@allen,
In onderstaande enkele citaten uit het Nederlands Dagblad van 14 september jongstleden, dat is geschreven door Jan Willem Wits in z'n column 'Er zijn kerken die écht te klein worden'.
"Ik vrees dat zelfs met een lichte geloofsopleving het er voor kleine kerkgenootschappen steeds dreigender uitziet. Dat lijkt de ontkerkelijking vanwege de vergrijzing van het ledenbestand zelfs te versnellen. Neem de remonstranten, die in 2000 nog 5631 leden telden en in 2024 op 2095 uitkwamen. Voor het eerst telt de kerk nu meer 'vrienden' dan vaste leden. Ondanks die slinkende achterban zijn er nog steeds 30 gemeenten en staat er 23 fte (zefyr: fulltime equivalent, ofwel een volledige formatieplaats van 36 uur per week) aan (pastoraal) personeel op de begroting. Dat is één voltijdsbaan per negentig kerkleden. De roze olifant die ik in veel kleine kerkgenootschappen zie, is de vraag hoelang je nog kunt blijven functioneren wanneer er een lek zit dat niet meer dichtgaat. Een kerkgenootschap is een netwerk van plaatselijke gemeenschappen, vaak met een eigen kerkgebouw en betaalde pastorale krachten. Daarnaast is er een landelijke infrastructuur: een ondersteunend bureau, vrijgestelde bestuurders, docenten voor ambtsopleidingen, bemensing voor oecumenische commissies, et cetera (zefyr: in bedrijfseconomische termen geheten 'overhead'). Het is nattevingerwerk, maar ik denk dat als je onder de 5000 leden komt, het steeds meer begint te knellen, en dat je met minder dan 3500 leden serieus moet gaan nadenken of je nog wel door kunt gaan. Kerken als de remonstranten, de doopsgzinden, de Oud-Katholieke Kerk en ook het Leger des Heils rennen dan nu snel richting die gevarenzone. Toch wordt er vooral veel weggekeken of soms hoogstens wat weggesneden (zefyr: salamitactiek): een kerkgebouw dicht of een kleinere personeelsformatie. Een open discussie over radicalere scenario's - zoals helemaal stoppen - zie ik zelden. De belangrijkste reden waarom veel kleinere kerken zich dat kunnen veroorloven, is dat zij vaak rijk genoeg zijn om alles bij het oude te houden. Maar hoe geloofwaardig ben je nog als kerk wanneer je alleen kunt voortbestaan dankzij een riante spaarrekening? Zou je dat vermogen niet beter kunnen besteden dan aan kerkgebouwen en betaalde pastores voor een gemeenschap met nog maar een handvol kerkgangers? Het is een pijnlijke vraag, waar veel kleinere kerken liever niet aan beginnen. Toch zou iets meer moed, eerlijkheid en realiteitszin vruchtbaarder zijn dan je kop in het zand blijven steken."
Er zijn kerken die écht te klein worden (Jan Willem Wits) - Nederlands Dagblad 14 september 2025
Re: er resteert niets anders dan een geordende terugtocht van de kerken in Zwitserland (Neue Zürcher Zeitung)
@zefyr
Wat een ontstellend bericht - vrij vertaald:
- «Ordelijk krimpen»: Kerken verliezen leden en sterven
Het aantal kerkverlaters ligt iets lager dan in 2023, het jaar dat gekenmerkt werd door het misbruikschandaal. Toch kunnen de kerken zich alleen richten op het beheersen van de teruggang.
«Het doel moet zijn dat de kerk op een ordelijke manier krimpt»: dit stelde Urs Brosi, secretaris-generaal van de Rooms-Katholieke Centrale Conferentie van Zwitserland (RKZ), vrijdag tijdens de presentatie van de nieuwste kerkstatistieken. Zelfs vertegenwoordigers van de kerk hebben daarmee de hoop opgegeven dat hun instelling haar huidige omvang kan behouden. In ieder geval spreekt niemand meer over een "terugkeer van religie" in Zwitserland en zelfs niet over een heropleving van de kerken.
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: Er zijn kerken die écht te klein worden (Jan Willem Wits) - Nederlands Dagblad 14 september 2025
@TjerkB,
In Helvetia, het land van Calvijn en Zwingli, is het religieuze landschap aan het veranderen, evenals in veel andere Europese landen. Via onderstaande links wordt een licht geworpen op wat er zoal speelt.
https://www.srf.ch/news/schweiz/anhalte ... f-rueckzug
https://www.socialchangeswitzerland.ch/?p=4176
https://www.socialchangeswitzerland.ch/?p=2410
https://www.kath.ch/newsd/saekularisier ... -2045-aus/
In Helvetia, het land van Calvijn en Zwingli, is het religieuze landschap aan het veranderen, evenals in veel andere Europese landen. Via onderstaande links wordt een licht geworpen op wat er zoal speelt.
https://www.srf.ch/news/schweiz/anhalte ... f-rueckzug
https://www.socialchangeswitzerland.ch/?p=4176
https://www.socialchangeswitzerland.ch/?p=2410
https://www.kath.ch/newsd/saekularisier ... -2045-aus/
Re: Er zijn kerken die écht te klein worden (Jan Willem Wits) - Nederlands Dagblad 14 september 2025
@zefyr
"De kerken moeten het verlies van interpretatieve soevereiniteit accepteren", zo las ik in één van de terechte commentaren. De theologe Regula Grünenfelder was hierbij aan het woord. Het deed mij beseffen: wat zijn er door de eeuwen heen in en vanuit kerken toch veel gelovigen onder de voet gelopen! Met "alleen" geloof, hoop en liefde kwam men er niet want het ging om ieders onderworpenheid aan allerhande leerstelligheid. Het kon zelfs gebeuren dat je het na een inquisitie met de dood moest bekopen, met een excommunicatie - of met een andere foltermethode.
Ik heb niks tegen kerken, maar helaas heeft de ervaring ook mij geleerd dat bij zielzorg uit het oog werd verloren dat het gelijkbeminden betrof.
Groet,
TjerkB
"De kerken moeten het verlies van interpretatieve soevereiniteit accepteren", zo las ik in één van de terechte commentaren. De theologe Regula Grünenfelder was hierbij aan het woord. Het deed mij beseffen: wat zijn er door de eeuwen heen in en vanuit kerken toch veel gelovigen onder de voet gelopen! Met "alleen" geloof, hoop en liefde kwam men er niet want het ging om ieders onderworpenheid aan allerhande leerstelligheid. Het kon zelfs gebeuren dat je het na een inquisitie met de dood moest bekopen, met een excommunicatie - of met een andere foltermethode.
Ik heb niks tegen kerken, maar helaas heeft de ervaring ook mij geleerd dat bij zielzorg uit het oog werd verloren dat het gelijkbeminden betrof.
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)