Forum voor beweging in het apostolische werk

Begin jaren tachtig vroeg de herder van onze gemeente mij als diaken een bezoek
te brengen aan een familie die in ons verzorgingsgebied waren komen wonen.
De ledenkaart van de bewuste familie was onze gemeente toegestuurd door de voorganger
van de gemeenschap waar de familie eerder hadden gekerkt en gewoond.
Op een avond ben ik naar het nieuwe woonadres gegaan.
Na het aanbellen opende een ca 42 jarige vriendelijke man de deur en heb mij voorgesteld.
Wij schudden elkaar de hand en werd uitgenodigd om binnen te komen.
In de woonkamer werd mij een stoel en koffie aangeboden.
Wij kwamen in gesprek en vertelde over de ontvangen ledenkaart in onze gemeente.
De broeder vertelde e.e.a over zijn leven. Met name in de vijftiger jaren was hij zeer bij het
gemeenteleven betrokken geweest en werd na zijn confirmatie lid van het zangkoor en later
actief in het orgelspelen en dirigeren.
Ook aan de getuigenarbeid deed hij ijverig samen met andere jongeren mee.
Daar was toen ook alle reden voor vertelde hij want Christus zou spoedig wederkomen nog
tijdens het leden van St.Apostel Bischoff.
Toen in de zomer van 1960 bekend werd dat de Stamapostel was overleden ging er een grote
schok door onze gemeente en onze familie waarvan de vader het herder ambt droeg.
Kort daarop werd wereldwijd bekend gemaakt namens het Apostel college dat de St.Apostel
zich niet vergist had, maar God had zijn plan veranderd.
Door deze gebeurtenis was ik samen met vele anderen GEKNAKT vertelde de broeder verder.
Nadien bleef ik wel naar de diensten gaan en verrichte ik een aantal taken in de gemeente
met duidelijk minder enthousiasme.
Zo verging het vele vooral jongeren in de gemeente zo zei hij.
Heeft U er wel eens op gelet werd mij gevraagd hoeveel jongere leden Tussen 17 en 26 jaar
in 1960 er nu nog de kerk bezoeken ??
Velen van deze jongeren hebben in de loop van de 60er jaren de kerk verlaten, moest ik erkennen.
Dit huisbezoek heeft mij goedgedaan want ik kwam daardoor als dertigjarige in een nieuw denkproces.

Groet ZwartSchaap

@zwartschaap, een heel aansprekend verhaal, ik heb iets soortgelijks meegemaakt, ik werkte in een garage in Appingedam en dan kun je de link wel leggen denk ik. En de garagehouder werd ook aangezet om naar onze kerk te gaan, nou ja, 'onze kerk'? Het was meer DE kerk zeg maar. Op een gegeven moment stond hij een sigaretje te roken en zei tegen mij: 'zou jullie kerk nou echt zoveel beter zijn'? Dat zette mij aan het denken, en vanaf dat moment ben ik wel wat bescheidener geworden qua opvatting.

@jabob65

De link waarover je schrijft is zeer duidelijk.
Over dit onderdeel Appingedam is een heel dik boek te schrijven.
De ontwikkelingen rond D.E B zijn mij ook in de latere jaren niet ontgaan.
Wat betreft 1960 en het sterven van J.G.B is door de jongeren in die tijd ook
ervaren dat meerdere volwassenen de foto van J.G.B van de wand namen
op de grond smeten en de foto met glas kapot trapten onder de uitspraak, LEUGENAAR.
Dat het Apostel college bij al deze ontwikkelingen steeds nog de regie voeren en de
absolute macht hebben is voor mij een raadsel.

ZwartSchaap

@zwartschaap, ja, sommigen hebben de draad weer opgepakt maar het heeft toch veel impact gehad, vanuit de cognitieve dissonantie is het verhaal weer kloppend gemaakt..

Trouwens, ik zag gisteren een fragment van de dienst in Hoogezand maar Jan Rasker had de bokkenpruik op, zoals hier bv:

https://youtu.be/HU2gYtdTM54?t=1995

Vroeger noemden ze 'iemand de oren wassen!'.

@jabob 65 en allen,

Jan R heeft in zijn prediking exact verwoord wat er in deze gemeente Hoogezand de laatste
jaren leeft, het kon niet beter.
Sinds het in de rust gaan van Hans N is er onder de nieuwe leiding een kaalslag ontstaan en
beleid waar velen zich zeer ongelukkig bij voelen.
Ook het uit het ambt zetten van een goed functionerende Diaken die opkwam voor gemeenteleden
heeft men laten vallen.
De woorden van J.R zijn zeer demotiverend en bewerkt schuldgevoel.
Of Jan R getalenteerd genoeg is om dit laatste te bevatten waag ik betwijfelen.

ZwartSchaap

@Zwartschaap,

ja, wat Jan niet goed begrepen heeft is 'dat gras niet harder gaat groeien als je eraan trekt', ik had gisteren echt met hem te doen, we leven dan in de adventtijd, de verwachtingsvolle tijd, maar ook een tijd dat eigenlijk al het aardse in rust is, geen goede tijd voor een donderpreek.

En precies wat je zegt, in het beste geval kun je mensen een schuldgevoel aanpraten!

Voor Jan misschien ook geen slecht moment om de hele zaak wat te laten bezinken.

Jabob65 schreef: ↑do 19 dec 2024, 08:25(...)
... ik zag gisteren een fragment van de dienst in Hoogezand maar Jan Rasker had de bokkenpruik op, zoals hier bv:

https://youtu.be/HU2gYtdTM54?t=1995

Vroeger noemden ze 'iemand de oren wassen!'.

@Jabob65
@all

Met gemengde gevoelens nam ik er kennis van. Bij een "vermanende arbeid" waar volgens mij zelden iemand blij van werd, kwam bij mij vaak de vraag op: is deze ophef nu bedoeld voor óns, óf betreft het veeleer degenen die ondertussen al mogelijk elders hun vertier vonden? Verwarrend.

In hoorde de dienstleider onder andere dít zeggen:

• (…)
  
  Broeders en zusters, ben ik nog steeds dat blije godskind,
  ga ik dus inderdaad nog steeds lekker naar die kerk;
  voel ik me daar fijn en help ik mee, lieve broeders en zusters?
  Of hang ik aan de armen van je voorganger
  en is je alles te veel want, oh, we hebben het zó druk!
  
  (…)
  
  Leg niet op alle slakken zout.
  Maak niet overal een probleem van!
  Alstublieft, lieve broeders en zusters,
  ga nou met plezier naar die gemeenschap toe
  en help een beetje mee…
  
  En als er wat gebeurt in je leven, blijft rustig;
  wéét, dat de lieve God misschien iets toelaat
  - het handelen van onze God is goed -
  maar voor ons is het misschien best wel eens wat lastig,
  maar berust erin, lieve broeders en zusters!
  Twijfel niet en heb vertrouwen in die God
  want Hij helpt.
  
  (...)

Maar overdenk nu ook eens de situatie, waarin zielen, in hun nood en welhaast ten einde raad, het uitschreeuwen van de pijn; door onbegrip!! Laat "de lieve God" dat dan ook eenvoudig alleen maar toe en is het voor wie dat als naaste waarneemt enkel een kwestie van "erin berusten"? Oók als het hier gaat om leed, berokkend door bulldozerende "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" - die doorjakkeren na een ongeval?

Juist deze kant van de medaille wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk namelijk zelden of nooit belicht. Ik begrijp daar echt helemaal niets van!


Van een mannenkoorlied herinner ik mij dat in onze gemeenschap het begin van de tenorsolo meestal werd gezongen door het kinderkoor, en aansluitend de slotregel gezamenlijk:

• 1
  Eén van geest en één van harte
  wordt een volk hier toebereid;
  één in liefde, hoop, geloven;
  één in overwinningsstrijd.
  
  
  • Tenorsolo
    Voor des Heren woord zich buigend,
    leeft het naar het hoogst gebod,
    zodat ieder kan betuigen:
    "Waarlijk, dat is 't volk van God."

Terwijl ik dat als kind indrukwekkend vond en prachtig (terwijl ik dan luisterde - want wij woonden in een andere stad, wat het in die tijd lastig maakte om op een doordeweekse dag naar de repetities komen), besefte ik natuurlijk nog allerminst wát er in dit lied precies naar voren kwam en waarom dat bij nader inzien toch ergens best wel aanmatigend was:

• 2
  Trouw en vast aaneengesloten
  volgt dat volk d'apostelen Gods;
  het vertrouwen in hun leiding
  is onwrikbaar als een rots.
  
  3
  Zo zal 't leven Gods zich tonen,
  wordt de wille Gods volbracht,
  in steeds hoger licht en klaarheid,
  in Gods heerlijkheid en pracht.

Of er werden in een koorlied veelbelovend "kroondragers" bezongen:

• Over de aarde wandelt
  thans een heilige schaar,
  onzichtbaar is haar krone daar.
  De voeten, zij treden
  door doornen en duister,
  in haar krone flonkert
  een eeuwige luister.
  Ze heft in dat licht
  't schild hier op aard',
  waar zij ondanks moeite
  geen mildheid spaart.
  Een feestdag dragen zij in hun hart,
  met tonen van vreugde.
  Zij treden door 't leven,
  zijn vol blijde moed,
  benaad'ren de mensen
  helpend en goed.
  Zij helpen verdwaalden
  liefhebbend voort.
  Zij schenken liefde naar Jezus' woord.
  Zij leiden de zielen
  naar 't rijk van hun Koning,
  Die weldra ontsluit
  hun Zijn eeuwige woning.
  Dat zijn de getrouwen
  van Koning Jezus.
  Dat is Zijn geliefde, geheiligde bruid,
  door Hem eens verkoren.
  O, dat zij gekroond
  Hem voor eeuwig behore!

Ook dat klonk telkens weer hartverwarmend. Maar later, toen ik doorkreeg hoe er ongemerkt achter de schermen een mensonterende wanorde was gesticht, voelde ik mij omvergeblazen, nog meer omdat ik zag dat er géén helpende hand werd gereikt naar zielen die het hadden moeten ontgelden. Wie zich kwalijk had misdragen werd krachtiger in bescherming genomen, naarmate het een dienaar was, hoger op de ambtsladder.

Ondertussen was het niet de bedoeling dat je ook maar érgens ooit aan twijfelde en zeer zeker pertinent ook niet aan "de kerkelijke autoriteit".

De talrijke bitter stemmende voorvallen hebben in de geloofspraktijk pijnlijk één ding gemeen: slachtoffers worden aan hun lot overgelaten. Is het geen schande dat de Nieuw-Apostolische Kerk géén solide klachtenregeling kent en dat er géén onafhankelijke vertrouwenspersonen zijn?


Wat de bewuste "vermanende arbeid" betreft; heeft het niet kennelijk al heel lang ontbroken aan waarachtige zielzorg, ook voor de dienstleider?

Mij persoonlijk was niet snel "een dagwerk voor de Heiland" te veel, maar wél daarentegen de handen vol werk die ik gaandeweg kreeg aan... kerkelijke functionarissen want: in het ware evangelie gaat het niet om een kerk, een instituut of een genootschap, doch zuiver om Zíjn werk! Waarom niet omzien naar achtergelaten naasten; zielen die het werkelijk eerlijk meenden; die hun geweten koesteren als een godsgeschenk?

Zing dan bij wijze van spreken niet "Vang met Jezus alles aan", maar vastberaden: "Haast u tot de arbeid!" Wat een veelbetekenend lied is dat!

• [39] Enkele farizeeën in de menigte zeiden tegen Jezus: ‘Meester, berisp uw leerlingen.’ [40] Maar Hij antwoordde: ‘Ik zeg u: als zij zouden zwijgen, dan zouden de stenen het uitschreeuwen.’
  
  Uit: Lucas 19 (NBV21)

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑do 19 dec 2024, 20:12(...)
Zing dan bij wijze van spreken niet "Vang met Jezus alles aan", maar vastberaden: "Haast u tot de arbeid!" Wat een veelbetekenend lied is dat!

• [39] Enkele farizeeën in de menigte zeiden tegen Jezus: ‘Meester, berisp uw leerlingen.’ [40] Maar Hij antwoordde: ‘Ik zeg u: als zij zouden zwijgen, dan zouden de stenen het uitschreeuwen.’
  
  Uit: Lucas 19 (NBV21)

(...)

@all

Nog voor de duidelijkheid: met de opmerking hierboven bedoelde ik beslist niet dat in Hoogezand het koor gisteren niet mooi heeft gezongen. Het gaat mij om heel wat anders; namelijk om het grote belang ervan dat wij in het geloof willen vermijden ons over te geven aan kokerdenken: (naar Van Dale) zeer be­perkt den­ken zon­der be­grip van sa­men­hang met an­de­re si­tu­a­ties. Dit wil ik graag toelichten. Ik dacht namelijk híeraan:



Een schitterend lied! Als ik dirigent was, zou ik het mijzelf toewensen dat ik een lied als dit aan het einde van een dienst heel blij kan opgeven om te zingen - maar wél met enig begrip van het onderstaande:

• O, ga toch uit langs heggen, stegen;
  zoek hen die dwalen, breng hen thuis!
  Reik hen de broederhand tot zegen
  en nood hen in het vaderhuis!
  De hemel is bij ons op aarde,
  dit blij geloof zal in ons staan.
  Hem die met ons erkent deez' waarde,
  zal ook de hemel opengaan.
  
  Bron: Vierde couplet van lied 485, NAK-gezangboek: "Wat zou ik zonder U, Heer, wezen; hoe zou ik zonder U bestaan?"

Wat hiermee samenhangt, is ook dít...

• Hoort gij 't kloppen? 't Klinkt ook nu;
  wie staat buiten, wacht op u?
  't Is een gast, zo hoog verheven,
  die vol liefd' tot U wil gaan.
  Wil uw harte Hem toch geven;
  doe Hem open, neem Hem aan!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 564, NAK-gezangboek

... maar uitdrukkelijk met dien verstande dat als iemand anders aanklopt; wel feitelijk Jezus doch reizend incognito:

• “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. [35] Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, Ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op, [36] Ik was naakt en jullie kleedden Mij. Ik was ziek en jullie bezochten Mij, Ik zat gevangen en jullie kwamen naar Mij toe.”
  
  Uit: Matteüs 25 (NBV21)

Is het dan een kwestie van "erin berusten" - ja of nee? Dáár gaat het om! Mijn ervaring is helaas dat Jezus steeds vergeefs kloppend daar staat...

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑do 19 dec 2024, 21:15(...)
... als iemand anders aanklopt; wel feitelijk Jezus doch reizend incognito:

• “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. [35] Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, Ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op, [36] Ik was naakt en jullie kleedden Mij. Ik was ziek en jullie bezochten Mij, Ik zat gevangen en jullie kwamen naar Mij toe.”
  
  Uit: Matteüs 25 (NBV21)

Is het dan een kwestie van "erin berusten" - ja of nee? Dáár gaat het om! Mijn ervaring is helaas dat Jezus steeds vergeefs kloppend daar staat...

(...)

@all

Iets concreter nog... Woensdagavond eindigde de prediking met de onderstaande woorden:

• (...)
  
  Ik hoef u niet te zeggen dat het naar de kerk gaan en geloven enorm onder druk staat, niet alleen bij ons in de kerk. En daar kun je in berusten en dat kun je met lede ogen aanzien. Maar je kunt ook zeggen van hé, maar ik laat het niet gebeuren dat mijn kerk gesloten wordt, omdat het niet meer gaat. - ik wil proberen mijn beste beentje voor te zetten opdat ik dat plezier in die gemeenschap blijf houden. Amen.

Vraag:
Hebben de individuele gemeenteleden ooit wel eens iets te zeggen gehad over bestuurlijke zaken en hangt er wel eens iets af van hun mening?

---

Als ik te kennen gaf om welke reden "het naar de kerk gaan en geloven enorm onder druk staat", toonde werkelijk niemand zich geïnteresseerd! Het enige wat mij werd voorgehouden komt erop neer dat ik "trouw" moest blijven, wat "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" blijkt te betekenen dat je met alle gewenste "offers van tijd en van geld" onbaatzuchtig present bent en niet vraagt naar "het waarom van de dingen". Alles wat er gebeurt, was op voorhand een uitgemaakte zaak. De "dienaren" gaan overal over en de hoogsten menen te weten dat God dit zo wil. Op deze manier zijn duizenden vanuit de nieuw-apostolische speedboot overboord geslagen resp. uit de nieuw-apostolische sneltrein gevallen. De schipper en de machinist hadden namelijk een verschrikkelijke haast. Er viel geen tijd te verliezen. Zíj zóuden en wílden de allereersten zijn om het hemelrijk te beërven. Niemand moest wagen ze een strobreed in de weg leggen. God zelf redt zich met de laatsten, lazen ze in de Bijbel.

---

Met die brutale (!) "gezindheid" worden vermeende onwilligen, dwarsliggers, in de Nieuw-Apostolische Kerk meewarig als lastpakken bejegend. De bij dit kerkgenootschap aangesloten en ingeschreven leden hebben níks te willen; dus laat staan dat ze een kerksluiting kunnen tegengaan.

Wie gezegend is met een absoluut gehoor, kan heel wat bereiken. Met daarentegen "absoluut géén gehoor" luister je gewoonweg nergens naar. Hulpzoekenden zullen het contact dan vermoedelijk ervaren als het spreken voor do­ve­mans­oren: de babylonische spraak­ver­war­ring versie 2.0.


De bovenbeschreven overwegingen zou ik graag meegeven voor de zondagochtenddienst in Hoogezand, alsmede in de aangesloten gemeenten.

Groet,
TjerkB

@Tjerk, zo is het precies, het is een kwestie van het hart, natuurlijk kun je door druk uit te oefenen iemand (of zelfs groepen) tot iets bewegen, maar at the end sta je met lege handen, Jan projecteert waarschijnlijk zijn eigen angsten, twijfels e.d. op de broeders en zusters uit de diverse gemeenten maar ook dat is 'uitstel van executie', alles realiseert zich in je eigen geest, en nergens anders kan het zich anders manifesteren dan daar.

Laat alles maar een beetje op z'n beloop, God heeft onze interventies niet nodig.

En niemand die het weet, ook Jan niet.