechtigkeit und eine fromme Stadt heißen. Zion muß durch Recht erlöst werden und ihre Gefangenen durch Gerechtigkeit“ (Jes 1,24–27).
   
   Hier wird die künftige Aufteilung der Kirchenaufgaben angesprochen; die derzeitige Diktatur unter dem Stammapostel wird durch Gott selbst beschnitten werden. Richter und Ratsherren werden wichtige Entscheidungsaufgaben übernehmen (wie zuvor, in der Urkirche, nur ergänzen wir mit Richterinnen und Ratsfrauen). Die Amtsträger der NAK werden sich auf ihre von Jesu zugewiesene Seelsorgetätigkeit besinnen müssen und uns lehren zu halten alles, was Jesus ihnen befohlen hat, d.h. sie müssen uns endlich etwas „vormachen“ (Mt 28,20).
   
   Bis der Stammapostel und die Oberapostel innerlich soweit sind, muß sich noch Jesaja 3,14 erfüllen: „Und der Herr geht ins Gericht mit den Ältesten seines Volkes und mit seinen Fürsten: Denn ihr habt den Weinberg verderbt, und der Raub von den Armen ist in eurem Hause.“ Alsdann kann sich erfüllen, was verheißen ist: „Der Herr aber wird allein hoch sein zu der Zeit“ (Jes 2,11).
   
   Auf diese Zeit freuen wir uns. Und bis es soweit ist, wollen wir uns vom Herrn finden lassen als seine Werkzeuge, entsprechend der anfallenden Arbeit, wie in Jes 3,1–3 beschrieben. Der Herr kann alle Gaben für seinen Dienst gebrauchen, inkl. Propheten und Weise und Schriftgelehrte (Mt 23,34).
   
   Schaffhausen, am 18. Mai 1998
   

   • Erwin Meier-Widmer, geb. 1941, Dr. med., Arzt, 33 Jahre aktiver Amtsträger der NAK, zuletzt Priester, seit 1995 einer der wichtigsten Kritiker innerhalb der NAK, Spiritus rector der „Freunde der reinen Jesulehre“.

   
   Originalquelle: http://www.ekd.de/ezw/dateien/EZW_Texte ... ternet.pdf
   
   Wörtliches Zitat aus EZW-TEXTE Nr. 146 (1999)

3. (...)
   Men putte hoop uit de ontwikkelingen die wezen op een openingsproces waarin de kerk zich leek te bevinden. Daarover verscheen in 2004 zelfs nog een boek, getiteld "Neuere Entwicklungen in der Neuapostolischen Kirche: Eine Dokumentation des Öffnungsprozesses" door Katja Rakow.
   
   (...)
   "Welche Wünsche haben Sie persönlich für die zukünftige Entwicklung Ihrer Kirche?", zo legde Katja Rakow ter schriftelijke beantwoording voor aan Michael Koch, die op 3 september 2003 hierop als volgt reageerde:
   

   • Ich wünsche mir, daß der begonnene Reformkurs konsequent und ohne Unterbrechung weitergeführt wird.
   • Ich wünsche mir, daß ich irgendwann einmal in einer Kirche lebe, in der ich sagen kann: "ich bin anders, ich habe eine andere Sehensweise zu verschiedenen Dingen im organisatorischen wie auch theologischen Bereich" und mit dieser Sichtweise trotzdem ernst genommen und respektiert werde.
   • Ich wünsche mir eine Kirche, in der Einheit durch ein Bekennen zu zentralen Glaubensaussagen existiert und nicht durch Uniformität in jeglicher Hinsicht. Eine Kirche, in der Traditionalisten wie auch Erneuerer friedlich nebeneinander leben können und sich mit respekt und Toleranz begegnen.

   Daar kan niet veel op tegen zijn, zou ik menen. Maar wat stond Michael Koch dan voor ogen met Glaubenskultur-Magazine? "Was möchte man damit erreichen?", zo informeerde Rakow. Michael Koch:
   

   • Historisch gesehen ist da zuerst einmal ein gewisses Kulturverständnis zu nennen: nach meiner Überzeugung ist "neuapostolisch" das, was die Gesamtheit der Kirchenmitglieder im Namen ihrer Kirche tut und nicht, das was durch Leitungsinstanzen vorgegeben wird. Dennoch werden mögliche Entwicklungen durch kirchliche Lehrauffasssungen und die Organisationsstruktur beeinflußt. Diese wollen wir abbilden. Während die "Unsere Familie" das "Übliche" berichtet (Gottesdienst, Konzert in XY), versuchen wir das Nicht-Alltägliche journalistisch aufzuarbeiten.
     
     Ziel unserer Tätigkeit ist dabei, verschiedene Entwicklungen zu unterstützen:
     
     • Schaffung von Transparanz innerhalb der NAK
     • Beseitigung des Informationsdefizites, das durch mangelhafte Informationsweitergabe in der neuap. Ämterhierarchie entsteht
     • Beseitigung des "Informationsmonopols" der Kirchenhierarchie
     • Förderung einer Kultur des offenen Dialoges innerhalb der Gemeinschaft
     • Auflösung des alten Dogmas "Über den Glauben diskutiert man nicht"
     • Fernerhin: konstruktive Kritik, Unterstützung progressiver Tendenzen innerhalb der NAK
     • Austausch von Ideen durch Kirchenmitglieder und dadurch Anregung zu Projekten vor Ort

   Hiermee wordt -anno 2003- duidelijk in een behoefte voorzien, zo wil het mij voorkomen. Rakow vervolgt: "Welche Kritikpunkte oder Probleme sehen Sie in Ihrer Kirche?" Michael Koch:
   

   • - mangelnde Transparenz und immer noch zu wenig Offenheit
     - Absolutheitsanspruch/Exklusivitätsdenken
     - Stagnation im ökumenischen Öffnungsprozess
     - zu hierarchisches Amtsgebäude, daraus resultierend auch ein allzu "behördliches" Denken
     - die Rolle der Frauen innerhalb der NAK
     - die Rolle der Homosexuellen innerhalb der NAK
     - mangelnder Wille zur Auferbeitung der eigenen Kirchengeschichte und die fehlende kritische Distanz zu gemachten Fehlern
     - unsystematische Glaubenslehren, die zum Teil nicht zueinander passen
     - Inkohärenz bei der Quellenverwendung für die Begründung von Lehraussagen
     - Änderung von Lehraussagen werden nicht als solche bezeichnet, es muß immer der Anschein der bloßen "Erweiterung" gewahrt bleiben
     - Änderung von Lehraussagen geschehen zögernd, unzureichend begründet und bleiben auf einzelne Punkte beschränkt (letztes Beispiel: Änderung in der neuapostolischen Eschatologie)

   Hoewel het boek nog veel uitgebreider verslag doet van wat Michael Koch desgevraagd uiteenzette, nog één vraag plus bijbehorende reactie. Rakow: "Welche Entwicklungen oder Veränderungen begrüßen Sie besonders?" Michael Koch:
   

   • - Die zunehmende Dialog- und Konfliktfähigkeit
     - Die Bemühungen, Transparenz zu schaffen
     - Die beginnende ökumenische Öffnung (jetzt muß es aber weiter gehen ).
     - Der nachlassende Druck auf die Mitglieder
     - Die begonnene Revision der neuap. Eschatologie

   Zou je hier nu met terugwerkende kracht kwaad van willen spreken, dacht ik, als iemand in 2003 dienovereenkomstig antwoordt indien er vanuit "de wereld om ons heen" naar wordt gevraagd. Natuurlijk, in de Nieuw-Apostolische Kerk zullen "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" ondertussen wel van oordeel zijn dat "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zijzelf aan zet waren geweest om hier de eventuele vragen te stellen, doch goddank zijn er tegelijkertijd anderen die toch maar heel spontaan het element opzoeken waartoe Hij de mensen heeft geschapen, te weten: VRIJHEID.
   
   (...)
   
   
   Quelle: Forumarchief voor allen die het apostolische werk een warm hart (zouden willen) toedragen!

[TjerkB]

@all

Deze week liet de auteur van het boek waarover het in deze thread handelt weten hoe het hem is vergaan sinds de verschijning ervan in 2023:

(...)
Wie im Vorwort meines Buches angeführt, handelt es sich bei meinen Ausführungen (auch hier bei glaubensforum24) um persönliche Erfahrungen und Eindrücke, Ansichten, Meinungen und Darstellungen. Es ist meine Glaubensauffassung. Ich habe nie behauptet, im Besitz der einen einzigen Wahrheit zu sein. Vielmehr bin ich ein lösungsorientierter Mensch, der bereit ist, Erkenntnisse auf den Prüfstand zu stellen und ggf. zu korrigieren. Wer mich kennt, der weiß, dass ich durchaus auch „Entschuldigung“ oder „Verzeihung“ sagen kann. Wo meine Ausführungen aber berechtigt sind/waren, gibt es keinen Grund dafür. Da bleibe ich in der Sache hart.

(...)
Ich sehe in der NAK sowohl Gutes als auch Kritikwürdiges. Aber trifft diese Aussage nicht auf alle Kirchen zu? Ich wurde in der NAK religiös sozialisiert, also habe ich über die NAK geschrieben. Wäre ich z. B. in der römisch-katholischen Kirche (RKK) aufgewachsen, hätte ich wohl über die RKK geschrieben.

(...)
Ich „durfte“ die Erfahrung machen, dass während eines Gottesdienstes vom Altar herab davor gewarnt wurde, mein Buch zu lesen.

(...)
Die NAK wird niemals sagen können, dass man ihr bestimmte Dinge, insbesondere bzgl. der Machtstrukturen, nicht gesagt hätte. Es gibt zwar „Apostel“, die sich bis heute weigern, dieses Buch zu lesen, aber das Buch wurde ihnen von ihren eigenen Amtsträgern nicht nur per E-Mail nahegebracht, sondern persönlich unter die Nase gehalten. Zudem haben 150 Vorsteher in Deutschland (bereits im Jahr 2023) für ihre Gemeinde ein Freiexemplar per Post erhalten (die Gemeindemitglieder können ja mal bei ihrem Vorsteher nachfragen, ob ihnen das vielleicht vorenthalten wurde). Der „Stammapostel“ in der Schweiz erhielt auch ein Freiexemplar.

(...)


Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "04.06.2024, 19:10", in de thread "NAK - Macht und Freiheit: Erfahrungen und Interpretationen eines Ex-Priesters der NAK Taschenbuch von Markus Lechner"

Zie verder aldaar.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)

(...)

Ich „durfte“ die Erfahrung machen, dass während eines Gottesdienstes vom Altar herab davor gewarnt wurde, mein Buch zu lesen.

(...)


Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "04.06.2024, 19:10", in de thread "NAK - Macht und Freiheit: Erfahrungen und Interpretationen eines Ex-Priesters der NAK Taschenbuch von Markus Lechner"

(...)

@all

Afgewezen/gedumpt. Welbeschouwd is er sinds 2004 "in der neuapostolischen Glaubenspraxis" weinig veranderd; in elk geval níets verbeterd:

@all

• "Die NAK hat sich über Jahrzehnte nicht nach außen artikuliert. Sie führte vielmehr lange Zeit 'ein Leben im stillen Winkel und war fast ängstlich darauf bedacht, keine Aufmerksamkeit zu erregen'. So war es für Außenstehende schwierig Informationen über die Gemeinschaft zu erhalten, da diese von der Öffentlichkeit zurückgezogen lebte nach dem Motto: "Wir schweigen und gehen unseren Weg". Für 'Informationen' wurde man stattdessen auf die mehrmals wöchentlich stattfindenden Gottesdienste verwiesen. Ende der achtziger, Anfang der neunziger Jahre nahm die Kritik von außen und damit die Druck auf die Gemeinschaft stetig zu."

... meldde Katja Rakow in 2004 in haar boek "Neuere Entwicklungen in der Neuapostolischen Kirche: Eine Dokumentation des Öffnungsprozesses". Zij lichtte dit als volgt toe (vervolg citaat pagina's 8 en 9)...

• "Grund für den erhöhten Druck von außen waren die Veröffentlichung von Aussteigerberichten, die Bildung von Selbsthilfegruppen von Aussteigern für Aussteiger und ihre umfangreichen Medienaktivitäten." (...)

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "19 jun 2012, 23:09", in de thread "Wie weet wie Marcel Dagenbach is?"

Ondertussen afficheert men zich vanuit de kerk -hevig geëngageerd- met sympathiek ogende thema's als "Am Rande oder Mittendrin?", zonder vanzelf de impliciete boodschap te willen verhullen dat bij de kerkleiding juist diegenen al "Mittendrin" zijn, die zo'n evenement aldus initiëren. Toch valt het vermoedelijk vrijwel niemand op hoe suggestief "Am Rande oder Mittendrin?" als confronterende vraagstelling tegelijkertijd óók is!

Want: sta écht eens een momentje stil bij wat er in de Bijbel valt na te lezen over wat Jozef overkwam in een put; in een leeuwenkuil Daniël, of... Bevonden zij zich destijds ergens van "Am Rande"? Was God voor hen onder de omstandigheden die zij meemaakten veraf of juist heel dichtbij? We kunnen gemakshalve het adagium aanhangen "Go where the action is!", maar doen wij dan onder naasten (!) niet sommigen ernstig tekort?

Verscheidene "dienaren" die in 2011 openlijk hun steun betuigden aan de onbeschaamd afgeserveerde oudste Thomas Feil, die er alleen maar spontaan voor uitkwam te worstelen met een in zijn situatie volkomen begrijpelijk gewetensconflict, werden door hun "zegenaars" geëlimineerd. Nadat ook hierdoor de kerk alsmaar verder leegliep, wisten die "zegenaars" exact hoe zulks te verklaren was: het lag immers aan secularisatie.

Secularisatie... Mittendrin oder gerade am Rande?

• [18] Daarom raad Ik u aan: koop van Mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien.
  
  Uit: Openbaring 3 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Ondertussen afficheert men zich vanuit de kerk -hevig geëngageerd- met sympathiek ogende thema's als "Am Rande oder Mittendrin?", zonder vanzelf de impliciete boodschap te willen verhullen dat bij de kerkleiding juist diegenen al "Mittendrin" zijn, die zo'n evenement aldus initiëren. Toch valt het vermoedelijk vrijwel niemand op hoe suggestief "Am Rande oder Mittendrin?" als confronterende vraagstelling tegelijkertijd óók is!

Want: sta écht eens een momentje stil bij wat er in de Bijbel valt na te lezen over wat Jozef overkwam in een put; in een leeuwenkuil Daniël, of... Bevonden zij zich destijds ergens van "Am Rande"? Was God voor hen onder de omstandigheden die zij meemaakten veraf of juist heel dichtbij? We kunnen gemakshalve het adagium aanhangen "Go where the action is!", maar doen wij dan onder naasten (!) niet sommigen ernstig tekort?

(...)

@all

Am Rande oder Mittendrin? (...) Wat een goede vriend -die helaas jong is overleden- werkelijk altijd sterk heeft geboeid, is het onderstaande:

• Het leven van de eerste gemeente
  [43] De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichtten, vervulden iedereen met ontzag. [44] Allen die tot geloof gekomen waren, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. [45] Ze verkochten hun eigendommen en bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. [46] Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. [47] Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit; steeds meer mensen werden gered.
  
  Uit: Handelingen 2 (NBV21)

Wát is het waar wij aan voorbijgaan of wat wij zomaar over het hoofd zien, wat God juist déstijds zozeer kon zegenen, zo vroeg hij zich oprecht af. Wát kon onze ogen alsnog hiervoor openen; welk inzicht ontbeerden wij? Lag er iets op onze weg om te doen - óf juist om iets na te laten!

Ik herinner mij met hem een gesprek over een soms opzienbarende groei van kerkgemeenten elders, ook in óns land. Nadat hij op onderzoek was uitgegaan, praatten wij erover door. Ook trokken wij er samen op uit en bezochten gemeenten die groeiden van 10 naar wel 1.000 leden. Iemand wist het zeker: het ging erom geheel en al aan de zaak te zijn toegewijd. Zie onder; het spoorboekje als het ware naar zegen, óf: succes?

By the way: ook ik "volgde" toen nog. Van enkelen in onze kerk wist ik dat zij zich weliswaar met soortgelijke thema's bezighielden, en er werd ook wel eens een beetje mee geëxperimenteerd, maar formeel lag uiteraard de zeggenschap over elk initiatief exclusief bij "de hoogste in rang". Wie al dan niet popelend van ongeduld zulks niet leek te eerbiedigen, riskeerde zichzelf te diskwalificeren wegens "een gebrek aan erkenning".

Hoe dan ook, de zegen (én het succes) bleef uit. Overigens: ging het er hier bij nader inzien om dat wij zouden capituleren voor een kerkelijke autoriteit, óf was het nu wellicht zo, dat het voor ons blijkbaar nogal lastig was eindelijk te begrijpen dat God ons een ándere weg wilde wijzen?

Anders gezegd: in hoeverre is bij een religieuze groepering "Am Rande oder Mittendrin" hetzelfde als "Am Rande oder Mittendrin" in Zijn werk?

Voor mijn vriend was in de geschetste samenhang Handelingen 2 cruciaal; voor mij beslist óók Johannes 21:

• [15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.
  
  Uit: Johannes 21 (NBV21)

Vaak had ik mij namelijk vertwijfeld afgevraagd of de hoogsten in rang nog wel begrepen dat het kinderen van God zijn die zij mochten dienen. Oftewel: welk beeld hadden zij feitelijk nog van "de pastorale gemeente"? Hier dook ik dieper in want als vraagsteller was ik toch niet de enige?

Naderhand kwam mij dít onder ogen - en dat was precies wat ik wilde weten:

• Over de vraag: wat is het pastoraat?
  
  4. Hoeden
  Het spoor van de Goede Herder volgend heeft het pastoraal handelen, dat hoedend en beschermend is, met name aandacht voor het bedreigde schaap en voor het ene schaap, dat in de wildernis terecht kwam. Een mens kan de weg kwijt raken, omdat hij een dwaalleer nagevolgd is. 'Wolf' staat dan voor de valse leer, waardoor de weg van het evangelie verlaten werd. Dreiging kan er niet alleen komen van de kant van de (valse) leer, maar ook van het leven. Het schaap is door eigen schuld of door wat het overkwam aan leed verwond en geïsoleerd geworden. Of het is - ook dat komt helaas voor - door het stoten van de rammen binnen de kooi buiten de kudde terecht gekomen.
  Zoals de Goede Herder negenennegentig rechtvaardigen kan laten wachten en op zoek gaat naar die ene mens, die in de versukkeling, in het isolement of aan lager wal geraakt is, zo trekt de pastor erop uit en gaat op bezoek bij dat ene gezin of bij die ene mens. Binnen de gemeente of buiten de gemeente. We proberen in onze tijd de gastvrijheid en herbergzaamheid van de gemeente opnieuw vorm te geven, bijvoorbeeld met behulp van inloophuis of aanloopcentrum. Maar er zijn ook mensen, die niet eens durven 'inlopen' of kunnen 'aanlopen', omdat ze geheel zijn 'vastgelopen'. Dat kan onder andere gebeureen door sociale uitsluiting en armoede, die als wolven het leven van een mens kunnen verscheuren. Sociale overbodigheid kan een mens (met zijn of haar gezin) in het isolement drijven en de geestelijke gezondheid aantasten. Hier wordt in het bijzonder de relatie pastoraat - diaconaat duidelijk.
  
  [voorbeeld]
  
  Duidelijk wordt uit dit relaas, hoezeer een sociaal-maatschappelijke problematiek invloed heefrt op iemands persoonlijke en relationele leven en hoezeer levensvragen en geloofsvragen samengaan. (...)

---

• De pastorale gemeente
  a. Ambt en gemeente
  
  De gemeente... dat zijn wij
  Wie bedoelen we als we denken aan een pastorale gemeente? In het verleden viel de praktijk van het kerkenwerk, inclusief het pastoraat, vaak samen met het werk van de predikanten, ouderlingen en diakenen. Met name het predikantswerk kreeg grote nadruk. We spraken niet voor niets over de 'domineeskerk'. Bezoek van de kerk was voor veel mensen synoniem met bezoek van de predikant. Liet die zich niet zien, dan was de klacht steevast: 'We zien nooit iemand van de kerk!'
  Het is de winst van de laatste decennia dat we ontdekt hebben: de kerk... dat zijn wij! Alle leden van de gemeente van Christus zijn geroepen tot dienen en delen en hebben een pastorale taak. En ik denk daarbij dan niet alleen aan die gemeenteleden die via cursussen of opleiding een aanstelling gekregen hebben in een bediening als pastoraal werker, catecheet of jeugdwerkleider, maar aan de bijdrage van elk lid, jong of oud, naar de mate en overeenkomstig de hem of haar geschonken gaven. Rudolf Bohren merkt in een artikel over gemeente en zielzorg op dat het voegwoord 'en' wel de feitelijke situatie weergeeft, maar dat we veelmeer uit moeten gaan van de stelling: gemeente is zielzorg. Bohren noemt dat een geloofsuitspraak, die aandacht vraagt voor een ander verstaan van de gemeente dan doorgaans het geval is, namelijk een gemeente die door God met gaven begiftigd is (Bohren, 1979, 129, 135). Pastoraat, aldus Heitink (1977, 352) gaat uit van de gemeente en leidt vervolgens naar de gemeente toe.
  
  
  Geen devaluate van het ambt
  Nu betekent dit accent op de charismatische gemeente niet dat ik daarmee de betekenis van het ambt misken. De gegevens van het Nieuwe Testament maken het niet eenvoudig een eenduidig ambtenpatroon te schetsen, maar zoveel is wel duidelijk, dat er van meet af aan mensen geweest zijn die door Christus geroepen zijn de gemeente te weiden en te leiden, apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars, ouderlingen, opzieners en diakenen (vgl. Versteeg, 1989, 67-100; Graafland, 1999, 254vv). (...)

---

• Het pastorale gesprek
  
  a. Grondhouding
  (...) In zijn komen tot mensen is de pastor dienstbaar aan het komen van God. Zoals God in zijn Zoon in deze wereld kwam, onvoorwaardelijk, om onze pijn en moeite te dragen, zo komt de pastor tot de gelovige om wel en wee te delen. Dit betekent dat de pastor bereid is om naast de ander te gaan staan en deel te hebben aan de wereld van de ander, zonder overigens in de moeiten van de ander ten onder te gaan. Hij is er op gericht om de ander te ontmoeten in wat hem ten diepste bezighoudt. Zijn eerste en belangrijkste doel is de ander te aanvaarden zoals hij is, zonder voorbarige oordelen van goed- of afkeuring. Deze onvoorwaardelijke acceptatie is het meest basale kenmerk van de pastorale attitude. Het is een vorm van genadeverkondiging. Alle gespreksvaardigheden die wij zullen bespreken, worden gedragen door deze houding van aanvaarding (Bouwkamp, 1984).
  Daaraan gepaard is de empathie. Het vermogen om de ander te verstaan op gevoelsniveau. Ontmoeting in het licht van het evangelie wil ook zeggen dat gezocht wordt naar de overleggingen van het hart. Empathie is het vermogen om de dieptelaag in de boodschap van de ander te ontvangen. Ook hierin volgt de pastor de Goede Herder: 'Want wij hebben een Hogepriester die kan medevoelen met onze zwakheden en is verzocht geweest in alle dingen, gelijk als wij...'
  
  Jezus is op deze aarde de Immanuel, 'God met ons'. In zijn Zoon heeft God onze misère willen delen. Dat is goddelijke aanvaarding en heilige empathie. Tegelijkertijd is Jezus voor ons ook het 'kritisch tegenover'. Hij laat de diepte van Gods geboden zien, het gewicht van Gods oordeel en het uitzicht op Gods heil. Dienstbaar zijn aan het komen van God in zijn woord, betekent daarom ook stem geven aan woorden van de wet en belofte. Pastoraat is behalve aanvaarden ook aanzeggen. Ook hierin komt het aan op de gezindheid van Christus, want ook bij het zeggen van de Woorden spreekt de houding, de manier waarop, een hartig woordje mee. Van de pastor wordt in de eerste plaats oprechtheid, authenticiteit verwacht. 'Vrome' stoplappen zijn ongeloofwaardig en leiden tot vervreemding in het contact. De pastor spreekt geen woorden die hij zelf niet gelooft. Hij geeft geen antwoorden die hij zelf niet empathisch heeft doorleefd. (...)

Uit: Liefdevol oog en open oor, handboek pastoraat in de christelijke gemeente (ISBN: 978 90 239 2450 0), vierde herziene druk 2010

Onverhoopt kreeg ik op dit punt bij geen enkele "hogere verantwoordelijke leidinggevende" gehoor. Het enige wat telt bij hen, is kennelijk: "to pray, to obey en to pay". En dan te bedenken wat in het apostolische werk eenieder al van jongs af aan multidimensionaal (!) wordt bijgebracht:

• • Wie d'Apost'len hoort,
    Handelt naar hun woord,
    Heeft op aarde reeds een zalig lot;
    Wie ten voll' erkent,
    Dat hen Jezus zendt,
    Heeft door hen gemeenschap ook met God.
    
    • Refrein:
      Slechts die ziel kan Jezus' liefde prijzen,
      Die Hem kent in Zijn genadedaân;
      Door Apost'len zich den weg laat wijzen,
      Waarop Jezus reeds is vóórgegaan.
  
  Bron: Derde couplet en refrein van lied 22, Gezangboek der Hersteld Apostolische Zendinggemeente in de Eenheid der Apostelen in Nederland en koloniën (1933)

Geregeld ook werden wij "in de gemeenschap" eraan herinnerd: "Hier hebben wij geen beelden, maar -in onze levende apostelen- voorbeelden!" Per saldo echter werden de gelovigen onderworpen aan wat in menig leven een allesoverheersend benauwend denksysteem zou blijken te zijn.

(...)
Niettemin nodigt God de Vader de mens uit hem/haar liefdevol tegemoet te treden - in én door Jezus én in én door onze medemens.

(...)
... Uw rijk kome en Uw wil geschiedde. Dit is het enige wat een christen aan desiderata op zak mag hebben.

(...)


Uit: Bericht op "wo 19 jun 2024, 23:51", in de thread "Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?"

Is dat niet glashelder? Komt, stemmen w'allen jub'lend in: "God heeft ons lief!" (lied 145, gezangboek HAZEA, 1933).

Groet,
TjerkB